장음표시 사용
81쪽
Addim ne etiam caeter Frustra pand8 aperta Coeli tempti marius, Vanis pacticitis callidus artifex Vulgi stulta leuis pasecere pectora. Vt efferatus Grammaticus Sacrosancta Pontifici a Christo potestatem concreditam elevarentaitur,4 se Catholicum adhuc mentitur Porro qui tam contumeliose succes rem S. Petri habet. quid sentire putas decollegio Cardinalium Z quae vota impurio. timi Ganeonis Dprofani Poetae 3 manumq, apicem, pulsi tibi Roma Gnaedis Restituat, ciuesique tuos, priscumque S natum. denique sciam de summo Polatifice sententiam missis ambagibus exprimit, Galliam deplorans, Ad praedam accincti, Iam sat Lothuringia non ea Vna inserinalis Praedo, sabaudus, Iber. 'O clogia indigna sanctitate dignitateq; Pontificia sed se dignia'
ra Thuano liae reticorum improborumq; omnium praecone per quem non stetit quo minus Henricus ille magnus nouas sectariorum opiniones ad finem usq; vitiae tueretur,4 Galliam Romanae sedi in primis obnoxiam cuntra Ecclesiam Romanam armaret.
Vi Petrum L 2 et nim Santovictorianum Abbatem mi- per deridebat Thuanus, quod astu dijsiarcnitibus repente ad Theologicos libros scribendos animum appulisset idem in versiculis pangendis xco sarcinanda historia sui temporis mediocriter versatus, putauit sibi ius fasque esse interdum doctorem Theologum agere: Audiamus igitur nouum repente quasi es pario in laenam prodeuntem sacrae doctrinae magistrum, aut potius stolidum Passauant j Theodoriue Beaae discipulum, ea narrantem quae sub Henrico octauo in Anglia contigerunt: Ecclesiasticos tam Anglia quam Hibernis Saeramen Lib. tito adigit Henricus, is se tanquam Ecclestiae caput a Christo proximum gnoscant; Mntata disciplina, Mim doctrina mutarum. Itane vero homo rerum sacrarum in aperitus me, nihil tum apud Anglos mutatum in doctrina censes cum publice eierata est summi Pontisicia in Ecclesiam autoritas, eaque delata est homini laico, ne quid
82쪽
grauius dicam. Et Caluinus ille vester Henrici surorem detestatus est, & Caluini assecla relgiosores etiamnum execrantur An inglos, qui summam illam Ecclesiae potestatem homini πολυγαμω- τατω tum puero infanti, adeoq; non ita pridem foeminae detulerunt ut nihil iam vetet quin Pephialanorum ab in ris suscitetur error; mulieribus quas in Ecclesia tacere iussu Apostolii, , decernatur potestas sacris mystersis operandi S d quid Caluinus aut Caluini auditores in hac re senserint, nihil moror. Cum saeris literis sit testatissim v, Pontificis quo Eccusia excrcet auto ritatem a Christo salutis nostrae vindice profecta esse, Cum ab hac
fidei norma nunquam maiores nostri latum,nauem dc flexerint, cum id omnibus Concilijs generatim indictis sit agnitum probatumq; tu doctrinam Ecclasiae in Anglia mutatam negas, in qua palam ea veritas est improbata. Ru anto fecisses consultius Thu-ane si inversiculis fundendis consenuisses, aut certe si animus eis rat devexa ista tua ad honestum, pium otium aetate res Theologicas attingere, non operam posuisses euoluendis famosis libellis,
vel haereticorum Bibliothecisi quas tu credo propediem Photius alter in lucem dabis sed scripturam sacram ex Ecclesis sensu praeeuntibus tibi quastidis Nomenclatoribus antiquis Patribus , modeste & pro ingeniitui tenuitate perlegimes. Nunc vero cum illotis manibus sacra illi tractas, quam multa imprudens peccas Quis enim tibi credat Neotheologo tarn audacter asseuerant nihil in Anglia sub Henrico octauo de Domina Catholica mutatum Cum m Matrimoni vincula libidinis impetu vantissimis Pseudoepiscoporum Decretis sint soluta cum religiosa vota passim Henrico Rege pro ea quam sibi in sacra omnia arrogabat potestate, sint violata; cum Atheismis Briandi quem Henricus per iocum, vocabat suum apud inferos vicarium λωalioetum id genus hominum, omnis repente illa Insula miserrime sit deformata Tu haec nesciuisti homo candide, alioqui memoriae mandaturus in oblitteraturus quod scripseras imprudenter, Nihil tum apud Anglos mutatum indoctrina. At prosecto si negare pergis, euincam facillime alia omnia docuilla Practatos in diuini verbi praecones in Anglia sub Henrico Septimo, quam quae sub Oetauo Herodiani illi noui Pseudo episcopos Angliae, qui tum erant,intelligo populo suadebant. Neq;
