장음표시 사용
21쪽
is i iuberti Giplianti Tractatu
pactu aliud est generale, aliud speciale cas.in .depa I. Quarcii neruiuia diligenter obseruanda. est n. maximi momenti,
ut iusta dicetur. Ad modii quoq; pertinet,quod Renunciatio fiat interdu tacite. licet plerunq; expresse,& verbis nuncupata s.ct . de Padd. Huc quoq; pertinet, quod ut pacta&contractus,itaRenunciatio fieri possit, non modo pure, sed etiam in die,&sub conditione,ut in pactis dotalibus bonis paternis renunciant,quantu extabit aliquis ex famiIia masculi.
Ex his natura,siue essentia Renuciationis intellisi facile potest, eaq; pausis verbis definit i, videlicet quod Renuciatio sit voluntaria rei aut iuris sui repudiatio siue remissio Alieni
namq; iuria improba S inutilis est renunciatio. Vt & conue-Lio,quae alperi parti neq: prodesse, neq; nocere solet.ίpraescriptio Io. g. vo. de Pa I. Iurissonaine generaliter accepto, intelligitur de hereditas,&dominiu,&seruitus, SI usus fructus,
Emphyleusis,&Feudu,&pignus,&Qbligatio.&actio, aliaq: iuris commoda,& beneficia. ut & exceptio, intelligitur ius non modo praesens,ssed etia futurit,de quo tamen,ut de omns iure quoq; infra peculiari capite de Rebus tractabitur. AD fert A Hostiensis definitionem, insim. tit. οὐ Renunciat. lib.I
Decreta etiamque Baldus, sed eo de fere recidunt. Diuisioncs autem renuciationis ex modo fere sumuntur. Prima sit ista, ut alia renunciatiost generalii, alia se pecialis, Ean. dicitur seneralis, quando qui Solrni iuri. omni exceptioria, omni priuilegio, omnibus actioni is renunciat Specialis vero, quando quis huic vel illi iuri,qt hereditatis, seruituti si pasccdi, velat ius non tollendi renunciat. Et sit avx sa pe specialia generalibus sunt potiora.&cifica Ciora, ut videre est l. I. α de ι p. n. das. hccI.ιλ qutb.ca .pi .facit. dc ibi ACcuri plerunq; tamen generalis orationis,atquς scriptura: ea de vis est in genere, qcst specialis in specie. Sed liqc generalitas intelligi de restrii gi debet primu ,ut in iis tant i m habeat locu , de sibus actum
de cogitatum, non vero in iis, de quibus non fuit cogitatum 19 g.ι.de Transact a. non habet locum in his, q uae renuncians ignorauetit. Nemo in ca concessir quae nescit in lege Δέρ-
22쪽
Irah.empl. nemorraeo iLDecede Uur. l. tresfairra. de pactv bi diuiso inter fratres facta generaliter . non tame locu habet in bonis, i unus fratrum lubtraxerat,&ab aliis ignorab tur. 3. In iis tantu locum habet haec generalitas,q & specialiter sint licita. Quod n.specialiter non licet oppignorare,aut
renunciate,no continebitur hvpotheca vcl rc nunciatione generalitaria.cum quid. de Reb. ed. . . Generalis renunciatio
intra fines c5tractus,vel negotii de quoduit interposita Oe eeri lcrestringi debet. vlt.Gady nileian. v bi&Baldus plenius hoc explicat. Sunt aut quinta nominatim &specialiter factet renuciationes infirmae & inutiles, partim ratione modi,partim ratione personae, &rei. Verbi gratia si vi coactus quis renuciat iuri suo,si renuciat hereditati viuc ntis certe&his casibus, quibus specialis non valet nec generalis quidem valebit quoad illa specialia. Caeteroquin generalis Renu ciatio omnia complectitur, qua de re copiose Tiraqueil. ad c s unquam. num. ra. orro. maxime si generalis haec renunciatio tacta fuerit, vel apud acta, vel in contractu & COI quentione, etsi urata fuit propter auctoritate & iusiurandi,& actoru, siue Iudicis,ct pacti, siue fidei ab ipso renuciante interpo sitae. cu Aquiliana de Transaaίν quisismu.I. Iulian- Lo- Nec interesi,vtru generalis cum speciali
interuenerit Sarpen. solet cotrahentes post generale renum ciatione adiicere speciale, seu singulare enumerationCrerulenunciata ru. Castr.ad . .. detsi g.quaestu,nisquis cautionib. Micio. Plane edasiant casus,quibus mandatu, ita&renum
ciatio generalis no sum cit sed necessariae specialis,quos ibi MCastr.c5memorat,sed cofuse, hoc e, no distinguens madatu, aliaq; a Renunciatione.Madato igitaliisq; omissis videamus breuiter de Renunciatione, citius est casus specialis. d. 1 qu.stu. Vbi Renunciatio omni uexception uob desertu vadimoniu Iprobas&requiris specialis certeex mete lustiniani de Triboniani pote qVlpiai,gillus.misere cotoisit,&mutauit.
