장음표시 사용
271쪽
datam animadvertit Alexandrum N postquam an. 23 ob Romanorum seditiones urbe excesserat, ad eandem redi. nTe id a nemine ex Ecclesiasticae Historiae seriptoribus ob. servatum fuis. Pag. 3o6. occurrit emitas Austriae, hane eandm esse dicit, quae nunc vulgo Cresaeat, seu viri deIFriti appelletur Austriae porro nomen illi additum es , quod a Longobardis Orientalis Italia, ae praesertim Froiuliensis provincia, Austria dici consuevisset. Iam vero obsedivationes quaedam anserendae sunt, quibus Cl. Tirabo Ad
Chronologiae medii aevi lucem affundere conatus est. Pax, II 9 in monumento quodam est anno 1 3 He 7 mens s Non Indi me duod rima. At anno II 8 . indictio XI. convenies Recte. Sed bene d et Auctor, Indictionem apud Mediolanenses non Calendis Ianuariis, sed tribus ante mensibus, Calendis scilicet Septembribus numerari coepisse. Ια-
re diem VII Novembris huius anni, iam indietione XII. es natum fuisse. Pag. 49 frequentissimum in medii
aevi monumentis morem occurrere refert, ut Calendarum. Iduum ac Nonarum loco bifariam mensis di vidatur, in ineuntem et exeuntem. Hinc v. c. semimo dis ineunte Iulii , idem esse aes h fi Cum vero dicatur decimo exeunte Martio minLligi diem illum, a quo ad men .finem decem dies supersunt,
scilicet d. et a Maietii. Itaque verba haec nono exe te Au guso, quae in Charta enationis Humiliatorum Bergomem lium occiirrunt, denotare cas Augini Pag. 74. monstrat, hane loquendi rationem . .decim die γ. te Calose accipiendam esse, ut ipse Calendarum dies ab hoc num
To excludatur contra ac fieri consueverit cum dicimus duodecimo GL Pag. 37. sunt litterae Innocenti IV annosas i. d. 7 Cal. Iulii datae. Iam quum Innocentius IV. a. I 243 dc . Cal. Iulii Pontifex renunciatus sit, sequitur eum, tuum has litteras daret, nonum Pontificatus annum num rasse. At in sine huius dommenti nominatur annus imp
rii octavus. Quomodo itaque haec inter se cohaerent 3Ἀγeurate ea eonciliat Λuctor, dum monet, Innocentium IV a
272쪽
die eonsecrationis annos suos numerane Pag. 3 I in m n aerito quodam annus 3Ia indicatur, indimo autem n m. Atqui non indiitio anno II i I. congruebat. Sed ani madverti vult Auctor apud Pisanos annum a die as. Maditi coepisse, illius exordio novem ante Christum natum mensibus ducto, novem scilicet circiter mensibus, antequam vulgo inchoari soleat. Qua in re, monente Cl. Tirabosthio, a Florentinis differebant, qui eadem quidem die anni in tium ducebant, sed illius exordium tribus post Christum n tui mensibus statuebant. Itaque qui apud Pisanos erat amnus v. c. sextus, is quintus erat apud Florentinos. Dicamus nunc de notis quibus obscuriores Iocutiones evolvuntur, mediique aevi Latinitas explicatur. tqu. omnino his notis tangit Glossarium de Latinitate medii aevi egregie et illustrari, et augeri poterit E plurimis eiusm di obtervationibus nonnullas proferemus. Pag. IIT in monumento quodam in Guadia quam vocem CI. Tirabosechristeum tangi recte fideiussionem denotare contendit Pag.
Iao est vox Degisne, quam eli vocem corruptam dicit ex Itala voce seuhioni, quo nomine decem illos viros totidemque foeminas senes designari tradit, quorum est praesertim in solemni Sacrorum celebratione tecundum Ambrosianos ritus ea, quae Consecranda sunt, ad aram defetis. Q. I 49 est vox bruda, quod idem, ac braida esse putat, ac d
notare agram seu cainpum suburbanum. V. Ο cur
ritis irais, quod Auctori idem videtur Miseno ollas seu Mini ullus, quas voces angius profert, seu denique m seriasis, quo nomine, angi eodem teste, si designantur
in Monasteriis, ut Praecimas ram toros exercent. au'
dat tamen l. Tiraboschius animadversionem Q. Lupi Bergin mens ecelesiae Canonici ac Primicerii, qui in epistola quadam ad ipsum data, scripserat, hanc voeein ad eos potius de lignandos adhibitam videri, quibus rei domesticae administratio committeretur, quos etiam Cane varios vocabant.
