Observationes ad scholia in Homeri Odysseam

81쪽

βο ιιιι Additur in nota: post καταλὰβοιμι addit n. εω γὰο Λιὰς τὰ Ποσειδῶν Οἱ o . . . . ramor. Non intelligo. ' p. 388. Dindorsius, postea ipso codice inspecto, monet in Praes. p. I V. haec: literis οἱ o in annotatione memoratis finitur pagina in I. sol. 48δ scriba reliqua omittente. VIgitur desunt quaedam, quae ego, sententia duce ita expleverim: ως in λοῖ και ὀ ξῆς πως ν γω σε δεοιμι καὶ καταλὰ -

γηταὶ δε is τερον et πο τ ι θ ε ν τ α ι. Fieri non potest, inquit Hephaestus, ut te Sponsorem pro Marte accipiam. Et enim si illo debitum non solvit, quomodo ego te vincirem Nam, explicat scholiasta, poetae uno Iove minorem fingunt Neptunum. Ulyssem beatum et florentem conspicata Nausicaa iocose ita alloquitur: χαῖρε, ξεῖν' ἔνα και ποτ' ἐων ἐν πατριδι γαίημνήση με , τι μ0ι πρωτα ζωώγρι όφέλλεις. Ad explicationem vocabuli ζωώγρια est in cc π τῆς ἀγρεi ματα. Si cum his conseruntur Hesychius in voce ζωώγρια τι νειμ τα πi ζωῆς παρειχομεν α δ υρα παρέχειν, ed. Alberti I. p. 1590 et Apollonius Sophista: ζωἄγρια τατ=ῆς ζωῆς ἀγρευ χατα. ed. Villoison, I p. 382), apertum erit, nostro loco scribendum esse: τα περ τῆς ζωῆς ἀγρευγιατα. De confusis περ et ire sussiciat inspexisse Basilum, Comm. Palaeogr. p. 846. Habito, inquit lysses in principio narrationis de suis erroribus ad haeaces, ναιετtio δ' 'Iθὰκην ευδείελον ι . s. I). Explicatur ευδείελον in . ἐπιφανη, πρὀς χὶ δείλην κειlιένη. και γαρ ἐπιφέρει πρὰς ocpo ν'' vs. 26 ε δε σ=71ιαίνει γηνευ κρατον, δασυνεται. Quoniam idem vocabulum non potest simul significare : clara, sive quae bene conspici potest,' et occidentem versus sita,' manifesto scribendum est: ἐπιφανῆ, ῆ)πρὰς ti δείλην κε ιιιέμπινν. Fidem faciat, quod statim ad idem

82쪽

ευ προς την δείλην κειμένην δειλη γαρ η δυσις, et iisdem sere verbis ex IIΡQS i s. amesii. ad 3 167. ευπεριοριστον η ευδηλον καὶ φανεραν, καθὰ νῆσ0ς ἐστιν. et τὴν προς δυσιν καὶ εἱλγην κειμένην etc. Sequitur ad nostrum locum idem scholion etiam in Sto Barnesiano η τοι ἐπιφαν=j, η)προς χὶ δείλην κειμένη ν) H δε νημαίνει την εὐκρατον, δα- συνεται ἀνώγκη . melius: δασύνεσθαι ἀνὰγκη. ἐλη l. λη)γὰρ ἐστιν j του jλίου αυγή. Et hic j inserendum est et etiam magis necessarium, quoniam e constanti, quantum Observare potui, scholiastarum consuetudine χ τοι respondens sibi habet in secundo membro I. Cur i et ino et in Sto Barnesiano exciderit, ratio in promptu est. Nempe ultima liter praecedentis

vocabuli ἐπιφανε id absorpsit.

Ρergit narrare Ulysses, quomodo, Xpugnata Ciconum urbe, secundo vento in patriam reverti potuisset, nisi fluctuum vis eum a Cythera deiecisset:

