장음표시 사용
271쪽
ne iterum, Anthemiol consulibus Radagailiun in Tuscia multis Go thorum millibus caelis, ducente exercitum Stilichone, superatum, & captum . Zosimus omnium ineptissime rem trans Danubium gellam, Marcellinus Comes caesum quidem Radagaisium ad Faesillas, verum in annum sequentem resert. Liberatς iterum Italiae, ac Romae prope ex Ducibus barbarorum ereptae decus omnium consessione Stilicho tulit, ingentem sit pra mortales omnes gloriam apud polleros pariturus, si v Lque ad extremum in recta manere sententia didicisset. Ob hcc populus Ro. sequenti anno, Arcadio VI, S: Probo consilibus, curante Pisidios ocpraesecto urbis, ita tuam illi ex aere,& argento in Rostris posuit, cum hac inscriptione: Fl. Stilichoni inlustristimo viro, bis conseis ordinario, ma promtriusque militiae, Comiti domesticorum, m9 5tabuli sacri, atque ab in te aetate per radus clari si me militiae ad culmen regiae affinitatis euecto, socio bellorum omnium , v Dictoriarum, aflat etiam Diui Theodon, Augusti, item socero Domini nostri Honorq Aut sti populus I o. prosi gudari eius circa se amore, atque providentia statuam aere, argento in K stris ad memoriam gloriae si iremae conlocandam curauit, exequente Fl. Pisidio Romu in V. C. pro cto urbis. Eodem anno tertia barbarorum in Occidentem cit facta impreseo . qua Gallia primum, deinde His pania, postremo Africa occupatae, atque omni genere calamitatis afflictae fiunt. Eius vero rei series huit huiusmodi. Godisti- illus rex Vandalorum, qui in Scythia ad Maeotidem erant, exemplo Radagat si adductus, ubi Italiam hostium plenam,atque Honorium in Radagassum auersum sentit, dc ipse sibi Galliam inuadendam constituit, ratus, haudquaquain eandem in prouinciis fortunam fore, quae longe a regio abessent auxilio,atque in Italia,ducente Alarico, fuisset, quae propter Imperatoris praesentiam vinci non potuis Ier. Itaque ex Scythia cum Uandalis,& Alanis egressus, simul Quados ex Sarmatia,Vanda los ex Pannonia olim ibi a Coni antino locatos assumpsit. inde trans Danubium sese continens, ex Sarmatia in Germaniam iniit , eamq; peragrans populos eius siue metu direptionis perculsos, siue spe praedae illectos secum adduxit, Marcomannos, Herulos, Turcilingos, Sueuos, Alemanos, SDxones, & Burgundiones. ac citato agmine, nemine resistent recto itine
re usque ad Rhenum processit. Ibi vero Franci denique occurrerunt,ac transitum impedire conati sunt, siue, ut foedus proxime cum Stilich ne ictum seruarent, siue ne tantum hostium in prouinciam eam admi terent , cui ipsi iam pridem inhiantibus animis imminerent. Verum a Uandalis multitudine superantibus pulsi, haud magno momento cessi runt. Ita Vandali sine impedimento pridie Kal. Ianuarias, teste Prospero, traiecto Rheno, in Galliam penetrarunt . atque Honorio septi-
272쪽
mum , & Theodosio iterum consillibus, proximas Rheno prouincias, Germaniam primam,& Belgicam secundam ingressi,late victoriam, frustra repugnantibus Honorij praefectis, exercuerunt. Nam Magunciacum,multis hominum millibus in ecclesia trucidatis, euersum ell. Vangiones diu obsessi inditionem adducti. Rhemi, Ambiani, Attrebates, Morini, Tornacum, Nemetes, Argentoratum, direpta sint. Rhemis
autem illud memorabile contigit, quod Nicasio episcopo posΙ peractamis Iarum solemnia interempto caput a ceruice Gesectum diuina eloquia prodidit. Haec porro clades repente nouam aliam secum reip. labem adduxit. etenim Britannici milites Vandalorum in se impetum veriti, defectione inita,alium Imperatorem sibi per tumultum delegerunt . nam primo Marcum clamore militari levarunt, mox, eo occiso,
Gratianum substituerunt. quo,continuata post quattuor menses caede, sublato, insignia ad quendam Constantinum tranilulerunt, nullo Virtutis eius merito allecti, sed tantum ominatione nominis apud cos populos gratiosi.
