Respublica Moscoviae et urbes : accedunt quaedam latinè nunquam antehac edita

441쪽

Mosco VITIc A. AI'inentire , castrina die redituros , sin minus , sese discessiiros .mnino. Nocte insequenti cum se Mosci, peruissent, se nulla ratione Velu

sto posse cedere , sed si Regii vellent . se reliqua omni Livonia cessuros , tantum Novogardiam retinerent,& Regii V elisium, diunab utroque Principe responsaam

expectaretur, eaque re S nec damno , nec fraudi alterutrius partis cederet : conventus solutus est.

O Vae vero cum Legatis , & aliis Antonius praesi itit, ut adhuc pacis tractatio staret, ea ex litteris scriptis ad Regios, atque ad Regem, intelligi possunt : quae quidem non minimi sunt momenti , ad

totum rei statum cognoscendum. Disi x X X VII I. Decembris,

Se o X. Q Uu ea die Regii iam sese in via daturos dixi si ni, & Mosci bis D d L eius

442쪽

eius diei nocte superiore, cum lachrymis , diu apud Antonium fuissent, ut de Velisio, quid effetdeliberandum, quaererent si enim Regi relinqueretur , sibi ab suo Principe vitam ademptum iri: sinpax ob unam illam arcem haud

componeretur, intelligere se, novo bello repetito, maximam fore sanguinis effusionem J Antoniusti ullam sibi rationem superesse dixit, post tot alias omne S tentatas, niti ut ipse , quo Legatorum vitae parceretur , unicuique illorum chirographum signo , quo

utebatur, suo munitum traderet,

quo fidem faceret, se illos ad eam deliberationem adegisse; cς terum se Mosco caput suum allaturum, ut faceret, quod vellet, si quid, ad novi belli continuationem praecidendam, audacii Is factum ab Antonio fui Te iudicasset. Porro nisi

aliud consequi posset, se a Regiis

tentaturum , ut Velisium solo aequaretur. Tum Mosci se, salu

443쪽

tem suam, Velisium denique ita,

ut saltem everteretur, relinquere in manu Antonii dixerunt : tantum recordaretur , ut apud Magnum Ducem haec res ne sibiipsis interitum afferret. Quae cum acta essent, supervenere Legati Regis, abituri longius , & Antonio primum valedicturi: sed tota re audita , ipsi iam se Velisium tradere Antonio polliciti sunt, cui esset integrum eo imponere , qui ex eius comitatu erant , ut denique vel Regi relinqueretur , vel id fieret, quod iudicasset. Sibi autem non e sse de vita dubitandum, ii eam re facerent praeter Regis mandatum : sed dignitatem suam in magno futuram discrimine , nisi ipse Antonius & Regi , atque in futuris Varsa viae Comitiis , in se hoc totum ad boni publici compositionem suscepisse, publice testaretur. Quod cum se facturum Antonius recepisset , instati ratus est conventus: ac cum Regii pete-D d rent,

444쪽

rent , ut Sebi essum Regi traderetur, Mosci dixere, Velis una se integrum relictouros, si Sebi essum stet; ii vero Derpatum Magno Duci irelictum fuisset, tum es se contentos, ut Sebi essum a Magno Duce, Drissa a Rege comburerentur. Qua de re cum magna esset altercatio , in posterum diem reiectat est, eo consilio, a regiis tractatio, , ut interim per tabellatium a Za-mo scio ex castris mentem Regis sit quid ius exquirerent. Deinde, cum Regiis quaerenti-bus Mosci respondi nnt, se pleni scsimam potestatem habere , arces Livoniae tradendi, quae quidem in manu Magni Ducis, non in manui Regis Sueciae essent , adiecerunta Legati Regis: Quandoquidem saepissime scriptum,& actum per Le gatos, Sc Inter nuncios, iteratum-que est , Stephanum Regem totam Livoniam petere, dicerentLegati Magni D is, num vellent titulo, iureque ipsius cedere Omni-

445쪽

Mo s co v I TIc A. 423no , necne : id nisi facerent, relictum iri scintillam ad novum bellum excitandum, cum quaS arceSSueciae Rex cepisset, eas Vel paca- e ab ipso, ut ab amne seo, Stepha in is esset obtenturus, vel denique lalia ratione procuraturus. Ac nisi nunc Moscus jurejurando Livo nia integra cessisset ; easdemque arces a Sueciae Rege repetere bello vellet, liquere, ad arma inter Stephanum, &Moscumventum iterum iri. Quae cum Antonius aliis rationibus comprobasset, ac duxisset, eos avidius, ac verius pacem expetituros , qui futurae contentionis radices diligentius evellendas curarent: Mosci responderunt,sese in litteris de pace nomina omnium

arcium scripturos , quae sunt in manu Magni Ducis ; earum ius possessionemque Regi tradituros;

rem totam jurejurando confirma - turos , desinerent autem Regii eat petere, Quorum Mosci nullam ha

