장음표시 사용
41쪽
tari, quam per illorum operam npud insipientes aliquos homines gloriam nancisei. Ubi mentionem eorum iniicit, tam eontemtimae iis loquitur, ut he iudicium quidem de Lucilio ab ipso Iarum contra illos tam necurate in Sat. l. lo. defendisse, nedum eorum gratia antiquos Latii Poetas perstrinxisse censendus sit. Quid Τquod Horatius in ea epistola, quam ex kVeisAreu l. l. p. 517.
sententia hune in finem scripserat, ut illos carminum suorum detrectatores ulcisceretur, atque praeposterum eorum de veteribus Lalii poetis iudieium refelloret, omnino eos non commemoratrNon puto Horatium, si fieri potuisset, ut istorum hominum cavit lationibus exaeerbatus vituperium suum a Lucilio ad omnes vela res poetas extenderet, iram ita repressurum suisse ut quos antea quavis occasione oblata sale suo Satirieo permcuerat hie ne appellaret quidem. Nam eritiei, quos V. 51. leviter Dotat Horatius, sine dubio sunt Grammatici, qui inter adversarios recentiorum poetarum primum locum obtinebant, , cum pueros instituentes inexplicandis veteribus poetis maxime verearentur - neque iacile moveri possent, ut bos novis postponerent. . Quibus eo magis velain rum poetarum vilia delegere et Virtutes novae scholae ostendere
debebat, quo instructiores illi essent doctrina et quo maior eommesset etiam apud eruditos auctoritas. Concederem tamen noratium etiam Fannii, Pantilii, Mevii obtrectationibus motum, suisse , ut veteres poetas perstringeret, si his malis poesis ulla cum volaribus in creessisset similitudo praeter obsoletarum vocum aucupium λο). Sed cum in hoe antiquorum verborum studio lota eorum poesica facultas posita suisse videatur neque . eterum Poetarum admiratores earminibus suis ita opinione illa praeiudicata confirmare, neque Virgilio, Horatio, reliquisque auctoritatis sua ossicere polarant. Ilorum igitur versificatorum obir taliones contemnere debebat u ratius et summam ei iniuriam saceremus, si cum ἔν kherto statueremus, illos in causa fuisse, ut priscorum Poetarum vilia per-
Quantum vero abfuerit Horatius, ut in univorsum tragico velares nihili aestimaret, id videre licet ex duobus quoquo in Epistolis Ioeis, ubi etiam quae laudanda sint in illis non omisit commemorare; . vido Ep. II. 1. 164 sqq.: , 'Tentavit quoque rem, si digne .verlare posset; Et placuit sibi natura sublimis et . acer;
42쪽
ini spirat ira eum sntig et selieiter audes; Sed turponi putat insetis inoluitque lituram. ii ret Ep. ad Pin. v. 2n ἔ-υ λ. r il in onlatum nostri liquero Poetae r Nee minimum meruero decus vestigia Graeca Λ usi deserere, et retobrare domostica facta, Vel qui praetexta vol qui do uero togatas. 1
Noe virlulo foret clariΑve potentius armis Quam lingua Latium, si non os ronderet unum uiten, tuo Poetarum limae labor ol mora. liettoe igitur tracteos nomanos imitatos Psse Graecorum Exemplain via ip e agnoscit Horatius, sed emendula eorum poemata esse et
Iimalioribuq Praeponenda negat. Qua n litam si hare dielionia illorum durities non minus ipsis tymporibuq quam limas neglectui tribuenda osse videtur: ut reclo ivilicaverunt Quintil. X. l. p. 1 T. Maerob. Sat. VI. I. Primi enim erant Livius, Naevius, Enniun, rel. , qui Graeeae Deseos elegantias rudi adhuc et in- eulla Romanorum lingua reddere oonarentur: qua in re quantis eum dimetiliatibus luctandum iis suerit, per se apparet. Summa nutem opera eos id euison esse, ut linguae duritiem, quantum seri possol, emollirent et emendarent, cognosces si Ennii fragmenta eum Livii, Acrii vero cum Ennii fragmentis comparaveris Praeterea non nogligendum squod Lange Vind. p. 6. monet), tragicos veteres non solos exagilari ab Horatio, sed in severiorem
deo eius confriram incurrere eomicos Ep. II. l. 57-60; l Tosqq. Ep. ad Pis- V. 270 sqq. , cum Propter dictionis metrorum. que ni gligentinm tum propter ipsius argumenti iraetationem. Itidem Quint. X. l. t - 1-. et Gell. II. m. -m diao minus pretium vidon tur constituisse quam tragoediae. Quod admiransibus nobis Plauti Terentiique fabulas qui ne optimi quidem hoe
in genero videntur suisse, non potest non admodum commendare deperdila tragg. Romanorum opera ι i. Cum voleres vero tragicon non ab omni parto laudare posset Horatius, Vario contra et Pollioni, qui ipsius aetate vivebant,
laudem semper et liciorem tribuit es. Sat. I. 10. 42. Od. I. 6.
