장음표시 사용
161쪽
Addit. ad Collectan. Doct. in Lib. IV. Decretal.
illud verbum, ratres, statim qualificat ex termino differenti, videt ieet, qui nobis lure Leuit leo in exe- tutione Sacerdotalis ossicis eoadiutores existunt, atque ita praesignat assistentiam,seu assidentiam i lam in iudieando ex Iure Leuitico introductam , cuius munus nullatenus ad Episcopos simplices,sed ad Episcopos Cardinales, Ac caeteros eiusdem Collegii spectat, atque ita hunc lex expendit hic subn.ar. IO. Andr.8c Abb.vterq; n. rs. 3c alij passim, quos citat Iacobat. de Concia. lib. I. ara I a. ebana Et quamuis cum Papa scribit Cardinali noria Episcopo eum vocet filium. cum eo tamen sensu vesit filius primogenitus, nihilominus quando refert verba ad ordinem,caelumque ipsum,semper eos voeat fratres,ve bene declarat Host in cap.ad Iiberandiam num. 3. de Iudaisin est tex. in c.jundamentas. δεσιι, de elerit. lib. s.
Ad Lib. IV. Tit. XVIII. Qui Matrimo
nium accusare possunt,&c. CAP. CUM IN TUA. VI. num. a. in e.
modo absentia sit longa,& remota, & talis ut id,de quo quaeritur, verisimiliter ad notitiam absentis peruenire non potuerit, alias seeus . Vnde ignorantiam erassam,& supinam non excusare per huc tex. tenent Costa dejactifcientia, er ignorant. i p. II.
Colla is facti scientia,er ignor. 3 p. 73. . num. r.
Ad Lib. IV. Tit. XIX. de Diuortijs.
CAP. PORRO. III. num.6 in sine. Potest
etiam Iudex ex ossicio inquirere super eoa- sanguinitate coniugis ne inter eos iniustae eontrahantur nuptiae, ut per Soccin. g. Is .fauenι. s. Farin. fragmenι.crimin. p. a.Γt.I. num.IM. CAP. QUANTO. VII. postmιο .F. In tex. ibi non ιamen eri ratum,inter sdeus auram vera, erratum exuiiι matrimonium. γ Ergo Matrim
nium fidelium est ratum eo quod fidelium est ob su- se eptum Sacramentum Fidei, ita Magist. in HII.
uissime Basil. Pont. de Saeramento Matrim. lib. X. cap. rs. a princip. ubi num s. in verba. Quare quod nonnulli Doctores asserunt Matrimonium e fici ratum qua sacramentum est, si velint idem esse Matrimonium ratum, & esse Merameeum sumpta proprie voce Sacramenti, valde falsum est. Nam Matrimonium infidelium eum ad Fidem is transeunt fit ratum, ut docent Ambros. scilicetr .ad Corinιb. 7. γ & Ianoe. scilicet in praesenti di tamen non est, nec potest esse Saeramentum.Αt si nomine Sacramenti latelligant vinculum matrimonii , quod ratione huius areanae signifieationis diei solet Sacramentum, ut dictum est, recte interis pretari possunt, ut idem sit, ac si diuerene fieri r tum susceptione Baptismi, eum in ea susception conueniat Matrimonij vinculo ea ratio Saeramenti, scilicet significatio eoniunctionis Christi cum Eeelesia, ut dictum est. Cum autem dicunt esse inosolubile quia ratum, δι ratum quia insolubile re dicunt , loquuntur autem de insolubilitate extrin. seea ut dictum est, quae illi aeeedie ex susceptione Baptismi,quatenus cessat iam easus ille,ia quo p terat dissolui in baptizati fauorem. Ibid.n. ms ne, idem repetit ipsemet Basil. nri in Domuissimo tract. de Sae amento Matrimonst
ob. 7.e. I. num. 17. aduertens n. a 8. quod quamuis
matrimonium teneat etiamsi unus eae eoniugibus labatur in haeresim,attamen cohabitatio illieita est, unde separatur thorus, & domicilium, nisi eonis tudine, quando periculum abest, huiusmodi prohibitio abrogetur;quo fit ut apud Gallos, Getetna seque sine ullo peccato Catholici Matrimonia cum haeretieis contrahant, & eum eisdem cohabitent. . CAP. G Α V D E M V S. V III. n. ro. noui sis sime Basil. Pone. in suo tract.de Sacramento Matri moniν lib. 7. e. s. . num. I 6.er num. I r. asserit pro babiliorem eorum opinionem, quae docet Matrimonium non dissolui iplo iure ae infidelis dilaedit, vel pertrahit in peeeatum , vel non vult sine iniuria Creatoris cohabitare,sed eum transit fidelis ad secundas nuptias, de in hanc suam sententiam citae S.Thom. Palud. Maior.Turree. Armil. Sylvest. Nau. Sol.& Valent. de n. I 8. reprobat sententiam huius glossae dicentis lieet Maerimonium sit solutum, tamen restitui Iure postliminii in fauorem Fidei, ex eo tundamento quia Matrimonium diei non potest postliminio redire cum eius essentia ex consensi pendeat eontrahentium , & quoniam eum infidelis sui coniugis eonuersi pariter sequitur religionem sne nouo essensu in priori permanet Matrimonio, neeessario dieendum est illud non suisse peremptu .lbid. n. ro. in sine, Basil. Pone. in stio nouissima Dact. de Matrimoni, Saeramento Lb. 7. cap. 9. Ibid. n. ι3 Vne, nouissime dasii. poni .d.eap. 9.
162쪽
promti, quia in hoc Sacramenti nomen su-antur In genere . in illo vero sumitur in speeie pro Sacramento novae legis , & sie etiam Do. qui videntur sibi aduersari ad concordiam reducuntur. Vtrum autem Matrimonium ab infidelibus contracium si postea ad Fidem conuertantur per Baptismum verum sit Sacramentum nouae legis quaestio est dubia, in qua Ioan .Eechi. bon II. 73. de i
cramentum , dummodo tamen post Baptismum pristinu Matrimonium in infidelitate contractum nouo consensu confirmetur, quasi nouus ille consensis tempore habili expressus Saeramentum faciat, sicque apud virosque Indos obseruatum.Specul. ve ro coniugatorum p. a. arri. 36. affirmat Sacramentum esse, sed nouum cosensum post Baptismu negat esse necessariu,nam cum idem matrimoniu maneat, quod per Baptismu non dissoluitur ex tex.in prasemi,eι in c. in em, sequitur quod nouus c sensus no facit nouum Matrimoniu,nec praestat no uam sorma,& materia, di perconseques necessarius non est ut emiatur Saeramentum; unde coneludit
quod lieet laud bilis sit consuetudo Ecclesiae, quae iubet infideles post Baptismum pristina MatrimOnia nouo eonsensu eonfirmare, necessarium tamen non est . Durand. vero d. dis . a ρ. q. s. validi ismo argumento eotendit Matrimonium infidelium nec
ante , nee post Baptismum elle Sacramentum, ait enim in omni Saeramento factum esse necessarium, quia eonsiliit in opere operato, sed in illo Matri monio factum ante Baptismum non facit Sacranie . tum, factum vero poli Baptismum non facit Matrimonium, quia eum per baptismum solutum non sit de nouo fieri non potest , Baptismum vero per se non potest Matrimonium Sacramentum facere, licet ad i liud necessarius sit, ergo Matrimonium Sacramentum non est, quae sententia probabilis est,&iaeile desendi potest, benignius tamen erit cum picistisque asserere Matrimonium infidelium post B ptismum ornatum eonsequi Sacramenti, praesertim eum Me mos Eeelesiae probare videatur, & In fortioribus terminis resolute viger. de ιnsit. Eciaesa-
C A P. DEV S, QVI. IX. pos n. a. Quatenus vero hie tex .concedit nouiter conuersis ut viatur Matrimonio contracto eum relictis Datrunt, diffieilis reputatur a Doctoribus; Clos enim, Abb. Praepos. & communis hie existimant Matrimonium illud fulta contra tum ante Baptismum,& eundem intellectum probat Sot .in dj . o.q. c. ari. 4.ιn sine.Cou.desponsalib.8.a .e.ε. . io n.3Aed defendi non potest. Primo quia si ante conuersionem contraheret nulla Ponti fieis eoneessione opus esset, Matrimonium enim contra leges Canonicas ab an- fidelibus contractum valet, & post biptismum dirimi non potest ex capgaudemus , supra hoe tit. Ru sus confunditur ex verbis tex. dum inquit quia dispar est ritus de nouo ad Fidem conuersorum, igi tur consuetudo nubendi relictis fratrum erat eonuersorum de novo, & sie fidelium, qui adhue non erant satis instructi de cessatione legis veteris in