23쪽
Non enim dubiu est quin Vlpianus Attilicini sententia pia
tantis eam Conuentionem siue renunciationcno valere,r
prehenderit. Sic n. ait, Ego vero puto contientione ista valere.Tribonianus aute verba Vlpiani ita interpolauit: sed ego puto mentionem istam ita valere, si specialiter causae ex-Ceptionum sunt expressae, quibus a promistare sponte renunciatum est, quae interpolatio quandam velut repugnantiam inducit,& absurditatem.Nam quaestio d. g. haec est, an generalis exceptionum Renunciatici de sistendo valeati RespondetTribonianus valere,si specialiter sit renunciatu. Similis perplexitas reperitur & in aliis legib. LI.C.deriguor. ubi qmritur, an hςc conuentio,vi creditor hypothecatae domun postessionem ipse occu pare possit,propria auctoritate, valeat,&an si repellatur,vel saltem prolii tur,nihilominus ingrediens vim no facere videatur Z Rescripsit Imperator valere, & posse creditore ea legem exercere , hoc est sua sponte ingredi posse possessionem, neculla vim facere. Ita rescripserati mp. Seuerus,sed Tribonianus ita mutauit,huc creditorem si secutus eam conuentionem ingrediatur,vel prohibitus,vel salte monitus ne ingrediatur,non videri quide vim facere, nempc propter Conuentione,sed tamen non debere eum ingredi,sine auctoritate Praesidis. Quaestio igitur ia haec est,an possit ex conuentione ingredi propria auctoritates' Et reseri pseratIm p.rn d. I.posse. Sic enim verba legis se habent: creditores,qui non reddita sibipecunia , conuentionis legem ingressi Iossessionem exercent,vim quidemscerenon et dentur tiamen a ctoritate Praesidis possessionem adipisici debent. Vest igitur Iustinia . nus, creditorem non ingredi debere propria auctoritate, licet eum liberet remediis SI poenis de vi. Sed Seuerus Imp.. voluit se eum propria auctoritate ingredi. Quae Seueri
sententia adhuc sic ruatur in foro. Eod 'in pertinetlpen. C.de pignoram Vbi Tribonianus, in hac ipsa re,hoc est de ingrediendo verba Imp. Diocletiani interpolauit. Ita enim Impera
24쪽
vori Necereditorim uiscitra conuentionem, debiti us,resdebitoris Sed Tribonianus ec credi tor citra Conuentione vel praesidalam iussionem debiti causa res debitoris arbitrio suo auferre potest, indicans sine iussu praesidis no posse creditorem suo arbitrio pignus auferre. Ratio cepti casus,de quo modo diximus,varia redditur ab Intem retibus. Sed haec fere obtinuit, quod haec promissio de siendo est cautio, siue promissio praetoria, quae cautiones interpretationem recipiunt ex merue Praetoris. in conuentisnLί- a.deven.obib. Non patitur aute prs'tor,neq; Vult quemquam subgenerali, & obscuro verborum complexu decipi. Atque ita hac quoq; in re differentiana, faciundiniet iudicia,&Contractus,ut in his renunciatio generalis valeat, in illis non valeat , sed necessaria sit specialis, quae differentia nullo iure
aut ratione nititur. Ratio autem casus excepti, meum, est in voluntate, & ingonio Iustiniani, qui ama specialia, & maxime in hoc casu, hac fortasse de causa, quod videatatur inhumanum aliquem excludi siue non excusari impedimentis licet iustissimis, ut morbi tempestatis,&C. Secundus casus exceptus est inlegitima, ex t si quando,& generaliter . C. de inosi T verbissis hoc citater. Vbi renunciatio supplementi legitimae non conceditur,nisi specialiter facta, de qua plenius Ant. Gabriel de legitima in
conclusionibus concla. & Massicard deprobat. - . Renunctatio generalis n. as. qui multos alios Dd.congerunt..
