장음표시 사용
51쪽
s Huberti Gipla ani j Traelatus
de omnibus liberis renunciatio sit accipienda, siue ex prima, siue ex secunda uxore nascituris. Tiracl. n. iop. Iason prolixe lib. I. conse tri. lib.a. se consili. 2 o. III. lib. . ibus in locis hanc excepc reprehendit, hac igitur exceptione circu- scripta, vitilia eius in locum sit haec Tertia, quaecst vulgo quatia, si donator fiet it senior, eiusq; uxor,si vieique coniux diu in matrimonio linc liberis pei manserint, aut etiam suscepti iam pridena sunt mortui. Hoc enim casu quia nulla amplius cogitatio iusta liberorum esse potest, nec renunciatio
eo casi locum ha bere debet, ad exemplum Transactionis ad
non cogitata. Tiraq. U. Πι. se M. IIa. Quaeritur autem, cuin
omnis Renunciatio uci sit generalis et specialis,utra hic sit nece it,tia 'de qua plenisi Tiraq-ο. Is.oseqq. Mihi vides sufficere generalis, quamuis Vulgo Contra riuulu sit receptum, sed iuri, ut Scilli qui speciale requirunt nonnulli fitentu , minus consentaneum. Et qui generalem negant s uiscere his fere utuntur argumentis. t. inia ut Transact. non porri- gitur ad non coiuuata cum Aquilian. de Transi M. vlt. g. Idem quaesiit.de conssi Lindeb. ita & de renunciatione dicendum videtur, eam non pertimere ad non cootare a. e. mintemextra de Renun. Omnis enim renunciatio voluntatem requirit, quae
esse no potest de rebus tuas ignoramus quasq; no cogitamusar l. qui Roma. I. vlt.1bi2 Barzaliiq: de RO.&hac de re renuci tionem non complecti. aut autem renunciat generaliter mnisc.Iuris auxilio, non videtur de liberis cogitasse. Et qua uis ambigant Inte p. an qui donat omnia bona, censeatut
in dubio etiam de liberis cogitasse: pleriq; tamen Bartol. suum ad Tina. F.I .veriquid iis dubiodelgai.a decuti, existimant in dubiod litorem non videri cogitasse deliberis, alioquin enim vix unquam esset locus beneficio legis,si semper in dubio de liberis videretur cogitasse. Ob hanc enim vel tacitam cogitationem aiunt illi cessare beneficium huius legis, Tiraq. miraejato . o. 9sqq. Sed huic argumento
52쪽
mi satisfieri potest hac ratione,quod oratione illa gene-e omni iuris auxilio,huius quoq; leg beneficium contineatur. Nulla est enim ratio exceptionisAEurcu alia his ver. bis gen cratibus beneficia continentur, istud unum huius legis excipiatur,&sibi imputet donator, qui tam generalibus usus sit verbis. Qupe generaliter prolata, generaliter sunt accipienda,ne sint illusbria l. re via. vicis ruri fare . igne . antu enim oratio definita, seu specialis valci in sua causa&specie,tantum valet infinita,&generatnsima in genere. siue in omni causa & casu. l. Ga s. instituensin liberi se posthum. Isiareus.delegat. . adlec3 vim rebus odiosis quarum innumero renunciationes habentur id, quod modo dictum de otat. generali,locum habeat ceu M'de his qui Telamfacere. Mum habeo. ad SC. Maria. Quare Bald. conin. I SCtib. 4. ad pactum.quaest. r . C. monet eos, qui suo iuri renunciare velint, ne verbis utantur generalibus,alioquin eos sibi imputare debere. Idemq; repetit ad tresfratres.de pace Nec acilem facit quod dictum, renunciationem ad non .cogitata non esse producendam. Nam qui generali utitur oratione, saltem in genere de omnibus beneficiis cogitasse censeri debet. ari 1 qui iure.de Nan .muit.Nec quod dictum, in dubio non videri donatorem cogitasse de liberis, id enim, ut concedatur tacite', recipi tamen non potest in expressa - oratione,eaq; generali & infinita. Afferunt ulterius, P bene. fictu, ex quada comiseratione & benignitate concestrum,no
possit ei adimi,ne seipse quidem eo priuare,nis verbis plane specialibus ipsumq id beneficium exprimentibus. LI. in .
Auth a inprouincia. C. ubi de criminib. agi. Hilius autem legis beneficium, ex quadam benignitate & commiseratione contra ius strictim,donatori.neliberi eius egeant est co-eessum. Resp. sed&, prius negandum,imis auxilia omnia ex benignitate quadam requirere specialem renunciationem,
aeposterius nempe in hoc beneficio esse quidsingulare,cum.
