장음표시 사용
41쪽
3s Huberti Giphani j Tra status
normit. .eum accessis disconstituI. Atq; haec breuitet do Renuit-ciat ad iura rerum Eccletiasticarum pertinente. Nunc de ciuilibus videamus. Inter omnia iura rerum optimum est dominium, cui no potest nude renimciari, nuda inquam voluntat aut verbis,sed re id amittitur,hoc est. 11 Dominus dicat,vel etiam secu in animo Cogitet,nolle se amplius este Dominu,nihilominus manetDominus. Sed si rem abiiciat, abiectam proderetusta habeat, amis sin est dominium,hoc est,quod re, hoc est, facto, puta abiectione, amitti
dommiu diximus, non nudo consensu,voluntate, aut verbIS.
ebctb.eaque in re,ut supradustum, possessio differt a dominio. quod possessio nuda voluntatc amittatur, dominium non item L Dominium. 3 sserent.deacglossess. Ratio differentiae est, quia possessio facti, dominium est iuris, &ciuile quiddam. Quaerunt Interpp. an tempore videatuc Dominus dominio renunciare ideq; de possessione disip
tant,quam putant decennio amitta. bed haec eorum opinio hiri nostro non est contentanea, pertinet aute haec tractatio
ad disputat. de dominio re possessione. Videatur Alex. est ρ .bb. r. Accurcadis id quod,9 aά si de eo g. orte. ubi & Bartori acq. possiss qui putant omnes tempore amitti possessi nem, arg. l. Vsurrum. Ffundum de usiur. Hin C iuri in rem opi mo, hoc est dominio, assinia sint, bonae fidei possesso, vsiis fiuctus, emphyleus s. &laudum, quae Barbari vocant utilia dominia. Nos quasi dominia appellemus, maxime bonae fidei possessionem, emphyleusin. &teudum. Ex quibus actiones in rem sed utiles nascuntur. Vt igitur dominio, ita& quasi dominio, nempe bonae fidei possessioni, & Emphyleusi lenunciari potest. Sed vide dominio iam dictu reipsa&facto,non vero nuda vovitate.& consensu de bonae fidei possessione, hoc est, eo hire in re quod habet bonae fidei pos sessor,ut emptor fundiano Domino,quem putabat esse D minum empti, quodque parit possessori, si possessione excideriti
42쪽
derit, ad fundum recuperandum, actionem utilem in rem, puta Publicianam. De eius igitur iuris siue quasi dominii renunciatione,quam solam hic consideramus,loci in iure non facile reperiuntur, neq; etiam apud Interpp. sed de Emphyleuseos renunciatione , posi essioni illi simillimae prolixe dis putat Aurelius Corbuleus is iure Emphyleui. cap. I. Cessio dicitur haec renunciatio, ut fit in rebus incorporalibus.gsniIuν Insidemust. Distinguunt autem Interpp. & Emphyleuscos, ut & seudi renunciationem faciunt aliam realem, aliam personalem, exemplo pacti, quod in iure ita diuiditur. vraliud sit in rem,aliud in personam conceptum.loli se lat. depact. Vt si duo sint fratres, de consortes & commune habeant Emphyleusim, siquidem alter simpliciter, & omnino cedat suo iure,eiq; renunciet omnimodo in rem: Si vero fratri tantuni,in persona dicetur facta renunciatio, siue psonalis, quas inter species magna est differentia, in effectu, scilicet, quod facta in re renunciatione ius ipsum ut Emphyleusis ad Dominum redeat,srue adquiratur Domino, fasta aute in personam ius adquiratur cosorti, eoq; postea extincto redeat non ad Dominum, sed ad renunciantem. Ita de seudo distinguitur subiit. o. de aut fecitqn. bb. a. Fehia. Idemin ius a rei do ad Emphyteuun porrigitur,ut ius illimum.1iraqueil.
de Retraαg. 3 o. r. Eadem distinctio confirmatur arg. rub min.Gad SC. Velleian. Vbi item renunciatio contemplatione unius facta, porrigi mr ad alium. Et ita concludunt omnes s re Interpp. lecuti Bart. ad c qui Roma Iaa. qui Faues. quasi υ.
