장음표시 사용
241쪽
Libri III. 2 3le , quia iamen liber vult quod vult, in nihilo laedi po
test sua liberrima voluntas. Et quidem nonne et nos quoque, licet mutationi simus obnoxii, duni volumus, Don PUSsumus non velle , quiu laedatur nostra libertasPSed Duo , quia aeternus est, omnia sunt in actu, liberrimus Semper ipse eSt, etsi non possit mutare volun lem. Ad II. Utique Deus , quia essentialiter bonuS, non Potest directe velle malum: Et necessario quidem, quia si quod est , est quod est , causa tion poteSt agere Coum tra Sui naturam. Chelerum liberrimum se ostendit Deus in exercendo suam bonitatem et quoad modum, et quoad
Duplici modo respici potest Dei providentia, respectu
sui , et creaturarum. Respectu sui desinitur a Boelio et aeternα rcilio in Summo principe ( Deos constitvict , qu cuncta disponit. Et altero modo , est ordo , quo res a Deo diriguntur ad determinatum finem. Etsi ex quo respectu Dei , ut saepe dictum est, omnia sunt iu uectu, et propterea non creavit , Sed creat , veluti Pro corollario sequitur , ut Deus omnibus omnino rebus provideat , et quidem juxta illarum uaturam . tamen Pro rei gravitate sit de side
Perfectisεime providet Deus omnibus , et quidem juxta i
Prob. Sapientiae xii. legit urtivon enim est cilius Deus quam tu, cui cum edi de Omnibus. Proverb. xv l. mminis est Gnimam Pruvαrare , et Domini qubernara linquam. In Psal: i i B: Ordinvitone tuci persenerat dies. etc. E hoc ipsum habemus ex divina traditione , quoniam est docti tua commuitis Shuctorum Patrum. Sed sic confirmam
242쪽
tur theologica ratione. Deus est aeternus, ct aeternitus exeludit quamcumque successionem. Ergo omnia Deo sunt in actu ; et idcirco respectu sui non creavit, sed creat. Sed non potest non creare quod creat, et juxta naturam rei creatae et ei si creat cum aliquo siue , ad quem media opportuna sunt uecessaria, non potest non ita creare. Sed in hoc consistit Dei providentia. Ergo etc. . Etsi omnes objectiones facile solvantur ex eo quod in Deo omnia sunt in actu, et unus actus su ut tu Deo
Creatio, conservatio, concurSus etc., tamen nonnullas a
ferimus. Et quidem I. Dedecet Divinam Majestalem curam habere de rebus vilibus , et foedis et II. et de facio Ap. I. ud Corinth. IX. Nunquid , ait, de bobus
eum, est Deo et III. Utique ut nobis Sua in cominu uicaret bonitatem , Deus uos creavit. Unde ergo tot noxia
nobismetipsis 2 IV. Quod si ei iam ad aeternam gloriam nos destinavit, quomodo multi in aeternum peribunt rs. Et ad I. Si non dedecet Dei Majestatem creare, quae vilia adversarii dicunt , nec quoque dedecet illis providere. Sed quid dicemus si creare, et providere respe-elu Dei sunt unus , et idem ac iusI Ad II. Sensus ver- horum A post: est, quod non eodem modo, sicut et nos defendimus , Deus providet hominibus , et hestiis , sed juxta naturam cujusque rei. Ad III. Omnia sui natura sunt bona , quia omui a suo liui respondent : quod si illis abutamur , culpa nostra mala fiunt. Quod si alio. quin dantur mala physica , ista , Si vis lumus , Pro Reterna gloria inserviunt, quoties libenter veluti a manu Dei accipimus. Ad Qtimum, maxime iride resplendet singularis Dei providentia erga homi ues , qui illos libero arbitrio donavit. Inde enim fit , ut cum ipse sit auctor omnium , quae habemus , tamen ex justitia , ut dicit
Apostolus, et Pro uostris meriti, , reddet coronam gloriae.