Tertius casus exceptus in dote ponitur, hoc est, ut filia non possit doti renunciare,nisi specialiteritatissi Decian. comsi sos.perior. Quia inquiunt dos in locum legitimae succedit, quod tamen tritavimus,in tractatu nostro de Iure dotium, nec verum puto hunc casum exceptum, cuius in iure nulla
Quarto excipitur & Feudum, ubi & generalis renunciatio bonorum non nocet quoad Feudum. Mascard.dicto o-
25쪽
eta Huberti Giphanis Tractatus
Decianus uae exceptio licet non extetis
iure,ratione tamc nititur. Quia omnis Renunciatio sit co . arctanda.&strictc interpretanda. Bonorum autem nomine, Z hereditatis paternae, maternae, fraternae, &C. seuda Sprie 5 stricte no continentur.Non cnim ea tam beneficio patris.
quam senioris deuoluutur. Et proinde Fcuda nec in petitionem hereditatis deueniunt, nisi sint seuda impropria, &ad naturam allodialium redacta, ut in Gallia: hoc enim casu, quia inter lauda, &allodialia, nulla fere est differentia, viis
detur generali renunciatione bonorum, etiam Duda comtineri. Excipitur quinto, ani a. C. de Rsin . venilis. laesio error. mis, tam ex emptione, quam transactione, S diuisione. Ti-rMq. svnquam in praefat. n.Ia . Sed haec quCq; exceptio mihi a iure aliena videtur. Nam si Omni beneficio renunciat,ccr- te & beneficio restitutionis, siue actioni renunciare censenudus e .reguis. g.rast eiur.cts Zienormare mulier,quae r nunciat omni beneficio iuris, dc fideiussor, qui beneficiis fideiussoriis generaliter renunciat, non videtur posse, neque mulier,ad Velleiani, neq; fideiussor,ad Hadriani beneficium redire, neq; in iure textus est, ut non possit velleiano renunciari,aut beneficiis fideiussoriis,nis specialiter. Quamuis deheneficiis fideiutarum disputet Thomino insuis decisomb.
an illis generaliter renunciari possit, & recte concludit generalem sufficere.deos .ns. seseqq. cum alleg ibid. late Decius ad i. Ut. de Reb. credit. ar. Is duo. g. r. de admini'rat. rator. R manus quidem excipit unu ex his beneficiis fidei utariis, via delicet cessionis, siue cedendaru actionum,sed eum diligenter refutatDecius eo iZar. Atq; haec de prima Renunciatio nis diuisione,in generale,& specialem lassiciant, de qua copiose Tyraq. Mascard. Thoming. locis a gatis. & Decianus fi δρ. Hic tantum leuiter addendum, Interpp. nonnullos bimembri trimembrem facere diuisionem, I. Fener
26쪽
lem quam Bald. generalissimam) a. specialem quam idem generalem & s. singularem, squam idem specialem vocat Bart. Bald. &alij ad ped. g. quaestum. Thoming. prolixeaecto
Deo. Et huius trimembris diuisionis usus, & effectus non contemnendus apud eos reperitur. Specialis enim, siue geoneralis renunciatio semper valet; generalis plerumque. Generali issima raro, utpote minus incerta,&obscura, verbi gratia, si fideiussor dicat, renuncio omni priuilegio, renuncio
remediis siue beneficiis fideiussoriis, & renuncio vel beneficio cessionis, vel excussionis. Et in ipsis Doctorum scriptis
haec discrimina obseruare non est inutile. Interdum enim Interpp.generalem Renunciationem negant recipiendam rinterdum aiunt. Sed hic intelligenda est illa media, Romanus consedab. tom. a. se coUIE . I a. numer. a. Hyppolit. de Marshadnt Diesorum. de fideiussoribuου. num ast. Verba gen ratissima, propter obscuritatem, &incertitudinem, parum aut nihil operari selent. ag quo mutuumso. g. satirium. Mam
eatus,oc. Bart. Castr. d. g. quaesitum.Εxcipitur hic casus quando generalissimam praecedit specialis enumeratio, utpote si fideiutar renunciet beneficio diuisionis, cessionis, omnique iuris remedio : hoc enim casu haec renunciatio licctgeneralissima est efficax. Accurs d. F. quaesitum. et refθemiliter, Ibid. Alexand. num. Io. Clausula enim licet valde generalis, hic tamen quodammodo specialis, ob specialem praecedentem enumerationem, ut ait Cynus. M. I. C. Commod. Iason F. quaesitum. num.I . argum.c.sed . u. eram de Res pr. e. . qui adagendum de Procuratori in o. Dicet aliquis, si gener
