장음표시 사용
91쪽
conantur. At nihil ullo ex capite colligi posse nostrum erit quam brevissime ostendere 9ὶ
Nulla quoad primum Ius Immutatio.
Concilia vel Provincialia cogi injussu Aposto
lica Sedis non modo ante Isidor aetatem, sed et remotissima vetustate nefas in Ecclesia habitum est. A primis enim Ecclesiasticae historia aditibus occurrit Iulius Pontifex Eusebianos reprehendens, qui eo inconsulto, in Athanasium Episcopum Alexandrinum judicium tulerant io). Hujus autem Verba dum literis tradunt Socrates It , et Og Omenus 12 hoc sollemne illis temporibus sanctum-
9 Css citati Ballorini T. III opp. S. LeoniS. 40 . Nam ita habet Iulius si ut dicitis omnino in culpa suerunt, oportuit secundum canonem , et non isto modo ludicium fieri, oportuit scribere omnibus nobis ut ita ab omnibus quod justum esset decerneretur . . . Cur igitur et in primis de Alexandrina civitate nihil nobis scribere voluistic an ignari estis hanc consuetudinem esSe, ut primum nobis scribatur, ut hinc quod justum os definiri posset y η apud Labheum T. II. Concit. p. 555. Venet. 728. la 4 Iulius itaque contrariis inter se literis ad ipsum missis rescribens Episcopis qui Antiochiae convenerant, graviter conquestus est: primum quidem de acerbitate ipsorum epistolae deinde quod contra canones ipsum ad Synodum non vocassent: cum ecclesiastica regula interdictum sit, ne praelo sententiam Romani Pontificis quidquam ab Ecclesiis decernatur , ita Socrates Lib. II. H. E. c. XVII. pag. 96 edit. Cantabrig. 720. T. II. Scriptor. H. E. 42 . Ad episcopos vero qui Antiochiae convenerant . . . iteras scripsit Iιιlius quibus eos accusabat quod Nicaeni Concilii fidem clanculo innovarent, et quod praeter Ecclesiae leges ipsum ad synο-
92쪽
que fuisse asserunt ut Concilia quaelibet Romani Antistitis auctoritatem et nutu in intuerentur. Unde Auctor historiae tripartitae si 3 nullius momenti extilisse ait Antiochaenam Synodum contra Athanasium qui neque Iulius ei interfuit, neque in locum suum aliquem destinavit, cum utique Regula Eclesiastica jubeat, non oportere, praeter sententiam, Romani ontificis, Concilia celebrari. Non itaque a saeculo non Pontificia potestatis incrernen lum allatum est, cum eadem in Provincialia Concilia vel a saeculis IV. V. VI. lege exerceretur ad Ρrovinciales Synodos interduinciam celebratas accedebat comprobatio Pontificis , quae si desidereretur
robur omne ac Decretorum actorumqUe firmamen
Ab Isidori vel Pseudo-Isidori Decretalibus pistolis id consuetudinis ortum arbitrantur, Ut Roma
dum non vocassent Legem enim esse Pontificiam ut pro irritis habeantur quae praeter sentcntiam Episcopi Romani fuerint gesta. So-etomenus Lib. III. c. X. H. E. p. 405. edit sup cit. Cantabrig. T. II Scriptor. H. E. 15 Cassiodorus Lib. IV. c. IX. pag. 227. . I. opp. Vene-itis 4229. 44 Auctoritas Socratis, et Soetomen etiamsi, quod non concedimus, suspecta esset quoad tempora Iulii, quoad sua tempora utique
93쪽
n Antistites Legatos mitterent ad Provinciales Synodos debilitata proinde ac pessundata Metropolitarum jura , fracta propemodum cclesiae disciplina, fracta calamitatibus Christiana Respublica Haec
homines nobis perstrepunt, Verborum quidem profusi, rerum inanes, Saepe etiam ignari, quos vetusti in hac re testimonii vel inscios , Vel contemptores habeas, utrumque magno Vertas dedecori Tollit e nim querelam Sardicens Concilium saeculo quar
to habitum, et Carion illius quintus 15 statuens de Ροntificiis Legatis ad eas Synodos in quibus causa desipiscopis ageretur i6ὶ Qua igitur injuria novatri