53쪽
ueo Huberti Gipla anti Tractatus
nitetur potissimi donatoris voluntate tacita, qui no donata set, si deliberis cogitasset, cum omnia bent ficia ex quad. ambenignitate no ex itricto iure emanare soleant Et hac ratione latis fieri quoq; poterit eorum argumento,de singulari ia.
re siue de beneficio, ob singulare fauoreconcesso. cui non nisi specialiter possit renunciari si quis inius vocat. Naid Baldo temere concedendu no aliis quoq; in benefi-eiis est fauor,& imputet situ ut ante diximus,qui ta generaliter locutus sit. Ex his illoru argumentis,sid contra sit statue-du,facile intelligitur. Adiiciunt ii oc. quia hae renuciationes
leuiter plerunq; a Notariis fieri solent, ideoq; parui poderis
habeanc, qua de re copiose Tiraq. Aprafat.π. Iaσ.vsi adn. III Ideq: & alii Interpp. sippe inculcat. Gail hb. a.AUCIII .s.lcveruest. Sed haec Nota morti facilitas,&cosuetudo furit quide, ut in has renuuciationes sit inquirendu, non vero,ut sint nullaea at no valgant, Las Valere ea me perspicuu est xl. m. C. M.
Tu A. Veru haec sentetia, qua dictu iussi cere generato Renu elation creuocadς donationis ob liberos ex hac l. ex si iuri ubdeccosctanea,ex iis q adhuc siit explicata,eadeq; dc Inre p. sibus d albatur, Ut vide capu i TirAq. m. Mσ. seseqq. Aliorsitamsi opinio speciale renuciatione hoc casu regrentiu , usu srecepta, qui rame uno casu dubitat,an se. generalis saltu iura. tu sufficiates, notaulli affirmantiqui a generalis si e iurata, vi in habeat specialis iniurat Au ga generalis renuciatio aed iuratu plerumq;l uniciat,ut in renunciatione heredit/tis, 'non iecini vi ata, sed iurara,l; cet generalis, cpen Gyrbi Dd. C. de paR. c. qua is de Pact.iον. Tiraq. prolixeae prast. nu. i a.d sqq. Pleriq; tame in hoc nostro calu de re nuciat. reuocandς donationis ob liberos ne iurata quid c sufficere volui, tu quia ius igrandu ao augeat obligatione, sed sequac potius actu, vj v adhibetur etr. t Titiin tu .ad SC. TertulZor vis. ubi Pet. B ld. &C tr. CL/ouuffc.xu quia iusiuradu no suppicat consensa τι cotrahentiu . ἀί-. Videresaut supplere, si ob iusiurandu donator cusseretur cosensisse plane in renuciatione etia super-
Renientibus liberis,j tainesasum liberoru donator alioquin
54쪽
n5 cogitarit.Et haec de renunciatione o vngua. sessiciat. Sequitur nunc Renuciatio successionis de qua Blixe admodu Geor.Natta notiissime Ioli. Dauth in reperit.superc.q Liri .d incino. Hesus Renunciationis usus, quia quotidianus,& stequetissimus,maxime in pactis dotalibus, plenius ea erit explicanda Extant de ea innumerabilia interpretu Respois, disputationes,&dccisiones, seu pereditus libellus Henri. Breui ei.In in re nostro fit mentio hui' renuciat c taesiuis er itII. Ciae coni. n. Duado. g M. Cis inst. testam. Bald. aecqunis oris tr. secro. C.d a Mar. de Fideicὼmis. C. de transact.
Nos in lata & quaestionuδε opinionu varietate, si nihil aliud talem adhibebimus ordinem aliquem. Et pri ncipio haec sic
Reg. Renunciationem hereditatis,sive successionis no valere. ἀ cvlt.desiues legitia .C.de cottit. ncquid emi in pactis dOrali ,quorvallosin magnus est fauor, magna firmitas S effectus.dictis legib. dg omnes Interpp.adc eth. depacLor ad julsum b. obit. Ratio hui' Regulae est . . Quia rus publicum,ut est hereditas. I aeuiseamfacere,priuatorum couentiohibus,si uerenunciationib' tolli nos otest. Gu ub-lim. deparit. rum quia id no est rein unciarin si possit, qua de re supra plenius. No est autem viventis hcreditas L st.. sitis is acquinhereae t. ride hereae et Hact. et Ea Exceptiones hue Regulae traduntDd.1ne.3πacs nempe si Renunciatio sit tur ta. Quia iurisiuradi ex iure Potificio vis S potestas haec est, ut ea cofirmentur etia alioquin infirma,&nulla. ceu contingat Hior 'licet iure ciuili est noliςc sit potestas,imo iusiuradu contra Jl. 5 actui legibinutili adiectum ipsum quoq; est inutile,ac nullius momenti. t. ni o dubiu. Ctae legibus. or Lbuivimoia. de legat. r. Sed moribus dictum capitulum quavis est receptu; intelligedum aure iusiurandum, recte&rite interpositum, ino dolo, no metu. Quin etia alias exceptiones ad d.c.asserui, ut senormissima sit laeso vel damnum. Na hoc casu putant, no obstante iureiurado,renunciatione restindi posse,ob rare, di ignoranti de quib' omnib.infia. G 1 Al.
