C. Velleii Paterculi Quae exstant opera ex recensione Davidis Ruhnkenii tomus primus alter

51쪽

ludunt illa quoque lib. II, cap. 4o, ubi tres

Orbis terrariam Paries monumenta Victoriae, Vi

tute scit. partae, mu eii ait. Neque Distulis vocem esse exterminandam clare probat alius locus ex lib. II, cap. 4, ubi eumdein Scipionem, fortuniae uir tutique ex eriae in Africa, revonuisse in Hispania narrat. Vt nimirum Carthaginem virtute sua diruit, ita et Numantiam Solo aequavit, nomenque suum excidio urbium celebre perpetuae memoriae commetidavit. Et Aurel. Vict. Vir. Ill. 45 : Scipio ex Mirtutibus cognominastis Africanus . Facessat ergo inutilis, et quae parum exercitatum in Velleii lectione Philosophum prodit, coniectura. Altera vero egregium grammaticae doctrinae specimen exhibet, ad illa lib. I, cap. i6: ut nemo memoria dignus, alter ab altero uideri nequiserim. Vbi adnotat, se non videre, cur non nequireris correxerint viri docti, ut esse in Aldina editione com fidentissimo adfirmat. Oportet certe Clericanae esse Pontis aut negligentiae, si quis ita lectoribus imponere auderet. In Aldi Manutii enim editione apertissime legitur nequisieritis, sed in notis suis Aldus notavit se mulle, nequisierit; ex quibus, numquam visa ipsa Manutii editione, haec Clericus sublegit. Nequiuerint vero legendum esse, et et gantiae antiquae usum ita EXPOSeere, iPSe, Spero, nSor Vitio creatus, post ea, quae subieci eius Constructionis exempla, sibi persuadebit. Quibus

addat aliud ux Uvid. V Meu 674'.

52쪽

tibi similes Clerico librarii Oidet etiam praetulerant. Neque contentus infelici hac acuminis eiaculatione, ferociae quoque, qua sere semper ad inique de aliis, et praesertim antiquis existimandum sertur, indulget, et Velleium reum negligentiae, et impropriae locutionis, censoria nempe virgula omnia castigans, quae sibi vel displicent, vel non inteuliguntur, agit. Professi iam sumus, minime se Veuleium posse eo nitore commendare, quo priores sub florentissimo Augusti imperio, scriptores; sed non confestim, quia miles fuit, scribendi quoquo imperitia, orationis horror et negligentia generatim sunt obiicienda, indeque perpetua calumniandi caussa arripienda. Sed de singulis verbis et dictionibus in

consilium eundum est, nec quia nobis durior et inusitatior quaedam locutio occurrit, statim ad commentitiam rationem, et imaginariam quamdam an Iogiam recurrendum , sed ad usum elegantiae v teris respiciendum, cuius qui non meliorem gustum,

quam logicis et physicis libris initiatus habet, illo

manum ab auctoribus castigandis abstinere debet; et rectius in posterum Clericum facturum puto, si obsecutus amicorum consilio, relicta aliis elegantioris disciplinae cura, et critica exercitatione, se in antiquas sordes revolvat. Sed mittamus hominem ma

Iedicum , tot iam undique plagis cousossum, et do

53쪽

Velleio potius, ut nunc prodit, et nostra ratione, quam Secuti suinus, breviter aliquid subiiciamus. Ipsa Velleii verba, quanta potuimus cura, ad Primam Rhenani editionem exegimus, et ubi tolera hi iis nobis lectio videbatur, ab ea quam mi ulmum recessimus. Deinde Erasmianam reliquasque diligenter contulimus, et quidquid dignum videbatur, adnotavimus. Notas omitium usque ad Reinsium interpretum integras et illibatas verbis ipsis Scriptoris