Ad hos versus vera est et acuta scholiastae Observatio, sed variis modis turbata. τηρεῖ Dς μικρον τῆ σωτηρία T0U Oδυσσέως. καὶ γαρ εμπροσθεν ἀπο Καλυψους πλέοντι τ=ῆς γῆς τὰ ναυώγιον ἐπιγίνεται, καὶ ξῆς ῆδγγ 'Iθὰκην ρων τι, οτε παρ' Aio λου πλευσαντι ἐπέ θεντο ot ταῖροι In primis: τηρεῖ υς .... μικρὼν τῆ σωτηρία του 'Oδυσσέως, haec sententia inesse debet observa, quam parum lysse Semper a Salute abfuerit. Sed quid addendum est, ut e verbis laceris, quae apposui, haec sententia eluceat Candide lateor, me hoc nescire. Discimus quidem ex App. p. 777. literarum aliquot, quae ino inter es et μικρον obliteratae sunt res primaerato Sunt. Tum Sequitur etr ... ' sed nullum mihi contigit inde verbum elicere quod sententiae literarum Huctibus simul

83쪽

congrueret. Hoc fortasse felicior hora ni docebit, illud video,

pro ζρει esse Scribendunt ij οει, nani imperativum requiri certum est. Si quuntur ar Iumenta ciuibus ObServationem Suam stabilia solioliasin και γαρ εμπροσθεν ἀπο Καλυψους πλε - οντι τῆς γῆς ὀ ναυαγιον επιγινξται τε IIaereo in verbis

τ=ῆς γῆς. Unde niti pendeant non litiuet. Nam profecto nisi violata grammatica coniungi non possunt cum ἀπο Καλυip0υς, ut sit: πλέοντι ἀπο τῆς Καλυψους γῆς. Sed si vel maximo ea ita coniungi liceret, Iuod nullo modo licet, ne in receniissimis quidem et pessimis scriptoribus,, quid inde ad sententiam lucramur Esto, significent: et iam antehac, suum a Calypsus terra navigaret, suit autem insula, - naufragium passus est.' Num inde probatur, lyssem a salute semper proxime absuisse, quod probandum erat Quod si non potest, num coniungendum τῆς λὶς cum Se sq. ii γῆς τὰ ναυἁγι0νεπιγίνεται Equidem iis intelligendis et vertendis impar sum. Quorsum autem haec Nempe ut demonstrem post πλεοντι excidisse quaedam, a quibus ii γῆς regatur Verba quae eXciderunt, credo suisse πλγησίον οντι, quae ita Scripta . δωτι, post πλεοντι omissa fuisse mirum non est. Et sic locus significat, quod significare debet. Observa, inquit scholiastes, piam

antehac, quum Calypsum navigio reliquit, in conspectu terrae naufragium passus est, et mo iterum, quum Ithacam iam oculis videret, quum Aeolum relinc uens socii ei insidiati sunt. His igitur probatur, quod probare voluerat scholiasta, lyssi requenter accidisse, quod vetus oraculum cecinit π0λλὰ μεταξυ πελει κυλικος καὶ χείλεος κρου.

Paulo post. in eodem libro os. II 3. iterum legitur locus permulti. lacunis Mesormatus ex cod. , qui in his libris, ut

iam Observatum est, ceteris uberior quidem est, Sed admodum

84쪽

lacunosus et mendosissime Scriptus Narrat lysses, quamobrem ad olyphemum perventurus, vinum victumque Secum attulerit,

tentia, sed miserae alicuius sententiae, quae fuit olim laciniae. Vel sic tamen, si fragmenta illa attente leguntur, et cum aliis eiusdem sententiae scholiis comparantur, Spes est ore, ut plurima nunc deficientia eruantur. In primis verbis duo tantum

vocabula transponenda sunt ad connectenda ea, quae nune O- haerere non videntur, nempe Verbum εἰναι ante καὶ γριον collocandum est. Dicit enim scholiasta, lyssem putavisse ανδρ' ἐπελεύσεσθαι, et u ἐπιειμενον ἀλκὴν quod antrum erat

insignis magnitudinis, et ἄγριον, quod Cyclops in ora maritima procul ab aliis habitabat. Prima igitur verba sic legenda sunt:

δε γριον ἐκ του ἐπ' ἐσχατιὰν οἰκεῖν. Sequenti ἀπορία persimilem, sed brevioribus verbis, iam attuli supra, ubi vitium sustuli, ad . 195 positam e eodem codice . Hanc emendatam nunc adscribam, ut nostro loco sacem praeserat. τιου κινεῖ τον 'Oδυσσε α προς τὰ χη πεισθῆναι T0ῖς ταίρ0ις συριβουλεύουσι φυγειν οτι γενομενος ἐν τω σπηλαίοo i δε-

μίαν βίου θηριωδους πονοιαν λαβε. Igitur de sententia constat, quae fere haec esse debet: Cur itaque, rogat scholiasia, si lysses iam ab initio suspicatus erat, se ad virum magnum et serocem SSe venturum, cur non obsecutus est comitibus sugere horiantibus Respondetur, sugere lyssem noluisse, quum es-

85쪽

li his itali sibi conscius esset, et praeterea ex alii ri adspectu contieere qui ii in totuisse, eum, qui ibi liabitaret, inagnum iterunt esse lioniinem, non autem, eum VeSci humana Carne.

