장음표시 사용
101쪽
augere Testimonio sunt illi et prisca vetustas quae incredibilem in Ecclesia scientiam assert, et sacrorum Carionum praescripta, neque obscUrum esse poterat, Paschalem II hisce etiam nominibus An
glos redarguisse, qui commutatos injussu Apostolicae Sed is Pontificatus lacile tollerassent 28 .
Quae libellas in sacris Electionibus.
Ita libertatem in sacris electionibus, aequitatemque suam commenda Vit Carolus Magnus, ut
profiteretur a 9 nil se se in piscoporum electioni-
28 In hisce cclesiasticae Historiae monumentis pervestigandis multum operae impendit Franciscus Ant. Laccaria su p. cit in Antis ebronio, ubi Scriptores vel integra, vel corrupta erga apostolicam Sedem fide huic tamen perpetuo in translationes uri suffragantes in v nies. Suffragalu et Thoraciassinus asserens u receptissimam fuisse enim regulam uris, et consuetudinem saeculo XI, quae jam De in controversiam quidem vocabatur ineunte saeculo XII. Pontificibus reservatas translationes episcopale . de Beneficiis Part. II. Lib. II., 64. pag. a P. edit Lucae 4228. Exempla aulem translationum idem Thomas sinus retulit pari. II. cit hoc ordine servato cap. 60 pag. 502. loquitur de translationibus in Ecclesia Latina quinque prioribus Ecclesiae saeculii cap. 64 pag. 505 de translationibus in Ecclesia orientali, per priora quinque saeculari cap. 62 pag. 507. de translationibus Episcoporum, et Episcopalium sedium ab anno quingentesimo ad octingentesimum cap. 65. p. 509. De translationibus sub imperio Caroli M., et ejus stirpis c. q. p. i5 de translationibus post annum Christi
29 In Capitularibus .es operis Capitularia egrian Francori ni aluit edita Parisii 4677. Cf. cit Thomassinus pari. II. Lib. II. c. 20. pag. 557. S. IV. ubi haec verba Caroli reseruntur :
102쪽
bus assectasse, neque id gratiae causa, sed juris per
sacros Canones constituti, libertatisque illius, quae Ecclesiae cognata, unaque simul adulta a viris esset principibus, omni ope retinenda, ac propugnanda. Hi sensus, haec verba auctoritatem disciplinanique successoribus praescribere videbantur, qui exemplar illud intuentes, luctionum libertatem neque praecidi neque intermitti, interdum potius latius pate
re voluerunt, idque legimus de Ludovico Pio 36ὶ
qui Ecclesiasticae in electionibus libertatis custodiam atque incrementum ex Edicto jubens pientissimi imperii primitias dedit Optima huic erga Ec
clesiam occidentalium Principum voluntati honestum plurimique habendum testimonium, Hinc marias Remensis aliique saepe saepius impertiunt. Nulla in regia lectionum confirmatione Verba aut no-
Sacrorum Canonum non ignari ut in Dei nomine sancta Ecclesia suo liberius potiretur honores ad sensum ordiani Ecclesiastico praebuimus ut scilicet piscopi per electionem Cleri et Populi secundum statuta Canonum de propria Dioecesi eligantur . Capitul Car. M. an. 805. 50 Cf. ut sup et id Thomassinus loci sup . it. p. 558 ubi refert decretum Ludovici Pii quoad Abbates cum illud quoad Episcopos si idem quod Carolus didit ut sup rotulimus: monachorum siquidem causam quas ter Deo opitulante ex parte disposuerimus, ct quomodo ex seipsis sibi cligendi Abbates licentiam dederimus, in alia
schedula diligenter ad iacturi fecimus, et ut apud succcSsores Ostros ratum foret, et inviolabiliter conservaretur, confirmavimus . Ad quae, Perpensis verbis decreti Abbatum, et collatis verbis decreti Episcoporum , haec adnotavit Thomassinus u diserte profitetur princeps Monachis a se clari liberialem eligendi Abbatis . . . at electiones Episcopo rutii libet esse liberas, juxta Canonicas sanctiones, tua eam illis libertatum Sciati ei adseruexuut . pag. it. 558
103쪽
va aut insolentia, sed quae jus electionis ex Canonicis disciplinis sancituin possessionemque temporis diuturnitate firmatam Ecclesiae faterentur, Principem vero nil gratificantem sed debitum Ecclesiastica libertati subsidium asserentem ostenderent. Praecedebat electio, suffragante Clero, assentiente plebe electus deinde se se Regi sistebat, a quo praedia Ecclesiae dotem, per inuestituram, ut loquuntur, acciperet ordinatio demum subseque batur. Et si qui imperatoriae auctoritatis vicarii de suffragiorum libertate nonnihil deterrere ausi essent, hi non alienae Voluntatis ministri, sed proditores Contemptoresque habebantur. Caeterum mira haec in Ecclesiae negotiis integritas et continentia Ottones Germaniae imperantes imitatores nacta est,
suosque ructus in Anglia, et quod praesertim decebat, in Italia tulit 3 i)
Quaenam Principum pars in lectionibus.
