Observationes ad scholia in Homeri Odysseam

91쪽

'O δυσοί. ἀνεῖλεν Ad lineo uti manuus isturbata et ut videtur ni issa Luaedam S unt; tuae ita sunt instauranda ut sermo strui possit in hunc modum: ως τὰ δορυ IIcpαι-

σκεύασε ληλεγ0νω δορυ ἐκ τρυγονος θαλασσίας, i Ρ0ρκυς ἀνεῖλεν ἐσθίουσαν του ἐν τῆ Ρορκίδι λιμνὴ ἰχθυς ου την ii ἐπιδορατίδα δαμαντίν ην, το δ στυρακα χρυσ0υνε ιν αε re, τον 'Oδυσσέα ἀνεῖλεν Literas αι et o in nostris codd. Saepe permutari, patebit conserre volenti raes. p. IIII, unde apparet in his ad . 811. νυκτος ἀμολγυ ἐν τῆ του ιεσονυκτίου ἄρα, καθ' i νώρα συε βέβ γ κεν ἀμέλγεσθαι ταέωα, in Sol D recte legi coli , et p. r XI, ubi dicitur: is κατα Barnesi correctio est pro κατω quod est in V,' et App. p. 774, ubi admonetur ad 0'. 31 pro edeSSari χαρίζεσθαι, quod rellerus restituit, in codice esse: χωρίζεσθαι. Iterum mihi cum utimanno non convenit de constituenda

scriptura scholii ad . 39, sed res levis momenti est. Explicatur in eo locutio : κατ' ἀσφοδελὼν λειμωνα ita: ξυτονως. δεδηλον δ ποτερο σψ 0δελον xj I I 0δελ0ν λέγει γαρ καὶ χωρις του τιν ἐς ὁ γραφουσι pro δελον et Αὐλέγει rogat Butimantius hau λέγεται Θ ' Quoniam etiam hac correctione recepta accusativi σφοδελον et σhpo δελον non habent verbum Unde pendeant, praetulerim ut locus sic scribatur: δνηλον di ποτερον σφοδελὼν λ άσφ0δελον λέγει γραφε ται γαρ καὶ χωρις τ0s , quod Verbum per compendium scriptum a sequenti γαρ itidem compendiose scripto esse expulsum nemo mirabitur, qui sciat quam saepe librarii horum vocabulorum Sighis consu-derint Cir Bast. p. 803. Uira emendandi ratio praeserenda sit. iudicium penes lectores Sto.

92쪽

Neque cohaerent, quae leguntur ad a. 3: ταυτα nempe

Inserendum credo, ἐπεὶ sic: ηους δε ειπεν, ἐπει ἐπὶ ταἀνατολικα - 1εέρ τῆς νήσου πρ0σωρμισαν τ0, quemadmodum ad eundem versum in Q est ii ς επὶ τ in s. ανατολικαμερ' τῆς νήσου προσ0ρμισα ντων η τι etc. Quam saepe in nostris et omnino in omnibus eodd. ἐπι et με de principatu contendant, non Irus est ut commemorem, fuitque haec observatio iam paulo ante nobis ad corruptum locum emendandum opportunissima hoc tantum addo, hic vocabulum ἐπεὶ ancipiti periculo laboravisse, quum πεν praecedat et sequatur ἐπι . Legitur . 66 seqq. lepidum artificium, quo lysses Circes monitu periculum Sirenum effugerit, notissimum omnibus. Nempe comitum auribus cera oblitis et obturatis, ipsum ad malum navis iussit se vinciri, ut sine periculo eas audire posset et

prima verba corrupta sunt, etiam iudice indorso. Nam nihil significat at ii Ioe opinatur, me antea quidem iudiebant, et quid με hic sibi velit, nemo facile dixerit. Sensum recuperabunt si scribatur: καὶ ι ν οἱ ταῖ ooι Ουδεν 20 τε P0νχjκ0υον. Est enim λυτικου scholion, rogantis, quomodo, imm Jlysse Solus cantum Sirenum audiverit Ilomerus dicere possit: φθ0γγῆς 'ηκ0isol εν. Etenim, pergit, sodales antea nihil quidquam audiebant. Sed ilhul ii: 0s0μεν dictum est tiro ξ U