his praeeptis iudicialibus,quq ad religionem,& eε-
remonias non pertinebant , de arbitrantur post conuersionem se posse relictis fratrum nubere . Deinde conuinei tur ex illis verbis propter infirmistatem gentium; quς parum conueniunt his, qui an te conuersionem contraxerant, & nulla indigebant venia. Unde verus intellectus est Matrimonium hiefuisse post conuersionem ab his, qui iam erant fideles,& legibus ecclesiastieis ligibantur,& ideo neces.saria illis fuit dispensatio, quod vero tex. ait, si tamen iuxta legem Mosaicam, &e. eo pertinet quia si nuberent relictis fratrum eum sobole descendentium, quia id erat eontra legem Moysis, qua putabant se eo uti posse Matrimonium non erat bona fide, Ze iusto errore factum. neque dispensationem merebatur. Nee obstant hule interpretationi verba tex. ibi, ne tales sibi de caetero postquam ad Fidem venerint, copulent, quoniam non vult Ponti sex fignifieare neminem ex ea Eeelesia fuisse eate nas conuersum.est enim illud falsum, & eontra m ni ksta tex. verba in prine. ibi,eonuersbrum, sed i
Iud demum vult Pontisex quod qui usque ad illud
tempus post conuersionem sic eontraxerant, nantur Matrimonio perdispensationem,qui vero des ceps contraxerine post eonuersionem careant dispensatione illa, & ideo praeeipit Episeopo, ut illis
dei neeps tale Matrimonium interdicat, quo pacto tex.hic veram contέnet dispensationem , de intelligitur a Paris. in effectu ong. 61. n. as r. is quam uis ab eo reeedat Cou. Obi supra , non pereipiens
Ad Lib. IV. Tit. XX de Donation.
inter virum, &c. CAP. DE PRUDENTIA. III. post n. 3.
Amplia loeum habere huius rex. conclusionem non sesum quando plenariE, sed etiam quando summari proceditur, quia etiam tunc ludex Ecelesiastieus de causa principali summarae cogno. stens super temporali incidenter moto rectE pr nuntiabit ; eurus contrarium dicendum erit in lai-eo,qui nec incideter in eausis summariis quoad ee-elesiastiea negotia se potest intromittere, vi post
se laicum Iudieem eognoscere de eausi x eeelesiasti cis incidenter,unde inferunt posse in causa posseω-ria,quae summaria est, incidenter cognoscere,quod tamen falsum puto ex his , quae tradunt laee. isv. Cou.practic. p.3 n. t. Valλχ. conf=3.n. 9.C A p. ETSI N EC ESSE . IV. post n. a. In tribus dissicilis reputatur hic rex. Primo in eo quoa
163쪽
i e 1 Addit . ad Collectan. Doct. in Lib. IV. Decretal.
quod vir uxori dotem dedicti , cum uxor viro dotem , vir autem donationem Propter nuptias uxori constituat Z Secundo qliare pactum inter Regem Legionensem,*filiam Regis Castella factum ae dote lucranda,li eam aliqua occasione relinque ret , non sit obteruandrina Tertio quomodo eos, &donationes contrahentium incestas nuptias per eosdem sbluto Matrimonio repetatur, non vero Fisico fadiudicentur ZQuod attinet ad primum I. bie oppressa difficultate exponit verbum, dotem , idest donationem propter nuptiaS , quam tamen expositionem DD. comm Iter reprobat per alia lex verba inserius posita, ta ideo nec dos , nec donatio propter nuptias, quae satis euinclint dotiS constitutioilem, in propinsito interuentile . Qirare resoluendum est quod quiuis dos proprie dicatur, quam uxor dat viro ad M, trimonis onera supportanda, donatio vero propter nuptias appelletur, quam vir uxori facit, ut probattex. in cap. nuper, in . boc ιιι. I. I. I. it. in s. san cimus, C. de donat. a me nuptlas, quandoq; tamen
vir uxori dotem potest assignare, ut probat tex. in prasenti, dcind. v. nuper, tex. t. ιn cap. I. de auum . &post Vincent. Abb. Praepos & alios hic, explicat Xuar. ιn ιιι ae Ias arrbas num φ. α est recepta sententia ex Valasc. cctus . num. D quae planius procedunt secundunt antiquam Castellae consuetudinem, ut praecidati L D. aduertunt,de qua Palat. 1 arepet. r . huιπι ιiι. g. ass. nutu.a Greg. I. glos
ad secundum vero dubium reiecta opinione Butri, hic n. s. Abb. n. 3.&aliorum, qui existimant pacti in proposito non esse obseritandum, quaa disesbluendi Matrimonij libertatem impediebat, tunc enim magis ob turpem, quam ob nu .lam causam datum esset, resbluendu est pactum sime dote non valere , dotem autem sine Matrimonio non consister in ta l. auunculo. de condita. ira causa. Vnde cum Matrimonia Inter consangi lineos nullum sit, caetera,quae ex eo dependent nullius quoque sunt momenta , & licet in contrairendo Matrimonio cuna consanguinea turpitudo versetur , ire dote taminiaconitituenda nulla turpitudo reperitur, unde cum ain quacunque materia cautii proxima non remota
sit inspicienda, causa autem proxima in proposito sit dos, quae nullam ex se continet turpitudinem, merito Pontifex in proposito decidit paduim de lucranda uote in filiorem filiae Regis Castellae celebratum magis ob nullam, quam ob ti ein interpositum , quem intellectum colligo ex doctrina Bart. in I. υILnum. a. st . de condiei. Ime causa , quam sequitur
ad tertium dubium inquirendum a nobis estinim propter conlanguinitatis Impedimentum inter
Regem Legionis, & filiam Regis Castellae inceptae
nuptiae effetit contractae,qliare dos per Regem Bluto Matrimonio reperetur, non vero Fisco adiudicetur iuxta reg. tex. ιn I. cum θις flatus, A. υδε. f. hoe tu.er m I. quι eontra,*nria aurb. ιnce ias, G. de ine
sis nut. quibus Iuribiis probatur bona cotrahentia incestas nuptias Fisco esse applicanda; in quo tex. iste dissicilis admodum reputatur, variosque patitur intellectus. Naragus in praesenti dicit quod sti
cet in specie huius tex. ille , qui incestas nuptias cω traxit, Rex erat Legionis, qui nullum in temporalibus sirperiorem recognoscit , iuxta resoluta in eo Ie i. ad cap. per venerabriem, num. a . qu 6 sis DX. ac persequens neque fiscium, quem intellectuin commune dicit Alciat. in I. bis eo eqsunter, A. I. num. a I. Jamilia beres. Mer. deris. a6ε num. Pso Nouell. ae dote par. II.nu. . sequitur D. Barbos in Io, ante,n. 28. .s utomatr. Qujda vero inter*-- salia de fiaturo, & Matrimonium depraesenti communiter distinguunt, ut stilicet contruentes illicita sponsidia etiam scienter non incid3nt in poenas con traheotium incestas nuptias iuxta glos verbo estu trabere In Gem. I. de consang. sed potius donata reuocent per condictionem sine causa per tem in L snss. de condictoine eaQ.;contrahentes vero illicis tum Matrimonium,sive consumatum illud sit siue no . incidant in praedictas poenas , eorumque bona Fisto adiudicentur. Mij putant Matrimonium in praesenti Bisse contractum sub conditione si Papa dispensaret. Rip. tamen in rub. num. 29.Τ.Iesmo matrim. alium ad hunc tex. assignat intellesm nempe ideo Regem Legionis donata inproposito potuisse repetere, quia licet Filicus ea posset auferre in poenam contra mim incestas nuptias, mulier tamen de hoc Iure opponere non potuit cum nullus de iure Fisci praeter ipsum Fiscum posset opponere, ut notat glog. verbo non periinero ιn a. t. ora, qua consequenter, M. r. via
Alciat. num. a I. Cou. u. cap. 6. . I. Num. 23. .
