장음표시 사용
111쪽
92 CONCILIORVM rem sepius, quam monentem ,-hoc ut sequentes abjceret , audiMmus. Isacem remotus Histaniae angulus titulo damnationis inclusit. non bene capiti cons L. tum, si quid turbarum me μω agitaueris. Parmensis Episcopus , eo perniciosior, quod incidita Vrbi magis proximus, σimperitorum multitudinem magis exa tat, m Ecclesiam, de quin iudicio sanctorum Praesulum deiectas est,inquietat ina. nem Oidelicee gloriam flententiae grauio
ris expectans. quem si quid decessor tuus
devoti vigoris nabuisset, protinus ultra fines debuisset extrudere. Et Florentius Puteolanus , post damnationem, quam recito iudicio conuicius accepit, mansue- inquietare conatus, di - resione restonsium quintumdecimum annum Ecclesiam, de qua extrusus fuerat, rurses contaminare conatur: congressiones illicitas facere molitur, egentemque consili1 multitudinem ludinem nostramgnum tulit in pro
112쪽
perditi animi persuasione deprauat. Nostrorum mi delicet Iudicum socordia fetus , qμi priuatae gratiae Imperialia praecepta condonaint; religionem, quam nos i e veneramur , quam fortu=e ipsi negligunt, inquietari patienter accipiunt. Claudianus etiam ab bis qui contra diutisna praecepta vitia religionis instaurant,
ab hu inquam , quos expelli iusteramως accitus, quasi parum facinoris aggressus
esset, si in Africa perstitisset, Roma sese
dicitur intim se falsesque pMceptbr vel
expertes adhuc deuio profanare risterio, vel iam initiatos ex integno nititur 6-gitio maiore corrum m. cum religionis
sanctis a disciplinam non cumulet ite ' ratio sed euertat. uem nos Claudianum dissimili poma ac meruit prosequentes ,
repetere tantummodo patriam haritenus, remota seueritate , praecepimus. Sed residere etiam nunc dicitur imperitos solli tans, casam omnino mercedem requi-
113쪽
dices de rit, sine dilatione contendat. Ita tamen,it quicumque detecti sunt,ab eius tantum visis finibus egregetur n quibus fuerint sacerdotes. Minus enim grauiter
meritos coercemus, oesacrilegam pertinaciam lenius quam meretur vlcscimur.
quodsi mei Metropolitani Episcopi, telcuiuscumque sacerdotis iniquita3 est δε-θecta, aut gratia, ad Romanum copum, vel ad Concilium quindecim finitimorum Episcoporum, accersitum liceat prouocare et modo ne post examen habitum quod definitum fuerit integretur. Iam iero illud, quod in negotiis quoque rerum minoru, Gr in leuibus cause dictionibus, animis nostris iustitia naturalis inferuit, multo diligentius in causis iustissimu volumus conualescere, ne facile sit cuiquam praedito notabili prauitate morum,aut infami calumnia notato, personam crimi natoris assumere,aut testimoni, dictionem
in accusationem Episcopi profitet L
114쪽
Concilij Italiae ad Theodosium
Imperatorem. inter cetera damnatos sicribitinS nodosuisse, qui Apollinars dogma inducere conabantur. BEATIssIMO I M P E R A TO R I, ET
clementissimo principi Theodosio, Ambrosius Ac ceteri Epi- sopi Italiae.