243쪽
m Dimicissimo Praedestinationis fuerio.
Praedestinatio est anticipatu Dei destinatio hominum ud gloriam ; quod si sit ad aeternas poenas dicitur reprobatio. A D. Augustino definitur lib. De Dono Pers.
Cap. XI v. Praescientis, et Pria circitio beneflciorum Dei, quibus certissime liberantur qMicumque liberiantur. Ex hac definitione moxima quit Eslio exorta est inter Thom istas cum Augustiniensibus, et Scolistas. Illi accipientes vocabulum Praescientia absolute ut pendet a decreto efficaci contendunt praedestinationem esse gratuitam , et independenter a meritis. Scolistae contra ,
quia distingunt (juxta nostrum modum cogitandi Dei
voluntatem in antecedentem , et conSequentem, Sive u
ficacem , conresdunt in priori sensu gratuitam pracde S linationem ad gratiam; ast in secundo contendunt Praedi sit nationem ad gloriam esse ex praevisis meritis, quia Dei decretum de nostra salute non est absolutum, sed sub conditione nostrae liberae cooperationis ad gratiam. Sive ex nostris ineritis. Ast quoniam Thomisiae quoque, cum Augustiniensibus concedunt , gloriam non conferri nisi positis nostris meritis , inde videtur lota quaestio Pendere ex hoc , utrum merita ponantur , quia Deus Praedestinavit, an vero praedestinavit, (voluntate con-bequenti ad gloriam quia nostra merita praevidit: hoc
est, num praedestinatio ad gloria in sit causa meritorum, Bu vero merita sint causa concomitans praedestinationis. Antequam nostra exponatur sententia, videtur monere
quinam scopuli vitandi sint. Iliique I. vitanda est haeresis Basil id is , Valentini , et Manichaeorum , qui Statuerunt duo genera animarum , bonarum scilicet , et natura sua praedestinatarum , et naturaliter malarum , et ideo reprobatarum. II. I aeresis Pelagianorum, qui rejicientes omnem superuaturalem gratiam, homi ues
244쪽
praedestinari dicebant solis meritis naturalibus III. hue resis Ioannis Calvini, qui asserit lib. vii. Instet Deum proprio arbitrio aliquos certae morti dest inasse , et aeternae beatitudini alios.
Prob. Matth XXV. Christus dicit praedestinatis: Venile , benedicti retris mei , Possidete Piamtum vobis re-
unum et constitutione mundi. Et rationem addens, subdit: Exurita enim, et dedistis bibere etc. Ergo bona opera , sive mei ita Suut cousa praede tinationis ad gloriam.
Et quidem Christus ipse judex , ibidem vertens se ad illos , qui a sinistris stabunt similiter dicet: Discedite ama , maledicti, in iunem aeternum. . . exuribi enim, et
non dedistis mihi manducare. Quis hic non videt perfe-etum antithesi in Z Sed impii Calvini est dicere , Deum
proprio consilio , et sine malis operibus aliquos ad aeternum mortem destinare. Ergo etc. Id clarissime confirmat Princeps Apost. c. i: Sαἰασite , ut Per bonα O-Pem cerissim vestrom υOcαlionem, et electionem factatis. Ad quid studiu in istud ponendi bona opera, Si iude- pendenter a nostris meritis Deus confurt gloriam , aut ex se ponit bona opera Z Ast nonne Chri Slus in uostra pote tale posuit respondere. gratiae Suae vocationis , qui vult, dicens, venile post me I Et post gratiam vocationisnuniae et in no ira quoque libertute posuit quid facere debemus , αbnesset Semelaesum etc. 2 Ad quid millia prae, uepla huiusmodi, mille consilia, exortationes, et minae'Ergo boua opera sunt neceSSuria ad aeternam gloriam, et a nobis libere pouuntur Sub auxilio gratiae Praeve utentis, et concomitantis. . Sed ita fas est ratiocinari. Procul dubio Deus ex parte sui , ut scribit Apost ad Timoth. c. II. vult omnes homines scisios steri. Et Exechiel XVIII: Nunqvid solam talis meas est mora bii dicit Dominus Deus. Ast cur non
245쪽
