장음표시 사용
61쪽
o INDI vlΝDlcimo turremias, ciboria, 8cta aut decretos, aut sponte inductos observatosque fuisse usus . scilicet quomodo, quao materia construi, ubinam statui, custodiri, quandonam tegi, retegi , ornari , exponi benedic thure fuse fir debeant, prout haec omnia apud Scriptorcs Ecclesiasticos, praesertim apud Marteneum a legere essi
Sed quodnam ex tanto omni aevi monumentorum numero, qui sacrorum rituum, antiquitatum Ecclesiasticarum vel vetustior, vel recentior scriptor ullam re liquiarum in altaris elevatione reconditarum memoriam vel directe, vel in directe ingerit e Leganturin relegantur omnia Iponsionem nolliat interponimus, ne verbum
uidem inveniendum fores, quod nunc reliquias culto tendi usum concerneret, jamjamque seculo XII., quo Actuarium nostrum vixisse aliunde probatur, obtinuis. se ostenderet Qtio quidem minime miramur. Cum
enim id quod Adversari opinioni secundo loco, stac nulla per eas tempestates fuerit altarium elevata , quem locum haec praebuisset reliquiis ratqui remita se habere, ut agnoscat Adoriarius, haud alio facto ei opus est, quam ut eadem monumenta cosdemquestriptores denuo consulat quippe apud quos tantum abest , ut expressa elevation mentio unquam fiat, ut ejus ne quidem vestigium uni, occurrat Nempe quia tunc altare E confisione tantum ciboris constabat.
Huro οὐ o diversem habebae situm modo enima
coinopere triparti rideantinus Ecclesiae ira, . Item tu alii Mantiqui,
62쪽
mprimino cire α νώ pariete remota erat si modo huic adhaerebat. Quae inde remota fuerat, illa senisi jam aliunde carit siet. quia nimirum columnis tantum innixa M a partei steriori plerumque micem habebat eo quidem me apparatum quemadmodum Ardo ait L bhin eo 'atis inclus tenerentur came cum Hersis rata Patrum. Supra confessionem erectum erat Asrium rarat autem cis ortum inquit Catalanus y chnihil aliud, quam conopaeum ait ru sive umbraculum, quo altare obtegebatur, quodque in forma turricula erectum inquatuor columnis haud onge a cornibus altaru quidem ab ipsa humo exurgentibi incumbebat. Quodsi
altare tale ciborium non naberct, communiter receptum, quin immo iraeceptum fuerat dy, ut super illud ex alto saltem aliquod umbraculum penderet, fimma inquit Caeremoniale Episcoporum o quadrata, cooperiens altare is ipsus altaru scabellum, et ut Concilium ΙV. Mediolanens habet Sacerdotem celebrantem. En i quae olim altarium structura , quae partes fuerint:
Nempe mensas in cujus planitie privatis diebus crux
a Columitarum qinunim modo una, modo plures, nempe vel duae, vel , et quatuor, aut etiam quin cute ei alat, passini Occurrit mentio alia altaria eistianimum lec. Xlli in ulu mille, patebit ex iis, quae paullo inferius de altari quodam Ecclesiae Reatinae exughello reserenaus. in vita S. Bened Anan apud Nabid in Astras . S B lec. IV. parti I. n. ets. o in pontificali cometi illi strat pari. 1 tit. XUIll I. pa 3 I. d Plura enim, quae hanc rem concernunt, decreta legere et in synodisipii coporum, de praesertim in Actis Ecelesae
63쪽
ω Imita E INDICIARUM eandelabra, festis autem capsae ponebantur 4 deinde ciborium vel umbraculum post quod in pariete nonnunquatri sancti alicujus gesta depicta erant, vel, ubi talis pictura deerat, festis diebus velum pendebat Dd nec tandem augusta vere dixeris' haec λ a sensim in illam , quam hodie praesertim in Germania con hi cimus, desiit id quod ante ultima haec tempora fictum non suisse, inde colligitur, quod in quaecunque pauli tum antiquiora monumenta incidas, nisi mensae --rij vel umbraculi mentio recurrat i). Ex his facile puto quilibet concludet, quid de Adversii si opinione tenendum sit maxime si producta duo argumenta unctim expendere quis velit. Quis enim sibi persuadeat,
quod, cum tot monumenta Ecclesiastica ex omni aevo nobis supersint, atque in his ipsis quaelibet quarumvis
aetatum consuetudines tam frequenter tamque accurate explicentur, nulla unquam aut u*iam neque ele- Vationis, neqUe reliquiarum in ea reconditarum vel directa, vel in directa mentio fieret, si illa olim vel in usu fuisset, vel reliquiis exornari consuevisset' Est igitur mera genuini sensus inversio , qua praetenditur , quod