ILLE vero,pestquam Iuttinianum,& Neuigastum Celticis militibus
praesecit, uniuerso robore Britannicae iuuentutis assumpto, hostilem in Galliam impetum fecit, ac, Bononia urbe maritima capta, milites, qui apud Celtas,ic Aquitanos erant,ad se traduxit, populosq; earum proximciarum deinceps ad suum obsequium redigere institit, dum Vandali longe politi finitimas Rheno regiones vastabant. cuius vim cum sustinere Limenius praefectus praetorio, Cariobaudes magister militum se posse diffiderent, in Italia refugerunt. Honorius Rauennae degens, VII Idus Aprilis vetera decuriae urbis Romae priuilegia confirmauit. ubi vero Gallicos tumultus cognouit, noua re perturbatas Stilichonem Alarici auxilio Ilirricum Arcadio eripere molientem deterruit, litterasse accepisse significans, Constantinum ex Britannia in Galliam transmisisse, &se pro Imperatore in ciuitatibus gerere . quo nuncio accepto,Stilicho Romam, inam eo se receperat Honorius, in ad consilia capienda progressius, Sarum cum firmo exercitu in Galliam ad haec propulsanda incommoda deliinauit. In Oriente Ioannes Chrysostomus Septembri mense in exilio vitam amisit. Basso inde, & Philippo consulatum, Hilario praefecturam urbis, administrantibus, Vandali ex Belgica in Aquitaniam
cum transissent,ipsam una cu Nouempopulana,Lugdunensi, & Narbonensi prouincia, ut reliqua coeperant, misere peruallarunt. Unde dixit Salvianus
273쪽
Salvianus Maisiliensis episcopus in libris de prouidentia Dei: Ex stata es in peraiciem nostram, ac dedecus gens ignaussima, quae de loco in locum pergens, de orbe in orbem transiens uniuersa mastaret . ac primo de suopatrio essula in Germania rimam, nomine barbaram,vatione Romanam. post cuius exitium primum arsit regia Belgarum, deinde opis A ignorum. Sarias autem Hon rii pruectus cuin sustiniano Conilamini duce congressus, tanta virtute pugnauit, ut ipsium cum exercitus partς ςonciderit, atque ingentem praedam rettulerit. Quo facto, protinus V lentiam, quo te Coni tantinus, tanquam in Urbem munitam, receperat, duxit, ac statim c0rona
circundedit. Neriogastem autem ducem alterum ad pacem secxim ruciendam adductum contra intςrpositam fidei datae religionem occidit. Postquam autem Edobechum, hominum Francum, & Geromium Pritannum cum sui utrum que copiis aduersiti se contendere, sensit, ς tum tum solertiam, tum fortitudinem ueritus, septimo, quam obsuc bat, a Valentia die discessit. & cum ducum eorum in se ruentium manus uix euasisIet, uniuersam prςdam Bacaudis ad Alpes se obiicieptibus tradidit, ut ab eis facultatem repetendae Italiae obtineret. Hac victoria parta,Constantinus inde Arelate progressus, copias tuas in unum collegit, atque Alpes, Rhenumq; aduersus Romanos, barbarosq; praesidiis occupauit. inde Constantem filium, qui monachus erat, Caesarem esse iussit, eumq; cum militibus Honoriacis in Hisipaniam misit, tum ut Imperi j sui limites prolataret, tum ut propinquorum Honoris magnas in ea prouincia opes infringeret scilicet veritus,ne aliquando ab ip is,atque ab Honorio circunuentus, de capite dimicaret. Const m aqtem proficiscens, Terentium ducem, de Apollinarem praefectum praetorio, alios stam ciuiles, quam militares praefectos asciuit, atque exercitum protinus in propinquos Honorij duxit. morum duo fratres Verenianus, & Didymus, Lusitanis aduersus eum militibus concitatis, impe tum eius sortissime exceperunt, demum seruis , atque agrestibus excitis, ipsium in grauissimum prope periculum adduxerunt. ad extrςmum tamen, aduersante coeptis fortum,capti unacu uxoribus a Constante in custodiam dati sunt. Qua re fratres eorum audita, Theodosius ad Hinnorium, & Lagodius ad Theodosium incolumitatis caussa perfugit. Constans autem reuocatus a Patre ad consilia de occupanda Italia ineunda , Honoriacorum praesidia in Pyrenaeis imposuit, & instrumento aulae ,& coniuge Caesareae Augustae relictis, prouinciam Geromtio duci commisit, & in Galliam ad patrem recurrit, Vereni no Didymo secum adductis. quos Constantinus,ut vidit,subito obtruncari prin. cepit. Haec autem mala siue a Vandalis,sive a Constantino illata D.Hi