Sed his,&alijs reiectis intellectibus inhaeredo pri--,que supra ex glos in praesenti praestiti aduentauduxi quod quamuis dos, donationes propter nuptia re caetera, quae ex contrahentium incestas nuptias liberalitate procedunt a Fisco tanquam ab indignis
possint vendicari, ut probat tex. insequa eontra C. meesis nnpt. auto. Incestas,eod. tit. hic tamen non
condictione ob turpem causam, sed potius in poemnam eorum,qui incestaS nuptias menter contran speetaliter filii statutum, ut patet an d. I. qui conma. ibi, vendicari sancimiis, de in d. autb. inresias in princip. ibi, incestas nuptias contrahentis poena est bonorum confistatio ; unde quamuis castra a Rem Legionis filiae Regis Castellae magis ob nullam,quam ob turpem causam data essent, ut hie tex. probat, ita condi αone sine causi per Regem potant au-sem , quia tamen incestas nuptias stienter contraxit potuit Filcus,si seperiorem recognosteret, praedicta bona in poenam vedicare, sed cum Rex Iegibus quoad vim coactiva subditus no sit in poena Iuris no incidit , ac per consequens quod sine causa dedit iure optimo condietione sine causa potuit repetere, iuxta ι. Olt. . de condiri. sine causa. CAP. NUPER. VI. num. 3. in sine. in tame attinet ad commoditatem seudi, di emplisiteusis potest vasullus absque consensit domini illa duoad vixerit in dotem concedere; ratio est quia per tale concessionem utile domini si non transDrtiae, nec iiis aliquod in re constituitur, sed obligatio sola pers natis ad Himas ex ea percipiendo unde talis concessio nec est alienatio, nec prohibita censetur, quare ad quodcunque tempus fiat morte vassali expirat, si
bereq; ad illum regreditur , ad quem si in dotem
164쪽
De Donation. inter virum, &c. ni. XX. Iss
CAP. PER UESTRAS. VII. in princ.ibi, me catori,&ca ubitatDD. in proeli mio pacto dos sit deponeda penes mercatore, quod si periculosa seerit
expolitia iam plene mulieri noa suecurritur,si vero cum pacto, ut perieulum ad mercatorem pertiaeae, iam talu luerum turpe potius, quam honestum dia
m. Quare communis opinio intelligit contractum asseeurationis siue cum eisdem mercatoribus penes quos deponenda erat, siue cum alijs esse licitum, ut poli Nau. in man. p. lyinu. s.ct in ca .3.resoluit Fr.Ludou. peE in inLDuctorio m.
ciam.decit a 3. nu. I. de eoq; Pontificem esse intelligendum, aliter honestum lucrum cum dotis securitate dari non posse. Uerum hie intellectus licet in se verus sit, diuinatorius tamen videtur, multaque simplat, quae ex littera huius tex. non colliguntur, nec.hodie poterat practicari eu post nouam Sixti V. Constitutionem super assecurationibus editania, talis contractus eum eodem mercatore sit prohibitus, di vis rarius praesumatur. Vnde omisso prae
dicto, & alijs intellectibus,de quibus per Cou. ἀα
--μυem. ad primum, planius intelligitur hierax. ut scilicet Pontifex non dieatur dotem apud mercatorem saluam esse a damnis,& periculis fortuitis , eum enim solum intendat texatotem saluaria viro ad inopiam vergente, qui idoneam eautione praestare non poterat, & ad hune effecium iubet ea apud mereatorem deponi, ut ex parte honesti tueri matrimoni, onera supportentur . erit igitur dos
apud mercatorem eo modo, quo laret apud marituma inopem, sed opulentum, & ut penes maritum
diuitem dos a fortuitus casibus libera non est, sed eis se subiecta remanet, igitur similiter penes mercatorem esse potest,& quamuis tex. in prasenti deis
solo lucro mentionem faciat, damnum necessario proportionabiliter Inducit ex reg .cum duobus sas dam Τpro socio, faeiunt illa tex. verba, ibi, ut ex parte Loilesti lucri,S: c. honestum autem luerum dici non potest, quod ab eo socio praetenditur, qui nullum damnum subit, iuxta d. i. damna, cum
Ad Lib. IV. Tit. X XII de Secundis
in med. ibi, num. 39. plures refert Doctores Farin frag. crimin*. ait. M. nu U.393.
Ibid. nu. .m ine. Unde & quaelibet lex lata a saeculari Prineipe ei rea Matrimonium, etiamsi non . robetur ab Ecclesia, nulla est, ut docent S. Tho. in .disy. a. q. r.ara. r - .Syluest tum Matrimo.
Saneheκ resolute nequaquam posse Principem saecularent fidelem aliquam legem statuere ad substatiam Matrimonij directe, vel indirecte pertinente, quae vim habeat, nisi ab Ecelesia tacite, vel expresse probetur, ex desectu potestatis,& num. . pariter resoluit neque circa aceessoria Matrimonii possi Principem saecularem ex desectu potestatis leges serre, si eo accessorio impeditur principale,& nu. I. dieit cirea alia aecidentalia Matrimonio, vel Metasoria, quae non pertinent ad eius substantiam , neque ex se impediunt prinei pale, laeviares Princia pes pro sua potestate posse leges validas statuere, cuiusmodi sunt leges eirea dotem , & luerum Amris, vel donationes inter virum, S uxorem, di spo
salitiam largitatem, & similiter leges, quae poenis constitutis adiuuant prohibitiones Ecclesiasti eas.
Ad Lib. U. Tit. I. De Accusationibus, &c.
A P. SI QUI S. II. n. x. insine. Icopis num .8o. Vnde haeresis causa in Episcopo re-& ibi dictis adde m duxi Con- seruatur Pari cap.inquisitores,de haret. Itb.6. Cone. cilium prouinciale non posse sor. Triden .d. cap. s. Pena in direct. Inquisit. p. 3. conet
ad effectum transmittendi illum, aduertendum tamen, etiamsi Episcopus sit titularis ad Papam , quia vult Concit. Trid. Molin. de Iunii.traes.s disp.a3.num rρ. Illustrissi festina de rejo .cop.*uod non is mus,& Reuerendi stimus Dominus meus D. Rode- solum dissinitio,iaci etiam cognitio sit tantum San- ricus a Cuntia de Confessorabusfilicitantibus mutinctissimi. potest tamen Metropolitanus cognoscere, res in Confessone q. 1 1. num.7.in pranci p. a quo aliaeausas eluiles Episcoporum, in Cone illo vero pro- praeclari laboris monumenta in dies expectamus, vinetali tractari ,&dissiniri possunt causae erimi- quorum eognitione,nota in is,& gloriae tantum connales minores Episcoporum etiam non existenti- sequutus et , ut eruditionis,ingeni j eadidi, Et a ma-bus inibi duodecim Episcopis a Cone illo requisi- ioribus susceptae nobilitatis causa Episeopatus Poetis, quia constat Concilia prouincialia ex minore talegrensis munus obierit,& postea ad Portugalen. numero Episcoporum ut plurimum consistere; nec Episcopatum transIatus vigilatissimi Pastoris su obstat quia in eognoscendis causis F piseoporum , stinuerit ossicium, nunc vero Bracharesis Archiepi- requirantur duodecim Episcopi, quia illud proce- scopus, Hispaniarumq. Primas magna omnium n die in causis maioribus . Ita Armendar. in addit. strorum laetitia electus est, ille inqua in d.itio tradi.
