장음표시 사용
41쪽
Ego enim istud ipsum Vereor ne malum Sit, non die Carere enSu, Sed urendum OSSe M. Auctoribus quidem ad istam Sententiam, quamvis obtineri, uti optimis poSSUmus quod in omnibus causis et debet et Solet valere plurimum et primum quidem omni antiquitate; quae quo propius aberat ab ortu et divina progenie, hoc melius ea orta SSe, quae erant Vern, Cernebnt. 27. Itaque unum illud erat insitum priscis illis, quo casco appellat EnniUS, ESSe in morte Sen-Sum, Neque XCESSu Vitae te deleri hominem, ut funditus interiret idque quum multi aliis rebus, tum e pontificio jure et caerimoniis sepulcrorum intelligi licet, qua maximi ingenii praediti nec tanta cura coluissent, ne Violata tam inexpiabili religione sanxissent, nisi haereret in eorum mentibuS, Ortem non interitum esse omnia tollentem atque delentem, Sed quandam quasi migrationem Commutationemque Vitae, quae in claris viris et seminis dux in caelum Soleret esse, in Ceteri humi retineretur et permaneret tamen. S. Ex hoe et nostrorum opinione Romulus in caelo cum di agit aevom, ut, famae assentiens dixit Ennius, et apud Graecos, indeque perlapSu ad no et USque ad Ceunum, Hercules tantus et tam praesens habetur deus. Hinc Liber, Semela natus, eademque amne
celebritate Tyndaridae fratres, qui non modo adjutores in proelii Victoriae populi Romani, sed etiam nuntii duisse iserhibentur Quid l
42쪽
Ino, Cadmi filia, nonne Λευκοθεα nominata a Graecis, ututa habetur a nostri. Quid Τ totum prope Caelum, ne Pliare PerSequur, nonne humano genere Completum est ΤXIII. 29. Si vero scrutari vetera, et ex iiSen, quae Scriptore Graeciae prodiderunt, eruere coner ipsi illi, majorum gentium dii qui hab0ntur, hine a nobis profecti in Caelum reperientur. Unere, quorum demonStrantur Sepulera in Graeein reminiSeere, quoniam e initiatuS, quae traduntur mysteriis tum denique, quam hoc late pateat, intelliges. Sed qui nondum ea, quae multis post anni tractari Coepi SSent, physica didicissent, tantum ibi perSURSerant, quun-
tum natura admonente CognoVerant ratione et CRUSu rerum non tenebant visis quibusdam Saepe OVebantur, iiSque muXime nocturniS, ut viderentur ii, qui ita exceSSerunt, ViVere. 30. Ut porro firmissimum hoc afferri videtur, Cur deo eSSe CredamuS, quod nulla gen tam fera, nemo omnium tum Sit immani S Cuju mentem non imbuerit deorum opinio: - multi de diis prava Sentiunt id enim vitioso more effici solet);
omne tumen SS Vim et naturam divinum urbitrantur; ne Vero id collocutio hominum aut ConSensu effecit; non institutis opinio est Confirmata, non legibus omni autem in re OnSensio omnium gentium lex naturae putanda St quis est igitur, qui Suorum mortem Primum non eo lugeat, quod eo orbatos Vitae commodi ar-
43쪽
bifroturi Tolle hanc opinionem ciuetum SUS- tuleris. Νpimo enim maeret Suo in Commodo dolent fortasse et anguntur, Sed illa lugubris lamentatio fletusque maeren e e CSt, quod eum, quem dileximia S, Vitae Commodis privatum arbitramur idque sentire. Atque haec ita sentimus natura duee, nulla ratione nullaque doc
XIV. l. aximum Vero argumeni Im St, naturam ipsam de immortalitate animorum tacitam judicare, quod omni bia Curae Sunt et muXimae quidem, quae OS mortem sutura Sint. ει- rit arbores, quae alteri saeculo prosint, ut ait in Synephebis quid Spectan S, ni Si etiam poStera saecula ad Se pertinere Ergo arbore Seret diligeri agricola, quarum adspiciet bacam ipse nunquam: Vir magnu legeS, inStitia in rem publicam non seret Quid procreatio liberorum, quid propagatio nominis, quid adoptationes filiorum, quid testamentorum diligentia, quid ipsa Sel uterorum monumenta, qt id elogia ignis cant, nisi nos sutura etiam cogitare 3 32. Quid illud lnum dubitas, quin Specimen naturae capi deceat ex optima quaque natural quae est melior igitur in hominum genere natura, Urim eorum, qui se natos ad homine juVandoS, tutandos, conservandos arbitrantur Abiit ad Hos Hor-QuleS: nunquam biSSet, niSi, quum inter homines esset, eum ibi iam munivisset Vetera jam ista et religione omnium ConSCerntu.