93쪽

Cramerum ob di scripto, restitui υδ ἐν quod probatione non eget. Non tam certa restitutione Supplere possum certam lacunam ad eiusdem libri t. s. 2 30. Adscribam tui non quid suspicer, Si fortasse cutiori alii indicium porrigere possim veri reperiendi. Ulysse ibi narrat, quomodo deorum consilio sodales se invitum coegerint appellere ad eam insulam, ubi Solis boves pascebantur, quibus mox consumptis omnes sere miserrimo naufragio perierunt. Ipse hortatur: νῆσον λει ασθαι τερ ηυιs βροτου Πελίοιο, sed et alii et omnium maxime Eurylochus, eius monitis spretis, sic eum obiurgant:

cassa it sines dubio Mutila sunt. Et sic iudicavit de iis in- dorsius, bis honens, primum in App. l. 788 hoc Scholion non intelligo, deinde disertius in fraef. p. I X ante θέλουσι in lemnia is θεῶν ἐκγητι. Inter et ιισθέντας et θεοὶ nihil spatii relictum in M, etsi verba manifesto defeeiusunt.' Verbis superstitibus saepe it attente rimatis et cum Homeri versibus coliatis, videor mihi videre in iis reliquiis in- esses duo id indem verba Homerica θε 0ν ἀέκ. scitolia, prius SenSum, posterius Verborum sormam explienias. Versari debebat prius in exponendo qui I sibi toluerit poeta dicens ventos saepes frangere maves inviti. diis. Posterius agebat de duobus

94쪽

substantivis θεων νδεκτων iuxta positis. Itaque locum lacu

Τί 4 θόων , ἡ τ co o se θεοὶ δοτλῆρες Δων. Id est Eurylochus dixit , , si ventorum vi peribimus, id invitis diis' ' erit, nam dii quidem volunt nos ancoras iacere et laborum requiem capere, V et quod ad formam attinet, comparatur ea cum θεοὶ δοτῆρες ἐώων. Ita mihi probabiliter sensum restituisse

videor, verba praeStare nequeo.

Non intelligo quid sit . 403 ad βεβρ κως βοος ομ0ι0ν

πιεῖν Ἀττακοὶ λεγουσιν. Intelligerem si scriptum esset προς γεν κλὶν γαρ τὼ φαγεῖν καὶ πιεῖν 'Aττικοὶ λεγουσιν.

Video mihi esse properandum ut et alius generis vitiorum exempla adiicere possim. Igitur omitto in praesentia permultos loco ubi ν particula periit propter Sententiam revocanda, Vel ubi propter sigiarum, quibus tib et καὶ scribuntur, similitudinem, de qua videndus Bast. p. 81 et ab . . . alterum

vocabulum ab altero extrusum est. Huius postremae Observationis unum tantum tangam Xomplum, quoniam ea Oeus Corruptus Sanari poterat, quem et tentavit indorsus, sed cuius rationes, quoniam palaeographica πειθαναγκη deest, probare non OSSum. Locus est de forma χεt D ad i. 222 Editur ex fide codicum M M o LIτολεμαῖος του 'Oροδενδου χείco γρὰφει, καὶ Ἀρίσταρχος, Πρωδιανο δε εχ D, ἐνεσrως ήν τι του μελλοντος Ad haec annotavit indoctus: χείω for-SOnuS, χρείω , χρειω M. χείω Si scripsit Ptolemaeus, profuturo habuit Sed iidendum ne ενσω scripserit, quod intextu habet cum ρ οεχ D. λε tkμεν futuri significatione dictum etiam l. H. 336, - ubi nulla in scholiis annotato est scripturae diversitas Verba proxima πιαι χρίσταρχος, 'Hρωδιανο δε ε it c fortasse sic sunt corrigi ii d a 'A f στ α ροος H cox α ν δ χευ co. Quod sine viri clarissimi dictum esto, ei adsentiri noli possum.

