Diversa virorum doctorum De re tragica Romanorum iudicia sub examen vocata a Gustavo Regel

21쪽

quam philosophiam habuerant, Graecis insuper doctoribus utentes,

a quibus non ita saltem recessisse putandi sunt, ut tantum heroum virtutem iragoedia celebraverint. Imo et Romani, praestantissimi cuiusque interitum et summam sali Potentiam experientes, sempiternas naturae leges ipsius vitae imagine declarare poteraiit.

S. I. At id ipsum, quod modo posui, fati aestiset potentiam et ge-

.neris humani imbecillitatem agnovisse Romanos, negavit Vir Do-etiss. nos Danet ij, quippe quod Romani, lotius orbis terrarum debellatores, si hi ipsi visi fuerint sati gubernatores, nec quippiam semet ipsis maius existere putaverint. Nolo hic provocare ad Horatii illa verba: , Nam spirat tragieum satis et feliciter audet sc. Romanus) . ; nolo asseris Livii et Taciti historias, quas notum est plenas esse tragicorum casuum ad excitandos miserationis et tectoris sensus mirifica vi enarratorum 23. Abunde palet ex populi Romani religionibus, cum non, uti aliis populis videretur , ita et sibi visum esse necessitatem ab nulla vi externa pendentem. Nihil enim suseeptum a Romanis, nisi perspecta antea deorum voluntate; nulla reportata victoria, nisi ut diis gratia ageretur, supplicationesque in eorum honorem decertierentur.

Quovis die saerifieia Iovi tacta pro incolumitato imperii Gel L X.

i5. t et in ipsis imperatorum triumphis maximus semper honordiis habitus 33. Unde Cieero de IIaresp. Respons. c. s. dicere Poterate a tamen nec numero Hispanos , nec robore Gallos, noeealliditato Poenos, nee artibus Graecos, nec denique hoc ipso huius gentis ae terrae domestico nativoque sensu, Italos ipsos ae Latinos, sed pietate ac religione, atque hae una sapientia, Piod deorum immortalium numine omnia regi gubernarique perspexi

3) Liv. XLV. 39. - Publicus gemus eodeni curru pone imperatorem triumphanteni vehebatur Iuven. Sat. X. 4I. acclamans ei: vinemor

22쪽

mus, omnes gentes nationesque superavimus. . Neque vero etiam

nobiles ut Esphao, l. l. p. 32. autumali abiecerant illam divini

sati verecundiam ae timorem . Meminerimus solummodo Seipionis in ruinis Carthaginis lacrymas fundentis et ex huius urbis interitu suae patriae satum praesagientis; Paulli Aemilii, quem Plutarchus Λomi l. e. 27.ὶ narrat hortatum esse suos post victoriam, ne nimia sortuna elati immodesti fierent; ut cognos rent ex Macedonici regni casu omnium rerum humanarum Dagilitatem et brevitalem ε). Et num ii, si fortasse Romaui nunquam experti sunt fati vim aepotentiam Z Nonne summi eorum duces, qui innumeras paene gentes Romanorum imperio subiecerant, ut Pompeius et Caesar, tristissima humanorum easuum documenta erant 7 Nonne maximi interdum Romanorum exercitus ad internecionem usque caesi et ipsa respublica in summum discrimen vocata ost - Prosceto cupidsus iudicavit Rosen aiuitia, eum sali vim non sensisse nomanos eenseret; nequo ei hinc concludenti, iragoediam defuisse Romanis, ullo assentiri modo Possumus.

Aliam causam, cur bene succedere Romanis non potuerit lea- goediarum componendarum filudium, in eo positum putarunt non- uulli Viri Docti ii, quod destituti suerint miliore illa humanitiιω, quae in omnibus Graecorum ingenii operibus inde ab Homero con- spieua sit. Celerrime enim Romanos a priscat illa morum severitate, qua nihil anteposueri ut ii atriae saluti, degenstrasse ad, avaritiam et libidinem: fuisse eos totius quasi orbis torrarum tragicos, atque edidisse tristissima regum captorum aut in vinculis trucidatorum spertacula. Tales vero homines non potuisse molliores animi asseelus earmine Excitare, sed in tragoediis aut summam morum corruptelam aut Stoicum doloris ac mortis contemtium squi solus ex pristina virtute iis remansori 0 exhibuisse. - Λccederem hule Sehimelii sententiae lubensissime, si ea, quam nobis depingit, populi Romani imago ab omni parte vera esset. Primo nemo quidem

M CL quae de M. MarceIlo Syracusarum expugnatore similia narrat Augustin. de Civ. Dei, I. s. Non inepte sortasse talia consere cum verbis Ulyssis in Soph. Ai. V. 124 sqq. , tragici affectua sane plenissimis illis. I A. IV. MMe et, Vortes. IL p. 22 sq. Dunlos, Histi os Rom. Litter. I. p. 335 sq.

