Observationes ad scholia in Homeri Odysseam

111쪽

ox oblitterula in alitis sui Ori ali ilio codice scriptura vo i πε- δεισιν si .' Comprobavit illoc in tortius, addens sellano conjocturam commendant verba corrupta in in , soliolii καὶ γαρ ω νενυν ' ις η, o TO , αντον μιν, ' O illi και α' ιιι

περὶ θήνην .' g. 305), quae absunt m ex II autoni post uti manni demum editionem ab ramero dita sunt. Quo

terutrum ex abundanti eodem modo additum osse quo ii hic,

αλαδε pro simplici λαδε dictum sit ' IIaec indorsius Co-terum ut verba corrupta in fine scholii ' tunc sensum praebeant, quem iis inesse vere dixit Dindorfius, scribantur ita καὶ

γαρ υ δε νυν TO 'ς - δε i. e. εις αλαδε), ω τὼ cot. Sed redeamus adci 'Αρισταρχος i. o ι ει αλα δει τερον δέ στινῆ εις. Butimanni coniectura Αρισταρχος i, o ι εἰς λαδε. περισσὴ δε ἐστιν V εἰς acutissima est ad sensum, quem recte expressisse revera comprobatur iiS, quae e H postea accesserunt.

Sed περισση nimis recedit a literarum sorma, nec lacilo explicet quis, quomodo iterae υτ ε ρον in περισσὴ abire potuerint. Si conserimus scholion ad Il. B. 305 in nostro scholio memoratum, Scriptum reperiemus ad ἀμφὶ περι Ου διὰ τὼ μετρον αἱ ito προθεσεις, ἀλλὰ etc. Hoc ipsum in nostro scholio reponendum arbitror 'Αρισταρχος δε, o, εἰς λα δε διὰ τὼ μετρον δε ἐστιν et εἰς quae voci δευtrερον magis similia Sunt, eundemque, quem utimantius Volebat, et Sum praebent, nempe se abundare et metri causa pro λαδε dictum ess εἰς ώλαδε . Ne quis autem eo ostendatur, quod διὰ δ τὰ μετρον cet. Scriptum oportuit, sciat in Scholiis δε saepius paulo remotius poni, V. c. in scholio paulo supra allato Mi ἐστι κοινον, et saepissimo alibi. λ. 235 seqq. narratur, quomodo Neptunus V Τυρω per vim compresserit: λυσε ὁ παρθενιην ζῶνην, κατὰ δ' υπνον εχευεν Ad hunc versum in dicitur ἐξει σεμνorsery o-σιιεῖ τὼ αἰσχρὴν, ὁ δ Ξενοφων , εγνω ν τῆν' Ην ri Tot , , ἐμιγη. ' Quicunque compertum labebit, ἐξις significare , ,ha-

112쪽

bitus,' ridebit ad ea: ξει σεμνοτατη 0σμεῖ o αἰσχρὰν , nam quae in ea re η τῆς ἐξεως σεμνοτης sit, dissicile est intellectu. Quid igitur Reponendum est: λεξει σειε νοτατ lκοσμ ει τὴ αἰσχρον, in re subturpi poeta usus est verbis honestis splendidisque, non μιγη αυτῆ, sed λυσε δε παρθενίην ζώνην, et sic intelligi potest cur addatur, o o Ξενοφων, ,εγνω αντην ' in eadem re Ceterum ubi haec verba enophonti usurpata sint non magis investigare potui quam in- dorsus in annotatione scribit se potuisse. Cogitaveram de Xenophonte Elphesio, sed de hoc semper additur: ἐν 'Eφεσιακοῖς et ne apud hunc quidem hoc verbum legi videtur. In transcursu

moneo, Romanos auctores, qui honestius Seribebant, eo verbo Saepe uti, V. c. Caesar. B. G. I. c. 21. Intra unum ero vicesimum

seminae notitiam habuisse, in turpissimis habent rebus. Vo. 16 haec legitur locutionis βοὴν ἀγαθος pro ἀνδρεῖος positae explicatio αἱ των ἀνώνδρων βουλαὶ κατα καιρὴν

ου μ'0υλης τῆς μαχιμο συστελλονται, καὶ ἀγεννῶς πολ- λὰκις ἐκλιμπὰ νουσι τῆ προς τους ἐναντιους δειλία διὰ τουτο, φησιν, o Μενελαος γενναῖ0ς πὰρ χων περι τον πολεμον

