장음표시 사용
21쪽
, rid. . it. Hinc stabilitur regul l . mandatum morte finiri, nee
AI ter casis, quo mandatum morte non finitur,
sed ad heredes quoque pertingit, est in L. aa. . & L. 13.=Mand. Quarum, qua huc pertinent, verba haec sunt: Si αι post mortem subi monumentum fieres
quiis mandavit, herer ejus poterit mandati agere. Illam vetaqui mandatum suscepit puto agere ma dati &c. Idem est, tasi mandaυi tibi, ut ps mortem meam sereribra meas emeres
fundam. ubi post mortem fieri potest quod defunctus mandavit. Cum iis committitur textus in L. .F desoL . qui ita se habet : Ei cui ius debitorem meum post
mortem meam solvere, non recte solvitur: aeuia mandatum
morte di sokirtiri u bi e contrario negatur post mortem fieri posse quod defunctus mandavit; quia mandatum morte solvitur. Qtiae e diametro pugnare videntur. s. a. Varie dissidium hoc placare laborant. Et inprimis Salis. ad. d. t 13. mire desudat in solvenda hacantinomia, atq; allatis ac rejectis vetersi solutionibus ait: id igitur dicemus de Hrs mo hoc contrario. Et cum nihil Iani ipse quoque attulisset, inquit: Haec sufeiani de isto beabrosio contrario. Alii sacrilega manu lectionem omnium Codicum mutant & corrumpunt. Noe. Lib. r. Obs 3I. Alii respondent: Mandatum solvendi morte tolli d. ιώθ. Mandatum facisndi non tolliae
22쪽
L ra . . inissemb.ρ. r. disp. 32. F. U. Sed nihil absurdius est, quam regulam, Mandatum marte finiri, restringere ad mandata de solvendo clim & fortior ratio sit infaciendo; quia facta magis personae cohaerent,&Cum persona desinunt,quam res. Alii: Mandatum morte solvi;ae L. tit . nisi id actum sit ut post mortem lat. d.L.ra. f. Pac.
Enantioph. cent. 6. antis. St. Per . c de. mandat. in. . Sed
S in Z ί tili. illud actu m fuisse constat. Alii: Morte non solvi si impleri non possit nisi post mortem. α Laa. GII.
incompend. adiit. Mandat. p. aso. Alii: Non finiri manda. tum si post mortem conferatur αἱ ra. . f. & sensu mael. f. esse quod debitor solvere non possit, quia mandans morte desit velle. Bart. in d. l. M. Brovehors. Manlio .sent.2.antis. G. Quae secum magis quam ipsi textus pugnant. Si enim in aecult. ideo mandatu post mortem collatia m dissolvi tu r quia voluntas morte desinit, sequitur falsum esse quod Bart. ait, Mandatum post mortem collatum morte non finiri. Alii: Mandatum de eo quod ad heredem pertinet, non solvi morte. d. l. Ia
sin. de alijs solvi. d. Ltiis. Donest. l. Ict comm. 23. vers. Ade autemprobandum. Quin contra: magis praestabunt limredes mandatum defuncti quam caeteri. Alji: tum solvi, u heredum non interest. ae tuli. Gl .inae l. 13. Sed nihil huc facit an heredum intersit: quin magis spectatur, an mandantis &paciscentis. I. R. A. 6. f. Mand. l. 28. st . de Negoti Ges. l. 21. Cf. J. de possit. F. 3. Sed & omnia haec merae ariolationes sunt, nec solida ratione nec jure subnixae: partim cum textibus ipsis pugnantes : cum juris vero ratione implacabiliter. Etenim immotam contra Gloss. in d. l. 13. & Bart. in d. l. iat. op0rtet statui regulam : Mand C tum s
23쪽
tum, ut post mortem quid fiat, aeque ac mandatum purum, ut quid stat, morte eXtingui: quin prius illud adhuc magis, cum nullum ab initio sit. Et utrumq; eiusdem
communis regulae : Mandatum morte rasti: finibus Cincumscribitur, easdemque exceptiones utrumque pati
g. Id vero ea potissimum ratione demostratur, non quod electa videatur personae fides & industria, ea enim ratio omnes juris hujus numer0S non explet,nec rem absolvit, etsi ad rei aequitatem accessio ha ut modica per eam fato sed qui, i obligatio, quae nulla in defuncto fuit, in herede inchoari non possit. EX mandato enim nec ipse mandatarius, re integra qui casus semper ponendus est obljgatur, sed renunciare ei potest, nedum heres ejus, a quo obljgatio nomine hereditario incipere neqvj L . s. Equidem existimant Vulgb, id mutatum es.
