장음표시 사용
11쪽
ss Decessor, pietate multisque doctissimis editis operibus toti Oibi ii
te rario conspicuus, R. P. Antonius Massov6ὸ, qui in publica Oratione Latina , quam habuit Romae, cum in Conventu Minervitano Ordinis Praedicatorum, aperta est Schola, ad explanandam Summam Theologi cam Thomae, ab Eminentissimo Cardinali Hieroumo Cafanate, cujus memoria semper in benedictione erit, instituta , hunc in modum effatur: Sed, quod me magis movet , a Theolosis vere Theodidactis maiori in pretio habendum est: quid validius his, quar meus Aquinns Icripsit as excitandos teneros amoris osse Ius in meditanda Chri Serυatoris Natiυitate, pueritia, totius serie P Quid in reco- tenda amaritudine Animae, o meditanda Christi Passove, ad insigendos cordi aculeos opportunius 8 Ibi perpessa omnium Passionum genera, loe ut ex Divo Hieronνmo refert, cum inclinato capite emisit Spiri- ltum, onaue genus Passionum consumasse demon serat: Di doloris acerbis ltatem, oe magnitudinem non ex causis dumtaxat extri reis, Flagellis, lSpinis, Claυis, i aque Cruce, quamvis crudelissimis tormentis, metiendam esse pari pietate oe doctrina observat; sed quod ipsum Verbum Diυiuum tantam doloris 'im humanitari impresserit, tantum ipse Christus dolorem assumpserit, quantum eluendis omulum hominum sce- Ieribus, multitudine o gravitate infinitis, ultrix Divina iusitia exigebat. Haec sane praetermittunν alii, inanibus quaestionibus, o ad δε-lam ostentationem ingenii repertis, immorati, acutis quidem, sed de
quibus dixerim: DESINUNT IN ARISTAM, ET QUID EST Acin TIUS ARISTA, SED IN QUO UTILIS ESTὶ Et haec quidem tire
temperate exculta ad exercenda ingenia interdum valere posnt: sed oportet unum facere, oe aliud nou omixtere. At non praetermist Divus Thomas, cum probe intelligeret, Sanctissimam C si Viram debeare perpetuo Christianis, ac potissimum Theologis, versari ob oculos , quibus ab Apinolo dictum censendum es ad Galatas cap. g. Ante quorum oculos Christus praescriptus est; aut, ut habet 0riaca Versor Ante quorum oculos Christus depictus est. Huc usque Summus ille Vir,
non minus ea, qua pollebat, profunda eruditione, quam eximia vitae sanctimonia, omni proeconio major, cujus Vitam eruditus noster Carolus Rauson Gallico idiomate a se concinnatam publicavit anno III s. eamque Tomo secundo mensis Octobris Anni Dominicani Gallici inseruit.
Ea praesertim ratione, quae publicam utilitatem spectat, illectus ipse, i Tractatum de Mysteriis, & Annis Iesu Christi, Servatoris nostri, ad lusum Scholae accommodatum, & tribus supra viginti Dissertationibus Dogmaticis, & Chronologicis, necnon Observationibus Criticis, & Hi storicis illustratum, tredecim circiter abhinc annis Romae Typis excu- sum vulgavi; non ut Theologos excellenti ingenio praeditos docerem, a quibus ipse potius doceri vehementer percupio, sed ut Theologiae Camdidam
12쪽
AD LECTOREM. x IIIlidatis, venaeque inserioris ingeniis, mea qualicumque industria, subus
tirem, eorumque commoditati consulere possem. Res mihi, bene fori iante Deo, tam fauste, feliciter ac prospere evenit, ut priori hujusce peris Editione nunc omnino exhausta, necesse fuerit hanc novam Edi ionem secundis curis adornare , eamque emendatiorem , auctiorem , ac ocupletiorem reddere, ut facile intelliget Lector ex his, quae in hane 1ovam Editionem inserui, quaeque hic Meviter ejus oculis subjicere non
