C. Plinii Caecilii Secundi Epistolarum libri decem ; eiusdem gratiarum actio siue Panegyricus : cum adnotationibus perpetuis Io. Matthiae Gesneri qui etiam vitam Plinii et indices auctiores emendatioresque dedit

발행: 1739년

분량: 765페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

271쪽

242 C. PLINII LIB. VI. requirebant. Libuit etiam monimentum eius videre, dc vidisse poenituit. Est enim adhuc imperfectum'. lnec difficultas operis in causa, modici, ac potius 3 exigui; sed inertia eius, cui cura mandata est. Subit indignatio cum miseratione, post decimum mor- ltis annum reliquias, neglectumque cinerem, sine ititulo, sine nomine iacere, cuius memoria orbem

l terrarum gloria pervagetur. At ille inundauerat lcaueratque, ut diuinum illud & immortale factum lversibus inscriberetur,

PATRIAE.

ue Tam rara in amicitiis fides, tam parata Obliuio mortuorum, ut ipsi nobis debeamus etiam conditoria exstruere, omniaque heredum officia praetanere. 6 Nam cui non est verendum, quod videmus accidit-' se Verginio 3 cuius iniuriam ut indigniorem, sic etiam notiorem ipsius claritas facit. Vale. XI. C. η ἁ uim m - fictuvi) Cuius

testes hie lavstat Cellarius Dionem Cassiuin l. 63 p. 72Swech. &Plut. in Galba. Huius pauca verba, sicut ille Dionis, adscribeimis p. 149S H. Steph. Narrauerat, Vindicem ab illo superatum magnam Romani imperii partem reductam, delatum ei a militibus imperium in

metu propter ea versantem

λιάρχων τις των is τῆ σκηνῆσπασαμενος το ἰUos , ἐκέλ/υετον Ουεργίνιον ἡγεμονίαν η τον σίσπον κ. τ. λ. Vltima verba Acilius intelliges, certe vertes, si memineris gladiatoribus inclamatum, ferati reciperent tu, a cono I

272쪽

Lateriarur . nobiles Mosescen es adfui imitationem egisse, re nomen ac fumam ex sta iis perere.

Odiem laetumi adhibitus in consilium a prae

fecto urbis, alidiui ex diuerso agentes summae spei, summae indolis imienes duos, Fusculai Salinatorem & Νuini liuin Quadratum, egregium par, nec modo temporibus nostris, sed literis iplis ornamento sutiarum. Mira utrique probitas, constantia a salua, decorus liabitus, os planum, VOX virilis, tenax memoria, inagnum ingenium, iudicivin aequale: qirae singula mihi voluptati fuerunt: atque inter haec illud , quod Sipsi me, ut rectorem, ut inagistrum intuebantur, d iis, qui audiebant, me Remulari, meis instare vestigiis videbantur. O di- 3em repetam enim) laetuin, notandumque mihi candidistimo calculo Z Quid enim aut publice laeti Q. a usr , a consaurias Ca

pio haec sexto casu. tanquaturant ictionem probitati adiectam. Nimirum probitas ad verecundiam praetextim refertur, quae vicina sormiclini & inconitantiae adeo est. Horat. Sar. I, 3,s6 Hobur quis Nobiscuan vivit 8 Mutium demissus hovis ille est. Ne quis igiTir ex laude probiratis aliquid suspicetur huiusmodi, adiicit Secundus in tantum probos esse, et salua simulsit constantia.

la verba recte explicet, syllabas non obseuret, arat deuoret

Rc. ' Latinam os quod habeat quidam libri, si omnino se f- nduin sit quod mihi tamen

secus videtur non interpreter eum Barthio faciem Heroicam, quae termonem Romanum con deeeat: sed referam ad illud Ciceronis de Orat. 3, 2 stuare cum sit quaedam certa vox, Romani

generis urbisque propria, in qua nihil offendere, nihil di licere, nihil animaduerti possi, ni-bit sonare ant olere peregrinum, hanc sequamur , neque Dium rusticam asperitatem , sed etiavi peregrinam insolentiain f haee duo sunt opposita voci Romanne fuere discamus. Praecedunt plura &sequuntur, quae hue faeiunt.

