장음표시 사용
251쪽
Libri m. 2San Christo Lem. II. Idem Ap. I. ad Corinth : Vide--S N C, ait, Per multam in raenigmrater frariC Gue Arie adfiaciem. Nunc cognosco sex preme: itarac Glitem COSIOSCrem , Straut et cognitus sum. Quid clarius I III. Certe Christi saltem humanitas perfecte videt, et cImprehendit Deum: Unde Isidorus in C. II. Exodit soli sibi , dicit, integre nosti est Trinittis , ef hαmGrai migrasCCHO . t. Et ad I: vocabulum comprehendere adhibetur ab Aposto iid significandum praemium , ad quod currebat. Ad M. Aposte loquitur ibi de modo, non vero de gradibus, quo in coelo sperabat cognoscere Deum, scilicet immediate , et non per speculum, nempe per ratiocinium ex rebus ereatis , ut alibi dicit: in pisibilia Dei per ea, qtiae fractet sunt inges clia conspiciunitar. Ad ultimum. Pro positio Isidori in sensu verae comprehensionis damnataffuit a Cone. Basiliensi inter theses Augustini Romani.
252쪽
vari. Et Christus Malili : XII: Ouicumqtie, ait, diaer f
oerbiam contra SP uram S. Non remittestar , ramiae in hoc Sesectila, neqtae in fulctro. Si ergo in altera vita remitti possunt peccata , utique datur Purgatorium. Et merito Leo X. damnavit Lutheri propositionem: PremG-torium non potest Prohiari ea Acri iret a SctCrra, qucte sit in cnnone : et de fide est nostra thesis. Oh. In Ecclesiaste XI. habemus: Si cecidis il liuitium ad Actstriam . Gial Nd AqMilonem , in qMOUtamqtae IOCO ceciderit , ibi erit. Ergo post mortem non datur tertius locus , scilicet Purgatorium. II. Et Propterea c. ant: dicitur: Ouod inqMe fracere potest mGraias tura , instαΠ-
inferos , qMO tra Ar erras . III. et merito quidem, quia in hac tantum mortali vita datum est mereri, aut demereri. IV. Erech: XVIII. Deus dicit: Si impius egerit
do punit in Purgatorio s. Ecclesiastes loquitur de statu gratiae, et peccati, et inde dicit, quod post mortem non potest transiri ab uno statu in alium. λd II. Et de eodem duplici statu accipi debent quae leguntur cap. IX, quia post moriem nihil proderit ad recuperandam gratiam , Si in peccato Iothali deciderimus. Ad III. Utique Purgatorium non est tertius locus, in quo mereri poSsimus gratiam amissam, aut solvi a peccatis lethalibus , et Pοenis aeternis ; sed solum animae purgantur a culpis levioribus, et solvunt residuum poenarum , quia nonnisi sine ulla macula iu-gredi possunt in Patriain coelestem. Ad ultimum, Deus non recordatur iniquitatum illorum, quos rite poesituit, sed quoad injuriam infinitam sibi illatam , et Poenam aeternam , non vero quoad residuum Poenae temporalis.
253쪽
Poenae r roborum in raeternum Perdurcidunt.
Prob. Moth. XXV. Christus in finali judicio senten
tiam proferens contra reprobos dicet: Discedite ct me mα- Iedlati in iunem aeternum . . . . Ibunt hi in supplicium cie-fernum: et Apost. II. ad Thessal. cap. s: Poenos da-hunt in talaritu aeternas. Et haec est genteiitia omnium
SS. PP. Et suadet humana ratio , quia Poena commensuranda est ab injuria , quae insertur. Sed injuria, quae per peccatum assertur Deo, est infinita. Ergo si non est eapax homo , quia finitus , poena intensitate infinita, et tempore finito, tuet inlensitate finita, et duratione infinita. Ob. Deut. XXV. habemus. Pro men3um peccαti erit Placciriani modus. Sed peccatum non potest esse infinitum respectu hominis, et temporis finiti. Ergo etc. II. Nec juvat dicere , quod reprobi post mortem nunquam a sua malitia cessabunt , quia tunc libertate carebunt. U. Et ad l. peccatum est infinitae malitiae respectu injuriae infinitae , quae assertur Deo. Ad II. In hac solax ita datum est mereri , ac demereri. Et idcirco in quom eumque statu homo deciderit sive gratiae , sive peccati , in eodem semper in aeternum permanebit.
