Polybii Historiae. Editionem a Ludovico Dindorfio curatam retractavit Theodorus Büttner-Wobst.

231쪽

μησαν εκ τον κατορθωμάτων οὐδενος ἰδία λυσιτε λους, ἀλλ' αντὶ πάσης της εαυτον φιλοτιμίας, ην 6 παρείχοντο τοῖς συμμάχοις, ἀντικατηλλάττοντο τηνεκάστων ελευθερίαν καὶ την κοινην ομόνοιαν Πελο-5 ποννησίων. σαφέστερον δ' ἡπὲρ τούτων ἔσται δια- 7

λαμβάνειν ἐξ αυτον τον περὶ τὰς πράξεις ενεργημάτων. Εἴκοσι μεν ο0ν ἔτη τὰ προτα και πέντε συν- 43επολιπευσαντο μεθ' εαυτον αἱ προειρημέναι πόλεις,10 γραμματέα κοινον εχ περιόδου προχειριζόμεναι καιδέο στρατηγούς. μετὰ δε ταοτα πάλιν ἔδοξεν αὐ- 2 τοῖς ενα καθιστάνειν και τούτω πιστεύειν υπὲρ τον

5λων. και προτος ἔτυχε της τιμης ταύτης μάργ0ς 153. ὁ Καρυνεύς. τετάρτω δ' υστερον ἔτει του προει- 315 ρημένου στρατηγοBντος υρατος ὁ Σικυώνιος, ἔτη μὲν ἔχων εικοσι, τυραννουμένην δ' ἐλευθερώσας τὴν πατρίδα διὰ της αρετης της εαυτοB και τόλμης 146. προσένειμε προς την τον Ἀχαιον πολιτείαν, αρχη- θεν ευθἰς ἐραστης γενύμενος της προαιρέσεως αὐ- Ψ6 τον. 4γδύω δὲ πάλιν ἔτει στρατηγος αἱρεθεις τb 4 δεύτερον καὶ πραξικοπησας τον Ἀκροκόρινθον, Ἀντιγόνου κυριεύοντος, και γενύμενος ἐγκρατης

μεγάλου μὲν ἀπέλυσε φόβου τοὐς τὴν Πελοποννησον κατοικοοντας, ἐλευθερώσμ δε Κορινθίους προσ-25 ηγάγετο πρ0ς την τον Ἀχαιον πολιτείαν. ἐπὶ δὲ 5τυ αυτης αρχης και την τον Μεγαρέων πόλιν δια πραξάμενος προσένειμε τοῖς Ἀχαιοῖς. ταῖτά τ θί- 6νετο τω πρότερον ἔτει της Καρχηδονίων ηττης, εν Iκαθύλου Σικελίας ἐκχωρησαντες προτον ὁπέμειναν ad τότε φόρους ἐνεγκεῖν ' μαίοις. μεγάλην δὲ προ- 7κοπην ποιησας της επιβολης εν ολθω χρύνω λοι-

232쪽

BES ACHAEORUM. πιν ηδη διετέλει προστατον μεν τοῖ των ' χαιον ἔθνους, πάσας δε τὰς ἐπιβ0λὰς καὶ πράξεις πρ0ς8 εν τελος ἀναφέρων τοOτο δ' ην το Μακεδόνας μεν

ἐκβαλειν εκ Πελοποννησου, τὰς δε μοναρχίας κατα- λοσαι, βεβαιοσαι δ' ἐκάστοις την κοινην και πά- 59τριον ελευθερίαν. μέχρι μεν ουν GH Ἀντίγονος ὁ Γονατῆς, πρός τε την εκείνου πολυπραγμοσύνην καιπρος την Αἰτωλον πλεονεξίαν ἀντιταττύμενος δι- 10ετέλει, πραγματικος ἔκαστα χειρίζων, καίπερ εις το0το προβάντων ἀμφοτέρων αδικίας και τύλμης i0ωστε ποιησασθαι συνθηκας πρ0ς ἀλλήλους υπὲρ 44 διαιρέσεως το0 των Ἀχαιον ἔθνους. Ἀντιγόνου δὲ μεταλλάξαντος, και συνθεμένων τον Ἀχαιον καισυμμαχίαν πρ0ς Αἰτωλοδες και μετασχὸντων εὐγε-