274쪽
ronymus epitiola XI partim expressit, partim lignificauit, his verbis:
Innumerabiles, stse ferocistimae nationes iniuersas Gallias occuparunt. quidquid inter Alpes,di Pyrenaeum est, quod Oceano, stre thodano includitur, uadus, Vindat 'Sarmata, Alant, Gipedes,Heruli, Saxones, Burgundiones, Alemani, stu b sies Pamon, vastarunt. Magumacum capta, atque subuersa ea, oe in ecclesia multa hominum millia trucidata. Vangiones longa obsidione deleti. Rhemorum urbs praepotens, Ambiani, Attrebates, Morini, In acus, Nemete, Argentoratus translati in Germaniam. Aquitania, uems populorum, Lugdunensis, di N.
bonensis prouinciae praeter paucas urbes populata Iunt cuncta. Non posum absique lacrymis Tolosaefacere mentionem,quae mi hucusque non ruerit, sancti episcopi Exupers merita praestiterunt. ipse Hillanis iam, iamqpeririιrae contremiscunt. Romamitam auro redmit. Dum haec autem in Gallia, Hispaniau geruntur, Honorius Thermantiam Mariae defunctae sororem Romae sibi despondit uxorem . eas nuptias Serena Stilichonis uxor conciliarat, ut pristinam apud Imperatorem gratiam, ac potentiam retineret. Interim Alaricus, ubi diu tempus irruptionis in Illuricum, quae ostentata fuerat, expectauit, litteris Honorii ab ea expeditione deterritus, ex Epiro in Pannonia, de Noricum cum Gotthom multitudine rediit. atque inde legatos Rauennam misit ad Stilichonem, pecuniam poscens pro mora, quam rogatu eius in Epiro traxistet ni daret, se in Italiam descensurum, ac damnasiva praedandis agris sarciturum,ostendit. Hac re cognita, Stilicho, legatis Rauennae relictis, propere Romam repetiit, ac cum Honorio, & s natu de re proposita consultauit. ac ceteris bellum cum Alarico gerendum esse censentibus ipse pacem decreuit. percontantibus autem, cur
pacem redimere pecunia vellet 3 Quia ob commodum principis , inquit , Alaricus in Epiro moratus est, ut mecum Illyricum inuaderet,idque Honorii Imperio adderet . quod futurum erat, nisi me Honorius ab illa expeditione deterruisset . ac suntii litteras eius protulit, & culpam in Serenam coniecit, quae utriusque principis conseruare gratiam volui Liet. Quare aequa dicere Stilichonem senatui censuit, atque Alarico nomine pacis quadraginta librarum milliasbluenda decreuit. Ceterum, maiore parte Stilichonis sententiam approbante,Lampadius senator clamauit: Non est illa pax, sed pactio seruitutis . ac veritus ne quid prinpter hanc libertatem mali pateretur , dimisse senatu, sese in ecclesiam
contulit. Alaricus, pecunia accepta, pacem confirmauit. s unde paullo ante a D. Hieronymo , Romam auro vitam redimere , dictum est ,) neque tamen ex Norico cessit. Eam vero rem sulpectam habuit Honorius , ac propterea Rauennam se adire dixit velle , ut exercitum recenseret . eumq; sibi conciliaret, cum tantus egercitus Italiae
275쪽
ceruicibus immineret,ad id consilium in primis a Serena impulsus, quae ipsum,si Alaricus violata pace in Italiam descendisset, tutiore, ac munitiore in urbe esse cupiebat. Quam rem cum Stilicho improbaret,Sarum Alanorum ducem impulit, ut tumultum in exercitu concitaret. neque tamen ea re iter retardare Honori j potuit. Cum autem Honorius Bononiae , Stilicho Rauennae esset,nuncius de morte Arcadi) Augusti asser-
stim,& cum eo occidentale Imperium perdiderunt. Ille vero Lalen.