In primis, in hac nova Editione fronti totius operis praefixi duas ,rolusorias, & apprime necessarias Dissertationes, in quarum prima co ra Infideles, Uirosque incredulos evinco, oracula, quae adducunt Chittiani ad probandum, Iesum Christum esse verum Messiam, non fuisse te industria a Christianis excogitata, sed esse antiquissima Prophetarum Vaticinia. Quod quidem argumentum tam arctam connexionem & affi-3itatem habet cum Uerbi Divini Incarnationis Mysterio, ut si illud in- actum reliquissem, aliquid operi, quod lucubravi De seriis oe --ns risei, deesse jure optimo videretur. At enim, licet in hoc Op e, quod jam vulgavi, demonstraverim ex Libris Veteris Testamenti ,
luos ceu antiquos, sacros, & a Deo revelatos, excipiunt & Venerantur Iudaei, Iesum Christum esse verum Messiam, Prophetarum Oraculis praelictum, haec tamen argumenta, ex Libris Veteris Testamenti depromata , quae ad convincendos I udaeos peremptoria sunt, nullam vim harent, si intorqueantur contra Infideles, Uirosque incredulos, qui Libris, eteris Testamenti fidem omnem & authoritatem abrogant, asseruntque,aaec Vaticinia, quae proserunt Christiani ad probandum , Iesum Chri-1um esse Messiam, non ab antiquis prophetis edita, sed a Christianis lata opera suisse conficta, ac procula, ut simplicibus sucum facerent ἡ osque falsae, & ementitae antiquitatis specie delusos in errorem facilius aertrahere possent. Ad istam isitur Infidelium, & Uirorum incredulo. um, qui negant, Jesum Christum esse Messiam, & Veteris Testamen.
i Librorum antiquitatem inficiantur, sacrilegam retundendam impiet, tem, hanc necessario praemittendam esse duxi Dissertationem prolus iam, in qua multis, iisque invictis momentis tum ex constanti omnium Iudaeorum consensu, tum etiam ex Scriptorum Gentilium testimoniis ,
idistoriis, Monumentis, & Annalibus, commonstro, antiquissimos esse Libros, ex quibus Christiani testimonia, vel vaticinia decerpunt ad pro-γandum, Ienim Christum esse verum Messiam, Prophetarum oraculis raedictum. in de , in eadem Dissertatione omni argumentorum genereissero, ac vindico fidem, candorem, &. ingenuitatem Evangelistarum , tui Iesu Christi Historiam literis mandarunt, & quorum sinceritatem in 1arratione multorum Factorum Historicorum , quae Vitam Iesu Christi spectant, ultro agnoverunt ipsimet Scriptores Gentiles , eorumque verblati testimonium perhibere non dubitarunt. Posuemo, omnibus objecti
13쪽
nibus, quas Infideles, virique inereduli sive ad negandum, Iesum Christum esse verum Messiam, sive es elevandam Sacrorum Veteris Testa. menti Librorum antiquitatem proponere solent, plenissime facio satis. Inveniet etiam Lector in eadem Dissertatione Prolusoria compendiosi rem, atque efficaciorem, mea quidem sententia, viam ad confutandos Atheos, aliosque viros incredulos, qui negant Dei, supremi rerum omnium Conditoris, existentiam, animae immortalitatem, & supplicia , quae malos, praemia vero, quae honos post hanc vitam manere docet Christiana Religio. Quamvis enim ad hanc Atheorum refellendam insaniam innumera suppetant argumenta, desumpta praesertim ex ipsa naturae voce, quae Deum esse praedicat, quamque audire nolunt Athei , quos sola corpora, seu objecta sensibilia, commovent, & quorum interior sensus sic obsurduit, ut non percipiant ingenitas notiones, quibus Sole meridiano elarius probatur, Deum existere, & animas cum corpore non interire; ipse tamen, relictis illis telis, quae Philosophia abunde subministrat, quaeque saepius multi Scrietores Christiani in Atheos, virosque incredulos interunt, compendiaria via ad profligandum Athei Lmum in hac Dissertatione prolusoria usiis sum. Nam primo stabilivi ,