95쪽

collocaretur Non ita vitia in codd. oriuntur. Potius Scripserim I Iro λει αῖος is του 'Oρ0ανδου χείω γρα φει, ω ς καὶ λ ρισταρχος, Πρ09διανος νε χεisio. Consentit quidem plerum piellerodianus uni magno inagistro suo Aristarctio, ni sunt tamen loci ubi dissentiat. Sic l0. 'Αρισταρχος καTα δε Πρωδιανος καταγοντο, et . Si in loco dissicillimo di-

iii: κατατ ri . Cur igitur et nostro loco non potuit Ilerodianus non cum magistro sentire et aliam quam Aristarchus

cum tolemaeo Oroande lectionem amplectio raesertim in loco ubi quid tandem praetulerint Aristarcluis et tolemaeus nounis e coniectura orsoni constitutum est et dissicillimum semper diiudicatu erit. Et sic huic mendorum generi nunc valedicimus. 6. Transiturus ad indicanda, et ubi potero, sananda alia Vitia, ea nempe quae Orta Sunt quod librarii literarum similes

ductus consuderunt, quod sigias aut non aut male exploVerunt, quod praepositione ταχυ γοαίνικως eripia perturba Verunt, ulliae igitur indicanda transiturus, initium se iam apponondo COS locos, ubi Seribarum erroribus sicium ost, ut aliquid deesse iutaretur, qui inter corruptelas de civibus in praecedenti para grapho egimus, et eas, de quibus Statim loquemur, quodammodo medium locum Occupant. Tale quid locum habere puto ad 7. 299. Editur ex . E-

verba in in suisse cogit: iuda sint, nam ad sensum illi quid-

96쪽

δοκος δε γῆ δία μυ irri ιία. Ita editur ex IIQT. Ultima non integra esse videntur, itaque indorfius adnotavit is sori χργηται addendum.' Sed ne Sic quidem omnia recte cohaerent, nam indistincte nimis dictum est Demodocus propria mythologia utitur Fortasse emendandum est: Λημ0δοκος δε

Certiora dare possum ad . 489. Dixerat in Orco ehillis

praeteritum participium requiri manifestum est. Sic Oritur eadem sententia, quam uitulantius volebat, et nihil addere erit opus. Prorsus autem vitii suspicionem est erunt, quae corruptissima in ipsa sere operis fronte leguntur. Ad prima Odysseae Verba ἁνδρα μυι εννεπε, μουσα longum est scholion in plurimis codd. de variis vocabuli ἀνι ρ significationibus τὼ οὐν

97쪽

Σὰς γυναῖκας - - καὶ ἀνδρorii δε j ro ἀνδρος δυναμις νη ποιουσα ἀνδροτῆτα καὶ βην H. X. 363). Cetera perspicita Sunt, ni iiiiii est: ἀνδροι significat i τουάνδρος δυνα ιις η pro Ῥυ α Nihil opinor. Et luoininus ouinsequentibus verbis ea coniungamus Veiat constans scholiastarum consuetudo, Sua verba numquam ita coniungendi cum iis qua Oxl Ioinero citant, ut unam Senientiam iliciant. Sed a ita fieri licere. Quid est, quaeso ἀνδροτης significato του ἀνδρος δυναμις xj ποιουσα ἀνδροτῆτα καὶ 1 βχνν' ' p uui j ἀνδροτης ro ιει ἀνδροτῆτα Emendandum credo καὶ ἀνδροτὴς di i του ἀνδρος δύναl ιις δελ Ουσ' ἀνδροτῆτα καὶ 7βνην, nam spectant haec notissimum Homeri locum, Il. II. 85 seqq. de Patroclis et X. 363 de Hectoris morte:

ψυχνη δ' κ ρεθέων πταε ένη 'Aῖδοσδε βεβνήκειον ποτριον o0ωσα, λιπουσ' ἀνδροτῆτα καὶ 8βνην Error inde ortus esse videtur, quod quum scriba pro λι sibi visus esset videre, quod poterat facillime e reliquis πουσα, ut saltem Graecum esset vocabulum, ποιουσα secit, quemadmodum supra vidimus eum pro γελοιως Substituisse λέγοιτο. Si quis autem hoc mirabitur, citari verba Homeri, non adiectoco ποτε φ 7 Vel cae)ς λεγε δ ποιχντλὶς Vel quod requentissimum, υς, consideret hos locos: p. 106. l. II g. 300. ἀνιε-

ἀνιεμενη, τερης δε μαζ0 ἀνεσχε IJ X. 80. et . 327. p. 320. l. 3. το γαρ δος ἐν ευχαῖς κεῖται. ,δὼς μὴ 'Oδυσσῆα πτολίπορθον οἴκαδ' κεσθαι. '' Od. . 530), et praeterea p. 324. l. 10 p. 33I. l. 14 p. 332. l. I, et saepius alibi. Non tam certa emendatione restituere possum locum manifesto corri aptum, qui paulo post legitur ad . , διὰ τί 'Oμη -

98쪽

nam αιρεῖν et λεῖν tu desuetudinem abiisse videntur. Sed verbo πορθεῖν hic uti noluit Scholiasta, propterea quod idem vocabulum bis ponere in brevi sententia nolebat. Statim enim

sequitur 'Oδυσσευς - πορθη σε, quod dominu et hic pro ἐπεσχεν reponamu praeterea obstat, quod nimis a literarum forma recedit. Cogitaveram igitur, eum variandi causa usum esse vocabulo IIomerico: και λεγο ιεν, ἐπεὶ d 'Aχιλλεις πυλίδρι τινα περσεν Ἀ δε 'Oδυσσευς Tri περιψ 'η- μον προιαὶ ἐπορθησε, διὰ Ουτο τον 'Oδυσσεα o νομὰ ζει πτολίπορθον. Sed Scrupulus tameti residet, quoniam Scholiastae, quamquam a Vocabulis sorinisque Homericis non abstinent, iis plerumque in paraphrasi tantum utuntur. Legitur tamen p. 92. l. 14 ad β. 24. ἁλλ' υχ υτο δ νους, λλ' ερεθίζει τον νηλεμαχον ἀπωσασθαι T ιν ιη TEPG. At certiora iunt, quae asserre possum ad . 195. Loquitur

Nestor de Agisthi sucinore, sed, inquit,

αλλ' ii τοι κεῖνος μεν πισιευγερως πετισεν. Vocabulum ἐπισμυγερως in codd. BEII ita eXplicatur: περισσοή ἐπί, o ς ἐν τῶ βοων επι 0υκολος. V σμυχεσθαι δε origi, πο πυρος ἀναλίσκεσθαι με τλῆκται δ ἐπιρρημα is Scribes ετλῆκται δε το ἐγχείρ ημα e II. et D. V Dind. raef. p. XLIX)άπο των ἐπισιι υχομενων καὶ ἐπισμυξαι πυρὶ νῆας ' H. 653) δηλοῖ δε τὰ ἐπισμυγερῶς τὼ ἐπιπ0νως, ξίως. Non immerito explicatio voc. ἐπισμυγερως per ξίως utimantium ei Dindorfium malo habuit, nam e Sententiae neXu palam Si, ἐπισε ιυγερως ἀποτινειν alia Omnia potius esse quam ξίους ἀποτίνειν Molestissimum igitur verbum variis modis tentarunt. Buit mauuo ιζυρως in mentem venerat, i uod dubitanter ianium proposuit. Diu torsius in annotatione posuit haec: άξίως. Corruptum οἰζυρως iiiiiiii. parum probabiliter Facillimum