ces appellentur Decretales quae institutum saeculo quarto jam receptum, non autem reserunt, et quam turpe sit Romanis Pontificibus ea de re invidiam conflare, vel caecus viderit. Nullius prosecto dubitationis esto, Presbyteros de Ponti scis latere missos legationem obiisse, conventus in quibus de piscoporum causis disceptaretur, provinciales fuisse demum qui Pontificia auctoritate instructi Synodis interessent. Praesidum loco habitos , personam Dempe tuentes illius cujus non honor dumtaxat cunctis
45 Alias VII. iuxta odit lat. 16 . Si quis autem postulet suu in negotium iterum audiri, et
ad suam supplicationem Romanorum Episcopum iudicare visum suexit, ut a proprio latere presbyteros mittat . . . et si decreverit OPOrtere eos mitti qui cum Episcopis sint judicatur habentes auctoritalem ejus a quo missi sunt et hoc ponendum est ersio Dior s. erit in suo arbitrio, Gratianus in ejus - an . . at VII Conc Sardic apud
Labbeum . II. Concit pag. 659. Venetiis 1728.
94쪽
praefulget, sed potestatis astigium supereminet. In commoda autem quibus dolere videntur et damna Legationum, benefactis comparata vel nulla invenias, Vel certe exigua, eaque hominum imbecillitati aut pravitati necesse est assignentur sed est iniqua, ait Tullius, in omni re accusanda, praetermissis bonis, malorum enUmeratio. S. VII.
Quod evincere huc usque studuimus, Oma nos Pontifices neque veteris disciplinae, neque propriae potestatis fines praeteriisse, idem omnino intelligas de causis Episcoporum criminalibus quas, auctoritate eadem et disceptatrix et judex ab ultima Christianae Ecclesiae memoria finire consueVit. Accipe Innocentii verba in iis quae saeculo V. scripsis ad Victricium Othoni agensem Si majores, caUsae in medium fuerint devolutae ad Sedem opostolicam sicut Synodus statuit et inveterata, consuetudo exigit, post Episcopale judicium reserantur. ,, 17). An inficiari quis valeat, pisco-POrum caUSa esse cum majoribus reputandas P cum ea nempe dignitas in discrimen versetur, qua nulla , si Ambrosium audiamus , sublimior potest reperiri , quae nullius , ut Gelasius R. . inquit po-
37 Ep. II. p. abbeum T. III. Concit pag. . Venetii 4728.
95쪽
test conaparationibus adaequari, et ubi non tam de humilibus constitillis itam de diuinae quodammodo benedictionis refragatione tractatur , quod quidem
Gregorius Magnus scriptum reliquit iss). Penes igi-
tUr supremum Ecclesiae Rectorem erant udicia de criminibus Episcoporum, antequam eVulgaretur si-dori Collectio, eaque abuti possunt Pontifices. Quin potius rei veritas et supra Innocentium et a Julii Pontificis auctoritate repetitur 19 . Hic enim saeculo IV. Eusebianos datis literis increpans, quod a Romana Sede injussi orthodoxos piscopos loco dimovissent. An ne vetus, jebat, institutum decessisse putetis quo sententia nostra exquirebatur , ut haec caeteras moderaretur Et si quid suspicionis istic in piscopum constetur, ad parentem judicemque omnium Ecclesiarum Ecclesiam continenti ab Apostolo e tro ad nostrum usque Pontificatum more, asserri debet. , Pudeat igitur novitatem, et insolentiam conqueri , cum tanta consuetudinis senectus fuerit, tanta in senectute vis et authoritas. S. ΙΙΙ.
Idem omnino de Appellationibus
Ab Isidori Decretalibus vel primum factam Vel incredibiliter amplificatam appellandi copiam perdo
il8 Lib. . p. . ad Natalem Archiep. pag. 654. . II OPP. edit Maurinae Paris 4205.