lissima non valet, ob incertitudinem, & obscuritatem. EGgo, nec valebit generalis, qusa &ca incertitudinem contineat. argum. L s . locati.. l. p. de Reb. dub. leg. obligatione de Pignon die Dog. quinquagesima quarta. deiun es. Sed dicendu i i non eam esse obsturitatem mediae, quae est extremae, ut intςῖ,
27쪽
ut inter haec tria Triticum Bauaricum, & triticum Bauar cum Optimum medium non tam est incertu, quam prius extremum,neq; tam certum, quam posterius. ita& Dialectici genera interiecta s subalterna nunc vocant species, nunc g nera,diisimili tamen respectu,& comparatione, eodem modo Dd. renunciationem mediam, respectu generalissimae,
vocant specialem, sed respectu specialissimae generalem. Rursus dicet aliquis, ne generalem quidem admittendam
propter ignorantiam.Sςpe enim fit, it qui renunciet,minor verbi gratia competentibus sibi beneficiis, aut mulier, ignorent quae sibi competant.Ignoratis autem renunciare nemo videtur l. o. qui eum tutorib. g. vis. δε Trum I. I. materis. testam. S supra explicatum, ut transactionem, ita & Renunciationem. quae duo remedia inter se sunt cognata, non produci ad ignorata saeum Aquiliana de Transerit. Respondeo Iuris ignorantiam non excusare, nisi eos, quibus permissum est iura ignorare, ut mulieribus , minoribus, militibus, proinde eteceptum est, ut hae personae prius edoceantur, & certioren
LM β. .ve .non usuram.ad S. Oelleian. Altera Reniinciati 'nis diuiso est,uel expressa,vel tacita, exemplo pacti taciti. an ripa I. Sic renunciationis tacitae sunt casus nonnulli in euminteririel G.existeris.deTransactae.quoadconsistationem
desentent. θνeludis. Vbi tacite quis renunciat electioni, b, nescio appellationi, rn ibi tacite maior renunciat restitutioni in integrum iam inchoatae accipiendo legatum ex testamento patris,ut in o. vlt. o l. q. de bonis libera. ubi tacite patronus renunciat bcmorum possessi ni, contra Tabulas liberti. Sic & querelarrenunciatur tacite
eod. Sic etiam est casias in l. o.eod. Ex quibus intelligitur posse quem iuri suo tacite quoque renunciare. -d & de matrimonio videtur receptum l. vis. de diuort. Quae tamen tacita
28쪽
renunciatio matrimonij,in casu ι tantum. inter patronum,& libertam l cilicet permittitur, inter alios enim repudium est necessarium inustum.dediviori. Tertia unciationis diuisio est, qua vclest simplex S nuda, vel est non nuda, siue icausativa, causam&Synallagma continens. Nuda dicitur,. . qua quis per se, S sine alio tractatu, vel contractu utitur, ut si iquis ultro desistat a lite, si debitum, vel obligationem remita tat. Non nuda, siue causaria est ea, quae in aliis convcntioni bus,& tractatibus,siue contractibus,interuenire solet. Cuius generis Renunciatio est ea, quae moribusnostris celebratur . inter pacta totalia, qua Q. filiae successionibus, aut seudis renunciant. Cuius diuisionis vis & effectus non est exiguus, ex interpretum opinione.VideaturBald. eomyo lia . Castrens . conss. ρυ. Matin de Z. Verbi gratia, si duas quis habeat serores, quarum alterar nunciet hereditati fraternaeo siquidem simpliciter non excludetur, si solenniter excludetur,Marant.. loco. Amict.dde-ci et Afferunt & hunc eius diuisionis effectum,quod solenni, & no nuda renunciatione futurum quoq; ius remitti pos- sit: Simplici.& nuda non posse. Marant.1kn.o. O .Sed de eo nos tosta caμt.deria..Haec autem diuisio Renunciationis, ut alia sit nuda, alia causaria, siue non nuda, non videtur a iure 'prorsus aliena, in quo & conuentiones ita diuiduntur l. . depact. Ita ut renunciatio videatur nunc esse pactum,nunc contractum. Quemadmodum & pollicitatio plerumque neq; est
