장음표시 사용
331쪽
XVII. Charta Ravennenss. Hanc chartam, docente Loblisio, in arce Ambrosiana apud Oenipontum in Terioli re. perit olim Lambeeius , sed ea tam inertita lectuque disset iis erat, ut neque intelligi, neque legi posset. Eruditissmus abillonius, in opere de re diplomatica p. 46o hune Lambeci nodum Gordium non secuit,sed solvit. Nam, traden. te porro Κollario, non dictam modo chartam, a Lambecio Chalcographi opera evulgatam, iterum edidit, sed, quae sum. marei erat, legit etiam, et quam utilitatem serret doctis annotationibus ostendit, Ravennensis denique nomen indidit. Seriptura est Italico-Gothica, et insignem venditionis sommulam continet. Ravennensem appellavit a loco ubi scripta est 151v. Hoc, inquit abillonius, autographo vut ullum antiquius invenire hactenus licuit. XVIII. Celeberrimorum Uirorum, Augera Rushethii, Ioannis Sambuti, Henrici Savillii ad Hugonem Blatium, Aug. Biblioth praesellium, epistolae quaedam, quibus aecellit una Ι. A. Saraceni ad Sambutum de Dioscoride Graece et Latine edendo, adhuc inedita. Multa profecto his epistolis insunt, quae legisse neminem poeniteat. Nam quod ex iis praecipue ad illarum lectares redundat commodum est hoc, quod earum ope variae res, ad viros qui eas scripserunt, istudque quo vixerunt aevum pertinentes, perspici illustrarique possimi Nec minorem utilitatem habenti
XIX. Clariss Virorum Petri a Valle riuani, Suesideri, Ducaei Simoni Savillii Dari iri et Hoperii, ad Sebastianum Tem gelium, Aug. Bibl. Praesesbim, istolae. Ex epistolis his, partim incredibilis incultu et studio orienta. sis philologiae Te nagelii ardor elucet, partim multa de egregio codice Sto Caes. Nicephori Callisti, quem Tem gelius Fronioes Ducae Lutetiam Parisiorum miserat, lectu non iniucunda, cognosci possimi.
332쪽
XX. Prisca quaepiam monumenta, ex quibus dilucet, illustrissimam gentem iirstenbergiam Rudolpho L Imper. Augustaeque eius domui cognatione iungi. Mirum Lambedii in edendis biblioth. Vienn Commentariis πο- is studium, si ex quo alio eius opusculo, certo ex hoc apparet, quod adeo iure huic Analectorum Volumini insertum est. Scilicet, Lambecius ad epistolas, de quibus adium. XIX. diximus, monuerat, Codicem Stum Nicephori Callisti dum deeim sere annis in Gallia haesiste, nec prius quam a I 627. cura Illustrissimi Comitis de Furstmberg, ex legatione Gallie Viennam reducis Bibliothecae Caesareae redditum fuisse. Ut igitur gratum, Bibliothecae nomine, erga Illustr. domum Furtanbe iam testaretur Lambecius animum ea memoriae prodidit, quae hic num XX apparent. XXI. Lutae Hosenii Vaticanae Bibliothecae Praese. cti, ad Petrum Lambecium nepotem suum Epistolae duae et viginti. Ex his epistolis studiosa litterarum iuventus, si
legere istas voluerit, utilitatem capiet non contemnendam. Etenim et litterarum seliciter tractandarum, et itinerum adquirendae eruditionis exquisitioris causa institutorum ratio, tam egregie ostenditur, ut nullum fers sciamus librum ea de re tam accurate, tam suaviter tradentem, quam hasce
XXII. Doctissimorum Virorum icones et vitae, compendio exhibitae, qui Saeculo decimo quinto, post captam a
Turcis Constantinopolim, litteras Graecas Italiae intulerunt.
Recte vero monuit Cl. Editor, dignos esse viros hos longe eruditissimos, quorum memoria ad posteros propagetur hos enim florentium per Europam litterarum, fructusque indoin omni vita pervenientis uberrimi, ζωπυρον --μα iure dici.