B. . Unde non intelligo, quid voluerit sibi Badenuis p. 5 sq.),
43쪽
eum dieat Horatium nee sui temporis tragieos magni fecisse, et
ideo tantum reprehensionibus suis laudes nonnullas immiscuisse, ne omnia intituun in suis carpore videretur. At nullus reperitve
apud Horatium locus; ubi tragieus aliquis illius nevi a poeta diserte reprehendatur; tu quo laudos illas. quos Vario ae Pollioni imperiit, ex vera animi sui sententia iis trisuit. Et ipse sit,i contradicit nuden, quippe cum P. I l sqq. , non solum aliorum se iptorum sed ipsius eliam Horatii testimoniis nisus, tolerabiliorem 'Graeeoque cothurno digniorem sacram esse Augusti vetate Romanam tragoediam largiatur; et contendat adeo, uoratium in Ep. ad vis. v. 96., ubi iam et subulas Telephum et Pelea, respexisse duas sabulas Augusteo aevo compositas; ibidem Vero V. 104. , ubi inveret easdem, cognomines duas ox antiquiore Naevii aut Ennii saeculo in animo habuisso. Quanquam IIOrat. do edetis 1 d,ulis ibi ne cogitasse quidem videtur. Omnium vero maxime Romanorum scriptorum Cicero veterum tragieorum laudem celebravit Qui eum mulio minus quam Horatius in illa vetvslorum poetarum duritie et dictionis aerugine onsentaret, quavis occasione oblata lectionem eorum commendat Versusque ex eorum sabulis desumtos uinquam ornamentum orationi inseriti ). Non possumus quidem omnino assentiri Ciceroni, si nimio patriarum literarum amoro ductus nomanos in poesi vel aequiparandos vel praeserendos putat Graecis : tamen quod ipse ita iudieare
nuderet, cum Graecorum opera optime novisset, testimonio esse potest, cum totam nomanorum poesin lum tragoediam non indignam suisse Graecis praeceptoribus et propria quadam ingenii vi excelluisse. Quod ut luculentius appareat, l quam diversa fuerit
ut ostendatur tragoediarum Latinarum conformatio ab ea, quam Viri supra memorati sibi sinxerunt animo, seorsim mihi agere Proposui de praestantissimorum leagieorum sabulis cartimque indole, adhibitis, ut consentaneum est, tum veterum testimoniis, lum Ia) CL pro Muren. c. I4. de Orat. III. 7. de Fin. I. 2. eis. etc. IM Iuletur. a1 Herenti. IV. 2. Duint. L 8. :I5 Tusc. Disput. L I. CL Lil. Gyrald. Diat. de IIist. Poeti VIII.
P. 4lI.: sNon ausim hoc loco id dicere quod M. Tullius tu Titae.
I. I. Omnia nostros aut invenisse per se sapientius quam Graecoa aut accopia ab illis secisse meliora; sed id dicam tamen, nostra non indigna esse, quae sua gravitate cum eorum arguta levitate et illecebra conserantur. ἀ
44쪽
pilucis illis, quae temporum iniuriae ereptae sunt ipsarum traismodi amisi laciniis. - Omline 'ab Livio Λndeonteo et qtiomodo renuibus eius conaminibus ad altiora assurrexerit tragica Romanorum Musa breviter exit Onere adnitar.