Omnes tam electi, quαm rvrobi resumeni in fine saeculorum P,ob. Tob. XIX. habemus : in norissimo die da temret resurrectNrus sum. Matth. XXII. In resurrectiona e-
254쪽
nim neque nubentur. Et ad Corinth. XV: Si sistem Chri-εtus Pmedicatur quod resurrexit, quomodo quidam dicunt
in vobis, Pontam resurrectio moritiorum non eat pEt quoniam de fide est haec veritas, Procul dubio est comunis doctrina SS. PP. Ob. In Psal. q. legimus: Non resurpent invii in D dicio etc. Ergo non resurgent omnes. II. Et hoc ipsum confirmatur in novo Foedere, praesertim Ioan . VI: Omne quod diast mihi ( Pater non perdam eae eo , ged resusci tem Elud in noueissimo die. s. Et ad s. Verba Davidis hoc unum indicant, quod impii non stabunt in judicio, sed cadent a sua causa. Ad II. Christus loquitur de resurrectione Electorum ad vitam eternam, quin excludat illum damnatorum ad aeterna supplicia.
DE GENERALi a UDicto POST RESURRECTIONEM MORTUORUM.
Praeter privatum judicium cujusque, cillertim Publictim. ei uenerale nobis a Christo evectiandum eει. Prob. IIaec de fide veritas aperte habetur in fidei Symbolo: Inde venturus est judicare vivOS , et mortuos. Et ex- Presse continetur in Scripturis. Etenim Matth. XXV. Christus sententiam proferens in electos sic dicet: Venile benedicti Patris mei etc. Et in reprobos et Discedite a me maledicti in iunem aeternum etc.
255쪽
DE MYSTERIO SANCTlSSlMAE TRINITATIS
tile libat distribuitur in tres partes. In prima videmus, quid humana ratio , et quid Revelatio dicant de hoc Mysterio : in II, vindicantur dogmata de Divinis Personis gigillatim. Et in III. disseritur de processionibus. et relationibus in Divinis, de notionibus, et missionibus.
Quatuor in hac parte examinantur. I. num hoc Mysterium non solum sit supra , sed etiam contra rationem. II. Num sola ratione . reclusa omni Revelatione , cognosci,et demonstrari possit hoc Mysterium. III. Num quodammodo demonstrari possit ex veteri Testamento. Et tandem evidentissime demonstratur ex libris novi foederis.
M sterium Tris italis nullum veram eontradictionem inPol t. Pimb. Ut habeatur vera contradictio, oppositio debet Tom. III. T
256쪽
se inter eosdem praecisos terminos L et Sub eodem re- Spectu consideratos , ita ut se mutuo destruant. Sed non ita in hoc Mysterio Unitas, et Trinitas asseritur in Deo, sed unitas Naturae sive Essentiae, et Substantiae, et Tri- nitas Personarum , quae sunt tres modi intrinseci existendi ejusdem unicae Substantiae Divinae. Ergo etc. Sed res
Patebit ex solutione argumentorum.
