장음표시 사용
21쪽
IX. Si tinam visum stierit pacem sacere chim hostibus, aut cum parte eorum, idque rationibus Moslimorum conducat non est reprehendendus. Quodsi pacem cum iis secerit ad certum temporis spatium, tum Ver intellexerit, esse e re MOSIimorum, pactum rumpere id illis renunciet, etrono et bellum. Si autem primi dolo malo ruperint pactum, redintegret bellum, nulla prius renunciatione illis facta. Quod tamen tunc tantum sat, si communi conSensu pacem regerint. X. Quodsi servi hostimi ad exercitum Moslimorum transeant, liberi sunto. XI. on est criminosum, si milites Moslimi in terra hostili pabulantur, et quidquid eduliorum imeniunt, comedunt, aut lignum Oleum e in SUOS USUS OnVertunt, et cum armis, quae reperiunt, pugnant, et id omne quidem nulla praedae partitione facta. eque Ver de illis quidquam Vendere aut commutare licet. XII. Si quis X hostibus Isiamum amplectitur, securitatem hoc ipso obtinet prorae, pro infantibus suis minoreimibus, et pro Omnibus tu opibus, Sive Sint in manu Sua, sive in manu Moslimi aut tributarii depositae.
Nomen Arabicum marn denotat proprie antecessorenr, quem alii sectantur ac imitantur, peculiariter qui praeit populo sacros ritus, Sacro-rtim antistitent. In lio Vero Tractatu perrimam uni intelligitur ille, qui summa cum auctoritate tot populo praeest tam in rebit sacris, quam in civilibus et politicis, ut Imperator smanorum. Apud Moliam med anos enim illae dignitates in unam personam collatae sunt; quare dicere solent, Prophetam suum Molianamedem imitatum fuisse Mosen, qui et in rebus civilibus Israelitis praeerat et simul ratiotiem cultus divini praescripsit, non esum, qui regnum suum non esse huius niundi consessus est. Vid. MunADGL D Onsso V Descript Luper. Sinan. P. I. P. I ii. VerS. germ.
22쪽
m. Cum rogion hostili potimiir, simili eius, uxores cum oetibus, et liberi adulti tanquam praeda aerario publico
XIV. on licet ab hostibus arma coemere, aut eos illis
haud licet captivos commutando redimere. Sed Λbu-Ιosoplio Mohammost '), quibus Deus sit propitius captivos ostimos commutando redimere permittunt neque Vero benignitas erga illos modum excedat. XII. Quando Imamus regionem vi armorum in potestatem suam redigit, potest eam pro arbitrio vel inter milites di sidoro, vel incolis possidendam relinquere, quibus timc tributum imponat. Quodque capti O attinet, OleSt eos prohibitu occidere, ut Servos capere, aut liberos dimittore, ita tamen, ut eos Moslimis ilibutarios reddat XVII. on licet captivos in terram hostilem remittere. Cum Imamus o terra hostili in terram Moslimicam est roditurus, labetque Secum iunienta linque impedimenta, quae donnim transportare nequit; illa Occidantvi nut comburantur,
η Hic est pater unius de quatuor sociariani ortliodoxaruin inter o 1iam med an Os, ita inter se disserunt de concitisionibus legalibus et dubiis sub disquisitionem cadentibus. Vid de illo D. Poco CK1 Speci n. Nise. Arab. p. 5. et 29 I. edit. Sec. XON. 8Ο6. et AH. IA DI To Discura. praeliminar ad Iti Fa Vid. Praefat. Vol. I. p. XXIII. id et unΛnoxΛυ Ο11sso Descript In erit GSΠιauiCi P. I. . O. CYS. germala. Iurisconsulti magnae inter Moliam medanos auctoritatis, qui Sectilido aerae Mohananaedanae Seculo vixere. Vid de iis plina apud Ilumidonum
23쪽
noqii vero ea licet mittilare alit relinqiuere. Praedam non dividat in terra hostili, nec ante itiam in terram IOStimicam redierit. In praedae distributione auxiliares et exercitus aequas parte accipituit. XIV. Si Mostoniis sese iungunt auxiliares copiae in terra hostili antequam praeda in terram MosIemicam ducatur, eius sunt participes aeque atque illi tis qui Xercitum Sequuntur, nisi pugnaverint, praedae pars non debetiti'. XIX. Quodsi vir liber, aut semina libera, ei qui non ost 1 38limus, aut singulo, ut agmini, Ut praeSidii arcis urbis 1 alicuius securitatem promiSerit SerVanda PS I romissa securitas, nec licet ulli Moslimorum illos Occidere, nisi illa sit damnosa; et tunc Imamus illam irritam declaret. XX. Non licet libutario, aut captiVο, aut mercatori, qui ad illos pervenerit, securitatem promittere. Neque licet servo, secundum Λbu-ΙIanisa, et Abu- Ioseph, quibus Deus sit propitius nisi herus illius ipsi pugnare permiserit. Mohananaei Vero, cuius Deus misereatur Securitatem a seivo promissam Valere Statuit. XXI. Cum uicae in terram Romanorum Graecorum)')incursionem faciunt, et ecillis captiVOS abducunt, eorumque Opes capiunt, cedunt in eorum P08SeSSionem quod si vero
nos postea urci potiamur, nubis cedit, quidquid illoruni invenimus Si autem illi nostris Opibus otiantur easque in
Nonain Rum intelliguntur Graeci, Iniperatoribus qui Constantinopoli sedem tabuero, subditi. Abulsedae δε- Rum est ille terrarum tractus, qui Graecis i νατολii, unde Natolia, nobis vulgo Turcia Asiatica dicitiari CL A. ScΠULTENsi Ind. Geograph ad Vitam Saladini a se edit. Voc Rum, et Rumiaeorum Proseinciae.