44쪽
XV. Quid in hac re publica tot tantosque Viros, ob rem publicum interseetΟS, Cogitasse arbitramur iisdemne ut sinibu nomen Suum, quibus vita, terminareturi emo unquam Sine magna Spe immortalitati Se pro patria offerret ad mortem. 33. Licuit esse otioso Themistocli, licuit Epaminondae, licuit, ne et Vetera et Xterna quaeram, mihi Sed neSei quo modo inhaeret in mentibus quasi neeulorum quod tum nugurium futurorum, idque in maximis ingeniis altissimisque animis et eXSiStit maxime, et apparet facillime. Quo quidem dempto, qui tameSSet amenS, qui Semper in laboribus et periculis Viveret 834. Loquor de principibus quid poetae nonne post mortem nobilitari voluntl unde ergo
Adspicite, o cives, senis Enni imagini formam. Hic ostrum panaei maruma facta patrum.
Mercedem gloriae flagitat ab iis, quorum patreSasse erat gloria idemque,
Nemo me lacrumis decoret necfunera eius urit Gry Volito iuu' per ora virum.
Sod quid poeta. Opifices post mortem nobilitari volunt. Quid enim hidias sui similem speciem inclusit in clypeo inervae, quiam inscribere non liceret 8 Quid nostri philosophilnonne in iis ipsis libris, quos Scribunt de Contemnenda gloria, Sua nomina inscribunt Τ
45쪽
35. Quod si omnium ConSen SUS Rturn VOX CSt, OmneSque, qui ubique Sunt, ConSentiunt esse aliquid, quod ad eos pertineat, qui ita Cesserint: nobis quoque idem existimandum est. Et si, quorum aut ingenio aut Virtute animus excellit, eo arbitramur, quin natura Ptim Sint Cernere naturae vim muXime Veri Simile St, quum optimus qui Sque maxime poSteritati Serviat, esSe aliquid, cujus is post mortem sensum it habi
XVI. 36. sed ut deos esse natura Pinamur, qualesque Sint ratione CognoSCimVS Si permanere animo urbitramur oti Sen Si nationum omnium qua in Sede maneant, qualeSque Sint, ratione discendum est. Cujus ignoratio finxit inferos easque formidineS, qua tu Contemnere non Sine auS Videbare. In terrum enim Cadentibus corporibus, ii S liae humo tectis, e quo dictum est humari Sub terra Cen Sebant reliquam vitam agi mortuorum. Quam eorum opinionem magni errore CONSOCuti Sunt, HOS RUXerunt poetae. T. Frequen enim ConSeSSus theatri, in quo Sunt mulierculae et pueri, movetur audiens tam grande Rrmen:
Adsum atque advenio Acherunt viae, Ni alia atque Erdua, P r speluncas, steti Structas lueris, pendentibus, Imrumis, ubi rigida constat iassa caligo inferum
tantumque aluit error, qui mihi quidem jam
Sublatus videtur, ut Corpora Cremutamulam Cirent, tamen ea fieri apud inferos singerent, quae
46쪽
sine Corporibu nec fieri possent, ne intelligi. Animo enim per Se pSo Vivente non poterunt mente Complecti formam aliquam figuramque quaerebant. Inde Homeri tota νεκυια inde ea, quae meu B mi Cia Appius νεκρομιαντεῖα faciebat; indu in vicinia nostra Verni neus,
trade animae eaecitantur obScura nbra aperto Stio Alti cheruntis, di3 sanguine mortuorum imogines.
Has tamen imagines loqui volunt; quod fieri
ne sine lingua, nee Sine paluto, ne Sine suu- Cium, laterum, pulmoniam Vi et figura potest. Nihil nim animo videre poterant ud oculoSomnia referebant. S. Magni autem est ingenii,
SeVOCure mentem n enSibia et Cogitationem a consuetudine ab lueere. Ita liae Credo equidem
etiam alios tot Saeculis Sed quod litteri exstet, Pherocydes Syrius primum diXit, animos hominum SSe empiternoS antiquus Sane fuit enim meo regnante gentili. Hane opinionem discipulus ejus Pythagora maxime confirmavit: qui, quum Superbo regnante in Italiam venisset, tonuit magnum illam Graeciam quum honore et disciplina, tum etiam auctoritateri multuque saecula poStea Si Viguit Pythagoreorum nomen,
ut nulli alii docti viderentur. XVII. Sed redeo ad antiquos Rationem illi
Sententiae Sune non fere reddebant, nisi quid erat numeri aut descriptionibus Xplicandum. 39. latonem ferunt, ut Pythagoreo CognoSCO-ret, in Italiam venisse, et didicisse Pythagorea
47쪽
omnia, primum liae de animorum aeternitate non solum enSiSSe idem, quod Pythagoram, Sed rationem etiam attulisse. Quam, nisi quid dicis, praetermittamia S, et hane totam Spem immortalitatis relinquamus. A. An tu, quum me in Summam XSpectationem adduxeris, deseres Errare mehercule malo eum latone, quem tu quanti saetas scio et quem ex tuo ore ud miror, quam eum Stis vera Sentire. 40. M. acte virtute ego enim ipse cum eodem ipSo non invitus erraverim. Num igitur dubitamuS, an,
Sicut pleraques quamquam hoc quidem minime perSuadent enim mathematici, terram in medio mundo Si tum ad universi caeli complexum quaSi puncti instar obtinere, quod κεντρον illi
