Disputatio juridica inauguralis, De mandato ad heredes transeunte, ad L. 57. ff. mand. & c. quam ... præside dn. Henrico à Coccejo ... In auditorio jctorum die 28. Sept. an. 1713 ... submittit Christoph. Leonhard Förster Stroppâ OelsnicoSilesius jur.

31쪽

mentum fieret qtiss mandavit , heres eius poterit mandati agere. Mem es, etsi mandavi tibi, ut post moxtem meam h redibus meis emeres fundum. Quo proinde constat, mandatum morte finitum non esse: nec Dd. responsiones s . A. a. allatas sum cere, hactenus ostensum est. Ut

igitur huic rei satisfiat, dicendum est, agi hic de ipsa hac clausula: Post mortem fieri: De qua quidem oli in

disceptatum fuit, an momentum mortis ea comprehensum sit; & regulariter receptum fuisse, non imiel ljgi comprehensum, apparet ex A. ra. de inut. si Vertim non minit S exd. l. ra. in D. F d. LII. patet, exceptjonem admissam fuisse in mandato de monumento post mortem extruendo: atq; in ea specie benigniorem interpretationem placuisse, ut sub verbis, post mortem ipsum quoq; mortis m0mentum , qu0d vitae adhu et Commune est intelligatur, etsi in caeteris causis id negabatur. Etenim j n omni jure, ubicunq; occasio este potest, excipitur astrictoJure causa religionis : Ita dominus, oui, conlantiente qu0q; fructuario, servitutem functo imponere non p0test, L rr. in L. F. deus r. religiosum tamen eum facere potest; idq; placuisse diciturfat ore religionis. l. r . pr. P. rediit. ita socius invito sceio nihil inferre in locum communem purum potest, at sepulcrum in eo facere, si impediatur, il-tili actione obtinebit. ἱψ3. in. . J. de Relix. ubi haegratio additur: Nam propter publicam utilitatem, ne insepulta cadavera faenent, strictam rationem insuper habemus eooniam non nunqtiam in ambi uis religionum quasionibus

Omistic stricta ratio bolet: NB. Nam summam esse ratia mem qua pro religione facit. Longe magis igitur illa praevalebit hoc casu, ubi tantum quaeritur de sensu ambjguo clausulae, post mortem, quae etsi stricta ratione

32쪽

m0mentum mortis continere visum non fuerit; favore tamen religionis scit. in lepulcris & monumentlS,admiserunt illud veteres quoq; JCti, nam p0st a. I. u. 3cae un. Verum est mandatum morte non finiri per clausulam, post mortem ι ut hactenus ostensum quo-rii tres, Ulpianus,Marcellus & Cajus, cu i memorantur in d. l. ra. Et Ig. id admittere non dubitarunt. In primis cum illud non fiat, nisi post mortem. Nec dices: In d. l. 13. agi de fundo emendo. Nam ex conneYione patet, quaeri ibi de fundo ad usum monumenti. Et nim in D. d. l. ra. cui cohaeret d. l. 13. quaesitum fuit, cujus pecunia monumentum fieri deberet 8 Et responsum, etiam pecunia mandatarii s ita ei mandatum aifat. Quod deinde ampliatur in ae L 13. Etiam mandari posse ut quis fundum emeret heredibus. Quae tamen l-ta cum effectu mandantur, si vicissim ei aliquod emolumentum pro eo relictum fuerit, juXta l. 12. F. . .

de Relig. Nam & mandatarius agere mandati potest, ut sibi pecunia ad parandum detur, d. l. ra. f. ult. in . F. Mans ne ossicium ei damnosum sit. Atq; ita hic quoq; scrupulus qui adeo exercuit Dd. penitus evul

SequitΗr jam exemplum Responsi Ampl. Fac. Vi-adr. d. I 6 Jan. h. a. dati cujus stip. . I .& rL mentio facta:

Sempronius Anno IIII. in eliren

33쪽

in Literarum obligationibus ιmo linter lite de ne obligationesi indidis die causa debendi principalis, und baiandi eda ruber formirte Stipulatio oder Miggestille te literarum obligatio, milles bio te cautiones findy quae accedunt firmandae obligationi principali, ut id die dritte speciem cautionis, repromiss0riam scit. be inlin.

arg. l. r. g. . Perb. Omnes stipulationes sui natura cautionales esse, f. de Stipui. Prat. l. . o. princ. in rerb. cautio huJu Sms-di. f. de Reb. cred. l. 3. in fin. C. de Verb. Agn.

34쪽

acceptanten find.

