Observationes ad scholia in Homeri Odysseam

101쪽

d. 03. Menelai verba: αἰφθρος ὁ κ0ρος κρυεροῖο Sic paraphrasi redduntur is rei των δελλων μοι γρxὶν0ς α χέους δ ραν- ει α . Quoniam dolor et lamentatio non rangitur, mundo: παυε Tat, Cui coniectura non leve momentum necedit e totius loci Iomerici consorinatione, quem magis quam verba lemmatis nostra parapliras redduntur Menelaus istoc dicit 'δελλor μέν τε γ000 φρένα τέρπο/ιαι, Ἀλλοτε δ' αυτε

Senientia igitur istes Doleo omnes inmissos sodales, Sed dolor ob tos amissos illo evanescit ac finitur prae desiderio unius viri, UlySSi nempe. Fere typotheiae mendum putarem quae leguntur in Praes. p. LII ad . 00. περ 1ιελλεν iecorii σειν o Tvλέιιαχ0ς,

ποιητήὶς παρα γαρ έστ0ρι ό ηλέμαχος γρχετο των λογc0ν. Ad haec in raes. .l observantur: Recto p ὰσας II idemque seriasse est in Q. ' Quoniam cpὰσας nihili vocabulum est, nam i a pus derivatur, piήσας Scribendum est, quod id genus scriptores dicere Solent pro φὰς, - suspicor dedisse indor-

Ultima huius l0ei verba in Heraeliti edd. varie tentata sunt. Meliter legit

σημαιν03ν χαρίζεrco, pro eo. quod in codd. Si G sι si νει - χαρ ε Πι, siquo acto aliquanto concinnior sententia videtur evasisse, nec tamen omnibus numeris est absoluta.' Sententia omnibus numeris absoluta orit, recepta cod. 0Stri lectione: ζι ιαίνει χαρίζεο θ αι, in quam coniecturam lacillimam miror nullium ex Heracliti edit0ribus cincidisse, vivum 'anaen εζαι et εο γαι centies in codd. confusa int.

102쪽

fium ταυτα φθασας - ἐκ φερρι more recentiorum Graecorum pro ' φθασεν ἐκ ψ εὐων, luod antiquorum St. Omnibus apud Menelaum in lacrimas Conversis, nam κλαῖε ε εν 'Aoγείη Ελε νη, - - κλα ιε di γηλεμαχος Te καὶ

εχ ει οσσε, iSiStratus, quem tanti lucius mox taedebat, ingenue enim fatetur: οὐ γαρ εγωγε l τε ρῖr0μ' δυρομενος ιιεταδορπιος, - Onatur eo a lacrimis avertere, mentionem iniiciendo fratris sui amissi καὶ γαρ εμος τεθν γ κεν δελφeος, UT κὰκιστος 'Αργείων, τε d. 183 seqq. Scholiasia ad haec δαιμονίως Ουτος γνο0l ολογεῖ περι ἴδεν zco οτι υ ρλὶ κλαίειν, ἀλλὰ τὰ ἴδιον πώθος ἐξην ξγκε τὴs i γαρ ως μαλακιζομένοις ἐπιτιμὰν υ πρέπ0 νέω, b diδιὰ γην αυτου γηδίαν παραιτεῖσθαι ἄκρυα, ἀνθρωπινον. Absurdo hic isistratus id iis e secisse dicitur, quod recte non secit, nempe γνωμολογεῖν περὶ πὰντων οτι υ χρη κλαίειν, et praeterea cui verbo ἀλλὰ opponatur dissicile dictu est. Verum vitium alit υτος, quod ut Supra pro ν reponendum erat, Sic nostro loco pro ἡτος necessario legendum ν, quo laeto omnia recte procedunt δαι1 oνίo0 ου γνωl ολογεῖ περι πὰν - των οτι υ ρχὶ κλαίειν, ἀλλὰ τὰ ἴδιον πὰ θος ἐξήνεγκε. Eadem Sententia paulo aliter Xpressa est in scholio ad . 752. ου παρ α ι ν ε μὴ δακρυειπι υ γα πείσει' P0Tρε πο- ιεν ὁ ἐπ' ευχὰς καταφευγειν, οθεν λεληθOTως πανει cedis κρυα, quae Verba noli pie decurrere identur, quod perspiciens indorsus in annotatione dixit: EXSpecie ποOTρεπεται di .' Potest etiam ita sententia occurri, ut secludatur θεν,