scut mox dicebam, Veteris Testamenti Librorum antiquitatem, & a thoritatem, qua semel stabilita, fateri debent Athei, Deum esse, &animam non interire cum corpore, cum Vetexta Testamenti Libri omnem amoveant dubitationem, quae suboriri posset circa illa duo morum ea. pila. Secundo, certis & captui vel tenujorum ingeniorum idoneis argumentis demonstravi, Evangelistarum in deseribenda Historia Iesu Christi sinceritatem, quae ad dogma de existentia Dei, & animae immortalitate adstruendum sat superque sufficere potest, quia Evangelistae narrant coecorum apertos fuisse oculos, claudos ambulasse, mundatos leprosos, mo tum ad Vitam revocatos, ex quibus clare sequitur, Deum existere. N
que enim alius, quam qui ipse oculos primum aperuit, & vitam hominibus infudit, & eoecos & claudos sanare potest, leprosos mundare, &mortuis restituere vitam. Solus, inquam, naee operari potest summus rerum omnium opifex, quem dicimus Deum: adeo ut, si vera illa sint,
necessario existat eorum Auctor Deus. Haec pariter ostendunt, non eumdem esse interitum animarum ac corporum, quia Iesus Christus , quem in Cruce mortuum stribunt malinelistae, e tumulo resurrexit vi-Vus, & postquam per quadragintx dies ruis Discipulis apparuisset, ascendit in Coelum. Probata itaque semel a nobis in hac ἡrolusoria Dissemtatione Veteris Testamenti Librorum antiquitate, & Evangelistarum in describenda Historia Jesu Christi sinceritate, nihil omnino superest Atheis , aliisque viris incredulis, quod contra Dei existentiam, animae immortalutatem, & Christianae Religionis veritatem hiscere, ac mussitare possint . In altera Dissertatione Proluseria adstruo in primis fidem & auctor,
intem Evangelistarimi, qui Historiam , Gestaque Iesu Christi literis
14쪽
mandarunt, & ostendo, quatuor EVangelia, videlicet Marci, Lucae, o Ioannis non esse lareosititia, sed genuina & divina authori ate praedita, atque ab illis Scriptoribus exarata, quorum nomina praeis erunt. Dein, diluo omnes objectiones, quibus viri inereduli fidem Miuctoritatem quatuor Evangeliorum impetere solent. Postremo, ad cala em ejusdem Dissertationis annecto brevem, sed accuratam DESCRI-yTIONEM HISTORICΟ-CHRO NOLOGICAM, quae non solum omplectitur ea, quae de Vita, Gestis, Miraculis IESU CHRISTI in
luatuor Evangeliis reseruntur, sed etiam Peregrinationem, quam, juxta ationem temporum , Apostoli Petrus oe Paulus , post Ascensionem
ESU CHRISTI in Coelum , ad praedicandam doctrinam Evangelieam
Praeter has duas prolusorias Dissertationes, adjeci passim in opere nullas observationes novas cum Historicas, tum Criticas, Tabulas Cnro. iologicas, & ad calcem plurium Dissertationum Sacros Hymnos, qui, i rem quaeras, nihil nili Christum sonant, sine quo nec suave, nee plendidum est quidquam, nec utile, nec honestum, nec ele ans, nee acundum, nec eruditum ; Si quaeras judicium , nihil a Critieis Viris,
et morosis Censoribus ungue signandum, vet Censura notandum relinis iuunt; si desideres Artis Poetices figuras, nervum, numeros, nitorem, eporem ae venustatem , nulli Veterum Vatum cedunt, multis antecel.
unt; Si denique Latinam dictionem flectes, eam puram, castigatam, & legantem reperies, nec ullum vel minimum verbum offendes, quod enedio cultioris Latinitatis sonte non sit haustum. Horumce Hymnorum si tamen excipias carmen de Casa Natalitia Iesu Christi Auctor est oti orbi literario notissimus Ioannes Bapti a Santolius , Canonicus egularis in Coenobio Parisiensi Sancti Victoris, qui ex antiqua & -- ili familia die ra. mensis Maij anni Parisiis natus, Poeticae lau-le in Galliis Saeeulo proxime elapso floruit: Sed ea praesertim selicitate Husas suas certatim divina carmina modulantes consecravit in Hymnis, tuos in laudem Mysteriorum Iesu Christi composuit, ut in Sacris tra.