Videamus nunc, an hanc sententiam laceris nostris scholii verbis reddere possimus. Primum haereo in his: δικον αυτω ἐδοκειε ἐναι μηδia ἀδικ si σαντα. Si ἐναι Sanum est, de quo vehementer dubito, - est enim prope obliteratum tuo. ' App. p. 777), - ἀδικήσαντα in ἀδ ήσαντι mutandum est: δικον αυrco ἐδοκει ιναι etsi ἀδικήσαντι, nempe o φυγον, quae Sic probabilem Saltem praebent sententiam. Scholiastae interdum utuntur vocabulo δικον pro λογον, ἄτοπ0ν, quemadmodum ad tu. 16 legitur, ubi duo versus damnantur cum hoc scholio και ἐνταυθα ot iso βελίζονται 60 άδ c0τατ ι. De verbis lacunosisSimis, quae Sequuntur,

haec discimus in App. p. 778: post siti πε iterae 15-20 obliteratae ino in fine p. 131. um p. 32 incipit os vel

εἰ πὰν ἐς)0βειτο καὶ συνέσει .... καὶ εἰ γριος etc. . 'Addere haec postea potuit indorsus, codice ipso inspecto. Quae quamvis parum aut nihil operae asserre Videntur, revera loco salutem serunt. Additur enim post lacunam Vocula υ, nam hi huc nihil facit, in quo Sunt omnia. Itaque nunc, sententia duee, quae desunt ita Sarcio καὶ ἁλλως di, ως φην, nempe in scholio modo allato ad s. 195. ήμερωτερ0ν βλεπε τ σπήλαι ν, στε Ου παν ἐφοβοτ0, quae e Se Ut opinor, perspicua Unt, et confirmantur insuper scholio ad s. 195 iam citato, et hoc exm ad s. IS. ὴν ἐκ τ=ῆς υ ταξίας

86쪽

omnia magis sub uno ad Spectu ponam: εακαζε ἐκ Tot με γε θους του c, πηλαιου μεγαν τινὰ εῖναι καὶ γριον ἐκ του ἐπ' ἐσχατιὰν οἰκεῖν διὰ τί υν υ ἐπρίθετο τοῖς ταί- oo ις αδικον αυτω δοκε εῖναι μηδεν ἀδοκήσαντι. καὶ

Facilius idem remedium adllibebitur ad duo scholia, . 273, o duobus codicibus, H et , edita, quae ambo laeudos Sunt, Sed ita, ut, quod in altero desit, e altero possit restitui. Implorat lysses olyphemi opem et insuper rogat hospitale donum, Simul admonens, supplices hospitesque in Iovis esse fide,

cui Cyclops:

et in . διαζευκτικος d j Ου γὰρ ἐρωτα, unde planissime confirmatur indorsi ad superius scholion emendatio), ἀλλ'

ἀποφαίνεται τι δι' ἀφροσυνην γῆ δι' ἀπειρίαν το πορρωχὶ κειν ἀγνοεῖ. Quoniam bimembris interrogatio est, et quoniam δι' πειρίαν non vocabulorum νήπιος ει paraphrasis est, Sed του i τηλὼθ εν λήλουθας, ut plane significatur additis copia μακροθεν ἐλ=γλυθως, tandem quoniam j post τι postium requirit aliud ij, inserendum est in scholio ex Harteiano id, quod praebeto: - ἀλλ' ἀπο φαίνεται τι η δι' ἀφροσis-ν γ ν γῆ δι' ἀπειρίαν tu δε ιιακριθεν ἐληλυθως τὰ Κυκλω - πων ἄγνοεῖς Pro hac opera scholion ex cod. Harteiano hoc pretium solvet, ut praebeas, quae ino desiderantur circa finem. Nam