is uod quid huc laciat, non video. Ad . 272. inter alia longiora scholia tio est X HQ.

103쪽

Meliora dabit cod. H, qui non γῆ αρκτω habet Sed τὼ ' , quod τὰ σχεῖν legit ramer' App. p. Iv pro sua scilicet palaeographiae peritia. Sed quiemque e Bastio, Comm. Pal. p. 822 didicit: σχῆμα, χροα, χρῆμα etc. compendiose Scribi

posse etiam sic, ut syllaba μα mittatur et littera si superscribatur,' videbit in eo latere σχῆμα non σχεῖν LOCUS igitur sic constituendus videtur: ir τῆς βασιλείας ιν τι λα- βομεν0 τὼ at μα κατ ηστερι σε, sori preSSius ad codicum VeSiigia: κατηστερι ξε), φ 7 μ τας νυμφας καὶ αυτον, in quibus p usu perperam in φασὶ mutabat Buttinantius, quum signiscet nempe,'' id est,' ' , τουτεστιν ' quemadmodum V. C. p. 702. l. 3 legitur: λὶν Αδρὰσro θυγατερα, λεγα xii

104쪽

ζ. I9 seqq. Ulysses tu haeacum insula Xpergefactus ex somno ausicaam alloquitur auxilium ab ea petens eiusque misericordiam ut moveat, ii didit:

π0ινησεν. Quicunque haec vel Obiter perlegerit, assentiatur necesse est indorso, haec monenti: Verba non integra, ' vel, ut mihi videtur, corrupta potius. Nam quod praebet: καὶ ri εἰκὼς si, τε χρονικu etiam magis a veri vestigio recedit. Ipse amen ea varia lectione primo deceptu Sum, quum X ea reponere vellem καὶ τὰ ἐδος, nam εἰκὼς et ido saepius in his permutata sunt, et εἰκὼς nihil huc saeti, τω χρονικcis, ut Sententia ea esset, quum lysse dicatur ἐπ αλλο iδ0 μεταβαίνειν, illud ido eo consistere, ut puellae misericordiam moveat longinquitate temporis, quod in saevo et urbulento inari degerit. Sed mox vidi hanc non esse veram lectionem: nec enim unde τε venerit patet neque cur χρονικ δ pro χρονο dictum sit, commodo explicari potest. Sed in lectione codd. II. καὶ τὰ εἰ κλ Iν κου quamquam mendosa, manifestissima sunt veri reperiendi indicia, nam seripsit

quae Scribae malo in duas paries dispeseuerunt. Nunc Omnia apio cohaerent et illi est quod desiderari possit ad verba

105쪽

unde vitium nulli luodque Ortum Sit, in clara luce collocari potest. Prima mali labes, ut iam significavi, ea fuit, quod scriba in i κοστω sibi visus est vocabulum i κος videre, Optime quidem Graecum et saepius in Scholiis usurpatum, Sed nunc quidem alienum a loci sententia Quum vero εικὼς TD Scriptum esset, scriba proclivi errore pro τεχνικoi scripsit ε-χν ικ ὴ, ne scilicet articulus to substantivo careret. Tandem alius quum in τεχνικω duas primas literas τε a ceteris disiunXisset, e reliquis χνικω, ut Saltem esset Graecum vocabulum χρ0νικῆ' secit, plane ut paulo ante vidimus, quum in λιπουσα syllaba a tuo abiisset, ex sequentibus πουσα ποιουσα SSesactum. Adverbium τεχνικως X eorum numero Si quibus Seholiastae solent Homeri sui admirationem significare, ut δαιμονίως,

