장음표시 사용
381쪽
Radix, ut praecedentis, fibrosa serpens., ut praecedenti, saepe inferne terrae incumbens, dein ere flus, duorum, trium pollicum, etiam palmaris S maior. Hic simplex, numquam ramosus nec divisus, plus minusve hirsutus, admodum soliosus est. Folia variant radicalia, exigua sunt emarcescentia, caulina opposita sunt, & licet tamen hinc inde nonnulla alterna intercurrant, plerumque conserta, vel magis rotunda, vel ovata magis, aut etiam ovatΟ- acuta, qualia HALLERus pinxit & exacta specimina duo habeo, aliorum vero plura. Haec parum hirsuta sunt, imo etiam vidi glabra nitida, ut serri stiOlim veronicae sere adnumerarem, ni corymbus suisset terminalis calycesque hispidi; crenis nullis aut paucioribus incisa, superne sere sessilia, nec eo, ut in inserioribus, petiolo donata, plerumque magis tenera, licet tamen & crassiorum sy cimina habeam. Flores in corymbo brevi latiusculo capitato, in nostris quidem alpibus vix numeros, 4. 6. plures, duodecim nunquam inveni, nec eum, quem OEDERUS pinxit, numerum. Corymbus non elongatus, ut icon Hor. Lapp. sed densis pedunculis brevibus hirtutis quandoque coloratis, bracteis sustultis, in nostris sere omnibus vel latioribus soliis involucratur, vel numerosis bracteis; secum dum OEDE Rus expressit, primum nemo notavit. Calyae familiae, etiam valde hirsutus s. pilosius, saepe caerulescens. Corolla praecedente minor segmentis subrotundis, non, ut L INNAE Us pinxit, acutis alterius veronicae florem suae appingens, laete caeruleis. Carsula hirsuta admodum non, adeo, ut in praecedente, exseista atro caerulescens; ct omnino sacilis nota est, qua ab omnibus in nostris quidem alpibus exemplo distinguatur.
Verontea caule simplicissi ino solioso; fructu hirsuto atro eaerulescente.
Observatio I. In Enumeratione Helvetica quaesivit HALLE RUs, an non esset Veronica petraa semper virens poNAE Baldi S recte respondit, non esse, adderem adhuc, solia nimis incisa esse, haec a caule nimis diavergere; sed cur plantae PONAE nullam unquam iniecit mentionem LIN-
382쪽
Obseruatis II. In synonimon huius plantae cooptat LINNAEUs nicam saxatisim I. B. 3. p. 28 . ad serpusiotam PONAE vocavit HALLE RUs, sed certum est, LINNAEUM errasse, qui nec figuram veronicae frutic , quam haec planta I. B. refert, vidit, nec eiusdem viri descripti nem, licet illa cLUsH longe impersectiorem, an veronica corymbo termiamsi foliis oppositis calycibus hispidis L IN NARI habet caules ramotbs, flores ex alis soliorum S longis pedunculis sparsbs, ut icon I. a 3 LINNAEUM propria icon Flora lapponica, propria verba eiusdem forae rami nulli refellunt. An veronicae cius a vince flores adeo magni, ut dicit I. B. maiis tuis esse chamaedryos spuriae vulgaris soribur smiles, quos acutos LiNNAEus pinxit & rotundatos o EDL Rus.7 corte si in synonimoli suae plantae adduxisset ucronicam lo. HALLERI S elegantem cius iconem, quam tamen semper neglexit, melius secisset, iam coniunxit recte o LDE Rus, licet tamen etiam hic vir clarimimus non bene addat Veronicam minorem
alpinam serpylli solio poNAE, quae verius ad sequentem spectet.