165쪽
Addit. ad Collectan. Doct. in Lib. U. Decretal.
seopos haeret leos non posse ab Inquisitoribus Fi
Ad Lib. V. Tit. III. de Simonia, &c.
CAP. CUM IN ECCLESIAE. IX. post m. 3.
In glos. L Benedictionibus.a. J ibi licet pro ma-ιrimonis aliquid dare cel recipere non es peceata Collige ex glos. pro Matrimonio posse pecuniam dari, ide assirmantgoy I .in cap. bonorantur 3 a. q. 1. Praep. ιu cap. de condit. anos sed dubium tacie quia constat pro conserendis Sacramentis non posse aliquid exigi, sed Matrimonium est nouae Legis Sacramentum gratiam conserens , vi de Fide definitum est in Cone.TrIdfeffag. de refrm. Matrim. n. r. ubi plures ei taut L D. in Remission. quibus adde Basil. Pone. in suo novissimo tract. de Sacra m.MatrImony tib. i. ev.f. num. . ergo pro eo 'eunia peti non potest: augetur disse ultas exi. a. Fia donat.inter Oirum, ubi dicitur Matrimonia non debere esse venalia. Quare respondendum est in Matrimonio interuenire pecuniam non ratione contractus humani, ut vulgariter diei soler,contra .ctus enim matrimonialis inter Christianos non est separabilis a Saeramento, & perconsequens velut quid annexum spiritualibus no est pecunia aestima-hile, sed quia Matrimonium est etiam in ossicium naturae ad mutuum obsequium,3c cohabitationem, ad prolis susteptionem , 8c edueationem , atquOideo non conuenit , ut in hune finem pecunia petatur ad hae onera supportanda, quo modo rem explieat S.Thom. receptus a .a . . Io .art. 2.
CAP. NEMO. XIV. post nurn. r. Dissicilis est hie tex. dum videtur probare simoniacum effos elerieus temporale aliquid accipiat, ut peccatualterius celet, aut non denuntiet, item si Praelatus, ut subditum non corrigat, quod ex hoe tex. notant gis hic verbo celat, Hos . Abb. Zaharel. Felin.8c reli in qui iste omnes DU. id ipsum a firmat S.I hom. r. a. q. OO .art. 3. ad 3. di in A. diri. aF. q. s. ubi palud. fleatii, Anget .verbosimonia 3.nu. a. 1yluest. eod Verbost y.υς- . S. Antonin p. at t. r. cap. .g. Ι7.SOt.de I ιιι. ιιb. 9 f 6. ara.a. wrfad 3. argum. Dissicultas oritur ex oefinitione simoniae, lecundum quam eius
essentia in eo consistit, ut aliquid temporale tanquam pretium spiritualium detur, aut recipiatur, vii de fit, ut necellario ab altera parte pretium, ab altera aliquid spirituale,aut dari, aut promitti debeat, ut simonia iudieetur, at vero ubi aliquis pretium recipit ut non denuntiet, seu ut non cor. rigat, plane nihil spirituale dat, aue promittit, sed tantum omittit facere, omissio autem curae eum nullum habeat actum p. litiuum simoniam facere
non potest, quia nihil ibi existit,aut fit spiritualo.
Sed omisi glossar, Innoe.Host.& aliorum in praesemii intellectu , dieentium m hi est ad exactam huius dubi j explicationem , duobus modis posse eontingere ut aliquis preeio peeeatum alterius celet, seu non corrigat, aut per omissionem puram, eum sei. licet non denuntiat, aut correctione omittit absci
loneis positiuo,vel per actum aliquem positiuu, ve si parochus subditis persuadeat, vel percipiat
ne denuntient, euius persuasionem actum spirituaalem appellat D. Antonin. d. g. r . vel a Praelato, de eius uuaistras obtinet, ut denuntiati nomen, aut nostribant, aut de libris deleant, etenim eum Praelatus , aut Iudex, dc clerieus pretio subditum eriminosum a poena absoluit, erimen ipsum condonat, impunitarem concedit, aut praeeipit ne aduersus illum pro eo erimine procedatur, vel ad tempus , vel in perpetuum, his enim modis,& aliis similibus ita a correctione absistit,ve actum sui muneris, aue
iurisdictionis Eeelesiastieae positive gerat. His su positis resoluendum est , quod si priori modo perpuram omissionem quis aut non denuntiet peccatum, aut non corrigat , quamuis ob id pretium recipiat, peccabit quidem grauiter, verumtamen simoniam non committit, At hoc easii procedit se
tentia Innoe. be antiquorum rationes, de argumenta contra communem adducta. Posteriori vero modo si per actum aliquem positiuum id fiat simonia erit,quia vere spiritualia pretio aestimantur, de hoe cassi locum habet tex .in praesenti, de m d.f. qui a tem, communis sententia nostrorum, Ae Theol gorum, de qua supra. CAP. EA, Q UXVI. n.a .in tae. Probat
etiam hie tex. iuncto e.in latum 36.10.Me tinnullius consuetudinis praetextu obtineri posse, ve pro Chrismate, aut oleo consecrato exhibendo pec nia aliqua recipiatur, nec ex eo consuetudinem e cusari quod illa peeunia, ea thedrati eum, aut praestatio Episcopalis,aut pasculum appelletur,vel alio quouis nomine, aut praetextu exigatur, idem probat tex. in cap. non satu, adfln.hoc tit.vbi eosuetudo quantumuis longaeua quasi Iure diuino contraria improbatur ea ratione,quae redditur m eap.τα de eo uetud. faeit etiam eap. ad nostram, hoc tit. Sed di Seultatem faeit, quod ea peeunt a tanquamea thedraticum, aut onus Eeelesiae impositum ex
gi potest cap.. . in Ecclesastea benes obstat etiaquod Praelati videntur polle exigere expensas,quas in oleo ex balsamo eomparando, de aliis ad consecrationem necessarijs faeiunt in gratiam Eeelesiarum, Si ratione expensarum videntur haspecuinias exigere . Accedit quod consuetudo seut lex facit, ut illa temporalia,quae a ministris spiritualium recipiuntur,non quasi pretium,sed quasi stipendium, vel onus reale heclesiasticis impositum, aut alia honesta ratione recipi iudicentur, idque legis, auteonsuetudinis auctoritas,& Praelatorum expostulat,de quibus recte censendum est,quod in hae materia colligitur in cap. ad Aposuheam , boc tit. ex
eumseqq. 73.dis. 3c quae de potestate consuetudinis ad excusandum a culpa, de poena tradit glos.ct DD. in eap. eum venerabilis, de consuetud. Bart. in I.siquis g. apud Labeonm. de aditi. edicto, Abb.eἄνι s.
166쪽
De Simonia , cicc. Tit. III. I se
Iib. r. Iat in L num. G. C. de Summa Trinit. Dee eontuo il7. Cou. ue non l. par. a. c. 7. s. s. num. 3. Urget tandem quod omnis dispositio a consiletudine interpretationem allumit L υι δειerar, C .desouation. N i, Ias num. . ab eaque actus omnis iii-terpretatur I.s de interpretationes. ae DX1b. cum autem pecunia praedictis casibus, vel tanquam cathedraticu , ut tex. habet, vel tanquam censius, aut honestum aliquod tributum ad sustentationem Prae- Iatorum , vel pro expensis licite recipiatur, auctoritas consuetudinis emciet, ut sic, & non tanquam pretium reeeptum videatur . Quamobrem licet DD. praedictis locis dissicultatem non satis expendant,r
mluendum est in hoc tex. m a. e. m tantum,ccms-
miri s consuetudinem quasi Iuri diuino contrariam quantumuis longaeuam improbari, quia de prauo eius initio Romanis Pont. semper constitit, ut stilicet pro consecratione potiuS, quana pro materia adeo exigua pecuniam illam extorqueri ccnseatur,& ideo quod DD. docent non solii in illicitum es pecuniam exigere ratione consecrationis, sed ne
pro licore ipse olei peti posse, prout a,hrmant Ioan.