35쪽

hereditarium est suocessivum iu jus defuncti. I. a. . F. de Verb. D. I. οι. β. Reg. Jur. Et ideo, quod jus in defuncto non fuit active vel passive . per naturam in heredes transmitti non potuit, nec intelligi jus hereditarium, quod defuncti non fuit.

Unde heredem ejusdem potestatis jurisque esse, cujus defuncti fuit, conitare dicitur. in I. y ρ. F. de Reg. Jur.

ditio obligationis immutari non possit,

i. a. a. 1. de Verb. Obl.

,,derersien Dando dera nandere transportitet bedaist te ineris fonderii oen praesentation not acceptation, solidern dep

36쪽

lum mandatum sit, nili utriusque consensus concurrat; nec id quicquam aliud sit quam conventio, quae sit mandato unius S acceptatione alteri utag. ι δ. M.tndat. I. r. p. r. ι.ε. s. p. est pals Laa. f. sin. g. eod. tin

ter vivos nichis gehandest me niger hie se inter vivos consentitis auo noci deren consensus fit hi verbaliden/ milli in fiehoc factum defuncti, quod jpso jure nullum est, ιu praefuren

Tutila stud quia, licet consensus quoque inter visos in te

37쪽

venisset, mandatum tamen de solvendo morte mandantis dis solvitur: per t. vlt. in . f. desolat.

a nermogeni dormabis in ggemein die Conventiones ver mors,sen ivurdens quibus quis poli mortem suam spondebat: undbidii folle Sitifo melige audertis Idalismi e die sermutn , cum

moriar : also quo die formul, pridie mortis, Vel post mortem, besilebem movI I. O. de Coηtrahi Srip. S. post mortem. I a. de Inst. lip.

38쪽

und also inder Person des defuncti fundiret luordens mitibin obschon mie dei: ilin selbst daraus teine action meherormirus die selbe dot eo jure in persona defuncti fundatoci constituto mieber die Erben cinge hebi nurden tonne

Sol es aber auis den fasi nichi geιogen merden magIiva mi es nichi petit Nacb mei nem Tolint quae incipit a momento quo moritur & adhuc vivere intelligitur; ψnde en uter Sochen nachmemem Tobt meides moment nichi mehelum reben geret iret merden lans nec tunc intelligi potest adhuc vivere, & sic in ejus vivi persona jus jam radicatura

len solle; und mann schon die Erben exceptionem non numeratae pecu niae vors usten molien die selbe doth ivie deetae chselbri esse nichi stati pals fondern ιur reconvention ver ivlestia mird.

39쪽

solvendo morte mandatis dissolvitur per I. uir. in f n. f. desollit.

ZOI ends, die Erben ex nulla causa debendi, und meder ex causa ibi nominata mutui bela aget ita et den tonnen I, Nannter baare Empung nichi cindit leti ivird I uot. ex mandato de solvendo, iveil te in mandatum inter vivos ὁimis en deri

darmieder e Xeeptionem non numeratae pecuniae opponjrcillo lillen; quae exceptio etiam heredibus datur.

SECTIO

40쪽

3 J de lusit. act. SUMMARIA.

datum morte finiri, remotionem. i

easum, si mandatariusis. V. Dubium ergo tantum ν moritium ignoraverit. linqui rn casu quo usitor 2. Adversari videtur, quod, non es receptus ab herede, qui ctim In Dore contra. vel id non apparet. hic agerepossit contra h l . δ. certum esse, hoc quo redeo praeponentis, etsimori casu ingnoranti dari instia

tuum sciverit. L. II S 3. toriam, sed ambiguum via de Inst. aft. etii rtistis ob. deri, num in ii. L. V. T. stat L. s. g. pen. e0d. p. exclustrusit sciens, an id Ly. Notattir Fabri suritim rn medio relictum , es ex corrumpendi leges, ta arem aliis legibus si plenaetim gantia. F. s. Posterius recipitur curo. . ψ. Non hic agi de actione batur. manistarii. sed extraneiij. Io. De aliis casibus similibus.

qtii eum ido contrahit ι γ Mandato aliis quoq; modiseeratim esse, ei qui aditae he- extinctosquίου soldiat in reditate contrahit, dari in- ranae, liberatur. sitoriam etiam scienti. g. Ir. Et si eum servo manda- s. Idem esse eum nondum α- tum nullam sit, idem taUendita hereditate contraxit, effectus est subiritan nota ea a ita Insitor remo- tatur. rus non est. FI 2. Ligustratur aliis exemplis.s c. In d. L. IT. g. 3. Versi . 13. His casibus dari quidem non enim. non rationem liberationem ta actionem ig-E a ' no