273쪽

et 4 C. PLINII LIB. VL usquam clarissimos iuuenes nomen & famam ex flua udiis petere, aut mihi Optatius, quam me ad recta lo tendentibus quasi exemplar esse propositum 3 Quod

gaudium ut perpetuo capiam, deos oro: ab iisdem, teste te, peto. ut omnes, qui me imitari tanti putabunt , meliores esse, quam me velint. Vale.

XII. C. PLINIUS FABATO PROSOCE RO SUO S.

Respondet commendaticiae, N alteri castigatoriae episeo. De , huic qu idem immearitae. -

u vero non debes siispensa manu commendare mihi , quos tuendos putas. Nam ct te ducet

inultis prodesse, & me suscipere quidquid ad

a curam tuam pertinet. Itaque Vectio Prisco quantum plurimum potuero, praestabo, praeserti in 3 in arena mea, hoc est, apud centumuiros. Epistolarum, quas mihi, ut ais, aperto pectore scripsisti, obliuilci me iubes: at ego nullarum libentius memini. ex illis enim Vel praecipue sentio,

mo ab Aldo prolata, cui su fragatur Medicetis: quam planam, liquidam, elegantem, ese se nemo temere negauerit. Editi taliten ante Alduin, ct G terus eκ libris Palatinis , ita: ne eosdem testes peto, ut omnes&c. Quod tum demum probauerim, si, uno apice immutato , vltimum Verbum epistolae non velimi legamus, sed velim. Sic enim Plinius, candidissimannima, Deos testes aduocauerit, se velle atque Optare, ut

sui imitatores meliores fiant, quam ipse, illorum exemplum. Sie illud si valebit quam, ct intendendi aliquam augendique vim habebit.

medicus vulnera tractat, non imponens totam, eaque innixus

parti adsectae, quo dolorem &nOXam augeat, sed sustinenseam & retrahens : ut suspenso vestigio vel gradu incedit , qui non totam plantam cum impe tu humi figit, sed digitis tan

tum nititur.

274쪽

quantopererme diligas, cum sc exegeris inocum, ut solebas cum tuo filio. Nec dissimulo, hoc mihi iucundiores eas fuisse , quod habebam bonam caussum, quum suinmo studio curassem, quod tu curari volobas. Proinde etiam atque etiam rogo, ut mihi sem- spereadem sinplicitate, quoties cessare videbor numquam enim cellabo conuictuin facias: quod & ego intelligam a summo amore proficisci, ct tu non meruisse me gaudeas. Vale.

ι . XIII. Q. AINIVS VRSO SUO S.

Peniquam tam laboriosum &yam Varenuin meum ὶ cui, quod impetrauerat, defendendum Ecini fuit. Bittiyni senatusconsul- a carpere & labefactare sint ausi, pi criminari: ab illo ad se- erunt. Egit Claudius Capito Ham constanter, ut qui ipsum sed senatiuia accusaret. Respon- ster & firme. Senatus ipse riue, qui prius negarantiebat, eadem danda, postquam. Singulos enim, integra re, q

esses peracta, quodpluribusplacuisset,

3 cunctis

275쪽

C. PLINII LIB. VI. aliquantum frigoris attulit. Talia solicite recitaturis prouidendum est, non soluin visivi ipsi sani, vertunetiam ut sanos adhibeant. Vale.

XVI. C. PLINIVS TACITO SUO S.

Avunculi exitum Tacito, historiam scriptino, rogatur

narrat.

Detis, ut tibi a minculi mei exitum scribam, quox verius tradere posteris possis. Gratias ago. Nam video, morti eius, si celebretur a te, immortalema gloriam esse propositam. Quamuis enim pulcherrimaruin clade terrarum, Ut populi, ut Vrbes, memorabili casu, quasi semper victurus, occiderit; quamuis ipse plurima opera & mansura condiderit: multum tamen perpetuitati eius scriptorum tuoruma aeternitas addet. Equidem beatos puto, quibus deoruin munere datum est aut ficere scribenda, aut scribere legenda; beati sitam vero quibus utrumque. Horum in numero auunculiis meus & sitis libris &tuis erit. Quo libentius susicipio, deposco etiam,