Mai j vita cesserat , ac Theodosio filio prope infanti relicto Isaegerdem
Persarum regem, olim hostem, testimento tutorem dederat, hostium fide potius,quam suorum aut voluntate, aut opibus fretus. Hoc nuncio accepto,' Honorius Stilichonem ad se vocavit,ac de rebus Otietis agitare ingressius, se cupere Constantinopolim ire dixit ad res eius Imperia , STheodosij pupilli perspiciendas,atque ad rem p. si opus esset,constituendam. Quod consilium Stilicho etiam reprehendit,dicens, intereste rei p. ipsum in Italia manere, ne Constantinus, qui iam totam Galliam percurrisset,atque Arelate regnaret,aut Alaricus, qui in Norico infirma pace, ac lubrica fide sederet, ubi Italiam armis destitutam, de Imperatore Vacuam repperissent,impetu repentino inuaderent. praestare autem, ut Al ticus in Constantinum cum barbarorum parte contenderet, ipse Verocu Romanis legionibus, ac litteris principis Constantinopolim pergeret, ibis quae egere correctione viderentur,emendarer, vero consilio occultato, quo se,perempto Theodosio, Orientale Imperium Eucherio filio conciliaturum putauit. Quae cum Honorius ut prudenter,& cum fide dicta probasset, datis ad Theodotium, & Alaricum litteris, Ticinum discessit. In itinere autem Olympius, vir spledida in praetono militia praeditus, cum vacuas principis aures es Iet adeptus, Honorio persuasit, Stilichonem nulla alia de caulla iter in Orientem optare, quam ut, Theodosio sublato, Imperium Eucherio filio suo tribueret, ac Ticinum progressus, ad seditionem milites incitauit. Itaque, cum Honorius post diem quartum, quam Ticinum inierat, in conspectum exercitus se dedisset, eumq; hortati ad bellum aduersus tyrannum Constantinum instituisset, milites,signo ab Olympio accepto,tumultuari coeperunt, ac magistratuSomnes aggressi, caedem ingentem fecerunt. qua in primis necati sunt Limenius praesectus praetorio Galliarum, & Cariobaudes in ijs locis praetor, qui Constantini manus elapsi,eo confugerant, Vincentius magister equitum , & Saluius Comes scholae domesticorum, atoue Honorio se se metu in praetorium reserente urbs ipsa foede direpta est. neque is tumultus ante comprimi potuit, quam Honorius in publicum se se sine diade-
276쪽
l z o De Occidentali imperio .