νῖς σφίσι τοΘ προς Aημήτριον πολέμου, τα μεν i5της ἀλλοτριότητος και δυσμενείας ηρθη κατὰ τοπαρύν, ὐπεγένετο δε κοινωνικη καὶ φιλικη τις αὐ- 154. 2 τοῖς διάθεσις. υημητρίου δὲ βασιλεύσαντος δέκαμύνον ἔτη καὶ μεταλλάξαντος τ0ν βίον περὶ την πρώτην διάβασιν εις την Ἱλλυρίδα ' μαίων, ἐγέ- 20νετύ τις εἴροια πραγμάτων προς την εξ αρχης ἐπι-s βολην τον Ἀχαιον. οι γὰρ εν τη Πελοποννησω μόναρχοι δυσελπιστησαντες επὶ τω μετηλλαχέναι μὲν τ0ν Aημητριον, ὼς ὴν αὐτοῖς οεονεὶ χορηγος 147. καὶ μισθοδότης, ἐπικεῖσθαι δὲ τον 'Ἀρατον, οἰώμε- 2b νον δεῖν σφῆς ἀποτίθεσθαι τὰς τυραννίδας καὶ τοῖς μὲν πεισθεῖσι μεγάλας δωρεὰς καὶ τιμὰς προτείνοντα, τοῖς δὲ μη προσέχουσιν ἔτι μείζους ἐπανατεινόμενον φοβους καὶ κινδύνους διὰ τον Αχαιον,4 ωρμησαν επὶ τι πεισθέντες ἀποθέσθαι μὲν τὰς τυμ 30ραννίδας, ἐλευθερῖσαι δὲ τὰς εαυτῖν πατρίδας,

233쪽

μετασχεῖν δε της των Ἀχαιον πολιτείας. Λυδιάδας 5μεν οὐν ὁ Μεγαλοπολίτης ετι ζοντος Aημητρίου,

κατὰ την αυτοῖ προαίρεσιν, πάνυ πραγματικος καιφρονίμως προΓδύμενος το μελλον ἀπετέθειτο την 5 τυραννίδα και μετεσχηκει της ἐθνικῆς συμπολιτείας.

Ἀριστόμαχος δ' ὁ των Ἀργείων τύραννος καὶ Σέ- 6νων ὁ των Ἐρμιονέων καὶ Κλεώνυμος ὁ των Φλιασίων τύτ ἀποθέμενοι τὰς μοναρχίας εκοινώνησαν της των Ἀχαιον δημοκρατίας. 10 ολοσχερεστέρας δε γενομενης αὐξησεως ταοτα καὶ προκοπης περὶ το ἔθνος, Αἰτωλοὶ διὰ τηνεμφυτον αδικίαν καὶ πλεονεξίαν φθονησαντες, τι πλεῖον ελπίσαντες καταδιελεσθαι τὰς πύλεις, καθ

άπερ καὶ πρύτερον τὰς μὲν Ἀκαρνάνων. διενεί- 15 μαντο προς Ἀλεξανδρον, τὰς δε των Ἀχαιον επεβάλοντο προς Ἀντίγονον τον Γονατῆν, καὶ τότε 2 παραπλησίαις ἐλπίσιν ἐπαρθέντες ἀπετύλμησαν

Ἀντιγόνω τε τω κατ εκείνους τοὐς καιροὐς προεστῖτι Μακεδόνων, επιτροπεύοντι δε Φιλίππου παι-

20 δος ὁντος, καὶ Κλεομένει τω βασιλεῖ Λακεδαιμονίων κοινωνειν καὶ συμπλεκειν ἀμφοτεροις ἄμα τὰς χε 155. ρας. ὁροντες γὰρ τον Ἀντίγονον κυριεύοντα μεν 3τον κατὰ Μακεδονίαν ἀσφαλος, ὁμολογούμενον δεκαὶ πρόδηλον εχθριν ὁντα τον Ῥχαιον διὰ το τον 25 Ἀκροκόρινθον πραξ ικοπησαντας καταλαβ)εῖν, ὐπ- Φελαβον, εἰ τοὐς Λακεδαιμονίους προσλαβόντες ετικοινωνοὐς σφίσι της επιβολης προεμβιβασαιεν εις την πρ0ς το ἔθνος ἀπέχθειαν, ραδίως αν) καταγωνίσασθαι τοὐς Ἀχαιο0ς εν καιρω συνεπιθέμενοι καὶ 148. 30 πανταχύθεν περιστησαντες αὐτοῖς τον πόλεμον. δ 5δη καὶ ταχεως ὰν εκ τον κατὰ λύγον ἐπετελεσαν,

