장음표시 사용
521쪽
X. - CONTRA ERROREM GR Rc0RUM 507directa diei Omnes sines orbis qui dominum inestre receperunt, et ubique terrarum calliolici veram fidem cunfitentes in ecclesiam Romanorum tanquam in solem respiciunt, et ex ipSalumen catholicae et apostolica si dei recipiunt, nec immerito. Nam Petrus legitur primo persectam fidem esse consessus, domino revelante, cum dixit Matili xv : Tu es Chris us fili fidi vini. Unde et idem dum inus dicit : Ego pro te rogavi, Petre, ut non desiciustides tua. Patet etiam quod ipse patriarchis praelatus existat, ex h0c quod Cyrillus dicit, qu0d ipsius, scilicet apostolici throni R0ma-n0rum Pontificum, Solius est reprehendere, corrigere, Statuere,
S0lvere, disp0nere, et loco illius ligar qui ipsum aedificavit. Et Chrys. Super et Ap0Stolorum, dicit quod Petrus est vertex sanctissimus beati apostolici thr0ni, pastor bonus. Item etiam hoc patet ex auctoritate D0mini dicentis, Luc. XXII: Tu aliquando
Ostenditur etiam, qu0d subesse Roman Pontifici, sit de necessitate salutis. Dicit enim Cyrillus in libro Thesaurorum : Itaque, fratres, si Christum imitamur, ut ipsius oves vocem ejus audiamus, manentes in Ecclesia Petri, et non instemur vento Superbiae, ne larte tortu0sus Serpens propter n0stram c0ntentionem nos ejiciat, ut Evam olim de paradiso. Et Maximus in Epist0la Orientalibus directa dicit Coadunatam, et fundatam Super petram c0nsessionis Petri dicimus universalem Ecclegiam, secundum desinitionem Salvatoris in qua necessario salutis animarum n0Strarunt eS remanere, et ei Si obedire, suam servante fidem et c0nses
Sicut autem praedicti errantes c0ntra unitatem c0rp0riS FStici peccant, R0mani Pontificis p0 testatem plenariam abnegante S, sic contra puritatem sacri 0rp0ris Christi delinquunt, dicentes, ex a Zym pane e0rpus Christi consecrari n0n 08Se, qu0d in Grae-c0rum d0ctorum auetoritatibus impr0batur. Dicit enim Chryso.
super illud Evangelii Prima die azymorum e Primam diem dicit diem Jovis, in quo incipiebant l0gis cult0res pascha celebrare, id
CSt, a Zyma comedere, omni expulso sermento. 0 minus ergo mittit discipul0s die Jovis, quam dicit evangelista primam diem BZym0rum in qua ad vesperas Salvator c0 medit pascha in quo facto etiam per omnia apertissime demonstravit a principi suae circumsi0nis usque ad extremum diem paseliae, quod n0 erat c0ntrarius divinarum legum. Patet auteni qu0d Sset 0ntrariu8,
522쪽
si sermontato pane usus fuisset Patet ergo quod Christus in institutione hujus sacramenti, ex pane Zymo Orpus Suum con Secravit. Sciendum tamen quod quidam dicunt Christum praevenisse diem azym0rum propter passionem imminentem et tunc fermentato eum usum suisse. Quod quidem ostendere nituntur ex duobu, Prim ex hoc qu0d dicitur, Joan. Iu quod ante diem sestum paschae dominus cum di Scipulis caenam celebravit, in qua c0rpus Suum e0n Secravit, sicut Ap0stolus tradit I 0rinthiorum xi. Unde videtur quod Christus cenam celebravit ante diem a Zymorum, et Si in consecratione sui corporis usus fuerit pane fermentato. Hoc etiam confirmare Volunt per h0c quod habΡtur, Joan. xv III quod seria exta qua Chri Stus crucifixus est, udaei non intraverunt praetorium Pilati, ut non c0ntaminarent Pascha. Pascha autem dicitur agyma, ergo c0ncludunt qu0d caena fuit celebrata ante Zyma. Ad hoc autem reSpondet ChryS0St. Super Joannsem, Super illud: Non contaminarentur, et eae Quid est