273쪽
Pag. 2Io in epistola Innocentii IV occurrit in emonem -- ridere, quod cum Cangio explicat, in canonem Poenitentia.
lam incidere, seu legibus poenitentiae ab Ecelesia indictis obnoxium fieri. In hac vero epistola expresse de exeom. municationis poena sermonem esse dicit Pag. 38. est δε- perflans super antiae. Supersans est, qui operi cuicunque praeest. Superstans supersantiae autem Metori ille esse videtur, qui iis omnibus qui operi praesunt praesectus sit.
Pag. 44 in litteris Innocenti IV. oecurrit Cavaleato quam vocem per ea tempora frequentissime apud Italos ad milita. res decursiones designandas usurpatam fuissevicit. R443. est Viriola dimitivum a Vigra, quod rei agrestis vocabinium non satis explicari a Cano putat Arbitratur autem idem esse quod virini hoc est, virens pratum Eadem Pagina sunt Mallexares. Quo scilicet tempore Insubriae urbes domestipis bellis ardebaut, qui moenibus tanqua rebelles
euipellebantur, Mallexa didici consueverant, quam vocem arnale et audeo ducit Cangius Porro erat Mediolani iudex,
qui illorum bonis occupaudis proscribendisque praeesse Mpraeterea ex documento , ut hane notam subiecit, colligit
Auctor, exsules illos terras agrosque occupasse, quae communi nomine possiderent, aut aliis locarent hoc enim ve ha documenti significant terra Maiaxardorum ominianis
Restat ut aliquid de Additionibus huie Volumini ad
calcem subiectis moueamus Earum ratio est haec, ut vel ea quae priori olumine nou satis accurate dicta erant, emem
dentur, vel quaedam pressius atque uberius explicentur. Sic Vol. I. pag. 17. Richildem, Mesrici Marchionis uxore et celeberrima Mathildis Comitissae Matrem appellaverati In qui bus verbis errorem se cras minisisse recte satetur Nam Rientides Bonifaei quidem uxor suit, sed Mathii des eae arte Fridorici Lotharingi filia orta est, quam Bonifacius Richilde exstincta, uxorem duxit. - Vol. I. Auctor de artihus, quas Humiliati exercebant, egerati Sed addi vult hoc
274쪽
'odicibus quibusdam Stis qui morentiae in Tabulario
S. M.triae No in Ord. Praedicatorum servantur, inter expensas Coenobii eiusdem commodo fallas, pecuniam etiam Humiliatis noniaullis erogatam recenseri, quod virea, quibus templi sen Atrae claudebantur, variis coloribus ex veteri consuetudine adornassent In privata etiam bibliotheca quadam eodices Stos exstare dicit, quibus olim Humiliatae in divinis laudibus concinendis usae fueritit, atque hos eodices minio variisque coloribus, haud dubie Humiliati alicuius adite, ornatos esse refert Sed haec de Voluminis A. argument commemorasse lassiciat.
Pergimus ad Volumen in cuius quinque sunt partes.
Prima pars reliqua exhibet monumenta, ab anno scilicet 1349 usque annum Is 48. Iuni etiam in his monumentis nonnulla historiam illorum temporum illustrantia, quae ab Auctore in observationibus diligenter indicantur. V. c pag. 4 in nota quadam ad documentum Petri Cardinalis Legati et Mediolan Eccles Administratoris huius ipsi.
us Petri, cuius Saeculo Io et Is magna erat celebritas breviter describit Petrus scilicet Philargus Ord Minor Cr tensis patria, a I 386. Placentinus, tum a. i 83. Vicent,nus, eodemque anno Novariens Episcopus renunciatus est. Anno deinde 4or ad Mediolanensem sedem translatus, anno iacis Cardinalis ac denique in Pilana Synodo a i os. Pontifex Maximus creatus, assumto Alexandri, nomine.