99쪽

Eustathius. V Et revera re sui ritur aliquod vocabuluin eaden serea illud ἀναξίως significatione, id vero ipsum paruin probabilo est in ξίco osse corruptum Dindorlius ipse postea coniecturam uani inlprobasse Videtur, line Scribon in Praes. p. m. is Delendum ἀξίως, quod om. II. ' Violentius io remedium est, quo OrtaSSe carere poterimus, si legainus: δηλοῖ δε τὼ ἐπισμυγερέως τὰ πιπὰ νως, ἀθλίως, tuae emendatio Opportuno stabilitur alio loco in iis nostris scholiis, ubi idem vocabuliun eodem prorSUS modo exponitur, nempe ad . 72, ubi in E

δε λ ἐπί . Omnes autem loci, ubi do Aegisthi lacinoro sermo est, id quod sane mirum est, aliquani labem concepisse videntur. Post pauca elemachi rogatu estor eandem reni pluribus persequitur, dicitque sese opinari:

'Ἀτρείδνης Τροίηθεν ἰων, ξανθὴς Μενέλα0ς,

Α εχευαν est in scholiis τινες, εχευεν, ἔνα λείπη ὀ ις. ἐὰν δε εχευαν, οἱ προσήκοντος ω Αἰγίσθω ει δηλοι hi ι ἐκ γ)λυσεν αυτὰ ό Μενελαος Non attinet omnes dissicultates enumerare quibus locus brevissimus premitur, in quo inter aliam filia neque ἁμα conco trio neque αυτ ὰ ό Μενελαος cuinem opponatur, neque quomodo ἐκωλυσεν Μενελα0ς, qui nihil prohibere potuit, quippe absens, neque quid Vel quem prohibuerit, - nam obiectum in tota sententia nullum reperitur,

y Sic malo cum Faesio interpungere, quam cum ceteris, commate p08it post ε iχθζ, addere ποστιγμα ' p0st: ενελα ος, quamquam ita interpunxisse Scholiastam nostrum, ex eius paraphrasi patet.

100쪽

sillo modo possum intelligere. Quodsi id tenemus, scholiastam

raphrasi Xprimere voluisse, patet verba disicilia ita esse scribenda: α δ εχευαν, οι πο0σrjκ0ντος ω Qγίσθο δνολονOrt, ἀλλ' ἐκωλυορ αν αυτ 0υ Me νέλα0ς, quae explicatione non indigent. Duplexo cum a centies confusum est i), et tu nullo saepius vocabulo quam in illis αμα et αλλα De particula λλὰ post hypotheticam profasin dignus est qui conseruiu locus ad . 535, εἰ ὁ καὶ βουν ἐπεν, ἁλλ' oti 2 ρος υβριν αυT0υ ἐπεν et in quem locum et alibi iam testem adhibuimuS.

sorma recurrit ). Est ubi pro prelai legitur λέγoi εν ουν, ut in scholio, quod supra posui, de lyssis epitheto πτολίπορθος Sed cpασὶν υν hic nihil quidquam significat. Idem vitium eadem medicina sanandum est ad . 121, in allegorica explicatione του 'Hμερας καὶ s)ρίo9ν0ς ερυοτος, quae ipsi verbis exsteracliti cap. LXVIII descripta est. p. 33 seqq. d. Meliter.)ubi post multa alia dicitur: καθ' os ηρον καὶ Ουτ φα

λ Bastius, ubi agit de duplicera cum ι 0nsuso, io ipsum vocabulum exempli causa assert: indidem orta creberrima commutati v0cum αλλὰ et, tre.' Pag. 724. - Vis 0corum adducitur in Indice s. v. bur εον νι is . - . 37.