hoc dicere, nisi quia in alia die comederunt Pascha, et leg0m Solverunt ut pessimum animi sui adimplerent desiderium in m0rte Christi Christus autem n0 praeteriit tempore Paschae diem sanctum Iovis, sed in ips0 Pascha comedit. Sed quia hoc
non constat, meliu pote Si dici, quod sicut 0 minus mandat, Exod. XII. DStum Zym0rum Septem diebus celebrari, inter quas dies prima erat Sancta atque S0lemni praecipue inter alias, quod erat quinta decima die men Sis. Sed quia apud Iudae0s Solemnitates a praecedenti vespere incipiebant, ideo quarta decima dis ad vesperam, incipiebant comedere a Zyma, et comedebant per septem subsequentes dies. Et ideo dicitur in e0dem capitulo : Primo mense, quarta decima die mensis ad vesperam comedetis agyma usque ad diem vicesimam primam ejusdem mensis ad vesperam Septem diebus fermentum non invenietur in domibus vestris sit adem quarta decima die ad vesperas immolabatur agnus paschalis Prima erg0 die a Zymorum a tribus Evan-gρlistis Matthae0, Marco, et Luca dicitur quarta decima dies men SiS, quia ad VeSperam c0medebatur Zyma et tunc immolabatur Pascha, id est, agnus Paschalis, et h0 erat, Secundum Ioan ante diem festum PaSchae, id est, anto quintum decimum disem mensis, quia era 80lemni 0 inter omnes in quo Judaei volebant comedere Pascha, id est, panes Zymos Paschales, et etiam agnum Paschalem. Et sic nulla discordia inter Evangelistas existente, planum est quod Christus ex pane azymo corpus Suum con-
523쪽
secravit in caena. Hoc etiam patet, quod magis congruit puritatic0rp0ris myStici id est Ecclesiae, quae in hoc Sacramento figuratur. Unde dicit Gr0g. Nagian genus d Pascha Domini. σχε lebremus domino festum in jubilo, non in sermento veteris malitiae o nequitiae, sed in azymis sinceritatis et veritatis v 0 autem propter hoc intendimus, quod ex sermentato hoc Sacramentum confici n0 possit. Dicit enim Greg. Papa in Registro Romana
Ecclesia offert azymos panes, propterea quod dominus sine ulla commixtione Suscepit carnstim sed caeterae Ecclesiae Drunt sermentatum, pro eo qu0d Verbum Patris indutum est carne, et est verus Deus, et Veruchomo. Item, et sermentum commiscetur sarinae, et efficitur C0rpus D 0mini n0stri Iesu Christi vivi.
Quod est Purgatoris , in quo purgantur anim a peccatis, quo non in tu praeSenti surgantur.
Diminuitur autem Virtus hujus Sacramenti ab iis qui uim gal0rium negant p0S m0rtem Nam in Purgatorio existentibus praeeipuum remedium in hoc Sacramento consert. Dicit enim Greg. Ny Ssenti in Sermone de destinctis Si aliquis in hac labili vita peccata purgare minus p0tuit, p0St transitum hinc per urgat 0rii ignis constati0nem citius magis ac magis fidelis sponsa sponso dona, et h0Stia in passionis mem0riam Drt pro filiis, quos ipsi spons Verbo et Sacrament rei praeclare genuit, poena alacriter expeditur, Secundum quod praedicamus dogma veritatis servantes, ita et credimu S. ratem, The0do retus Episcopus Cyren .super illud Pad Corinth. I : Si cujus opus arserit, etc. sic dicit: Dicit Apostolus, quod Salvabitur Sic tanquam per constatorium ign0m purgantem quidquid intervenit per incautelam praeteri laevitae ex pulvere Saltem pedum terreni en Sus, in quo tamdiu manet, quamdiu quidquid c0rpulentiae et terreni assectus inhaesit purgetur, pro quo mater EccleSia h0Stias et dona pacifica devoto offert et sic per hoc mundus inde prius exiens, d0mini Sabaoth