tandis argumentis palmam omnibus Poetis praeripuisse videatur, quorumiliqui ante ipsum fragmentis Homericorum, aut Virgilianorum versuum indique decerptis, & in centonem coniarcinatis, Christi Vitam quidem leseripserunt, sed nemini unquam lachrymulam excusserunt, nec quemluam ad pietatem commoverunt, aut ab imium vita revocarunt. Huncnsignem Poetam Santolium, qui paucis abhinc annis e vivis abiit, saevus ipse vidi, dum essem Parisiis, praesensque aderam, quando in no-tro Parisensi Collegio S. IMObi rogatus, ut Distichon conderet instrurendum Tabulae, in qua Sanctum Thomam, in Cathedra docentem, exinius Pictor eleganti si nicillo ad vivum expresserat, hoc Distichon e se-icissima sua vena in laudem S. Thomae ex tempore profudit: Audiis
15쪽
Audi pendentem Divinae oracula Legis , Nee dubites puris sntibus hausea Dei. Rem igitur Lectori gratissimam facturum me esse duxi, si, miscendo
utile dulci, ad finem Dissertationum Sacros in honorem Mysteriorum Iesu Christi adjungerem Hymnos, a celeberrimo Poeta Santolio editos, qui non solum ob oculos ponent singula Iesu Christi Mysteria, eaque nativis expressa coloribus repraesentabunt, sed etiam Leriorem summa voluptate perfundent, & ad ciendos erga Iesum Christum, Redempto. rem nostrum, pietatis & charitatis amessibus perquam idonei erunt. Et is ane, si tres Christianos Poetas, videlicet Iuυencum, Presbyterum, natione Hispanum, Sedulium, Presbyterum, genere Scotum, & Aratorem, Ecclesiae Romana: Diaconum, antiqui Patres, & Scriptores Ecclesiastici tot praeconiis eo solo nomine extulerunt, quod Poetae illi Christiani vel Sacros Hymnos fecerint, vel quatuor Evangelia, Actaque Apostolorum versibus hexametris ad verbum pene tranuulerint; Quidni & ipse celebrare potero Sacros Hymnos, in honorem Mysteriorum Iesu Christi a Santolio editos, qui nune in pluribus Galliarum Ecelesiis publice in Sacro Officio canuntur, A in Breviariis Parisiensi, 3c Cluniacensi sunt insertiὶ Certe de Santolio, Christiano Poetae idem plane iudicium se re possum, quod de Iuvenco, Christiano itidem Poeta, Bytisia mamruanus, olim Sanctissimi Carmelitarum ordinis Praepositus Generalis, Ac sui aevi Poeta clarissimus, pronunciat his verbis: OD ante i orum ocu- i os Iuvencum, Hypanum, flatuere, quem inter illustres viros, er iurictissimorum Chr0tianorum Cathalogo Hieroumus: numerat Prodite o Zoili nostri. Videte virum Sacris initiatum Useriis, tauro
coronatum, musis undique cinctum, stram tenentem, currite ad rarum
hoc . grande spectaculum : sed cavete, ne repente culpetis, laudatura meroumor Me igitur immensam mangelicae Legis maiestatem veris
Mus includit heroicis. Denique, sub finem hujusce Tractatus attexo novam Dissertationem de lmissione Spiritus Sancti in rarisi Domini Discipulos, & in ea, praeter lquasdam observationes historicas, multa dissesvo Dubia, quae haud le- luem difficultatem habent, videlicet an Spiritus Sanctus scut a Patre, lita a Filio fuerit missus Quo tempore Spiritus Sancti missio facta sit Z l uo locoὶ Ad quosὶ duo externo signo se se prodiderit Seiritus Sa ctus 8 An Donum omnium linguarum acceperint omnes Discipuli Chri- .ssi, & in quo situm esset illud Donum linguarum 8 An habituale, vel transitorium fuerit J duos effectus, praeter Donum linguarum,' produxerit in Christi Domini Discipulis missio Spiritus Sancti Demum, facio satis objectionibus, quas vulgo proponunt Iudaei contra Legem Novam,