lope, lyssem rotam prosciscentem, permisisse sibi

αυταρ ἐπ ὶν λὶ παῖδα γενειήσαντα ιδθαι,γMχασθ' ω κ' ἐθελησθα, τεον κατα δωμα λιπουσα, ad quae adnotavit scholiasta quidam τεχνικως. o G γαρ παντελῶς ει ργειν τον γαμον ἐπαχθες, τὼ δε εις ἀνεπιτήδει0νηλικιαν περιστῆσαι συνετον, qui locus nostro simillimia est.

ζ. 305. Nausica admonet lyssem ut primum Omnium matrem suam reten adeat et δ' iσται ἐπ' ἐσχὰρη εν πυρος

Si scripsit scholiasta, amens certo fuit. Insanientis enim est ἐπ' ἐσχαρη per επ' ἐσχὰρ li explicare. Non amplius erit, Si, collato scholio ad , 5 et η. 53 ex ΡΤ λζετ' ἐπ' ἐσχὰρ . ἐντι Tot παιν' ἐσχαρη, et hic scribatur: ἀντὶ του πια ρ' ἐσχαρη. Fuit autem, qui haec observavit scholiasta, non aliusquam ipse Aristarchus, ut ex Lehrsii Quaesit Epidis didici, p. 87. Observat Aristarchus aliquoties in exemplis ubi irri

106쪽

cum dativo est: αντὶ του παρα . . 5, 25. Video quo hoc maxime tendat scilicet ut demolistretur hoc modo ex poetae more recte intelligi posse Ἀθηναίης επὶ γουνασι, . 92, 303. V dscribam ex his scholion ad Z 92, quoniam nostri loci in eo mentio fit. ἐπὶ διπλῆ, τι άντι τῆς παρα ι

GTρεπTεον χην προθεσιν. Scholl. Behh. p. 179.)Ulyssos, apud Alcinoum introductus ita ei placet, ut eum,

quem modo viderat, quocum Semel tantum collocutus est, cuius

παῖδὰ τ ἐμ ὴν ἐχεμεν καὶ μὴ γαμβρος καλε εσθαι TE. Hoc Alcinoi tam subitum amnitatis cum ignoto contrahendae desiderium Aristarcho nimium visum est Tot ς ε ' Ἀρισταρχος διστὰ ζει 'Oμήρου ἐναι. εἰ δε καὶ Oμηρικοὶ i. e. etiamsi nihil continent quod a consuetudine sermonis et anti lilitatis Homericae abhorreat. Sic recte interpretatur Lelirs. r.

ου P0 τρεπομενος ἁλλὰ λιπαριων oblocutus est Aristarcho λυτικος quidam, hos versus ex antiquis moribus Ilomero vindicans, atque, quod iis raro admodum contigit, iure ristarcho oblocutus est, his verbis: τοπος, νασὶν, sort. ζσὶν i. Aristarchus. V ευχὴ μὴ γὰρ ἐπισrώμεν0ς οστις GTι di

107쪽

Oil. 3. 253. 49α δε νη καὶ ἐκ τῆς φεως τοι 'οδυσπεα καὶ κ ων λογων τεκμαίDεται τὼ ξιωιι του ἀνδρος Cur ἀλλὰ insereridum duxeritia, neminem latere potest. Ist enim initium responsi του λυτικου ad obiectionem modo memoratam, et lacilo poterat ἀλλ' exidere propter praecedens ποιχήσασθα ι.

Sed et aliud mundum residet. Semper enim sui haec opinio

To ν πολλων, ut Virtutem, etiam bellicam, etiam τλην ποοφεως, OS nummo ponerent, non eam nummi praeponerent.