purissimis oculis immaculatu assistit. Hae sunt, Pater Sancti SSime, quae ex auctoritatibus oct0rum Graecorum Secundum VeStram juSSionem excepi et exponenda, et ad c0nfirmationem verae fidei inducenda. Inveniuntur tamen inter praedictas auctoritate quaedam indecente exp0sitiones interpositae, sicut qu0d 090s, exp0nit translator sere ubique sermonem mentulem, cum Secundum Sum Scripturae latinae convenientius
524쪽
510 THOMAE AQUINATIM OPUS ULLexponeret, verbum. Et hypostasim exponit essentialem personam, quam expoSiti0nem sequens aliquando cogitur inconveniens dicere, sicut ubi dicit : Deus Trinipostases, id est, Trinus essentialiter personalis. Hoc enim est omnino erroneum, quod Deus sit essentialiter trinus. Sum cere autem pro hyp0stas tranSterrosimpliciter pers0nam. Si enim utimur n0mine personae in consessione fidei, sicut Graeci nomine hyp0stasis, ut dicit AuguSt. licet non sit omnino eadem ratio significandi per nomen Inducit etiam ad laudem Sanctorum Patrum aliqua quae modum puri hominis excedunt, aliqu0s nominans Patres fidei, quod Solius Christi est, a qu0, secundum Apostolum ad Hebr. II, principium accipit fides enarrandi. Caeteri vero p0ssunt dici doctores, Vel exp0Sit 0res fidei, n0 autem Patres Inducit etiam in principio hujus libelli quasdam auet 0ritates Sacrae Seri plurae, quae Si nudae proserantur, non expresse probant processi0nem Spiritus Sancti a Filio, sicut quod inducit Spiritus domini ferebatur super aquas. Utitur etiam et ipsi aliquibus modis loquendi, qu0s in auctoritatibus sanctorum Patrum invenit, qui sicut superius dictum St,m3gi sunt reverenter in dictis Patrum xp0nendi, quam ab aliis usurpandi, sicut quod in divinis personis, sit primum, Secundum, tertium, cauSa, et causatum. In suis etiam expositionibus multis impropriis verbis et indecentibus utitur, sicut quod dicit, qu0d Filius habet propristiatem geminam inter Patrem et Spiritum, ut ita dicam, subalternam per modum praedicandi. Prima se hab0t ad Patrem tanquam subjectum ad praedicatum, et Secunda, ut praedicatum ad subjectum, et ita ad Spiritum Sanctum η quod est omnino erronen m. Item dicit, qu0d imago in Graeco idem est quod entitas secunda, quod omnino inde genter dicitur. Item dicit, qu0d imago n0 importat originem quod est contra Aug. in lib. LXXXII quaestionum. Sunt autem sortassis et alia in praedicto libello, quae vel dubia esse 90ssunt, et expositione indigent: sed quae ad fidei assertionem utilia esse po88ent, ad ea quae praemi S8 Sunt, ut credo, Omnia p0SSunt reduci.
Espplicit opusculum primum S. Thomis quinatis, ordinis Proedicatorum contra errores Graecorum ad Ur unum Pontifoem Baetimum.
525쪽
I. Pro emtum II Ordo dicendorum circa sidem III. uod Deus sit IT uod Deus est immobilis
V. Quod Deias est aeternus VI. uod Deum esse per se est necessariunt
VIl. uod Deus semper est VIII. uod ii Deo non est aliqua Successio IX. u0d Deus est simplex X. uod Deus est sua essentia XI. uod Dei essentia non est aliud quam suum esse XII. uod Deus non est in aliquo genere Sicut species. XIlI 0uod impossibile est euiu esse senus alicujus XIV. Quod Deus n0 est aliqua Species prcedicata de multis individuis XV. Quod necesse est dicere Deum esse unum XVI. ud impossibile est Deum ess corpus XVII. Quod impossibile est esse formam corp0ris, aut virtutem in