- Lioseis Andronicus λεὶ bane potissimum sibi vindicat Iaudem,
quod primus erat, qui Romanorum animos ad persectam Graeco-I6 Cum do vita omnium fero veterum tragicorum multo adhuc minus recte sint constituta, liceat mihi 'quae de si nautis monenda habeo in adnotationibus paucis indicare. Pnod ad Liv. Andronicum a tirare, iam ab Osanno Anall. Celit. P. 24 sqq. probabiliter demonstratum est, natum ehm fuisse Tarenti, et eapta hac urbB a. 482. U. C. captivum Romam deductum. Ibi M. Salinatoris es. Stireride Rei Scen. ap. Rom. Orit. p. 75. Bothe, Fraῆm. Poeti. Lait. Men. p. 5. not. liberos iustituit et vob ingenii merituma ab eo libertate donatus est. Tum a. 514. U. C. 5133), ut videtur, prirnam 'sab Iam edidit si a Cie. Brni. e. 18. sv antiquis commentariis, et Cic. . Cat. Mai. XI P. M. Tusc. Disp. I. I. 3. ibique Rufiner, coli. Osanno, Anall. Criti. p. 403 Gel . XVII. 21. . Μinus accurate Cassiod. chron. T. I. p. 383. Attii vero errarem, qui primana ab Andron eo subviam editam putaverat C. Comel. D. Minutio Coss. i. e. a. 557. U. C., satis resutavit Cic. Brut. l. l. Facile autem in , telligi potest, qua via Attius in errorem inductus sit. Audiverat enim ravium emplo Tarento Romam venisse; audiverat eum M. S tinatoris liberos erudivisse; cogitans vero de Tarento per Q. Maxunium a. 545. U. C. expugnato ac sciens Salinatorem 536 et 547. . U. C. consulem fiasse et Asdrubalem Senensi proelio a. 517. U. C., Lis. XXVII. 46. vie Isse, tum Livium putabat floruisse: Da in roconfirmabatur narratione illa, aemndum quam a. 546. U. C. Livius. Cnrmen condidisset virginibus canendum. Neque seniores Attius sacero albi videbatur Plautum et Ennium LiQio, curn illum scireta. 570. U. C. hune a. 595. mortuum. Lavius quidem ind. p. 22. not. 29. aliter explicare studet, qua ratione in errorem inciderit: nimirum quod scripserit Valer. Antias Livio XX VI. 36. testante a. 563. in honorem Magnae Matris primos scenicos ludos celet, ratos esse. Sed sallitur Vie melissimus: nam dicit Liv. Valerium auctorem esse, ludos illos primos fuisse scenicos Megalesia appellatos, primos igitur indos Megalenses, non n universum ludos sc ' nicos. Tamen et haec Valerii sententia falsa est: nam Liv. XXXIV. 54. narrat anno iam 560. Μegalesia, ludos scenicos, pri- ilium sacta esse. Sed vidimus quo alio pacto falli potuerit Attius, etiamsi non ita multo post Livium viveretr unde ab hac parte non opus sit Osanni correctione, qui in Analecf. Criti. p. 61 - 67. pro Attio apud Cic. Brut. l. l. multisque aliis veterum locis enienda n- duna censet Ateium sphilologumin negatque omnino Didascalica nil a. aeripsisse. Sed Omnia resiqua quoquo eius argumenta quod doleo med.
45쪽
in poesin adverteret, opera in vertendis Graeeorum poemasscollocata et qua ex parte etiam a veteribus semper laudatur λ'.