Veronica corymbo ex pedunculis axillaribus Iongis terminali; corollarum speeiosarum umbilico purpurascente. Veronica caulibus fruticulosis fructu ovato- compreta integro. Verontea III. fruticans CL Us. I p. 3 7. icon ad ultioris plantae bona hieplantam primus descripsit & delinea vit, illum tamen LINNARUS non ex
citat. OEDE R. sior. n. T. CCCXLII. Veroni ea saxatilis r. n. 3. p. as icon commoda, cum misera descrptione. Veroni ea serpylli solia omnium minima γω ΝΛR Baldo. Ueronica alpina caerulea serpylli solio minor. BURs. a . Dec. I 24. p. so . Veronica alpina frutescens. c. n. pin. ex CLUSIO & primus BAUHINUs bene
serpyllifoliam poNAE huic coniunxit. a. Verontea soliis ovatis crenatis; fructu ovali; storibus in summo caule pura
purascentibus. HALL. Heis. T. IX. icon.
In omnibus alpibus herbidis saxosisque locis, S abunde in Schneberg. Radix lignosa S multas fibras spargens: quin ipsi caules proxiine '
radicem atque etiam longius a radice, si paululum terra operiantur, ad singulos nodos fibras & radices agunt, ita CLUsIUS, bene, Caeterum ramosa est horironti sere parallela repens. Cutiles veteres scabiosi ex deciduis soliolis, nudi supra terram prostrati aut inclinati iacent, Sex summitate surculos novos, modo cruciatim, si quatuor pluresve adsuerint brachiatos primo in terram inclina-Xx 3 to S
383쪽
tos, dein suberet hos educunt; seruntur modo longioribus virgis, ped libus, duris, lignosis, lentis sic flexibilibus, humi sparsis& distusiis atque veluti cinctis frequentibus nodis, unde ex adversis semper utrimque ramuli enascuntur virescentes. CLUSI Us bene. Virgae novae viridi alubescentes, quae nunc florentium caules sint, aut totae prostratae, aut su crectae, simplices rotundae, vix adeo conspicue hirsutae, ad summum leviter subhirstatae inferne, superne evidentius. Folia circa exortum viridi- albentium novorumque caulium consertiora multo & densiora, quali in rosulam dis posita S minora, rec c ut cLυ-sius in uno ramo pinxit, oppolita licet hinc inde etiam alterna intercumrant; haec dein rariora fiunt maiora vel ex acutiς- ovata, vel ex ovatis o longa obtusb vel acuto fine. Sunt caeterum omnia sero laurina aliquantulum splendentia, levia, nervo in medio depreta exarata, quandoque i tegra , quandoque obiter ferrata, ita quidem in nostris; in varietate enim HALLtai ct maiora sunt S multum circumdentata. Pedunculi ex soliorum sit minorum, quibus longiores constanter sint, alis oppositi in nostris, licet & hinc inde alternus unus observetur,
quos alternos omnes HALLE RUS pinxit, CLUs Ius non vidit, nec ego o
servavi; paulo magis hirsuti, unictori, aliquando colorati, quod etiam cauliculis accidit. Flores in summo caule laxius saepe spicati, saepe corymbos, imo etiam racemos duos ad sex vidi, CLUSi Us octo, Ia. MALLE RUS, sunt lupulchre caerulei, carneos tamen vidit HALLERUS. Iνx familiae, leviter hirsutus, ciliatus, asper. Corolla omnium nostrarum speciosissima patens proinde caerulea ct semper, ut exactus observavit CLUSI Us, nec ego unquam aliter vidi, pallente umbilico de rubro circulo eum ambiente, seu umbilico ex sinigui- . neo- purpureo, centro herbacee Ochroleuco. Segmenta corollae purpureis lineis picta non adeo, ut in aliis diversa; infimum enim, quod insigni ratione in aliis minus, in hac stirpe parum sbium recedit; sunt caeterum omnia subrotunda obtusissima. Stamina in medio crassiora & quasi triangula vidi S caerulca, antheris & stigmate albidis.