A quod iniungis. Erat Mileni, classemque imperio

Fecit, ut minus studiose, minus calide audiretur Paullus, cum Prisci cogitatio homines subinde subiret. &,risum iis eXcuteret, qui recitantem etiam Paullum a studio & calore pronuntiandi pudore quodam reuocaret. Sic frigus explicamus ad Quinct. S, 7, 26. ἰώ, i auuncuti mei) Plinii maioris, a quo adoptatuS nOlter est. Hanc epistolam alias, in fronte Chrestomathiae Plinianae latis copiose illustrauimus. Hic breuitate tenebimus insti

tutum.

tur antiquam lectione in Cortius, contra Casauhoni coniecturam urbis receptam a Cella

rio.

'lurima opera Quaere- censet noster 3 s. Nihili iure

elie praeter naturalem historiam ibi indicatum est. scvjν. tuorum aeterni as)Quae tamen hac parte intercepta est. Bene igitur, Plini, auunculli tui famae hae epistola consuluisti.

276쪽

Epis T. XVI.

praesens regebat. Nonum Kalend. Septembres, hora see septima δ mater mea indicat et, . apparere nubem inusitata & magnitudihe ct specie. Vsiis il- slesila, mox frigida, gustaverat iacens, studebatque: poscit soleas , adscendit locum, ex quo maxime miraculum illud conspici poterat. nubes sincertum trocul intuentibus, ex quo monte: Vesuuium fuiLe postea cognitum est ) mriebatur: cuius similibtudinem . δc serinam non alia magis arbor, quam piniis expresserit. Nam longissimo velut trunco ela- 6ta in altum,. quibusdam ramis diffundebatur. Credo quia recenti spiritu enecta, deinde senescente eo destituta, aut etiam pondere suo vi hi, in latitudinem vanestebat: candida interdum, interdum sordida & maculosa, prout terram cineremue sustulerat. Magnum propiusque noscendum, ut cruditis, T Dia. Iubet Liburnicam aptari: milii,

isti legio Romana quid de illo monte compertum serum mare, ipsam- habuisset. Interim non eM tra-Wbem tuebatur. Vid. ditione modo, sed ex ipsa cam-G A. 4, . I. Sueto. Alig. 49. pi Phlegraei appellatione, &in- Praesem veget. de remit. s, I. genio loci argumentati Diodorus Siculus, & Vitruvius, ille

flammam.

Hoc primum ibitum esse O Pavescebat 'Nescio v ium, tum de sit in Cortiana evanesebat. tum Dionis Alterum agnoscunt libri, quod

' satis docet: mihi conster, omnes: nec vax e- nec adeo prope accessurus vide- tatem notat Cortius. Itaque

tur fuisse naturae histoxicus, si sphalma puto. acei

277쪽

s venire una vellem, ficit copiam. Respondi, sim de re me malle: & sorte ipse, quod scriberem, dederat. Egrediebatur domo, accipit codicillos. Retinae classiarii imminenti periculo exterriti nam villa

Primo lectionem receptam interpretabimur : deinde quaedam monebimus, a recentioribus editoribus nescio quam bene praetermissa. Recipit codicillos,in quibus vel sua vel librarii manu enotaret phaenomena illar sie Buchnerus. Retinae, quod vici nomen est, collocati in castris nauticis elassiarii, orabant Plinium, ut se classiarios tanto diserimini submissis nauibus

eriperet. Haec sic satis capio. Sed non capio stumque in Retinae illi adsignant Hermolaus Barbarus ad h. l. in fronte castigationum Plinianarum , & hunc forte secutus Cel-Igrius. Si enim sub Misieno, ut narrant, ut pingunt, fuit, fuit

satis longe adhuc remota a Periculo; nec ullo modo imaginari licet, quomodo is, qui e Miseno versus Retinam contendit , Stabias deuenire potuerit. Rectius itaque Retinam, vel Resinam, ut malunt hodie

scribere, subiiciunt ipsi Vesevo

inter Porticum & Herculanum tabellae Io. Ba. Masculi Neapolitani, qui operis sui, de incendio Vesuuii λ. I63i excitato, libro decimo etiam topoglaphiam Vesuuii proposuit: quem sequuntur tabulae, Homannianae, tum ea, quae Neapolitanum Tegnum exhibet, tum altera, quae urbem solam cum vicinia.

