장음표시 사용
261쪽
scipulis eandem deprceatur Claritatem , quae certe Di ina eSSe non Potest. Demum Christus in Seripturis dici tur Primogenitus omnis creaturae. Ergo eSt ereatu S , Et coepit esse cum a Marin conceptus fuit. v. Et quidem ad primum. Laudata verba interpretanda sunt in eodem sensu , quo Judaei locuti fuerant : Oti n-quossinire rannos nondum hiabes , et Ahahcim se isti Sed litteraliter haec verba debent interpretari. Ergo etc. Ad II. Christus dicit se revera habuisse claritatem apud Patrem priusquam Mundus esset. Sed numquid praedestinati ad gloriam , gloria ipsa fruuntur ab aeteruilalet Ergo loquitur Christus de sua praeexistentia ante Matrem. Ad III. , et IV. , dicimus claritalem , quam Christus rogat a Patre bene intelligi posse pro claritate accidentali , ut cognosceretur, sicuti est ab aeterno apud Patrem, et etiam quoad humanitatem , modo lamen, quo illi eonvenire potest a Divino Verbo assumptae. Ac, ultimum. Christus dicitur Primogenitus non vulgari mοdo , sed ratione ProrSus peculiari , et nova , quia se ilicet genitus
est a Patre ante omnein creaturam , non Creatus ut Crea
turae omnes, et id evincitur ex quo dicitur etiam uni genit US.
Prob. Ioan . in suo Evang. I. In Principio , ait , erret Verbum , et Verbum ercti una Deum , et Deus errat
Verbum. Quid clariusZ II. A post . ad Philip . II. Seribit: Qui ( c hristus cum in formo Dei esset non m 'iniam &Γ-
bitratus est , esεo Se ctequcilem Deo , Sed semctipsum eti-NGnivit sormam serui neeipiens. Si esse aequalem Deo non ebi rapina : ergo revera aequalis est Deo. Sol unus est
262쪽
Deus s ergo consubstantialis cum Patre. Et idcirco assumens carnem exinanivit semetipsum accipiens formam servi, hominis scilicet. III. In eodem Evang. Ioan. X. Christus ait: Esto et riter linum Sumug.
in . Verba in Principio in Evang. Ioan . non intelligi debent Pro aeternitate , sed potius pro initio sui Evangelii , scilicet: primo dico , quod erat Verbum antequam
Mundus crearetur. II. Et quidem nunquam in Scripturis aeternitas designatur vocabulo principium. III. Ergo si Ioan . voluisset designare aeternitatem, et non principium Mundi . debuisset dicero rante principium , non in PVincipio. IV. Cum Christus dixit: Esto et riter unum gremtis , locutus est de unitate consensus , non vero natu
rae , quo sensu ibidem XVII. orans pro Discipulis di
v. Et quidem ad primum , nihil sibi constant allatae interpraelationes. Quippe Ioan . in Evang. nihil aliud scribebat, nisi vitam Christi. Ergo opus erat incipere ab oditu , et origine eius. Et Propterea dupicem assignat, alteram quam ut verbum, et Verus Deus hahet ab aete no a Patre ; et alleram, quam ut homo habet a Maria. Ad secundum si in principio, scilicet in exordio Mundi, jam erat Verbum , et quidem apud Deum, ab aeterno certe erat, et incipere non potuit in tempore. Si in principio creationis erat , certe creatum non fuit: si cum creatiose coepit len pus , certe ante tempus fuit in
Ad tertium. Concedimus per principium designari exo dium Mundi. Sed asseritur quod in principio jam erat
verbum. Ergo Verbum erat ante exordium Mundi. Sed ter Mundum intelliguntur omnes res creatae , et ex il-arum creatione coepit tempus. Ergo Verbum non estereatum , et est ab aeterno. Ad ultimum. Procul dubio allata Christi verba eodem sensu accipienda sunt , quo Oeeeperunt judaei; sed judaei acceperant pro unitale essentiae , non vero consensus, secus nullum scandalum recePissent. Ergo eic.