mate reddidit. quo scisito Linigurianus prestatus praetorio Italiae,& nraxuna occurentium multitudo vita priuata eli , cum ex fuga se iam quasi in tuto politi recepisscnt. Cum hoc Stilicho Bononiae cognouittat,atque Honorium, qui occisus dicebatur, vivere comperisset, Ticinum adire ad puniendos pro auctoritate milites,quod .imulus siradebatur, abnuit, quod Z eos timeret, neque conifantem Honori j ςrga sς animum certa ret , sed Rauennam sibi redeundum putauit. militibus autem monentibus , ut tutis in locjs consisteret, Monec Honorij animum erg/ se exploratam haberet, Sarias, qui dignitate inter ceteros eminebar, interemptis per quietem opera militum sidorum Hunnis omnibu , qui assidui latera stipabant Stilichonis, ad tentorium eius a Git. Stilistio autem, ut vidit,barbaros, quos secum habebat,inter se dissidentes, Rauennam petes, ciuitates, in quibus barbarorum liberi,& conitiges considebant, admonuit, ne quem barbarum ad se aduenientem admitteret. Vbi Rauennam
Stilicho adi jt,litterae subito Honorii ab Olympio ad Rauennatem exercitum misi, venerunt, ut Stilichonem comprehenderenx, atque in custodiam darent. Qua re praecepta Stilicho perturbatus per noctem in te plum salutis caussa confugit. ubi vero illuxit, milites aedem ingressi cum iureiurando praetente episcopo affirmarent, sibi non esse a principe impclatum,Vt eum perimerent, sed tantum, ut custodirent, ipsum hac fide egressiam sub custodia habuerunt. tum vero alterae litterae ab e0,qui priores attulerat,redditae, quibus praecipiebatur, ut Stilichoni propter delicta aduersus rem p. vita eriperetur. Ita Eucherio filio sugam arripi late Sinticho ad capitale silpplicium est abstractus . qui,cum semis, I
liaribus eum eximere cupientibus tegeretur , eos ab eiusmodi m opinsito auocauit, dc semet vltro occidendum exhibuit. Interfectus est
alen. Septembris, uir domi imilitiaeq; insignis, acer cop sili Q, manu promptus, principibus carus, sed militibus carior , & qui ad cetero
titulos praeturam in exercitu per annos viginti treν gesserat, & cum pol
stare prope Augustali post Theodosia murtem in Oc 4ςntς vorsariis erat. Haec ita cum Sozomeno Zosimus. Ali j λ μ de cari is decem Stilichoni allatam scribunt. Iomandes,& Marcellinus,quod V pdalos in Galliam immisisset, Numatianus autem, quod Gotthis It iam prodidisset. Stilichone sublato Olympius, magisterio Osficiorum sibi vindicato,aulam, Imperiumq; pro arbitrio administrare porrexit. Honorius Thesemantiam sponsam dignitate Augustae spoliatam ad Seren in matrem Romam remisit, Ar filium eius Eucherium vestigati, c repertum iugulari praecepit. qui, in inuentus Romae ad ecclesiam confugisset, dimissus in Picenum se rettuliti inde quaeitiones de familiaribus Stilichon seueris i
277쪽
mas habuit, vides e,ac de Stilichone aliquid proderent. qui cum nihil e- nunciassent, tandiu milibus caesi sunt, quousque spintum ediderunt. ac reliquum anni in proscribendis, & persequendis ijs, qui Stilichoni, Eucherioq; adhaeserant,posuit. nam X Kal. Octobris ad Theodorum praesectum praetorio scripsit, ut si quis ex proscriptorum numero comitatu suae serenitatis,siue moenia aeternae urbis intrasset, deportaretur . & VIII Kal. Octobris edinit,ut proscriptorum , satellitum m fortunae aerario suo accederent. & VIII Kal.Nouembris, ut qui in facultates Stilichonis, &actus videtentur esse versati, vel ex ijs dem facultatibus aliquid subtraxisse, vel aliquid rapuisse, omnifariam redderent. & X Kal. Decembris, ut qui opes praedonj publico,vel