55쪽
Alic a exceptio est moribus, quibus renunciatio hec ruditatis est probata,& recepta. Quibus tantu tribuuntGlobsographi, t ipsi quoq; iuri eos praeterant,&ius putent cosve , tussi ne abrogari polle, contra La. Cluastoria confiuetudo. Iason.alii in Ipasta. C. detestat.Moribus aut hae renuciationes, . maxime a foeminis factae in pactis dotalibus, inter familias Principii ,Comitu,&hodie etia sereNobiliu inGermania,te-.ste loli. Fichard cany.sa .lib.t. Nin Italia Marant.ν Io. Δ iIL Gallia Papone lib. iri Arrcssontis . . Tertia exceptio affertur, si ea quae renunciauit in locu successionis acceperit dote iustam siue congruam. Iusta aut vocant quae aequaeportionεlegitima, &de nac eνcept. Bart.&alu t. depact. Couar. aliiq; aecaruauM. Marant οἱ Io.nar.orse . Qui tame & distinguit inter dote a patre,& tem ab extraneo data renuncianti foeminae,videlicet,ut data a patre semper ac in dubio censeatur iusta propter amore patris erga liberos, que noest verisimile filia traudare voluisse. Sed in extraneo ga amor ille cessat o no requiritur,vt c
stet dote esse tanta, quanta est legitimae Qvqritur aut hoc loco ; Quia bona patris post dote constituta possunt augeri &minui, sitne lepus dotis &renuciationis,antepus mortis p ternὰ spectiau ZNa vides tempus mortis. Quia dosaDd.cedat in locu legitimς, in qua huius quantitas spectat tempore mortis,eo Φ legitima est portio hereditatis, Anullac uiuentis,&winde multi putant,posse filia accepta licet dote iusta,
tempore renunciationis, nihilominus ob aucta bona pater. na petere supplementum. Sed aliorum opinio obtinuit, viqiectetur non mortis, sed dotis tempus. orum hoc est argumetu. Qilia de bonis postea deminutis dos antea filiς data non potest diminui. E. no augebis an baeratione. ubi Castr. Cisidi Falciaeer Edesidiicomisso. Cis transact. Et in hanc sententiam scribit Bocndrefou. de Papo. d. lib. Io. Sed haec si ad nota. maturi S cxigantur,aliud esset respodendu .Na in iure in ex
56쪽
:eptio de dote e ignota. Deinde noesico endu visissea tant, dotem succedere inlocum legitimae. Tertio illa Ma-antae distinct.inter dotem a patre,& dotem a b extraneo da am estilliquidem probabilis , si vera essent duo priora,pro-it latius explicauimus in Traetatu nos to dc iure doliv.Quae-itur ulterius, an si filia quae iurato renunciet hereditati pa-ernae, si nullam a patre dotem acceperit,an nihilominus ob usiurandum ea renunciatio sustineatur Z Videtur non sustia
em lege, &Caesaris& Pontificis, fit mentio dotis. Et sane robabilis haec videtur opinio, eo quod iura noua & veterib. ontraria stricte sint interpretanda. Accedit,quod alioquin, i neq; dotem ne* hereditatem haberet filia, videatur ea r iunciatios eriniqua, ut qua ab omnib. bonis patriis filia era ludat .Et hςc opin.estmultorumInterpp.qui negant hoc rasu ves erenunciationem, licet iurat ,Anchor. SMycet..e Dec. Sed aliorum opinio obtinuit , valeresta tenunciati aem,etiam nulla dote recepta. Quiaratio Le.est quod seriandum sit omne iuramentum,quod sine periculo salutis mernae seritari potest,recte tamen & benigne Cquar. aeced.ft.n.otan .putat,posse absolutionem ab hoc iureiurando pe. i,nisifilia ex bonis maternis sit praedium,eo namque casu netbselutio quidem erit ncedenda. Quaeriturquoque, anaaec renunciatio filiae valeat,non modo nubentis, sed etiam nonasterium ingredientis, det qua quaeae mali) tum proliace Couar.ἀώς. avi breuiter Andri Fachin. Collega noster lariss affert argumenta in utrumq; partem. s. Controu una' aa.Praecipuum est fauor religionis. Sedeo non obstante
ine illi, quae dc vulgaris Interpp. estopinio, decidunt hoclum; Caua valcre renunciationem, eo quod ratio d. c. tam in
nonasternam ingrediente, quam in nubente filia locum ha- eat. Fraexceptio ob conseniam patris constituitur ab Eius leg.argumento plerique
57쪽