Sedes piscopis et Abbatibus ab egregia Ottonum Imperatorum pietate liberalitateque constitutas ac completatas historia quaevis eloquitur nostra autem interest id electorum cogitationi subjicere Principibus illis quibus religio fuerat populum Christo subdere et Pastoruni disciplinae credere, iisdem
104쪽
etiam supremi Antistitis auctoritatem sanctam integrumque fuisse, quae prosecto Originem Omnem no-Varn qu rerum molitionem amplecteretur deinde eadem voluntate qua Ecclesias fundabant Ecclesia. rum quoque praesidia, ornamenta, ac lumina, piscopos, parare studuisse nullum idcirco hoc auactum honore, quem sanctimonia ac doctrina spe elabilem omnibus non fecissent. Novimus etiam, electiones, dimisso regii patronatus ure cclesiis quibusdam interdum concessas, Et Imperatorias de
signationes Cleri populique suffragiis permixtas. pud orientales populos convocati Episcopi a Metro polita, piscopum probantibus Clero et populo ju
bebunt Imperatoris erat novum protegere OnΟ- rem, minime autem decernere et cum Patriarchae
electo virgam traderet, crucemque pectori in magna hominum frequentia appenderet, insignium ejusmodi custodiam non potestatem ministerii cujusdam benignitatem magisquam dominatus superbiam significabat. Egit de Ii ctionibus Octava Synodus Oecumenica, et cavit ne rincipum arrogantiae subesse cogerentur 32 . Dedit prior Nicephorus ar
rogantia exemplum 33 qui piscoporum lectio-
l32 inter notata digna prohibuit Concilium ne Principes interes-
sunt electionibus . ne videlicet sit ait inordinala hinc et incongrua fiat confusio vel contentio . an. 22. p. Thomassinum Pag. 72. it. Part. II.
35 . Id vero omni lim gravissimum quod legem tulit Cait Codrenus , cui ct piscopi quidam leves, atque adulatores subscripse-
105쪽
nes regiae auctoritati asserere voluit, dedit et sanioris consilii indicium Ioannes uinisca 34 successor, injuriique dicti revocator 35j.S. XIII
Quae danan et detrimenta a Investituris.
Possessiones, Ut junt, seudales et investituras adauxit protulitque aetas bellicis Ducunt ac Princi . pum consentionibus et facinoribus insignis, easque habuit primo rei militaris veluti praemia deinde stipendia atque subsidia Belligioni autem Don minusquam armis studentes perii miti ex rincipibus et inopem indecoramque cum non paterentur Ecclesiae conditionem, vectigales fundos cum ipso hono
ris gradu electis Episcopis et Abbatibus adjudicare
consueVerant, anulum, Virgamque pastoralem, rei indicio, tradentes Verum quia nihil est tam sanctum
runt: Ne Imperatoris injussu ullus crearetur piscopum et mortuo aliquo piscopo alique ni suorum submisit, qui definitos sacere sum- plus: ipse, quod erat de reditibus reliquum , accepit. . Cedrenus in Historiar. Compendio pag. 658 juxta edit Parisiensen , pag. 516. et 5l juxta odit. Venet. 729. Vol. IX. Bibl. ygant.