Chatolici confitentur Deum Patrem, Deum Filium, et Deum Spiritum Sanctum. Ergo vel sunt tres Dii ab invicem distincti , vel unus est Deus , qui diversis tantum nominibus appellatur. II. quomodo ergo unus Deus et quidem simplicissimus , et tres Personae realiter distinctae, et quaevis verus Deus 2 III. Quippe si asserero Paulum, Petrum, et Andream esse tres Personas , Et
unum hominem , est asserere veram contradictionem, qua-rd non item in Divinis 2 IV. Nee juvat dicere Personas in Divinis non esse tres substantias , sed tres intrinse- eos existendi modos ejusdem unicae Divinae Substantiae; Bienim quaero , Personalitas est ne Perfectio , vel realitas , An vero nihil, aut defectus Z Si illud : ergo cuique Personae , desunt Perfectiones aliorum. Si hoc: quaevis habet defectum , vel costituitur ex nihilo. φ. Theologi Catholici duplicis speciei distingunt oporationes Dei unius , et simplicissimi, ad inlim scilicet, et Gil eaeim : illae Pro termino hahent ipsam unicam Divi nona Substaliam; et snnt compi hensio, et amor sui ipsius; et istae habent creaturas. Ex illis itaque habentur duae
relationes, quatuor termini , et tres Personae. Prior terminus eomprehensionis est Persona Patris, et alter est
Persona Filii ; prior lorminus allerius operationis est ipsa Substantia Divitia ut concipiens, et ut concepia, ut Pater scilicet , et ut Verbum , et posterior terminus est Spiritus Sanctus a Patre procedens , et Filio. Et en dissipata tola contradictio, quae in objectionibus asserebatur. Ad ultimum autem addimus , quod relatio per Se , seiunctim considerata a subjecto , quod ad aliud refertur, quo in casu ut modus existendi , non est neque Perfectio,
257쪽
neque imperfectio, sed sunt perfectae, aut impersectae res , quae conferuntur. Et idcirco perfectissima est quaevis Persona in Divinis , quia perfectissima est Natura Di- ina , quae est una , et eadem in tribus.
Prob. Matili: XVI. Christus Petro dixit: Bectius es,
bi ( me esse Filium Dei , sed Puter meus , qui est in
Coelis. Et ib. XI. Nemo nonit Filium , nisi reler, ncque Hiram quis novit, nisi Filius, et cui noluerit Filius retietare. I oc ipsum omnes sentiunt SS. PP. Et sic ilicol. ratione confirmatur. Ut iu l. lib. vindicatum est, necessaria est doctrina revelata , et idcirco' existit, quia religio naturalis non sussicit. Ergo doctrina revelata est su-Pra humanam rationem. Sed prae omnibus verilaribus revelatis ultissi inum est Mysterium S S. Trinitatis. Ergo etc. Ob. Ex doeirina Cui holicorum Mysterium Trinitatis non est contra humanam rationem. Ergo per illam cognosci, et inde demonstrari potest. II. Et quidem naturali ratione cοgnoscimus , et demonstranans etiam , Deum esse Persectissimum. Sed nullus negabit Trinitatem Personarum in Deo esse perfectionem. Ergo etc. III. Et hoc sumetenter declarat Apostolus dicens , quod invisibilia Dei per ea , quae facta sunt , intollecta conspiciuntur. Tandem. Si ex facto certo concluditur posse, nonne P thagoras , et Aristoteles numerum ternarium dixeruut divinum , et Trismagistus dixit: nonαs Oenuit montidem, et in se suum reflexit cimorem iii. Et ad I. Mysterium Trinitatis non est neque juxta,
258쪽
2do ibilo ne neque contra naturalem ratronem , sed tantum supra. Et id sustidit pro veritate nostrae Thesis. Ad II. Naturali ratione cognoscimus Deum esse perlaetissimum ; ast non positivo , quasi cognoscamus omnes illius persectiones , et quo So extendant, sed negative potius negando illis et numerum , et limitem. Quinimo ni offulgeat Divina revelalio , et gratia peculiaris , periculum esset, ut humana ratio Prorsus repugnans existimaret hoc sanctissimum Mysterium. Ad III. Per invisibilia Dei, quae ex Apostolo per ea , quae facta sunt, intellecta conspiciuntur. intelligitur existentia , sapientia , omnipotentia ele , non varo Trinitas Personarum iu unitale Naturae. Ad ultimum, ternarius numerus dictus fuit persectus, et Divinus, quia constat principio, medio, et sine. De Trismagisto non convenit inter Chriticos .