23쪽

-t, qui neget, corruptos esse Romanorum mores post devictum

orientem: sed neutiquam hare morum depravatio in totam subito ei vitatem ingruisse putanda ost: imo per extrema quoque reipublicae tempora non desuerunt viri, qui pristinam virtutem retinentes a communi vitiorum labe pollui sese non paterentur zi. Ipse Cieero in Orat. pro Fotileio XIII. 29. Gracchoruili tompora non dubitat appellare η3tima, quibo hominem invenire neminem nequam posses: quod etsi de sequenti saeculo nemo dixerit, tamen procreavit illud Catones, Cicomites aliosque viros insignes, quorum Viditus non in Sola cernebatur mortis contemtione: unde in Dial. de Orat. e. 20 sqq. huius aevi severitas opponitur insequentium lcmi,oriun levitati et pravitati. Neque miliores in Itomanorum animis eo omnino si Tocatos dixerim sensus, quod orbem terrarum sibi subiicerent ac florentissiana imperia everterent. Nam licet negari nequont, eos multa insolenter, multa crudeliter fecisse, lamen id nec ad maiorem Populi I artem Pertinet, nee solis Itoinanis opprobrio vertondum est, sed cadit quodammodo in omnes Victores P

. pulos. Ipsi Aibonicii ses quanta tractabant insolentia et duritie hostes suos et socios i quam omnia sibi licita putabant, quae ad , urbis sua glorium et salutem conserre viderentur δ)l - Εt quid do iis Latii imelis, quos adhuc superstites habemus, Statuamus,

si voro iudicavit Schleselliis de Romanorum ingenio 7 Num CaluuIus, Tibullus, Horatius, Ovidius, Virgilius, alii nihil aliud

minibus suis expressi runt, quam aut morum depravationem aut

Sioleam virtutem Z Λn non ubique in his deprehenditur summa animi humati itas, sumina affectuum veritas ac teneritudo Z - Non minus autem, quam hi, ctiam tragici Romanorum Poetae animum suum Graecis OΡeribus excoluerant; non minus, quam bi, iam veteres illi, Ennius et Λlitus , usi fuerant eruditissimorum nomanorum familiaritate et amicitia, quae mirum quantum studia 2ὶ CL Manso, Nachir. tu Sulner, IV. p. 443 sq. M Comparea Iacobsium, Nachir. Eu Sulzer, IV. p. 89, inter alia haec

dicentem de Athoniensibus: ηDenn was sie gegen Feinde und Bun-desgenossen init Stolt Od. V ermuth eresilite, machis sie in threr

verant quidem sedulo contra patriae hostes, sed omni tamen humanitate expoliti erant; adeo ut Scipio et Laelius adiuvasse dic rentur Terentium in tabulis componendis. Hinc probare non P.S-

sum, quod Nophius Arch. p. 53ὶ priscam Romanorum rusticitatem et per Scipionum aetatem perdurasse dicit.

24쪽

oorum adiuvabat. Itaque non possum tion dissentire a Sehimelia, omnes Romanos humanitatis expertes proclamante, et quanquam haud iverim insitas, bellicam illum Romanorum virtutem etiam tragicis heroibus quodammodo impcrillam osse es. in lim), tamen in Stoico mortis ae dolorum contem tu placuisse sibi nomanos osten lando, neutiquam eone endum est . i. Omnino vero ita iudicat Sehlegem a do tragicis Romanis . ac si Narius aut Mummius aut Verres aut alii huiusmodi homines tragoedias scripsissent: qui lava profecto opera, qualia Sehlegetius sibi sngit, esseel uri suissent.