Andr. Zabaret. Abb. Anan. num. l. in prasenta, ita accipiendum est , ut velint docere Dib. non solu i , pro Sacramento Confirmationis, aut Unctionis con-krendo , sed nec pro ipso oleo consecrato pecuniam recipi posse,non quia niateria ipsa nequeat per si
vendi , ut dixit Sol. ae Ius1ιι ιιb. q. d. a t. l. versperbae; sed quia cum materia sit adeo exisua, ut vix pretio aliquo valeat aestimari, pecunia ratione co Lerationis exigi videtur. CAP. MATTHAEUS. XXIII. num . 6. in princip. ibi, simoniacus, tum quia a maiori, &saniori parte electus proponitur, tum etiam quia contradietionis auctor magister discordiae appellatili In primis glos bic verbo paucis intelligit contradicentem ius probabile habui se ad electionem impugnandam , aut quia fiderat contemptus contra cap. quod sicut a g. edi cap. coram II .de eue . vel aliquem
patiebatur desectum electus ipse, ex ijS, quae habentur in cap eum in cune iis, eod. tit. de Hecf. sicque
non redimebatur vexatio, sed potius ius spirituale. Ab
hoc tamen intellectu recedunt Abb. num. o. Anan. nu. I. quia,Vt aiunt, textum restringit, ostendit enim
aptis verbis Ponti sex inpraesenti contradictionem fuisse iniustam . Quapropter Innoc hic intelligit in hoc tex. nor fuisse licitum pecuniam dare, quaa electus non dum fuerat confirmatus, nec possessionem adeptus beneficii, sic docens licitum esse circa beneficium, aut aliud ius spirituale plene quaesitum, di possessum vexationem redimere, quia sipirituale nihil acquiritur,& sic procedat recepta resolutio circa vexationem
redimendam de qua sepra; cum vero non dum plene quaesitum est, sed de iure quaerendo agitur non esse Iicitum, quia tunc videtur Ius illud pecunia comparare ; & in his terminis procedat tex. in praefenta , hanc Innocentii sentcntiam probant Zabaret. Abb.&communis ii I. ctit. Sylves . verbosmonia quas. II. Angel. eod. verbo in a. s. Ι3. testatur commimem Praep. nμm. r. q Ι. num. o. Sed haec communis sententia quamuis videatur contienim hypothesi huius tex. nullum babet Iuris fundamurtum, etenim non semper licet Cirea Iuτ quaesitum v xationem redimere, si aliter impedimentum com mode valeat remoueri. Nec item ad rem iacit quod beneficium non dum plene sit quaesitum, quoniam Canonicus eleetiis eo modo silain potest electionem defendere, sicut confimatus, aut institutus ipsum beneficium, atque ideo frustra distinguunt DD. inter . beneficium plane acquisitum, & non plene, cum utroque casia nihil aliud intendat redimens vexatione
quam iniustum impedimentum remouere, atque ideo simoniam non committit.
Ego igitur dicendum puto non ideo pecuniam i licite ivisse datam quod elechas non dum fuerat con
firmatus , ut male Innoc. & communis existimat nec etiam quia contradicentes iustam causam habebant , ut contra verba tex. glos vult, sed quia constabat tantum non esse aduersarii potentiam, ut no potuisset electus commode ius sutim apud iudicem . consequi, & obieω impedimenta remouere, quo pacto etiam procedit tex. in eap. ad aures, 3U. 1 meiate seq. hoetit. poterat enim excommunicatus
de quo ibi,siuperiorent adire, ut glos & DD. ibidem
obsermant, nam ex tribus, quae instrui, cnocurrere debent ad vexationem ii iste redimendam in spiricii libus, unum est, ut vexatio ab eo fiat, qui riatione officis, diuitiarum, aut aliunde adeo lit potens, vcnisi eo modo a lite, aut molestia remoueatur,non posset redimens commode, aut sine magno dispe
dio ius situm pacifice possidere, consequi, aut dc seu dere , vel tantum sit in mora periculum , ut magnum aliquod detrimentum immineat si iudicialis auctoritas expecteturitradiint glosterbo absolutionis, in L
cap. ad aures, ubi Ioan. Andr in d. e. dilectus Abb. num. . Anan. X N Felin. 3. 3e receptiim testam tur parum sibi constans Redoan. in ιrae . huius tit. par. l. c. a. nu. 7. Et etiam non inepte potest dici
electum laesam habuisse conscientiam, cie ideo iubetur celeriter adminittrationem dimittere ne fortasse si scrupulum remouere non possit, maneat in peccato, ad quod etiam erroneam constientiam obligat c. vlt. de praeferipi. & ideo Summus Pont. quod est tutius imperauit iuxta tex. in eap.pen. de homicid. Cui in terpretationi conueniunt illa verba ibi, multum tibi confisis , &c. sicque non constabat de simonia , sed dii bitabathu'. Caetera quae sequuntur in comes. adsis. buius num. 6. delenda fiunt cum non faciant
CAP. AD AVRES. XXIV. num.a .in cIntellige quando pretium , seu pecunia pctitur pro ab sollitione, si vero petatur loco poenae, veluti spreti mandati iuste peti mi est , probant Host. in sum.
cione , est enim res mi aedam spiritualis illa explicatio scripturarum ad nostram utilitatem spirituale, nec fieri potest nisi ab habente spirituale potestate,cap. sicut in uno corpore, de haret te. & laicis prohibe
CAP. DILECTUS . XXVIII. post 1 .9. Du ait hic
167쪽
t s , Addit . ad Collectan. Doc . in Lib. U. Decretal.
hic tex. eum,qiti pecuniam recepit ut ab omni gravamine cellaret, postea circa beneficia litem mouens, ad restitutionem teneri fi contra promissione veniat, pamur non mediocrem dissieultatem, vide tur enim probare iustam ei se transactionem a litigantibus de rebus spiritualibus factam, ut alter recepta pecunia liti cederet contra ea p. eum pridem,
de pacti di eap. nis esent, de praebend.de quae in his Iuribus dixi,& addidi, ubi praecipue in d.capars essent, probaui ita demum licitum esse peeuniam re cipere si pro bono paeis a Iudice , vel ab arbitromandatum fit nulla partium eouentione praecede te . Auget dissicultate e. Matthaui a 3. Boe tit. ubi in easti simili ea conuentio simoniaca Iudicatur. a.
propter gisy ἔ.er a. 3n praesenti putat pecuniam tu. ste quidem suilla datam,quia is, qui dedit vexationem in inste redimebat, quod etiam in spiritualibus ieere non dubitat, ubi nullum ius vexanti compe- .rit, iniuste tamen & cum labe simoniae fuisse receptam, quia is, qui promisit contra legem id tacere tenebatur , de ideo restituere iubetur, hanc glossae sententiam probat Innoc. in praesenti, sequitur, le& eommunem dicit Abb. hie, Anan. nu 9. Zabaret. N Felim nu. 7. Fab tardi. UD. C. de transact. 3e aliis reis Iatis a Padi l. nu. 3. Praepos. qui alios resert infum.