XXIII. Sinarum scientia politico- moralis, secundum authenticum exemplar a R. ac Cl. Viro Prospero Inforarita, s Siculo,
333쪽
Siculo, Soe. Iesu, partim quidem anno Christi 166 . in
urbe Quam-Cheu, Metropoli sinensis provinciae Quam. Tun , partim autem a. 669. Gme in India intra Gangem, primum in lucem editum. In hoc monumento praecipue animadvertenda est narratio vitae Confucii, quam ex ipsis antiquis documentis inicis desumtam, una cum Sina.
rum sientia politie, morari, hic Prosper Intorcetra . latino sermone edidit. XXIV. speeimina vestitus sinici virilis et muliebris: vitilis quidem unihi, Tartarorum ac Sinarum Regis, item Cl. ac R. Viri Io Adam. Sehall, Coloniensis, Regis
Chinensis Monitoris, e S L muliebris autem illustri cuiuspiam matronae Sinensis, potionem ex herba Thee decoquentis, adstante puella, et secum flabello excitante. Quum in opere Sinico Latino, de quo paullo antea sermo fuit, umcii, Tartarorum ac Sinensium Regis, et D. Adami Siaalhe S. L frequenter fieret mentio, placuit Lambecio utrius quo imaginem exhibere, summa diligentia et fide desine, tam et aeri incisam , secundum authenticas tabulas pictas, quae Leopoldo I ex ipso Sinarum Regno transmissae fudirant. Addidit etiam propter eos, qui talium rerum curiossiuit, ex elegantissima Biblioth. Caesar tabula Sinens, in ginem vestitus inici muliebris. Et quum Cl. Kollarius παρέρποις haec ad numeraret, cum ipsas imagines diligenter sculptas, tum Lambecianam descriptionem earum, Analectorum operi recte inserendas censuit. XXV. Res historiae naturalis quaedam videlicet dentes, gigantae vulgo dicti, re ipsa Θωρωπα, sive corpora alia, aut dentes animantium, in lapidem maiori mole indv.
rati; frumentum trecentorum et amplius annorum pullus
gallinaceus biceps. Variae hie ex historia naturali res memorabiles narrantur, essigieque sua proponuntur, quas Praecipue naturae scrutatoribus iucunda lare arbitritatur.
334쪽
YXVI. M. Grunni Coroeotiae Porcelli Testamen. eum Selendum est, testamentum quoddam Asni vulgasse Lambeeium , argutias rusticas et verniles potius quam impias continens. At quum id vitio illi a quibusdam datum fuisset, horum gratia testamentum Coroeotiae Porcelli edidit, atque eruditissimis adnotationibus illustravit. Et hae sunt documenta primo hoc Analectorum Vindobonensium Volumine comprehensa Dignus prosecto est Κollarius V. ili. qui propter laborem in edendo opere
isto collocarum laudetur celebreturque.
ADRIANI LUIT VI MIAE ARTICULI το,
in Novo Testamento. PARS PRIOR, TOMUS PRIMUS.
Tra ad Men. U. Abrin Paddenburg, 1768 Alph. I. in s. Magna est, et maior fortasse quam vulgo existimatur, in usu Articuli ο, το, Mi su adhibita a Scriptor,hus N. T. quae rite observata mirum in modum adiuvat imterpretationem locorum dissicillimorum neglecta vero, vel non intellem potius, non dici potest quantis dissiduitatibus impediat interpretes, lepidissimisque saepenumero ineptiis locum faciat. Sunt enim non pauci, qui in utramque partem gravissime peccent, et vel de rebus magis quam verbis solliciti, plane contemnant articuli huius usum, ut rem levis. simam, et indignam plane, in qua explicanda, utpote unius tantum litterulae voce, diu haereas vel in eo interpretando nimis subtiles sint, et plane ut Iudaeorum magistri, in quocunque apice litterarum montes sapientiae quaerant. Ab
que hi sunt eximii illi, si diis placet, interpretes, qui cum
e Lexicis triobolaribus pendere cogantur, destituti usu limmarum idoneo, omninoque accuratam earum scientiam, sci-
335쪽
quoniam ipsi non habent, despiciant, atque aliis γωque ut rem inutilem, immo ad salutem perniciosam, et, utiloqui solent, gentilem, studiosssime vitandam serio com mendent, omnia replent emphasibus, existimantes, in eo se facere quod dignum sit divinitate Scripturarum Sacrarum. Quae oratio cum admodum blandiatur adolescentulorum mollium oscitantiae, habeaturque saepe a viris non in minima dignitate constituti, non est quod mireris, adolescenatulos illos credulos, et divina quasi de coelo tertio deportata audire nihil certius existimantes, speciose hac oratione decipi. Eo magis opus esse videtur, pernicioso huic errori oecurrere, et qui eo capti tenentur, ab eo, si fieri potest, re. ducere, et alios, ne ad eum seduci se patiantur, serio mo