seu Evangelicam, quam Christus I minus, abrogata Lege Mosaica, i
16쪽
A D. LECΤOREM. XVII ituit, in Medi, Pentecostes die Spiritus Sanctus eonfirmavit, & Ap,oli potenti mira lorum virtute per totum Orbem propagarunt. Haec erant, quae de hac Editione, te, LECTOR, scire intererat, : de quibus te praemonere volui in hac Praefatione, cui, instar coroniis, addam Catalogum, quem S. Leo, Pontifex Maximus, in Sermone et avo de Nativitate Domini texit Haereticorum, qui contra Verbi Inamationem vexillum erexerunt. Fides igitur Catholica , inquit Sanctitale Pontifex, obuirantium Haereticorumspernax errores, qui mundanaeipientiae vanitate decepti, a veritatis Evangelio recesserunt , s Imrrnationem Verbi intelligere non valentes, de eausa illuminationis dicerunt sibi materiam caecitatis. Nam omnium fere falsa credentium stinionibus, quae etiam in Sancti Spiritus negationem proruunt, reir
fatis, neminem pene deviasse cognoscimus, nis qui duarum in Christoaturarum veritatem sub unius semonae eonfessione non credidit. Alii nim Domino solam sumanitatem, Hii solam adscripsere Deitatem . lii veram quidem in ipso Divinitatem, sed carnem dixerunν fuisse utatam . Alii professi sunt veram eum suscepisse earnem , fes Dei
atris non habuisse naturam; oe Deitati eius, quae erant humanae Drufantiae , deputantes , maiorem sibi Deum minoremque fecerunt , cumradus in Gera Divinitate esse non possit, quoniam quidquid Deo mitus es, Deus non est. Alii cognoscenus Parris, oe Filii nullam esse 'sanxiam, quia non poterant unitatem Deitatis intelligere nisi in υ itate personae, eumdem asseruerunt esse Patrem, quem Filium; ut naci, o nutriri, pari , o mori, sepeliri, o resurgere , ad eumdem
1ertineret, qui per omnia, oe hominis personam impleret, oe Verbi. yuidam putaυerunt, Dominum Iesum Chrisum non norrae sub antiae orpus habuisse, sed ab elementis Iuperioribus, ae subtilioribus sumptum. Τuidam autem aestimaverunt in carne Chrsi humanam animam noubisse, sed tartes animae ira m Verbi implesse Deitatem. Quorum imis iudentia in hoc transit, ut. animam quidem fuisse in Domino fum entur, sed eamdem dicerent mente earuisse, quia Dincerer homini δε- a Dei as ad omnia rationis Nicia. Posiremo, iidem asserere praesum
unx, partem quamdam Verbi in carnem fuisse conversam, ut in unius logmatis varietate multiplici , non carnis tantum , animaque natu
ham, sed etiam ipsus Verbi farearent essentiam. Multa sunt, oe alia dirodisia fastatum, quibus enumerandis Charitatis vesrae non es fatigandus auditus. Sed pose disrefas impietates, quae si invicem sunt nultiformium blasphemiarum cognatione connexae, de his potissmum
irrarιbus deci nandis obfemoriam vestrae devotionis admoneo, quorum inus dudum, Nemrio authore, consurgere non impune tentavit, alius nuper pari execratione damnandus , EurFMe assertore, prorupir. Nam
ille s seu Nestorius )--Ham Virginem hominis tantum ausus si praedicare Genitrirem, ut in conceptu eius , . partu nulla Verbitast. Veteri Tesam. Tom. I. h oe Cam
17쪽
hominis Filius, sed ereato homin3 sola se dignatione fretaverit. Quod
Cathodicae aures nequaquam toleraro poterunt, qua sic Evangelio veri.