eius filio,ceterisq; satellitibus dedissent, vel iure, vel corpore, quibus ille usias esset ad omnem ditandam, inquietandamq; barbariem, his omnibus repetendi via esset praeclusa. inde Rauennam profectus, III Udus Decembris sic sanxit e Cum per Illyrici partes lybaricus1ρς rei r in usus, numerosa incolarum manus pedes 'Him externas. In cinius ingenuitatem Uiuua petitorum solet bbiigrassari, elim te iugum seruumtis imponere. Itaque ρraesicriptum tua sublimitas recognoscator Illyricianos omnes, quos patria complectitur,mel alia 3: bbet terra susceperit, petere non liceat. Item eodem die: Hostu 'blicus Stilicho novum,atque insolitum reppererat, Ut Litora,
P portus crebrum raret excubiis is cuiquam ex Oriente ad hane prest partem teret accessus. Huius ιniquitate rei moti, m ne rarior sit iuuersarum mercium
commeatineraecipium hae sancti erat littorum desistat, ac porruum pereiciosa custodia, , eundi, ac redeundi libera sit facultas. Interim milites, qui per ors ida diitributi erant tilichonis morte comperta,barbarorum Uxorta, ac iberos in singulis ciuitatibus inuaserunt, &bona eorum diripuerunt. Quam rem occisoru propinqui iniquo adeo tulere anjino, ut Romanis
rQlictis ad Alaricum se receperint,eumq; ad bellum Romanis faciendum hortati sint. suerunt m ea ad hominum triginta amplius millia. Ille vero inducias cum Stilichone pactas sibi seruandas putauit, ac legatos de pace ad Honorium in it, pecuniae summam quandam,ac pacis obsides postulant, Aetium, Iasonem, Gaudenti j, de Iovii filios, promittensi, se contra nobiles quoque ex suis quosdam daturum, atque ex Norico exercitu in Pannoniam inducturum. Quam conditionem Honorius stolide. auis instatui repudiauit,ita ut noque pacis, neque belli studiis, prout onortuit, inseruierit. Nam vulgo ita constitit, si paci studeret, eam modica mer do redimere, ac bellum in aliud tempus auertere potui si belum praeoptaret, omnes, qui ubique essent, exercitus in unum cogere,ac Sarum ducem belli deligere debuisse, qui & rei militaris summe ps ritus erat, & numerum ingentem barbarorum habebat. Quibus rebus L 4 omissis
278쪽
O omissis, equitatui Turpillionem, peditatui Uaranem, Scholae domellic rum Vigilantium,homines artis bellicae rudes Draepostit. atque hoc demum apparatu Alaricum,ti irruptionem fecisset, se excepturum constituit. Constantinopoli Imperium puero Thodosio relictum singulari unius virginis Pulcberiae, sororis eius, sapientia gubernari coeptum et , Anthemio praefecto praetorio primas sibi vindicante administrationis,& curet militaris. Ita egregia utriusque diligentia puer Augustus insigniter ad omnem virtutis,& pietatis laudem est educatus. Illaque, cum Alarici,& barbarorum motus,atque apparatus non medico rem utrique Im erio timorem incuterent, Honorius octauum, & Theodosius tertium consules nunciis inter se missis composuerunt, ut omnes aditus barbaris
concursantibus clauderentur. Quippe Theodosius VIlI. Kal. Maii ad Anthemium praesectum prςtorio ita icripsit: O mnefflationes navium, portus, istora,omnes a cesus prouinciarum,abdita quin etiam loca, 9 insiti tuae m risiscentia distositione solerti custodiantur indagine, mi nullus mel et i, mel clam, mel aperte, Uel etiam occulte nostri postis Imperj regiones inrepere, qui non aut imteriesiis prohibeatur obicibus,aut cum accesserit lico teneatur, fusi sacros apices a domino p. itruo meo Honorio ad me perferre aperti si a ratione monstrauerit, cum ea