87쪽

luaedam in nostris, ita scribenda δι' ἀπειρίαν *ιὰ τοπορρω ἐκειν. Praepositio διὰ fur repotita turbas dedit. At quid nesciebat lyssus Nempe Cyclops πο φαίνεται, τι n)δι' cpρ0σεύνην γῆ δι' ἀπειριαν διὰ το πορρο λὶ κειν γνοο τα Κυκλώπων.), nesciebat, Sive Sitillitia, Sive imperitia, ut qui ex longinquo venerit, Cyclopum mores et indolem. Vergit Cyclops, dicens se nihil deo curare, επειχὶ πολυ φερ- τερο ειμεν Ad haec scholiasta ex IIQ ad . 276. διὰ του-

φλωσιν ' oi ευχεται. Ultima vertat qui possit Equidem ea corrupta existimo. Sed iterum Sententia duce verum, Vel potius veri partem videbimus, quae haec est Cyclopes deos esse non nesciunt sed iactantia et insolentia eos nihili pendunt. itumen qui quamdiu valebat et sano corpore erat praeditus, deos Ou- temnebat et tanta in eos iactantia utebatur, postquam Oeenecatus est ad deos preces convertit. Igitur hoc statim videmus, pro ἀπορρίψασι requiri subiectum ad υχεται. Rescribendum itaque ἀπορρ ψ ας Sed quid tum aciendum est vocabulo : τοῖς ΘΕ unde ἀπορρίψας mutatum est in insalium dativum πορρίψασι Iterum sententiarum neXus bene perspectu Vera Suppeditabit Sententia postulat, ut aliquid opponatur verbi μετατ/ην χύφλωσιν, et hoc aliquid' debet esse vocabulum nunc 'significans. Nam in eo totus rei cardo vertitur, ut Ostendatur. Cyclopem occaecatum omnia inli sacer quam

88쪽

nunc Vocabulum illud nunc' latet in corruptis δε τοῖς. Scribendum: μελε δε iis του)Wo ις τα τ0ιαυτα εις

relictum, nominativus π0ρριφα praecedentibus utcumque accommodatus et in dativum reficius est. Errorem esse antiquissimum inde apparet, quod in duobus praestantissimis codd. Hulocus mendosus legitur. Quod ad stabiliendam locutionem ἐν τουτοις itinet, satis erit adduxisse locum, qui in ieinia legitur, ex H ad . 228. δει ii πεισθεν τα T0ῖς ταιροις ευθ'i ς ἀποτρεχειν. τι δε ἐν Tors τοι ἀσυνετως πραξεαυτ0 640λογεῖ, et quam saepe scholiastis ἐν χλοις pro ἀλ- λαχου in ore sit, in praecedentibus iam ostendi. Nondum omnes in unius libri scholiis lacunas tractavimus. Narrat ly88es, . 315 seqq. se, quum re ad XtremUm periculum pervenerit, consilium cepisse, olyphemum dolo circumvenire et sic ex calamitosa illa caverna Xitum quaerere Cyclopis igitur sude praeusta, eum reducem ebrium reddere O- natur. Itaque quum Olyphemus de more duos eius comites iugulasset coenamque sibi ex iis paravisset, καὶ τοτ' ἐγω inquit Κυκλωπα πρ0σχνὶ δων ἄγχι παραστας,

is Ki κλωφ, τῆ, πιε ἰν0ν, ἐπεὶ φὰγες ἀνδρ0μεα κρεα. Ad totam sententiam scholion est in , ita editum ad s. 315.

εφ37. Priora acile intelliguntur. Erumpit nempe scholiasta in admirationem. Vide, inquit, quae Ulyssi sit audacia Non

solitam enim insolicem comitum sortem cernens non horres, Sed et propius ac edere et immane monstrum alloqui audet Verum quomodo quae Statim Sequuntur, sim his ad unam sententiam

coniungantur dissicillimum it misi multis vocabulis inseriis

89쪽

fieri posse non videtur. Sed videtur tantum. Nam non nisi unum vocabulum deest idque monosyllabum pronomen relativum ,

luod excidisse mirandum non est, quum verbum praecedenS

finiatur ea litera, τυλμα ut sequens αυτον ea incipiat Le

ερχεται και διαλεγεσθαι T0λμα, .a αυro ν π πώσης ἐπι γέ-σεως πλανήσειν ,ελλεν, quemadmodum paulo OSt αξιοπισrως ἐνίστησιν mallem συνίστησιν, commendat e ch. g. 17 l. 7. 225 etc. ἐαυτον ἐπὶ τῆ προσθεν ευδαιμονία ποοσποιον1 ενος ἐπελπίζειν σωτηρίας παρ' αντου τε i/ξεσθαι, περ cpχ ρει πασαν ἐπιθέσεως πονοιαν. Iucusque nunc omnia