Sed pro ἱ- λλοὶ certa coniectura V πιλα ι ou reponendum est, quorum mores in iungendo matrimonio a sui temporis moribus disserre scholiasta monere debuerat; nam in hac oppositione totus rei cardo vertitur. Repetitur idem statim Scholion ex . nam quod nunc emendavi exo est ibique sine mendo legitur: ἐκειν δ ὐητεον τι παλαιον ἐθος τὼ προκρινε ιν ους ἀριστους ob ν ξενων, καὶ δι' ἀρετρην etc. plane ut supra. υ γὰρ ι τὶν Πλου ον ὰφ LA 'o o παλαιοὶ ἀλλ' εἰς την ἀρετην in ἀπ τῆς φεως SaepiS-sime in nostris pro παλαιοὶ irrepsit vitiosum πολλοί Correctum est ad 9. 163, ubi Q habet η δ χρῆσις παρα τοι παλαιοῖς χει, E in scholio brevior πολλοῖς. ' Non correctum est ad e 180, ubi dem γνήσαντ' λαφον dieitur: εθος γαρ τοῖς πολλοῖς θαυμἁζειν τα ἀπο γρας ι λημμενα, immo τοῖς παλαιοῖς. Idem vitium eodem remedio sanandum apud Oannem Characem, cuius locum protulit I ehrsius Quaesit Epic p.

φυλὰττοντα εγερτικὰ οἱ πολλοὶ Θ καλουσι διὰ τὼ ἐγείρειν χην προ αυτων ξεῖαν καὶ μηδi ἁλλο δηλουμ ομως ὁ κοινως πὰντα ἐγκλιτικὰ καλεῖται, in quo loco ad interrogationis signum, a Lehrsio positum, ita respondendum esse puto Lege: τα δἐ λὶν αυτην νημασίαν υλαττοντα ἐγερτικὰ

108쪽

adiectum nomen oporteret et semper fuit ibi haeacum sorum. Utrique malo medebimur, Si duce ipso Homero, dicente: η

Quum Alcinous populares suos saltantes Ulyssi exhibere vellet

λει γναν δε χορον, καλον δ' υρυναν γωνα, θ. 260.)Sed οὐ ταῖς εαυτων χερσὶν ἀλλα ποοετευξαν τοῖς δελ-λ0ις. Quoniam autem Verbum προτυγχὰ νειν non habet iubendi significationem, quae hic unice requiritur, nec Si Vel maXime hanc haberet, e eo procudi potest or. 60ετευξα, - nam omnino προυτυχον oportuit, et quoniam infero et re perpetua confusio est, ch. ad α. 389, ubi pro versu Homerico καί τ0υ ἐθελοιμι σιος γε διδοντος si in in . est ευ ρε- σθαι, haec igitur quum ita sint, pro προετευξαν rescribendum est, quod unusquisque dixisset: υ ταῖς εαυτων εοσὶν, αλλὰ προ σε δε α ν τοῖς δελλοις. Cur tandem haeaces lyssem dormientem in patriam redu-Xerint, saepe in scholiis quaesitum est. Et plerisque selioliasiis cauSa haec esse videtur, quam ad p. 1 Is ex IIera lido onii eo Porphyrius sine dubio fieri. συνειδοτας γὰo εαὶ τοῖς φιλ -

109쪽

διὰ τὼ in i δεῖ o P ν λ μ ν α ἀναπλεουσιν Quod si lysses discernere potuisset, εἰς ποῖον λ μ ε ν, οἱ Ραιακες ἀναπλεουσιν, etiam si eorum regi Ithacae proxima esset, Sine dubio Lynceo acutior cernere debuisset. Nec hoc curant haeaces, ut lysses nesciat, ad quem portum revertantur, sed id eum omnesque hospites celare volunt, ubi terrarum haeacum insula sita sit, id semper agunt πως αυτων et Οικησις λανθώνη, και δ ιὰ στη μα σον ἐστι μη γινωσκηται, et in nostro Scholio, ινα μὴ την δ&ν κώθωσι, et neminem volunt accurate Scire ποίοις οἰκουσι 5ποις. Si quis autem hoc iam sciret, quam coeli regionem incolerent, non multum eos adiuvabat, hunc neScire t ποῖον λ μ ν α ἀναπλέουσιν. Sed λιμενα istud

nihil est nisi infelix Struvii coniectura pro eo, quod in codd.