ctuarius noster hic de reliquiis non in confesst ovi sed inelematione possitis loquatur. Quid enim 3 Murenses primi oriani una ab antiquis usibus discesserint irimi, Vos induxeruit 3
ia Antiquissimviri, quod sciam, quodcve ad hodie uius vim accedere viti
Ulomucens Episcopo, qui tenapore Carolit v. consequenter Seculo XIV. vixit. Quamquam bilassis olim longe alia fuerit hujus altaris brina, ab ea, quam iam- pinus in lynops littor de aedis Constant i I tab. XXI. sititit; quia nimirunia ne eodem Cuini pilio ibi cap. lv. est V pag. 66 La ab eo rem, rare, quo primitus conditum, Jam denuo excitatum sui
64쪽
Tertium, quod Adversari opinionem reprobat, est ipsi vox altare. Quis enim in veterum scriptis adeo peregrinus ello hospes ut nesciat, ipsos ut quidem de altari loquuntur hac vocula nihil aliud unquam nisi blam confessionem sequod quidem, cum ill rum aliaria, si umbraculum excipias, alias partes non
haberent, minime mirum est designasse a I Sed taee Actuari verba attendere si quis velit limi ipsUM
ALTARE, reposita mira IPSUM ALTARE, continenim autem imuM ALTAR re via; qui fieri possit, ut non advertat,
r) Dixi: Si qui is de aliari sequuntur quandoque enim hac Voce et i .ini locu in , in quo altare erectum erat, vel ipsain Ecclesiani, Vel Ecclesiae proventus designa. banti vide Can, si Glossar. Mos manni Lex univ. v. Hia'. et Nihil dissi inulant,qtii veritatis amore tenentur. En igitur, quam mihi denuo tornio Objectioilem tant contra praelem, quam contra antecedens sive secui dum meum aro umentuna. Apud abillon. A A M. O. s. q. Se tu Part. l. p. o. in vita S. Benedicti Abbatis Ananiensis qui Sec. IX. horuit scripta ab AN done ejus discipulo legitur, sanctum virum nauari, o misimuin ra cauru vid
partem denotat : Ergo i illum est quod altare solam consessionen siqnificet, Se quod olim nulla fuerit altarium elevatio. Non spernetula interpretati, quidipe quam verbuniiuvan' plane requirere Videtur Sed hunc locum egregie explicat
latino in ipsissimi hujus altaris ac Ecclesiae Dedicatione di . , citato Mabiti
ara mensam, Atare mensae stipitem significet: Ut sensus ut sanitium Henedictum equidem unam tantum confessionem extruxisse, sed ne niens a Dei di, ni imposuis se, alteriun quidem alteri μιρρ'am. Ubi nota distinctioneni, quam veteres inter aqua . -- lacerunti Nempe planam, attar altam consessionis partem ipsis significabat auin incavit Durandus in ration. Lib. I. cap. r. n. quasi auares. . ara quasi area 3. Iana. Hanc distinctionem agnoscit etiam Volgius in sua Thyli alteriologia cap. ill . . ex Prudentio, qui Hymn X de S. Roniano pax Ia6 inter iacinora Asclepiadae praelecti gentilis adversus Ec lesiam resert alia is aram ransitis everteνe. Ergo ex allegato Ardonis loco non probatur, quod tendi rore S. Benedicti Anaea altarium elevatio aut tuerit, aut nomine altaris veneri:
65쪽
M UNDI E VINDUARUM scriptorem constanter quasi digitum in mensam altaris intendere; quippe cum conitaliter idem vocabulum e dem adfectum pronomine demonitiativo usii et ra, de quod, si ei de reliquiis in invatione repositis sermo
fuisset, utique non dixistetri Siculis ipse Udi , inta; sed Sicut euitae patet, vel Sicut cuiubet intueri
licet. Nam quid ineptius, quam super re quovis tempore cuilibet coinsipicua , quod dies sit, sol luceat. nectae virescant, hoste oculos testes advocare ac si arcana neminique visa aut videnda narrares Patet ergo Actuario hoc loco sermonem esse de reliquiis, non quae in elevatione, sed quae in confessione reconditae fuerunt. At utique illas jam antea percensuit Uisti
guo LPercensuit aliquas , concedo : Percensuit omnes, nego. hi res, cur ergo hae reliquiae in altaris confelΓione repositae filerunt , cur , inquam , A non Una cum priorinus enumeraverit ine spondeo, quod nisi voltantas pro ratione steterit, haud dubie ideo non omnes conjunxerit Actuarius , quia neque in ipsi altar conjlinctae fuerunt. Sciendum enim est, olim &quidem adhuc post aevum Actuari ) reliquias non solum in media , sed, in dextra mistra altari seu confeIIJonis parte locari consiuevisse. Id quidem nos docet antiqua memoria manuscripta consecrationis Εcclesiae Reatinae peractae an Iaas extatque apud Phellum ubi inter alia legimus Min altari majori cis corpus B Barbarao Pars corpor S. Dionisi Patris ae Pancratis Ma r m. In radicto altari recondita punt a dextris p ad G altaris de mestimentis B. Maria, de reli