Capsula herbacee albida primo S ob id brevi albidaque hirsutie non adeo insignis, quae tamen eadem plurimum instruatur 2 valde aspera sit, dein Diqiligo: by COORI
384쪽
dein ligneum colorem ut aliae acquirit. Est haec ovalis utrimque silicata, sursum utrimque intropressa, integra, non exsecta aut emarginata. Observatio. Planta palmaris, spithamea & maior differt a Veronica praecedente, non, ut LINNALUS in nota adiecit, caule erectiusculo, quod praecedenti magis, quam huic competit, sed plerumque prostrato suberectiusculo lignoto magis, nec calycibus glabris, qui certo hirsuti ciliati asperi sint ; sed non debent dici differentiae post exactiores descriptioneso definitiones, nec sane unquam possunt confundi & solus inter omnes consuderat, quod HALLERUM non legeret, LINNAEUs, in prima specierum editione, ex Ibnonimo c. a. Veroiistir scilicet alpinafrutescretis, S nunc in secunda confundit ex synon imo t. a. Veronica saxatilis, S haec quidem sata sunt botanicorum ex emarcidis siccisque speciminibu , quasi ex speculo, hariolantium. Heu quale chaos americanarum plantarum sede sua excideret, si viva solum specimina describerenturi S quam non facile est, neglecto habitu ex delapso stamine tetrandram sacere, quae pentandra sit, hoc utique novere sexuales Observatio II. Hanc stirpem in cum ponendum Veronicarum ordinem, qui in pedunculis unifloris suam gestaret fructificationem, facto &exemplo docuerat HALLE Rus, ct quidem bene, tamen non secutus esthi NNAEUs, ego Iion magnos limites video, quoties aphyllam contemplor, nec adeo decretorios in veronicis hos ordines ullus habere potest, tamen certum est, serpylli sol iam a LiNNALo male huic ordini inscribi, quae inter spicatas ct pedunculis uniforis magis ambigat.
ab Veronica Beccabunga osse. Veronica caule ropente, follis ovatis, planis, racemis lateribus.
Beccabunga Ri V. T. 99. Α uaganis aquatica. DOD. pemp. 823. BLAKW. T. ALAn allis aquatica maior minorque. C. B. Fin.
In rivis aquisque purioribus. Caulis in radicem absumitur pro parte & per fibrarum manipulos luto radicatur, dein qua sit decumbens crigitur, inferne leniter purpurascens, superne viridis, nitidus, rotundus, si icculentus. Folia opposita latis brevibusque petiolis orta, saepe subtus purpur scentia inseri Ora, superne nervo venisque albis percursa, Ovato- oblonga levia
385쪽
sTIRPIUM A Us TRIA CARUM levia, undique cireunamserrata, beccabungae minori R IV. T. IOI. conveniemtia in iis, quae describo speciminibus; vidi tamen etiam longe latiora. Racemi longi rari in soliorum alis. Pedithlli bracteola tuffulti lanceolata. Cabyx gentis. Corolla etiam, sed calyce maior laete caerulea.
9 I eromea anagallis aquaties. . Veronica caule erecto, foliis lanceolatis serratis, raeetas lateralibus
Ad fossas inundatas ctiam saepe cum praecedente. Causis saepius praecedenti rectior. Folia sessilia adscendendo amplexicaulia; inseriora magis ovata sunt, superiora oblongo lanceolata, Omnia serrata. Racemi, quam in praecedente, longiores corollis magis pallentibus Squasi subca meis. In reliquis non multa disserentia est
Ueronica racemo terminali sub Icato; soliis ovatis glabris crestatis. Veronica pratensis DOD. p. 4 . bene. Ueronica minor serpylli solia. Lon. icon. P. 473. Veronica erecta sylvestris. M v. T.