se ab Imperatore in tot sit. C. ut act. ab. her. ρο cont.ber in
σύ statutumq; actiones& obligationes ab heredibus&in heredes quom oriri posse. Quem maXlmum errorem & enormem hallucinationem esse, non ambigi
4ῖ. 6. Etenim pugnat id cum ipsa negotii sub stantia & juris hereditarii natura: juris alicujus initium fieri ab herede quod defuncti non fuit. Qujd
vero est hereditas ξ Respondent passim leges: Hereditas nihil aliud est quam successio in universum jusdefuncti. at s haec ejus perpetua definitio est. l. a .fde ver . sign. L cast. o m. r. I.3 .a f. desson. ρω . Si ergo defuncti jus nullum fuit nullum quom heredis intelligi nec ab herede inchoari potest. Hereditas scit. Omnia jura, activa, ut Vocant, & passiva; onera & commoda,
24쪽
complectitur tr. l. 3. trane. F. de bon. pos l. a. c. deber. aft. l. I. SI cert. ρα. Et ne res succedit in virtutes &vitia defuncti. l. G.j. dedi. temp. praesicr. l. M. deacs . possNon potest igitur eX hereditate ad heredem vel onus vel commodum transire, nisi fuerit defuncti. Ea praeterea conditio est omnium sucessionum ut nant in jus alterius; & quod igitur hujus non fuit, in id succedi non potest. I. Q .F. M Reg.jur. Unde heredem ejusdem potestatis ac furis esse, cujus fuit defunctus, constat; ut dicitur in t D F. eod. tit. Nec quisquam plus j uris, sit. ve activi sive passivi, ad alium transferre potest, quam ipse habet. l. r . J. d. tis. l. 2o. pr.=. de adq. rem dom. . 7. Quae regulae omnes non arbitrio confictae,nec lege inventae, sed Naturae sensu constitutae sunt, Sexillo perpetuae veritatiS fonte manant: Non entis non es se qualitates seu e editis: eoq; quod non est, transferri non posse, nec in id succedi&C. Hac itam ratione, ciun, re integra, nulla mandatarii defuncti obligatio ex mandato fuerit, nulla in heredem inde descendere potest. Quae eadem & causa est, cur in societatemneres succedere nequeat,adeo ut,licet socj i illud in terse pacti fuerint, id nullius tamen momenti sit, nubiumque effectum habeat. lsr. ιsa. 9s. L. s. pr. J. pro
F. 8. Quod enim in societate vectigalium aliquando succedat heres, id singularissima ratione ac lege propter necessitates publicas constitutum est ae I υ. cs di Dd. Quanquam nec defecerit eo casu obligatio jn persona depuncti; cum omnes socii ex conductione obljgati fuerint, in quam heredes quoq; succedunt.
25쪽
ex locatione pariter obligati ; de quo projnde jure ad heredes quoq; , quippe ex conducto obligatos,transferendo statui potuit ; modo per heredes quoq; expediri
possit. Gisis ad d. l. γ. . s. Quid ergo fiet de d. l. un. cujus rubrica ipsa regulam & legem contraria inculcat Z Ut actiones Iab herede es contra heredes incipiant. Illa in contrariunihil statutu esse, nunc docendum est. Etenim inae Iun. non de regula ista perpetua, ab herede actiones inchoari non posse, sed de interpretatjone formulae, post mortem, agi, probat constitutionum novarum series. Veteribus enim dubitatum fuit, num conventiones sub fonmuliS,s est mortem, Vel in tempus mortis , Vel pridie mortis.