Nec magis, quam Sehlegetii, Pro Vera habere possum L sivit λὶ sententiam, qui eruentis gladiatorum speelaeulis sactum putat, ut tragici nomani omnem humanitatis ae naturae sensum ex animo dimitterent, et, licet summo ingenio praedili, nil tamen nisi inanem verborum pompam et magniloquentiam in tragoedia sectarentur. Opposuit iam Langitu, Virid. p. 2. not. 2. , Hispanorum Anglorumque exemplum, qui quanquam taurorum gallorumque cruentas commissiones semper maxime adamaverint, Cal-derones tamen habuerint et Shavsvearios ain. Et asseeri contra possent omnes, qui nostram aetatem tulerunt, Romanorum poetae et seriptores, in quorum operibus non minus, quam in tragoediis, eonspiei deberet perniciosa illa, quam ludi gladiatorii in nomanorum animos habuisse dicuntur, vis atque eiteelus: in quibus nihil tamen eiusmodi roperitur a). Verum quidem est, Romanos, qua erant bellieosa indole, omnibus reliquis spectaculis praetulisse

gladiatorios ludos Cic. pro Sext. e. 519. CL infra g. l0.3, et

maxime admiratos esse gladiatorum sortitudinem et victoriae cu-5 Senecam, ut semper, et hie ex IpIo. I Iaaohoon, p. 38 sq. Ac multi eum secuti sunt, ut Baden, de Ca sis Neglectae Tri, p. 47 sq. Planeli, p. 45 sq. M uuae contra hoc argumentum protulit MMe, Areh. p. 56, nihili sunt; uam si Shahapearii ingenium, ut dicit, apud quemque etiam rudiasimum populum viam aperiro athi debebat, cur idem non ad Romanorum quoque summi ingenii tragicos poetas pertineatra Hoc ipsum et Bemhar us, Litteratur esch. p. III. noti 288. Vid tur indigitare, dicenat s Wohi die Chronologie ala die psychoire. Schilinung der n5m. Litteratur arehen diraem vomeblichen Li nusae der Gladiatoren-Spietri enuesen.

25쪽

piditatem, qua et ipsi ad virtutem et mortis contemtum aceendeis rentur ri esse erat fg. 10.3. Sed praeter hane sortitudinem nihil speetabile erat in illis damnatis et vilibus hominibus 4), et tantum

alierat, ut eos cum tragicis hemibus conferrent nomani, ut inter eontemtissimos Et abiectissimos haberent, quorum nomen adeo con teli instar esset. Horum igitur mores ad tragoediam transisseere no in mentem quidem venire poterat noinanorum tragicis et etiamsi admirarentur sortasse in illis, quid eonsuetudine hom o assequi posset in perserendis corporis doloribus, bene tamen meis mores erant, eos hae ipsa sua sortitudine spectaculo esse populo. uine nee in iis tragoediis, quibus heroes inducuntur summos corinporis dolores Perpetientes, ut ini Philocteta, Niptris, al. , estauriuitiis stadiatores in scenam produxerunt. HOe aperte demonstrant agmenta nonnulla, quae temporum iniuriae eripuit Cic. Tusc.

Disput. II. T. et 21., ex Λttii Phil lota et Pacuvii Niptris ο). Minus quidem siebiliter ibi lamentantur Phil istos Et Ulixes, quam apud Sophoclom notante etiam Cic. de Pacuvio, Tusc. II. 21.):ai hoc non derivalidum a gladiutoriis ludis, sed eausam habet in bellica Romanorum indole, qua indole etiam factum est, ut gladiatorum lantopere delectari possent eertaminibus. Proeul dubio voto illud non nocuit tragoediae Romanae: nam Vir sortis, quem omni animi contentione videmus dolorem reprimere studere nee ita tamen eum vincere, quin in querelas interdum erumpere cogatur , aeque miserationem nostram excitat, quam qui misere lameniatur: certe numani, qui ipsi constante, etsi non sedato, ut gladiatores, animo vulnera ac dolores perseris didicerant, non lulissent Ulixem aut Philoctetem sebiliter et immoderate eiulantem l

g. G. Quod Asiphius porro Areli. p. 52.ὶ monet, defuisse Romauis

4ὶ Reipublicae tantum tempora in animo habeo. M Philoctetes Attii haec loquitur: Heul quis salsis sucubu' mandet Anap.

ne ex sublimo vertice saxi Iam iam absumor: conficit animam Vis volneris, ulceris aestus. Ulixes in Pacuvii Niptris ita lamentatur: Pedetentim et sedato nisu ' Ne succussit arripiat maior Dolor. - et reliqua . - '

26쪽

illud, quo ad colendas artes opus sit, omon, eo cerio tempore, quo tragoedia prunum Romae introducia suerit, non magis, quam reliqua eius argumenta, verum mihi videtur. Quanqualia enim Romani continua sere bella gerebant inde a primo usque ad tertium Punieum bellum, probe lamen tenendum est, haec bella non amisplius de extrema urbis salute et in proxima vicinia gesta esse, utanto devictam Italiam, sed suscepta ad gloriam patriae augendam et ad deprimendos subigendosque magnitudinis eius aemulos.