aris imbutae sunt, ut firmissme noverint, nullam esse humano genrei spem salutis , nis ipse esser Filius 'minis, qui Creator est matris. Die autem seu Eutyches recentioris sacrilegii propsanus assertor, uni tionem quidem in Chrso duarum eonfessus es naturarum , sed i a
tinione H dixit essectum, ut ex duatas una remaneret, nullatenus asterius exsente substantia, quae utique finiri, nis aut eo umptione 3 aut separatione non posset. Haec vero tam inimica sunt Fidei, ut nequeant recipi sine excidio nominis Christiani . . . Haec, dilectissimi, pio tarde meditantes , Apostolici semper memores sole praecepti, qui universos admonet dicens: Videte ne quis vos feducat per Phil ophiamo inanem fallaciam, Iecundum traditionem hominum, oe non fecundum Christum, quia in imo habitat omnis plenitudo divinitatis corporaIiter, oe esis repleti in illo m. Ex his, Sancti Leonis, Pontificis Maximi verbis liquet, bene multas
circa Uerbi Divini Incarnationem erupisse Haereses, quarum authores, vel instauratores, majoris claritatis ergo, hic breviter indicabo , ut noutantum Haeresum, quae contra Incarnationis Mysterium pullularunt, sed etiam Authorum, qui eas vel inVexerunt, usi iam sepultas ex circo r vocarunt, accuratum pomis habere catalogum. Ad septem autem Classes
reducam Authores, qui, virulentis arsis erroribus, Verbi Divini Incadinationis Mysterium vel olim impugnarunt, vel etiamnum sese illius apertos profitentur hostes. In prima Classe repono Iudaeos, qui praestacte negant, Iesum Chrisum esse verum Messiam, Prophetarum Oraculis praedictum, & depi randa caecitate venturum adhuc Messiam praestolantur. Sed hune I uiuae rum errorem in pluribus hujusce Tractatus de ΜUeriis oe annis Iesu Chrisi Dissertationibus refellam, & invicte ostendam, omnia Propheturum oracula fuisse in Iesu Cristo, vero Messia, omnino adimpleta; sutilesque esse, & vanas interpretationes, quas nunc pervicaces ludaei o, trudere solent, ut clarissimis Prophetarum Vaticiniis tenebras offundere possint. In altera Classe constituo Infideles, 3e Virus incredulos, qui, ne sa- teri cogantur, Iesum Christum esse verum Messiam, Prophetarum Oraculis praedictum, omnem Veteris Testamenti libris auctoritatem Sc ant,quitatem adimunt, dictitantque, haec Vaticinia, quae proserunt Christi ni ad probandum Iesum Christum esse verum Messiam , non esse antiqua Prophetarum Oracula, sed ab ipsismet Christianis fuisse excogitata. Hanc sacrilegam Infidelium, Uirorumque incredulorum impietatem fuiscalamo a me confutatam inveniet LeEtor in Dissertatione prima Protinsoria ad Tractatum de ΜUeriis oe annis Christi. In tertia Classe colloco Haereticos, qui negarunt Iesu Christi Divi-
18쪽
nitatem, ejusque cum aeterno Patre consubstantialitatem, quos inter cen. sentur Ceriinthus, Simon mos , Ebim , Carpocrates , Elxat , a quo Helcesaei, Theodotus Coriarius , Θmmachus , Graecae Bibliorum Editi nis author, Artemon, Theodotus alter, dictus Trapezipa, 3c Theodoti
Coriarii discipulus, ac Drens haeresis missifedecianorum, qui Meschi- ferico Iesum Christum inferiorem esse effutiebant. Divinitatem quoque Iesu Cnristi negarunt Arius, cujus impia haeresis longe lateque in E clesia grassata est; Paulus, parria Samosatenus , & Antiochenae Urbis Episcopus; Photinus, Sirmii Episcopus, quorum pestiferam Haeresim p stremis hisce temporibus renovarunt ex Lutheri, & Calvini discipulis Michael Servitus , natione Hispanus, & Valentinus Gentilis, natione
Italus , qui Sacrosanctae Triadis Fidem in Gallia, Sc Germania, sed
maxime in Polonia oppugnarunt, quorum ex semine prodierunt Georgius Blandrada, Paulus Alciatus, Francisus David, Laelius Deinus, ejus que nepos Fausius Socinus, ambo Patria Senenses, a quibus haec haerens nunc dicta est Sociniana, Sc sub hoc nomine, proh dolori adhuc l te serpit. Ad eamdem Classem Haereticorum, qui negarunt Divinitatem Christi, ablegandum esse eenseo Sabellium , qui tres unius Deitatis hypostases in unam conflans personam, vel unam potius Patris personi' admittens, alias duas personas, videlicet Filii 3c Spiritus Sancti, infletasirit, ex quo consequebatur, ut Pater ipse & incarnatus, 3c carne passiis