Interpp. putant filiam recte bonis patriis licet superstitis re
Gisi . .&a Couar. d.cl.nn. . Mihi aute lasonis sentctia firmillima vides Atia his or Mis.d. 3. C.-cel. In quib. legib. perspicue fili renunciatio bonoru patris, licet praesentis consentientis,& filia dolantis negatur valere. Consensus igitur patris renunciatione fili et non confirmat. ἐίvit. C. paestionete alia est species. Agitur nami in ea no de renunciat. qpest odiosa lpterea cyliberos hereditate parentu illis a nautura debita priuat. sed de diuilrone hereditatis sperarς a paciscentibus. Nec quicqasterunt, qui Iasone reprehendunt praesertim ad id Φ nos attulimus σά. l. v erae 13. HOC igitur Constituto, eontentiam patris no valere ad renunciationem hanc cofirmandam, facile est respondere ad quaestiones aliquotInterep.vtan renunciario patre absente valeat, puta facta fratrit Nasi consensus parentis,et est , ut vulgo putant, fie- cessarius, reter illsi valet renunciatio,perspicuum est,hoc casu ea non valere, ii vero consensus renunciatione non Con firma vi modo dem 6stratu est, sequitur ea multo minus vae Iere,iure inῆ ciuili, ut an si pater cosensit semel renuncianti, possit eu consensum postea reuocare, eoq; reuocato filia patri no obstante sua renunci, tione succederenihilominusssit certu est poste.d tuis.itGald .adc.adno a.deiuretur. Alios co memoratCouar.o oc.Sunt tamen si putantinoposse patrem hunc consensum renunciationi semel dam postea reuocaret eo Φ hqC reuocatio noceat aliis,ur statrib filiς renunciantis, quib.hqc renunciatio sfiatura esset,consensu non reuocato.
Non potest aute ius vel utilitas alteri qu sita peralterum minui vel adimi. Sed tacite respondetur . nihil tunc qsitum, sed em tantum fratrib. factam, nec potest pater suo consensu tibi adimere,vel pricidere libertatem testandii Est enim eius volu
58쪽
uoluntas ambulatoria usq; ad morte. unde proponitur, si diuiserint Datres hereditat. paternam, interposito iureiurando, eamdi diuisione pater approbauerit, an possit pater consensum suu reuocando hanc diuisionem rescinderet sitae Couar discn.δ. sed eo labitur ut putet no posse, eamq; diuisione valere. Sed miru est eu hic hς litare, cu iurisiurandi q sit potestas no ignoret, nec debeat pater sua inconstantia libet os in periuriu inducere. Csteroquin sine iureiurando certu lex d. vis. poste patre cosenium suu ta in diuisione, de quad. si in renunciatione reuocare. Atq; haec de quarta excepti Interpp.ob consensum,adque pertinet illa quaestio: An sit soror in gratia fratrum renunciet patre Consentient posit eo casu,etia cum incomodo fratrum,consensum suu reuocare
Sed ia ex priorib intelligitur poste licet dubitet Guar. neq; interest reuocatio sit facta tacite an expresse ingratiam fratrum. Na-aliς conuentiones similes reuocari possunt. Qua
Hoc igitur primum sit membrum de renunciat.succpDsionis, utrum se. valeat nec ne. Alterum membri estde m
do, seu forma huius renunciationis. Nam fit vel si pliciter,
vel fit in speciem pacti,vel denique fit iurato. Sed havidistinα
est, non successionis propria, sed communis aliarum qu que renunciationum, ut & illa in specialem, &generalem , cuius de hic est usus. maxime propter portionem legitimam, de qua mox. Sed propriae huius herςditarim renunciationis sunt quadam formulae. Nam interdum filia renunciat tan. tum bonis paternis,aut maternis inxerdum fraternis, interdum omni commodo,&lucro a patre. Quς sermutet propter effectum iuris diligenter sunt considerandae. Tertium huius senunciat. hereditariae membrum cst de iure, effectu de imterpretar. De quo iure dc effectu licet insta certum strix c Put,idque commune, proprie tamen hic quaedam de ista r nunciat. brςSuter exponere,non erit alienum,I primo haec
59쪽
s I Huberti Giphani j Tractatus