quibus & hoc notandum: Quod etiam generalis renunciatio non complectatur ius& eausam, de nouo postea supe uenienter n. aE. Paula CI. delegates. Ibi Accurs Idemque adcidem induobin, o adl. a s--. si sinte omnia. depact. c. I.rit. . lib. a. Fod. Afflict. adae c. r. Nam & qui omni iuri suo renunciae,quod di habet, habere potest, tantum de praesenti iure
43쪽
-io Huberti Giphani j Tractatus
intelligitur, no de eo quod ex noua causa postea superuenit.
nunci ci Emphyleusi nihilominus ex iure novo, & posterius superueniente, ad eam ruri S admittetur, quia&iusiurandum non debeat latius porrigi. quam negotium cui cst adhibitum, cuius de conditiones sequi solet, c. quemadmodum. de iu-NIur. vlt. C. de nonnum pecvn. qua de re idem Bart. plene ad I. ut sta res q. o. Notandum autem iure ciuili, no posse Emphyleusin renunciari inuito domino. . a. C. demn Emphytcut. a contrarios. ensuis. C.defund patrim. Sed morib. contra multis in locis est receptum, ut inuito etia domino factaEmphyteu-seos renunciatio valeat,ut de Gallia testatur Tiraq.in ιrachy.s . Gl. r. inprinc. Aliis vero in locis .in quib ius viget ciuile, Emphyleuseos renunciatio facienda est ipsi Domino Sin eius manibus Bald. adleum Oufructuarius de As . &plenius
ruin inutilis est ii t c renunciatio, adeo ut ne confirmari quiem postea, vel rata hab. ri possit, a Domino facta, eo absen
r. s.cums gr. putant autem Glo stagraphi, Emphyleuseos renunciationem in rem, licet absente & ignorante domino, factam valere, si Notarius praesens fuerit, & eorum nomine, quorum interest, quiq; ius in Emphyleusi habent, stipulatus a renunci ante filei it. Durand. a loco. Sed hoc dogma iuri non est consentaneum, quo non licet alteri stipulari, ne per Notarium quidem. a de re Donetl.adg.alterilyxinpulatio ista.deeterb. Oblig. Et haec de Emphyleus, cui ut dictum renunci xi potest. Nunc de seudo, de quo est d. Titulus. ψρ. lib. a. 'ua. δ' Tit. de Vasast. qui contri Constit. Lothar. Ex quibus intelligitur laudo possc renunciare vasallum, etiam inuito Domino. d. git quι contritonstit.Hac igitur in re,ut & in aliis quibusdam,de quib.
44쪽
quit,. FI tornare in dissut. defend. c. rL differt seudum ab Em- phyleusi. Glossa tamene. r. de Capisan.qui curiam. Distinguit operam, ii ue seruitium , quod seniori praestat vasallus, ut incerto quidem renunciari pollis, certo non possit, quae illius opinio a plerisque aliis est recepta etiam a Molynaeo ad onsuetuae Parisio M.tit. I. g. r. 61. num. I. sed nostri FeudIstae, ut Zalius, Baro a Tauten berg. Soram chius, Myn sing. ce riuri. obseruat.'.Borchold.de Mad. c. rnum.ss. sine distinctione renunciationem Dudi probant, eoque iure utimur. Videatur etiam Schrader. de . numerora. Guid. Pancirolus consila r. cum aliquot seqq. tib r. Obseruandum autem in renunciatione Feudi , ut ea fiat domino, siue seniori,a vasallo,agnatos nullos habente. g. r.tis.st. lib. a. Teuae
vi & Emp teusis Domino ab Emphytcuta, l. r. si domus. F.vi S usus fructus proprietario, siue Domino, a fructuario, renunciari, siue remitti, accedi potest&debet, Loos usus M Ius de iure des. Nam si extraneo sne consensu seniqris
cedatur nudum a vasallo, committrtur, siue amittitur, ut& Emphyreusis d. l. a. C. de iure Emphtevt. Non tamen, Vt Dd. Accursiani putant,vsus fructus: eo nim alij, hoc est, e traneo cesse, nihil agitur. f. finitur. de tonsi . .Ab eo autem qui agnatos habet vasallo , seudum agnato proximo , aut
eius consensu etiam remotiori .renunciatur, aer t. st g. r. iit.