234쪽

RES ACHAEORUM. ει μὴ το κυριώτατον παρεῖδον τῆς προθέσεως, οὐ συλλογισάμενοι διότι ταῖς ἐπιβολαῖς υρατον ἔξουσιν ανταγωνιστήν, ανδρα δυνάμενον πασης εὐστο-6 χεῖν περιστάσεως. τοιγαρουν ὁρμήσαντες επὶ το πολυπραγμονεῖν και χειρον ἄρχειν αδίκων οὐχ οἱον ῆνυσάν τι των ἐπινοηθέντων, ἀλλα τουναντίον και τονυρατον τότε προεστοτα και το ἔθνος ἐσωματοποίησαν, πραγόματικος ἀντιπερισπάσαντος εκείνου και7 λυμηναμένου τὰς ἐπιβολὰς αυτον. ως δ' ἐχειρίσθητὰ ὁλα, δηλον ἔσται διὰ των λέγεσθαι μελλύντων. 46 Θεωρῖν γὰρ τους Αἰτωλοὐς ὁ προειρημενος

ἀνὴρ τον μεν πολεμον τον προς αυτοὐς αἰσχυνομένους ἀναλαβεῖν εκ του φανερου διὰ το και λίαν εἶναι προσφάτους τὰς εκ τον Ἀχαιον ευεργεσίας 2 περι τον Λημητριακον πόλεμον εις αυτούς, συμβουλευομένους δε τοῖς Λακεδαιμονίοις και φθονοον- τας τοῖς Ἀχαιοῖς επὶ τοσοΘτον ωστε Κλεομένους πεπραξικοπηκότος αυτοις και παρἴρημένου Γεγέαν,

Μαντίνειαν, υρχομενον, τὰς Αἰτωλοῖς ου μύνονσυμμαχίδας ἡπαρχούσας, αλλὰ και συμπολιτευομένας τότε πόλεις, οὐχ οἱον ἀγανακτοΘντας επὶ τούτοις,156.3 αλλὰ και βεβαιοΘντας αὐτῶ τὴν παράληψιν, και

τοὐς πρότερον κατὰ τῖν μηδεν ἀδικουντων πῆσανικανὴν ποιουμενους πρόφασιν εις το πολεμεῖν διὰ τὴν πλεονεξίαν τότε συνορον ἐκουσίως παρασπονδουμένους και τὰς μεγίστας ἀπολλυντας πόλεις εθελοντὴν εφ' o μόνον ἰδεῖν αξιόχρεων γενόμενον 4 ανταγωνιστὴν Κλεομένη τοῖς Ἀχαιοῖς, ἔγνω δεῖνεις ταυτα βλέπων οὐτύς τε και πάντες ὁμοίως οι προεστῖτες του τον Ἀχαιον πολιτεύματος πολέμου μεν προς μηδένα κατάρχειν, ἐνίστασθαι δε ταῖς τῖν

235쪽

POLYB. HISTOR. II 45-47.

Λακεδαιμονίων επιβολαις. το μεν ουν προτον ἐπι 5

τούτων ησαν των διαλήψεων θεωροοντες δε κατὰ τοὐς ἐξης χρονους τον Κλεομένη θρασέως ἐποικοδομουντα μεν το καλουμενον Ἀθηναιον ευ τη των