omites Nalvantur Non alia certo de causa , nisi quia non omnes ponunt bona opera sub auxilio gratiae, quae omnibus datur , quia sincere Deus ex parte sui vult o- naues salvos. Ergo pariter qui salvantur, salvantur quia Pomnunt bona opera. Et quia hi respondent Dei volunt uti, illi vero non , inertio salus dicitur a Deo , et mors a nu-his ; sed verum nihilominus quod gloria , sive Praedestinatio pendet a Dei voluntate , et nostris meritis sint ut , et mors a nobis solum. Paucis verbis et Deus non absolute vult Conferre gloriam , sed sub conditione, Si libere ponamus bona opera, sive libere respondeamus suae
voluntati et gratiae. Ergo piaedi stinatio ex intuitu me ritorum etc. Ei eo vel magis quia in Sacris Scripturis coelestis gloria saepe dicitur merces , et corona, et quidem reddita Px justitia, Deposita est mihi eorona 'stiline, xcripsit Apostolus. Sed quomodo merces Sine labore ,
CDroun Sine certamine 2 Ergo praedestinatio veluti a con-LBusa prudet u in erilis , vel saltem vituli a conditioue, ne quia NON De r robialione.
Duplex distinguitur repobvlio , Pusitiva , et negativa. illa esset , si datetur , Dei voluntas, quis quis independenter a suis culpis destinaretur ad poenam aeternam; haec vero Simplex non electio ad gloriam. Illam impie docuit Ioannes Calvinus , et ejus doctrina damnata fuit a Conc. Trident. sess. VI. can. xvli., hanc autem admmittunt nonnulli ex Thomistis, et admittant quoque ne Cesse est omnes defensores gratuitae praedestinationis ad gloriam , quouiam qui electi uou sunt, necessario erunt reprobi.
246쪽
De fide catholico memur; impiam esse Calaini sentenitam de Positiva r robotione eae sola Dei voluntiate , in se Pendenter ci Peccialia. Prob. Oseae c. XIII. hahemus: Perditio luci, Israel et tantummodo in me ciuxilium tuum. Egoch. c. XVIII: Numquid volatalis meae est mors impii, Aest Dominus Deus PSed et haeretica Calvini sententia declarata fuit a Cone.
Ob. Calv. Catholice defenditur praedes linatio ad glom iam independenter a meritis: Ergo pariter defendi P test reprobatio independenter a perealisy II. Et quidem
saepe in Scripturis Deus dicitur indurare corda, EXCaem Care etc. Ergo voluntate positiva Deus reprobat.Tandem Et haec est Doctrina Maximi Doci. Aug. , qui lib. de Gratia c. XX. scribit de Deo: Ad inclinansis eortam m-la mea sive cid bonα, εive ia mala. . Et quidem ad i. magnum est et discrimen inter praedestinationem gratuitam ad gloriam Sine praemvisione meritorum, et positivam reprobationem indeperim denter a peccatis: Ibi enim a nobis concipitur agere Dei Muilas et misericordia , quae gratis operatur , et hic justitia , quae non pol est damnare sine culpa . . Deinde de illa sententia , etsi veluti periculosa a nobis existimetur , nullum tamen contrarium. judicium pronunciavit Ecclesia et et huec solemniter a Conc. Trid. damna-ia . fuiL Ad II. Deus non positive , sed negative tantum dicitur obscaecare , et indurare homines , scilicet non
emolliendo, et peculiari modo illuminando. Et sic quoque
Ex aolo Deo indeflendenter et Demeruis r etere neqαli--m rvmbrationem, Periculasci Sententici nobis videtur, et nihil ScriPluris , et theolossicαe rationi consoria. Prob. I aereticum est dicere Deum non velle omnes salvos , Christum non pro omnibus mortuum esso. Sed
247쪽
id necessario sequitur ex reprobatione negativa. Ei enim procul dubio nullus ex se solo, quin Deus positive velit , et quin per Christi mortem inutiae coel Drum reserantur , ingredi potest in aeternum glorium. Cum ergo in hac sententia homo in absoluta impolent in reperiatur Suae Salutis , dicendum maximi, periculi hueresis ESSE Sententiam negativae reprobationis; et opponi Seri- pluris , quae docent Deum quantum e X Se QSt , SincE-
re velle salutem omnium', et inorti m eSSe ex parie imminum, qui nolunt ex parte sui Divinae gi Aliae reSpondere.