Hunc igitur locum non illustrauit tabella Cellariana viri alioquin immortaliter de vetere

Geographia meriti) sed obscurauit. Hoc unum erat. Iam

illud non dissimulandum, magna scripturae varietate hunc locum laborare, circa distinctionem praesertim, & circa vocem elasarii, pro qua Tasci, nasci, irasci habent MSS. ct typis excusi quidam. Porro narrat Hermolaus, fuisse qui Retiariam mulieris nomen intelligantiquae fuerit uxor Caesii Bani, &nomen forte ipsi vico dederit. De illo Caesio Bassis deinde Probi Huic nempe tribuebant Vetera scholia ad Pers. 6. I) locum adfert, laudatum etiam UOIaterrano P. m. Iqq, a Casum Bassum poetam bricum fama est in praediis suis, ardente Vesevo monte, late vagantibus ignibus, cum villa sua conflagram. Hisce accommodatissima erit Aldina lectio, circa unum illud tam varie scriptum nomen leuiter immutata . Vt pro nasci legamus Bassi, hoc modo. Dgrediebatur domo. Accipit eo-dieillos tumultuarium genus

epistolamim Rectinae nc est

pro Retinae Bassi, imminenti periculo quod forte iam hauserat maritum) extemitae. narivilia eius snomine illius postea dicta) subiacebat Vesevo monti, ut pingitur a Maseulo nec viala inde nis nauibus fata, itaque

278쪽

Εpis T. XVI. asta ea subiacebat, nec ulla nisi nauibus siga) ut se tanto discrianini eriperet, orabant. Vertit ille consiliuin, 9 α quod studioso animo inchoaverat, obit maximo. Deducit quadriremes, adicendit ipse non Retinae modo , sed multis s erat enim frequens amoenitas orae) laturus auxilium. Properat illuc, unde alii Iofagiunt ; rectumque cursuin, recta gubernacula in

periculum tenet, adeo solutus metu, ut omnes illius mali motus, Omnes saguras, ut deprehenderat oculis, dictaret enotaretque. Iam nauibus cinis II

inciderat, quo propius accederet, calidior & densior; iam pumices etiam, nigrique Ec ambusti &kasti igne lapides: iam vadum sibitiun, ruinaques montis litora'obstantia. Cunctatus paullum, an retro necteretὶ mox gubernatori ut ita faceret monenti,

re ipsa Plinius eonsilium suum.

Ante enim Liburnica una volebat exploratum ire rem nouam ac miram i nunc deducit quadriremear ante studius animo l& sciendi cupido inchoaκerat naIligationem, nunc obit eam maximo, ut qui cum suae commoditatis, ' salutis adeo neglectu adiutum eat vel classiarios,

vel Retinam Bassi vκorem, &familiam illius, totamque illaci

viciniam.

II ruinaque montis Ipsius

Veseiu, nisi obscure locutus est Plinius. Scilicet Retinam petebat primo sule mulierem siue villam, periculo quidem proximam. Hic cum appellendi copia non esset, ad dextrum latus flectere iubet gubernatorem, petere Stabias. ne eriperet, ipsa Retina orabat. Compara quae sequuntur, SDprime cohaerere videbis. Sed si ct quae ei lectioni cohaerent, sunt e bonis libris;& certe lain ita leSebatur aetate Hermolait malim quadriremes propter eos deduci, quam Propter mulierem, licet nobilissimam , & non solam.