subiecimus , credentes rem nos gratisSimam et eruditis, et iuventuti studiosae iacturos, si in unum Volumen omnia, quae priorum industria elabora-Vit, coniecta simul habere, et ita patientius desiderare POSSent veteres editiones, quae vel rarius DCCurrunt, Vel animose comparari Solent, maxime

ab illis, qui earum usum et verum pretium ignωrant. Solius Ruperti nullam rationem . habuimus , quia et longiores illas dissertationes moles libri non admittebat, et academicarum potius disputationumquam notarum faciem praeserebant. Plurima tamen in illis bonae frugis et exquisitae doctrinae , qua florebat olim Rupertus, monumenta exiStere depre

hendent, qui legendi eas labore defungi velint. Pro

dierunt vero simul cum observationibus in valerium Maximum Noribergae A. cis DCLXIil. Reinsianas Vero notas, ut manu sua ipse vir nobilissimus, vel eme daverat vel auxerat, summa fide expressimus. Quod ideo monere visum est, quia video iactari a Cle

rico Tom. III Bibliothecae Selectae p. 566, et Tom.

54쪽

PRAEFATIO XLVIIV Antiquae et Hodiernae pag. I 42, alium superesso codicem Velleii , cui plurima adiecerat IIeinsius, et quem in animo habuisse quosdam Am-stelodami edere, sed neglexisse, nescio qua de

CauMa, narrat. Suspicor vero illum auibitiose iactatum codicem eme , qui ni . per hic Leidae publica auctione venalis ab Amstet amensi quodam

fuit propositus, et quem ipse, quum in catalogo etiam licingit manum exhibere esset significatum, pervolvi; sed in quo paucissima et nullius momenti adscripta deprehendi ', et quae omnia etiam uberius in codicem , quem habui ad manum , eraut transcripta : quare cum libenter alii addici a praecone passus sui. Sin alibi exstet diversus II einstiliber, ne premere tanti viri curas velint, etiam

atque etiam possessores rogo. Ex nostra penu etiam

quaedam depromsimus, quae vellem uberiora et exactiora prodirent; sed quum plurima iam occupata sint ab interpretibus, et notarum multitudine sere libellus sit obrutus, brevitati studuimus, neque repetere aliis Hicta , aut longas, et nihil ad Velleium facientes, dissertationes contexere voluimuR. De

Velleio ipso, quis, qualisve fuerit, ut constaret eruditis, praeter Lipsii ct Vossit dissertationes, doctissimi Dodwelli Annales Velleianos subiecimus, et, ut nihil i ure desiderari posset, praefationes

quoque praeeipilarum editionum addere non n gloximus. In schedis praeterca IIcinsianis notas qua

dam Andreae Schotti in Velleium, et Frontinum

55쪽

XLVm P. BVRUANNI PRAEFATIO do Coloniis cum reperissemus, neque exiisse ea adhuc sciremus, hac occasione etiam publicandas Censuimus. In quibus omnibus colligendis et recensendis , si quid humani nobis acciderit, aut non diligenter satis fuerit exactum, a quam a lectoribus veniam peto, et ut ignoscant milii, laboriosissimo quotidie munere perfungenti, et qui hanc Velleio operam datain subsecivis quibusdam horis, quas gravioribus Quinetiliano et Ovidio debitis laboribus

sum sui furatus, rogo, et ut Sequentes, quae mihi relegenti in oculos incurrerunt vel librariorum , vel

correctorum aberrationes emendent, Precor. Disiligod by Go le

56쪽

HISTORIAE ROMANAE

M. VINICIVM Cos.

i. Tempestate distractus a duce suo Nestore, Metapontum condidit. Teucer, non receptus a patre Telamone, ob segnitiam non vindicatae fratris iniuriae, Cyprum

Apparet, Velleium ab urbis primordio romanam historiam omnem admirabili compendio duobus voluminibus suisse eomplexum, etiRm an tiquioribus aliarum nationum gestis,