Lm diligentia obseruando i si ad alium quenquam a memorato principe Axerit habere affatus, petitore detento sacrae litteris cum omnibus chartis Atrata ad meam elementiam transinit tantur. hoc enim g tyrannici furoris, o barbaricae feritatis occasio persi det, o inter me, dominum , I patruum meum Honorium mitifim recurrente admonitione conuenit. Sub idem tempus terra peri septe dies mugitum ingentem dedit, Vt Marcellinus memoriae prodidit . quς res nihil aliud pretia unciasse mortalibus, nisi nouam Gotinorum in Italiam irruptionem eth visa, qua populata,vastata, Italia, Roma direpta, atque incensaeli. Quod factum omnibus celsissimum urbis fastigium contem plantibus nouitate, ac magnitudine sua pro memorando esse prodigio debuit. Etenim quid mirabilius esse, ac prope portensius potuit, quam urbem eam, quae annos amplius octingentos poli cladem a Gallis a ceptam non solum ab omni hostili intacta calamitate suisset, sed etiam omnium gentium victrix, dominaq; stetisset, repente barbaris longo a se terrarum, coeliq; spatio dili uetissimis in eam necessitatem adductam esse, ut non solum ipsa de suo capite dimicarit, sed uniuersas etiam prouincias tibi timere, ac de propria incolumitate cogitare coegerit λ Siquidem, ut praeclare D. Hieronymus dixit, quid salvi esse potest, sit Roma perit 'Huius porro calamitatis auctor Alaricus fuit. Ille vero ad repetendam cum sius Italiam ea maxime ratione accensus ell,ut Honorium,a quo primum victus, deinde contemptus esset,& quem, Stilichone summo duco
279쪽
mortuo, infirmum & ducum,& armorum apparatum in Italia feciste, animaduerteret, ad aliquam honorati obsequi j necessitatem adduceret. Itaque ad cetera praelidia,quae tibi parauit, Ata ullum coniugis sitae fratrem
ex superiore Pannonia euocauit,ut gerendae rei socium sibi ascisceret,qui Gotthorum, Hunnorum i copias non despiciendas haberet. deinde,cu is libi lentius agere videretur, iter,illo non expectato,ingressus est. ac claustris alpium Noricarum refractis irrupit. atque, Aquileia, Concordia, Altino, Patauio ma laeua dimissis, nemine, tanquam in die sello,occurrente, ad Padum amnem peruenit. quo traiecto,ad castellum Bononiae, nomine AEt inquit Zolimus, Oecubariam adij t. inde Rauennam versus progressius,ad pontem Candidianum non longe ab urbe consedit. ac statim
legato ad Honorium nullo pacem sedesq; tibi,ac suis in Italia postulauit, promptum fidei,atque operae militaris obsequium offerens, si eius sibi uti beneficio licuisset. Honorius, quanquam se infirmioribus esse viribus sentiebat, quii Is ut aequo marte cum eo pollet confligere, tamen Rauennae urbis munitione,de Orientalium copiarum, quas,Stilichone vivente,acciuerat, expectatione,ceterisq; Italiae praesidiis, in primisq; urbis Romanae confis is, magnificὸ respondit,nihil eorum se,quae postulabat, dare posse, ipsums, ut prioris memini fleexpeditionis vellet,& quem exitum habui Llet,monere. Quo responsb audito Alaricus incensus, sibitis,castris motis, Ariminum,atque inde in Picenum,&ex Piceno in Umbriam transiit, oblata omnia oppida populans, ac miserabili strage vastans, & ad Roma
