The Tusculanan disputations. Book first. The dream of Scipio ..

21쪽

be an ternal leep, and it Only advantage the relea se romth totis an sorrow of this life But the very anne in whicli the contrar Supposition is for a momen adopted in the De Senectute, ni increa Se the appearane of Sincerity

Ani in notitier of thes dialogues ean the supposition for thesak of the argument, that the contrar is true, be alien Sari indication o doubi in Cicero' minit, any more than theword of mari Christian writers, ho, after vindicat in thecla inis of thui faithoo universa accepta nee have added, ixon is this religion e ut a suble and an impoSition noliarm , ut ather incalculabi bene fit, ould result frona iis adoption. 'ohe considenue illi hicli a bello in a futurolis is assertud in these two realises, designed O e generali intolligibi rather than philosophicali accurate, ' and thus leavin their riter comparatively urishackled by his sceptical System, hould e allowed reat weight a Ritte SuggeStS, in proo of the realit os his convictiori 'hil his seemingto leave the question undecided in the Tusculai Disputations can' eastly eYplaine by the restriction of his philosophy, in the Same manne a he himself accounts for the fac that Socrate --hO, a Ritter, rote, and authorities generallyagree, undOubtedi belleved in the existunce of the oui asterdeath - pretended in his pology, to conside the oin asian determined etsi, quod praeter deo negat Seire quemquam, id ei ipSe .... nam diXit ante ; sed suum illud, nihil ut q=rmet, tenet ad ea tremum. Tusc. Disp. I. lii. 99. But perhaps the mos Serious dissiculi is presented in Severa expression in Cicero' letters o his friends, hich seem to impi a d ubi of the existenceis a suture State. ere, agnin, we Ahould inquire, hat a Cicero' purpos in ritingthes letters In ome of them it, as do ubileSS, O admin-

22쪽

future State hieli e entertain a the present day there Seem to e no Sufficient reason to do ubi that he et a strong

persuasionis it probability, hiuli almost amounted o belles. The argument of Socrates, os Plato, and of thelythagoreans in favor os immortalit found a response in the deptiis of his heari, and the voice of the divinit within him a times attestud o his sola the truth of this doctrine illi a poWersa transcending the old deductions os reasoning Η mayno have appreciate the value of this in Ward revelation hema have fallere an doubted heri se attemptexto State accordin t a formal, artificiat system the round of his belles, 'incere bellever Sometime salter nom; ut lien

23쪽

ΙNTRODUCTION. XVII

The re ader illiud a fuller discussion of this interestingquestion in litur' Histor of Ancient Philosophy, Vol. IV.pp. 141 - 143 Middieton 's Ue of Cicero, p. 306 - 310 Botin's edition De BengoΓ Dissertation, Quid doctrina

de animorum immortalitate religioni Christianae debeat, lari IV. Seet. i. Wyttenbachys rige Dissertation, Veterum

Philosophorum sententiae de statu animorum poSt mortem corporis, ' and the fame author Lectiones V sue Moser sed Tusc. Disp. Vol. I. p. 61). The solio in passages stoin the Letters of Cicero contain allusion to the condition of the oui aster death - Saepissime et legi et audivi, nihil mali esse in morte cinqua si resideat sensus, immortalita illa potiuS, quam morS ducenda sit: in Sit amissus, nulla videri miseria debeat, quae non Sentiatur. ad Divv. . vi. Ut hoc saltem in maximi mali boni conSequamur, ut mortem, quam etiam beati contemnere debeamus, propterea quod nullum Sen Sum esset habitura, nunc Sic asseeti, non modo contemnere debeamuS, Sed etiann Optare. V Ibid. V XXi. Sed haec consolatio levis cilla gravior, qua te uti Spero, ego certe utor nee enim dum ero, angar Ulla re, quum omni Vacem culpi; et Sinon ero, SenS Omnino carebo. Ibid. I. iii. Deinde, quod mihi ad consolationem commune tecum St, Si jam osse ad

24쪽

XVIII INTRODUCTION. EXitum vitae, non ab ea re publica Vellar, qua carendum SSedoleam, praeSertim quum id Sine ullo Sensu futurum Sit.

ibid. I. iv. Una ratio videtur, quidquid evenerit, ferre

moderate, praeSertim quum omnium rerum mor Sit Xtremum. Ibid. VI. XXi. JWe ma inSer here a passage rom the Hortensius ofCicero, ite by t. Augustine, De Trin. Lib. XIV. c.

