장음표시 사용
41쪽
s,st. I. XXVII. Ejusmodi autem systemata,mata I. quibus doctrina juris publici continetur, P procul dubio plura nulla vidit respubli-Gς ' ca quam imperium Romano-Germania histia cum. Nulla etiam est, in qua de pu- hae.. t blico statu tantopere calamo & scruptis disputatum est, quam haec ipsa. occasionem hujus rei dedit Pontificum Romanorum tyrannis, qui jura impera torum infringere, & ad se rapere conati sunt, quibus a viris cordatis lingua & stylo contradictum, atque id actum, ut j ra Caesaris adversus Papam defenderen-
tur. Schilsi L. I. I. I. P. T. a. si Ia. Acces
re postea dissidia circa religionem, quaplites & alias post se traxerunt. Quae Ο-mnia occasionem praebuerunt curatius
inquirendi, quaenam jura Caesaris, quae ordinum sint : quae facilius postea explicari potuerunt, postquam magnam partem per Pacem mestphalicam, C pitulationes, aliasque Leges fundamentales exactius, acolim, definita. Hinc tot libri nati, quos plerosque recenset B. Mysius in peculiari epistola de studio juris publici, qui tamen non omneS eadem laude digni, atque ita comparati sunt, ut recentiores aliis, qui anteces Funt, praestent. Quod non mirabitur qui tum illa, quae dixi, expendit, tum
qui cogitat, nihil uno impetu ad ακήν, Perduci posse. f.XXVIII.
42쪽
IURISPRUD. PUBL. IN GENERE. is
f. XXVIII. Uti vero istis libris jus pu-Cui
blicum universale, quod in statu totius non Imperii sive totius compagis, quam Im-dentur serium Rom. Germanicum Vocant, oc- Υst Cupatur, Omnes tractant: ita quidem adta μ' jura publica particularia, quae in subor-jue. incinatis illis reo publicis, territoriis scit. Gem-- ordinum in usu habentur, descendunt et- Di . iam , sed generalia tantum fere exhibent Omnibus istis territoriis communia, quae
ex lagibus publicis totius Imperii desumuntur. Omnium vero indagare si tum, vel explicare velle . singularum, nimis prolixum & dissicile foret. Imo speciale jus publicum unius vel alterius provinciae, Vel territorii integrum edere, vel per modum doctrinae proponere ausus est nemo, quantum n OVi. Neque etiam Principes Imperii, potentioreS si a sertim, ferre solent de juribus ipsorum,& ordinum provincialium ea ratione sollicitum esse, ac id quidem intuitu unlaversalis juris publici licet: quamvis Civiatates imperiales hac parte faciliores sint, Ue quarum forma atque statu passim notitia major in scriptis publicis extat, quam quidem intuitu territoriorum Principum solet. Promisit tamen Dn. Staiberus jus publicum Provinciarum Saxovicarum in
43쪽
dum ta6 CAP. I DE IURE PuBLICO ET
XXIX. Utrum vero jus publicum in Academiis doceri debeat & possit 8 inter DoctoresGermanicos varie olim fuit dis. putatum. Qua de re legi potest Limnaeus in Lib. I. cap. a. de jur. pubi.
Hodie merito haec disputatio otiosa habetur , cum nemine repugnante jus publicum in scholis doceri, & disci, Pro fessores etiam in hanc rem publicosconstitui passim videamus. Sane cum jus publicum, seu leges de statu publico do cirinalem quoque recipiant interpretati onem, eodem modo, ac jus privatum, modo coeamus, ne illa, quae certissima sunt, & legibus fundamentalibus definita , docendo, disputando, vel scribendo impugnemus, sicque impingamus in arn
seqq. cur non liceret jus publicum ad discere, & modum illud interpretandi in
scholis P in quibus ea tradi convenit, Guae in usu habentur. Interim nemo negabit, caute hic procedendum estis, ne in ea, quae dixi, impingamus, neVe temere ju- dieium feramus de illis controversiis, quae legis publieae, vel rerum judicatarum,aut pactorum autoritate nondum definita sunt: Patet etiam ex dictis ad Icios hanc doctrinam pertinere, - quippe quae Paradoctrinae jurisprudentiae universalis: uti' ' - juris
44쪽
iuris publici prudentia, pars est juris pru-
θ Η is locis adiungi poteth Edictum Caroli VI. Imp. Gloriosi fis anno ι733. quod extat in Elect. Iur. Publ. Tom. VIII P. II.
g. XXX. Mihi in praesens constitutum seopia est in gratiam Auditorum, doctrinam ju- libri.ris publici Romano-Germanici, hoc libello complecti, universalis scit. & particu laris quoque,generalis tamen illius. Nam ad specialia singulorum territoriorum j ra descendere nec mihi datum.