446쪽

41 RESPUBLICAberent potestatem , nec posset Iionem retinerent: de Rege Sueciae,

ne verbum quidem inseri posse in

litteris de pace conficiendis. Ad ea Antonius, Si contingeret, inquit , ut eandem arcem Rex, Moscusve bello peteret, certe providendum est , si de reliquis mutuo consensu a Legatis decerni queat) ne reliqua Livonia, quςRegis erit, totumque ipsum Poloniae Regnum , Magnusque Ducatus Lituaniae, Prusita item propterea a Mosco invadattit; sicuti item neque Regi in Mosci ditionem erit

propterea cum exercitu invaden

dumis

Tum Regii rogarunt Antonium, ut protestationem ea de re admitteret, ac chirographo, Sc signo suo obsignaret : quam cum Antonius ita se admissurum respondisset , ut neque ipsi Regi, nec Magno Duci,nec ulli omnino hominum praeiudicaret, vel quidquam iuris adimeret; tum adiecit, se 1lla

447쪽

l Mos CovITICA. 42sse illa cum protestatione sententiam laturum id quod etiam eadem hora faciebat j ut ea juris, ii 'tuli e protestatio alterutri busta, vel sufficiens belli caussa esse non posset: se quidem quod etiam per

Legatos effici poterat j cum utroque Principe pacate attenta tuis rum , ut quam minima ea de re contentionis, ac fortasse nulla, in posterum relinque Letur. Re ii vero cum verbo tenus perMichaelem Haraburdam protestationem pronunciassent; postea, ut scripto constaret, ab Antonio Petierunt : quae cum Regiis tradenda non videretur misi quod etiam in castris Antonio dixerat Rex Moscis integrum tantundem faciendi relinqueretur; diserte Re

gii Moscis adhuc protestati sunt,

Regem eas om uino arces Velle,

quas Sueciae Rex bello cepisset. Ventum est postea ad arcium tormenta, quae in Mosci manu es- sent, ut cum quibus arces fament

448쪽

captae restituerentur, quod quideant ea Mosci Legatos alios , qui

Vilnae fuerant Regii pro imisisse

dicebant. Ad quae cum Mosci responderent, Aulicos Novogardia sese illico evocaturos; nec de tormentis , si Regii tantundem facerent, magnam futtira in difficultatem : altera in alteram in sequentem diem Sessio indicta est. X XIX. Decembris Sessio XI.

Π A in Sessione Mosci orsi sunt

a Sebi emo , de quo diu mill - linque agitata res est: Regiis urgentibus , ea ut res ad Antonium deferreretur, qui cum utroq; Principe ageret ; pax interim firmaretur : Iclo scis autem iterantibus, ingratiam Antonii a se Velisum concessum fuisse, nec iam dicere se ut combureretur , sed integrum Regi maneret , porro a Regiis semper aliquid peti. Quamobrem aiebant ut ferreus globus, nisi

eximatur e cόrpore, corpus putre-

449쪽

solvatur , totam pacis tractationem infecturum , ac turbaturum.

Quod si denique Regii id sitspen-

di ad tempus velint, permitterent, ut Magnus Dux consuleretur , ne qua restaret in posterum litis oc- casio. Antonio autem Regiorum

sententiam probanti , atque ur- genti, ut reliqua conficerentur, il-s lud differretur expectabatur enim, quae superius dicta est a Za- mo scio responsio , & Regis men μ te in qua dant enus ea de re Antonius noverati Mosci Regiis obiecere, non effici, quod per Zachal riam Bollinum Magno Duci, dei exercitu ab obsidione Plescovien- si deducendo, promissum fuerat. Id enim se facturum aliquot intrat dies , Antonio pollicitus fuerat Rex. At Regii dixere, Antonio promissum fuisse, ne irruptio ten-

taretur : exercitum autem, quam

primum pax facta , conditiones scriptae, iureque jurando firmatae

fui C.

450쪽

18 REs PVBL Ic Afuissent, dedi ictum iri. Denique cum de ratione tradendarum arcium Regii agerent, Mosci: Nobis altum sapere, Magnus Dominus noster haud mandavit. Ut enim Princeps Christianus est, ita Christiano more , sincere que ut nos gereremus Jussit; quod & facimus vobiscum , quasi cum fratribus nostris. Itaque scitote, quam mimum aliquid de Sebiesib statuerimus , Novogardiam mittemus, aulicos nobis dignitate non impares e Vocaturi , quorum item unus Palatinus est Porco vi ensis, Ioannes Zerlibouia , quibuS arcium tradendarum facultas demandata eis.

Actum est deinde a Moscis, ne rustici in Lituaniam abduceren

tur; quodRegii prohibitum fuisse

dixerunt a Rege , ac proinde negocium pacis esse quam primum absolvendum , ut istiusmod1 reliqua ne accidercnt.

Tum ad Beatissimae Virginis