66쪽
ΚOPPIANIARUM CAPUT IL Gauus D. Innocentium' a sinistris vero recondita sunt
Ss reliquia Ss Abraham S I cc S. Victorini us Nerei Achythi c. In colu=nna vero media recondita siunt sareliquia te vestimentis A. Issaria Virginis, de reliquiis postolorum Petri Pauli M. Laurentis, Zacharia Patris
S Joannis Baptista Sc. Asterri possentin alia hujus r tus exempla, quae passim apud scriptores Ecclesiasticos, ubi de dedicationibus Ecclesiarum agunt, occurrunt Sed haec vel ideo noli moramur, quod sive reliquisem strae in eodem sive in diveris oculo reclusae fuerint, illud semper certum sit, eas non in elevationei quippe quae tempore Actuarii neque in more fuerat, neque eliquiis ditari consueveratra sed in ipsa consessionei prout nonymus noster ratis ipse declarat is usas fuisse adeoque videri non potuisse , nisi ante vel sub altaris consecrationem, &i quod hinc rursum consequens est γλ eo tantum, qui Abbati Ronetelino , utpote sub quo
eonsecratio facta est , aequaevus fuit. Antequam ad alia progrediamur , expendere iuvat, quomodo, cum praeiens argUmentum an olima Petreficio productum fuerit, quomodo, inquam , Pater Herrgoitus in eo sit versatus , Vel potius quomodo hunc Adversarius, etsi quoad rem ab ipso discedat adhucdum defensum velit. Ergo ex mente P. Herr-gotti Petreskius irrito conatu probare vult, criptoremissorum Murensium jam sub onetelino Abbate mixisse. Certe Pinquit Cl. Pater ahloci contextus, ad quem
Petresbus pro vocat , id minime , quin imo contrarium
67쪽
- VlNDIOR ViXDICIARUM is pag. 3 . ubi legitur Sed quod altare male compositum fuit sub Abbate Megelin, effrigimus ipsum altare , Λ sicut modo ei collocavimus. Cumque ad reliquias ipsas perveniremus, penitus ex humore terrae computruerunt , ac nichil invenimus, nisii quoddam OS . o pulverem . Ex quibus verbis subdit P. Herrmitus isti restius inferre non dubitat de scriptore
Imraim vixit inquiens ante aianos fere quingentos nimirum , ut ipse testatur , sub Rongelmo Abbate. Cum contra ego . . . ex recitatu modo ipsius scriptoris e mlis rite conciuesam scriptorem hic vere de Ronet Ain loquitanouam de viro, qui longissimo ante tempore jam mortuus f se siquidem altare a Ronetelino male compositum scriptoris aevo effringere , in aliam formam reditere
opis erat tanIum vero temporiae intervallum intercessit imis fabric iv Ronet cum nodam exaedscationem alimris, si scriptoris avo . . . , relumia bidem collocata ex humore terra co=πιι truerant. Eloci iactes ara sileam , quod
sentiori Non ignoro utique lilii esse , quod mali nam rando non possit depravarier a Gai quis unquam ita Adversari sui argumentum eludere conatus et . ut hic illud Petreski eludere conatur . Herrgoitus DL .ctores judicent mihi fas si siquidem Adversarius id ita vult hveritatem detegere. Primo igitur Cl. Pater contrain historiam, et quod turpius esto sua et editionem comma quod post verbum fuit ponendum erat, post substantivum serata locat. Quid porro 3 Nempe ne haec ipsa statas pateret, etiam textum data operi sic Auctor vindiciarum, neque nunc mutamus
68쪽
ΚOppIANARUM CAPU I g data , inquam , opera mutilat. Non imus quidem imficias, jamjam in editione ei res ima pro quia altare male compositum fuit, sis Abbate oea, no strigimus μmum altare , per errorem typi perperam transposito colo legi tuta altare male compositum fui ub Abbate Ita et limo es rigimus ipsum altare Itane vero hac in re e sari decebat P. Herrgotium, ut errorem hunc non solum non notaret; sed, quem sibi ad aetates Rongelini QActuari longius intervallandas patrocinari putabat, contra sitaemet editionis sensu hic amplecteretur e omnino equidem respondet Adversarius P a seria adduxit P restius , eadem umbo verba nec