Praesertim in huius prioris libri initio

fineque, Perquam eleganter admix is. Quorum voluminum Prins hoc acepha Ion est, adeo non caeteris tantum rebus, verum etiam honis auctoribus, iniuria vetustatis cuncta absumentis ossicere solet, ut, quemadmodum Ausonius cecinit, Monimenta fatiscunt, Mors etiam saxis nominibusque Mena, nos dicere possimus, Mors etiam seriamis , carminibusque Menis. Quanquam puto magis hominum incuriam aecu Landam , qtiam ipsam vetustatem. P terant exemplaria aetatis vitio obs Iescentia describi, poterant vitis instar ob senium iamiam enioriturae

Per novas ProPagines restitui, si suis. sent quos huius rei cura tetigisseti Eteerie suerunt, qui tametsi parum d eti, praestiterunt tamen quod potu

runt : quibus habendam gratiam cen seo, quod horum mitem opera qualicunque miseras honorum auctorum reliquias licet mendosinsime exceptas , conservatas videamus, si modo con servari est, lain depravate esse deserimum. Vtinam vero quidum auctore. extarent, quamlibet mendose stπipti. Possent in illis multa restitui per viros eruditos. ac iudicio praeditus. Egregie sudatum est in hac pnrte a Benedictinis olim, in asservandis inquam veterum monimentis. At Postquam piochotyranni isti irrepserunt, Conin

spiratum est in veteres auctores, HL istoriim somnia mundo commodi

obtrudi possent. Sed lineo neροσδεον σκ

57쪽

Pyrrhus, Achillis filius, Epirum occupavit: Phidippus

Ephyram in Thesprotia. At rex regum Agamemnon, tempestate in Cretam insulam reiectus tres ibi urbes

videri queant, cum de Velleio potiussit habendus sermo. Scribit is sub finem huius libri, statuisse se Priorem hiatus Moluminis, Postreiomemque Pamlem non intilili remam nolitia in aratim contracta distinguere. Proinde quem

admodum illic in sine reseri, quae Post Romam a Gallis captam deductae sint coloniae iussu senatus, et quo tempore, sic in hoc fragmento prioris libri, compendio quodam describit, Primum, quam quisque civitatem ex Hemibus illis qui Troium obsederant, consecto iam bello condiderit, quamve occuparit insulam, deinde res per illam aetatem gestas,. de Pelopidis, Heraclidis . Atheniensibus, Peloponnesiis, Tyriis, Achaeis, Pelasgis, Lacedaemoniis, Chalcidensibus, qui novas urbes vel extruxerint, vel in alias regiones commigrarint, multa recensens. Id quod Strubo quoque solet indicare, nec omittit Livius, et huius abbreviator Florus. Verum ut inteuas huius fragmenti initium, loquitur de Pyliorum exercitu, qui cum

disiectis tempestate navibus, ducem suum Nestorem amisissent. Metapontum condiderunt. Potes coniicere, lector, huic operi Praefationem suum deesse, bellam haud dubie et elegantem. Sed iam lege Velleium, et nostris laboribus gratus esto. B HEXAN. Te estate distractus. Viri docti bene intelligunt Epeum, ex Iustino XX. 2: Metarontini quoque in len loMin mae Jerramento, quibus Emus, a quo conditi sunt, 'utim Troianiam Iubricuλι, ostentang. Quod nescio auTIogus suuGerat ab Λristotele Nirab.

δῶ τουτο βραδυτέρας τυγχαγουτα τῆς

, Ελ ηυιαι bis scribendum est Ipse enim Aristoteles significat, Minereae Cognomen inditum esse' abeatissaee, concludi, impliciari, vilis vetustior sorma est a neΘαι. undo E; triti. Hoc Minervae cognomen rinus, quod sciam, Conservavit He chius: E atinii. ς Αἄηυα. Myndi es inermae haec instrumenta dedicata narrat Lycophron vers. 9oO, diversos uti tores secutuS. Ceteriam, quod Li-

Psius Putat, etiam Metabum, qui ab aliis Motaponti conditor dicitur, ira

telligi posse, vereor, rit: temPorum rationi salis conveniat. Metabus enim ,

quem Sisyphi filium suisse tradunt

stath. ad Dionys. Perleg. vers. 368, vix potuit cum Nestore ad Troiam militare. Cognominem. Editio prima, cognomine, quod correxit Editor Basileensis.

restituit radius Nepos ex Homero Il. B. 678. Saepe sic erratum esse in hoe nomine, docent Lips. ad h. l. et seling. ad Diodor. Sic. V, p. 373.