XVIII. iiod Deus est infinitus secundum essentiam 10 XIX. uod Deus est infinitae virtutis 10 XX. Quod infinitum in Deo non importat impersecti0nem 1XXI. uod in Deo est omnim0da perfectio, quam S in rebus, et eminentiuS 1XXII. uod in Deo omnes perlectiones Sunt unum feeundum rem 2XXIII. Quo in Deo nullum accidens invenitur 12 XXIV. uod multitudo rationis n0minum, quae dicuntur de Deo, non repugnat simplicitati ejus 13 XXV. Quod licet diversa uinina dicantur de Deo, non tamen sunt SFn0nyma XXVI. Quod iter definitionem ipsorum nominum nun potest desiniri id quod est in Deo 4XXVII. uod nomina de Deo, et aliis, non omnino univoce nec aequiv0ce
XXVIII. u0d oportet Deum esse intelligentem 5XXIX. uod in Deo non est intellectio, nec potentia nec habitu, sed in aetu 16 XXX. Quod Deus non intelligit per aliam Speeiem, quam pere8sentiam Suam 16 XXXI. uod Deus est suum intelligero. 7XX l I. uod op0rtet Deum Ss volentem 17 XXXIII. uod ipsam Dei voluntatem op0rte nihil aliud esse quam jus intellectum TXXXIV. Quod obinta Dei est ipsum ejus velle 18 XXXV. iiod omnia supradicta uno side articulo comprehenduntur ... 8XXXVI. uod haec omnia a philosophis posita Sunt 19 XXXVII. dualiter nonatur Verbum in divinis 19 XXXVIII. liud verbum in divinis onceptio dicitur 9XXXIX. uomodo Verbum comparatur ad Patrem XL. uomodo intelligitur generati in divinis ... 20XLI Guod Veri, in quod est Filius idem esse habet eum Deo Patre, et eamdem essentiam 20 XLII. uoi catholica de haec docet lXLIII. uod in divinis non est diisserentia verbi a Patre secundum tem. pus vel speciem, elis luram i
526쪽
Cap. Pag. XLIV. Conclusi ex praemissis 22 XLV. u0d Deus S in se ipso Sicut amatum in amante 23 XLVI. uod am0 in Deo dicitia spiritus 23XLVΙΙ. Quod spiritus, qui est in Deo est sanctus 23 XLVIII Nuod amor in divinis non importat accidens XLlX. Quod Spiritu Sanctus a Patre Filioque pr0cedit 24. L. Quod in divinis Trinitas personatum mox repuguat uuitati essentiae 25LL uomodo videtur esse repugnantia Trinitatis personarum in divinis 26 LII. Solutio rationis, et quod in divinis non est distinctio nisi se-cnndum relationes 25 LIII. Quod relationes quibus Pater et Filius et Spiritu Sanctus
distinguuntur, lint reales, et nou rationis tantum 28 LIV. Quod hujusm0di relationes non sunt accidentaliter iriliterentes. 29 LV. Quod per praedictas aetati0nus in Deo personalis distinctio constituitur 29 LVI. uod impossibile est plures personas esse in divinis quam tres. 29 LVII die proprietatibus, seu noti0nibus in divivis, et quot sunt numero in Patre 30 LVIlI. De proprietatibus Filii et Spiritu Sancti quae et quot sunt .... 31LIX duare illae ioprietates dicantur notiones 31 LX Uuod licet relationes in divinis subsistente Sint quatuor tamen non sunt nisi tres personae 32 LXI. Quod remotis per intellectum proprietatibus persorialibus, non remanent hypostases 34 LXII. Quomodo remotis per intellectum proprietatibus pers0nalibus, remaneat essentia divina εLX I. De ordine actuum personalium ad proprietates pers0nales . 35 LXIV. u0modo oportet recipere generationem aespectu Patris et respectu Filii 35 LXV. uoln0do actus notionales a personis non disserunt nisi secunduli rati0nem 33 LXVI. Quod proprietates relativae sunt ipsa divina essenti 36 LXVlL Quod relationes non sunt exterius affixa', ut Porretii ni dixerunt. 37LXVII L id flectibus Divinitatis, et primo de esse sLXIX. uod Deus in creando res o praesupp0nit materiam 38 LXX Uuod creare soli Deo convenit 39 LXXI. uod maturis diversitas n0n est causa diversitatis in rebus 4 39LXXl I. u0modo Deus diversa produxit, et quomodo pluralitas rerum cait Sata est 39LXXIlI. De diversitate rerum, gradu et ordine 40 LXXIV. Qu0modo res creatae quaedam plus habent de potentia, minus de actu, quaedam e converso 40 LXXV. Quod quaedani sunt substantiae intellectuales, quae immateriales dicuntur 42