263쪽
Iterum obi. Sociniani. Primo Ioan . XIV. Christus de se dicit: Pater major me est. Ergo si nihil esse potest Deo majus, verbum non est Deus. II. Ibidem V. habemus: Non potest Filius o 5e socere quidquam , Nisi viderit retrem facientem. Si limitata erat sua potentia et Ergo non erat Deus. III. Ibidem primo legimus et Vidiamus stlortam ejus , quasi tinistenili a Patre. Si quasi unigenitus. Ergo non verus unigenitus.
v. Et ad primum. Dupliciter considerari debet Christus , ut Verbum , et ut homo . Ut Verbum est aequalis Patri; ut homo, quo sensu hic loquitur, est Patre minor, Ad II. Sive consideramus Christum ut Verbum , sive ut hominem , semper nihil potest operari sine Patre. Etenim ut homo est creatura , et ut Verbum est idem cum Patro , quia unica est Substantia Divina. Ad III, pa ticula quasi posita est pro particula sicut. Et id non est novum in Seripturis.
De voce mmousion , et de fide Patrum ante Nicoenum Concilium.
Ad Verbi Diti statem definiendam re ele Patres Nicaeni Concilii opposuerant vociaulum minousion. Prob. In duobus posita erat linei egis Arianorum. I. Verbum fuisse ex nihilo ; Il. Quod aliquando non suit; sed utrumque exploditur Per vocabulum Ilomousion, quo si-guificatur vel duo esse eamdem substantiam , vel simul esse in eadem substantia individua. Si illud et Ergo Verbum esu idem cum Patre , et idcirco non ex nihilo productum. Si alterum : ergo Paler semper fuit in una et eadem substantia cum Filio. Et idcirco consubstantialis semper. II. Iam demonstratum est Verbum esse Deum. Sed unica est substantia Divina , secus plures existerem
264쪽
Dei realiter distincti. Ergo una quoque est substantia Patris, et Filii . Ob. Vox Nomousion non legitur in Scripturis. Ergo admittenda non est. II. Quintino nec audita suit in Ecclesia ante Nicaenum Concilium. III. Et rejecta etiam fuit in Concilio Antiocheno. IV. Nec post Nicaenum Concilium Athanasius illam apposuit in suo Symbolo. V. Et merito quidem , dicunt Sociniani , quia si Filius ex
fide genitus est a Patre, numquid a seipso genitus esset , Si consubstantialis esset cum Patre Z VI. Filius a Patre generatur per intellectionem. Sed intellectio est communis Patri . et Filio. Ergo a seipso esset generatus. II. Dum Pater concipit Filium, concipit ne ut Deum Patrem, an non Z Si illud ; ergo Pater generat Patrem: si hoc; ergo Deus Filius est diversus a Deo Patre. VIII. Procul dubio actio concipiens Patris praecedit terruiuum conceptionis. Ergo Pater praecedit Filium , quod repugnat , si Filius esset Patri consubstantialis. IX. Pateo genuitne Filium ut jam existentem , vel non Z Illud implicat in terminis, et hoc evincit , Filium non semper suisse, et idcirco Deum non esse. Tandem. Si Verbum Patri consubstantiale a Patre genitum est, genitum ne est libero , an vero necessario 2 Si illud : ergo Deus non est, quia poterat non gigni. Si hoc : ergo Deus
Pater necessitate coactus operatur.