fusius hie explicare non posse) nullius pretii sunt et hinc adaup lor Larigis Uind. p. 3. noti 4. ab Attio censenti didascalicon I bros profectos esse, in quibus etiam de Livio Andron. expositum
fuerit. - Ceterum non omnes veteres secutos esse Cic. rationes,
ostendit ΙΙieron. in Euseb. Chron. , qui Ol. CXLVIII. I. i. e. a. 570. U. C. floruisse Livium refert. - dam in scirpo quaerit
Stime, i. L p. 76.: qui qtianquam a. 513. ut Haries quoque, I trod. in Noti Liu. p. 169. Hamberser, viveria ige Nachr. I. P. 362. Osam, l. i. p. 39 sqq. Lange, I. l. p. 4. noti 5. statuat
primam a Livio datam esse tabulam, tamen hunc annum non CO venire putat cum aetate 'utonis, quem Cic. Cati Mai. c. I 4. 8
ptem annis post natum esse scribit. Ex Corn. enim Nepote t. c. I. et ex Plutarcho t. c. 2.3 computari posse dicit, Catonem a. 528. U. C. natum esse et hinc sequi Livium a. 52 l. primam s bulam edidisse. Sed Corn. Nep. l. l. nota u. 545. ut Stime aut uiat aed a. 540. Cosa. Fabio Μ. Claudio Catonem II. annos natum refert cum P. Fabio prima stipendia meruisse, quod non omnino quidem rectum est, sed quomodo ortum sit, intelligitur ex Cic. Cati Μai. c. 4. , ubi Cato dicit, se adolescentulum militem cum Fabio IV. consule ad Capuam prosectum esse sa. 540., quis
anno 20. annos natua erat Cato). Ex eodem fortasse sonis deria andum est, quod Plui. κοιμιδῆ μειρωκιον οντα militasse dicit C tonem cum Fabio V. Consule a. 5M. U. C. , enm eum, quem Cic. adolescentulum a. 540. vocaret, non dubitaret μειρακιον dicere a. 545. Notum est autem adolesceutea apud Rom. saepe dici, qui tria gesimum lana excesserunt aetatis annum. Inde etiam de tempore, quo mortuus ait Livius, aliquid saltem definiri potest. Cato enimae p. Cic. Cat. Mai. c. I 4. Livium narrat ad suam usque adolescemtiam processisse aetate. Pilodat vocis adolescentiae notionem illo latius patere accipimus, Catonemque natum statu iis R. 520. U. C., non eat, cur npetemus Livium usque ad annum 546. vixisse, quo
anno Liv. XXVII. 37. carinen ab eo compositum dicit virgianibus decantandum: quod iam antea ab eo conditum fuisse, ut multi censuerunt v. e. Dunlop, Histi os Rom. Litt. I. p. 63. mianime verisimile est tum propter verba Livii XXXI. 12. a. iin., tum propter Festi locum a. v. scribas, ubi ita dicitur: vcum Liv. Andron. bello Punico Secundo aeripsisset carmen. inam Anall. Crit t. p. 28. totam rem confundit, cum Ciceronem Cal. e. 14. scribere putaret, Catonem septem an uia an is quam I iV. primam fabulam edidisset, natum esse. IIinc salso coricludit Livium non ultra a. 540. vixisse.
17 Cie. Brut. 18. 72. Cato Mai. 14. 50. Gell. N. A. XIII. II. Liv. VII. 2. Valer. II. 4. 4. et alii multi. Vide Osanni Anali. Uriti. p. s.
46쪽
Sed hane ipsam ob causam, quod primus Romanorum poeta erat,
ante quem nec epicus nec lyricus nee dramaticus extitisset, fieri non potuit, quin et ad externam et ad internam carminum conformalionem admodum parva saceret poeseos initia. Nam eum lingva inculta adhuc iaceret nec alii metro accommodata esset, quam rudi illi Saturnio versui, omnes eae disseultates obieetae Livio erant, quae maxime poetarum studium retardant quaeque unius viri opera nunquam superari possunt Hinc Cic. Bevt. ln. 72. non dignas iudicat Livianas sabulas, quae iterum legantur, comparat ille illas eum Daedali aliquo rudi et ineomio operor atque ipse Ennius tu eorum numerum Livium refert', ν qui nee Musarum scopulos superarant nee dicti studiosi erant . . Neque ullo loco, ubi sermo est de summis nomanorum tragicis, Livii nomen adiicitur χρ): ita ut nulla nisi inventi operis Iaus ab antiquis ei tribuatur. Sed ut nihil invenlum simul et persectum est ita de Livio moderate debemus iudicare a j. Minime vero censenisdus est fama tantum Et existimatione permolun Graecarum tra
goediarum , quippe quas ipse raon satis intellexerit, vertendi easeonsilium cepisse quod de omnibus veteribus Romanorum imp eis
Bademum vidimus eoutendisse . Imo eum Graccus esset uatione et quidem ex urbe Tarento oriundus, ubi constat summopere tum storuisse artem scorticam pro certo assirmari potest, optime eum perspexisse Graecae tragoediae indolem et virtutes, othae ipsa de causa Graccorum opera in Latinam linguam conve
tenda sibi sumsisse a 3. Sed proeul dubio in transferendis Aeschyli, Sophoclis, Euripidis, Chaeremonis alioremque tragoediis non mulis tum discedebat ab exemplaribus suis, eum linguae dissieultatibus
impeditus haud parva iam praestitisse sibi videri deberet, si amplos
I8ὶ Funeeius, de Adolesc. L. L. p. 44. I93 Cic. Bret. IS. Vide etiam Quintil. Inst. Or. X. 2. - niua quia
dem l. l. Naevium Pioque in vatibus Faunisque numerat, sed ut Cic. Bruti C. I9. notat, iniuria.