5 Μεγαλοπολιτον χώρα, προδηλον δε καὶ πικρον ἀναδεικνύντα σφίσι πολέμιον εαυτύν, τύτε δη συνα- 6 149. θροίσαντες τους Ἀχαιο0ς ἔκριναν μετὰ της βουλης ἀναλαμβάνειν φανερος την προς τοὐς Λακεδαιμονίους ἀπέχθειαν. 16 Ο μὲν οὐν Κλεομενικος προσαγορευθεις πολε- 7μος τοιαύτην ἔλαβε τὴν αρχην και κατὰ τούτους τοὐς καιρούς. οι ὁ ' Ἀχαιοι τ0 μ ν πρῖτον διὰ της 47 ιδίας δυνάμεως δερμησαν ἀντοφθαλμειν τοῖς Λακεδαιμονίοις, ἄμα μὲν ὁπολαμβάνοντες κάλλιστον ει- 15 ναι το μη δι ετέρων σφίσι πορίζεσθαι την σωτηρίαν, ἀλλ' αυτοὐς δι' αυτον σωζειν τὰς πόλεις καιτην χώραν, ἄμα δε βουλύμενοι και την προς Πτο- 2λεμαῖον τηρειν φιλίαν διὰ τὰς προγεγενημένας ευεργεσίας και μη φμίνεσθαι προς ετέρους ἐκτείνον20 τες τὰς χειρας, ηδη δ' ἐπι ποσον του πολέμου 3προβαίνοντος, και του Κλεομένους τό τε πάτριον πολίτευμα καταλύσαντος και τὴν ἔννομον βασιλείαν εἰς τυραννίδα μεταστήσαντος, χρωμένου δὲ και τω πολέμω πρακτικος και παραβύλως, προορώμενος ψ25 Aρατος τι μέλλον καὶ δεδιδες την τε τον Αἰτω-

157. λῖν ἀπονοιαν και τύλμαν ἔκρινε προ πολλ0O λυμαίνεο ι την επιβολην αυτον. κατανοον δὲ 5τον Bντίγονον και πρῆξιν ἔχοντα και σύνεσιν

και πίστεως ἀντιποιούμενον, τοὐς δὲ βασιλεῖς ad σαφῖς εἰδος φέσει μὲν οὐδένα νομίζοντας οἴτε συνε)ργον οὐτε πολέμιον, ταις δὲ του συμφέροντος

236쪽

BELLUM CLEOMENICUM. ψήφοις αἰεὶ μετρ0fντας τὰς ἔχθρας καὶ τὰς φιλίας,6 ἐπεβάλετο λαλεῖν προς τ0ν εἰρημένον βασιλέα καὶ

συμπλέκειν τὰς χεῖρας, υποδεικνυων αὐτω το συμ-7 βησόμενον εκ των πραγμάτων. προδήλως μεν ουναυτο πράττειν ἀσύμφορον ηγεῖτο διὰ πλείους αιτίας. 5τόν τε γὰρ Κλεομενη και τοὐς Αἰτωλοὐς ἀνταγωνι-8 στὰς παρασκευάζειν ημελλε προς την επιβολην, τούς τε πολλοὐς των Ἀχαιον διατρέψειν, καταφεύγων επὶ τοὐς ἐχθρο0ς και δοκον ὁλοσχερος ἀπεγνωκέναι τὰς εν αὐτοῖς ελπίδας ' ὁπερ ῆκιστα φαίνεσθαι πράτ- 109 των ἐβούλετο. διόπερ ἔχων τοιαύτην πρόθεσιν ἀδη 10 αυτὰ διενοεῖτο χειρίζειν. ἐξ ου πολλὰ παρὰ 150. την εαυτοB γνώμην ηναγκάζετο και λεγειν και ποιεῖν πρ0ς τοὐς εκτός, δι ον ημελλε την εναντίαν εμ-

φασιν υποδεικνυων ταύτην ἐπικρύψεσθαι την οἰ- 1511 κονομίαν. ον χάριν ενια τούτων οὐδ' εν τοῖς ὐπομνημασι κατεταξεν.