iv. Et quidem ad I. Vox IIoinousion licet non expresse continetur in Scripturis , continetur tamen implicite , quia utique in Scripturis asseritur unus Deus, una Suh- stantia Divina, et asseritur etiarn, Praesertim in Evang:, tres esse Divinas Personas. Ergo sunt consubstantiales. Ad II. Falsum quod vox ista inaudita fuit ante Nicaoniam Concilium : nam teste Athanasio , Theognostus , et etiam Romanus Ponlisex usurparunt ante Concilium , dicendo : Filium ex 'Iris Substiantia Productum , et Iratri consubstanticilem. Ad III. Eadem vox rejecia fuit in Concilio Antiocheno in sensu Pauli Samosateni , qui ex consubstantiali tale Personarum concludebat unicam esse iu
265쪽
Deo Personam . Ad IV. Athanasius dum siluit vocem Ilomousion , non tamen reprobavit. Sed idipsum clare explicavit, dicens: Oualis Pater, scilis Filius . . . increremitis riter, morectius Filius. Numquid plures substantiae increatae Z Ad V. Dum Catholici dicunt Patrem generare Filium , non intelligunt generare novam substantiam, sed a Persona Patris , quae est primus modus exiStendi unicae Divinae Substantiae , originem habere Personam Filii, quae est alter modus existendi ejusdem uuleae Substantiae, scilicet terminus intellectionis. Ad VI. Baec quoque dissicultas ex modo dictis remanet soluta. Theologi enim Catholici duplicem docent Dei operationem iad intim, cognitionem sui ipsius, et sui ipsuis amorem. Divina unica substantia cognoscens seipsam est Persona Patris , eadem a seipsa concepta , et eοgnita , est Persona Filii: Eadem ut Pater, et Filius amat seipsam, et a seipsa amata est tertia Persona , Scilieet Spiritus Sanctus. Quapropter haec tertia Persona dicitur aeque a Patre et Filio Proeedere. Ergo vides unicam esse Substantiam , duos esse operationes od intret , quatuor terminos ipsarum , et ireS Persοnas , non Vero quatuor , quia duo termini Prioris operationis constituunt priorem terminum alterius. Et inde soluta remanet etiam septima dissicultas. Ad octavam. Deus est aeternus, et aetPrnimias non agnoscit Successionem , nec ante, nee Post. Ergo
semper Deus Pater in actu concipit Filium , et prοpierea non illum praecedit. Et inde Patet responsio ad IX. Ad ultimum. Libertas Divina non est uti illa hominum, qui possunt respuero , quod volebant, et contra , quae dum est inexistimabile donum, supponit magnum defeetum, scilicet ignorantiae , et erroris. Sed cum Sapientissimus Sit Deus , et aeternus, semper eadem est sua infinita Sapientia , et semper vult, quod vult. Est etiam liber, imo liberrimus, quia nuIlum esse potest vel internum ,
vel externum princiPium, quod illum cogat ad volendum,
266쪽
Duas IIaereses in hoc capite rejiciuntur. I. Macedonii , qui Spiritum Sanctum dixit creaturam et altera So-einianorum , qui dicebant Spiritum Sanctum non esse Personam in Disinis, sed solum vi Divina amatum.
Spiritus Sanetus non est Creαltim , εed Verus Deus. Prob: Apostolus Act: XX, III. ait : Bene Spiritus Scin-eltis locutus est per Actiam Hvhelam. Quod autem isto Spiritus sit Verus Deus constat ex cap : VI. Isaiae et Vidi Dominum aedentem guPar folium excetitam . . .el re dita ooeem Domini dicentis et Aem mittam J Ergo est. Item Act: V. Petrus sic redarguit Ananiam: Anianira, cur lentatist Satantis cor tuum , mentiri te Spiritui Scincto 2 . . . Non es mentum hominibus , sed Deo. Act. XX. Paulus ait et Atlandite oobis , et universo strepi, in quo vos hiaritus Sanctus postiit Episcopos. Et haec est doctrina ominum Patrum, ex qua habetur Divina traditio. Ob. Spiritus , Sanctus , cui aci: v. dicitur Ananias mentitus suisse , nihil aliud est, nisi Dei inspiratio. II. Matth: XI. habemus : Nemo noueit Filium, nisi H ter : neque Patrem quis novit , nisi Filius. Cur mentio non fit da Spiritu Saneto I III. Et cur silet etiam Ioan et XVII: meo est aurem Wilα αeterna ut cosnOSciani te gOlum Deum Verum , et quem misisti Iesum Christum IV. Ad Romanos VIII. habemus do Spiritu Sancto: Sed ipsa iritus postulat pro nobis uemitibus inenarrabilibus. Numquid haec Deo possunt convenire Iv. Ad primum : arbitraria prorsus est haec interpretatio. Sed ad quid Verbum mentiri, et non potius V aistere interiori Dei inspirationi 2 Ad II. et III. dici-
267쪽
cimus, quod nihil aliud inde sequitur , nisi ut nostra
Thesis nequeat demonstrali ex duobus allatis testimoniis. Sed demonstratur clarissime ex aliis , nee necesse eSt , ut eadem veritas in omnibus locis confirmetur. Ergo eo.