Hud. Si filios habet,iis seudum cedere debet. c. r. alivasagdecrep. bb.a. Obseruanda quoque hic est distinctio seudi veteris, & noui, & vetus agnato, nouum seniori sit re nunciandunti Sed in liberis ea distinctione non utimur. FIotoman. conss... Quaeritur an ren unciatio seudi facta seni ri a vasallo noceat aut liberis, aut agnatis Respondeo non nocere, eam tamen seniori prodesse quandiu vivat re nunciator, c. r. de alienat. Dudi. Quaeritur an qui heredi rati paternae, vel agnaticae renunciauit, seudo quoque vid latur renunciasse Dicendum non censeri. g. Si
45쪽
de nudo e utrovers. Quaeritur an rentinctari possirsperatui hiaudum Dicendum posse. Vt& hereditas delata, & sperata ropudiari pbtest. A V. dea quin hered. Denique seu dum potest, vel totum renunciarn vel ex parte, Z.tιι vocant Feudistae hanc seudi r nunciationem cessionem, Barbari resutationem. De seruitute, ut de pignore, certum est haec duo iura renunciari pos. se. De remissione seruitutum praediorum videatur Leses r. deseruitvt. vis. l. ao. cta . deseruisui. rastis' Et haec rota nunciatio non modo expresse, sed etiam tacite fieri potest. s. deae l. r. em.seruit. amit. Huc posset reuocari renunciatio hypothecae, quam uxor pro securitate dotis habet in bonis mariti tacitam, sed de eo dictum priori capite. Vtrum alimentis possit renunciari quaeritur. madere Vital. d. cap. ruri alimentorumposfit, ore Θι ou. MD. H vita. Distinguendum inter praeterita & fumra', ut de illis quemadmodum transigi,ita & renunciari possit. ί de alimn iis. C. de Transact. finiris autem siquidem ex contractu debitis possit, sin vero ex testamento non possit, nequidem iu-xeiurando tuterposito. f. δ' cum tit. de Transu. Quia alimenta negare non necare, Sc proinde hoc lusiurandum ut contra ius natur.cnon est obligatorium recte Bala a. I p.rium.
C. decoqui. Sed haec de alimentis disputario ad ius personarum potius pertinet. Est 1 hereditas ius rei, & proinde
actioncm quoque in rem, petitionem 1 C. hereditaris rarit, Iicci mixta potius dicatur. l. r. de hered. preis Sed de herediatare nos intia. ubi de renunciatione succellionis. Videamus igitur hoc loco de donatione, in qua aliquot occurrunt ro-
Et i. quaeritur,an insinuationi donationis possit renuimetari, siue legibus insinuationem iubentibus. Og as. donatis. λλ. tita. l. aut ιμ-y. l. Jo. Nouel. Ida. C. de donat. De qua ,
46쪽
quaestione prolixe multi Interpp. disputanr, videatur Vita-lispag. fra. & Guid. Pap. deris so. Et pleriquc Dd. negant his legibus renunciari posse. Quia contra ius publicum pacta
non valeant,multoque minus renunciationes. Umpuisum.
depact. Sed omnis difficultas est, an insinuatio renunciatio nis, quae ut modo dictum non valet iniurata siue simplex, an saltem iurata valeati Quadere in utramque partem l oh. A ndri ad Speculat. IV. r. ia Inserum edit. F. non vero. in . ec Guido. d. deris Et sunt, qui eam quoque negant valere, ut Bald. ad M. illud. C. de n. Ecclesi. Castrens tonsi str. vos nec habes obsume. tib. r. Argumenta horum quaedam affert Vitalis ,& Ioham Andr. Sed ea, ut leuiora, praetermitto. Dicendum igitur, iure quidem ciuili ne iuratam quidem v Iere. Quia iusiurandum eo iure contra leges interpositum est nullius momenti. M. non dubium. in . Coae de fi bin, sed iure Pontificio valere. Quia hoc iuramentum non Vergit ad interitum salutis aeternae, & proinde seruandum. c. cum contingat mri de iureiuri Bart. aliter respondet,adhibita distinct. adleg siquispro eo.defideiusser. hac videlicet , ut legibus quidem ad rem directis licet prohibentibus possit renum clari iurato, ad personam vero di Iectis non possit. ..Verbi gratia, legibus, quibus prohibetur uxor fideius rem dotis suae nomine petere a marito, vel maritus eum dare, non potest inquit Barti ne iurato quidem renunciari, quia ad personam sunt directata ne mulier petat, ne maritus det fido- iussorem . Sed lex Iulia defundo dotali non alienando in rem concepta videtur. Ideoquc et iurato potest renuncis ri, idemque dicis de insinuatione. Sed haec Barti distinctio a plerisque Dd. aliis repudiatur,qui rectius iusCaesareum diastinguunt a Pontificio. id. Pap. deris aso.&J ities. ἀ-Im numerabiles conperis Tiraq.ad uni am, inprafaι.ο. IV.C.