crederetur, indeque Patrim ni dicti runt ejus nefarii Sectarii. In ejusdem Sabellii Haeresis luto haeserunt,metus, Praxeas Sc Hermogenes.. Ad quartam Classem eos Haereticos refero, qui in Christo Domino duas admiserunt Personas, & quorum Antesignanus fuit Nemrius, Antistes Constantinopolitanus, δc Theodori, Mopsvmiae Episcopi, discipsius, qui duas in Christo personas secrevit , alteram hominis , alteram Dei; negavitque Mariam, Virginem, esse Dei-param, seu Matrem Dei; tametsi eam Christiparam, seu Matrem Christi, nuncupari posse confit retur . Unionem illam Dei atque hominis in Christo non substantivam 3c hypostaticam esse dicebat Nessorius , sed extrinseca eaeeaeia quadam,
atque amoris .e benevolentiae nexu coalitam duntaxat esse inter'retatus
est, eo pone modo, quo justi omnes, 3c unum eum Deo, Sc filii Dei, Sc Dii dicuntur. Hanc Nestorianam Haeresim, jam extinctam, Felix, UDgelitanus Episcopus, Sc Elipandus, Toletanus Antistes, octavo Ecclesiae Saeculo renovarunt, afferentes, Iesum Christum non esse proprium 3c naturalem Dei filium , sed adoptivum 8c servum. At haec Nestoriana Haeresis, a duobus illis Episcopis postliminio revocata , confestim oppressa ac profligata est in Concilio Francosordiensi, quod anno septingentesimo
nonagesimo quarto fuit ceIebratum.
In quinta Classe ii Ios pereenseo Haereticos, qui duas in Christo naturas, Divinam scilicet 8c humanam, vel geminam voluntatem, Sc ope rationem agnoscere detrectarunt, quorum agmen ducit. μυches, A b χ . chi.
19쪽
chimandrita Constantinopolitanus, qui a Flaviano, Patriareha Constantino litano, in Synodo damnatus, in Latroci nati Ephesinet Synodo a Diosora, Patriarcha Alexandrino, absolutus est, ac postremo in Chabeedonensi Oecumenica Synodo prostriptus, & in exilium amandatus fuit . Haec Eutychiana Haeresis in plures Sectas propagata est. Petrus Gnapheus, Patriarcha Antiochenus, postquam Chalcedonensi Concilio
anathema dixisset, ac Trisagio illam Clausulam addidisset: qui passus
es pro nobis, miserere nobis, Theopasthitarum errori ac Seriae ortum dedit. Petrus Moraus Alexandrinam Sedem cum invasisset, & Chalcedonensem Synodum proscribere cunctaretur, secessionem ab eo fecerunt
Alexandrinae Urbis Eutychiani, Sc ex eo Acephali, idest, sine capite, dicti sunt, Secta tamen puri putique Eutvchiani. Horumce Eutychianorum, qui acephali dicebantur, duplex suit Secta. Prioris Sectae C riphaeus suit Severus, Monachus, qui corruptibilem esse Christi carnemajebat, ideoque ejus Sectarii Corrupticolae dicti sunt. Alterius Sectae Acephalorum Dux ac Primipilus fuit Iulianus, Archiepiscopus Halica nassensis, qui carnem Christi incorruptibilem esse pertendebat, ac subinde ejus Sectarii fuerunt Incorrupti Iae nuneupati. Themisius, Diacinnus , Dux in AEgypto fuit Haereticorum Eutychianorum, qui Mnoexα appellati sunt, eo quod Iesu Christo ignorantiam assingerent. Grammaticus, dictus Philo nus, eodem Eutychianorum implicatus ese fore, haereticis Hirseitis initium dedit, assirmans, personae ac naturae mullum esse discrimen , ex quo sicut unam in Iesu Christo naturam ex unitate Divinae Personae admittebat, ita ex Trinitate Personarum tres