maxime obstat,quod si in hoe tex. ad redimendam vexationem peeunia fuisset data, reeipiens indistincte iuberetur restituere,etiamsi promissoni starer, is enim, qui iuste datum recepit iniuste in utroquesbro restituere compellitur La. di 3. in . quoties s
de condict. ob turpem, cap. non sane I A. q. I. Nau. m
mus Pont. ita demum restituere iubet si contra promissionem factum probaretur, ut eolligitur ex dictione, si, quae essicit conditionale praeceptu I. T riost. quando dies legati cedat, cum alijs citatis per me de diction er elausulis dict. 3 33. eonditio autem praeceptum ad eum restringit casunt quod si nota fuerit completa non obligabit iuxta re g. L hae eon ditio, in princ=de eonι.empl. I.qui haeredi g. FlautiusΤde conuitson. demonHr. DD. in Clem. r. de
non potest ut iuxta sententiam glos tex. hic de elaretur. Nee huic argumento satisfacit glos. & DD. ubi supra, dum aiunt sirpplendum esse verbum, maxime, ut idem sit in casu contrario, est enim absurdum, plane illa verba legibus audere, vel detrahere non licet, quae sensum mutant, nec fas est credere Iegislatores adeo fuisse fatuos ut verba contraria is suae intentioni expresserint, nosque miserum refugium arbitramur, ut vulgarem editionem tot saeuistis re eeptam, quam quis non intelligit, eorrigat. Host. igitur hoc argumento motus ait credenduesse in eo tex. auctoritatem superioris interuenisse, atque ideo ab utraque parte compositionem fuisse ius am, & tune demum restituendam pecuniam cuconditio non fuit obseruata, ut tex. habet, quem intellectum alii quoque probant in praesenti, & assim mant utramque defendi posse: displicet tamen Ananiae ea tantum ratione quia huic titulo non conuenit. Nobis vero alijs argumentis non probatur,pri'
quia verbis tex. non conuenit, ex quibus aperte
constat pecuniam a praeposito fuisse promissam, de datam absque ullo superioris, & arbitri mandato. Deinde uterque intellectus supponit promissionem ab Archidiacono factam fuisse specialiter de nullo inferedo gravamine circa beneficia, de quibus erae controuersa, quod quidem si rectum verborum sensum, Ze rationem Iuris obseruabimus , verum nonia. esse deprehendemus, vide licet in hoc teu niat Iram .
gravamen ei rea beneficia fuisse illatum impedito, aut litem motam, sed circa personam, de res alias, ut ex eo constat in illis verbis, grauaminibus, &e. promissio autem Arehidiacono generaliter facta. fuit de nullo grauanti ne inserendo, nec restricta ad res aliquas,& ob id pecuniam datam, di recepta fuisse absque labe simoniae, quia circa spiritualia
nulla erat controuersia a qua propter pecuniam cessaret Archidiaconus, qui postea coepit controuersias excitare circa beneficia, existimans promissionem suam ad ea non pertinere, tum quia genera lis promissio, aut transactio ad ea non trahitur, de quibus actuin, aut cogitatum non fuit Lobligatione
generali V. de pignorib. I. iubemus C. ad VeIoian.
tex. op t. in I.s de certa C. de transact. ubi Padi I. an. r. multa congerit, obseruat glas. verbo quod promist in eap. penul. de iureiur tum etiam quia promi isto accipienda erat iuxta statum, qui vigi bae tempore, quo facta fuit, ex doctrina Bart. tenent ΑHiet. decisa a g. m. m. . Tiraq. in I.s unquam in
ergo tempore factae promissonis circa beneficia nullum gravamen insertur, videbatur non posse ad ea promissionem extendi. Accedit quod non pote. rat plus operari generalis promissio circa sitas species , quam specialis ei rea beneficia , unde qui aliquid in conventione spe ei aliter deducere non potest, si generaliter conueniat, non videtur illud contrahendi animum habuisse,ut in simili resoluul
chidiaconus absque simonia non potest pecuniam recipere ut a eontrouersa beneficiorum cestaret, ut omne S volunt, plane ex sua generali promissione non videbatur ad sua beneficia obligari. His rationibus se potuit Arehidiaconus excusare, quae Summo Pont. dubitandi occasionem practabant. Quibus suppositis resoluendum est in hoc tex .illud definiri, transactionem se ilicet de nullo graua mine inferendo generaliter receptam aliquo dato,& recepto simonia eam no esse, ubi de beneficijs, aut alijs spiritualibus actum no suit,quia cum nec verborum contra uentione expressa, nee partium intentione actuali beneficia contineat, non potest fimoniae vitium facere, quamuis adeo generalia verba sint, ut ad beneficia quoque, de quibus actum noris est, conuentionem era hant. Ideo autem pecuniam restitui iubetur sub ea conditione, quoniam opor- 'tebat Iudi ei duo maxime examinare, unum an pro missio facta sitisset per verba adeo generalia ut grauamina cirea beneficia comprehenderet, de quibu3 nulla erat contentio, nec inter partes actu in iuxta
168쪽
auxta tex. in I. pluribus i6.Τde aeeeptilat. de receptam doctritiam Bart. in d. certa , quo loco dicit quod si transactionis verba adeo sine generalia , ut salua ratione recti sermonis non possint restringi ad eas tantum res,de quibus erat controuersia, omnes alias comprehendit , quae sub generalitate verborum continentur,licet de illis actum non fuerit; probat post alios Alex. ibidem num. 3. Iasnum. 7. , s. Padii. ntim. a. in sim, qui communem esse aifirmat, resoluit Abb. videndus in cap. I. mum. 6. de transact. quo pacto Archidiaconus promissionem potuit violare circa beneficia Praepositum grauans, sin autem promissio non fuerat adeo generalis reserenda erat ad res de quibus fuerat contentio,& non ostendebatur. Alterum vero viruiuii e , vel iniuste gravamen inserret iuxta supradicia. Nec obstat quod etsi nulla futilet simonia in ea conuentionet, versabatur tamen manifesta iniustitia ex parte recipientis, dum pecuniam recipiebat pro eo , quod omni lege facere tenebatur , ut Probat i .-l. 3. in princip. U.quoties de con
τesponuetur enim hoc in eo tex. petitum non fui in se, sed tantum de promtisione violata actum eo sorto se consilio quia nolebat Praepositus in contro. ucri iam vocare virum gravamina ab Archidiacono illata adeo fuit sent iniussa , ut non potuisset ita transigere, & ideo iuxta partis petitionem Summus Pontifex eausam iubet definiri. Posset etiam tentari in hoc tex. Praepositum pro redimenda vexatione pecuniam dedit se, Archidiaconum vero promissionem non seruasse propterea quod pecuniam receperat pro re, quam non praestabat ad restitutionem urgeri, quoniam receptum est , & verum eum , qui pecuniam recepit , ut aliquid faciat siue ex parte recipientis siue utriusque detur turpitudo, restituere debere et , qui dedit, si id, quod promisit non faciat , etsi iustum sit, vi post Media . docet Nauar.zbi supra num. 3 o. Cers quarto. Nec valuit Praepositus de limonia Archidiaconi ager ,
quia sorte non erat adeo explorata .
C A P. PER T VAS. XX X II. post num. q. Cum delinquens de se consessus per suam consessionem criminosus ei sciatur , iani in eiseetu videtur orobare is tex. talem esse audiendum aduersus socium in quocumque crimine quando de illo non criminaliter, sed . ciuiliter agitur, ita incite ctu gloss. verbo ciuiliter, de alui in prasenti, apertius Abb. num. S. in eap. I. de confess. Dec. In cap. qtioniam in n. de testibus. Ruin. cons. ic . II b. q. Menoe . de arbitr. casta 7 .ntim.66 Facit pro hac opinione quia rationes relatae in Lita. vers. nemo, C. de aceti t. in quibus prohibitio interrogationis fundatur,nullo modo conue aiunt casu, quo aduersus conseisum delinquentem actio ciuiliter intentatur, eo quod tunc temporis cum de sola partis fatisfactione, & re familiari tractetur non est cur dicatur propter consortiuin socij delinquentis veniam pinnae sperare, nec eiusdem priuilegio posse liberari . igitur supradicta prohibitio
procedit solummodo quando controuersita crimi. Mati ter mouetur. Licet enim responsio delinque a-tis facta in iudicio ciuili reciperetur ,& saceret
probationem ad faciendam condemnationem , nihilominus tamen attento Iure talem effectum
habere non potest in iudicio criminali aduersus socium contra quem recepta est , ve docet Bart. in
in sne, nouissime Sanctare l. Uar. refotat. q. ἀρεnum. ao.1u med. ubi dicit in specie huius tex. sermonem elle de pacto inito cum eo, qui ad titulum Ecclesiae aliquem praesentauit, ut sulciperet ordines , in quo casu suspensionem incurrere, & si moniam committere resoluit, di paulo post cum Soar. tom.Lue een r. di .3t .se l. I. num. notat in hoc tex. dici incurrere praesentatum suspensionem propter pactum initum cum praesentante se nullam petiturum portionem ab eodcm prasin tanto
quamuis ex ignorantia luris pactum illud fecerit, ut patet ex illis verbis , ibi, etiamsi in hoe nihilo illicitum se agere intellexerit, este hoc intelligendum in soro externo, quia talis ignorantia non
prasumitur iusta, & probabilis eum sit Iuris, & in
re clara, iuxta vulsaria Iura.
