장음표시 사용
561쪽
LECTIONES LIB. SECUNDI. yzyactam: ideo ratione errante, ipsa confirmiter eliciente, non recte elicit, nisi error esset inuincibitis, mira ex ignorantia peccat, mrale peccatum appropriate dicitur insilium, cui appropriatumqLentia. Hπ Gabrieccatu aut in Spiritusanctum ut idemscribit est, quando uoluntas peccaι ex libertate propria, non delentando appetitui siensitivo, nec ex errore rationis, m tunc dicitur peccare ex malitia, quia non ex passione: quare illud peccatum dicitur in Spiritum sanctum, cui attribuitur bonitas. Sed hic notandum, ptate peccatum non debet dici in Spiritum sianctum, quia ostensivum si Spiritus sancti, m no Patris aut filij. Nam harumpersonarum trium ,sicut una est essentia: ita una uoluntas, una bonitas, unus honor, m dignitas. Unde quicquid est contra unam personam in diuinis, est et contra oes, m ideo ciuisiquis tendit Jue inhonorat Spiritum sanctum, non secus dicitur inhonorare Patre,σfilium. Dicitur ergo peccatum in Spiritu anctum non quia actus illius peccati terminetur obiective ad Spiritusanctum, oe no ad lium, vel patrem,sed bene in Spiritum anctum, quia ex malitia, . co- temptor. At ex dictis una cu Magistro sexto loco quςretis.Numois dseratio,m obstinatio debeat dici peccatum in Spiritum sanctum. Circa hanc discultatem, quidam partem sequuti siunt a simmativam dicentes, cpsic. Verum quia videbant multos obstinatos, de steratos conuerti: propterea dicebantur communiter tale peccatum fimpliciter irremiscibile no esse, sid ideo, quia dist ulter remittitur. Quidam alij sunt opinati, non Oem obstinationem, vel des erationem peccatum se in Spiritum sinctum, at illa tantum, quam cocomitaturmalis impmitentia sub quo sensi irremi bile
562쪽
116 IO. PAVLI PALANTERII tale peccatu sitimpliciter esse dicebant. Et hςe defexpunctis. In
septimo habetur talis conclusio, quod tale peccatum in Spiritum sancitum commissum: non cylfiat fine adiarum personarum diuinarum fiensone dici debet, sied quia cotra attributum tertiapersonae in diuinis, scilicet contra bonitarem Spiritus sancti committitur. Quod per notandum octauo declaratur loco sacra enim criptura Patri potentiam asicribit: filio sapientiam, cin Spiritus Lia bonitatem, siue clementiam: ideo peccatum ex infirmitate patratum, feri dicitur contra patrem,'commissum eχ ignorantia eontra filium : tandem ex certa, ac deliberata malitia contra Spiritum
sanctum, ut perbelle in corpore es hoc determinasum.Et hςc satis proprς senti dijbnotione.
Lectio CLXXXXVII IN proxima prςterita lectione nostra ex voto Magistri sint.
varias peccati in Spiritu andiu descriptiones adduximus ;merito nunc, quia ocium nobis seuppetit iudicium, atq;sententiam de quidditare huius peccati in Spiritum sanctum primo feremus. Insiuper varietatem eiusdem docebimus. Tertio irremis ibilitatem.Quantum attinet ad primum.Peccatum in Spiritum sandius in ordinatus aestus uoluntatis tendentis in malu ex certa malitia per cotemptum alicuius impedientis peccatum. Huius di sinitionis ea aformalis: inordinatus dicitur a tus: peccati enim essentiam dicit.