gignentium Corporum, ut, quasi partita habeant
inter Se ne divisa momenta terrena et humida Suopte nutu et Suo pondere ad pares ungulos interrum et in mare erantur reliquae duae parteS, Una ignea, altera animalis, ut illae Superiore in medium locum mundi gravitate feruntur et pondere, Si hae rursum rectis lineis in caelestem locum SubVolent, Sive ipS natur Si perior RP- petente, Sive quod a gravioribu leviora natura repellantur. Quae quum ConStent, perSpicuum
si vo illi sint animales, id est spirabiles, Sive ignei,
sublimo ferri. 41. Si vero aut numeria quidam Ἐit animus quod Subtiliter magis quam
48쪽
dilucide dicitur, aut quinta illa non nominata
magi quam non intellecta natura multo etiam integrior ne puriora iant, ut a terra longissime Se esserant. Horum igitur aliquid animus St, ne tam vegeta men aut in Corde cerebrOVe, nutin Empedocleo Sanguine demerSa neent. XVIII Dicaearchum vero cum riStOXeno aequali et condiscipulo Suo docto Sane homineS, mittumVS quorum ulter ne condoluisse quidem unquam videtur, qui animum Se habere non sentiat alter ita delectatur Suis Cantibus,
ut eos etiam ad hae tranSferre Conetur. Harmoniam autem ex intervalli Sonorum OSSe POSSUIBUS, quorum urin Compositio etiam harmonias efficit plures membrorum ero itu et figura CorporiS, Vnean animo, quam OSSit harmoniam esseere, non video. Sed hi quidem, quamVi eruditu Sit, Sicut St, hae magi Stro concedat Aristoteli canere ipse doceat. Bene enim illo Graecorum proverbio praecipitur,
Quam quisque norit Ertem, in hac Se aer eat.
42. Illam vero funditus ejiciamus individuorum
Corporum leVium et rotundorum ConcurSionem fortuitam quam tamen Democritia Conente- factam et spirabilem, id est animulem, SSe Ult. IS autem nimia S, qui, Si est horum quattuor generum, e quibu Omnia Constare dieiantur, ex inflammata anima constat, ut potissimum Videri video anaetio, Superiora apeSSnt CCeSSe St.
Nihil nim habent haec duo genera proni, et
49쪽
Super Semper petunt. Ita, Si V di SSipantur, procul a terris id evenit; sive permanent et Conservant habitum suum, hoe etiam magi neeeSSeest ferantur ad caelum, et ab iis perrumpatur et dividatur crassus hie et oneretia aer, qui Stterrae proximus Calidior est enim vel potius ardentior animia S, quam Stile aer, quem modo dixi crassum atque oneretum quod ex eo Seiri poteSt, qui corpora noStra terreno prinoi piorum
genere consecta, ardore animi Conealeseunt.
XIX. 43. Accedit, ut eo saetitia animus VR- datis hoc uere, quem Saepe jam appello, Cumque perrumpat, quod nihil Si animo velocius, nulla est celeritas, quae possit cum animi celeritate contendere. Qui Si permanet incorruptus Suique Similis, necesse S ita seratur, ut penetreto dividat omne caelum hoc, in quo nubeS, imbreS, Ventique coguntur, quod et humidum et caliginosum est propter Xhalatione terrae.
ramque Sui Similem contigit et agnovit, junctis
ex anima tenui et ex ardore Solis temperato ignibus insistit, et finem altius se esserendi facit. Quum enim sui similem et levitatem et calorem
adeptus St, tamquam paribu eXnminutu ponderibus, nullam in partem moVetur, eaque ei demum naturalis est Sedes, quum ad sui simile penetravit, in quo nulla re egens, utetur et SuS- tentabitur iisdem rebus, quibus Stra SuStentvntur et aluntur.
50쪽
44 Quumque corporis facibus inflammari Soleamus ad omne fere CupiditateS, eoque magis incendi, quod ii aemulemur, qui ea habeant, quae o habere Cupiamus profecto beati eri-mUS,NUUm, Corporibu relictis, et cupiditatum et aemulationum erimu experte S quodque nune facimus, quum laXat euris Sumus, ut Speeture aliquid velimus et visere, id multo tum aciemus liberius, totosque nos in contemplandi rebus perspiciendiSque ponemuS, propterea quod et natura inest in mentibus nostris insatiabili quaedam cupiditas veri videndi, et orae it Sa loeorum illorum, quo perVenerimUS, quo faciliorem nobis cognitionem rerum CaeleStium, eo Rjorem cognoscendi cupiditatem dabunt. 46. Haec enim ut Chritudo etiam in terris patriam illam
et avitam ut ait Theophrastus philosophiam,
cognitionis cupiditate incensam, eXCitavit. rue- Cipue Vero fruentur ea, qui tum etiam, quum haSterras ineolentes, Cireumfusi erant Caligine, tamen acie menti dispi Cere Cupiebant. XX. Etenim si nunc aliquid aSSequi Se putant, qui ostium onti viderunt et ea angUStius, Per qua penetraVit ea, quae eSt nominata Argo, quia Argivi in ea,
delecti viri, Vecti, petebant pellem inauratam drietis;
aut ii, qui Oceani freta illa viderunt,