LXXVP Quomodo tales substantiae sunt arbitrio liberae 2LXXVII. uod in eis est ordo et gradus secundum perseetionem naturae. 43LXXVUL ualiter est in eis ordo et gradus in intelligendo 43LXXIX. Quod substantia, per quam homo int iligit, est insima in genere substantiarii intellectualium LXXX. De disserentia intelleetus, et nodo intelligendi 45 LXXXI. Quod intelluitiis p0ssibilis in homine accipit 0rmas intelligibiles a rebus sensibilibus 45 LXXXII. uod homo indiget potentiis sensitivis ad intelligendum 46 LXXXIII. Quod necesse est ponere intellectum agentem 46 LXXXIV. uod anima humana est incorruptibilis 7 LXXXV De unitate intellectus possibilis 48 LXXXVI. De intellectu agente, qu0 no est unus in omnibus OlLXXXVII. Quod intellectus 40ssibilis et agens dundantur in issentia 52
LXXXVlII. ualiter istae duae potentiae conveniant in una SSentia animae.. LXXXIX. u0d omnes potentiae in essentia animae radicantur 5. XC. uod unica est anima in uno corpore XCI. Rationes quae videntur probare, quod in homine sunt plures
527쪽
cap. 'ag. XCII. 0lutio rationunt praemissarum 56X III. 3 pr0ductione animae rationalis, quod n0n sit e traductione. 58XClV. Quod anima alionalis non est de substantia Dei I9XCV. u0d illa, quae dicuntur in esse a virtute extrinseca, Sunt immediate a I eo 59XCVL Quod Deus n0 agit naturali necessitate, sed a voluntate 60XCVII. uod Deus in sua actione est linii utabilis XCVIll Ratio probans motum ab aeterno suisse, et solutio ejus lXCIX. Rationes ostendentes, quod est necessarium materia, ab aeterno creationem muniti praecessisse, et s0lutiones earum δε ea
C. Quod Deus operatur omnia propter finem 65CI. u0d ultimus sinis omnium est divina bonitas ICII. Quod divina assimilati est causa diversitatis in rebus oCIII. Quod n0 solum divina 40nitas est causa rerum, sed etiam omnis motus et operati0nis TCIV. De duplici p0tentia, cui in rebus resp0nde duplex intellectus, et quis sit si uis intellectualis creaturae 69CV. Quomodo sinis ultimus intellectualis creatura est Deum pereSSentiam videre, et quomodo hoc possit 70CVI. Quomodo naturale desiderium quiescit ex divina visi0ne peressentiam, in qua beatitudo c0nsistit lCVII. uod aditus in Deum ad beatitudinem consequendam assimi. latur motui naturali, et quod beatitudo est in actu tutellectus 72 LVIII. De errore p0nentium elicitatem in creaturis 72CIX. uod s0lus Deus est b0nus per essentiam, creaturae Ver perparticipationem 73CX. u0 Deus n0 potest suam b0nitatem amittere 73CXI. Quod creatura p0ssit deficere a sua b0nitate οCXII. u0modo deficiunt a bonitate secundum suas operationes CXIn De duplici principio ac li0nis, et qu0modo aut in quibus p0teSt
CXIV. Quid n0mine b0ni vel mali intelligatur in rebus 76
CXV. uod impossibile est malum esse aliquam naturam 76 CXVI. ualiter b0num et malum sunt disserentia entis, et 0ntraria, et genera contrariorum TCXVII. Qu0 nihilipotest esse essentialiter malum, Vel summe Sed est c0rruptio alicujus b0ni 78 CXVIII. uod malum fundatur in b0n sicut in subjecto 78 CXIX. De duplici genere mali 79