Quae nobis dies nocteSque considerantibus, acuentibu Sque intelligentiam, quae eSt menti acieS, caventibUSque ne quando

illa hebescat, id est in philoSophia ViventibuS, magna peSeSt, aut Si hoc, quo SentimUS et SapimVS mortale et eaducum eSt, jucundum nobis, perfuncti muneribUS humaniS, OceaSUm, neque moleStam XStinctionem et qua Si quietem vitae fore

aut i, ut antiquis philosophis, iisque ma Ximi longeque clariS- SimiS, placuit, aeterno animo ac divino habemus: Si eXi- Stimandum eSt, quo magis hi fuerint Semper in curSu, id est, in ratione et investigandi cupiditate, et quo minia Se admi- Seuerint atque implicuerint hominum vitiis atque erroribu S, hoc iis faciliorem adseensum et reditum in caelum fore. Quapropter, ut aliquando terminetur ratio, Si aut XStingui tranquille Volumus, quum in his artibus vixerimus, aut si ex hac in aliam haud paullo meliorem domum Sine mora demigrare, in his studiis nobis omnis Opera et eura ponenda eSt. Se alS another extraci rom the Hortensius in the Sametrentis os t. Augustine, Lib. IV. c. i. TO theS eXtracis may be ad ted a passage from the ration pro Scauro, ii 50 Quo te nune modo appellom l Ut hominem tot non es inter nos. Ut mortuum ' At vivis et vige ; at in omnium animi atque Ore VerSaris, atque divinus animus mortale nihil habuit, neque horum quidquam potuit emori praeter corpUS.

25쪽

M. TULLI CICERONIS

TUSCULANARUM DISPUTATI0NUM

LIBER AERIMUS.

Du CONTEMNENDAM MORTE.

27쪽

TUSCULANARUM DISPUTATI 0NUM

LIBER AERIMUS.

DE MONTEMNENDA MORTE. I. 1. Quu desen Sionum laboribus Senatoriisque muneribUS, Ut omnino aut magna ex parte essem aliquando liberatUS, retuli me, Brute, te hortante maxime, ad ea Studia, qtane, retentuanimo, remi SS temporibUS longo intervallo intermiSSa, reVOCRVi et, Ulam omnium nrtitam, quae ad reetum Vi Vendi iam pertinerent, ratiose disciplina studio Sapientiae, quae philosophia dicitur, contineretur, hoc mihi Latinis litt0ris illustrandum putavi non quin philosophia Graecis et litteris et doctoribu percipi non OSSet, Sed meum Semper judicium fuit, omnia nostros aut invenisse per Se Sapienti US Uum Graecos, aut accepta ab illis fecisse meliora, quae quidem digna statuissent in quibu elaborarent. . Nam mores et instituta Vitae reSque domesticas ac familiares nos profecto et meliu tuemur et lautius rem ero publicam OStri majores certe

28쪽

d TUSCULANARUM MI SPUTATIONUM

melioribus temperaverunt et institutis et legibus. Quid loquar de re militarit in qua quum

virtute nostri multum aluerunt, tum plus etiam disciplina. Jam illa, quae natura, non litteris RSSecuti Sunt, neque Cum Graecia, neque ulla cum gente Sunt Conferenda. Quae enim tanta graVii RS, quae tanta ConStantia, magnitudo unimi, probitaS, deS, quae tam excellens in omni genere Virtus in ullis suit, ut sit cum majoribus nostris comparanda 3 Doetrina Graecia nos et omni litterarum genere Superabat in quo erat facile incere non reptagnanteS. um quum apud Graecos antiqui SSimum e doctis genus Sit poetarum, Siquidem Homerus fuit et Hesiodus ante Romam Conditam, Arehilochus regnante Romulo, Sertia Poeti eum no nCCepimus. Annis enim sere X OS Romam conditam Livius sabulam dedit, C. Claudio Caeci filio, M. Tuditano