recte procedunt. Sed quid faciendum illo ἐπιφανείς Num

cum praecedentibus coniungendum 8 At unusquisque post μελλεν nihil ad sententiam recte intelligendam requiri sentit. Sed ac verbum ἐπιφανεὶς necessario ad praecedentia pertinere, quid tandem, quaeso, est: β αυτον ἀπ πώσης ἐπιθέσεως πλαν λήσειν ,ελλεν ἐπι φανείς Et quid sibi volunt Sequentia: υχ ως πρ0σκειται, ἁλλ' ἁπλως ἐπιφη, quae sic posita Omnem Xplicationem respuunt Sed si mihi hoc conceditur, prius scholio post μελλεν ita esse absolutum, ut ei nihil desit et nihil additum patiatur, spes est ore, ut etiam haec restituantur. Tum enim in Sequentibus circumspiciendum, numquis versus in vicinia sit, cui haec adaptari possint. Qu0dsi facimus, videmus ad s. 317 Κυκλωψ, ij, πίε οἴνον,επεὶ φαγες ἀνδροριε κρεα, haec adnotari in Q cum lemmate πίε ῖνον τὼ πίε οἴνον ' ως προς τὰ , ἐπεὶ φὰγες. συγγένηται ὁ τὰ του βρωματος ἐδος, ἐπει οὐχ υς αιτιυνπρ0κειται Quamquam in his συγγένηται corruptum St, ut etiam indorfius observavit, nec habeo quomod emendem, OCSaltem perspicimus, esse huic scholio cum nostro verba quaedam communia, et in eo moneri, verba ἐπεὶ ἄγε ἀνδρ0μεα κρέα, non esse acerbe posita, ut paulo ante, 0ὐχ υς αιτι0ν προκειται sed solum oppositionis gratia, quae est inter πίε ῖν0ν

90쪽

et ἐπεὶ φὰγες - κρεα Respicit haec de varia vi ac potestate verborum ἀνδρομα κρεα observati Scholion paulo ante, vs. 297 positum, ubi de iisdem verbi ἀνδρομε κρεα monetur, poetam ea tali φαντικῶς diXisse. t εμφασιν, ut ibi est, τοῖς

ἀνθρωπεια καὶ τὰ, κεῖτο ' ἐμ φαντικως. Hoc igitur iam lucrati SumuS, Ut fetamus, ultima verba Seholii s. 315 non amplius ad praecedentem sententiam pertinere, sed esse duo scholia confusa, quorum prius finitum Verbis: λανγήσειν si ελλεν, versum 1 respicit, posterius, ita incipiens: υ ως προσκειται, S. 317 Sed ita Scribendum: υ ως προκειται, ἀλλ' ἄπλως φη, id est Verba ἐπεὶ φὰγες ν δρομε κρεα, non tantea ita φαντικως posita Sunt, sed sic simpliciter, sine ulla

acerbitate, plane ut in scholio ex Q. Sed quid est obscurum illud ἐπιφαν 1 ις Meo quidem iudicio nihil nisi lemma posterioris scholii, id est, verba ἐπεὶ φὰγες Versus integer est:

Jodex Q scholio ad hunc locum praefecit verba πίε ἐν0ν, cod. verba ἐπεὶ φὰγες Corruptelae causas ad lueere, sere Supervacaneum St pro ἐπιλεγε p. 55, 20 ino est ἐπεὶ λεγει, App. p. 738), et qui scire cupit, quotieS COH- laudantur, adeat Bast. Comm. alae gr. p. 710 et p. 727.

Si quis autem nostra Scholiti, Sic erilpta: s. 345. καὶ TOT'

πλ=ησίον πρ0σερχεται καὶ διαλεγεσθαι τολs a, α αυτον ἀπ0πὰσης ἐπιθεσεως πλαν 1 σειν μελλεν, et s. 17. ἐπεὶ φὰ-γες. 0υ ως προκειται, ἀλλ' ἁπλως chv - Si quis, inquam, haec comparat cum iis, quae e editis Supra posui, confitebitur ortasse ea esse nubim illicidiora. Et sic tandem ad alium librum franSentili S. λ. 3l narratur in Seliolio ex Hia pervulgata recentiorum p0etarum sabula de lysse a filio ob gono interfecto. και Ia-