CXX. De triplici genere actionis, et de malo culpae 79 CXXl. uod aliquod malum habet rati0nem poenae, et n0 culpae CXXII. u0d40n eodem m0d omnis cena contrariatur v0luntati . 80 .XXIII. uod omnia reguntur divina r0videntia Oli XXIV. u0d Deus per superi0res creaturas regit inferi0res a CXXV. Quod inseriores substantiae intellectuales reguntur per Upe riores 83 CXXVI. De gradu et ordine angel0rum 83 CXXVII. u0d per superiora corpora inferiora, 0 autem intellectus humanus, lisp0nuntur 85 CXXVlII. u0modo intellectus humanus perscitur mediantibus p0tentiis sensitivis, et sic indirecte subditur 0rporibus coelestibus .... 85 CXXIX. u0d solus Deus m0vet 0luntatem h0minis, non res creata . 87 CXXX. Quod Deus omnia gubernat, et quaedam movet mediantibus causis steundis 88
CXXXI. Qu0 Deus omnia disp0nit immediale, nec diminuit Suam a pientiam 89 CXXXII. Rationes quae videntur ostendere, quod Deus n0n habetis0Videntiam de particularibus : 89 CXXXIII. Solutio praedictarum rati0num CXXXIV. uod Deus solus c0gnoscit singularia sutura e0ntingentia lCXXXV. uod Deus omnibus adest per potentiam essentiam, et praeSen tiam, et omnia immediate disponit a CXXXVI. u0d soli Deo convenit miracula lacere a CXXXVII. uod dicantur esse aliqua casualia et Ortuita iCXXXVIlI. Utrum satum si aliqua natura, et quid sit ψS THOM. 0. OslISCUI. 4. I. - 33
528쪽
Cap. Pag. CXXXIX. u0d40 0mnia sunt ex necessitate 5 CXL. Quod divina providentia nianente multa sunt contingdnlia . 95 CXLI. u0 divinae providentiae certitudo non excludit mala a rebus. 96 CXLII. Quod non der0gat bonitati Dei, qu0d mala permittat 97 CXLIII. Quod Deus specialiter homini piovidet per gratiam 97 CXLIV. Uu0d Deus per dona gratuita remittit peccata, quae etiam gratiam interimunt 9 CXLV. 0u0d peccata n0 sunt irremissibilia 00 CXLVI. 0u0d solus Deus p0test remittere peccata 100 CXLVII. De quibusdam articulis fidei, qui sumuntur penes essectus divinae gubernati0nis 101 CXLVIII. Quod omnia sunt facta propter h0minem ..... 0l CXLIX. uis est ultimus sinis hominis 102 CL. Quom0d0 0m ad aeternitatem pervenit, ut ad 0nSumma tionem 03CLI 0u0modo ad persectam beatitudinem animae ali 0nalis op0rtet
eam corpori reianiri 04CLII. Qu0 separatio animae a corp0re sit secundum naturam, et qu0m0d c0ntra naturam 104 CLIII. Qu0d anima inuin idem corpus resumet, et non alteriu naturae 05 CLIV. Quod resumet idem numero c0rpus sola Dei virtute 05CLV. Quod non resurgemus ad eumdem m0dum vivendi 108 CLVI. uod post resurrectionem usus cibi et generati0nis essabunt. 109CLVII. uod tamen omnia membra resurgent 109CLVIII. Quod non resurgent cum aliqu0 desectu 110CLIX. Qu0d resurgent solum quae sunt de veritate naturae 10 CLX. Quod Deus omnia supplebit in 0rp0reuelarmato, aut quidquid desciet de materia OllCLXI. 0luti ad quaedam quae ibi bjici possent OllCLXII. Quod resurrectio mortuorum in articulis fidei exprimitur 12 CLXIlI. Qualis erit resurgentium operatio Ol3CLXIV. Quod Deus per essentiam videbitur, n0 per similitudinem 13 CLXV. Quod videre Deum est summa persectio, et delectatio Ol. CLXVI. uomodo omnia videntia Deum c0nfirmata sunt in b0n0 11 CLXVII. Quod corpora erunt omnino obedientia animae i5 CLXVIlI. De dotibus corporum gl0riscat0rum 116 CLXIX. u0d homo tune innovabitur, et omnis creatura c0rporalis . 116 CLXX. Quae creaturae innovabuntur, et quae manebunt 117 CLXXI. Quod corpora caelestia cessabunt a lotu 119 CLXXII. De praemio h0minis Secundum ejus opera, vel miseria 120