renunciat. Si est de hereditate viventis, plane est odiosa,ve iure prohibita Ea autem,quq sunt odios interpretando non sunt amplianda, sed coangustanda. l. Io. eum quidam.islibenopoyth. & proinde facta haec renunciatici uni personae, vel de una re produci non debet ad aliam. Verbi gratia, Renunciatio facta paternae hereditati , uni fratri, a sorore,non prodest aliis fratribus. Aliud esset, si omnino siue
omnibus falia esset renunciatio. Huius rei exempl extat. bb. a studit. .cap.r.Et si renunciatio sit facta in genere familiae, ut plerumq: fit, cum filia renunciat hereditati paternae, fratribus superstitibus. Haec enim renunciatio fiatribus his,v1.uo patre, & sorore, quae renunciauerat, superstite, praemora tuis non prodest renunciantis sororibus,sed ipsa cum illis in patris postea mortui hereditate succedit,non obstante prius facta in gratiam fratrum S familiae renunciatione, licet iuratae Quia & pactum, & iusiurandum effectum suum cons quuntur, si res in eodem statu manserit, &Yt vulgo loquunatur,rebus sic stantibus,de qua clausula prolixeTiraqμMarant. ib. m. U. qui S alios adducit,ut si mater in pactis dotalin bus, ut fit, renunciarit hereditati paternae in gratiam fi trum, omnibus his mortuis, ab ultimi fratris hereditate non excluditur,4si qua renunciarit bonis paternis, maternis, fiatrum. & serorum,eademq; moriatur ante fratrem relicta filia,sii, ostea frater moriatur relictis fratribus aliis,sed nullis liberis', eius fiatris mortui hereditas videtur pertinere non modo ad statres superstites, sed etiam sororis renunciantis relictam filiam, ut Q. ea cum suis auunculis concurrat in hereditate fratris mortui,qui estcasus insignis apud Marant. ἀῶθut. ro. Nec obstat, quod haec filia seroris sit heres sitae matris, &proinde factum defunctae matris, hoc est, renunciationem eius praestare debere, neque contra eam venire debeat, Nam haec filia seroris ad hereditate auunculi iure sila &proprio,
60쪽
non vero matris venire videtur, non ut heres matris,sed ut filia sororis, praesertim Cum ea fiaterna hereditas sorori nunquam fuerit delata, utputa mortuet ante hunc fratrem,cuius . de hereditate agitur.Est tamen controuersus hic casus,ut videre est d. mprim. Et apud Vital Tract. deGUM e v. de elia iam uratfuccesssetur nu.ro. Sed hic grauis est quaestio,. An renunciatio atilia,sive serore facta,in gratiam fratrum,&' similiae conseruandae, si fratres relinquant liberos masculos, & hi rursus alios: qui tandem omnes sine stirpe mascula deficianti an inquam hoc casu exsorore ea q renunciauerit pro QCreati nemtes,aut nepto,ad successione nepotum sine mal- culis mortuarum; no obstante illa renunciatione, peruenire 'possint Sed cinfra ubi deesse . Restat illa quaestio, Ati ipossit renunciari Uereditati ex testamento . Rcsppndemus , posse,sed Bald negat ne iuratam quidem valere. ad cuti. CaelpaLI. Quia inquit hςc renunciatio auferet liberam testamenti factionem. QDd est cotrabbnos mores. istulatis. d. V. o.
contra quos iusiurandum non est obligatorium.e.non eis obh-ga orium,de R. Lino. Sed haec Baldi opinio recte repudiatur ab , aliis. Potest enim alios Eeredes pater instituere, licet unam i filiam ob renunciationem non possit. ἰQuod diximus renunciatione hereditatis non conti-neriTc stamentariam, explicatur arant ἀῶθ.nis. 2Οuar.dis.'Ia .R & VItal. Lisc. Sic renuncia-
tio paternae hereditatis non continet auitam, adeo ut, si filia irenunciarit hereditati paternae,spsal etiam patre superstite emoriatur relictis liberis, hi liberi ad hereditate auita videan- tur admittendi, non obstante materna renunciatione, tum ruta,ut dictum, renunciationes ut odibismosant extenden-ae & adiuuandae.ael. ro. cum quidam. demissi rup.Tum quia hi iIiberi auo seccedunt iure proprio, hoc est, i eius nepotes Mproxime ab intestato heredes,no vero ut heredes matris, cui hereditas ista nung fuerat delata,vtpote ante patre mortuς.