563쪽
ilicit. Voluntas vero causam materialem re picis, in quapeccatum siubiecimeponitur. Tendentis in malum, ides in commutabile bonum cu auersione a bono incommutabili, iucit catis finalem. Navoluntatis obiectu finis est ex certa malitia, idest ex habitu vitioso denotat causam e cientem per se, quoniam habitus eliciens actum causa perse dicitur, ut patet 1. Et hic. Insuper, dum apponitur percontemptum alicuius impedientis peccatum, essiciens causa per a ridens vocatur, quia oe remouens impedimentum, causia esciens per accidens appellandu. Et hςc de quidditate ,sive natura peccati
in Spiritusanctum. Cuius varietas secundo consederanda est loco. secundi Aug. in bb.deme ad Petrum,. in Enchiridion, de baptimo paruulorum sex variatur modis, iuxta Jecie ex peccati in Spiritum sanctum. Quarum prima dch eratio: secundapi sumptio: tertia finalis impςnitentia: quarta obstinatio: quintam pugnatio agnita veritatis: sexta est inuidentia gratia staternalis. Prima nanq; θecies est de Jeratio: cum enim peccator in pe
catorum baratrum cecidit, considerans suae culpaegrauitate, unde
concipere deberet flem veniaepropter diuinam bonitate bi perassarit nunquam costqui posse remissisnem, σgratiam a Deo; σita cotemnens Dei misericordiam delleratur ,sicut de Chym legitur. Altera steries est proumptio: cupeccator iacens in peccatis, ac sceleribus , nec resurgere curans, quia Hep itentia, oe me meritis veniam, σgloriam presumit, quasecunda peccati Jecie in Spiritum sinctum peccare dicitur. Tertia est finalis impςnitemtia, prout ne at actum, in propositum t endi. Cum itaq;pe cator istiormassem proposito non dolendi,no confitendi, neq;
564쪽
satisfatiendi: tune in Spiritum sanctum peccare dicitur. Quarta kecies est obstinatio, qua multi in malis habituari, volentes vivere secundum carnem,firmo, acpertinaciproposto,ut ipsis inhereant adsua perditione relinquere huiusmodipeccata minime auentes, nec volentes in Spiritusanctum hac quarta flectepeccant.Quinta pecies dicitur impugnatio agnita veritatis; secundum quam, illi qui sua volunt concupiscentiam sequi, ut liberius peccare valeant, animae immortalitatem: purgatorium, π huis odi pertinentia a lutem negant, . ideo peccant. Sexta Kpecies peccari in Spiritum sun tum est inuidentia fraternaeis graria, quapeccator maledictu atri inuidet suo ρ ρ Dei gratiam illi,m mundo commmnicatam : nollet enim, quod Dei gratia communicaretur, quia oes uellet culpobisocios fore,peccat iccirco, hac ultima θ eci'Dema considerare debemus peccati in Spiritum sanctum irremissibilititem. Nam irremissibile dicitur tribus modis: scilicet negatiue, priuatiue, oe contrariatiue, ut verbis inberti utar. Siprimo modo sumatur irremissibile negatiue, ita ut nullo modo remittipossit ,sic Qmonum peccatum, damnatorum irremissibile est: non solum horum, veru et illorum, qui silint in peccato finalis impotentiaepem seruerantes ad mortem in peccato mortali, oe de Missimodi intuli tur textus Euangelij. Qui dixerit verbum contra Spiritu sanctum, non remittetur ei, neq; in hocseculo, neq; in futuro. S eundo irremisibile priuatiue illud dicitur, ql de se nullam habet congruentiam, qua remitti dιbeat, licet ex congruo Dei, possit oepeccatum remitti, m hoc modo loquendo, oe mortale peccatum,de
565쪽
habet contrariam dis=stionem ad hoc, ut remittatur: secundum enim naturam suam st irremissibile, inquantum ea excludiι , per quae remissiost peccatorum; dum ergo peccatum in Spiritu an
citum dicitur irremissibile, hoc habet intellai quantum ad hoc, qlea excludit, per qua sit remissio peccatorum, vel sc. Est irremissibile dest, vel de di tili, non tamen de impossibili, nise cumpers ueratia mali Ppositi. Rursus dicitpot: tale peccatum irremissibile
ex partestatus, quo modo oepeccatum usq; ad terminum vitae durans es irremis bile: ex parte vero diuina potentiae ab lutae oepeccatum remis bile dicitur: pol enim Deus peccatum non vindicare, nec adpςnam imputare,cum oppositum non includat contridiectionem. De potentia vero ordinaria euenit aliter, quia Deus secundum legem statutam non remittit peccatum , nisi homo comuertatur perpmitentiam veram. Nullus ergo in hoc mortali compore costitutus deficiat, nec a Je cadat, quia ex parte Dei olpotemtis oe peccatum remis iis, m remediabile est similiter ex parte potentiae libera voluntatis. Na quicunq; peccator ad bonumoueri pol per liberum arbitrium diuinagratia adiutrice. Accedant itaq; peccatores ad Dei misericordiam,vt a suis infirmitazibussanetur.
Lectio CLXXXX VIII. AD uberiorem doctrinam rerum,quae dicta sunt a Maiagistro sint quota duo proponemus in prcenti: quorum primum. I rum detur peccatum in Spiritum sandium.