nim si d inglianos Henrici Octaui iussu ad suppliciu ei tractos
83쪽
constat, idcirco consequens est eum Doctrinam Catholicam construasse Etam es nimium Thuane in hoc rerum genere, Mineptis mihi crede, qui nescias Sabellianos quondam Arianis insensos,Nestorianis Eutychian istis, quin etiam Caluin istas audio Lu- theranis in plerisq; Germaniae urbibus bellum g cπονδον indixisse: Ita Z inglianos cane peius langue oderat Henricus Octauus ais scio, Midem pleraque doctrinae Catholicae capita eierabat rAt quod te nescire vix puto, non in uno apice stat fidei Christianae summa: Quisquis vel unicae doctrinae fidei ue Catholicae dogma negat, vehementer fallitur si se Catholicum putat. Neque tulis.
sent Z inglianos Arriani. Ideo ne tamen haereticorum numero
Arianos eximendos censes Sed nullus mihi scribendi modus erit si ad singula non Theologiae sed Mataeologiae tuae capita sigillatim
respondere velim .Pauca delibabo. In Praefatione tua, adeoq; tota historia, hoc tanquam axio. serim statuis: Neminem ad credenddim, siue ad Catholicam religionem amplectendam esse cogendum: Ex quo deducis, perinique principercatholit os relli, quoti s in haereticos Lege agi voluerunt. At pro- verum illud est Terentii. Homine imperito nil quicquam ea iniustiis Qui nisi quod aequum censet, nil rectum putat. Quod stibi homini occupatinsimo licuiuet,tantisper sacrae schola limen terere, audiisses enucleatius quid de hac re tota sit sentiendum, hocque in primis, Nemini unquam post fidem Ecclesiae datam licui 1se ab ea recedere, Adeoq; legibus quemq; subqci
quas sibi lubens volens imposuerit. Quo factum est ut iure meritoq; inhaereticos lege actum sit ex Rescriptis Principum Constantini, Valentiniani,Theodosialiorumq; Alia est Gentilium, Iudaeorum, Turcarumq; qui nunquam religionem Catholicam sunt profisi ratio. Itaque in illa tua Praefatione S. Augustinum mala fide allegas; etsi enim aliquando mitius cum haereticis aeten dum censecrat, tamen longo rerum usu monitus in reliquorum abut sententiam, grauibus esse poenis coercendos dixit Paritide Diui Martini preces Clementi Maximo Imperatori oblatas pro Priscillianistis commemoras: Atq; utinam legisses Seuerum harenarrantem attentius, aut etiam Cardinalem Laronium illius temporis, periculiq; non haereticorum ut tu opinaris, sed Catholicorum, seriem omnem verissime denarrantem, puderet te
84쪽
ανι ισι Infamiae tuae: Posi in in hanc Sentcntiam plurima congerere si luberet, Tu quos in hoc negotio consulas, habes sat scio non paucos e Catholicis. Et quoniam te scriptis haercti corum capi video, vix mihi persuadeo Caluini librum de punitione licereticorum tibi deesse. Iam vero quam reconditae erud tionis illud esse censes, quod libro quinto tam constanter asseueras, R es Galliae censura Pontificie non subjacere. Cuius sane axiomatis scopum vidcnt omnes , rationem praeter te acclesiasticae autoritatis contemptorcs nemo satis intelligit. Quid enim Z noncst in uniuersum Ecclesiae regem Ponti fui a Christo data potestas' aut vero Christianissimum Regem in hoc Ecclesiastico grege ei se negas & ad cedo sinistro' hoedos: hoc est chismaticos xhaereticos relega. facis iniuriam Thuane Regibus optimis, it Ecesesae primogenitos decuit, Pontificiae dignitatis obseruantissimis, qui
melioribus quam tu sis, usi doctoribus, xvincula censurae Ecclesiastica semper veriti sunt,4 ut quam citissime soluerentur religiose studuertit. Referrem hic pleraq; nostrorum externoruq; Principum exempla situ ea nescires, aut si tibi profutura crederem. Nam me magna capit admiratio legcntem, quae tam prasidenter asseris contra Catholicorum omnium sententiam, Mindubitata ipsius fidei principia. Quocircam saluti tuae consules &honori, si pauid considcratius in quos telaqueos in duas perpendas animo Nam quod se Regcs Christiani siti ni abs te defendi