In pratis udis, etiam alpinis. R lix diffusa, serpens, fibrosa plantae cespitosae. Gules hinc inde diversi, inclinati Supra terram sedentes ramosi di ad ramos fibris terrae affixi, dein eriguntur rotundi ex viridi albentes. Folia primo oppsta petiolata, dein senilia ct subamplexantia, ovalia glabra, argute serrata aut dentata, in summitate alternae bracteis p dunculis maioribus. . Pedunculi ex seliorum alis pari i, seliis minores. Calim quadrifidus. Corolla ampla satis albens, petato ampliore, caeruleis striis magis p cto, opposito minimo toto albo, ita in nostris. ii Iero
386쪽
ii Veroni sinis lata ' Enumer. Elenchus non habent. Ueronica racemis lateralibus pauci noris; calycibus hirsutis, soliis petiolatis
ovatis Crenatis; caule debili. Alyssum Dioscordis montanum. COLUM. E hr. I. p. 289. T. 288 Chamaedry spuriae amnis rotundisolia' scutellata. c. n. yin. Veronicx rotundisolia scutellata aut biscutata hederae solio. MOR. II. p. 31LGron. 13. Τ. 23. .m 3. F. I, . Veronica supina teucrii solio. ToURN. Vemnica procumbens HALLERr. Hori qui RIV. T. 91. citat, quam ego in specioso meo exemplari non invenio, ut deesse debeat, item. ZINN. Hort. Gotting.
In sylva naui bach ad aquas defluos. Radix aquaticarum plantarum in morem serpens & tenuissimis hine inde filamentis luto radicata, saepe longissimaa. Caesis unicus aut hinc inde plures, admodum debiles, palma res, pedales S ultra, per terram strati atro- purpuei, hirsuti, etiam hinc inde ex geniculiis radicati. Folia ex petiolis oppositis, angustis, hirtutis, satis longis orta hederacea, triste viridia, crenata venosa & parum hirsuta aliquando, aliquando magis.
Pedunculi ex mediis, ut et supremis soliorum alis fili formes S petiolo solioib S solio longiores, paucissori, hirsuti.
Calvae gentis, hirsiitus, ciliatus. Corolla rotata, caerulea, exigua, lacinia suprema ampla. Frvmis, quam in aliis, maior compressus scutorum sorma, sed bist latus, dum septo medio 2 exstante pistillo gaudet, margine ciliatus.
ii Veromea SetileIInta. Veronica taeemis lateralibus pedicellis pendulis soliis linearibus integerrimis. Anagaliis aquatica angusti soli a scutellatata. C. E. yr d. p. I P. Anugallis aquatica angusti solia. I. B. III. p. 79I. icon. Veroni ea aquatica angusti solia minor, polygoni instar. HOR. II. p. 323. T.
Veronica palustris angusti solia. RID T. n.
In fossis horti SchUnbrun. Causis procumbens radiculas hinc inde agit, dein erigitur tenuis Illiber.
387쪽
344 STIRPIUM A UsTRI A CARUM Folia angustissima linearia opposita mucrone acuto. Vidi tamen etiam latiora, ut icone Mox Iso Nus expressit, glabra splendentia, sere
Pedunculi ex soliorum alis ramosi tenues, soliis longiores: racemis laxe floriseris: fructificantibus pendulis. Calyx gentis exiguis segmentis. Corolla cx rubello albida rotata, petatis tribus maioribus rubellis lineis pictis minore albido. Fructus compressus scutellatus.
io Verontea mater s. Veronica racemis Iateralibus densis; soliis duris Ianceolatis serratis; eauliabus ex prostrato - erectis. a. Foliis oblongis lanceolatis angustis. Ueronica minor angustilalia L chamaedrys spurIa angusti solia Iesu. m. p. 2ι7. Cum icone. HOR. II. T. 23. sest. 3. F. I6. folia be .chamaedrys spuria minor agusti scilla. C. n. prod. p. ιγ-aa. Huius varietas soliis laciniatis. Verontea Cappadocica soliis laciniatis. TOURN. Chamaedrya Austriaea soliis tenuissiue laciniatis. c. n. pin. 24t Veronica Austriaca L N. Veronica tenuissime Iaeinlata s. chamaedrys spuria tenuissime laeinlata I. u. HOR. II. T. 23. F. 7. b. Foliis magis ovatis & prioribus magis latis. Teucrium U. CLUs. I. p. 3so. icon. Tenerit IIII. tertia species cLUs. I. p. 3 p. Icon & bona. Veronica supina facie leuerit pratensis LOB. icon. p. 473. ex CLUSI V. Teucrium pannonicum. TABERN. p. 77 . icon CLUSI 1. chamaedrys spuria maior angusti solia. c. n. pin. - . Veronica prostrata LIN. quoad definitionem. Veronica Teucrium LiN. quoad synonima, non definitionem.
