Vitae Italorum doctrina excellentium qui saeculis 17. et 18. floruerunt. Volumen 1. 20 auctore Angelo Fabronio Academiae Pisanae curatore

271쪽

tumque eMe debere, quare cum proponendum illi esset . quid sentiret de universa theolo-gia A morum scientia , e sontibus suam doducebat orationem, & non modo vulgi, verum etiam hominum leviter eruditorum reprehendebat opiniones, qui quae complecti tota nequeunt, haec divulsa & quasi diseesepta contrectant, & tanquam ab animo codi.

pus, sic ab iis disciplinis philosophiam sejungunt. Perspici quidem poterat quam varia de multiplex esset in illo doctrina ex iis , quas

ad Apathistas suos asserebat', dissertationibus; dixit autem paucorum mensium spatio de Christianorum agapis , de antipodibus, de quihus librum edere meditabatur , de orbium , ut ajunt, pluralitate , ac postremo coram Vi lante Beatrice Μedicea de utilitatibus, quas seminae optimis artibus disciplinisque attulerunt. Post id, remotis ceteris studiis, quamvis ea essent ampla & praeclara, in hoe uno opere, ut ita dicam , noctes & dies consumpsit , quod suscepit ad convincendos errorisia calumniae Ioannem Clericum aliosque haereticos , ae praesertim Socinianos , qui assim

mare minime dubitaverant: Nil aliud decem

272쪽

Alexandrino, cum caussa cecidisses, opinionis veritatem abjudicarunt . quam non in tres diversae speciei naturas', ut ille contendebat . Divinitatis gradus diduci, verum tribus ejusdem formae O aequalis ordinis essentiis universam illis distributionem contineri. Quidquid a testibus lucupletissimis affirmatum, ab probatissimis scriptoribus memoriae proditum,& a recta certaque majorum opinione permanus traditum omniumque aetatum consensu confirmatum suit diligentissime investigavit Lamius , ut probaret eam fuisse Nicaenorum Patrum fidem, quae tres divinas Hypostassis

unum esse numero constanter crederet, per

spicueque enuntiaret . Tali modo postquam omni erroris suspieione, illos liberavit, extremo in libro numerat haereticos illos, qui plures esse Deos docuere, & a recta de Deo Trino& Uno catholicae Ecclesiae sententia Tritheismum, ut ajunt , spirantes discessere. Quan- qtiam Dionysius Petavius Soeinianos Crelliumque inprimis consulaturus, suo more doctissime Nicaenos Patres , & qui consecuti sunt defenderit, maculis tamen quibusdam adsper-

273쪽

sisse visus est illos , qui eosdem aerato anteeessere, quod intolerandum adeo visumosi Lamio, ut nervos suos omnes contend rit, quo persuaderet sex primis Aerae Christianae saeculis Patres omnes recte de divina Trinitate sensisse, tanta quidem eruditionis . Margumentorum copia . ut in surore animi, Min caecitate ii versari judicandi sint, qui secutexistimarunt. Iam in eoe erat, ut opuS Summa industriae elaboratum typis committeret, eum mense Novembri, an. ΜDCCXXXXVI. G uuam. concessit, ut Ioanni Lucae Pallavicinio

osset a bibliotheea. Non adeo illi molestum fuit bane prosectionem suam reprehendi ab amicis, quam jucundum se habiturum instrumenta ad augendam sapientiam, quod quia debebax ossiciis Io. Baptistae Caraecisti . h minis doctrinx 8c genere clarissimi, qui tum Florentiae commorabatur, quique postea Pisis philosophiam 8c mathesita docuit, ei in perpetuum se fore obligatum declaravit. Verum dum nihil illi deesse videbatur ad commodale tranquille vivendum , exsorbere molestias debuit, quas illi exhibuit nobilium. semin,-rum grex, quae in eo se ab illo laesas sutas di-