ἀγαθος την βοὴν εἰναι λεγεται. Duplex vitium hoc loco residet in vocabulis βουλαὶ et συμβουλῆς, nam in neutro requiritur sive βουλὴ sive eius compositum quoddam Legendum est: αἱ των ἀνώνδρων βοαὶ κατα καιρον συμβολῆς τῆς det ex dii tographia praecedentis λλὶς ortum. μαχίμου συστελλονται, καὶ ἀγεννως πολλὰ κις ἐκλιμπὰ νουσι τῆ προς τους ἐναντίους δειλία, et si demum intelligi potest, cur qui sortis est βοὴν ἄγαθος dicatur. Praeterea συστελλε σίλαι de submissa voce dici, et ἐκλιμπὰ νει με κν cI corii de eo, cui VOX saucibus haesit,' notum est, quid sit η βουλὴ συστελλεται ei ἐκλι/ιπὰ νει βουλή omnes ignoramus. Deinde pro συι βουλῆς scriptum oportet συμβολῆς, nam non in constitio vox trepidantes oscit, sed in tumultu ut congressu est. Quam parum β0 λ , βουλή et 'os in odit disserant, notum si cuilibet. sui unquam eos inspexit.

113쪽

Ulysses, in ξ. 115 seqq. mendici liabitu apud Eumaeum moratus, dicti, ieri potuisse ut alicubi tutius domino obviam

factus Sit, nam ille Se ubi lue terrarum erraSSe. Respondet Eumaeus, se iis nuntiis nullum idem liabere, nam multos iam antea errones et mendicos Similiter dixisse, vidisse so lyssum eumque O reverSurum, neque tamen unquam ita evenisse, tita tales homines dominam Suam Ponelopen impudenter decit aere: o δέ κ' ἀλγητεύων 'Ιθὰκης ες δῆμον κηται, ελθων ε δέσποιναν μ=ην πατ1ήλια ἄζει , δ' υ δεξαμ ένη φιλέει καὶ καστα μεταλλα ξ. 26 seqq.)Ad haec verissimam de natura humana observationem addidit nescio quis, Sed eam quae nunc intelligi nequeat φυσεως --

τας ήμὰς μως ἀναπυνθώνεσθαι Si περι των ἀναγκαίων ἐπιστουντας obiectum Si vertii ἀναπυνθὰν σθαι, quid significat,

interrogare eos, qui dissilent uecessariis Aut si pertinet ad 1iμὰς quid ibi vult γριας ἀπιστουντας περ ι . . Et quid

tum est obiectum verbi ἀναπυνθώνεσθαι, nam abesse non potest mentio eius, quem interrogare humanae naturae proprium sit, et quid tandem est: των ἀναγκαίων 3 Estne nominativuso ἀναγκαῖοι an τα αναγκαῖα Ex his υδεν γιες exscalpi potest. Quin verba manifeste corrupta emendanda sunt in hunc modum: φεύσεως ἀνθρωπίν=ης ἰδίωμα, τους υπερ των ἀναγκαίων ἀπ α ω ν τὴς ῆμὰς, οριως ἀναπυνθώνεσθαι. Insitum est in humana natura, eos quo scimus nos decipere ob victum quotidianum τους ἀπατωντας μὰς περ T. G.)iamen interrogare i). Vocabulum ἀπατωντας in ἀπιστ0υντας

abiit plane eodem modo, ut in Scholiis Venetis ad . 6 nony Particulae περ et περὶ saepissime apud omnes Graec0s scriptores cum sententiae damno de l0co certant. In nostris iterum pro πιρι restituendum est περ, ad . 119, ubi dicitur Phaeaces o διανιστῶσιν αυτὸν περι του μη δοκεῖν χ ρών τῆς παραποδειπνῆς παιπεῖν. Immo περ του μὴ δοκεῖν κτέ. i. e. lyssem dormientem non excitant, ne videantur mercedem postulare, quod eum in patriam reduxerint.