Ob. Ilomines nullum jus habent ad aeternam gloriam. Ergo sine injustitia Deus includit, et excludit quos vult, independenter a meritis, et demeritis. II. Et quidem ad nostrum propositum Apost. ad Rom. IX scribit Deum , sine iniquitate dilexisse Iacob , et odisse Esnii. III. Et
propterea ibidem Deum comparat si gulo, qui ex suo arbitrio alia vasa eslingit in honorem , et alia in contumeliam W. Et ad I. cum distinctione , si exclusio a gloria
non afferret poenas Positivas, et aeternas , et Deus non Promisisset, se ex parte sui , idest voluntate an lecedenti velle salutem omnium, et Christus non Pro omnibus mortuus esset, et Divinae justitiae fecisset satis , conc; se- cus n. Ad II. Eleetio Jacob et reprobatio Esau , fuit ex Praevisione meritorum. Et quae ibi adduntur intel- , ligenda potius sunt de praedestinatione ad gratiam, quae
tamen suum non aSsequetur effectum , nisi homo libero, sub auxilio gratiae hona opera ponat. Ad ultimum: exemplum figuli hoc unum indicat, Deum ex eodem statu peccati sive originalis , sive actualis alios Per gratiam extrahit , alios' relinquit. Sed semper verum , quod non
relinquit innocentes, neque reos in necessitate , absoluta
peceandi. Sed de his suo loco.
248쪽
nrs ti timo de alteria Puci. De multis hic seruio erit. I. De coelesti gloria. II. De Purgatorio. III. De aetern late poenarum Pro rePr his. IV. De resurrectione mortuorum. Tandem de extremo uuiversali Iudicio.
Tria in hoc cap. inquivimus. I. Num qui in justitia decedunt, et nihil habent expiandum , statim aeternae gloria fruuntur. II. Quid sentiendum de regno mille annorum eum Christo in terra. III. Quomodo beati vident Denm in Coelo.
Animae justorum, si nihil habent evicindum , Matim a G co ore eo,untur coelesti hecilitudine fruentur. Prob. Apost. in II. ad Corinth. e. v. scribit: Scim enim, quonium ri terrestris domus nostra ( corpus a-δolamur , quod Qedificationem a Deo habemus Domum
non manufactiam , raeternαm in coelia . . . . . . Dum
unim in corpore , peregrincimur o Domino. Si duae, et non Plures ex Apostolo, sunt iustorum habitationes, corpus scilicet, et coelum , et illa quidem peregrina , haec ut Propria,quomodo animae justorum statim stoecor m re exeunt, si modo nihil aliud impedit, non iv e-ientur in patriam coelestem 2 Et id confirmatur a vera Divina Apostolica traditione , quoniam haec est doci na conformis M. PP., et constans universalis Maesiae. in . l. Matth. XXV. Christus nonnisi post universalem. resurrentionem sententiam proferens dicet justis :Uenite , benedicti retris mei. Ergo usque ad resurrectionem disseretur beatitudo. II. Et quidem haec est doctria Ecclesiae; nam in canone Missae sic Pro justis oramus:
249쪽
omnibus in Christo quieseentibus locum resi erit, et FG cis , ut in Oeαε , deprecomvr. III. Nec desunt Romani Pontifices , ut Ioannes XXII. qui steterunt pro hae sententia. IV. Quinimo et consona est theologicae rationi.Quippe ex quo Deus vult resurreetionem corPorum, videtur velle ut homines recipiant mercedem gloriae, Prout meruerunt. Ergo si in corpore auiuiae posuerunt inerita , Pofit resurrectionem quoque corporum recipient gloriam
s. Et ad primum , Matth: testimonium , et alia similia accipienda sunt de beatitudine eompleta , secus 'B-nae quoque reproborum essent dissercutae , quod nemo dixerit. Ad II. In can: Missae oramus pro animabus in Purgatorio detentis, quae utique in Christi charitate decesseruui. Ad III. Tunc tantum nos dicimus infallibilem Il. Pont : cum loquitur ex cathedra , sive ut caput totius Ecclesiae. Caeterum Ioannes nullum decisivum cle- cretum dedit; sed solum protulit momenta , ut discuterentur. Ad ultimum : Corpus non iterum assumetur, ut gloria , qua incapax est, fruatur , sed solum ut instrum mentum, quo , et in quo anima promeruit gloriam.