CAP. CONSULERE. XXXVIII. n. a. in ine, Et ita pro administratione rerum Ecclesiae
pecuniam accipi non posse tenent in specie Panor.
post num. i 3. Videtur tamen hic tex. in conclusione ex eo desumpta repugnantiam continere dum temporalium exactionem vetat , consuetudinem istamen dandi laudat, & ex ea peti, & compelli iubet. Rursus urget in contrarium cap. cum Eeclesia 9.hoc eod. tιι. quatenus non solum exigi prohibet, sed omnem consuetudinem improbat, iclem habetur in cap non satis I. adfln.Me eod. tit. O in cap. Ita. de sepultur. Obstat etiam quod sepii linie tu
nerales pompae maximo cum apparatu celebrantur, & procul a parochia, collegia etiam de Sacerdotes aliunde vocantur, qui nulla ratione tenen
tur. Rursus cantores,& alia huiusmodi adhibentur, quae ad exequias necessaria non sunt pro quibus dubium non est, vel tanquam susteirtationem, vel quasi mercedem laboris temporalia peti posse. Communis D D. resolutio liabet pro ipsis exequiis, quoniam actiones sunt spirituales,quidquam exigi non posse absque vitio simoniae, ut citata Iura probant, si tamen libere , de pie offerri ecnsueuit possit recipi etiam temporale, quo exequiae, dialia spiritualia ministrantur et quod si eo tempore non ollirantur peractis libere exequiis poterue officio Iudicis compellere haeredes, vel exequutores, ut laudabilem consuetudine obstruent, di coluetas oblationes persoluat,ita qsi spiritualia ministraturcisa prae extu consuetudinis exigere no liceat, nec
169쪽
i s 8 Addit . ad Collectan. Do t. in Lib. U. Decretal.
pignus, aut cautione petere, postea vero ossicio Iudi eis liceat ad obseruantia eosuetudinis agere, quae si ab exactionibus initium habuit tanquam irrationabilis non excusabit, quo casu intelligendae sunt auctoritates sapra adductae, quibus conluetudines improbantur. Sin autem a pia fidelium deuotione incoeperint, laudabiles erunt, di obseruandae , & ita te x. hic procedat, ita glosi. Ferbo laudabilem, in praesenti, & post Hostie n. & alios
antiquos resoluit Abb. ibidem eoI. . Anan. num. 6.
testatur communem Felin. num. 2. eandem etiam
resolutionem latius probant idem Abbas Anan. &Felin. in eap. am, hoe eodem tit. de colligitur ex
S. Thom 2. 2. quas. Io o. arti c. 3. in corpore. S. Antonin. p. a. tit. I. cap. . s. aa. Sylvel . verbos monia
quaest. . Sol. de Iustit. Db. s. quas. 6. artie. a. Sed haec communis resolutio quamuis in se vera sit, non tamen propositas tollit dissicultates, adhuc enim dubitari potest an omnis exactio prohibeatur in exequiis virum et Iam vera semper comittatur simonia ab exigentibus an id praesumatur,aut prohibeatur tantum lege humana item virum in Ominnibus prohibitio proeedat indistincte, an vero in ijs tantum, quae ex ossicio ad exequias tenentur Quapropter apertius , di verius resoluendum est eodem pacto circa exequias esse distinguendum , etenim si temporalia tanquam pretium exigantur, vera simonia erit, sin minus vera simonia non erit, nam leges Canonicae non solum spiritualium venditionem , seu appretiationem diuinis te sibus interdictas prohibuerunt, sed etiam omnes 1llos actus, qui venditionis imaginem habent, qua- Iis est exactio antequam spiritualia eonferantur,
pactio , & his similia, non quia in his vera si monia committatur, si intentio ad aliam causam reseratur , quae a pretio spiritualium sit diuersa , sed
quia talis exactio, di conuentio adeo sunt commutationi , & dationi similes , ut non leuis sit praesumendae simoniae coniectura, aut e erte manifestam
habeat eupiditatis, & scandali rationem, ideoque merito mala, & quae mali speciem habent, veI occasionem in re tam perieulosa sanctissime prohibuerunt. Vnde praecitata Iura, quae in exequiis mortuorum temporalia exigi vetant, & consuetudines damnant, non solum intelligenda sunt quando vere in ratione pretii exiguntur, sed etiam absolute si exactio, te pactio interueniat, nec praeceptum legis effugiet qui rectam habuerit intentionem recipiendi ex consuetudine si contra legis ma- datum exigat, aut paciscatur, leges enim praedictae non solum simoniam praesumunt ex eo facto, ut Sylae l. & alu exitiiniant, sed etiam factum ipsu in sua prohibitione eiciunt simoniacum , ut infra declarabitur. Cum ergo id, quod iuxta laudabilem consuetudine ablque ulla exactione ultro a fidelibus offartur, aut post ministerium petitur nullam habeat mali speciem, eum inanifesta causa sit ob quam recipitur, merito tex. in praesenti idem permittit, sic sacrorum Canonum prohibitionem in hac re declarans. Insuper est hic distinguendum virum exequiae ab illis fiant, qui ex ossi-eio tenentur, au vcro ab illis, quI nulla ratione a
sunt obstricti, etenim de illis tantum praeeitati Canones sunt intelligendi, qui exossieti necessitate faciunt, nam eum ab Ecclesia, & parochianis congruam sustentationem habeant, sic quod exitigunt pro eo ad quod tenentur non ratione sustentationis , quam habent, nec ratione accidentalis
Iaboris, qui illis iam ineum bit, videntur exigere, sed pro ipsis spiritualibus simoniace, vel saltem auare id facere ab Eccles a iudicantur, etiamsi praetextu consuetudinis petant, cum possint post peracta spiritualia absque ulla mali suspitione recipere. Posteriori vero casu quando ad exequias vocantur alij, qui obstricti non sunt, nullum est in-
conueniens, ut vel ad sustentationem, vel tamquam mercedem laboris accidentalis, si ibi reperiatur, temporalia exigant, de his enim prohibutio praedictorum Canonum non agit, quod post
alios recte aduertunt Sylvest. S. Antonin.& noui res Ubisupra . Nec etiam locum habent cum alias in exequi js adhibentur, quae necessaria non sunt,& a spiritualibus distinguuntur, ut recte docet Sol. dicto loco, quod vero post Caietan . ait Nau.
d. cap. 23. Num. 66. consueta dari etiam ante exigi
posse ad euitandas lites, tutum non est, nisi de ijs
intelligatur,qui ad exequias non tenentur propter expressam Canonum prohibitionem , quae etiam praetextu consuettidinis contra peti non patiun-rur, & propter omnium D D. traditionem,qui contrarium citatis locis affirmant,& vltra eos s. Tho.