in Deo naturas esse docebat. Denique, Eutychiani appellati sunt mn pissiuae ab unitate naturae Divinae , quam in Iesu Christo dumtaxat avi mittebant, item & Iacobitae vocati sunt, a quodam Iacobo, illius Eutychianae Haeresis propagatore; cognominati sunt etiam armeni, a gente, seu a loco, in quo sedem fixerant. Hi tamen omnes Haeretici nihil aliud erant quam Eutychiani. Ex virulenta Eutychianorum stirpe prodierunt Haeretici monothesitae, qui unicam in Iesu Christo volumatem& operationem seu Divinam ) agnoscebant, & humanam voluntatem atque operationem Christo prorsus detruncabant, qui in sexta Synodo Generali fuerunt damnati. In sexta Classe eos repono Haereti eoa, qui Iesu Chresto verum Corpus humanum ex Maria Virgine assiimptum ademerunt, quique ideo Phantasiame sunt appellati, quod specie, Sc ludibrio, non re & substantia Deum carnem humanam induisse jactitarent. Horum Haereticorum agmen duxit Simon magus, cujus errori adhaeserunt gemella illius prinias Sarurninus, & Baslides, tum Cerdo, Marcion, Manes, seu Manis
chaeus, itemque Apelles, A vinaris, & Priscutianus; qui omnes non veram Christi camem suisse , sed simulatam comarenti sunt . Aprius siquidem, Marcionis discipulus, etsi veram Christo carnem tribuerit, pintavit
20쪽
tavit tamen, eam non ex materno utero, vel substantia genitam , sed ex quatuor elementis, ab ipso Dei Verbo coagmelitatam. olinnaris vero existimavit, Carnem ipsam Iesu Christi non de Virgine Maria assum piam fuisse, sed e Coelo delapsam, Verbumque Divinum supplesse me tem Aninire Christi. Praetermitto Haeresim qui Christum in Serpente, a quo decepta est Heva, colebant; Sc Haeresim Valentini, qui ex He odi Theogonia triginta aeonum, quasi totidem Deorum colim viem induxit, quorum unus, quem appellabat, Unigentium, esset Iesu Christi, & Spiritus Sancti Procreator; ipsum vero Iesum ab omnibus simul Ronibus, quasi defloratione quadam, constructum fuisse somniabat hic Haeresiarcha mentem habens pastam chimaeris, indeque inserebat, IN sum Christum nihil ex Uirginis Mariae substantia decerpsisse, sed e CONIO sibi corpus advexisse, & Virgineo utero, tanquam canali, usum fuisse. In postrema Classe locum habent Lurberus, Calvinus, Iasienius , &alii , qui negarunt, Iesum Christum esse Redemptorem omnium homunum, seu mortuum esse, aut sanguinem fudisse pro singulis omnino ho minibus . Constans autem est ac perpetua Ecclesiae Catholicae doctrina, totum Incarnationis opus in usus nostros fuisse peractum, & Iesum Christum mortem oppeti ille ad redimendum genus humanum . Haec sunt errorum portenta non solum in Verbi Dei Incarnationem,
sed in totius Christiani nominis excidium conjurata, q iae in ipsa hujusee Operis fronte summatim perstringi necesse suit, singillatim postea & suis quaeque locis prolixius consutanda. Superest nunc, ut adhorter omnes, qui pie volunt vivere in Christo, ad legendum hunc Tractatum, in quo praeter Mysteria Iesu Christi, divina ejus describuntur opera, quorum vis & potentia valebat quidem in praesens, sed aliquid ad morum nostr
rum informationem declarabat in futurum. At enim, ut elegantibus Lactantii verbis lib. 4. Inst. Divin. cap. 26. utar, aperuit caecorum lumina coelestis υirtus ἰ oe lucem non videntibus reddidit. Et sοe facto Agnificabat, fore ut conversus ad gentes, quα Deum nesciebant, inspientium pesora illuminaret luce sapientiae, o ad veritatem contemplandam oculos cordis aperiret. Vere enim caeci funi, qui caelestia non υidentes , oe tenebris ignorantiae circumfusi, terrena ct fragilia ven rantur . Patefecit aures furdorum. Non utique hactenus vis illa cael sis operata est: sed declarabat, brevi fore ut, qui erant veritatis exispertes , oe audirent, oe intelligerent diυinas Dei voces. Vere enim surdos dixeris , qui coelestia, o vera , o facienda non audiunt. -- torum linguas in eloquium solvite admirabilis etiam, cum fieret , potentia : sed inerat huic virtuti alia significatio , quae ostenderet, mox futurum , ut rerum coelestium nuper ignari , perceptasapientiae disii iana, de Deo oe veritate dissererent. Nam qui rationem divinitatis sen rar , is vere elinguis , s mutus es , licet si omnium disserti M. Lingua enim cum verum loqui caeperit, idese , virtutem , maiestatem-