Hi ne Auctor emendat saxium qui in Sine Arthii n. M SOLGradensem etiam Patriarcham Petrum suisse salso diei Idquoque a Saxio non animadversum esse addit, Petrum pomquam Romana illi purpura collata fuit, non amplius eccles Mediolanensis episcopum, sed eiusdem Administratorem, seu Commendatarium appellatum fuisse, ut clare liquet ex eo
cui haec nota n biecta est, documento. Pag. s. est epistola quam lanca Maria Vicecomes Philippi Mediolanensis Dueis filia, ac Francisci Mortiae, eius successoris, uxor scripsit.
275쪽
Hane epistolam ideo ab illa scriptam arbitratur Auctor, quod Franciscus per haec tempora bello, quod illi cum Venetis
erat, distentus, Mediolano abesse cogeretur, ae Reipublicae administrationem uxori permittere Insunt quoque, uti Vol. II. plurimae pontificum Romanorum epistolae v. c. Gregin ii XI. Bonifaeu IX. Martini V. Eugenii IU quarum duae Florentiae datae sunt, altera a. 43 s. h. e. anno post, quum Romanorum seditior us compulsus, eo secesserat, Eugenius, altera a. 441. h. c. durante concilio Florentino. Dantur quoque aliae epistolae v. c. ii II quarum unam Mantuae dedit, quo Christianos Dynastas eorumque legatos convocaverat, ut bellum in Turcas cogeret; porro Sixti IRClementis II cuius epistola data est in Arce S. Angeli a. I 27. h. e. eo tempore quo Clemens VII se post Vrbem a Caelareis copiis expugnatam, receperati
Neque etiam desunt in his monumentis notae Auctoris Chronologicae Pag. i. in monumento quodam est: a mes d. r . Nov. indictum quivia. Sed anno 3 6 indictio quarta non quinta congruit obiereoni huic Cl. ira-hcs h o occurrit ita, ut dicat, requenter in Italia Constantinopolitanam Indictionem, cuius initium a GL Septemb. ducitur, usurpatam suisse, itaque die M. Nov. a. rq gs indi-inonem quintam iam numeratam suisse. Eadem ratione dissiduitatem tollit chronologicam, quae pag. 43. in monu mento quodam Mediolanensi a. 4o6. scripto, occurrit. Et omnino Auctoris in removendis, quae interdum in ant, quioribus monumentis oriuntur, dissicultatibus Chronologicis diligentia dexteritasque exemplo debet esse iis qui antiqua documenta illustrare conantur. Sed naucissimas esse monumentis Vol. III. notas , latinitatem illustrantes, adiectas, vehementer dolemus, quum varia sint quae illustratione egere videantur.
276쪽
Altera Vol ΙΠ pars Humillatorum Conr itiinaes in generalibus comitiis editas complectitur. Prior earum pars digesta est a Beliramo, quem nonnulli nitant primum fuisse, qui Magistri generalis dignitate a m 46 ornaretur. Sest Beliramum ieeundum hie intelligi qui ab a 3C9. ad a. I 3 7. Humiliatis praeruit, certissimum esse monstrat Auctor Constitutiones hae quadraginta capituli eontinentur. qnae sub triplici distinctione comprehensa sunt. Primalnaimque, dis initio decem et octo capita comprehendit, secunda vero tredecim tertia novem Plurimum sane istae com
Enimvero inveniuntur in iis leges ad ad quarum normam
legimus hoe loco doctas Auctoris observatiunculas. ag. x3o est inreto, diminitivum a vera, quam vocem Insubricam esse dicit, ae laminam argenteam seu alterius metalli signifieare, qua ligneus cultri capulias in extrema utrinque
parte interdum ornatur. Pag. 32 occurrit annus gama tu quem eundem esse ac carminatum monet, armatorem enim pro Carmimmore occurrere apud Cangium ad hanc vocem Eadem pagina est Reflare, quod ex solatorii, duci docet, quam vocem molendinum ad pannos densandos signi-seare ostendit. Utraque vero haec vox apud tangium desideratur. Pag. 46. Volume efunctos idem esse monet,
ac re lectam, ut vocant, morimorum recitare, cuius initium
est Absolae Domine. Post Costitutiones a Beliramo dige stas aliae adduntur an I 338. 319. DaO. 13 32. 343.13 4. 1 Tq. m; . 1436 latae Pag. 6s ex Hist. Eecles repetit Auctor Clericos olim Quadragesinae ieiunium a seria seeunda post Dominicam quinquagesimae, Regulares vero a Septuaetesima illud incepisse. Hane tamen Regularium consuetudinem Saeculo XIV. iam antiquari coepisse, Constitiitionis auctoritate . cui hanc notam subiecit, probari posse arbitratur. Quod vero vir doctissimus pag.