20 Cie. do Or. III. T. Cic. Acad. Posti I. 3. de Fin. L 2.21 Narses, Introductio in Not. Litterat. Rom. p. 170 sq. Finiectus,
de Adolesc. L. L. P. 64.22 CL Hemii Opi c. Academica, Tom. II. P. 226. 23 uod tanquam macula ei adspersa semper fere notatnr, liberrum Mil. eum fuisse, id nihiI Omnino valet, cum nraciam , quo loco natus suerit in patria Mori
47쪽
Graecorum thesauros Romanis aperuisset M). Dolendum est omnia fere eius fragmenta, quae fiervata nobis sunt, desumta efiso cxtragoediis, quarum Graeca quoque protot pa non amplius habemus; ita ut eomparare ea cum Graecis non possimus. Unum lautum superest ex Helena fragmonium quod, si recte suspicatus est Deirio Livii Helenam translatam Ysse ex cognomini Euripidis . fabula, aliqualentis fortasse indicare nobis potest eam, qua Liv. Graecos Verierit, rationem. Verba Livii haec sunt:
. . e . Tu qui permensus ponti vcnis Τὶ iamb. sen. 'Maria alta velivola . Quae si eonferre Leet cum versu B76. Eurip. Ηel. , ubi Theonoe ad Menelaum dicit: οῦ τλφιον, o bvς δια IDγὼν no νονς, DPParetiam Livium non verba verbis serviliter reddidisse , sed in singulis Graeca mutaro ausum esse, quod etiam ex fragmentis Odysseae
concludi possit M). Attamen , ut dixi, tenuia tantum et aspera erant prima Livii conamina 283 : nee arbitror eius sabulas Ciceronis et Augusti adhuc aetate speetatas esse. Quod tum Horatii IoeoEp. II. l. 55 sqq.' probatur, ubi Livius non memoratur in eorum tragicorum numero, quos cupide spectet Roma potens, tum Ioeis nonuullis, quos asseri Lange, Vindie. p. u. 'i, et denique ipso illo Ciceronis Ioco, quo dicit, Livianas tabulas non dignas esse, ae iterum legantur. Itaque iure contendit Donnis l. i. Equum rotanum, quam sabulam a se spectatam scribit Cic. I p. ad Fam. VII. 1 ., non Livii sed Naevii tabulam esse: quanquam in eo e ravit, quod Livio abiudicat eiusdem nominis tragoediam M).24 Togalaa non scripsit; Neu tria, de s . ing. Rom. p. 6I sqq.
Osann, Analecta Crit L p. 44.25ὶ Μacrob. Saturn. VI. 5.26ὶ Ita enim puto versus dispescendos esse, neque lacio cum Bothio, qui metrum esse galliambicum censet. 273 CL Bothe, Fragm. Livii Incerta, M. 37. 39. M. 28 Comp. ne ardyvm, Bom. Litteraturgesch. p. 80. 29ὶ Liv. XXVII. 37. silla tempestate forsitan laudabile etc. Cic. de Len. II. 15. - Bahr, Riim. Litteraturresch. f. 30. not. a. praeterea citat Cic. de Amic. 15., qui locus non quadrat. 30ὶ Recte obloquitur Stireri l. l. p. 84 sqq. Sed idem praeter merium
et Livium statuit etiam posterior a tragicos illius nominis tabulaascripsisse, et harum novissimam Ciceronis aptate edi solitam esse. Consentaneum enim esse, ne Naevii quidem sabulas amplius datas
48쪽
At postquam semel Livitis Androniciis aequalibus suis viam
ineundam monstraverat et exemplo suo, quomodo Latina lingua Graecorum poesi accomodanda sit, ostenderat: non desuerunt no manis summi ingenii viri, qui inchoatum opus strenue continuarent et non tam in vertendis, quam in imitandis Graecorum trais mediis studium suum defigerent. Qua in re maximam inter veteres tragicos laudem sibi eonciliarunt Naevius, Ennius, Pacuvius et Λttitis. Naevisu ait quidem maiorem multo comoediis quam tragoediis gloriam consecutus est δ', cum non solum, ut Plautus