96쪽
lent adversarii, id autem injusto dolori quod ceteris questibus dandum esse putamus. Quemadmodum ex ipsa imperii vi ac potestate, cui judicia omnia subjiciuntur, regia aequitas pro ocationes admittit patronas, civitatis, ait icero, libertatisque vindices, ita in Christiana Republica ex ipsa sacri principatus constitutione, in qua nil supremo aequissimoque innium uri deesse debet, Romani Pontifices se illius
imaginem proferre sentiunt, qui judicium judicat Ps. ix eumque locum tenere quem elegit Dominus f Deut. 17. ut judicii veritatem indicent hinc qui
inferiores magistratus aversarentur Romana ede, tamquam comuni perfugio atque oraculo usi sunt. Sane piscopos, ni rovincialium Synodorum sententiis oneratos se existimarent, Pontificem omnium maximum publicumque cclesiae censorem veluti
aram jam inde antiquitus petiisse scimus. Quae habet in eam rem a non . Sardicensis Concilii indubiam fidem dederunt obnoxius enim Ρatres id statuunt crimini Episcopus, et ab Episcopis per eam regionem congregatis loco abire jussus, si injuriam apud Romanum Antistitem expostularit,
decretoriam et ad sanctissimas sapientiae leges exactam sententiam praestoletur. Cavet autem insequens Cano ne quis a Provincialibus Episcopis in
amoli raesulis vicem consecretur, anteqUam inVO-cata Ponti scis auctoritas in causam pro arbitrio in-Cubuerit, totamque controversiam dirum erit. Quid praestantius Ecclesiasticae disciplinae antiquitatem
97쪽
commendet Θ cujus profecto non auctores, sed testes Patres illi Sardi censes fuere. Hanc itaque multo ante Isidorum possessionis latitudinem tuebantur Ecclesiau Antistites qua piscoporum appellationes altenderent, et exaudirent. Quin et inferioris ordinis Clericis et Laicis quoque eandem asyli religionem patuisse ex historiis discimus 2οὶ, quae Appianum Presbyterum Africanum ab Ecclesia Siccensi dejectum ad Zosimum, et ad Caelestinum Romanos Pontifices saec. . confugientem, aliosque eodem jure profectos non obscure loquuntur.
Iura Romanae Sedis in confirmandis piscopis.
Romanam Ecclesiam radicem, et matricem -
mnium Ecclesiarum appellat Cyprianus Ep. LV. ad
Cornel. Ρ. cum a S. Petro Discoporum ordinatio, et Ecclesiae rati decurrat primae B Petri Sedihonorem adhibet Gelasius Ep. XIV. seu Traci apud Labb. Tom. IV. Per quam omnium Sacerdotum dignitas semρer est firmata semisce praeconiis
20 Nemo enim ignorat Appianum Presbyterum Africanum ab Ecclesia Siccensi dejectum ad Zosimum, et ad Caelestinum RR. P. Sae s. confugisse, aliosque eodem jure protectos fuisse. Recolantur quae diximus in nostra nota 25 pag. 22. partis interioris Periodi I. Romae 4858 ubi alia appellationum exempla reseruntur. CT Zaccaria in Anti sebronio, et Fratres alterini in opp. S. Leoni M. nec non Canones Sardicenses III. IV. VII. p. abbeum sup cit.
98쪽
haud absona est quam superiori periodo ui expli
cavimus Pontificia piscoporum confirmatio, nec quae in praesentia commemoratur jurata fidei professio Metropolitarum, cum Pallii insigne a Romana Sede impetrarent absonum potius, et absurdum Utramque consuetudinem in novitatis invidiam vocare. Veteribus institutis addictissimus, et disciplinis Ecclesiae omnibus imbutus Bonifacius Christianae pietatis apud Germanos praedicator, instaurator, et custos Cum Concilium anno circite 742., Carolomanno et Francia Proceribus adstantibus
habuisset, illud etiam, quod ipse luculenter fatetur, decernendum curavit metropolitanos allios abis illa Sede Petri quaerere, et per omnia praece- , pta etri sequi desiderare., Imo Archiepiscopos, Gallos praesertim, pontificale officium a suscepto dumtaxat pallio auspicatos edocebat vel sua aetate Nicolausa sua . Ita autem Iannonius aliique de hac Pallii concessione interpretantur, ut hoc consilii aucupiique genere Romani Pontifices Metropolitarum libertatem et jura circumciderent, Vel Os-dum, ut calumniatur Petrus de arca, rei cujusdam novae miraculo obstupefacerent. Ilosce ita refellens cum Ecclesiasticae historiae monumentis Cl.