Conceptae Valerent ; ex hac ipsa regula quod ex iis ius non inciperet nj si post mortem, tum verb amplius incipere non posset. Et quamvis tandem conveniret, momentum mortis vitae tribui; ιδ. g. g. f. de Manum. tost. & ideo ad injssae essent conventiones, cum moriar, aut morieris, dari s T. I . de indit sip. Z a . A. de eonae in eb. uti & legata talia, gyr. de legat. tamen, si dictu m esset, post mort m, Vel pridie mortu, nec COnventiones nec Iegata subsistebant: F. V. de multis'. G. 3s . de legat. quia non fuere concepta in momentum
morijs, quod solum vitae adseritur, ut dictum;
F. Io. Vertim notu jt Justinianus, hominum vul-gd dispositiones scrupulosis his verborum laqueis irretiri, & voluntates eorum ad subtiles hos Verborum sensus, quasi ad scopulos periclitari, sed omnes hujusmodi dispositiones va ere jussit, ex voluntate & sensu hominum,qui haec non ita anxie distinguunt, sed omnibuk his modjs momentum mortis intellexisse Vi
26쪽
dentur: quod cum sit ipsum confinium vitae& mortis.& ad utramq; adeo referri possit, placuit, ut Voluntates hominum conservarentur & exitum haberent, illud vitae vindicari, & omnibus his formulis intelli. gi. Primum ergo id constituit Imperator, tium quoad ultimas voluntates, tum quod actus inter vivos, in LII. C. de contrab. stip. deinde id, adducta hac constitutione sua, repetit in Institutionibus. g. ra. de inut. si .ss. de legat. Atq; ita hoc primum decisum est, Omnes hujusmodi disputationes promiscue Validas esse, nec ex ulla harum formularum intercidere de
. Ir. Verum illi clausulae, Post mortem dari: adhuc obstare videbatur constans illa juris regula, actiones ab herede incipere non posse. Etsi enim jam prospectum essetis. d. LM. ut Valerent haec negotia, nec hac Verborum conceytione collaberentur: tamen
excipi adhuc posse videbatur ex formula, is mortem tuam dari, nullum jus agendi intelligi in persona tua
posse: cum enim eXpresse diXerim, mortem tuam
dari, adeoq; noluerim tibi dari, sequitur in tua pedisona ex hac formula nullum jus agendi coepisse, sed illud demum te mortuo ab herede incipere; cum his verbis certo significetur, non debere tibi dari,nec proinde te petere debere, adeoq;, non nisi te mortuo,heredem tuum. Id verd non permisit ratio juris, ut actio quae nunquam radicata quasi fuit in persona defuncti, Vires exerere possit in herede. Ia. Hunc scrupulum jam eximit Iustin. in ἀλun. non noVum denuo jus ibi constituendo, sed quid juris jam inae I. H. constituti consequens esset, interpretando. Etenim statuto, ut negotia haec Valerent,
27쪽
consequens omnino fuit, etiam actionem inde dari, etsi ab herede illa inciperet Uus enim jam in m0mento insertis quiesitum defundio fuit, etsi executio in Rus perlona neri nulla pubsit, sed ab herede inchoan. da sit. Unde Imperator hic quoq; m HI un. refert pD9 dicta constitutionem sua in in d. l. rr. qua negotia haec valere voluit,&ei consentaneum eSse inquit, eam regii-lam quoq; hic cessare. . t 3. Ut Vero appareat, ad hunc casu in restringi legem, S eum flatum excjpi a praedicta regula, hanc vero non tolli, sed magis firmari, videamus textum ipsum ; cujus initjo horc verba sunt: cum sipuiationesse legata edi alios contrastus post mortem compositos antiquitas quidem respuebat, nos autem pro communi hominiam tit, litate recepimus I eonsentaverem erat, etiam illam regulam, qtid vetusas utebatur, more hesmano emendare. Hanc deinde regulam exhibet Imp. sed restrictam ad formulam post mortem: I ta en i m persequ i tur: Ab her
dibus enim incipere actiones, vel contra heredes, veteres non concedebant M. contemplatione stiptilationum caterarumq/
eatinarum post in Ortem conceptarum. Igitur de ipsa regilla generali an Valere debeat, neq; a Veteribus unquam quaesitum aut dubitatum, neq; Imperatori ad decidendum id propositum fuit; sed illud unice in sua:-stionem deductum est, an, repost mortem dari jussa vel promissa, Obtjneat regula, ne post mortem ab herede incipere actio queat. Et in hac specie, seu intuitu &contemplatione hujus Clausulae ρυε mortem, regulam istam e medio tolli necesse est, ex quo in ri LG. Vltio sum visum est negotia propter clausulam, post moriem
28쪽
rostere,ut liceat ab here Utiae 2 contra heredes Incipere amoverta obligation . Deniq; ratione addita concludit, qua doctrina haec accurate denud firmatur: Ne, inquit, pr pter nimia subtilitatem verborum, latitudo voluntatis contrahentrum impediattir.CHetussi mo indicio, unice controvenam ibi fuisse, de intellectu verborum, post mortem, ae ita intelligi possunt, ac voluntatum conservandarum causa debent, ut iis includatur ipsum momentum mortis, quo ius natum tam est in persona defuncti. Adeo ne cogitatum quidem ibi fuit de specie, qua jure nulla plane obljgatio in defuncto fuit, sed tota inchoanda esset ab herede , quod nec jure nec ratione salva dici potest; ut pluribus jam demonstratum fuit. . I . Cui con Veniens videtur, in ae rubr aB ab her m. non sinnificari legem vel regula, nec eam praecepti sensu, sed enarrationis modo conceptam eS-1e ; ut sententia non haec sit, quod actiones debeant incipere ab herede & contra heredem i sed
quemadmon, qualiter, quomodo. Uti in illo Horatii, l. r. carm. Od. s. ιβ des, tit tit alta flet nioe eanaidum Soracte. Ita cicero lib. I. ad Atticum east. II. Ac0.2uaeris ex me. Creis Te audisse qua consurrectio judicum facta, ut me circumsteterint, ut aperte iugula tua pro meo eapite P. Clodio ostenta rint. i. e. qualiter, seu quomodo. Et alibi: semisto, ut sit facta. uterq; nostrum. i quemadmo tim. Vid. Hadrian. cardin.