48 ειδῶς δε τοὐς μεγαλοπολίτας κακοπαθοοντας μεν τω πολεμω διὰ το παρακειμενους τη Λακεδαίμονι προπολεμεῖν τον ἄλλων, ου τυγχάνοντας δε Ψύτης καθηκούσης επικουρίας ἡπb τον Ἀχαιον διὰ τοκἀκείνους δυσχρηστεῖσθαι θλιβομένους υπι της 2 περιστάσεως, σαφος δε γινώσκων οικείως διακει- μενους αυτοὐς προς την Μακεδόνων οικίαν εκ τῖν3 κατὰ τον Mμύντου Φίλιππον εὐεργεσιον, δι ειληφει) 25 διότι ταχέως ὰν υπb τ0O Κλεομένους πιεζύμενοι καταφύγοιεν ἐπι τον Ἀντίγονον και τὰς Μακεδύνων 4 ελπίδας ' κοινολογηθεις οὐν δι απορρήτων περι τῆς 158. ὁλης επιβολῆς Νικοφάνει και Κερκιδα τοῖς Μεγαλοπολίταις, ο ινες ησαν αυτοῖ πατρικοὶ ξένοι καὶ sori προς την ἐπιβολὴν ευφυεῖς, ραδίως διὰ τούτων

237쪽

0ρμην παρέστησε τοῖς Μεγαλοπολίταις εἰς το πρεσβεύειν πρ0ς τους Ἀχαιοὐς καὶ παρακαλεῖν πέμπειν προς τ0ν Ἀντίγονον ὐπερ βοηθείας. οι μεν Ουν-γα- 6λοπολῖται κατέστησαν αυτοὐς τους περὶ τον Νικο-5 φάνη και τον Κερκιδὰν πρεσβευτὰς πρός τε τους υχαιοὐς κἀκεῖθεν εὐθέως προς τον Ἀντίγονον, αν αὐτοῖς συγκατάθηται το ἔθνος. οι ὁ ' Ἀχαιοὶ συν- 7εχώρησαν πρεσβεύειν τοῖς μεγαλοπολίταις. σπουδη8δε συμμίξαντες οι περὶ τ0ν Νικοφάνη τω βασιλεῖ 10 διελέγοντο περι μεν της εαυτον πατρίδος αυτὰ τἀναγκαῖα διὰ βραχεων και κεφαλαιωδος, τα δε πολλὰ πωὶ των ὁλων κατὰ τὰς ἐντολὰς τὰς Ἀράτου και τὰς ὐποθέσεις. αυται δ' ησαν ὐποδεικνυναι 49την Αἰτωλον και Κλεομένους κοινοπραγίαν τί δυναμ15 ται καὶ ποι τείνει, καὶ δηλουν ὁτι πρώτοις μεν

αὐτοῖς Ἀχαιοῖς ευλαβητεον, ἐξης δε καὶ μῆλλον Ἀντιγόνω. τοOτο μεν γάρ,-ώχαιοὶ τον εξ ἀμφοῖν 2

πόλεμον ουκ αν et πενέγκαιεν, εὐθεώρητον ειναι πῆσι,

τ00το δ ως Αἰτωλοὶ καὶ Κλεομένης κρατήσαντες 151.20 τούτων Ουκ ευδοκησουσιν ουδὲ μη μείνωσιν επὶτων υποκειμένων, ἔτι τοs πρόσθεν ραον εἶναι τω νοον ἔχοντι συνιδεῖν. την τε γὰρ Αἰτωλον πλεο- 3νεξίαν οὐχ οἱον τοῖς Πελοποννησίων δροις εὐδοκη- σαί ποτ αν περιληφθεῖσαν, ἀλλ' ουδε τοῖς της 25 Ελλάδος, την τε Κλεομένους φιλοδοξίαν καὶ την 45λην επιβολην κατὰ μὲν το παριν αυτης ἐφίεσθαιτης Πελοποννησίων αρχης, τυχοντα δὲ ταυτης τον προειρημένον κατὰ πύδας ἀνθέξεσθαι της τῖν Ἐλλη νων ηγεμονίας. ης Ουχ Oiύν τε καθικέσθαι μη οὐ 530 πρόσθεν καταλύσαντα τὴν Μακεδόνων αρχην. σκο- 6πεῖν ουν αυτbν ηξίουν, προορώμενον το μέλλον,