Tempestiale in Cretam insulam re lectua. Omutuo detectua Iegeudum Cum

58쪽

ΠISTORIAE ROMANAE LIB. I

statuit, duas a patriae nomine, unam a victoriae mem ria , Mycenas, Tegeam, Pergamum. Idem mox, scelere patruelis fratris Aegisthi, hereditarium exercentis in eum Odium, et facinore uxoris oppressus, occiditur. Regni potitur Aegisthus per annos VII. Hune Orestes, matremque , socia Consiliorum Omnium sorore Electra, ubrilis animi semina, obtruncat. Faclum eius a Diis comprobatum, spatio vitae et selicitate imperii apparuit rquippe vixit annis XC, regnavit LXX, qui se etiam a Pyrrho, Achillis silio, virtute vindicavit. Nam, quod pactae eius, Menelai atque Helenae filiae Hermiones ni

Eo, qua te estiale Menelaus . Graeciam remiens , diseratim iad mare, te

rvimque Libam deiecitis. Pro quo idem det stis dieii Hist. II, 8, in tem pestarum insidiam des sus. troque frequeutiua est deferri, quo, tit meliorum testimouia mittam, in re simillima utitur Servius ad vi id. Aen. iII, 133: Aenerim Mers Cretam

rempestrite delistim, Detim Troiae nomine Pergamum appella, isse. Sie illa Ioeus legendus, non, ut I . Meurhius Me Creta cap. x3, p. Si interpolavit: -- Troiam nomine, tirbem Perga-mtim appellia isse. Duras a miriae semine. Ex editi ne Iuutitia operarum socordia excidituum. et error propagatiis in ediL AL

de Num. Popia et Vrb. T. III, p. 73.

milliet Velleius u. 74, -Or Antonii ,

Visis annis xc. Veram esse Velleii chronologiam, egregie demonstrut Baehetiis ad Ovid. Ep. VIII, p. 364, addens, se litate seriptori. iiiii partitiin studitim et adulationem procul habeat.

tribuere plurimum Qui se etiam. Non male WOphens Nise. Obs. VIII, p. 23. quin se etiam. Sie est II. s. qian alterum et iam e rin At iri sertim. u . I 8. Pin etiam

59쪽

C. VELLEII PATER LIPtias occupaverat, Delphis eum intersecit. Per haec tempora Lydus et Tyrrhenus Datres, cum regnarent in Lydia, sterilitate Dugum compulsi, sortiti sunt, uter cum parte multitudinis patria decederet. Sors Tyrrhenum contigit. Pervectus in Italiam, et loco et incolis et mari nobile ac perpetuum a se nomen dedit. Post Orestis interitum, filii eius, Penti illus et Tisamenus,

regnavere triennio. a. Τum, sere anno Octogesimo post amiam Captam, centesimo et vicesimo, quam Hercules ad Deos exces

serat, Pelopis progenies, quae Omni hoc tempore, pulsis ueraclidis, Peloponnesi imporium obtinuerat, ab He culis progenie expellitur. Duces recuperandi imperii fuere Temenus, Cresphontes, Aristodemus, quorum alavus fuerat. Eodem sere tempore Athenae sub regibus esse desierunt: quarum ultimus rex fuit Codrus, Μelanthi filius, iis non praetereundus. Quippe, cum Laceda