CLXXIII. 0u0d praemium h0minis est post hane vitam, et similiter miseria. 121 CLXXIV. In quo est miseria h0minis quantum ad cenam damni 122 CLXXV. uod peccata m0rtalia n0 dimittuntur post hanc vitam, Sed bene venialia 23 CLXXVI. Quod corpora damnat0rum erunt passibilia, et tamen integra, et sine dotibus 12. CLXXVII. Quod c0rpora damnat0rum, licet passibilia, erunt tamen incorruptibilia . 2 CLXXVIII. Quod poena damnatorum est in malis ante resurrecti0nem . 125 CDXXIX Ou0d poena damnat0rum est in malis tam spiritualibus, quam c0rporalibus 126 CLXXX. Utrum anima p0ssit pati ab igne corporeo 26 CLXXXI. duo post hanc vitam sunt quaedam purgatoriae cenae n0n aeternae ad implendas paenitentias de mortalibus non impletas in via 27 CLXXXII. Quod sunt aliquae poenae purgatoriae etiam venialium 28 CLXXXIII. Utrum aeternam cenam pati repugnet justitiae divinae, cum culpa fuerit temporalis 28 CLXXXIV. duo praedi et c0nveniunt etiam aliis spiritualibus substantiis, sicut animabus 29 CLXXXV. De sidera humanitatem Christi 30 CLXXXVI. De praeceptis datis primo h0mini, et ejus persectione in prim0Statu 130 CLXXXVlI. u0 ille perfectus status nominabatur originalis justitia, et deI000, in qu h0m0 0situs est .. al
529쪽
Cap. Pag. CLXXXVIII De ligno scientiae boni et mali, et primo hominis praecepto . 32 CLXXXIX. De seductione iliaboli ad Evam 13a CXC. vi sui inductivum liuilieris 133
CXCl. u0m0d pervenit peccatum ait virum 133 CXClI. De essectu sequente culpam quantum ad rebelli 0nem virium inferiorum rationi 33 CXCIII. Quomodo fuit cena illata quantum ad necessitatem na0riendi. 13 CXCIV. 0 aliis desectibus, qui c0nsequuntur in intellectu, et voluntate. 13 CXCV. uom0do isti desectus derivati si in ad posteros δι CXCVI. Utrum desectus originalis justitia habeat rati0nem culpa in p0steris 135 CXCVII. Quod n0 omnia peccata traducuntur in p0Steros 36 CXCVIII. uod meritum Auae non prosuit 0steris ad reparati0nem 136 CXCIX. De reparatione humanae natura per Christum 137 CC. Quod per s0lum Deum, et per incarnatum debuit natura ripa rari 38 CI. 0 aliis causis inearnationis Filii Dei 138CClI. De error Photini circa incarnationem Filii Dei 39 CCIII. Error Nestorii ire incarnationem et ejus impr0bali 0 39CCIV. De errore Arit ire incarnationem, et impr0bati ejiis 40CCV De errori Apollinaris circa incarnationem, et impr0bati ejus. 142CCVI. De errore Eutychetis p0nentis unionem in natura 142CCVII. contra errorem Manichaei dicentis Christum n0 habuisse verum corpus, sed phantasticum 1 3CCVIII. Quod Christus verum e0rpus habuit, n0n de cael0, 0ntra Valentinum CCIX. Quae sit sententia fidei circa incarnati0nem 145 CCX. u0d in ipso n0 sunt dii supp0sita 146 CCXI. Quod in Christo estiuum tantum supp0situm, et est na tantum perS0na 47 CCXII. si his quae istuntur in Christo unum vel multa 150 CCXIII. Quod portuit Christum esse persectum in gratia, et sapientiaveritatis 15
CCXIV De plenitudine gratia Christi 156 CCXV De infinitate gratiae Christi 157 CCXVI. De plenitudine sapientiae Christi 59 CCXVII. De materia c0rp0ris Christi 63 CCXVIII De larinatione c0rporis Christi, quae non est ex semine O64 CCXIX. De causa formationis c0rporis Christi 164 CCXX. Expositio articuli in Symb0l0 0sit de C0nception et Nativitale Christi 65 CCXXI. Quod conveniens sui Christum nasci ex Virgine 166 CCXXII. u0d beata Virgo sit Male Christi 67 CCXXIIl. uod Spiritu Sanctus n0n sit Pater Christi 167 CCXXIV De sanctificatione Matris Christi in CCXXV De perpetua Virginitate Matris