Atque hanc rationem sequitur Cl. M. in edendo hoe opere, cuius partem indicamus let foribus quod ut eo lucentius intelligatur, totam totius operis rationem indicabimus, et deinde, quid in hoc Tomo egerit, breviter videbi. mus, atque ita offensionem minuere tentabimus, quam sor. tasse primo adspectu habere posset hoc opusculum. Ae primam quidem occasionem reser dedisse locum disseill imum Lue. II, I. a. qui est de censu, auctore Augusto, in universo orbe Romano acto. In quo explicando cum maximopere se torquere videret interpretes, maximam dissicultatem observabat esse in duplici celisu, de quo indoeo illo sermonem
esse putarent, cum tamen, re accurate considerata, sit manifestum, neutiquam duplicem, sed unum eundemque, Christinati tempore quidem indimim, sed Quirini, Syriae Praesidis, aetate demum, hoc enim significare π ' necesse ut
volunt viri summi, pro πρωτέρα. factum esse. Cui sententiae existimavit multum lucis affundi posse, si rationem Articuli graeci eiusque usum in substantivis, cum adiectivatis adiiciuntur, clarius exponeret, atque ingens discrimen ostenderet inter adiectiva, quibus articulus adiectus sit et quae eo destituerentur. Quae cum ageret, eo delatus est,
336쪽
ut collatis inter se locis . . quamplurimis, tantam, tamque egregiam in usu loquendi Scriptorum Sacrorum Articuli convenientiam deprehenderet quam, cum nuspiam explicatam reperiret, cognoscere paullo accuratius operae pre . tium existimaret quo factum est, ut ex observationibus quas sibi collegerat, praeter spem harum indiciarum edendarum occasionem nancisceretur.
Iam in eo ita versabitur, ut non de una hac vocula, mrum de universa linguae ratione, de sententiarum nexu, atque rerum verborumque inter se coniunctione praecipiat, quae non possim sine accurata Articuli scientia intelligi. Igitur, quae est omnium linguarum consuetudo, hunc Articulum cum Graecis communem habentium, ut certas leges
habeant, quae sine iussa reprehensione, neque ascribentibus, neque a loquentibus negligi possint eam quoque in Articulo graeco obtinere docebit, atque usu eius ad normam fixae cuiusdam analogiae exacto certisque legibus adstricto,
tot tantisque erroribus, ex negligentia, seu potius harum legui inscitia, commissis, cavebit atque ita locis S litterarum permultis lucem aliquam affundere, vel vindicare ea ab importunis aliorum criminationibus, ineptisque interpretati nibus conabitur. Quanta inde ad meliorem scripturarum S intelligentiam redundatura sit utilitas, nemo non videt harum rerum peritus. Nec minor ea erit, quae ad usum criticum pertinet. Etenim cum nullum cuiusquam Scriptoris S. verbum, sine Codicum scriptorum, addendum erat: vel Versionum antiquarum, vel doctorum ecclesiae veterum, vel denique editorum librorum, consensu atque auctoritate nis manifestus sit error, verum atque genuinum esse
possit vel debeat; cumque in N. T. nuspiam fere frequentius liberiusque, quam in articulo vel adiiciendi, vel omiditendo, vel denique transponendo, peceatum si a librariis: eo tutius certiusque iudicari poterit citio aliqua, quo magis teneatur articuli usus. Id quod in hac re nimis hucu
337쪽
que neglectum esse putat Cl. Aua a viris artis critime petitissimis, atque in rebus aliis praeclare versatis. Praeterea, eum non de solo Articulo, sed de tota sententiarum coniunctione agere instituit, longe uberiorem, patet, quam quae Articulum solum attingit, ad κι- m. . utilitatem ex his vindiciis esse redundaturam. Hinc multa loca integritatieestitui posse dicit, et manifestum fieri, cur v. c. a Tim. II, 3 9 non ut hodie est in editis exemplis: τ ονομα ριςου,
quod usui Articuli in N. . repugnet, sed, ut etiam scripti Codd. postulent, το νομα Κυμου legendum sit. Nee dicere quicquam voluit de iis, quae omisi additove hoc Articulo. sensum longe diversum eniciant cuiusmodi multa, praeseditim in Apocalypsi Ioannea, deprehendisse se existimat, ex parte iam a viris doctis animadversa, sed nondum exacta ad analogicas Articuli leges. Id quod in primis de ultima particula Apoe valeat, quam Erasmus graece de latino vertit quoniam in Graeco S deerat.