Semel quidem Hannibalis expeditione in summum urbs discrimen vocabatur, sed postquam hanc ealamitatem seliciter amoliti fuerant Romani, securi et pariae gloriae sibi conscii tu urbe vivebaut, ludis et vitae ineunditatibus dediti λ). Non aliter Athenienses post Persica bella genio suo indulgebant in uxbe, cum bella contra iniscios et exteros populos nunquam intermitterentur sThuc. I. 70.3.

. t Denique Plane iso Protegg. p. 563 id obstaculo fuisse putat

tragoediae nomanae perseetioni, quod tragici accommodare sese debuerint populi eonsuetudini ae moribus, qui delectari tantum, non erudiri voluerit. Sed primum iam supra g. l. negavi, Romani populi indolem a d solos ioeos risusque proclivem natura suisisse: quod ex altera commentationis parte g. 12. clarius patebit; tum vero non video, cur tragicas res unquam attigerint nota mani poetae, si emerentur, ita eas populi amori attemperare, ut tragica omnis vis periret. Nam etsi omnium maximo dramaliel Poetae spectatorum applausus captare debent: tamen qui poetiea indolo instrueli animum ad fabulas componendas appellunt nun-ram populi pratia ipsas earminis virtutes delere vole ut, sed potius,

um videntur interdum ad incultorum spectatorum Sensus sese

applicare, ad altiora eos studebunt excitare γ). Sin hoe autem

sistes, vo nichi vermundet, doch bet hi morderi Waren.α iv. XLV. I. narrat Romanos, cum nuncius victoriae de Perseo reportatae asterretur, ludos modo spectasse, ex his vero laetabum dos domum rediisse.

27쪽

non patitur populus pro ruditate sua et stupore, omnino nullas, quas scenae committant, scribent sabulas.

S. I.

Postquam in anteeedentibus demonstrarct studuim η, non multum valere eorum 6. DD. argumenta, qui a priori ita dicere mihi liceat) probare voluerunt, tragicos Romanorum poetas nil potuisse insigne in medium proserre et iam quaeramus, quales

vere suerint eorum traDediae et quid ex his ipsis squoad ex veterum testimoniis et fragmentis cognitas habemusi colligi possit de

tragica Romanorum indole et de successu, quo etiam in hac poe-sem parte Graecos imitati sint 13. Ac primum quidem hoc certum est, Romanos tragicos sempersere in tractandis . Graeeis armnentia Versalos esse et Paucissima tantum scripsisse domestieas fabulas. Unde apparere dieit Nophista Translat. Plauti Germ. p. XLII. et N. Archiv. p. 44', nomano novae alicuitis, ad exempla Graeca non consormatae, tragoedia componendae destitutos fuisse saeuitate et solo imitationis studio ductos a Graecorum vestigiis se nunquam divellere potuisse. Sed ideamus, annon fortasse eeriae extiterint causae, quae omnino cogerent Romanos, ut Graeca argumenta ab initio statim assumta etiam postea retinerent. Et mihi quidem ita visum est. Desuit nimirum nomanis epica poesis vel historia poetice tractata, qua opus erat, ut relietis Graocorum mythis domestica argumenta sibi numere in animum inducere possent eoba, Naebir. Eu Salaer, IV. p. 554 sq.). Nam quid invitare eos poterat, ut amplam ibiam et tragiebs argumentis resertissimam Grileeomm mythologiam, quae insuper sui mox ostendam) acceptissima esset Populo,' cum domesticis factis commutarent, quae neque aritiquitus a P elis e lebrata crant, neque tam largam aptamquct ad tragoedias scriben

I; Paucis attingam, quae supra iam Proserenda erant.