Christi 70CCXXVI. De desectibns assumptis a Christ0 171 CCXXVII. Quare Christus m0ri voluit 74 L XXVIII. De 0rte crucis 75 CCXXIX. De morte Christi 176 CCXXX. uod mors Christi sui v0luntaria 177CCXXXI. De passione Christi quantum ad corpus 78 CCXXXII De passibilitate animae Christi 79 CCXXXIII. De oratione Claristi 81 CCXXXIV. De sepultura Christi 82CCXXXV De descensu Christi ad inferos 83 CCXXXVI. De resurrectione, et temp0re resurrecti0nis Christi 83 CCXXXVII. De qualitate Christi resurgentis 85 CLXXXVIII. u0m0do convenientibus argumentis Thristi resurrecti lae-
CCXXXIX. De duplici vita reparata in homine per Christum 187 CCXL. De duplici praemio humiliati0nis Christi, scilicet 0surrecti0ne,
et ascen ione 89 CCXLI. Quod Cliristus secundum naturam humanam judicabit 90
CCXLII. uod Deus ipse omne judicium dedit Filio suo, qui h0ram scit judicii 9l
530쪽
Cap. Pag. CCXLlII. Utrum omnes judicabuntur, an non 193
CCXLIV. Quod non erit exantinatio in judici0, quia ignoret, et de m0do, ejusque loco 195 CCXLV. Qu0d aueti judicabunt 196 CCXLVI. u0modo distinguantur a ticuli de praedictis 198D Spe 199
I. In quo ostenditur, qu0 ad persecti0nem christianae vitae necessaria est virtus spei 99II. u0 hominibus convenienter indicitur oratio, per quam obtineant, quae a Deo sperant, et de diversitat orationis ad Deum, et ad li0minem 99 III. u0d 0nveniens fuit ad consummati0nem spei, ut 0bi larma orandi traderetur a Christo 202 IV. Causa quare, quίB Speramus, debemu ab ipso Deo orando petere.... 201V. u0d Deus a quo raudo Iperata letimus debet 40cari inborant : Pater noster, et n0n meus 203Vl. Ubi istenditur mei latrix nostri, quem oramus, ioteSta ad Spstrata e0ncedendum per h0c, qu0d digitur tu es in caelis .... 20 VlL ualia sunt, quo sunt a Deo speranda, et de rati0ne spei 206Vlli id petiti0n in qua docemur desiderare, quod cognitio Dei quae est in n0bis inch0ata perfidiatur et qu0d40 sit p0ssibile 207lX. Secunda petitio, ut participes gloriae n0 faciat 209X. u0 regnum obtinere est p0ssibile l9
I. Proaemium 220IL Gualiter sit disputandum c0ntra insideles. 21 III. ualiter in divinis sit accipienda generatio 222 IV. Qualiter in divinis sit accipienda pr0cessi Spiritus sancti a Patre et Filio 224 V. ut sui causa incarnationis silii Dei 226 VI ualiter debet intelligi hoc qu0d dicitur : Deus factus est h0mo . 29 VII. ualiter sit aecipiendum, qu0d dicitur Verbum Dei passum 23 VΙu. ualiter a cipiendum, quod fideles accipiunt Corpus Christi 238 IX. ualiter est specialis l0cus ubi animae purgantur antequam sint beatae 239X. 000 divina praedestinati humanis actibus necessitatem non im-p0nat 2 4
III. - DE PRAECEPTIS CHARITATIS ET LEGIS PRAE
De dilectione proximi 256De primo praecepto legis 260 De secundo praecept legis 263 De tertio praecept legis 266 De quarto praecepto legis 270 De quinto praecepto legis 274 De sexto praecept legis 278 De septimo praecepto legis 281 De octavo praeeepto ρgis 283 De 0n prίecept legis 286De decimo praecept lagis 287
IV. - DE PERFECTIONE VITAE SPIRITUALIS 290
I. uod persectio spiritualis attenditur simpliciter Secundum charitatem. 290II. Quod persectio attenditur tam secundum dilecti0nem Dei, quam proximi 291 III De perfecti0ne divinae dilectionis, quae s0li Deo c0nvenit 292 IV De persecti0n divinae dilecti0nis, quae convenit c0mprehensoribus. 292 V De persectione divinae dilecti0nis, quae in statu hujus viae est necessitate salutis 29;