ab re dri debuerunt Lectori, bene, recte iam oui aliud hodest Rev. Pater quam licere, licuisset Herrgotio verrutarem occultare, argumentum eluderes Sed quiferi mimisso inquit Adversirius y M. P. Her otius pro ras potius , quam a se essitione, cum relegomemn in temtiumfremeret, uteretur siquidem Lud velut in fronte ops ris, Ama contra in calce vindem libri exscribi deliserint ρRev. Pater si minus sua editione uti poterat, poterat saltem, ne dicam integrum contextum mistoriam sed manustriptum suum praelo utique jam paratum comsulere. At libri jam impressi, inquis faciliorem praebent Usum, quam manuscripti, Utpote plerumque nondum ligati complicati, nec non grandiores etiam. Frustra quaesitum effugium' si enim molestius est libros manuscriptos, quam impreta consulere, cur haec molestia sese hic tantum obtulit. non alibi puta in rei
quis Protegomeni tertii Paragraphis , ubi, quotiescunqne
69쪽
M . IXDici Vt lci 1RUM textus aliquis ex Actis citandus est, eum P. Hei rgoreus nunquam ex editione cire lana vel alia ali tua, sed semper ex proprio manuscripto citat th Nonne vel hinc satis patet, quam parum ingenue hic cum Petres kio, immo cum toto orbe erudito agere constitutum ei fuerit 7 Sed scire cupit Adversarius a qua subnixus vel auctoritate vel ratione Vindex noster exigat, Ut dictum incisum post verbum fuit potius , quam post verba
Late ne elino collocetur Uando luidem Uthographum ipsum nullis commatis distinguitur 3 In promptu est responti, auctoritate Patris Herrgotii, qui illitu in sua editione post fuit non post me lino ponit uatione autem l a Ulleni, qui paullo post haec b ingenue fatetur, ipsam Historiam id exigere quod uidem , Ut mox ostendemiis , verillimum est Consiwt ergo tota Mnendatio pinquit porro Adversu ius c in retractione
unius coAmnatis nec culpatur P. Her otius, quod textum
male ediderit, sed quod Eum aliis secundum mendosam
Ten es V editionem citaverit 6 Bi- u iacvη- E. Eho ierem ninnium extenues , cavea Sat magnus error, ui
sit malas trahit consequentiati montortula liada verbis Huetii utor , d perturbata litterula apexa
co motus, mutationes levissimae quam pestifera saepe pepererunt haereses Quot statis errores ex uno ambigue dicto Ere prognati Din parvo igitur errato magnum saepe peccatum Da quo certe P. Hengestum non
et Citat enim textus perimnas Authographi Atqui in nulla nisi sua editions adnotat , ubi quaelibet Authographii gina ves incipiat, vel finiatur: Ergo rex, - si non aliena editione, es certe victa, manustrisco citat DissisZed by Orale
70쪽
KOppIANARUM CAPUT IR QEccusat, quod errorem non tam admiserit, quam tualerit : Quid enim interest, ipse illum admittas, an ab alio admissum feras, tuumque in commodum maligne convertas 3 Sed quid Adversarius porro dicat, audiamus. Atqui perquam acerbe querulatur quod Auctor Vines tantum non aperte dicat , P. Her otium hic mala fide egisse, textumque ibidiose mutilasse Tai tum non apertes Parcit Adversarius . ubi mitius haberi minime volumus. At quis am ibo ' pergit hi an mum possit inducere suum, P. Hermotio unquam in
mentem venisses ut hic textum, quem praeter Petreis
kium Q cardum ipsemet alibi amplissime exhibet data opera mutilaret Idem exquisitam purgationem lnam quotus quisque mutilator hoc ipsis scuto sese d findere non possit Quid est textum truncare &data
quidem opera truncare, nisi, quae ad rem pertinent, sed, si ponantur , tuam sententiam eversura ibre persentis, omittere atqui hoc ipsum eli, quod P. Herrgoitus facit recte igitur studiosae mutilationis accusatur. Sed haec de his dicta sufficianici nolumus etiam pluribus aliis vanis, quae Adversarius hinc inde adhUc quierit, es. fugiis immorarici sumciat ostendisse , quam longe longeque aliam faciem induat hic Actuari textus, si integer ponatur. Origimus, inquit, ipsum adtare, sicut modo est coilocavimus: Cumque ad reliquias ipsa perυeniremin , penitus ex humore terra computruerunt ἰ ac nichil invenimuri, nisi quoddam os Sed pulverem , ita ut imvenimus, coilegimus, ac cum reliquias S. Marci O RUM SUI REPOSITAE SUNT EDEM RELIQU1AE IN IPSUM ALTARE