IMPERIO ROMANO - GERMANICO, ET EIUS ORIGINE. .
g. Lb DR Espublica, cujus publicum jus per Resip.
modum doctrinae tradere animusvGerm est civitas Germanica Vel Regnum Ger Ri . manicum, quod Vulgo I erium Romam Germanicum audit.
g. BL Gentes, quae illam terram, quae Germ Germania dicta, inhabitarunt, Germani, nudi Gisiones dicti sunt; hoc ab Autore Tu sone accepisse nomen, Tacitus restri, quem Germani terra estum crediderunt, qui ille ipse est, ut non male existim turi qui in S. Libris Aisnas dicitur, N achi pronepos Genesi X. i. ciaver. Germ
45쪽
as CAP. II. DE IMPERIO ROMANO antiqua I. P. Rher. l. a. 7. Unde Vero Germanorum ortum nomen, an dicti sint quasi a germinando, Vel DatribUS Germanis,
tum ac illud, num Germani Veteres se iapsos hoc nomine compellaverint. Varias conjecturaS exhibent Scriptores.
Specialia autem nomina, Vel specialissima gentium Germanicarum legi possunt apud Tacitum ae l. quae tamen hodie v rias mutationes passae, ita ut omnis illa expositio antiquorum nominum maxumam partem non nisi conjecturis innit 4ur , & licet summo studio fiat, multum tamen dubii relinquat. I. III. Tractus ille, qui Germania diactus, vel Germania magna, amplissimus finex fuit, fineSque habuit Versus Orientem,Sammatas& Dacos, seu Vistulam & Sinum Finnicum montesque Carpatos, versus occasum Rhenum, Versus meridiem II nubium , atque Versus septentrionem Oceanum. Sed tamen & ultra hos limites Germaniae populos habitasse ab omni memoria ostendit ili. Dn. Coccous Pur.
An ve- g. IV. Omnes autem hoste populos in xφ upam rempublicam coivisse, nullis mo-ς ' in enus probari potest. Illa, quae adsunta
46쪽
sunt, potius docent, tot fere fuisse civita Ri in M'tes, quot populi Germanici, qui magno suo malo, ne quidem tedere aliquo phb eo. Conjungi potuere. υs . Tacit. in Agricol. iverint lca': ia. Quaenam autem λrma harum civitatum fuerit, quaenam instituta, qui mores populorum horum, non adeo eXacte constat. Nulla enim extant monumenta, quae ab ipsis his populis, qui vel plane literis caruere, vel nihil saltem e arum monumentis reliquerunt, prointa; sed omnia citiae novimus, peregrinis scria
Ptoribus Latinis & Graecis Diis Vist
, Draboni, Plinio, Prolomaeo, Marincestino aliisque debemus, qui tamen interiora Germaniae magnae nunquam se Iactrarunt, atque illa, quae tradiderunt, Cκ auditu farpe saltem, & ex illis, qui limitaneas provincias incoluere, vel se suentarunt, didicerunt, saepe decepti 'lunt, Vel ex suae gentis institutis de Gera manis judicarunt. Interim cum aliis de vituamur, contenti simus hisce necesse est, ac illis, quae Viri docti, Cluverius, Ber. neuerus, commmus, Rhettus, cocc us, Itertius, fi novissime Dn. venerus, aliiqUesia Commentariis congesserunt. Ex qui hus omnibus id discimus, gentes ti as libertatis studio quam maxime deditaS, Odiisque intestinis, nunquam unius pote
Itali, seu Monarchico Imperio se si abico B a cil se,
47쪽
cisse, nec adeo multum tribuisse optumatibus, & paucorum imperio, sed plerumque Democraticae krmae assuetos f isse. Histe vero diu multumqtie immo rari ad institutum nostrum non pertinet, cum ad praesentem statum Germaniae nunil vel parum faciat.
Rom. I. V. Illud vero paucis tamen memo-i P Π randum, gentes illas, quae in limite au-
c. is & Occidentali habitarunt, in Roma ' norum potestatem redactas, illorumque Imperii Provincias factas esse; Germ niae magnae Vero incolas, illosque, qui in limite orientali & septentrionali habit runt, libertatem suam servasse, nec umquam fuisse subjectas Romanorum pol
stati. ἰFranc. VI. Quia Vero animadvertebant, iumgni larum libertati iusidias strui a Romanis,' Αδ'' multos etiam jam suppressos esse, eam defendendi causa, gentes quasdam, Vel ex illis coalitam multitudinem in unum corpus coivisse, non improbabiliter diciatur, quia a studio hocce libertatis Francti vel Francones dicti, quasi Fryanc h. e. liberi juvenes vel FIung h. e. incolae liberi dicti sunt, vel a Francone quodam hujus instituti autore. Inhabitasse vero Cum tractum, vel sedes in ista parte Germaniae constituisse, non male creditur, quae ii die Franconia, vel Francia orientalis ap
48쪽
GERMANICO ET ENS ORIGINE. ia pellatur. Viae Isis a Monet remb. ων. I S.