admodum apud Butimannum exaratum invenimus. In hoc tamen monstro lectionis latet verissima lectio haec διὰ τὼ μη ἰδεῖν εἰς ποῖον κλῖ μα ἀναπλεουσιν. Nempe scriptum erat RAIMA, in qua scriptura quum pro AI scriptum esset AI errore frequentissimo, de ceteris μα actum est βρια, cuius rei iam plurima apposuimus exempla. Quid sit κλῖμα nemo melius interpretabitur, quam ipse scholiasta, qui κ. 189, ad Verba: φίλοι, o γὰρ τ' ἴδμιεν παὶ ζοφος etc. annotaVit: Zν00Ulιεν, φησὶ, ἐν ποίω P ματά ἐσμιεν, καὶ ου δυνὰμθα συγκρῖ-ν α ι ω ς π ὰ ς τ ε ραν coae αν εἰ ἐν α τολ σε ε νὴ δυτικοί. Sic igitur et haeaces hospites suos ignorare volebant ποτερον ἀνατολικοὶ )ησαν j δυτικοί. θ. 581 seqq. rogat Alcinous lyssem lacrimantem et τίς τ0ι

110쪽

ρος ἁν si κτε. Ad haec in Scholi dicitur: σαφως εκ ου του

οἰκεῖος, i. e. assinis), ἀλλ' o ins. ἐταῖρος, ως ε πολλοι cυν γλωσσογραφων, abiecto glossemate i φίλος ad ἐταῖρος adscripto, et ita recte potest dici poeta ipse τοῖς πηοῖς

opponere ῆ πού τις καὶ ταῖρος ἀνὴρ,' ' ροιεμ λ ποιων. κ. 277. scholion est ad 'Eρμείας χρυσορραπις υχ υς υ-T0λυκ0υ 'αTrie, ἀλλ' i τι ἡ λογος θεὰς, καὶ τὰν σπουδαῖον ει λογον τιμα. Quid sit o λογος θεος nescio; sed probe notus mihi est Hermes o o ιος θεὼς, quem itidem scriba Obscuraverunt ad . 240. υκ ἀληθῶς ει χελιδονα μετεβλήθη et θεος, Ουδε 'Eρμῆς 6 oro ορνιθι εοικως cet immo Vero: υδε 'Eρμγῆς δ λογιος. raeterea in nostros holio mallem τὴν σπουδαῖον ει λογους. κ. 351, ad Homeri versum: εκ λ' ἱερῶν ποταμῶν, οῖτ'εις ἁλαδε προρέουσιν observatur: υτ γραφει Ζηνοδοτος. 'Αρίσταρχ0ς δε, o εἰς λα δε ij τερον δέ στιν , εἰς . In iis primum pro os τε reponendum est Orcia, ut coniecit Dindorfius, ex cuius nota video, etiam ita mendasse uelit Ze-runi, p. 83 sequi Zenodotum ἴτε λαδε Aristarchiam ἴτ' εἰς

βλαδε legisse coniicit. V Quod si ita est, ortasse pro υτ non οντω reponendum est, sed id ipsum quod uent gerus volebat legisse enodotum, nempe οιτε, misso εἰς Verba, quae delectione ristarchea agunt, non minus corrupta sunt. Ad haec ' Ἀρίσταρχ0ς δε, ι εἰς λα δε Ἀερον δέ ἐστιν η εἰς, lauti manni observatio est: Suspicor primas duas vocis 1εttrερον littera. iungendas issu praecedenti αλα, laetera autem natas