M sterium Trinitalis , etsi non clare , deducitur
Prob. Gen. s. habemus: Faeianitis hominem od tan-uinem , et- similitudinem nostrom. Et cap. III. Adiam q&nxi tinus ex nobis socius est. Is . XLV lis. Dominus Deus misit me , et Spiritus ejus. Psal. CIX. . Dixit Dominiae Domino meo , sede a dextris meis, Et praesertim Is . VI. Audi A vocem Domini dicentis : quem millαm et et quis imbit nobis I Et dixi: Enee esto , nullo me. Et id consonum videtur veritati. Etenim si doctrina revelata , ut in . lib. demonstratum est, nocessario requiritur, ut di-g us, Religionis cultus Deo tribuntur, quomodo fieri potuit . ut nulli modo Deus revelaverit Ilebraeis Mysterium Trinitatis summe neeessarium pro parte theoretica Religionisi
259쪽
M storium Trinitatis clarissime et inclitare x libris no Pi Foederis.
Prob. Ioan . XIV. Christus dicit: Nostobo Putrem, ei tilium Paraclitum dabit tiobis. Item : In melilus autem iritus Sanctus, quem millel Pater in nomine meo. Quis hic non videt tre8 distinctas Personas 2 Sed clarius ipse Christus Matth. XXVIII: Euntes , ast , docete omnes stentes bullaantes eos in nomine Patris , et Filii, et Spiritus sincit. Tandem Ioan . in I. eptat. V. scribit: Tres Sunt , qui testimonium diant in coelo , Pater, Verbum, et
Spiritus Sanetus : et hi tres tinum gunt. Ob. Ecclesia Romana in astruenda Trinitate Persona rum in Divinis maxime urget versiculum Joan. ep. I. c. V: Tres sunt. etc. Sed versic. iste spurius habendus est
quia non legitur in antiquioribus editionibus. Ergo etc. II. Et quidem illo non usi sunt veteres M. PP. rem habentes crintra I aereticos . III. Et Ilieronymus sine ullo jure , quia vir privatus , primus Posuit in canone. Et ad s. Si laudatus versiculus non legitur in aliquibus antiquis versionibus, habetur tamen in longe pluribus ; et quoniam in illis desunt sola verba in eoelo quae Per se supplentur ex verbis immediate subsequentibus , eι tres Sunt, qui testimonium sint in term idcirco genuinus habendus est. Ad II. Falsum quod Patres illo usi non fuerint. Quod si de uti quibus verum est, id fecerunt, ne longe protraherent coutroversiam, et quia non deerant alia testimonia contra Ariauos. Ad IlI Non Uieronymus laudatum versiculum in eanone posuit, sed Ecolisia in Cοncilio Tridoniino congregata , cui certe jus conueuit ferendi sententiam de canonicitate librorum.
260쪽
DE DIVINIS PERSONIS SIGILLATIM
De Praexistensio christi ante Viminem Matrem.
Christus non eo it esse cum de Vimine nctim est, sed Sit ad Geterno. Prob. Ioan Id. Christus de se dicit: Nemo ascenduin Coelam , nisi qtii descendit de Coelo. Item: otii d Stimum venit , si er Omnes est, et ib. VIII. Christus ipse dicit : untequam Abraham steret esto sum. Tandem ib. XVII. Clarifleti me tu pater utid temetiysmu C ritu e , Piam habui , Priusqναm mundus eraei. Ob. Christus fuit in Coelo antequam nasceretur sola, mente, non vero reipsa. II. Dicitur venisse de Coelo , quia donatus singulari doctrina , et sanctitato. Tandem Christus priusquam suo munere fungeretur , in Coelum elevatus est , ut coelestem doctrinam doceretur.3i. Et ad l. Per Ioan . idem, qui descendit de Coclo , eodem modo tu Coelum ascendit reipsa. Ergo reipsa descendit. Ad lI. nego. Etenim per Ioan . idem Verbum, quod erat in principio, et Deus Verus, Factum est camro , et habitavit in nobis. Nihil ad ultimum, quia Uictio est Socinianorum. Ob. Ex aliis soau. testimoniis. I. Verba et antequαm rctham fleret, esto sum , metaphorice, non litteraliter accipienda sunt. II. Verba teriti testimonii Clarissea me claritate , qticini hiatii etc. intelligenda sunt nou de Praeexistentia ante Matrem, sed de praeedestinatione. Et quidem III. Claritas Divina eadem semper est, et illa, de qua loquitur Christus suspensa fuit, quam hαbui Priu quiam ecc. Tandem id Patet ex quo Christus Pro Di-