Ii 7 ad Theologos provocat, qui Eucharistiae sub una '
277쪽
ei sumtionem antiquissimis iam ecelasiae temporibus uru palam approbatamque ostentassent, id veremur ut recte isti Theologi statuerint. Liceat nobis unum Leonem M. appellare , qui decreto sancitum me voluto, eucharistiam sub nauu specie sumendam ess Tertia Vol miam complectitur Chronii ordinis Humiliatorum a Ioanne Braidensi, Humiliatos Utum, o ris vitam fuse hscripsit Q. Tiraboschius in praefatione Vol mi I. praefixa, atque eodem Volumine pago 28 3. Hoc vinxωChroruto prae ceteris edendum censuit, tum quod omni. - antiquissimum est, tum quod Humiliatorum historia sosius quam in aliis Claronidis hic exposita videtur. Ad A notationes quod attinet. Mae ad Humiliatorum historiam pertinent, illustrari non oportere statuit, cum omnia in Dissertationibus Vol Ι. satis iam enucleat ruerint 1inquo iis tantum immoratus est, ex quibus medii aevi historiae lucem aliquam anfundi posse putare Sic, α pag. 2 2. Vitam Francisci Barbaraviae, cuius magna erat apud Ioannem Mnatium Mediolani ducem, auctoritas, variis in notis de stripsit Quarta vol. m. pars continet Neerologium Humili, torem Brixiensium t Ovariensium. Necrologium hoo paullo post Saeculi XIII initia conseribi coeptum Autabri videtur Exstare id dicit apud eruditissimum virum Cares Marcii Trivialium, a quo humanissime cum Auctora con munieatam est. Ad illud vero edendum miramovit eum praecipue hoc, quo totae Alberici da Gambara, de quo VOLI pag. Is et Vol. II pag. τε actum est familia lime in notescat, et Alberici mortis tempus, smulque tertio tantuin modo Humiliatorum ordini adscriptum illum fuisse constet. Pag. 96 in hoc Neerologio relatio quaedam exstat, quae sepugnare videri potest iis, quae Vir doctissimus Vol. I. pago 2 protulerat, quo in loco domum de Gambana ab Alber, o ipso sundat un, monum oriun auctoritate fretus, comDiqilias by Oost
278쪽
senderat. Sed in Npe ogio lac citi eiusdem domus aediis fieatio Ioanni, Alberici patri, tribuitur. Sestinam concili, re studet Cl. ira sint ita, ut dicat, patrem ac filium communi consilio atque arte Coenobirum illud ea uisse. Reliquae adhue sunt additiones, quae ultimam Vol. IIL
partem eonstituunt. Pertinent eae ad Uol. I. et II ac de quibusdam uberius exponunt. V. e. Ad Cantuarienses Humiliatorum domus illustrandas erucutissimam ad Auctorem ei Carolus Barnabas arcanus, Cantuariensis Canonicus.
traminiserat epistolam quam totam in Additionibus pottam elle laetamur. Nam Jaudatus Carcinus tabulam tum domestici, tum Canonicalis o legii Cantuariem codices intos excutierat, ibique nonnulla documenta repererat.
quae lueubrationibus sit. Traboschii novam lucem afferre posse putaret. Qui porro plura Auctori ad Bonondenses Humiliatorum domus illustrandas iam suppeditaverat Cl. C, tetanus Montius, idem edito iam Volumine L et I aliis
ad easdem pertingntia monumenta humanissime ad illum transmisit, quae adeo in Additionibus Vol. VI collocatas sunt Neque denique silentio praeterundum est, in fine l. III esse indicem rerum praecipuarum, quae toto pe re comprehenduntur, copiosum sane et magna diligentia
Haee sero habuimus quae de argumento operis Tira. schiani monenda putaremus. Magnae piaeclo gratiae viro doctissimo agendae sunt, qui argumentum extra Italiae fines non adeo antea notum, illustrandum sumsit; qui uaria historiae medii aevi eas ita docte exposuit mi multa indagavrisuibus vel celeberrimi rerum Italiae seriptores, Ughel. tius, Ciaeonius, Iulimus, Mur rius, aliique suppleri, inis
dum vero etiam emendari queant qui porro rationis excillandorum vetustati documentorum egregium exemplum
praebuit qui denique nulla molestiarum magnitudine, quae Haud dubie in argumento duliciti, obscuro, nec ubivis adem L a GaI.