566쪽
Insiper, Utrum irremis desit. Circa primum videtur esse iliacendum, quod non . Na una est maiestas Patris Fili, Spiritus sancti, at nullum peccatum dicitur comittiis Patrem, autfilium: igitur nee in Spiritum sinctum. Insiler nullsecundum si malitia placet: ergo tale peccatu in Spiritum sanctu Liuir minime. Tertios daretur huiusimodipeccatum esset ad mora em, at tale nequit esea ergo, m . Minor clara est, quia oepeccatum mortale dicitur esse ad mortem: nec ob id in Spiritum sanctam nominatur peccatum:
ergo. In oppositum se habet illud Mati ho xii. fmile habetuη
Marci tertio: insiper Magister in textu: quare rationes formatae diluenda erunt, cum satis abunde de hoc peccato alias dixerimus.
Dici ergo pol ad primam, quod minor propositiost falsa, na damnpeccatum in Patrem in Filium, oe in Spiritum sanctam: ut iam ex dictis est manifestum, maxime contra Spiritum sanctium, male sentiendo depersiona Spiritus Isandii, uti maia sensierunt illi, qui dixerunt, esse ministrum Patris, Filij: aut peccando cos eius attributum, ql est bonitas, oesic patet , quo modo his duobus modis cotin alpeccatum in Spiritum sancitum: in Patrem,inis Filium, sicilicet male sentiendo de persona Patris, FEj: aut
peccando contra eorum at si ibata. Ad secundam rationem dicitur,
quod quamuis nullisiecitaui e malitia placeasub ratione malitiae: tamcn qγia, qui peccat Eponte eligendo proscqui delectabile, non obstante, φ lateat minime ipsam, illud esse malum, contra legem
Dei: iccirco in Spiritum sancitum peccare dicitur, quia ex certa malitia. Antecedens itaq; concedi habet secundae rationis adductae sub ratione malitia, at negandum ratione electronis, m proprie malitiae.
567쪽
malit he. Ad tertium argumentum restondetur ad minorem: omne scilicet mortale pcccatum esse ad mortem: id duobus posse concipi modis, quia mors duplex est: prima, cr vltima. Mors prima est gratia priuatio, per quam θ:ritualiter vivimus, ad qua oe mortale peccatum ducit, sed quia ex hac possibilis est reditus ad vita, Deo principaliter prolante remedium, π homine cooperante per lib. arbitrium: propterea omne mortale peccatum non dicitur ducere ad morte impliciter, sed ad primam; ad ultimam vero mortem, quae morssimpliciter nuncupatur ,solum peccatu in Spiritumsanctum ducit, quia, quantum es de se, reditum ad υitam excludit. Argumentu ergo currit primo modo, alfecundo modo no occurrit
ad portas. Et ἴςc de primo qusto. Cui alterum nectitur , di inquiritur. An tale peccatum irremissibilou mihi primo sectu videtur esse dicendum, quod non, quia sile remissionis potentiam
tolleret, at non hanc tollit: ergo. Deinde, ut nulla virtus in hoc mundo datur,quae hominem in bono confirmete igitur nec vitium,
se in mala, oe ita peccatum in Spiritumsanctam nopoterit dici irrem lsibile. In oppostum se habet sacra pagina, iccirco pro re-Lponsione bςc prout ponenda erunt: primo, quod peccatu in Spiritum sanctumsumitur hic prosinati impςnitentia. Insuper, quod irremissibilest, quia de discili remittitur: prςterea, qt irremis Oilesit ex parte obstinationis peccatoris, at exparte Dei rem F-bile.Nunc ad rationem primam dico, p tale peccatumsimpliciter non est irremissibile, quod Deus non post remittere, quo modo notolli pol etiam remissionis ex parte Dei. Nec dici pol irremissibile ex parte hominis,quia non si scepti us talis remisonis, si Deus
568쪽
eam facere vellet: cuicunq; enim impanitenti Deus dare pol, qδIςniteat s nec et debet dici irremissibile, quia totaliter in malo confirmet,at quia excludit, quantum cst dese, aptitudinem ad ri missionem ex parte cras peccati, π ex parte modi, m G parte obi dii, ut altas dixi. Ad secundum argumentum, licet absumptum iuremerito negariposset, tamen via repolutiua ut procedam, concedam peccatum in Spiritum sanctum irremissibile non esse, nseo modo, quo determinatum. Et hςo depropositis.