sentiunt, laudant animum, prudentiam non minus quam pietatem desiderant dum quos liberos este cupis, reddis aut nefario schismati obnoxios, aut in teterrimam haereseos seruitutem indignissime detrudis. Quanquam haec ut opinor moliris,non tam ut Regibus gratificet quam ut Romano Pontifici, si qua possis incommodes,4 supremam illius in Ecclesiam uniuersam imminuas potestatem. Quod certe studium tuum Catholicae filius nemo approbet. Quis enim filio in communem omnium parentcm malevole pugnanti suppetias ferat ΘEt tamen pleraq; libris tuis sunt inspersa quae hunc animum
tuum produnt. Quorsum enim quaeso,isthaec abs te tam temere pPontificem Romanum, sibi arrogare cinctiij indicendi Nam auemus abs te nouod heologore scire, cui tandem alteri ius hoc tran
scribari aut cui Comitiorum hullus ImperiiGallici indicodorum
85쪽
deas non habes, docebit te Socrates Ecesesiasticae scriptor histo Lib. a. riae, anti lito canone statutum esse, Nussum haberi legitimum Concilium, nisi quod nutu autoritatesium mi Pontisicis sit eoactum: Quid si etiam Synodicas literas undiq; Romam missas euoluere placet, inuenies ea demum rata fuisse hactenus Conciliorum Decreta quae summus Pontifex suo calaulo comprobauit. Quamobrem petulantem illum tuum stylum reprime sis Thuane, neu arroga tice deputes quod Pontificia est dignitatis, quam non Phocas aliquis videlirant tu illi amiculi, sed Christus ipse hominum seruato, prima illi sedi detulit Tabulas sanguine testatoris obfgnatas habemus in sacris Euangelijs, occlude sis aures nouit ij iiiis
commentatoribus, Veteres Ecclesiae Patres ut sacrae monent paginae, interroga de viis antiquis, mox res ges illud tuum temerita. tis inscitiae plenum de Arrogantia Pontificum in arrogandos binure Concili indicendi.
Haut absimile illud est quod alio dicis loco, pontifices Romanos ius sibi vendicare Academias quibus libitum fuerit locis condendi. Cui sane criminationi tuae si opposuero ideo nunquam facere nisi Christianorum Principum apud quos eae Academiae fundandae sunt, rogatu quid dices' At ita se res habet, nec probabis unquam a Romanis Pontificibus Academiam ullam cuiquam inuito Principi Christiano fuisse obtrusam. Itaque& sollemnia si bene commemini verba sunt formulae qua gradus in Academijs Catholicis a Cancellario deseruntur, cum se id agere pronuntiat, Pontificali ae uia autoritate. Nam si de me scire cupis cur in ea re Pontificia autoritas necessaria iudicetur, sic accipe Academia Ecesesiasticae communitatis pars quaedam estin portio. Ea cum omnibus Reipublicae muneribus habiles viros sussiciat, tum inprimis Ecclesiiastico statui quare nihil aequius est quam ut Pontificis autoritas ea condenda interueniat. Certe quidem memoriae proditum est, fere olim a religiosis Ecclesiasticis viris Academias regi cosueuisse, solaque temporum licentia morem hune
inuectum ut a saecularibusvi uxoratis Iuventus doceretur. Quare desine Thuane Romanum Pontificem arrogantiae nomine insimulare,vel mortalium omnium Marrogantillimus una Mim peritissimus audita.qui animi impotentis morbo quasi stu quodam abreptus,eu An dabatarum iesinorem in Christianae plebisibin
86쪽
Et quis te feret illa scribentemo Carolus quartus suo perictiti se isero sensit quorsum pcrtineret ii illud quodsibi in inaugur dis imperatoribM Romanus Pontifex sumpsit, riscilicet liceret ei a quo accipere debuit lues quas esiet pro inaugurationis preta imponere Prosccto