P. Blanchi, numini dubitationum reliquit, insigne hoc onii scalis dignitatis, apostolicaeque a UCtoritatis testimonium a Supremo Ecclesia Antistile col-
23 Petriodus allera pag. 2. Ilomae 4859. 22 Iii celeberi imis res polisionibus ad Con Sulla Bulgarorum.
99쪽
latum, Principum, et Metropolitarum votis ac sagitationibus satisfecisse, nihil alieni juris adpetens, nihil offencteris Obedientiae autena, observantiae ac si dei erga Bona anum Pontificem sponsione obstrictos ante octavum saeculiam Archiepiscopos et Episcopos haud obscure intelii gere, sibi visus est Ρ. Blanchi tum ex Concili XI. Toletano anno 675. tum ex ipso Germanorum Apostolo Bonifacio, qui ann 722. a Gregorio II. Romae ordinatus dem suam Pontifici Maximo ad sanctissimum Petri sepulcrum obligaverat. Haec aliaque persequitur Auctor laudatus 23 et non minori laude dignus Franciscus Zaccaria et in ut Apostolicam Sedem ex aequo et bono, non ex callido versutoque jure piscopos firmantem, defendant.
Iura in Translatione Episcoporum.
Provincialibus Synodis 25 potiusquam Βο-
mano Pontifici piscoporum translationem omnem ante nonum saeculum tribuendam censuit Scriptor sacro Principatu iniquus Iustinus Febronius. o
25 In opere inscripto Delia Potest e delia Politi delici Chieses alias cit. 24 In riiditissimo opere cui titulus - Anti febroni Part. 2.Pesaro 267 Cs etiam Thomassinus in p. inscripto Vetus et ova Ecclesiae disciplina part. II. libo I. c. 49 p. 552. odit Lucae 4728. 25 Cis Zaccaria in Antis ebronio pari. II. Lib. I. pag. 4.ct seq. et alterini T. III. OPP. S. Leonis.
100쪽
autem jure quali vere postolica Sedes gloriari possit, cum multa suadeant tum ineluctabiliter Innocentius III ex sacrarum legum disciplinis, imo ex Divina institutione evincit 26j. Imaginem enim spiritalis piscopum inter et datam cclesiam conjugii aut oculos sibi proponit Innocenti US, DeXum proinde ab eo qui adstrinxit, et ministerio Clavium
quae Caelum reserant, tantummodo laxandum. x ipsa quoque, ut nobis videtur, rimatus notione, Episcoporum translationes, majores scilicet causas, Romano Antistiti Canonicas leges omnes moderanti, ut Dupinius fateri debet, subjiciendas esse colligitur Rem ex caelesti illa rimatus institutione deductam tum Conciliorum decreta, tum Pontificum oracula multo ante hanc aetatem declarant, confirmant, eaque mentione digna videtur Leonis Magni SeVeritas, qua transmigrantem proprio ingenio piscopum, utraque Sede et derelicta, et capessita depelli jubet, ne consilium aisce explicat verbis illis praesideat quos per avaritiam concupivit, , nec illis quos per superlatam sprevit 27 . , In
magna argumentorum copia nihil Innocentio opus erat, quod Felbronius inepte malitioseque contendit, ad commentitiam Anter Papae Epistolam confugere, et ex fallaci judicio Pontificiam auctoritatem
26 CL Zaccaria su p. cit cap. V. ubi refellitur chronius, et Innocenti III testimonia quoad jus hujusmodi enucleantur. 27ὶ p. XIV. c. 8 col. 689. T. I. opp. S. Leonis editionis Balteri utunae.