114쪽

dixit Aristonicus de Somnio πεμπεται ἐπ' ἀπίστω καὶ κακω, sed ἐπ άπώτη, ' ui verissime emendavit Lehrsius in Emm Scholi Homericorum p. 459. Scholiastae, ut hoc quoque moneam, - promiScue utuntur usitatiore ἐξαπατia et ἀπατδεν Legitur imple p. 88. l. 20. ἐμφαντικως τὀ λον, is καὶ τα προὐτα δολίως ἀπατῶ ης αυτους p. s. l. II. τὼ χη διηγήσασθαι την ἀπατην, ἀλλὰ καὶ τα φωνὰς αυτας γεινα ε ων Vπὰτ ησεν, φαντασίαν ε χρι τῆς ληθείας, et

praeterea p. 25. l. 11 p. 575. l. 28 p. 85. l. 10 p. 707. l. 15 p. 721. l. 3. Sed et Attici iuniores verba πα- τὰν et ἐξαπαταν promiscue adhibent, et Xenophon quidem ambo scripsit in eadem sententia, a Dindorso et obeto ab immani vitio liberata: ποτε γε καὶ οἱ παῖδες ταν παίζωσι

Hipparchicus V. 0.

Antinous, Ulyssem mendicantem conSpicatus, iratus rogat τίς δαίμ ων το δε πῆμα προσήγαγε, δαιτ0 ἀνίην sq. 16.)Paraphrasi haec redduntur ita: τίς δαίριων προς ήμῶς ῆγαγε λυπνην καὶ ευωχίαν quae ridicula Sunt Britimantius: immo τλὶς ελDχίας, '' ad sensum apte, Sed ut saepe, nimis a literis topravatis discedit. Multo lenius ei ad vitiosam scripturam magis accedens corrigi potest: τίς δαίμων ποος ειῶς jγαγε

Ubi κ. 191 seqq. mentio inlicitii de vate Tiresia his verbis:

115쪽

tione dixerit: Corruptum codiciso scholion ex herooydo excerptum dabimus in Appendice V Legitur ibi p. 782: Ad

videantur, quod absurdum est. Post ἐν ob luvii nomen falia plura excidisse videntur. Nihil hicis astor Apollodori narratio, licet ipsa quoque ex eodem liere dis loco sumta. V Ita Dindorsus. Et corrupta haec quidem sunt, sed sic ut sitit

πὰντα τὰ τραυματα ἁσιμα. Videamus primum, quibus in rebus haec conveniant cum scholio X Is et quibus in rebus discrepent. Omnes consentiunt in eo, Tiresiam et marem suisso flaminam, eumque oculis captum dono accepisse vaticinandi artem. Sed cur occaecatus fuerit, et suam ob causam vaticinandi artem acceperit et quomodo e X viro semina notus sit rurSUSque virilem Ormam aucuperaverit. ea Me ro mythographi

116쪽

dissensisse videntur. Itaque si herecydis sententia fuit, eum caecum esse factum, quod Athenam in umine quodam lavantem conspexerit, quae indorsi coniectura sine dubio vera est, sequitur eiusdem non esse quae Statim post dicuntur. Eiusdem enim herecydis non potest esse Opinio πηρωθῆναι τον ει ρεσίαν δοντα την Ἀθηναν λου0μ ενην ἐν τω. . . . flumine quodam et statim post δι καὶ πηρωθῆναι πo 'Hρας. Quae igitur post ἐν co narrantur alius, - Vel aliorum, sui sententi, cuius nomen ortasse latet in iis, quae post ἐν τω excidisse videri' recte monuit indorfius. Huius mythographi nomen fuisse suspicor 'Αριαιθος, cuius ad Sequentem versum mentio fit in nostro codice 'Ἀριαιθος φησιν ' φανειεταβουλευ0υσαν γε ταβουσαν Τ επὶ τῶ πηρωσαι αντονα εῖσθαι παρα Περσεφονης ut στε ἐναι αυτο και ποθα- νοντι την μαντικήν, quae post nostrum scholion statim debere sequi et arcte cum e cohaerere in aprico est. Igitur, quemadmodum supra: Ρερ εὐύδης φησι, Sic mane 'Aριαιθος δ in lacuna post ἐν τῶ reponendum credo. Quod si cui audacius videtur,

reponat: ἁλλοι i. Mihi perinde est. Sed quid dicit sive Ari-

aestus sive alius quis 3 iresiam παρθένον πὰρ χουσαν καὶ κορευθεῖσαν πο Ἀπολλωνος εἰς το καίεσθαι μέλλειν ποEυήρ0υ του πατρος ει ἁνδρα μεταβαλέσθαι γνωμ' του θεου.