Ad ultimum respondemus cum Divo Thoma , quod ibi Ponitur causa pro effectibus , ex quo homines ex dono Spiritus Sancti cum genilibus rogant Deum.
Spiritus Sanctus est Vera Tertis Personet in Ditiinis. Prob. Ioan : XVI. legitur : Cum autem Denerie ille Spiritus Veritalis , docebit ros omnem Perilotem. Ibidem XIV: Esto rostubo Putrem , et αlium Paraclitum dabi Pobis, Ib: Cum autem Penerit mmclitus , quem euomitioni vobis et Hire . Spiritus Verilatis , qui a Patre Proeedit. Et th et XVI : Si enim non tibiero, Paraclitus non Beniet cid vos. Sed clarius , ut sileam alia innumera testimonia , Matth : XXVIII. Christus ipse sic praecepit Apostolis : Euntes ercto docete Omnes uentes , δα - Ptietrentes eos in nomine Inlris, et Filii, et Spiritus San- eli. Ergo in Divinis eodem modo, quo Pater et Filius, Spiritus Sanctus est vera Persona. Et sic te olog: ratione confirmatur. Si terminus primae operationis od intra Divinae Naturae, sive Substantiae, Verbum, est Perso
na, cur Vera Persona non est terminus secundae ope
rationis , scilicet Spiratio ,passiva lob. Lucae XI. Spiritus Sanctus dicitur Digitus Dei, si in distilo Dei ejieio demonici ; et aci: II. appeIlatur
donum: Aecbielis donum Spiritus Scincti. Ergo non eSt Persona. II. Et revera si esset Persona, haberet nomen Peculiare , ut habent Prima, et Secunda , Pater , et Filius v. Nominibus Dipho, dono Dei aliisque, qnae saepe in Seri pluris oecurrhnt, iudicantur varia dona Spiritus Sancti, Scilicet polentia , sipientia, illustratio Eec: , quae cum
268쪽
2 o Cilonac. pertineant ad operationes ad extra, ex regula Fidei Catholicae pertinent aeque ad tres Personas et et si Patri iribuatur potentia, Filio Sapientia, et Spiritui Sancto justificatio. Ad alterum respondemus cum CatiH. Rom: P. l. Art: Oct. n. a , quod ideo Tertiae Personae non datur Proprium nomen , sed commune , Spiritus Sancitis, quia deest proprium nomeu illius productioni.