Non ultir reureum Christi mille cinnorum in terris nec in Sensu Cerinthi, nec in sensu Pvicte. Prob. Ioan . XVIII. habemus: Regnum meum non eat de hoc mundo. Matth. XXII. In resurrectione neque nubent neque nubenitir etc. Ad Rom. XIV. Ap. scribit : Non est re tim Dei euci, et Pollis.
Ob. In Apocalypsi C. XX. aperte asseritur, justos mille annis regnaturos cum Christo: Et restitaverunt eum Christo mille annis. Ceteteri mortuorum non vixerunt d nec consumentur mille anni. mec est resurrectio Primia. etc.
v. Si totum objectum caput attende legatur, clare Patebit, quod mille anni praecedent Antichristum; cum
250쪽
comismati fuerint mille cinia solaetur Satanas. Item , quod noli litteraliter accipiendi sunt, sed pro tem re , MOa morte Christi , quae est prima resurrectio, ejus Religio perdurabit , quo ipso dum mortui in charitale regnabunt cum Christo in sola anima , meteri mortuoriam non vixerunt. Cum autem finis mundi adventaverit Satanas, qui a morte Christi ligatus fuerat, iterum solvetur ; et inde erit resurrectio secundu , et universale judicium in quo securi erunt, qui partici runt Primae resurreetionis ; quinimo ubi prius sola anima, deinceps et anima , et corpore fruentur aeterna gloriata
Beati in Coelo non iam perfecte Mideret Deum, dit vero, comPrehendere posSint: nec Geqvolis est illorum visio. Prob. Iob. XI. habemus: Forsitan vestistici Dei comPrehendes Ieremiae XXXII. Deus dicitur Incomprehensibilis coquasti. Ad Rom. XI. Ineomprehensibilia stini judicia ejus. Et haec est communis sententia Patrum , Praesertim Aug :s . t T : ouid mirum si non eomprehendis 2 Si enim
comPrehendis , non est Deus . . . Altinssere αliq&αntum mente Deum mounci beatitudo est , comprehendere uinem
omnino impossibile. Sed evidentissimo id evincit humana ratio: quippe absolute repugnat, ut creaturae, uti Sunt beati , essentialiter finitae comprehendant Deum Infinitum , quantumvis ipsa Divina virtute illarum intellectus elevetur. Altera autem pars, quae est de fide, apertissime constat ex Scripturis: etenim. Ioan: XV. Christus, in domo, ait, retris mei mαnsionis multae sunt. Et ad Corinthios XV. Apost. scribit. Stella enim et stella dissera in
Coelo et sic et resurrectio moritiorum. Et merito quidem, quoniam beatitudo datur veluti merces et corona, et merita Iustorum non sunt aequalid.
Oh. e. q. p. I. Apost. I. ad Corinth. IX: Dii currile, ait, ut comprehendatis. Et ad Philip : III: Sequor stilem, Si quo modo comprehendram, ira qtio Compi chcΠSris Sum