47쪽
is reuoc. Lnat. an oc huic posit renunciari ZEst enim controuersa inter Dd. ha C quaestio. Nam hae renunciationes ad delinquendum fenestram aperire videntur ob crimen ingrati, eaque de re vetus Interpres Cuneus negat illam valere. Sed obtinuit sententia contraria. . t
Nec obstat argumentum CuneL Quia crimen ingrati non est delictum ciuile, sed morale,& proinde extra poenam ciuilem. Est inquit Seneca lib. n debeneficis. crimen ingrati, quod legibus non punitur, sed tale, Vt Periurium, & mendacium Deo relinquitur vindicandum. Asterunt Interpp.& aliam reuocandae donationis causam ,videlicet Lit erorum, ut ita dicam, supervcnientiam, exi etmquam. Coaeeod. Nota est enim eorum communis opinio, cademque in foro recepta, donationem inter uiuos totam reuocari pos
se,ob causam liberorum, dict. . Quam illi ita accirrunti& quamuis de libertis loquatur, latius interpretam tur 'de. omnibus, quae opinio iam pridem a multis viris doctis, a nobis iure meritoque est reprehensa, ut supra ostensum donationem non nisi ex causa ingrati reuocari posse. Praeterea donatio facta liberto a patrono aliis duabus de causis rescinditur, videlicat negligentia obsequi), quod liber, tus debet patronis. M. procreatio liberorum, siue ob liberos post donationem in libertum procreatos a Patrono d. l. I. Multa namque Patronis in libertos, quae non in
tio inter ingenuum s libertum est perspicua, summum se.libertatis, quod patronus dedit liberto, beneficium, quae estres inaestimabilis l. hianas. de Reg. rur. l. r. D ὰ parent. quis maxumi . Cuiacius tamen lare unus ex omnibus recentioribus probat Glossae opinionem, Lb. obseruas. aβ. cap. quinto. Et hoc, Secundo quaeritur de reuocatione donationis quae s
48쪽
Ethoe amplius quod Gl. nunqua voluir, putat non modo ςam 8.quae est delibertis,sed etiam de obsequiis tr.generaliter accipiendam,quod mihi valde alienum videtur, cum in LI. obsequiorum fiat mentio, quae non debent ingenui, sed liberti tantum tu.J-erpatro. bed omissa hac disputatione de Musi, reuocandae donationis, vide mus de illa, quae nostri est instituti, videlicet de renunciatione eius I. δ. an possit ei donator renunciare, de qua quaest. Vitalis pag. prolixe Tiraq. d. prae .n I. Hadn π1. qui& alios acre dil putantes innumerabiles proferti Sunt au-- tem interpretumdissentientes sententiae. Alii enim negant posse donatorem huic legi renunciare, alii aiunt. Negantium autem argumenta duo fere sunt, I. quod in hac lege versetur commodum,&fauor liberorum, alterius autem commodo & fauori nemo renunciare potess. ω Iudemde Minon etiam supra expctas. Id enim adςo verum est, ut non possit- quis illius, qui ab ipse causam habeat, iuri δέ commodo renuntiare. vlt.adl. Fiaciraa orllenae. ut inpos . lgat. atque adeo iuris alieni renunciatio ne iurata quidem valet, & recte Panor. ades diis renti s- ωmpat. Sed huic argumento ita satisficit Tiraquail. quinὸ ratio, dccausa huius L A unquam. s. non tam sit fauor liberorum, quam voluntas veri similis & praesumpta donatoris it os, quem
praesumimus non donaturum fuisse, si de liberis cogitasset, quae causa huius legis ab omnibus fere Interpp. praedicatur. Nos veram huius lencausam diximus esse, ius patroni in libertum,coniunctum cum donatoris praetum era voluntate. Non debet autem liberorum fauor hac in len c9nsiderari,
idq; ex eo intelligi potest, quod pater potest bona sua don
te alii, liberis etiam inuitis, & iam natis. Quibus tamen datum est remedium simile querelae, qua rescinduntur inosiciosa testamenta, ut&inossiciosae donationes, sed ex parie atuman. tit. C. deIno'. donat. Quare si iam natis, multo
49쪽