esse, si id acciderit Livianis, atque abhorrero a prisci illius temisyoris simplicitate, quod tria millia craterarum Cic. ad Fam. VII. I. in equo Troiano appellata fuerint. At ambas Iias cansas equidem nini aῆnosco. Nam primum Naevii fabulae magnopere discrepabant a Liviani a sui videbimus , et tum, si Ciceronis tempore termille eraterae in scena exponerentur, inde haudquaquam aequitur, in Naevii fabula certum earum numerum desinitum fuisse. duamisi obrem cum Osanno Naevianam illam habeo sabulam. 31 De vita eius pleraque iam in luce posita sunt. Quod pro certo la- men Viri Docti affirmaro solent, eum Campanum suisse, uno tantum nititue Gellii I. 2is Iocor ubi quidem epitaphium eius plenum dicitur Camponae arrogantiae; sed ea optime proverbialia potest esse locutio. Nam et Cic. de lege Agrar. II. 33. de arrogantia Campana tanquam de re cuique nota loquitur: et alii scriptoreaaaepissime Canipanorem superbiam tangunt. Praeterea scrupulum mihi movet ipsum Naevii nomen: quod antiquissimum fuisse R mae, declarat Accius ille Naevius augur. Sed utut hoc est, certo errat Bilhrius, Littera turgesch. p. 77. q. 29., eum Naevium vetuenmbOrneli Griechen aus Kampaniensi appellet. Nam ut ille nota Romae, sed in Campania natus fuerit, non omnes tamen Campani Graeci erant, sed maior incolarum para ut demonstravit Nis h-rius, Isisti R. I. p. III. Osce loquebantur. - MOrtuus est aecu dum Ciceronis Bruti c. 15. rationes a. 550. U. C., qui tamen ipso
addit, Varronem paullo longius protrahere illius aetatem ut m ronymus quoque in Euseb. Chron. Ol. CXLIIII. . 'um vero teste Gel Iio XVIL 2I. Naevius in primo Punico bello inon in secundo, ut perperam scribit Νυ e, Proleta. ad Plauti Vers. p. LI. miliata et et iam a. 519. Goll. XVII. 2 i. cf. Gell. IU. 3. primam tabulam
edidisset, patet eum sexaςirita amplius retinos natum decessi e.
Ceterum de vita Naevii Lil. Gyrald. Diat. VIII. p. 414. Nam les, l. l. p. 172 sq. 32 Hieronym. in Euseb. Chron. ol. CXLIIII. comicum tacitum eum appellat; cs. Voleat. Sedigit. ap. Geli. XV. M. Planck, P legg. p. 54. Dunlos, IIist. Os Roui. Litt. I. P. N.
49쪽
o1 Terensus, recentiori Graecorum eomoediae operam suam M. dixisset, sed feliciter eliam Aristophanis sabulas imitaretur, aeriter summos civitatis viros perstringens Mi. Sed uap ,ediam quoque neutiquam neglexit, videturque inprimis Aeschyli, Euripidis et Anaxandri ilao sabulas tractandas si hi elegisse. Quas vertisse eum liberius Livio, non aliter exspectari potest a servido eius ingenio, quod in comoediis geribendis tantopere iam a Graeeorum vestigiis sese divellerat, et ubi non plane ab his diseederet, saltem dive fas tabulas inter se connectere et hinc illinc pulcherrima quaeque delibare audehat Quo ne odit, quod haud vero absimile est, evium primum praetextatas seribere conatum esse: id quod non fecisset, nisi etiam in vertendis Graecis tragoediis magis iam pro. petis viribus uti didicisset. Composuit enim Romulum sabulam, quam quidem Lanse, Vind. p. 14. not. I u. propter fragmentum
apud Varronem L. L. VII. i; 4.3 stetit et C. O. M uertis ad Varronem VII. 107. pro comoedia habuerunt: quae mihi vero praoeunte Signorellio istoria erillea de' leatri II. p. 21.ὶ et Nem
Alaehis de sub . tog. p. 62.3 Mi propter ipsum titulum tragoedia
videtur suisse, cum neque fragmentum illud aliud quid innuat, quam pro lana Oscam vorem usurpaum esse a Naevio. Quae vero Lycurgi fragmenta a Nonio nobis servata sunt, licet comparari non possint rum Graeca sabula M), demonstrant saltem vim atquo audaciam Naevii M), et poetam magis quam interpretem p tint. Itaque dubitari nequit, Naevium etiam in tragoediis
suis Graecarum non tam verba et singulos versus a Curate trans 33ὶ Errat Plane ius Protegς. p. 30. noti 3. cum Livἱum Iam dicat primores civitiatis comoediis auia carpsisse, Plautumque primum fuisse, qui a singuloruni conviciis sese abstinuerit, contendati 34 CL Teri Andr. Prolog. v. 20. , quem Iocum recte explicatum videa Plane io, Protegς. p. 48. noti CL Prolog. IIeaudi v. 16 20.35 Video Fred. Wine elmannum quoque h. f. Phil. u. Pad. I833. U. 4. p. 512ὶ ita iudicare.