qui haec ex historia tua nesciat deprompta, credat a Caluino quopiam aut Lutherocise dictata, vel certe ex Centuriatorum autographo ad verbum exscripta, nec enim credibile si quidquam ab eis contumeliosius in sanctam Sedem sci ibi potuisse. Quodsii Bellarminum de transtito ad Germanos imperio legere maluities quam nescio quos ei ut heri hypocaustis vel Calum lustris scriptores O minus imperitos quam irreligiosos, consuluisse Thu-ane nomiari tuo: Sed ut serpens mala gramina pastus, quemadmodum apud Poetam, veneno tumeat necesse est, sic tu haustis malignis succis Chemia ij Chytrati, Magde burgensitum, qui miretur, si tam improba in primam sedem euom ac Placet mihi vehementer Basilius de te tibiq; similibus loquens ύχομ οπριαιτων ἀθώων πρια -mράγετα/; quod aperit inquit, latere, Almῖνα τά ν τω βαθμώσον. Et vero suasurum te cuiquam speras Germanis illatam iniuriam a Romano Pontifice cum ad illos Ius Imperi certis pactis os conuentis transcripsit Pictatem hactenus , religionem in te desiderauimus, nihil iam propius est quam ut te etiam iudicium descere dicamus, qui collatum Germanicae nationi summum a Pontifice R.omano ben cficium, iniuriam vocas. Quanquam ut verum fatear, ccrtat ubiq; impietas cum imperitia tua. nec adhuc satis exploratum habeo cui primas decernere oporteat. Ab Imperatore Pontificem legcs accipere debuisse,
ais, Qui probas imo robum istud dictum Z Leges a Pontifice datas
Imperatori pro pretio naugurationis maligne calumniaris Miror nunquam venisse cuiquam in mentem id opprobrare Ioiadae summo apud Hebraeos Pontifici cum Ioam regem inauguraret, diu uram L cgenaci in manum daret, nouoq; eum cum Deo ac religione patria cedere deuinciret. Hoc tu nefarie pretium inaugurationis vocas; ncq; in uitius quidquam vides quam Imperatoriam Maiestatem Pontificiae dignitati fasces submittere: Velles iterum tristissima illa tempora existere quibus Romam Henricus, Conradus, ridericus infestis armis pctebant Puo arrogantia Pontificum quemadmodum loqueris, comprimetetur: ramgratum tibi foret, audire nouos Attilas, Geisericos, Totitas, Astul-
phos, Desiderio in Italiam signa conuertere, primamq; sedem
87쪽
vt olim factum est, dira udesi a seruitute premere Licebit tibi
quod voles optare, quCdoptat tri Deo propitio, non assequere. Pergo hic ad allud re Odstioris tuae Theologie caput; Namque ubi recenses varia dogmata Andrea Oliandri haeretici, istud homo perspicax non prete termittis Hoc erroneum dogma caeteris adianiscui quo admir Disum etiamsi per primi parentis peccatum smfuisset perditum enus humanum, nasciturum tamen nihilominus fulseri Αμαθε Διθρά ς ait vetus autor,& tua te Inscitia tam grauem alienorum dictorum censorem reddit 4 liliane. Hocce ergo quod in Osi andro notas inter haereses reponis Θ nam homo es in The
logicis infantissimus, qui si scholas illis vel a limine salutasses,
audii Tes gratiissimos doctores ea de re varie semientes aliis E tholica Imo vero id ut addiscas Thuane, Catholici, ni optimi censent exaggeratam Dei erga genus hominum bonitatem eo a bari quod etiam venturus in o bem esset, quamuis nullum primi parentis subesset crimen morte expiandum. Depone intillas Lo mo prophane, nec de rebus quae captumatium superant dii serene quemadmodum olim Phormio coramAnna ibale de rebus belulicis disputans est derisus, Ita te posteris tam insulse de Theologicis rebus scribentem, subsannandum propines. Et clucet tua illa doctrina Thuane cum de sacris precibus Lib. t lingua vernacula conceptis iudicium tuum interponis. Cum enim Dauidis Psalmos Gallicis cxpressos versibus haeretici quidam Lutetiae canerent, Id acer ordo, inquis, aegerrime tutit, quod eam in-tientam esse rationem dicereis qua sacra publica laetustisiim institutota Romana Ecclesia matrice accepto lingua Latina peragi bolita, nunc eo sermone expressa essent quem quiuis e vulgo caperet, contemnere plebrassusceret. Quae tu non modo imperite vita fit dicebam, sed mliam maligne tuo more: dum ieiuna pietatis defensione, causant Ecclesia prodis. Cur enim subticuisti praeuaricatoris in morem. quae dicenda ruerant m aYime nec diibium quin a sacro ordine&grauissionis Theologis dicta fuerunt pro retinendo veteri precandi ritu'. prohibendo illo nouitio ac prophano Semper enim hoc sollemne fuit haereticis ut eiusmodi cantiunculis plebeiaculae demulcerent laures c animos &ab Eceses sticis hymnia auocarent hoc Paulus Samosatenus, hoc Arrius, hoc pleriq; alij factitarunt hoc critq; post tot alios Clemens Marottus infamis psaltes nostro artio tentauit,hoininis prophani versiculos longe omnibus.