274쪽

dicebant, quod in quadam controversia, quae fuerat inter Franciscvm Sc Catharinam Pali vicinios, adversus hanc tulisset sententiam. Disputabatur enim, utrum pluris faciendus es set, qui multa sciret , 8c breviloquens esset an qui mediocriter eruditus copiose leabundanter diceret. Praetulit huic illum priorem Lamius , & quod in libera civitate ii maxime laudantur , qui possunt de maximis quaestionibus copiose ornateque dicere, facile fuit loquacibus seminis multorum odium in illum concitare. Tulit id ille acerbissime, &nisi novem post menses oblata illi suisset a Pallavicinio Oeeasio una eum illo peragrandi Germaniam, profecto in patriam rediisset. Μaximas ex hoe itinere ille percepit utilitates, sive bibliothecas, sive musea, sive d estos homines inviseret, & frequentaret etiam, cum sibi potestas dabatur. Ex bibliotheea Vindobonensi plura in rem suam seposuit, Mlibrorum helluo eos praesertim legebat, quos

aut nunquam viderat, aut extare omnino ignoraverat. Erat saepe cum Apostolo Zeno si ,

Vol. XVI. T

0-Zeso haec narrat , quae memoratu digna pu-

275쪽

α86 L A M I U s.fptim Petro Iannonio, cujus critico O avdaei iingenio plurimum se delet latum svisse ait, cum Pio Garellio, ceterisque, qui illam urbem Sc Caesaream aulam decorabant . Frequentabat etiam nobilium hominum mensas,

solitus & edere & bibere & jucunde ; honorabatur vero non solum ab iis , qui aliquid percipere atque audire tudebant , Veramus. Quum Carolus VI. Augustus Museum Nummarium Carthusianorum, qui Romae habitant, empturus esset, Sanctem Bertolium Romam ob hoc ipsum misit, qui una eum Sebastiano Paulio Lucensi , Clerico Regulari Congregationis Dei parae . illum sibi thesaurum compararet, consilio potissimum usus Apostoli Zeni Poetae aui. Alte propterea doluere Ga-- rollius δέ Panaeia . quod quum' unus Bibliothecae, alter Gazae nummariae Caesaris prae . sectus erset, se omnino insciis, hoc negotium' a Caesare susceptum esset. Bertolius igitur te. landi arte praestantissimus , sed veterum N mismatum eognitione non adeo praeeellens. Romam prosectus, Μuseum Carthusianorum

276쪽

Yum etiam si qui sorte simulabant. Totos sex menses Vindobonae fuit, inde Venetias concessit , invisit etiam universam serme Cisalpinam Galliam, neque est credibile quot

undique collegerit rerum maximarum notitias,

quemadmodum ex ejus ephemeridibus, quae extant, conjici potest. Venetiis quoque legit cum typographo Recurtio de edendo opere

transfert. Quum Garellius & Panacia recens quaesita numismata considerassent, plura inter ea falsa & adulterina deprehenderunt, αGranellio Iesulta, rei nummariae peritissimo indiee electo, Bertolii & Paulli imperitiam a sordiamque cum dictis, tum scriptis traduxerunt, Augustumque ab eis & a Zeno deceptam de cireumventum praedicarunt. Hinc magna simultas inter utrosque oria est, & quum Ga- rellius apud C aesarem plurimum posset, Ber- totius, Paullus , & Zenus censurae passim obnoxii suere, δe a Caesaris existimatione non parum deciderunt, id quod in causa fiat eur Zenus tandem honestam missionem petierit, de Venetias reversus sit. & in ejus locum Petras Metastasius suffectas.

277쪽

a88 L A H I U s. de Fide Nicaenorum Patrum, quod an.

MDCCXXX. praestitum est. Totum hoc argumentum accuratius explicavit , dum Vindo- bonae suit, Sc in opus ipsum addidit plura, cum secundo illud an. ΜDCCLXX. Florentiae edidisset. Quas viderat urbes magis magisque eommoverant in illo desiderium novas sibi comparandi externas merces , cumque sequi Pallavicinium in maritimo itinere, quod Melitam versus suscepit, recusasset, ipse sibi consuluit, Sc postquam aliquot dies Genevae suit, in Galliam concessit. Lugduni operam praesertim rei numismaticae dedit, inde remeare in Italiam deliberavit, quod deerat pecunia ad longius progrediendum . Subsidia fortasse habuit ab Ra inerio de Ileio, qui prol'ontifice Aventonensem provinciam gubernabat , cuique Lamius munus obtulit Italicae interpretationis a se factae seriptorum Novi Foederis , di nescio cujus Latini poematis. Tum poema aliud scribendum suscepit, ut Rutilii Numantiani exemplo notam faceret omnem rationem dierum atque itinerum suo rum. Ad tres sere menses Massiliae commo-IZtus est, postquam inviserat omnia Roma-