FIdei tuae diffusa toto orbe cognitio intimum nostrae mentis demulsit affectum. eoque, Vt haec quoque gloria imperio tuo crear tur, quod unitatem reddidisse Occidentalium iuxta atque Orientalium Ecclesiis videreris, clementiam tuam obsecrandam pasiter ac super Eccle- siasticis negotiis instruendam no- lstri; literis aestimavimus, Imperator
115쪽
tranquillissime ac fidel1ssime.Dolori
enim erat, interorientales atque Oc cidentales interrupta sacrae communionis esse consortia. Silemus iam quorum errore, quorumve delicto,
ne serere fabulas & alloquia cassa vi deamur. Nec nos tentas. poenitet, quod intentatum caderet in culpam. Isto enim saepe arguebamur , quod posthabere Orientalium societ tem, & refutare gratiam Videremur. Laborem quinetiam nobis indicen dum putauimus, non pro Italia, quae iamdudum ab Arrianis quieta atque secura est, nec ulla haereticorum per-vurbatione vexatur. non inquam pro nobis, quia non quaerimus quae no stra sunt,sed suae sunt omnium: non pro Gallia atque Africa, quae Omnium sacerdotum concordi societate potiuntur. sed ut ea quae communionem nostram de Orientis parte
116쪽
ΕΡisTOLA. M'turbauerunt, cognoscerentes in nodo, & omnis e medio scrupulu tolleretur. Non solum enim de his quae clementia tua gignata est scri-
bere, sed etiani de illis, qui dogmae nescio quod, Apollinaris asseritur,1n
Ecclesiam conantur inducere, n pleraque mouerunt, quae partibus fuerant resecanda praesentibus. vfconuictiis in dogmate novo, & re dargutus in errore, nequaquam sub
generali fidei lateret nomine: sed 1llico, quod doctrinae magisterio non tenetet, & officium deponeret, & vo tabulum sacerdot1s:nec fibrae aliquae posthac fallere cupientibus, & prae
Nani qui conuictus non fuerit prae sentibus partibus,qu6d vere augusto prmcipalique responso tua clementia deliniuit, referendam semper a sulam quaestionis arripiet. Eo igit,
117쪽
1oo CONCILIORVM obsecrauimus sacerdotale Conci lium , ut nemini liceret mendacium in absentem componere, & in Con cilio discuteretur quid esset in vero. Itaque non cadit in eos intentionis vel facilitatis vlla suspicio, qui omnia praesentibus partibus obseruarunt. Sane allegata texuimus, non
definiendi, sed instruendi gratia.& qui iudicium petiuimus, non deferimus praeiudicium. Neque ullum eorum aestimandum conuitium fuit, cum rogarentur ad Concilium sacerdotes, quorum frequenter praesentior absentia fuit , quando incommune consuluit. Neque enim vel nos aestimavimus esse conui lium, Cum Vnus Constantinopoli
tanae Ecclesiae presbyter, Paulus nomine, intra Achaiam synodum Orientalium iuxta atque Occidentalium postulauerit. Aduertit es en-
118쪽
tia tua, non fuisse irrationabila po stulatum, quod etiam ab Orientali
bus est petitum. Sed quia Illyrici su
specta mouetur, ideo maritima ac tutiora quaesita sunt. Neque plane nos tanquam ex forma aliquid in nouauimus : sed sanctae memoriae
Athanasij, qui quasi columen fidei
fuit, & veteris sanctitatis patrum nostrorum in Conciliis definita ser
uantes , non euellimus terminos quos possierunt patres. nostri, nec hereditariae communionis iura Vio
lanius, sed debitam vestro impe rio honorificentiam reseruantes, studiosos nos pacis & quietis osten
119쪽
Concilij Italiae ad Theodosium .
Pe Episcopo Mochia fibrogato post mom
tem Meleti'. Et ψNecta ψ Consorino-- poli post Maximum ordinatud loco cedat, aut Romae super utra que ordinat Ione Concilium habeatur.
BEATIssIMO IMPERATORI, ET clementissimo principi Theodosioi Ambrosius de ceteri Epi- scopi Italiae. .
SAnctum animum tuum Deo omnipotenti pura & sincera fide
deditum sciebamus: sed recentibus cumulasti benefici1s, quod catholi cos Ecclesiis reddidisti, Imperator
Auguste. At te utinam catholicos insos reuerentiae veteri reddidisse.
ut nihil nouarent contra praescripta
120쪽
. EPISTOLAE.. o3 maiorum, nec temere vel seruanda
rescinderent, vel rescindenda sema rent. Itaque dolentius forte quam inconsultius ingemiscimus, Impera tor, facilius expelli potuisse haereti cos, quam inter catholicos conuenire. Quanta enim nuper cofusio facta sit, explicari no potest. Scripseramus dudum, ut quoniam Antiochena ci uitas duos haberet Episcopos, Pauli num atque Melitium,quos fidei concinere putabamus,aut inter ipsos pax& concordia saluo ordine Ecclesia stico conueniret,aut certe, si quis eorum altero superstite decessisset, nulla subrogatio in defuncti locu super stite altero gigneretur. At nunc Me l1tio defuncto , Paulino superstite,
usse consortia quae a maioribus in ostense ducta testantur, contra fas atque Ecclesiasticum ordinem , in