88쪽
omnibus scriptum translationibus quas Ecclesia vetus est ven rata, sectari nuper praetulerunt. At Thuanus ut ordini sacro expostulanti de vernaculis illis precibus, inscitiae notam inurat, metitum, inquit, alia lingua preces concipi quam Latina, Nequiuis evulso aperet, itaqueplebs contemnere assuesceret. Quae ut una causa sit, tamen cum ea maxime, tantur, qui Ecclesiae Catholicae inuidiam conflare volunt, cur solam perfidus Praevaricator a secro
ordine allatam fingit Alia sunt plurimae v grauissimae causae
cur in sacris ritibus vernaculae linguae locus non sit datus, quas nec ignorasse Thuanum credo, & hae afferre nihil opus est. Iam excutiamus quae de Simone Portio dicit spiam, Non.
nihil dum ara Otesicae doctrinae plus iusto trabuit, in disi utationiblia de Anima, Mente humana Pomponatiis culpa a sinis creditus e 1. Vnde autem tibi noua haec incussa est religio Thuane, ut quem Concilio Lateranensi, hoc est grauissis o Ecclesiae totius decreto
damnatum eo nomine scias, extremo stylo perstringere vereare
Sed prosccto, necesse est, ut cui improbantur qui probarit Ecclesia, eidem probentur quae improbarit. Quanquam aliquando vult vidcri Thuanus Ecclesidecretorum vindex Meminerat ab ea olim proscriptos Flagellantes quosdam haereticos itaque exarsit grauius pro eo quo est in res sacra reto,& debacchatus est in supplicationes illas ad quas interdum nonnulli saccis operti poenas flagellis de se sumunt. Ne verere Thuane, ne putemus te de illis unquam fuisse, quos velatos aliquando Lutetiae vel Tholosae vidimus per sacros quadragesim sdies templa obcuntes Putent har tibi sat scio cui non aegre persuasit Caluuaus, Cilicium, Cinerem, Disciplinam, veteris Legis inanes fuisse cerimonias, nouitate ac libertate Legis Euangelicae abolitas Itaque homo prophanus , imωδης Collegia illa siue φράρ diuersis saccorum distinctas colorib cum veteris circi factionib'Prasyni δε enetis'; confert vere hoc ut omnia dixit Apostolus, i mundis omnia linunda, addod prophanis prophana.