Ecce paulo diversam sententiam de duplici Tiresiae natura Narrat nempe hic noster, quisquis fuit, Tiresiam ab initio suisse virginem, et stupratam ab Apolline, nam hoc est κορε ili ιν quo utuntur scholiastae pro διακορευε ιν βιώζεσθαι vel similibus, quemadmodum iterum est ad . 290. p. 500. l. 15 sia τὰ τον insis a praecedenti syllaba -τα absorptum. θἁνατον

ab Apolline stupratam, G καίεσθαι μέλλ ιν υπο νήρου του πατρος εις ων δ ρα με δε βόλλ ε σψ αι γνω/ιη τουθ hoc', id est virginem, quum propterea a patre in ignem esset coniecta Apollinis consilio mutatam esse in virum. Fortasse in

117쪽

verbis, quae modo Inui avitnuS, ιεταβαλέοθαι Servari potest, pro Grαβλοθνὶ ναι diciti in sillum Sequioribus saepe oristus

medius pro passivo Sit. Ad rum quod attinet, nemo mirabitur virginum vi compressam iam crudeli poena a patro allici, fui recordetur liorum Ovidii de Leucottiee poena verSuum ille pater Orchamus seroc immansuetuS lue precantem tendentemque manus ad lumina Solis et llo vim tulit invitae, dicentem, des odit alta crudus ium O tumidumque Super gravis addit arenae. Metam. IV. 237 est l. in Sequuntur verba misere corrupta sed eo ipso sucile restituenda. Dicitur virginem, ab A polline stupratam, quum iam in eo OSSet, ut a patre in ignem coniiceretur, Apollinis consilio et beneficio in virum esse conversam και μίαν τὴν sic γενεσθαι.

Crederem, eam in Virum 8S COHVerSam, καὶ μαντιν γενi-

σθαι, quibus verbis emendatis intelligitur, elicienda esse quae in no scitolii leguntur 6 4 ευς δωρεῖται ' ν μαν- είων, non enim Tiresias et ab polline et simul a Iove vaticinationem accipere potest. Insiticia esse a Verba etiam Orationis sorma arguit, nam quum omnia praecedentia oblique dicta sint, a verbo petiti vel φασὶ pendentia, haec subito ratione directa dicuntur, et videntur adhaesisse ex fine scholii, simili et scholio quod in II legitur. Totum nunc locum adscribam, quemadmodum eum legendum 8Se conieci πηρωθῆναι δ αυτον p=ησί Φερεκυδης δοντα τλον Αθηναν λ0υομένην ἐν co deest fluminis nomen. 'At ii θος di sive αλλοι i, παoθένον παρχουσαν καὶ κορευθεῖ

118쪽

in quibus verbis desunt quidem nonnulla, mei nihil quod perspicuitati loci magnopere ossicere possit. Et sic in praesentia his ad scholia in Odysseam observationibus criticis suem imponamus, non quod mihi desunt, quae

asseram, nam multo plura, quam quae apposui, in margine exemplaris mei delitescunt, multa etiam sunt, ubi de vitio eiusque Sede apud me constat, sed ubi nondum contigit mihi reperire, quod, pro Scriptura Sine controversia Vitiosa, ut verum et genuinum reponerem. Sed pressus temporis angustiis, et docendi munere aliisque occupationibus districtus, malui haec omnia in aliud tempus reiicere, ubi, - idque, si quid mea vota Valent, O fiet, intermissae telae resumendae mihi dabitur Occasio. Addam nunc epilogi instar, ex permultis unam et alteram observationem, ad scholia talia, quorum textus integer est et incorruptus sed in quibus interpretandis et ad Homeri versus reserendis cum indorso lacere non possum. Sed prius apponam quae

olim a Cobeto v. l. in Praef. ad latonis Comici Reliquias dicta, tam perspicue et viride exprimunt, quale consilium in

hoc opusculo concinnando secutus Sim, ut eius verbis, quam

meis, id significare malim: Ubi dissentiendum fuit a viris,

quorum eruditionem et acumen magni facio, idque saepissime actum est, quia non attinebat apponere quae alii dudum recte vidissent, conatus sum rationes cur dissentirem, modeste et cum lenitate verborum significare. Itaque si quid sorte inclementius dictum possit videri, - - servore aetatis excidit imprudenti. V Quae verba exanimi sententia mea facio. 7. In hoc paragrapho, ut modo Significavi, commemorabo Scholia quaedam, maxime ad theieses spectantia, quae mihi videntur ab oditoribris non ad eum versum vel ad eos Versus lΙomeri esse apposita, ilibus adhaerere debent si recte

intelligi et ad crisin Ilomoricam cum fructu adblibor voti t. Potest autem dacissime tori it scholion pioddam dongo absit ab eo