de Serm. lat. pae. 183 Et sic pariter in Hrubr. Ut, te. qu0- modo, actiones ab herede& contra heredes incipjanti Ut hoc magis appareat in ae t tin. singularem tantum modum eXceptum, regulam vero amuc in contrari-
29쪽
eoq; corruere Varias illas opiniones Iresponsionest i se . g. a. relatas ad i. f. β. de solui. neq; pati ullam exceptionem quod ibi dicitur: Ei cui Iussi debisorem meum
post mortem meam soloere, non recte μωis quia mandaιtim
morae dusemitur. ac inprimis perpetuam esse regulam, mandatum morte finiri, qualitercunq; expressa limredum quoq; facta fuerit mentio. Quod ea quoq; r,tione confirmamus, quia nec in caeteris contractibus, nedum in mandato, heredi pacisci possumus, nisi &nobis; nec heredem obligare, nisi Ocnos obligemur: Tum enim valet & in herede, quasi una nobiscum persona. . Atq; ita notabiliter dicitur in L 38. FI. Τd. verb. ebl. Suas persen adjungere quia heredis personam potest. Adeo ut nec Valeat eui ille, qui non ut heres alunctus eae ex post facto heres fiat l. Q. F. O. F. de
I. I6. Hae ergo cum tam certi juris snt, patebit quoq; inde decisio casus Cambii, qui in facto Contigit, & Amplis . Facultati Juridieae Hadrinae nuper oblatus niti In ejus specie promissor mandavit heredibus suis, ut post quatuor septimanas a tempore mortis solVerentCMae goo thal. hac formula: riter sBo en nat meu
g. II Responsum est, nullius momenti esse literas, nec vim Cambii habere; obligatio enim ex literis illis inciperet ab herede cum nulla fuisset in defuncto. Ille enim se nullo modo his literis obligaV rat
30쪽
rat ad solvendum, sed unice heredes suos; Neque ipse unquam te s0luturum promist, sed, post mortem
suam, heredes. Qujn etsi mandatum esset, tamen morte finitum estet. Nunc nec mandavit quidem
id heredibus, quippe mandatum fieri non potuit nisi utriusq; partis consensu, qui nullus unquam fuit 1 pam te heredum; neq; ullum negotium fingi potest quod cum heredibus contractum sit. Sed neq; formam legalem literae istae habent, & nec referri possunt ad ullam Cambij, sive emeg rigenen sive eines trassirte ii Dcosti ut vocant, speciem; sed econtrario sub jecta clausula, an midis cum ipso contextu pugnat. F. 18. Neque dici potest, adjecta clausula, pia
mortem solVt, negotium valere, d. l. 11. & actionem' ab herede incipere posse. d. l. un. Id elaim ideo constitutum est, quia illud tempus, post mortem, statim incipita momento mortis, quod vitae tribuitur; quo fit, ut in persona defuncti radicatum jam intelligatur, etsi j pin actione instituere nequiverit; id enim non est ex detectu juris, sed vitae, quae momento illo desit. Id verb longe aliter se habet in ista formula : Tite Molen nach meinem Tobi : Quod tempus neq; incipit a momento mortis, neq; ullatenus continens est vitae, sed ψ. septimanarum spatio inde avulsum ac remotum. Superest igitur, ut actor eX mutuo agat&solutionem valutae probet. Quae omnia cum gustus excussa fuerint in praedicto Responsio, ejus exemplum ad ma)orem rei illustrationem subjungimus post T. V. in f T. I9. Sequitur nune, ut, quod caput rei est,