Processio in Divinis est origo unius Personae ab alia. Itaquo tria hic quaerimus I. Num dentur Processiones in
Divinis. II. Quot ipsae sint: III. An Spiritus a Patre simul , et Filio psocedat
Duae Processiones ασnoscendae sunt in Deo, Verbifcilicet , Ut Spiritus Sancti. Prob: Ioan . VIII. Christias do se dicit: Esto enta ex Deo Processi, et Beni. En Processio Verbi a Patre. Idem Christus ib. XV. ait de Spiritu Sancto : Cum αulem renerit Inimclitus , quem esso milliam Bobis et Patre, hiritum Beritαtis , qui ct Inlre procedit. Et en Processio Spiritus Sancti a Patre, et Filio. Et id optime evincitur ex theologica ratione. Etenim si duae sunt Dei operationes ud intra, cognitio scilicet Dei sui ipsius, et sui ipsius amor, si terminus primus est Persona Patris, et secundus Persona Filii , et inde Filius procedit a sola Persona P
269쪽
tris; et terminus prior alterius operationis est aeque Pater et Filius , quia Deus seipsum aulat ut seipsum
cognoscens, et a seipso cognitus, cur iertia Persοna Spiritus Sanctus , quae est terminus Secundus alterius
verationis, non procedit, et quidem a Patro et Filior Ob. Si una Persona in Divinis ab alia procederet , una certe esset allera posterior, quod utique in Deo repugnat. Et quidem II. Procul dubio quaevis Persona est Deus , et essentialis Dei character ebi esse a Se , duinex doctrina catholica Filius esset a Patre , et Spiritus Saucius a Patre , et Filio. Et ad primum. Cum Ecclesia Catholica profitetur , quod Pater concipit Filium , et Pater ac Filius spirant Tertiam Personam , non intelligit gigni, et spirari novam Nuturam , sive individuam Subsi uni iam Divinam ; sed Personam Patris esse Deum ut pi incipium primae operationis rad intria, et Filium esse ipsum Deum
terminum ejusdem operationis: et Deum Patrem, et Con- substantialem Filium esse principium ni iurius operationis, et Spiritum Sanctum terminum ejusdem. Unde cum Unica et eadem semper sit SubSi utilia Divitia; et cum eadem Substantia Aeterna sit , et , semper eodem modo rad inlim operans, inde sequitur quod nulli mode una Per-Sona poleSt Esse altera posterior , aut prior. Exinde pa- et responsio ad Secundum, quia cum una Semper et ea dum sit Subflautia Divina in tribus Personis , modus tantum unius u modo ulturius originem habet, nou vero Substantia. Il iee utique sufficere videntur quoad Processiones. Sed quoniam Graeci Schismatici non iisdem acquiescunt, ideo VXPouitur
Spiritus Sanetus procedit ci Putre , et Filio. Prob. Spiritus Sanetus in Seri pluris aequo dicitur Spiritus Patris , et Spiritus Filii. Si e Milth. X. habrinu, et
270쪽
Et haec est Doctrina omnium Patrum utriusque Ecclesiae Graecae scilicet, et Latinae. Et etiam, ut supra dictum est , evincitur ex theologica ratione , quoniam Principium secundae operationis od intret cum sit Deus
Puter , et Deus Filius , sine dubio terminus ejusdem, qui est Spiritus Sanctus , aeque procedit a Patre , et
Ob. Christus Ioan . XV. dicit: Cum ciuiem venerit H- mclitus , qui et Patre procedit. Eccur non dixit procedere quoque a filio 2 II. Et quidem Ecclesia quae est legi lima interpres Seri plurarum de sola processione a Patre laudatum Testimonium inter prelata est in Couet. Constant. Et in Symbolo Nicaeno , intexuit: qui α Patre Procedit. III. Item Leo Tertius Ponti sex fortiter restitit Carolo Magno , qui illum rogaverat, ut sineret legi in Eeclesiis Gallicanis Symbolum cum adjecta particula Filioqlicto v. Et ad primum. Etsi in allato testimonio expresse Christus non dicat Spiritum Sanctum procedere quoque RFilio , sufficienter tamen innuit , dicens et Cum autem venerit remolitus, quem esto millαm vobis et Patre. Ad II. Synodus Constant : adunata fuit contra haeresim Eunomii , qui docebat, Spiritum Sanctum esse Creatueram, et a Filio productam, et propterea ad firmandam fidem de Divinitate ejusdem Spiritus Sancti dixit, qui a Nire Procedit. Nihil autem dixit de Filio , quia nondum exorta erat haec quaestio , et quia mos Conciliorum est id tantum decernere , propter quod adunantur. Ad III. Leo non restitit Carolo Magno , quasi non recte Seu tiret de processione Spiritus Sancti a Filio , aeque aeta Patre : ipse enim legalis dixit et Ilα gentis , stet teneo. Sed ita segessit, quia nolebat ut Gallicana Ecclesia prior deflectens a consuetudine Ecclesiae Romanae apponeret