28쪽

eaminibus: imo vestig Ia Gmmi deprehendi in Livii historiis, ubi Deili negotio Saturnia metra dignosei tu,ssint. Et habet huius

fiententiae satis graves auctores, Niebuhritim Rom. Goseli. I. p.

quos multi praeterea secuti sunt '. Sod extra omnem dubitationem positum est ab aliis Viris Doelia δὶ, Romanos ante Ennium nihil sere epiet earminis habuisse. Nititur illa Nie hrii opinio

nonnullis tantum veterum Ioeta Cat. ap. Non. s. V. -- -ee al.), ubi lamon nihil aliud narratur, nisi moris suisse antiquissimis temporibus, ut in conviviis maiorum laudes aut assa voce aut ad tibiam de niarentur: undo profecto non sequitur, epica Ioningioris ambitus carmina possedisse Romanos. Livio vero si ita nota suissent illa antiqua poemata, ut in enarranda prisca Romae historia Saturnia adpo metra relinuisset, mirum esset, Ciceronem eorum interitum doluisso nec Livium unquam ea lanquam sontem inerre, ex quo ipse hauserit. Non dubium est igitur, ante Ennium res Romanas nondum poesi suisse eeIebratus: et haec omnino erat causa, eur tragiei nomani paene nunquam a Graecis argumen

tis discederent ε); quod eo minus opus habebant, cum uti dixi in

populus ipse haudquaquam Graecorum sabulas sperneret. Contenderunt quidem multi s V. DD. β), Graecorum mIthos et heroas,

neri. Jahrbb. I828. p. 417. Dunlν, Histi os Rom. Litterat. I. p. I03-I05. Mime, de Orig. Rei Scen. ap. Bom. p. 35 sqq. Henr. Thommon, Classic. Iourn. no. 6I. p. I 15. Bemharo, Rom. Liti ratum ch. P. II. noti 118. etc. M Epica enim poesis arctissime cohaeret cum tragica, et procul dubio Homerua plurimum contulit ad Graecae tragoediae persectionem, Cum heroum sata enarrana argumenta tragordia dignissima iam trae asset et cuique heroi certos mores atque ingenium assignassettes. Plane , Proleta. p. 15 sq. A. IV. SehlegeI, Vortes. I. p. 18 sq. . - Ne tameri ita putes epicam et tragicam poesin interae coninnetam esse, ut in diuersia etiam argumentia tragicus carere non possit epico poeta antecessore, utque Romani, licet Graecas fabulas tractarent, tamen et ipsi habere debuerint epicum poetam.

Cf. quae hae de re contra Baaenium disserui, g. 8. initi 5ὶ mrderi tibee dis Wirinnet der Dichthunst. B. IX. p. 404. Iarabs, Nachir. - Sulger. I. p. 12. A. IV. Schleget, Vortes. dber dia dramati Poesis. II. p. 20. M. Schleget, Mach. der Latterati P. 104.

29쪽

utpote pere inos et diu ignotos, noti admodum Haeere potuisse Populo Romano, et Peregri in semper mansisse Propter Graeea argumenta Romanorum tragoediam. At iure id iam negavit doetis. simus Lanye, Viiiii. uag. nom. P. 12 sq. , qui probare studuit, Romanoa iam eo tempore, quo Graeca ars Romae introducta sit, familiari latoni quandam eum craeeis sabulis contraxisse. Sed cum admodum breviter id exposuerit, liceat mihi pauca hae de re addere Primum nemo ignorat, iam ab antiquissimis temporibus cognati nem quandam inter Romanorum et craeeorum religiones interce sisse, et Iovis, Iunonis, Martis Vestaeque non solum cultum sed

etiam nomina Prorsus respondisse Gramis': quod ex vetusta -- Vir doetus in Alltem. Sehulaeiti 1830. Αbth. II. no. 73. p. 586 sq. Plane , Prolere. ad Eunii Med. p. 3I. Brar, Rom. Litteratum

sch. p. 72. etc.