Malo consilio aduirbiussa non ante τertit ponunt non nulli, quasi hoc vellet Plinius, auun- Culum suum, rogatum a classiariis, ut se ipsum eriperet periculo, non mutasse prius illud accedendi propius consilium. Si classiarii omnino orarunt, quod dubium esse modo ostendimus, ipsi eripi voluere discrimini, non royarunt Ut parceret

ipse sibi Plinius. Vertit etiam

279쪽

23a C. PLINII L I A. VI.nenti, FORTES, inquit, fortuna iuuat: Pomponit 2 auum pete. Stabiis erat, diremtus sinu medio. Nam sensin circumactis curitatisque litoribus mare insinditur. Ibi, quanquain nondum periculo appropinquante, conspicuo tamen, dc, qtuim cresceret, proximo, sarcinas contulerat in naues, certus fugae, si contrarius ventus resedisset: quo tunc auunculus in

iis secundissimo inuectus complectitur trepidantem, consolatur, hortatur : utque timorem ei has sua securitate lcniret, deserri se in balineum iubet; lotus accubat, Coenat, atque hilaris, aut, quod estis aeqlie magnum, similis hilari. Interim e Vesuuio monte pluribus locis latissimae flammae altaque incendia relucebant, quorum fulgor dc claritas tenebris noctis excitabatur. Ille agrestium trepidatione igni relictas desertasqtie villas per solitudinein ardere, in remedium formidinis, dictabat. Tuin se quieti dedit, &quieuit verillimo quidem somno. Nam meatus animae qui illi propter amplitudinem corporis grauior Ec nantior erat, ab iis, qui limini obuersabantur, audie- 14 batur. Sed area, ex qua diaeta adibatur, ita iam cinere , mixtisque pumicibus oppleta surrexerat, ut si longior in cubiculo mora esset, eXitus negaretur. Excitatus procedit, seque Pomponiano, caeterisque 3 3 qui peruigilarant, reddit. Ita commune consultant,

an Pompnvrannm pete in Filium forte Pomponii Secundi Consularir poetae, cuius vitam scripsit Plinius maior, quod ipse cum memorat Iq, 4 s. 6' nostery S, 3.

Iss area ex qua Hacta

observent antiquitatis studiosi, quod non obseruatum his, qui Plinianas villas delinearunt,

membra villarum non uno te

cto comprehensa fuisse, sed prout res ferret, per lacinias quasdam dispersa, ut sunt aediculae Carthusianoriun &c. 1 7sI-

280쪽

an intra tecta subsistant, an in aperto vagentur: nam crebris vasisque tremoribus tecta nutabant, & quasi emota sedibus suis,nunc huc, nunc illuc abire aut reserri videbantur. Sub dio rursus, quanquain leuium asiexesorumque, pumicum casus metuebatur. quod tamen periculorum collatio elegit. Et apud illum quidem ratio rationem, apud alios timorem timor avicit. Cemicalia capitibus imposita linteis constringunt. Id munimentum aduersus decidentia fuit. Iam dies alibi , illic. nox omnibus noctibus nigrior IT densiorque: quam tamen fices multae variaque lu

mina seluebant. Placuit egredi in litus, ct e pro

ximo adspicere, ecquid iam mare admitteret, quod adhue vastum & aduersum permanebat. Ibi super I 8 abiectum linteum recubans, semel atque iterino frigidam popolcit, hausitque. Deinde flammae, flam

marumque praenuntius odor stillaris, alios in fugam vertunt, excitant illum. Innixus seruis duobus ad- I9i stubam ' In quibus

dam MSS. cum esset DIebant anconiecerat Cortius, solabant

idque postea ita inuentum in

tribus Brummeri libris, restatur Longolius. Recepissem eam Contra vulgatam, licet ei fauenne plures ibri antiqui, in aui-hus est solebam. Sed obstatiat hoc, quod illis faces multae 'a-νiaque lumina possunt intelligi, non de his quae parabant sibi homines. sed de erumpentibus hinc inde fiammis maioribus,

quarum vis perrumperet nonnunquam Linus, & terribilem main noctem terrore alio solue-vet, qΠo minus continua esset, non solare r. Et profecto non psre. fuit, quod Tacitum doceret Secundus , accensas ab hominibus faces, quibus solarentnr terre- , bras, nili voluit ob sormulam

loquendi polliniam putidiul lus amico suo S nobis videriiat hoc pertinet ad describendum illum naturae motum, &imaginem magnae noctis conincipiendam, ut dicat interlucentibus flammis eam interdum

distinctam fuisse. Idem hiephaenomenon describit ex pro-κimo quod e longinquo obseraratum pingit deinde 6, 2o,9 Nubes atra U horrenda Sc.

SEARCH

MENU NAVIGATION