oppugnandam se ire ostendens, ut terrore illo Honorium ad aliquam pactorum aequitatem adduceret. Cum autem ne ita quidem Honorius cederet, Narniae, quam in speciem inlii tuerat, obsidione relicta, Romam ire perrexit. Parum autem abfuit,quin Eucherium in iis locis ostenderit, ac conseruarii. nam eum paullo ante inuentum Arsacius, & Terentius eunuchi Romam abduxerant,ac iussu Honoris rugillatant, α δ hermantia Serenae reddita, maritimo itinere, ne in Alatici manus inciderent, ad Honorium se receperant. quorum Terentium nonorius cubiculo sacro praesecit, Arsacio proximum ab eo locum concessit. & Africam Heracliano Comiti, Stilichonis interfectori,attribuit. Romam progressus, statim urbem ex omni parte circunfuso exercitu cinxit . quo facto, saeuo si ibito tumultu misceri omnia coepta sunt. nam & serui,& barbari multi ad eum, ut praesenti se periculo eriperent, transiuerunt, S senatores
pagani ad veterem suam fabulam redierunt, ut immolationes reuocandas, & sacrorum Chrillianorum cultum deserendum esse contenderent, unde tanta,& tam crebra mala fluxistent. Senatus autem una cum Placidia Honori j sorore, cum Serenam sitspectam haberet, ut quae Gotthos ad urbem
280쪽
ad urbem acciuisset, eam necate comi uult, haud dubia spe ductus, fore, v t Alaricus ab urbe, illius morte comperta, recederet, ut qui ab illa urbe sibi proditum iri, speraret. itaque Serenae correptae laqueo fauces elis, . Quod ubi Alaricus cognouit, obsidioni acrius institit. nam 5: portas omnes obiti uxit,ne cuiquam ingressus, exitusq; pateret, & occupato Tiberi commeatus lubuectionem c portu prohibuit. Ac Romani quidem per aliquot dies magna animi constantia omnia belli incommoda pertulerunt, haud ambigue iliblidium Rauenna ab Honorio venturum in
diem opperientes. pQst autem,cum nemine succurrente, si es eos destituisset,ut imminentis famis periculum propulsarent, frumenti modium
minuerunt , ac partem eius tant undimidiam excoxerunt, quod in singulos dies erogabatur, atque inde, gliscente penuria, tertiam. ad extremum autem , cum omnia iam alimenta deficerent, ingens fames ciuitatem oppressit, ac mox famem saeua pestilentia excepit, &, cum passura omnia cadaueribus complerentur, quod extra urbem sepestri de more non poterant, lues ipsa dira odoris laeditate vulgata est. Haec autem pe-ili lentiano Romam solum, sed totam etiam videtur affictasse Italiam,
nimirum ab hac colluvie barbarorum inuecta. siquidem scribit Rufinus ad Clitoinatiuinitum Aquileiensem episcopum, perruptis ab Alarico duce Gotthorum Italiae lauitris, morbum te pelli erum insedisse, δἰ agros, armenta iros longe, lateq; vastasse. Quanquam autem Romae multis cibum benigne stippe ditauit Gratiani quondam Augusti uxor, ut inquit Zosimus, Laeta, eius m mater Pissamena,quibus ex regio fisco Theodosij in isti tuto sumptus mea sae regiae praebebatur, id tamen exiguum a fulsit,ut in tanta necesiitate, stibi id ium. Itaque, cum Romani ad hum norum malorum prope ultima deuenissent, ita ut in semetipsos etiam stimulante fame saeuirent, senatus tentatis rebus omnibus, quae in mentem
venire possent, legationem ad Alaricu in denique destinauit,docens, senatores paratos esse ad pacem accipiendam, si tolerabilia imperaret,
populum ad pugnam faciendam, si illius copiam faceret. Legati misit Balilius praesectus,& Ioannes tribunorum pi a possitus,qui idem hospiti j n cestitudine cum Alarico erat coniunctus, cum Alaticum in castris conuenissent, errore populi agnito, neque enim pro explorato adhuc ha bebatan Alaricus in castris esset, atque urbe ultro oblideret, an, ut fama manauerat,alius,qui partibus Stilichonis faueret, atque ipsum ad urbu adduxi isset senatus mandata ediderunt. Quibus Alaricus auditis, atque inprimis,quod populus paratus ad conserendum proeli iura esset, ingenti es- filio risia respondit,se nihil ea re commoueri. nam spissius Mirum rat iore ficilius desecat pacem autem se aliter dare non posse, nisi omne aurum, l