Sora Tν- num contio . Rariasis ina loquendi forma. Septimius de Beli. Troi. V. I 3: Alii, in qtiemque area in ligerat, praediam, aut ea evi Dis. quantum Pro merito aistratiebariar,

Per citis in Britiam. Hoe eum paullo abruptius dieatur. Μiu cheriis ΒΡ. Heina. malit: Is miserius. Certe pro nomen is Deile hauriri potuit a prae eodenti sylla M. Sed est simillimus t eius I, 2. Consul er intus est. Rediam Core gini in ti iit nisi ibi quoque est in is mutare votis. Pon hi tis. Mil. pr. Premotis. sumpe e et i in veteri e iee eonfunduntur, ut mox Teminis pro Tementis. At M. Abaotis legunt Merari. de Re . Laeon. eni'. s. et Sciliger Anim. ad Euseb. p. 18. Reete. Quis enim. in tam sielli lapsu, urin eitius lihraiarium erra se . quam fieriptorem Parum accurate loculum, credat 'Eodem Iernae teri viro. Exemplar vetustum habet : Eo eminero tempore.

60쪽

monii gravi bello Atticos premerent, respondissetque

Pythius, quorum dux ab hoste esset occisus, eos futuros superiores; deposita Veste regia, pastoralem cultum induit, immixtusque castris hostium, de industria rixam ciens, imprudenter interemptus est. Codrum Cum morte aeterna gloria, Athenienses secuta victoria est. Quis eum non miretur, qui his artibus mortem quaesierit, quibus

ab ignavis vita quaeri solet y Huius filius Μedon primus archon Athenis fuit. Ab hoc posteri apud Atticos dicti

Μedontidae: sed si, insequentesque archontes, usque ad Charopem, dum viverent, eum honorem uSurpabant.

Peloponnesii, digredientes finibus atticis, Μegaram, mediam Corintho Athenisque urbem, condidere. Ea tempestate et Tyria classis, plurimum pollens mari, in

Pastoralem titim induit. Non eundem Codro habitum tribuunt veteres Seriptores, quos congessit Neursius de Reg. Athen. III, Ia: Veste famulari, se in medios immisisse hostes, scribit Cicero Tusc. Disp. I, 48, ubi Burmannum, Meate mani lari legere tentantem, bene refellit Davisius. λε eυῆ ως ευ tris, eum aliis Seholiastes IIS. ad Platonis Sympos. P. 33o. κιροκμῶ-tia γης ἰ γάτην, vetus Scriptor apud Suid. V. Attii to-Cuius locum recte ad Codri historiam retulit Io. Taylorus ad Ly-Gurg. C. Leocrat. p. 335. Immixctis e castris hostium. Taci. Ηist. II, 88, et usura Hebes se castris

miscuerat.

Rixanincies. Puto legendum, rixam iniiciens. RuENAX. Ego vero ria am ciens legendum puto, literis vel li exemplaris propius inspectis. Sic enim habet ria am' mira, interposito inter ria xiam et neses puncto divisibili, et transposita n litera. BunER. rixam ini

ciens recepit Iunia; idque placet Bum. ad h. l. et Drahenti. ad Liv. III, 6έ;

rixam eiens Basileensis Editor, cuius exemplum secuti sumus. Lmmixtusque eastris hostium de industria , i rudenter rixam ciens interemmus est. Sic legitur et distinguitur in edit. pr. Sed Acidalius, transposita voce imprudenter, optime interpungit: immixtusqus castris hostium , de industria rixam eiens , -- Prudenter interemmus est. Quod . in tanta evidentia, recipere non dubitavi. Male Vascos. im'ιdenter rix. c. Quis erim non miresiar. Scriben dum: Quis enim eum non miretur enim facile exeidit ob simile eum.

Ashenienses sectita Micioria est. Sallust. Fragm. I, P. I 8, ubi malos Praemia sequuntur.

ut I. 9, Octari pro ocia 'ii, II, 7. Φι- mi pro Ommii, et passim.