In pratis, pascuis hinc inde obvia non difficilis inventu in Bradu
Variabili facie planta pro ut diversb Qto crestit laetior, altior, latioribus angustioribusque modo magis serratis, modo lacritatis magis soliis.
388쪽
Radiem habet duram ligneam sere, non profundam fibrosam.
Caulis ex eadem plerumque tres, quatuor, etiam pauciores humi primo prostratos, dein erectos, aliquando tamen minus, duriulculos 1uffruticosos sere subrubentes rotundos, tenui denssique villo, qui in exsiccatis magis observabilis sit, quod incanescat, oblitos, quatuor quinque seu etiam transversos digitos longos, in vertice racemOIbs, racemorum
Folia in diversis speciminibus 9 varietatibus varia, modo oblongis
lanceolatis, modo magis ovato- lanceolatis recte, ut audiorum icones imdicant; modo his ad medietatem caulis ovato- oblongis, dum superiora angustiora sunt, modo inserioribus oblongis magis, dum primis racemis subiecta magis ex ovato- oblonga sunt; his iterum ad medietatem s horum 1erratis fine integro ; illis argutius S tota longitudine sectis, aliis iterum magis laciniatis. Hoc omnia habent, quod sint opposita sessilia S sere subamplexicaulia, si inferiora maiorum speciminum excipias, sint etiam serrata serris oppostis. Nulla sunt ovata obtusiuscula, ut in definitione Teucrii dicit Q. LIMNAEus, nec solia ima cordata habent, ut perhibuit c MALLE Rus, quae synonima ad aliam plantam spectant. Racemi laterales amplis floribus subspicati, aliquando longi siepist, me denti S subovati, minime longissimi, ut dixit L INNAEUs , quae vox chamaedri S lati solia: 1blum convenit, non nostris plantis, saepe colorati, semper brevissima pube instruisti. Ca*x firmo, colorato, hirsutulo nixus pedunculo laciniis 4. allia quando s. inaequalibus, ciliatis omnibus S coloratis finditur. Pedun. culi bracteola elliptica sulciuntur.
Corolla ex albo caerulea, venis caeruleis lineata, ampla satis. Antherae caeruleae, sagittatae gentis. Observatio. Priman1 .LINNAE Us non habet; eiusdem varietatem laciniatam in speciem singularem austriacae evcnit; secundam Teuerium vOcavit & post illum omnes, quae illius definitioni minime, nec cognomemto MALLERI conveniat, ct ultimo huius varietatem exsiccatam in D nam magis & iacentem, dixit Veritas in eo est, plantam, quam LINNAE Us ex sua definitione Teucrium vocat, chamadrys vel lati soliae veronicae varietatem esse, LINNAEUM tantum plantas ex exemplar,
389쪽
separaverat d. BAUHi Nus, is enim chamadri suae Xu. spuriae maiori alterae sive frutescenti quod synonimum Teucrio suo inscribit L INNAEus, Teucrium quartum CLUSII p. 3 9. icon & quarti speciena secundam adsociat; sed Teucrium quartum ci Us II est veronica chammdmνr vel latis Ita ominum consensu, ergo Teucrium LiNNAEi est chama driis vellati solia LIMNAEI, adde etiam nutri definitionem a LINNAEo datam JHern, recte Teucrio IIII. c Lusii seu chamaedri convenire : ratemis lateralibus longissimis foliis ovatis dentalis obtusustulis caule erecto. Ita pariter convenire satis definitionem MALLE EI a MNNAEo adduiffam : foliis imis cordatis δε- perioribus angustioribus ; S pariter convenire definitionem latifolia LIMNAEI eidem. Alterum, quod c. BAUII IN I iudicium, L INNAEI vero errorem commonstrat, definitio est chamadrys XIV. 3Aυ Ha NI in haec verba: chammctyr spuria maior anguisfolia, quam iterum in sui Teucrit synon imon male cooptavit L INNAEUs, dum bene notavit aΑUM IN Us, hanc stirpem a sua XII. s. Teucrio IIII. c Lus II distinctam esse, alia etiam synonima adducens, quae adhuc evidentius ex sequentium historia patebunt.1 I eronica Chamadrys. Veronica racemis lateralibus, soliis cordato- ovatis, sessilibus, dentatis; l caeso stria opposta pilosa incana. Ueronica angulis eaulis oppositis, ciliatis, incanis. Disseillimae plantae & nullius verbis rectae adumbratae Pynonima pauca, quod dubia, addam.