Ex his multo plura, patet, sibi tractanda sumsisse V.C. in hoc opuscul , quam primo adspectu poterat videri. Quocirca rem omnem ita descripsit atque digessit, ut, quod
caput rei putaret, nimirum generalem Articuli analogiae conspectum primo loco praemitteret, ut cognita ex priori ho Tomo universa analogia, ad ea, quae postea sequentur,
via muniretur. Iam his nihil se effecturum putat apud nonnullos, nisi ea, quae obiici possent legibus istis constitutis et
adversa videri, clarius exponeret. Cui usui destinatus erit secundus, et sortasse etiam tertius Tomus, qui eontinebit cautiones et animadversiones, sine quibus vera Articuli imdoles rite intelligi nequeat. Qua occasione animo conitituit, multis locis S literarum lucem affundere, et denique ait
ra totius opusculi Parte Censum Quirineum illustrare. Neque vero est quod credas , haec non simul profutura esse ad accuratiorem Scriptorum pronanorum intelligentiam iDissilia πιν Orale
338쪽
tiam ad quam vel maxime pertinent. Etenim ut N. T. dimo, de quo nemo dubitat graece et hebraice doctus, cum in verbis phrasibusque singulis, tum in forma universa discrepat quidem maximopere a pure graeca, imitaturque he. braicam consuetudinem ita tamen cum ea amice conspirat in Articuli usu, nec quidquam habet quod legibus non siteonsentaneum. Verum haec latius probabit A. Cl. ubi pam te altera libri ad cautiones devenerit qua etiam occanone de Articuli antiquitate eiusque apud Poetas neglectu, quaedam disteret, quae putamus fore doctissimo cuique desideratissima, atque, si eventus exspectationi responderit, ae-eeptissima. Hae de Opere in universum lam quae in hoc Par. tis Prioris Tomo tractaverit, breviter videbimus. Ἀ primum universim quaedam disputat de similitudine, quae in usu Articuli huius, inter linguam graecam et Belgicam, omninoque linguas septentrionis intercedit, ostenditque haec non imitari posse latine loquentes: v. c. cum dicas, video quam, tres animo tuo insormatae esse possiunt notiones, aquas latine nullo modo, vix graece, elegantissime belgice,
uno articulo addito, a se invicem distinguere possis, hoc modo i Ue ater βλέπω tae, de aqua generatim deinde: Ahie een water, βλεπω uti seu ύδωρ , sensu speci, ii, sed indefinito denique A te et ater, βλεπω τούLe, significatu speciali et definito. Haec A. deinde latius Aplicat, exemplisque ex S. literis illustrat. tandem ratio.