a. Em1 vhro Borinus cum asseciis, Francos hoste non Germanis, sed Gallis initalia debere. affirmat; contrarium tamen nostrates utangentibus rationibus e vc runt, & Galli 1psi sententiam istam Borini non dubitant repudiare. Tulsis d. l. g. LVII. Quo tempore praecise illa con- 'indo iunctio facta, vix dici potest: constat rata 'xige meta tempore Gallieni, decurrente seculo III. Francos jam satis claros fuisse, a que cum Romanis contraxisse societatem. Quod discimus ex Trebest. Post. AureL V
ctores Probo. Non negandum tamen te mere, & ante haec tempora nomen Francicum innotuisse viae ist Rher. I. a. a .
' g. VIII. Utrum illi populi, qui Franci Num diisti fiant, statim in unam rempublicam
Coiverint, num Vero foedere saltem inter . se conjuncti fuerint Θ dubium. Postr Remp. mum defendit musti . d. L Hoc Vero cem consutum, seculo V. Francos se Regibus sub e- tuerint eis e. Primus eorum Phara mundus fuit,
quem alii secuti: horum gesta exponunt Scriptores Francici passim. I. IX. Caeterum illi populi Rhenum Franc. transgressi, Provincias Romanorum, & Sy se magnam Galliae partem subegerunt, ac ' 'sequentibus temporibus alios Germaniae populos sub suam potestatem redege-B 3 runt,
49쪽
runt, sicque finem illius libertatis Tra n Rhenanae, vel uti nos in his tractibus Io
quimur, ci Rhenanae, imposuere. Prie- .sertim vero notabilis est instignis illa via .ctoria, quam Franci ab Alemannis & M-1oaricas reportarunt apud Tul iacum non procul a Colonia Agrippina, cujuS occasio one Clodovaeus Cnristianae religioni no men dedit, qua de re legi 'ponunt, quae eX Turonensi, Sigeberto,& aliis habet Le/mann. Cfron. virens L. II. c. ao es L. III. c. a.
saxon., g. X. Sola Saxonum gens usque ad an a tempora Caroti M. libertatem suam stre-Frapς. nue defendit adversus Francos. Tandem - ' post bella maxima sub Carolo M. aεcess re quidem Francis Saxones, sed ita, ceu Egi hardus loquitur cap. VII. ut Frian Isadunati unus ciam eis populus emicereArar, atque sic uterque populus jura unius cu. VitatiS communia haberet, quam sententiam propugnat Conring. de Ov. - er. Ih. i as. ao. Etsi Vero istam Dn. bher. I. a. .
multis rationibus in dubium Vocat, eX capitularibus tamen, quae ReverendisL. Princeps Ferdinandus, E Isiosus Paderbor ne is edidit cap. II. f IX. dilucide apparet, Saxones jus Comitiorum una cum Fra cis habuine. Ex qua re non potest non sequi, illos simul cum Francis jure communi civitatis gavisos esse. D. Suu et fersch.
50쪽
gru Francici fuerit, qui fine&, non est hu- regni ius loci exponexe Legi potest tibina FG in Chron. Spirens. l. a. cam aliis. Potius il- Iud disendum est, qua ratione regnum illud Francicum sub Carolo M. quo imperante latillime se eXtendit. viri uinharindus cap..XV. Rulpis d. l. 9. 1. cum Romano Imperio, & Italiae regno fuerit conju ctum. 6. XII. De Imperio Romano ejusque imp x Origine, incrementis, . mutationibus Perrianuis. Vario formas , Qua ratione ad statum
Monarchicum delatum, atque, postquam ad summa pervenit , iterum ad interitum declinaverit, agere, hujus loci non csta Non licet quidem haec penitus. ignorari ab illo, qui notitiam nostri juris publici consequi cupit sed aliunde nota esse debent, atque esse, hic praesupponitur. Pauca tamen tantum memoranda sunt, qua eo noS Jedncunt, Ut intelligamuS, quae μratione illa conjunctio, de qua dictuin, contigerit. LXIII. Notum est, post translationemOςς3- sedis Imperatoriar ex Roma veteri in nori 'vam, quam a suo nomine auctin hujuSEniale. rei cinnantinus Constantinosolis dixit, quae