6 Non recto intellexisse mihi videtur Vir ClarIss. C. O. Munertis in

libro do Etruscis II. p. 2SI. not. I. sensit hae de re sente tiam. Resolut euini Laurum, quod persuaserit sibi, Romanos tragoediam ab Etruscis accepisse, cum ille tamen nihil aliud sibi voluerit, quam mythos tragicos fabulas tragicasin per Etruscos Romam esse perlatos. In Eundem errorem incidit Anglus, qui in Classic. Journal I 825. p. 75 sq. , reticens Langia nomen, resutat illam opinionem, ex qua Etruscis Romani debuerint tragoediam suam. Bernauro vero Rom. Litteraturgesch. p. III. noti 289. vituperat Langium, quod gentium patriciarum mythos putoverit effecisse, ut Graeca tra ediarum am naenia domesticorum instar placerenti IIoc ut credat, desiderat accuratiorem expositionem et de indole fabularum gentiliciarum et de ratione, qua annales tabulas illas continentes etiam in populi notitiam venire potuerinta At Langius nullo modo ex his solis gemitum Romanarum fabulis colligit, notos misso et acceptos populo Romano Graeciae mythoar sed ex Etruria censet Graecarum poti simum sabularum cognitionem cepisse Romanos. Acce isse huc ait, quod et familiae Romanae iam Livii Andronici tempore inulta ex suis ad Graecas origines referre coeperint. Itaque ex ramgii sententia non opus erat, ut Graecas sabulas disceret populus a patriciis ; sed mythos iam antea sibi notos reserri videbant ad nobilissimarum gentium originea, et aio ipsa Graecorum mythologia magia accepta heret Romauis necesse erat. Cum autem familiae Romanas in numinis ad sabulas illas respicerent, neque de in dolo earum neque de ratione, qua propagarentur, ambigi potest. - Π Friu' censor Langit Vindic., Beri. Jahrbb. I828. p. 478 sqq. non multum tribuit Langit sententiae de Graecis mythia iam per Etruscos cum Romanis communicatis. Sed vide quae hac de re exposui.

30쪽

borum populorum assinitate derivandum esse constat. Tum vero noti dubium, quin ex Sibyllinis libris, a Cumis Romam apportatis, multa ad Graecam mythologiam pertinentia fluxerint ad Romanos, ut de Aenea saltem optime demonstravit C. O. Mulierin setitus de adventu in Italiam sabula neque ita Graeca esse potest, ut inventa sit a Graeeo aliquo homine ad exornandam et amplifieandam Romanae eivitatis historiam 'i, neque, ut vult mctu raus m. Gesch. I. p. 209 sq. , Itali e putanda est originis, quod, eum certum sit Aeneam non venisse in Italiam, causa nulla possit ex gitari, me antiqui Italiae Pelasgi hune poli imum eo dela-lum sibi finxerint. Praeterea audimus Aesculapium a. U. C. 461. iussu librorum Sibyllin. Liv. X. 47. Epidauro Romam arcessitum; nec dubium videtur, Apollinis cultum illorum librorum suasumature agsumtum esse a nomanis, eum iam a. U. C. 521. aedes

Apollinis pro civitatis saluto vota esse narretur Lis. IV. 25. . Si si vero hos ip- libros Sibylfinos Romani debuisse videntve eommercio, quod inter Tuseos ipsorum reges et Graecas Italiae urbes inter debat etenim Romam illi libri venisse dieantur Τa

quinio re ante, quem arctissimo vinculo coniunctum suisse eum urbe Cumis etiam exinde Iiquet, quod Roma expulsus eo consu-gii r ita eos ex Tarquinii Prisei inde tempore ab ipsis Etruseis multos accepisse Graecos ritus ae mythos, quos, quantum fieri posset, ad suas religiones accommodarent, persuasissimum habeo. Salis enim demonstratum est ab iis viris doctis, qui de rebus Etruseis egerunt, Tuscos non solum antiquitus propter Tyrrhen eum Pelasgicam originem Graecos nonnullos cultus habuisse ut

Iovis, Tinia ab Etruscis appellati, Mulier, Etrusiar, II. p. 45 sq.;

Athenae, eum Tusca dea Minerva confusae, id. I. I. II. p. 4 5l; Iunonis , sed reeepisse ' etiam mature praesertim eum ipsi mythologia heroica sere earerent multos Graecorum mythos ac religiones, quas aut novas assumererit aut ad cognata Etruriae numina referrent et eum sis confunderent. Meupletissutae hoo testuntur es nummi et artis ipsorum opera, in quibus plerumque expressos videmus Graeeorum deorum atque heroum mythos , ita tamen, ut, ubi nomina adscripta sint, ea aut plane Tusca sint aut ad Tu eam linguam quodammodo eonformata: ex quo quisque in-8 Classicat Dumal no. 52. p. 368 - 3IR