l. sup cit. p. 19. edit. Ven. 35 ob concilium Polyeuci Patriarchae qui eum imperatorio diademate ornare noluit, nisi prius et crimen in Nicephorum patratum paenitentia expiaret, et revocaret edictum tis ad confundondas res ecclesiasticas Nicephorus ediderat . . . quare edicti libellus Prolatus, et discerytus est, pristinaque Ecclesiae libe tas reddita sic habet Cedronus pag. 20. edit. Ven.
106쪽
quod non aliquando violari possit Ecclesiae ratio. nes Principes parVipendere caeperunt ex opitulatoribus nullatim praeceptores facti, et electiones ipsas ex arbitrio et libidine versantes. Hinc obnoxii Vectigalesque Praesules stipendia militibus persolvere, interdum etiam proprio marte merere: hinc verendum Angelicis humeris munus, non doctrinae, non inlustrium laborum commendatione, sed ambitu, et blanditiis parari, diuturnaque assentatione qua se se in rocerum aulicorumque OnSUetudinem penitus immerserant. Accessit Oh rem perditam in immanis malorum cumulus, Cum ambitio edocuit Spiritus Sancti dona venalia habere, cum baculus, et anulus ille pastoralis officii, hoc Fidei signum tradebantur, ut scite Monachus quidam adnotavit, non effugienti Gregorio, aut renuenti Ambrosio, vel Ecclesiam visitanti Nicolao, sed ei p0tius qui Principum animos tentavisset, aliena nasdem pretio labefactasset fur, et latro per ostium non ingrediens, emptaque dignitate exsecrabilis, detestandus. Nihil perfecto est quod simoniaca abus venenis quasi omnibus imbuta haud corruperit, delium scilicet pietatem, pastoralis ossicii studia, morum sanctimoniam et integritatem nihil quod in vetustis Ecclesiae institutis, in canonicis disciplinis non conculcavit. Dissolutam consuetudinem, impudentemque licentiam, quae laniam attulerat
auctoritatem peccandi, intemerati illius aetatis Scri-
107쪽
ptores Vehementer objurgant et Anselmus 36 qui Beligionem ipsam ad extrema proVocatam ConqUeritur, et Petrus Damianus qui suprema mundi in iam exitiali Christianae eipublicae peste praesor
Dissidia Germanica ab Investituris.
Vir antiqui moris, incredibili eligionis, strictiorisque disciplinae ardore succensus Gregorius VII, et intimo, quod ex diuturna Gregorii agni lectione conceperat, in simoniacos odio concitatus plurium in eandem rem Synodorum decreta tueri, sanctorum undique hominum votis et querelis occurrere, fidelium saluti prospicere, Germaniam praesertim Clericorum contuberniis expurgare percupiens Benricum quartum Imperatorem, divina humanaque omnia exantem , Clericorum avaritiae atque incontinentiae praesidium , ad meliorem mentem quae imperium regeret , pareret autem Ecclesiae, omni humanitate revocare studuit. Missis ad eum Legatis Pontificiae auctoritatis conciliatoribus, habita Romae n. io 75. Episcoporum Synod quae investituras notaret, profusamque inde Clericoruna
56 Css Epistolae S. Anselmi edit Lugd. 4650. id Thomassinus su p. cit. c. 54. p. 402 et c. 58 p. 446. et seq. J7 Vid optima editio. Paris 4 45 opp. S. Petri Damiani.