36 Uno fortasse framento excepto p. Non. g. V. melos e vSuavis num melosa, quod respondere videtur Lycurgi Aesch. fragmento, in quo insuat verba: sδακτυλοδεικτον uέλοςa me e Sched. critti
Non. a: V. angues: Alte Iuratos angues In sese gerunt; et Non. a. v. contendere: Contendas iram contra cum ira Liberi. et alia multa.
50쪽
serre qtiam vim atque initolam proprio pxprimere modo studuisse. Quare non sine tuum Sti mittet , de Paetivit utilor. p. t.'s. not. I l. proximam Palmam Naevio triliuendam Pensol liost I acuvium et Λ ilium. Etiam oratio Naevii eum Livii sordititis comparata, magnopere iam omendata et novhrum verborum copia ditata nobis
debet videri M): ipseque Cie. Η t. e. ln. 49. sati. hoe indieal, eum Livii Odysseni Dae tali insine oppeis suisse dicat, Naevii
vero bellium Ilanietini lar inani Myronis optin delectare iudicet. Ilitie, ut supra iam dixi, non ahhorret a verisimilitudine, Cicer nis a lalo Naevianas adhuc publico datas esse sabulas, eum Liviatine iam diu a scena evanuissent: quod conli ruintur etiam Horalianis verbis Ep. II. I. 55 sq.
. Naevius in manibus non est, et in mentibus haeret
Plura quam do Iuvio et Naevio dici possunt de Ennio, Paen-vio, Λtlio. Ilos enim tragoediae triumviros ita Romani seriptores suspicere solent, ut Graeci Aeschylum, Sophoclem et Euripidem; et Cieero inprimis ubicunque de irngoedia illimana universim loquitur, tres illos lanquam persectissimos respicit. Sic in libro de Opt. Geii. Drat. VI. ln. villiperans ros, si ii Latinas orationes postponant Graecis, et in iidem praestantissinins Latinas tabulas
Potius Iogant, quam Graecas, dieit: . Nee Λndromaeham Ennii)aut Antiopam Pacuvii in aut Epigonos Latinos Λ liii) reeipiant.
Sed tamen Ennium et Pacuvium et Attium potius quam Euripidem et Sophoelem legunt. . CL Orat. e. II. de Orat. III. 7. 27. . Λtqui id primum in poetis cerni licet, quibus est proxima cognatio cum oratoribu , quam sint intor sese Ennius, Pacuvius Λeci quo dissimiles: quam apud Graecos Aeschylus, Sophocles, Euripides, quanquam omnibus par paene laus iii dissimili seri-hendi genere tribuatur .). -- De ratione vero, qua hi triumviri fuerint Gructos imitati, extat singularis Cie. locus, Λ d. Post. I. I. 10. , tibi haee leguntur: a Quid enim causae est, eur Poetas Latinos Graeeis literis eruditi legant, philosophos non legant 7Λn quia delectat Ennius, i Paeuvius, Attius, mulli alii, qui non
3M cf. Gell. XIX. T. , ubi multa ab Naevio v. Laevio usurpata vocabula asseruntur, e. pudoricolor, nocticolor, dulciorito Paua est. Vido Funeeium, do Adol. L. L. p. 69 sq. - Quanquam etiam apud
Naevium aspera multa et in inta, quae aevum desi naut, reperiuntur.