238쪽

BELLUM CLEOMENICUM. πότερον συμφέρει τοῖς σφετέροις πράγμασι μετἈχαιον και Βοιωτον εν Πελοποννήσω πρ0ς Kλεο- 159. μένη πολεμεῖν et περ της των πιληνων ηγεμονίας ηπροέμενον το μέγιστον ἔθνος διακινδυνεύειν εν Θετ ταλία πρ0ς Αἰτωλους και Βοιωτούς, ετι δ' Ἀχαιους 5και Λακεδαιμονίους, υπερ της Μακεδύνων αρχης.7 ἐὰν μεν ουν Αἰτωλοι την εκ των Ῥχαιῖν εις αυτους γεγενημένην ευνοιαν εν τοῖς κατὰ Λημητριον καιροῖς ἐντρεπόμενοι την ῆσυχίαν ἄγειν υποκρίνωνται, καθά περ καὶ νυν, πολεμήσειν αυτους εφασαν τους Ἀχαι- 10ους προς τον Κλεομενη καν μεν η τύχη συνεπιλαμβάνηται, μη δεῖσθαι χρείας τον βοηθησύντων

8 ὰν δ' ἀντιπίπτη τα της τύχης, Αἰτωλοι δε συνεπιτίθωνται, προσέχειν αυτον παρεκάλουν τοῖς πράγμμασιν, ῖνα μη προηται τους καιρούς, ετι δε δυναμ 159 μενοις σωζεσθαι Πελοποννησίοις ἐπαρκέση ' περὶ δεπίστεως καὶ χάριτος ἀποδύσεως ραθυμεῖν αυτονωοντο δεῖν' της γὰρ χρείας επιτελουμένης αυτονευρήσειν τον υρατον ευδοκουμενας ἀμφοτεροις

καιρ0ν της βοηθείας αυτ0ν υποδείξειν.50 Ο μεν ουν Ἀντίγονος ἀκούσας ταυτα καὶ δύ- ξας ἀληθινος καὶ πραγματικος υποδεικνύναι τονυρατον, προσεῖχε τοῖς εξης πραττομένοις επιμελος. 2 ἔγραψε δε καὶ τοῖς Μεγαλοπολίταις, ἐπαγγελλύμε- 25 νος βοηθήσειν, ἐὰν καὶ τοῖς Ἀχαιοῖς τοῖτο βουλο- 152.3 μενοις θ. τον δε περὶ τον Νικοφάνη καὶ Κερκιδὰν ἐπανελθώντων εις οἰκον καὶ τάς τε παρὰ του βασιλέως ἐπιστολὰς ἀποδύντων καὶ την λοιπὴν ευ- 304 νοιαν αυτου καὶ προθυμίαν διασαφούντων, μετεωρισθέντες οἱ Μεγαλοπολῖται προθύμως ἔσχον ἰέναι

239쪽

ΡOLYB. HISTOR. II 49. 50.

προς τὴν συνοδον τῖν Ἀχαιον καὶ παρακαλεῖν επισπάσασθαι τον Ἀντίγονον και τα πράγματα κατὰ

σπουδην εγχειρίζειν αυτω. ὁ δ' υρατος διακουσας 5 κατ' ιδίαν των περὶ τον Νικοφάνη την του βασι- β λεως αῖρεσιν, ην εχοι πρύς τε τοὐς Ἀχαιοὐς καιπρ0ς αυτον, περιχαρης ην τω μη διὰ κενης πεποιη- 160. σθαι την επίνοιαν μηδ' ευρησθαι κατὰ την των Αἰτω- λον ελπίδα τον Ἀντίγονον εις τελος ἀπηλλοτριωμε- νον εαυτ . πάνυ δε προς λόγον ηγεῖτο γίνεσθαι Hi0 και το τοὐς Μεγαλοπολίτας προθυμους εἰναι διὰ των ' χαιον φερειν επὶ τον Ἀντίγονον τὰ πράγματα. μάλιστα μεν γάρ, επάνω προειπον, εσπευδεν μη 7