119쪽

loco Iomerico, cui selioliast id addiderit, nam iii margine observationibus ros orto Ordo vorsus inter et Scholia Servari nequit. Sic nil I. I52. Agamemnon lyssi se aliud in foro viseni illaec respondet:

με χ ις. Quoniam autem neque s. 452 neque s. 453 aliquid habent, quod cum praecedentibus pugnet, indorsus in annotatione dixit: annotatio loco alieno posita spectat ortasse ad v. 454 456. V Sed hi versus: λλ δε τοι - ἐπεὶ Dκετι πιστα γυναιξίν habent quidem eandem sententiam, quae iam Supra, vs. 441-443 dicta erat, sed et de his dici nequit: 0υκ φερ0ντο, ob μ α χὶμ ε ν ωι τοῖς προκειμεν οις. Orta SSO lucem accipiet hoc scholion si conseratur cum eo, quod itidem ex H ad s. 458 cum lemmate: εῖ που τι ζωοντος adscriptum

est ἀθετειται διὰ το ευηθες ει γὰρ ἐπεπεισTO OT OUπω τεθνηκε, προς τί ἐρωτα, γῆ που τι ζω0ντος ἀκ0isετε; Vera haec sunt Attamen, Si hic versus expungatur, sequentia r που

ἐν 'Oρχομεν ob κτε non habent unde pendeant. Ad hos igitur Versus, nempe s. 159 et 160 λ που ἐν 'Oρχοειενί - ἐνὶ Πὰρτ η υρείη, reser illud scholion, quod ad s. 452 positum, ad 4s. 45 456 referre volebat indorsus, itaque post scho-

120쪽

Chun praecedentibu non congruere hi versus Ortasse propterea dicuntur, quoniam Agamemnon scire non poterat, Menelaum ei Nestorem Salvos in patriam rediisse, namque hoc diu postquam ipse occisus erat venit, ideoque recie rogare non potuit, uum lius apud hos moretur. IIaec si probantur, - et etiam Si non probantur et sola ad s. 58 ihelesis accipitur, quae a nullo interprete in dubium vocata est, - non potest stare s. 457 ἀλλ' γε μοι τοδε ιπ καὶ τρeκέως κατα- λὰξ0ν, nam neque coniungi apte potest cum no0 ἐν 'OPIo-

θνηκρι' κτί. Suspicor itaque pro eo fuisse antiquitus eundem, qui paulo post in Achillis quaestione occurrit: λλ' γε ριοι του παιδος γαυ0υ μυθ0ν ἐνισπες vs. 492), qui si propter initium ab antiquo quodam sive scriba sive rhapsodo in notiorem hunc ἀλλ' γε μοι τοδε ιπέ TE. SSet COHVerSUS, ut orationis nexu constaret hi versus adiiciendi erant, quos cum scholiasia eiecimus vs. 458-460). Ad . 124 τοῖσι i. e. μν=ηστῆρσι δε τερπ01 ένοισι μέλας ἐπι σπερ0 riλθεν, lique τὶ ε πιακ o ν τὰ ς ε λων οὐκὶν - δε καστος, est scholion in IIMGR: νιοι δὴ Tor κοι- χησαν To καὶ φνου δωρον λοντο. '' ιεταποιο θνῆναι δέ ς ασιν υπὴ 'Αριστοφὰνους τὰ στίχον. 4 4 f ' di i λικ jalon H θ ε ιτ α ι. ' Mutationis causam hanc asteri Nauchius, Aristoph. yganii fragmin. p. 57. i. s. Videtur igitur risiophanes lagitasse ut proci antequam somno se darent, domum abirent,' et in adnotatione: Schol. E et Huni ἐν iris 'Aργ. προστέθει ζαι. Quid Nescimus. V Postquam Νauchius haec scripserat, accesserunt collationes codicum III .

in quibus amen nihil additum est, ita ut fiam Diudorsius rogare coactus fuerit is Quid Videtur aliquid excidisse. V Quod mihi larum probabile videtur Conieci igitur,

라틴어 텍스트