non est, nisi duorum,vel plurium pollicitatio plerumq; est v-nius tantum ; ut & saepe renunciatio, ut supra dictum, sed in- terdum pollicitatio desinit, & vergit in contractum. L
29쪽
a s Huberti Gipliani; Tiactatus
π Toc caput paucis verbis continetur ,&intelligi fere po-X Itest ex argumento depa I. se Transa I. In pactis autem &contractibus caput de persenis fere est bimembre , qui scipacisci vel contrahere possint,qui non,& an alteri quis paciaici aut stipulari possit , ubi de procuratore, tutore, Curatore, , parentibus,liberis,dominis,seruis,&c. Quod ad prius mem-Dru, Qui possintrenuciare, id ex contrario colligitur. in numero est furiosus. lem. Criminals .met sigi, cui non absimilis est in n&atq; adeo pupillus, qui rem sua paciscen- do meliorem quidem facere potest, deteriore vero, quod fit
. renunciando,non potest. Quare pupillus neq; ut transigere, ita-renunciare non potest. lmo ne minor quide,veltransi- gere,vel renunciam Minoribo. in . de anserit. Quia utraq;. & transiictio dc renunciatio,videtur alienationem Continere, quae minoribus maxime curatorem habentibus non permittitur.ls. Ciae in integri resti t. I demi in prodigo perspicuu est,eum renunciare non posse, te muliere,& rusticodubitatur,sed mihi videtur certi iuris esse hos posse iurissio renunciare. De mulieribus est vitiam. HLvian. Rusticorum & agricolarum fit mentio C. detestam. Sed de renunciationibus arulla lex extat, ideo imputet sibi. qui Volensetenunciatieum possit non renunciare. Ex de Ltione, qua dictum fuit eam esse iuris sui quandam remissimnem, intelligiturquem l suum duntaxat ius,mon vero ali . num renunciar osse siue eum tantum cuius interestiadeo,
ut ne pater se ius filij renunciare possit, & Procurator Da-onunt. Quia renunciatio sit quaeda donatio, qno continetur ne generali quide mandato,quo, licet generali. administratio tantu data est. Aliud est aute administrare, aliud donare.
30쪽
Multo autem minus filius iura patris renunciare potc ibi aut seruus Domini quorum Conditio per se Iuos. aut liberos mClior fieri potest, deterior non potest. l. melior de Reg ur. Sed hoc ad alterum de per nis membrum pertinet. Prius enim est, qui possint renunciare, qui non, alterum quibus prosit, vel noceat renunciatio. d item exemplo paeti explicandum. Nam ut in pacto & contractu nota est rcgula: Pactum cum alio factu alynee noce ,κ ecprodesse debet. ao.ante omnia. depact.Ita & hic de renunciatione dicendum, etiam nec prodessse,nec nocere aliis,quam inter quos sit facti, sed hic hero. dum est habenda ratio, quibus & nocent & prosunt pacta defuncti,cum eadem sit persona,maximisi pacta sint in rem, Ler herediar. depact. Idem & de renunciatione dicendum, ut& heredi prosit, & noceat, modo sit res ea & ius, quod sit hereditarium. Nam alioquin, si est res non hereditaria. sed alio
iure, ut familiae, vel agnationis, Competens , ut est seu dum gnaticum, eius renunciatio a defuncto facta, eius licet limredi agnato non nocet. Quod idem & in pactis, dc Transactioitibus ius est,ut se.transactionibus seuda siue ius in iis iam agnatis quaesitum, non possit illis adimi. Ex quibus intellugitur renunciationis, couuentionis, atque transactionis magna cognatio, maxime si renunciatio non sit simplex. Nam renunciatio, ut supra dictum, vel est simplex, vel fit inter duos consentientes, quo casu est species conuentionis sed tran factio, & conuentio etiam sem per fit inter duos .c r. q. I.depact.Transactio fit,dato, vel retento aliquo. I. Tra Emus . C. de Transeo I. Renunciatio fit saepe nullo vel dato, vel retento. Transactio denique fitob controuersia, aut mota,aut mouea da. l. I. de Transerit. Sed renunciatio fit sine controuersia, ut &pactum,&proinde ut pactu donationis specic continet,cum
contra Transactio non sit donatio, sed compensatio quaedi. .vo modo pactu a Transactione distinguitur. l. r.de Transact.