108쪽
licentiam coerceret, monitis gravissime Pastoribus quorum pecunia in perditionem esset, nihil in corruptissimo omnium principe profecit , a quo novi
etiam Pontis catus sacraeque praefecturae enum tradita rejectis contumeliose Legatis, pronunciata in conciliabulo Ormensi an ior per Henricum On- Vocato Gregorii damnatio et exclusio. In tollerandam libidinem Desariam audaciam fictis modo officiis, callidaque paenitentiae simulatione contectam, modo aperte erumpentem, iterum atque iterum anathemate perculit ontifex, complexus pari Sententia et alienorum numero habens piscopos et Abbates quorum caterva stiparet Henricum regiis largitionibus enutrita criminum socia et adjutrix veluti manus in conventiculo Moguntino supremi cclesiae
Antistitis infandum i judex judiciis ipsa non pau
cis convicta. At incorrupta erat in nonnullis Christianae plebis Pastoribus fidei ac morum integritas, eosque degeneri illi sacerdotum gregi adversam et obnitentem dabat, quin et distracti in contraria studia ac facinora criminum animi, cum pars absentis licet aerumnosique oratis cis in potestate perduraret et Rodulphum Suevum Henrico suffectum probasset, pars Henrico tenacissime haereret tali incen
dio imperium coussa grabat 3 lj
l58 Prae cleris s. scriptor inini in in te suspectus I. Volgi in opere germanice exarato, et in gallicam linguam verso et inscripto II istoire u Pape Gregoire VII. et de so sidcle 'apros te monuments originaux Paris 4858. et vid. ho massinus loc cit pag. 419.
109쪽
Dissidia Bilitannica ob eandem causarii.
Quae acta contra investituras et superius sancita fuerant nec illelmi II. nec Henricies Britannorum Regum infensas inclinaverant voluntates. Willelmum satis declarant incusationes et querelae de eo, et de vituperandis investiturarum quaestibus in arens Concilio ad Urbaniani II. allatae , teste autem illius vexationis ac deplorator Anselmo An
tistite Cantuariensi 39j, qui ab ejus aula et ami
liaritate indignabundus discesserat. Neque meliora Ecclesiae ostendit auspicia Henricus Rex hujusce nominis primus, Clericalis et ipse iniquus disciplinae et sacrorum insignium nundinator, qui idcirco Anselmo idem et Paschali II. hic enim Urbano suis' cesserat curam haud levem incussit, fratris ingenium et libido appartibant in Henrico praede CeSSO, rum virtus et constantia in Paschali, cui cum regius nuncius investituras quasdam immerito efflagitans, Britannorum rege in illius propositi vel usque ad amissionem regni tenacem significasset reddit Vo Pontificem nec pro capitis redemptione Investituris annuentem inclamavit Enituere in omni hac controversia Anselmi integritas, perturbatis sacris, Contaminatis gentibus, nulla unquam labe conspersa,
59 Vid. ejus vita ex mss. Bibliothecae Victorinae saris.in edit. Maurina opp. S. Anselmi Paris. 72l.
110쪽
spectabilis erga Apostolicam Sedem des ac reverentia neque minis neque aerumnis labefactata, eximium denique pacis revocandae studium. Cujusce dedit indicia, et fructus utpote qui anno i OS, sexanimum habuerit cum Rege colloquium, eumque ad deserenda Willelmi fratris vestigia omni contentione excitarit. Si multates omnes deponens investituras Pontifici, sibi quandam tantummodo honoris signisationem tribuens officium Christiani Begis cujus nomen dumtaxat Willelmo inerat Hen
Quae egerit contra Investituras Paschalis II quae toleraverit.
Promercalia Ecclesiae munera, sacri q. honoris insignia omnino abhorrens a scalis II. curas, Olestias, et angores maximos cepit quippe qui C0ncilia, adhibuerit, et iteraverit, Legatos tum in Angliam tum in Germaniam proficisci jusserit Ecclesiasticae disciplinae curatores, et re plerumque insecta dimissos, ac Principes de officio admonens e turpi investiturarum negotiatione revocare Conatus sit. Haec non modo frustra habuit cum Henrico . qui patrium Imperium assectaverat, aggressurus duinde Eccle-
40 Legatur ad merui, qui apud Anglos venit Ednterrιi, et apud Scriptores corrupte dicitur Mincri s in vita . Anselmi Cantuar. Archiep. xl ad calcem opp. ejusden S. Anselmi, juxta edit Mauri-