Quod vero ad consuetudinem attinet licet Αbbas, S communis dictis locis ita distinguant ut ea, quae initium habuit prauum nunquam excuset, &de hae intelligatur praedicta lura, quae consuetudinem improbant , quae vero a pia deuotione pro eesiit iusta sit &obseruanda, & de hac loquatur tex. in praesenti . Illud adhuc dissicultatis superest, quod vix poterit constare iuxta Doctorum distinctionem, quando consuetudo bona sit, aut praua , tum quia adeo est inueterata, ut memoriam homi num excedat, ut DD. fatentur, tum etiam quia
materia subiecta videtur post ulate, ut ostendamusco suetudinem offerendi aliquid propriis ministris. qui ex ossicio tenentur, a deuotione incoepisse. Unde dicendum est quod si consuetudo,& usus habeat ut temporalia tempore, quo spiritualia ministrantur, ab obligatis ministeris pacto, vel exactione petantur, nec antea spiritualia conferantur,qualis temporale illud praestetur,qua tumuis longaeua suerit , veluti irrationabilis improbatur, quia ab inuitis videtur extorqueri, & simoniam praeseserre, vel saltem ex prellam imaginem ipsius, taleq videtur suis te eius initium, qualis eius usus nunc re peritur ,& de hac plane agunt ei tata Iura, quo rum verba huic sensui maxime conueniunt. Sin autem consuetudo ita habeat ut eius usus sit, vea liquid a fidelibus libere sine exactione per logum
tempus o fleratur, & ita recipiatur,nec praeterca spiritualia denegentur, quod ante temporalia zonpraestentur, tunc laudabilis est consuetudo , S a pia deuotione iudicabitur in eoepisse, & ita intel ligatur lex. in praesenti. Nec oportebit unquam
170쪽
Initium eonsuetudinis aliter expendere quam ex ipsius usu. Ae progressu , quicquid DD. inuoluant,
nee etiam loeum habent Canones, qui consuetu clinem exigendi improbant in ijs, qui non tenentur ex ossieto, si ratione suilentationis, vel laboris acci dentalis exigant iuxta sit pradicta. Verum adhuc dubitant DD. quo pacto circa oblationes huiusmodi,quae in exequijs & aliis ossi .ciis diuinis osteriintur propriis ministris, consuetudo quantumuis longaeua possit necessitatem im-
onere, etenim receptum est per actus omnino li-eros, qui merae facultatis appellantur, absque eon tradictione consuetudinem vel praescriptionem , introduci non posse, ut probat tex. in cap. Abba D a .vers. ad hoc autem,de verbor.s ny. I. I. g. δε-nique Mareeum Is in meo a Iss. de aqua uuia , doe et Bari .in I. cum ae ιn rem Gersos' de usuris, late post alios Rip in e. cum Eecissa a num. 3. de
bitr.ea Id O .a n. 3. Qua ratione qui diu eleemosy nam pristiterunt aliquibus personis nunquam cogioterunt, de qui diu obtinuerunt nunqua alios prO-
ci .r I. n. I. Personat .m reae. de adipis.posses.n. Ioa.casqq. Mouent difficultate Innoc.& alii in praesenti, fatentur idem Innoc. & Labaret. consuetudinem hanc nullo tempore nee essitatem impouere, aiunt que in hoc tex. singulos nolentes eosuetas oblationes dare cogi non posse, eos tamen qui voluerint consuetudinem euertere persuadendo alijs ne id faciant , per Episcopos compelli, quae intelligentia confunditur ex illis verbis tex. ibi, praecipimus obseruari, & optime refutatur per Abb. hic, tr in Leapsuam infhoe ιιι. N Soce in . in tra I. de oblation. m. 3. q. 6. variis modis respondent, inter quos receptum est ex actibus mers facultatis in fauorem Ecclesiae consuetudinem introduei posse arg. teκ. iv c. ex parte, de censb. ita Aia an .& Felin. n. q.in d cap. Ibam, Cure. ivn.ιn Isseeriis annis n. 13. C. de paritis,
99. n. qui alios plerosque eitant . verum fauor Ecclesiae efficere nou poteti, nisi aliud addatur, ut actis merae facultatis ex tempore necessitatem imponant, repugnat enim naturalis ratio ut quis ad id compellatur inuitus, quod semper libere absqui animo se obligandi fecit. Obstat etiam quod iuxta hanc communem sententiam sequeretur idem esse, dicendum in quacunque pia praestatione,quod DD. negant. Quare alijsdunus modis praecitati DP.
antelligunt tex. in praesenti, de aliter Roman. conf3sq. n. r.er 1. Paul. cons. 363. ib. I. Dec. vbι supra,
sed nemo dissi euitati fatis faeit. Ego igitur omisi intellectu, quem in Collectan. ad hunc tex. praestiti, qui iuxta supra dicta vix sustineri potest, dicendum puto quoa licet per actus
merae facultatis non inducatur consuetudo,vel ali
qua obligatio, id tamen procedit si nillil aliud ap.
pareat, unde necessitas dandi, aut animus se obli pandi colligatur , quod si appareat quamuis prima acie actus secundum naturam suam facultatis videat uri nihilominus recte consuetudo, δι obligatio
iudieabitur introdueta, seu potius per diuturnum
tempus censebitur ea praestatio, seu obligatio constituta, hoc enim ea su magis ex praesumpta par cium voluntate obligationem constitutam , quam consuetudine, seu praescriptione aequisitam verius cxistimo iuxta tex. in d.I. eum de in rem verso, er L
si quis diuturno in prine s. f. si seruitus vendic
tur I. a. sic intelligenda de constituta seruitute per scientiam,& patientiam diuturni temporis, C.deseruit. ct aqua, quicquid variis in loeis ea de re Doctores contendant. Conflabit autem voluisses partes diuturna praestatione obligatione facere, si aut reciproca sit, qualis inter dominii, & vastallum, seu colonum diuturna praestatione contrahitur, ut praedi tis locis D D. resoluunt, vel quando ipsi praestanti hoc utile fuerit, aut necessaria alia dandi causa ; vel coniectura obligandi appareat . Cum autem oblationes, quae fiunt Sacerdotibus , non semper sint liberae saeuitatis , sed aliquando necessariae Iure naturae debitae ante ullam legem scriptam . vel decimas introductae iuxta illud Exodi a 3. Deuteron. ι 6. Ecclesias. a . notatur in cap. omnis Chrisianus, de consecrat. di tin I. r. dc quatuor necessitatis easus tradit D. Thom. ab omnibus receptus d. art. 3. Soecin. ubi supra sis luest. verbo deeimae quas. a. Sol. de Iusit. Io. 9.quaci. 3. art. r. iuxta quae videtur in propolito populi consuetudo naturalem illam obligationem certis diebus, de actibus determinare , vel saltem ita eonstituere, ut Sacerdotes ad eorporalem residentiam , & illa ministeria spiritualia melius
peragenda alliceantur, maioremque habeant sustentationem, ut aptiores ad illud munus reperian in tur , Se ne defieientibus decimis in egestatem deueniant, quae omnia essicae es sunt obligationis
coniecturae, quod videtur sentire Sy Iue iter vii
Suffcie autem ad huiusmodi consuetudinem inducendam decennium , tum quia consuetudine Spraeter lus etiam in foro Canonico decem annis praescribuntur ex doctrina elog. i. in capit. Ustimode consuetud. in sexto, resoluit Abbas ιn cap. vis. num. II. de consuetud. Felin. in eapo aluimus num. I. de maiorit. ct obedien . Roch de eo uetud Ieci. 3. num. as. Aym. de antiquit. par. φ. princip. num. 7. Duen. reg. II . . tum etiam quia consuetudo haec
contra Iaicos indueitur, quo casu secundum lus Ciuile siue contra, siue praeter I iis decem anni sussiciunt, communis ex Ias. iv I. de quibus, num. i. ad legibus Aym. ubi supra num. 9. de ita in terminis huius consuetudinis ei rea oblationes resoluunt Abbas in dicto eap. suam, Felin. in praefenti, in Irne, & a reliquis probari a turmae ROch. υbisupra num. 3. CAP. IACOBUS. XLIV. num. 3. prope
Ibid. post nam. 3. Verum in hae materia quinque conclusionibus omnem dissicultatem dirimi posse censeo, quarum prima sit. Si vacanti beneficio onus aliquod temporale sit impolitum quod certa pars fructuum, aut pecuniae quantitas in