H Planta maior sylvestris pedunculis floralibus elongatis longissimis.
Veronica soliis eordatis, superioribus maioribus, acutioribus ex alis racemosa. HALL. mis. sis. quae verba etiam conveniunt Teucrio II. TAngn.
Quod veronicam latissiliam potius, quam chamaedrym resert. 9. specifica non sunt.
Teuerium pratense & Teucrium spurium chamaedrioides LOB. icon. p. 4so bona meo exemplari conveniens. Eadem icon ΜOR. u. T. a3. sest. 3. F. ia. sed glabra male & eum malo nomine. Chamaedrys sylvestris cLus. I. p. 3sa. icon, sed etiam nuda est. Teucrium lil. minus. TAu. p. 77 i. icon cum solita longitudine iam magis aequalibus, & bEne.
Veronica racemis lateralibus, soliis ovatis sessilibus, rugosis, dentatis; caule debili. LIN. quod aliquibus Chamae-
390쪽
Chamaedrys speciebiis, non omnibus convenit. 0. nec hae specifica des-nitio est. aa Varietas altera eiusdem tenuisitiano laciniata, qualem sub astatis mnem in Austriae sylvis frequens. b Planta multicaulis ψ. s. pollicum altitudine, foliis pulchre circumsectis.
Ueronica racemis lateralibus, Ditis ovatis sessilibus rugosis, dentatis, obtusiusculis, caule recto. Veronica Teturium L NN. Certo. Any I eronica tetragona recta minima coLUM. Μo R. II. T. t x My. 3. F. I meo specimini multum conveniens, quod tamen magis laciniatum sit& virgas simpliciores, non ramosas habeat.bM Aliquantulo minor, soliis non adeo chamaedryos laciniatis.
Any Teucrium U. CLUsit I. 3so. icon, sed glabra est & fasciam oppositam, ut mea, non habet, caeterum meis speciminibus satis convenit.
a Sylvestribus locis frequentissima, sed etiam herbosis aliis invenitur Dequentissima in Brader, Callentim, Dornbata, ubi ctiam a a . b Statura a priori tota diversa, soliis exiguis, magis nitidius & pulchrius circumserratis, locis asperis ad sylvarum margines in Brigutau non fre
bb In asperis apricis ad sylvarum margines in Oualli . omnibus nunc descriptis meis hoc proprium est, angulis oppositis villosas esse 1 ciliatas. miliis maiori plantae longa, serpens, horigonti saepe parallela, per intervalla radicata, fibrosa. Caules ex decumbenti- erecti, debiles, angulis oppositis ciliatis, pube conserta barbatis, diversia: altitudinis. Folia opposita sessilia ex ovatis aut subcordatis rugosa venosa, ne vis inferne villosis, margine ciliata, dentata, serrata, ct aliquando profundissime secta laciniata. Petantuli latcrales villosi, colorati longissunt, saepe clangati, laxe spicati, brachiati. . Pedicesii ces ali, saepe bractea suffulti, creeti.