Consulibu anno ante natum Ennium qui fuit major natu quam lautus et aevius. II. Sero igitur a nostris poetae vel cogniti vel recepti. Quamquam est in Originibus, solitos esse in epuli canere convivas ad tibicinem de clarorum hominum Virtutibus honorem tamen huic genori non sui SSe declarat oratio Catonis, in qua objecit, ut probrum, Μ. Nobiliori, quod is in provinciam poeta duXiSSet. Duxerat autem Con Sulillo in Aetoliam, ut Scimus, Ennium. Quo minus igitur honori erat poetis, eo minora Studia fuerunt nec tamen, Si qui magnis ingeniis in

29쪽

eo genere XSi iterunt, non Sati Graecorurn gloriae reSponderunt. 4. An CenSemUS, Si Fabio,

nobilissimo homini, laudi datum esset, quod pingeret, non multo etiam apud nos futuros Polycletos et arrhasios fuisse Honos alit artes, omnesque inCenduntur ad studia gloria jacentque a Semper, quae RPUM JUOSque improbantur. Summam eruditionem Graeci Silam censebant in nervorum oeumque euntibus. Igitur et EpaminondaS, princepS, me judicio, Graeciae, fidibus praeclare cecinisse dicitur Themistoclesque aliquot ante annis, quum in epuli recusaret lyram, est habitus indoctior. Ergo in Graecia musici floruerunt discebantque id omneS, eQ, qui nesciebat, uti eXCultu doctrina putabatur. 6. In Summo apud illo honore geometria

fuit; itaque nihil mathematicis illustrius. At nos metiendi ratiocinandique utilitate hujus artis

terminavimu modum. III. At contra oratorem Celeriter CompleXi Su-mUS; ne eum primo eruditiam, aptum tamen

ad dicendum post autem eruditum. Nam Galbam Africanum, Laelium doeto fuisse traditum est StudioSum autem eum, qui iis uetate anteibat, Catonem post Vero, Lepidum Carbonem, Gracchos inde ita magnos nostram ad aetatem, ut non multum aut nihil omnino Graecis ederetur.

Philosophia acuit usque ad hane aetatem nessultum habuit lumen litterarum Latinarum quae

30쪽

4 USCULANARUM DISPUTATIONUM

illustranda et XCitanda nobi eSt, ut Si oecupati profuimus aliquid ei Vibia noStris, proSimia etiam, Si poSSumus, otioSi. 6. In quo eo magis nobis est elaborandum, quod multi jam esse libri Latini dicuntur, Scripti incon Siderate, ab optimis illis quidem viris, Sed non Satis eruditis. Fieri autem poteSt, ut recte qui Sentiat, et id, quod Sentit, polite eloqui non poSSit sed mandare quemquam litteri Cogitatione SunS, qui eas ne disponere, ne illuStrare possit, ne deleetn-tione aliqua allicere lectorem, homini eSt intemperanter abutentis et otio et litteris. Itaque suos libros ipsi legunt eum Sui S ne qui Squum attingit, praeter eoS, qui eandem licentiam Scribendi sibi permitti volunt. Quare si aliquid

oratoriae laudis noStra attulimus industria, multo studiosius philosophiae fonte aperiemuS, quibus etiam illa manabunt. IV. T. Sed ut Aristoteles, Vir Ummo ingenio, eientia, Opin, quum motia eSSet Isocratis rhetori gloria, dioere etiam Coepit adolescentes docere, et prudentium iam eloquentia jungere: si nobis placet ne pristinum dicendi studium deponere et in line n ore et uberiore arte Versari. Hane enim perseetam philoSophiam Semper judicaVi, quae de ma Ximi quaestionibus copioS POSSet ornateque dieere. In quam eXercitationem ita nos Studiose dedimus, ut jam etiam Seholas Graecorum more habere nuderemuS ut nuper tuum post discessum in Tuscu-