nem obtinere demonstrat in nominibus numeri pluralis, ab que etiam cum alio substantivo iunctis F. D. si Porro de Substantivis quibus vel adiectivum, vel participium, vel pronomen adiicitur, praecipit, multis exemplis ex N. . eom gestis, . a C. s atque magnam hie cautionem adhibendam esse monet, in primis in versionibus, . ag. Eandem enim rem, vel finite, vel indefinite accipi posse, atque in aliam limguam converti; quin apud ipses cisae a sine discrimine usum
339쪽
pari, pro Scriptoris consilio, aut linguae verborumque iunctorum ratione. Id quod exemplis illustrat, ex versione Bel giea desumtis, in qua etiam saepe oecatum esse ostendia, 3. s. s. exemplis magno numero commemoratis, ex quibus saepe eodem redire, intelligi possit, adiecerisne Articulum, ne ne g. 9. ' Pergit deinde ad ea, quae speci, tim quidem, sed indefinite dieuntur, et multum inter se differre ostendit το : - , en rou, ne femine, et sta
ἡ γυνὴ de ro , la femine; άγγελος, angelus in genere, vel angelus quis et . ἄγγελος, is, de quo te. quae illustrandi caula dicta sunt. His interdum adiici, sine
ullo sensus vel detrimento, vel augmento, pronomen , ut: 'ῆψον eam, seu τινὶ αν' ες ανΘconrος, seu αιν' -rος τις,
seu ἐῖν, quidam f. r. is De usu Articuli in Substantivis singulis speciatim disserit 3. 47. g. eiusque eandem vim esse atque Belgarum de siet, sive Franco-Gallorum te, la, magna exemplorum copia probat. Deinde det Substantivis,
quae cum eiusdem generis aliis iunguntur, in quibus haeeratio obtineat, ut vel nullus Articulus adiiciatur, ut μακοίσεως vel utrique, ut το πλῆθος του δατος, vel priori τοπλῶ Θος δατος vel posteriori πλῆθος του δάτος 4. a. si quibus . 47. addit observationem aliquam, nimirum nuspi-
ίσεως, ct id genus alia, sed semper λόγος Θεου, βασ ουιαν. ημέρα κώιγεως, Utroque sine Articulo, sive utroque cum Ar-t ulo, ut o λογος τού Θεου . . de his Tomo secundo latius agere constituit. In adiectivis, Substantivo iunctis, semper, pergit hanc consuetudinem obtinere, ut dicas v. c. vel . αγιος τοπος, vel ο τοπος λαγιος. Atque isto um acit mage .nera primum eorum, quae per se articulo destituta, adiecto eo alium significatum in Substantivo et Sciunt, ut πας v. c. πας λαο , in genere de omnibus populis, qui extant, longo ditiar a πῶς, λαο . speciatim et definite de certo quodam populo g. l. s atque hoc valere etiam in λος et λος .et λεῖς, αλλος et Ἀλλος alterum eorum, quae sua ipsorum vi efficiant, ut Substantivis Articuli iungantur, ut, τοι , quod Diqiligo b Corale
340쪽
quod nunquam regulariter poni potest sine Articulo si tacere velis hie vir, ο - ο αιηρ, quod non nainus locum tum obtinet, si amplius adieHnium aliquod additur. v. C. ουτω ἡ ἀγαΘος - seu οὐτος ο ἀνήρ ia, quod aliter est, eum αγαθῶ ad verbum Substantivum reserendum est, ut οντος λαν --dia se is, Ditem quando Substantivum omit
do rem se habere cum μαος et Aria et λαυτο , quae valde inter se disserant, ita ut αυτοὶ δανὰ, seu λανηρ αὐτὼ sit: ipse vir, ο -- αν se vero idem vir, cuius loco eleganter
Graeci dicant: ο ἐνη, αυτ et in neutro τοῦ ro, τα --, idem, eadem, sive etiam, αντο, αυτα, quibuscum non OOnsundendum sit Oetae tempore dictum, ut αυ Ula hora, et reliqua Tertium denique eorum, quae requirant,
ut Articulus vel bis, vel semel tantum adiiciatur, ut locus, quo posita sunt, exigat, . 89 cuiusmodi sunt primum pronomina possessiva, in quibus sine sensus disci imine dicere posissu εμος ο πα-ρ, et o πατη- ο εμος, quod idem est ac si dixeris: a πατηρ μου. Aliter est in ονομα μου vel ἐμῶν νομα. Deinde pronomina ordinalia, ut o πραλος ἄγγελος et ο αγγ
'ωτος sine sensias diserepantii item adiectiva proprio dicta, ut 6 δήιοι χοιρ έ καλός --, quae non differunt ab l. δεξια, et reliqua nec quicquam resere, dixerisne τλ
χη, quod idem est, ac αυτη πτωχη-longe aliter vero si dixeris αυτη ἡ χ et in ni enim intelligi debet. I. Atque hinc constare existimat, cur verba Luc. II, 2. αυτ ηομογρος πρωτη non significare possint descriptio haee prima, seu prior: alias esse deberet αυτ η αποπιαφήτη ἐγενσο Denique tertio Participia, ut, κύνει ψχ ενοι, seu σι εσο ενοι κύ- , quae eadem sunt et dicuntur sensu definito quod non ita est in hoc: κinuo χο μοι, seu ε χο - μενοι M., sensu indefinito multo minus in illo: ὁ κύ-- - ,ενοι, omisso nempe alte articula Progreditur deinde Α.