Lectio CLXXXXIX. PR o maiori intellectu,notitiaue peceati in Spiritum san-
Llum hodierna sum die dicturus, quot modis irremisibile fiat; Ο a tribus fieri dicitur modis: primo ratione malitiae r secundo ratione inobedientiae: tertio ratione extremae impς nitentiae propterea prsens lectio puncta tria habebit. Quantum ad primum. Peccatum esset dicitur irremissibile primo, ratione
malitiae, nam qui ex ignorantia, vel infirmitate peccat, minorem culpam committit, . ideo mino rempmam me retur. peccata. quod ex malitia committitur, qu tum est de se, meretur, ut non remittatur. V.g qui blastbemat in filium hominis, eius diuinitate nundum reuelata, excuserionem habere poterat ob carnis infirmiatatem, quam in Christo con 'iciebat, oe ita minorem pςnam mGrebatur, at eius reuelata diuinitate, grauiuspeccabat, ad cuius euidentiam est notandam, ql ex certa peccare malitia, quatuor modis contigit:
569쪽
eontingit: scilicet mortaliter, sicienter, delectabiliter, m contemptibiliter. Primo erxo peccare ex certa malitia ect mortaliter peccare. Unde peccat ille ex certa malitia, qui peccat per voluntatem, malitia deformatam, vel informatam, hoc ad differentiam pe cantis uenialiter. Insuper peccare ex certa malitia nil aliud est, quam sitienter peccare, m id eligere, cui malil sit annexu. Tertio in hunc modum peccare, est deleEfabiter male agere. Vnde ille sic peccat ex malitia, cui placet malitia, ut patet de concubinarist, alijspeccatoribus hoc modo peccantibus, tanquam non sint isti rationem reddituri de omni verbo otiose, σ multo magis depe cathgrauibus contra diuinam legem commissis. Quarto ex malitia certa peccare, nil aliud est, quam contemptibiliter operari,ut patet de illis, qui contemnunt ea abjciunt, per quae a peccato retrahi pissent. Solet sicundo peccatum irremi ibile fieri ratione inobedientiaperuersae, quod euenit, quando homo a siegratiam abi jest,tes p nam, ut medicinam contra culpam, non recipit ; tertio quando alimoniam siumere fastidit, idest Eucharisti acramentu. Tertio feri dicitur irremis sibile peccatum ratione impςnitentiae: illa enim , sinabs impςnitent ia, qua peccatum concommittatur, peccatum immemissibile esse facit in hoc siculo, m in futuro: ut disperatio, p- sumptio,iσc.A qao, a gbus f uolunt recedere peccatis: intueri di bent Dei primo amoi e erga nos: sic enim Deus d exit mundu, oec. Insuper timoi epςnae perna, i incurrent nose a malo retra. hentes. Tertio peccati deformitate q tanta est,ut peccatores a Deo uera beatitudine separet. Ela ergo hilari vultu, quso, accedant ad Deum delinquentes, m facies illorsi istuminabuntur. Amen.
570쪽
13 IO. PAVLI PAL ANTERII DE POTENTl A PECCANDI A QUO NAM Sir
Dillinctio X LIlIl. Lectio C C. MUlta diximus harusiq; de peccato, quat si ad ipsius actu,
propterea consiquenter in hac huius libri nouissima di stinctione de peccandi potentia loquendum, . hςc de continMationeproentis cum superioribus istinestionibus. Nunc de more nostro diuidenda erit in particula eptem bπ distinctio, si licet in conclusionem primo. In quotion secundo. In diuersas opiniones tertio. In alteram coclusionem quarto. Inpropositionem quinto. In dubium flexio. In continuationem di lorum, oe dic mdorum sistimo. Circa primam particulam hςc conclusio ponitur. Quamuis ad mentem antiquorum a Deo sit dis potestas,inquatum potentia operandi est: non tamen ab eo inquantum peccandi potem ita est. Ad qJ videndum venit secundo punrito quςrendum. Utra peccata di potentia sit a Deo. Circa disiculta: e hanc est sciendum quosdam opinatos esse, potentiam peccandi minime esse a Deo ,seu tantum bonam, re tam voluntatem messe nobis a Deo: malam mero volantas e a nobi et ipsis, cy' a diabolo esse. At dicetis: quid est potentia peccandi s ad hoc pol re londeri, qδ illa υocatur peccandi potentia,qua voluntaspot aliquid velle,vel nolle, aut et non molle contra legem, cui obedire tenetur. Quae potentia secundum,nem nihil aliua, quam lib. arbitrium, seu voluntatis libertas, qua pol in utrinq; contradictoriorum, O illa libertas non dicitur dristingui a uoluntate Aedest ipsemet uoluntas: nihil enim dicit u luntas