magis nondum natis praeiudicare donando potest. Alterum argumentum est a remedio illo reuocandae donationis inofficiolae, cui pater donator renunciare non potest, ne iurato qui deaergo nec huic legi potet it. Illud n.beneficiu liberorum causa est inductum. Bart. in LGIta g Imperatori de Mat.a. noUim est, iusiurandum unius non posse nocero alteri, ne patris quidem liberis suis. l. fides. g. . de ιuremn bed huic quoq; argumeto facile satisfiet i potest, hac se. ratione. Quia aliae it ratio.&causa illius quam huius beneficii: causa enim huius ipsa probabilis voluntas, &mens testatoris, siue ut dictulo ius Patroni hac voluntare eon iuncin m. illius causaest merus liberorum fauor, ne illi ob inofficiosas parent um donationes cgeant, estque illud non ex voluntate, sed potius contra voluntatem Imperatoris, utpote quae rescindatur saltem ex parte. Qui disserentia utriusq; bcneficii sic quoq; confirmari potest,quod illi non nisi post mortem donatoris, huic statim natis iam l iberis, vivoque adhuc donatore,st locus, ex hoc inquam intelligitur illud niti fauore liberorum.-Cui & hoc accedit quod etiamsi liberi post donationem nati eam ipsi velint approbare, posse eam nihilominus pater beneficio huius legis reuocare, plane si pater eam viuus non reuocet, liberi eo mortuo, qui ante eam approbarunt, non videntur amplius improbare, de reuocare posse, licet vivo patre nihil tam iuris in eius rebus habuerint, antrem alienam. a ignorio qui balneum.I. Titia. mpign. siquis.δε - mon.in rem i. m. desinae dotat. Alentium autem argumenta sunt haec L. Commune&generale posse queriti suo iuri hincite renunciare. Alterum est quia tacite possit huic legi renunciari. Nam inter omnes constat, huic reuocationi do nationis ex beneficio huius L non esse locum, si donator vel tacite cogitarit de liberis, & de iis cogitans nihilominus donauerit. Rationem autem huius rei, cur ob
hanc ςogitationem, vel tacitam non sit locus huic legi,, afferuns
50쪽
asserunt istam, quia a contrario, cur huic legi sit locus,haec sit ratio, quia non cogi rarit deliberis, quosli cogitasset se habiturum,non donasset. Hanc rationem asserunt,quae tamen non embla .aut selida sed adiungenduim est ius patroni in libertia m. Sed ex illorum opinione & hypothesi iam disputamus, posito Q. hanc legem siue eius sententiam etiam extra libertos esse veram, pura ut ob liberos donatio semel periecta reuocari possit. Huius igitur illorum communis opinionis ratio cum sit ista, quia donator non cogitarit deliberis: Ex contrai io igitur, si cogitarit, cessabit beneficium.
terum eorum,qui aiunt,huic legi posse renunciari. Si tacite inquiunt potest. Ergo&ex prene. Quia plerunque maior vis est expressi, quam taciti. l. expressa. e Reg. iur. Adhaec si pater non posset renunciare huic legi, hoc est reuocationi, Ob liberos, sequeretur, quod pater sua bona non posset, licet sine dolo, omnia alienare,eo casu quo filius alienationem a patre bona fide facta postea natus reuocare vellet, A rgumento non vli adeo. si quis a pari manu. t si qui totaN. C. deis: σ.donat. Socin.lo. a. Videatur MoZχius detontra I. u.ded . nat. Fub Rubri omodo onustetur donat. num. s. Fachim Controu. tib. 3. cap. M. Allit tamen si renunciatio sit dolo facta, hoc est fi ad eam dolo inductus sit pater. Dolus enim
facit ut non adsit consensus verus. l. Geganter. Aprincide Dolomais. Tirast d. loc. m. or Secunda exceptio est in renunciatio. ne tacta a muliere,eo tamen casia,quo certiorata non fuerit, de beneficio huius leg. Tiraq. adnum. 9s usi ad num. io; Tertia exceptio est in liberis ex alia, hoc est post donatione& renunciationem factam ducta. postea natis. V idetur en mdonator de praesenti tantum uxore, &non de altera post praesentis mortem ducenda, liberisq; ex ea procreandis co- Iirare. Tiraq; num. ινδ. Quid autem si nullam tum uxorem