278쪽

nae antiquitatis monumenis, quae ei reum ea

loca sunt, thique ut angustiis suis prospiceret , Sc desiderio saussareret novas visendi terras, nomen militiae dedit. Hyemabat in Belgio eohors Itala Regia, in quam conscriptus suerat, ad quam cum iter dirigeret, L

tetiam mense Novembri an. MDCCXXi X. pervenit . In ipso itinere, cum audiisset Galliae Regem auctum filio Regni herede fuisse, Latinum poema condidit, quo per recens natum rem Gallicam publicam summam fore, adversantibus licet inseris Diis, auguratur . Fata pueri ereinit secundo in libro, narravitque quot modis Galli suum gaudium. declararunt. Captus Lutetiae pulchritudine . abundantia le 'sia terum, quae ad scientiarum ingenuarumque artium cultum conducunt , exsolvi mi, litiae saeramento concupivu, ut libere in ea urbe remanere posset, quoa sicile obtinuit

per eum, qui Magni Etruriae Dacis inegotia

procurabat. Quae videret in ea, quam frequens esset in hibliotheeis, quam versaretur in ore doctoriim. hominum, 8c eorum prae sertim, qui Μaurini dicebantur, quam dili sentem operam daret rei numismaticae, di-

279쪽

asO -L A M I U S .plomaticae, & chronologieae, quam assiduus esset in historia quadam chronologica contexenda, quae Omnium aetatum eruditorum hominum rerumque illustriorum tempora notaret , Sc quam saepe rediret ad opus, quod antea inchoaverat, de recta christianorum in eo, quod mysterium Divinae Trinitatis adtinet, sententia, & a quo nominis immo talitatem sperabat, ipse declaravit vel ad semicos scribens, vel in Ephemerides reserens hujus itineris summam . Quod vero ad opus illud theologicum pertinet sex in libros divisum, editum Florentiae an. ΜDCCXXXIII. Mdeo fines illius dilatavit Lamius, ut quaere dum sibi putaverit quam de Trinitate notitiam habuerint Hebraei, quid ab iis hauserint Aegyptii & Chaldaei, aliique orientis populi, unde Plato didicerit quae de Deo, de Ver-ho . ει de Trinitate mirabiliter, si multos

audis, effatus est, qua in re ab eo veteres Christiani dissenserint, ac demum quid hi divinitus instructi constanter retinuerint , nobisque retinendum docuerint . Non satis erat Lamio quod sibi proposuerat probare: omnes erudiuonis latebras peragrabat, nihil ut fere.

280쪽

aliorum industriae relinquere velle videretur 9 . Atque in hoc opere dum erat occupatus, relaxandi animi caussa casus Tel , maci mirabiliter a Fenelonio narratos in Italieam linguam convertit. Sc illud suum poema genethliacum expolivit. Satyras etiam usque quatuor adversus Rullum quemdam vet-sibus Italicis consecisse dicitur, quia natura illius ad irascendum proclivis minime serebat se desertum ab homine provinciali suisse, a quo sustentari debebat. Postquam hiennium Lutetiae fuerat, Bataviam Luisit, Sc ad suos remeavit ineunte vere almi MDCCXXXII. sp co Ia ipso ἱngressu tibet de Eruditione Apostolo-

tum dum auctor narrat quibus temporibus. quibusque in locis omi, de quo dixumus, comins posuerit. refert quas Mic laudes, mirifieas it las quidem. tribuerunt Iacobus Brulertis. Seria notes Actorum Eruditorum Lipsiensium . Θ Gἱ-pio Magnus, qui omnes in eo consenserunt. effecisse Lamium, ut nemo amplius dabitare possit Ioannem Apostolum doctrinam do λογοdivino a Platonicis minime sumpιisse.