προσδεηθηναι της βοηθείας ' εἰ δ' εξ ανάγκης επιτοῖτο δεοι καταφευγειν, ου μόνον ὴβουλετο δι' αυ- λβ τοῖ γενέσθαι την κλησιν , ετι δε μῆλλον εξ απάντων τῖν Ἀχαιον. ῆγωνία γάρ, εἰ παραγενομενος ' ὁ βασιλε0ς και κρατησας τω πολεμω του Κλεομενους καὶ τον Λακεδαιμονίων ἀλλοιότερόν τι βουλευσοιτο περι της κοινης πολιτείας, μη ποθ' ὁμο- 20 λογουμενως τῖν συμβαινύντων αυτος ἀναλάβn τηναιτίαν, δόξαντος δικαίως τοBτο πράττειν διὰ την εξ θαυτο0 προγεγενημενην αδικίαν περι τον Ἀκροκόρινθον εις την Μακεδόνων οικίαν. διόπερ ἄμα τω 10 παρελθύντας τοὐς Μεγαλοπολίτας εις το κοινον βου- 25 λευτηριον τά τε γράμματα τοῖς Ἀχαιοῖς ἐπιδεικνυ- ναι και διασαφεῖν την ὁλην ευνοιαν τ00 βασιλέως, πρ0ς δε τούτοις ἀξιοῖν επισπάσασθαι τον Ἀντίγο νον την ταχίστην, εiναι δε και το πληθος επι της

αυτης ορμης, προελθὼν 'Ἀρατος καὶ την τε του 11 δὴ βασιλεως προθυμίαν ἀποδεξάμενος καὶ την τον πολ- λῖν διάληψιν ἐπαινέσας παρεκάλει διὰ πλειόνων

240쪽

BELLUM CLEOMENICUM. μάλιστα μεν πειρῆσθαι δι' αυτων σώζειν και τὰς πολεις καὶ την χώραν ' ουδεν γὰρ εἶναι τούτου κάλ- 153.12 λιον Ουδε συμφορώτερον εὰν δ' ἄρα προς το0τοτο μερος ἀντιβαίνy τα της τύχης, προτερον εφη δεῖν εξελέγξαντας πάσας τὰς εν αυτοῖς ελπίδας τότε 551 καταφεύγειν επὶ τὰς των φίλων βοηθείας. ἐπισημηναμενου δε του πλήθους, μενειν ἐπὶ των

υποκειμενων και δι αυτον επιτελεῖν τον ενεστῖτα

2 πόλεμον. επει δε Πτολεμαῖος ἀπογνοὐς μεν τοεθνος Κλεομενει χορηγεῖν ἐπεβάλετο, βουλύμενος 10161. αυτιν επαλείφειν ἐπὶ τον Ἀντίγονον διὰ τι πλείους

ελπίδας εχειν εν τοῖς Λακεδαιμονίοις ηπερ εν τοῖς Ἀχαιοῖς του δύνασθαι διακατεχειν τὰς των εν Μακε-3 δονία βασιλεων ἐπιβολάς, οἱ δ' Αχαιοὶ τι μεν

προτον ῆλαττώθησαν περὶ τb Λύκαιον, συμπλα- 15 κεντες κατὰ πορείαν τω Κλεομενει, τb δε δεύτε00νεκ παρατάξεως ὴττήθησαν εν τοῖς Λαδοκείοις καλουμένοις της Μεγαλοπολίτιδος, ὁτε και Λυδιάδας επεσε, τι δε τρίτον ὁλοσχερος επταισαν εν τηυυμαία περι τι καλούμενον Ἐκατόμβαιον, παν- 204 δημεὶ διακινδυνεύοντες, τοτ ηδη των πραγμάτωνουκετι διδόντων ἀναστροφην ηνάγκαζε τὰ περιεστῖτα καταφεύγειν ὁμοθυμαδον επι τ0ν Ἀντίγονον.5 εν δε καιρω πρεσβευτην τ0ν υιον εξαποστείλας

υρατος πρ0ς Ἀντίγονον ἐβεβαιώσατο τὰ περὶ της 256 βοηθείας. παρεῖχε δ' αυτοῖς απορίαν και δυσχρηστίαν μεγίστην τι μητε τον βασιλεα δοκεῖν αν βοηθησαι χωρὶς τοΘ κομίσασθαι τον Ἀκρ0κύρινθον και λαβεῖν ὁρμητηριον πρ0ς τον ἐνεστοτα πόλεμον την των Κορινθίων πόλιν, μητε τοὐς Ἀχαιο0ς αν 30 τολμησαι Κορινθίους ἄκοντας ἐγχειρίσαι Μακεδύσι.