Quod si quis Thuano similis omo scire se negat, quid intersit inter veteres Flagellantes lia reticos, eos qui nunc se vltrone illa cruce onerant, habete Iesu ilico sodalitio Greiserum qui hoc eum cumulatissime docebit. Interim me Thuani monet
scit pia quam vere sit ab Alcvino Caroli Magni doctissimo prae-ccptore dictum Disciplinam quasi displiciuam esse nominatam. Venio
89쪽
Venio ad alia duo grauiora MalarologieThuanicae capita, eo L b.3s. rum alterum eli lib. 33 in quo accurate, quaquam sub alterius per sona congerit Thuanus quaecunque unquam ab impuris haereticis sunt contra Celibatum sacerdotum excogitata: allegatur veteris sacerdotij Aaronici libertas, laudantur Apostoli coniugati, excitatur Paphnutius e Concilio Nicq no, grauis eius ad Patres habita oratio celebraturi, non omittitur epistola DionysiCorinthij ad Pinytum referuntur xecrationes nebulonum quorundam in Calixtum Papam, authorem ut aiunt coelibatus Ecclesiastici Denique si Thuani locum illum communem ligant Ministelli Geneuenses, habebut calumniarum plus satis quibus horam solidam auditorcs suos detineant. Nec puduit hominem non penitus antiquitatis ignarum has nugas proponeres quas confutare possit quisquis Theologiam vela limine salutarit. Denique adeo transuersum egit maledicendi libido, ut que ad haec impurorum hominum deliramenta centies sunt responta, :na ligno silentio suppresserit. Alterum,&id sane perinsigne Theologiae Thuani caput est Lib. in lib. 28. Vbi ab Espcncaeo S aliis quos vehementer laudat statutum ait, Visanctae Trinitatis effigies tanquamsacraeseripturae,conciliis
rerum Patrum testimoniis prohibita tollatur: Sanctorum maginibvi non coronae, Serta, Vestes imponantur, non candela accendantur,nothura incendantur. Insiupplicationibus minime gestentur, exaltaribus tollantur,
in ii sola crucies sigies reseruetur. Et vero tantopere arrisit Thuano id decretum, ut qui ei obstit crunt homines praefrasti sint ab eo iudicati. Sic enim habet: Nicolam Massarduis I ij Theologici Pari- sensis Decanus intercepit, inquamuis quaedam prauo more irrepsisse nondi teretur, Tamen omnem illum Imaginum cultum retinendum contra-νiOsiripto, praefracte seruit, mita re infecta di cessum, 1. Tuo quia de maximo dolore sat scio Thuane, qui ii in eo conuentu Iudex fuisses, nae quo es in Idololatriam reto, sacram in Eccelsis imaginem iam nulla haberemus. Et mirabare nuper Elpencaeum Collegio Cardinalium exclusum, Mnescio quam huius repulsae causam e Legenda Ferrea petitam canebas homo vanissime, qui, climprudes hic agnoscis hominem plus aequo sibi tribuentem dum a Catholica opinione recessit, impegisse in Icon octastarum errorem, quos no statim flammis donasse sacras Imagines accepimus,
sed primum quidem statui ei ut in sublime tollerentur, ne iam eis 3 oscula
90쪽
oscula libare cuiquam liceret.Nemo repente fst improbus, nec O. mnes statim nequitiae suae fraudes haeresis exerere consueuit. Et eodem illo tuo genio I liliane, transcripsisti nefarium edictum quo haeretici pietatem omnem ac religionem Bruxellis ad tempus eliminarunt, ubi haec inter caetera: De abominabiti reliquia.-νum C Imaginum ultu, unde ab avaris Sacerdotibus creduia plebi per niciose impositumsitrae. Tum varia congeris quae abacono machis huius aeui iactantur, neque vocula intercedis Quamobrem qui haec quae a me sente scriptis tuis excerpta leget 'aut a te nc gabit esse scripta, ut Thuanum esse catholicum negabit.
Tabigna aliquot Thuam fraudes.
Vanquam ea quae hactenus sitiat a nobis in historiam Thuani notata, sole ipso clarius ostendunt nihil ab oecsse bona ride narratum , sed omnia quae de Catholia is scripsit adulterata esse odio , quae de naereticis coeco iii eos amore corrupta esse tamen ut multorum desiderio fiat satis, nonnullas adhuc hominis technas prorsus illiberali dignas maricipio aperiam. Etenim cum certium haberct ac constitutum, re haereticorum fauere opinionibus,, tamen inter Catholicos censeri rationem quandam excogitauit qua veluti degenere amphi-biorum nunc harum nunc illarum esset partium. Nam persaepe Thucidi dis aut Liui; in moren concioncs lene longas Melaboratas scripssit, easque haereseon propugnatoribus ascripsin, quibus nouarum opinionum firmamenta ratione'; omnes qua potuit vi dicendi persuadere conatus est, neque unquam veneno illi, quod quasi aureo vase lectori propinauit, antipharmacum ullum apposuit. In rem quaeso praesentem,quod aiunt Iure consiliti veniamus;&vno alterove exemplo pro Dosito fraudem hanc ret
Bohemo pro communione sub utraque specie ita perorantes quodam loco inducit, ut veteres HusIitas , vel iclessitas ex inferis euocatos triumphare credas nullus apud illum est qui Bohemorum legatis quidquam respondeat, nullus qui pro Eccle-sa decretis contra haereticoru naenias dicat. Quod cum agit quid aliud