279쪽
grato superandae erant, ab ho opere perficiendo deterreri passus est.
D. IOH. SALOM. SEMLERI, PROR TIVOL. P. O.
Historio Eccles Selecta capita cum pitome canonum excerptis Dogmaticis et tabulis chronologicis. TOM. I. ex Saeculorum. Halae, I 67. I Alph. 8 plata inra.
Quanquam innumeri sunt, qui Hist. Εces enarrationem aggressi, satis feliciter in ea studia sua collocarunt ea tamen est eius conditio, isque amblaus, ut viri, quisbus nec copia, nec voluntas deest, multa corrigenda, multa accuratius illustranda, e plicanda, enodanda, multa etiam addenda nacile inveniant. Quicunque Semlari iii Cel eruditionis copiam, ingeni acumen iudicii libertatem norunt, hunc, quem indicamus, lib um nec supervacaneum puta. sunt, nec sterile compendium tironibus tantum destinatum. Hoe animo nos adhunc librum accessimus, neque accepimus eius mutandi occasionem. Sed significabimus Letioribus, quid in eo potissimum quaerere .quamve inde sperare utili. talem debeant
Historiam Christianorum statim ipse aggreditur, nee introductionem, quod alias fieri seler, praemittit, nisi prae- sationem amplissimam, qua consilium, quod secutus est, exponit. Ad quinque aut sex fere capita omnia retulit, quae in quovis Saeculo lectu et scitu digna iudicavit. Tribus prioribus seculis praemisit caput de intibus soriae, reliquis soriam reipublicae uininde disserit de propagati via Iris Chris. Tum satum E ligionis et imisum exponit. Porro in concilia et hau reses inquirit. Denique scriptores recenset Singulis seculis additur testiis Aromimita eaque o. piusa, in qua non solum, quae in capitibus dicta sunt, repe-
280쪽
MENII IUNII A. MDCCLXIX. . sotuntur; sed etiam, quae in iis commodum locum habere non poterant, quasi loco appendicis, adiiciuntur. Α hoemicin ordine quodammodo recedit historia Saeculi I. cuius eap. i. agit de hontibus huius hist. c. a. de statu Iudaeorum c. q. de statu Rom. imperii c. q. dea C. historia c. s. da Apostolorum his . c. s. de statu et exercitio Relig. inrist. Hine de ordine sussiciant. Iam quomodo in singulis capit,bus versatus sit Vir doct. videamus. cInter sontes H. Ε. See. I tantum . . libros refert,
et ex Rom. His . Tacit Annal. XV. Sueton. Ner C. 16.
Saee. II celebrem illam epistolam Plinii, quam totam exhi bet Im ratorum Rom. edicta, scriptores inst. ΑΜ Pseu doluciani Philopatridem Saec ILI praeter Scriptores domesticos v. c. Eusebium, Tertullianum, Cyprianum et Scriptores Hist. Aug. etiam actari S genuina Fortasse in his pertractandis Autior multis iusto brevior videbitur, nee meriint, qui . liquis Saeculis sontium recensionem omissam
esse doleant. Nee copiosior est Seml rus V. Q in Enarrando statuam daeorum et Rom. Imperii Saec. I. α'. 3. Nam statum civilem et sectis Iudaeorum tribus, quod aiunt, verbis describit. Iudaeos peregrinos Graecorum litterarum atque aditium non fuisse experies putat, sed Platonicae Philolbphiae studiosissimos , quod Philonis et apoervphorum librorum exemplo doeeri posse dicit. In cap. de statu Rom. imperii sectas philosophorum paucissimis recenset Philosephia orientalis, inquit, symbolica doctrina ratione a Graecis sissem maeri a disserebat, qua requirendi sudium potius incita. re atque adiuvare voluisse videηtur, quam aliquid certi luculenter fauine quo tam adsapienter non opus esset, quum apud im- seruum plebem profici ad rem communem iuvandam parum post. Cap. IV. Historiam Iesu Christi, in stati novae rei' Misae, vos Dei cognitione et usu veterem illum vinceret, sat