24쪽
sua terra asserVant, iure eas possident. Ea terra si postea potiantur uoslimi, reperiantque illas ante praedae divisionem, redeunt ad ΡοSSeSSore priore absque ulla, quae ab iis praestanda Sit, compensatione. Si autem OSSessores priores sua reperiunt post factam praedae divisionem, OSSunt ea,
si ipsis libuerit, pro pretio ab ipsis solvendo capere. Quando mercator in terra tostili mori tale iud quod prius Mos- limus possederis, asseratque in terram Moslimorum ille qui prius possedit potest pro lubitu ibi sumere, soluto mercatori pretio οὐ quo illud emit, aut ipsi relinquere.
XXV. Quando liostes aliqua nostrarum terrarum V Rrmorum potiuntur; non sunt domi rei manumissorum nostrorum Uxortimque ΠοStrarum, liberorum nostrorum eorumqU
qui se ipsi redemerunt; nos vero si illos vicerimus illoriunomnium domini evadimus. XXIV. Quando aufugit servus Hostimus ad hostes, iique eum capiunt, non liabent itis dominii in eum, secundum Abu-Hanisa, cuius misereatur Deus Verum e duorum discipulorum sententia habent ius domini in eum. Si autem iumentum ad hostes aufugerit et ab iis capitur, itue illud possident.
XXIV. Quando Imam non suppetunt iumenta, quibUS praeda avehattia , dividat eam inter milites in modum depositi, ut illam in terram Moslimicani vehant; tum illam ab iis recipiat et distribuat. Non licet de praeda quidquam Vendere ante eiUS distributionem qui ex militibus in terra hostili moritur, Onhabo ius in praedam si Vero qui moritur, postquam praeda in terram Moslimicam advecta est, haeredibus eius praedae portio debetur.
25쪽
YXU. on est improbandum, si tinamus servente proelio militibus donum extraordinarium deci raeda assignet, ut eos ad pugnandum incitet, et dicat quicunque hostem occiderit, ei Sunt eius Spolia Vel dicat cohorti assigno vobis quartam raedae artem, deducta parte ii inta. Non Vero assigne dona eritia ordinaria postquam praeda in terram Moslimicam advecta fuerit, nisi de quinta parte. XXVII. Si militibus pugnantibus Imamus spolia non assignet, pertinent ad praedam in uniVersum, e qua milites et alii aequales parte accipiunt. XX III. Spolia sunt quidqtii occisus Vestium, aranOrum curruumque secum habuerit. XXIX. Cum Moslimi terram hostilem relinquunt, haud licet iumentis de praeda pabulum praebere, neque ipsis de eadem comedere licet.
XXX. Si apud aliquem superfuerit de praeda pabuli aut eduliorum quidquam, id reddere debet ad reliquam
praedam. XXXI. In dividenda praeda Mam hoc est Obser andum, mi SepοSit prius quinta eiu parte, lartes quatuor reliquas inter milites, qui praedam secerunt, distribuat Atque equiti quidem portionem duplicem, pediti vero unam tantum impertiendam esse, Statuit Abu-Πanisa erum ex Abu- Iosepiri et molianamedis, ranorum Deus misereaturi sententia, equiti triplex portio, et pediti unica debetur Sed equiti nonnisi pro uno equo Sor asSignatur; et pare repU- tantur e iiii viliores et nobiliores Pro camelo autem vel mulo
26쪽
XXXII. Si quis terram hostilem eques ingressus fuerit,
equum autem suum amittat ei portio equitis debetur. Qui vero pedes uerit terram hostilem ingreSSus, et postea equum sibi comparaverit, ei sors peditis debetur.
XXXIII. Servis, seminis, tributariis et insantibus praedae sors assignatur nulla Attamen licet iis aliquid dono dari, quantum quidem Imam Iisum uerit. XIJ Quintam praedae partem quod attinet, dividatur ea in tres parte aequales, quarum prima iis qui parentibus sunt Orbati, Secunda pauperibus, tertia peregrinatoribus sublevandis est destinanda tis accensentiu pauperes e samilia prophetae, qui reliqui Sunt praeserendi eorum Vero ditioribus nihil detur. Quodque attinet ad mentionem Dei in praecepto de quinta praedae parte, inservit illa tantum modo auspicando sermoni benedicendo per nomen eius I. Ortio prophetae, tu sit saliis morte eius cessavit; quod ipsum Valet de ea praedae parte, quam prophe in tanquam dii exercitus,
Praecoptum illud xstat in Corano VIII, 42. et his verbis est
conceptum Cis praedam feceritis in bello , scitote, quintam eius partem deberi Deo, et legato eius eiusque cognatis, Orphanis, averibus, et Peregrinatoribus. Quibus Verbis quum videri possit assignara et Deo ipsi praedae portionem, monetur hic, dictionem L praemissam esse tantummodo tanquam benedicendi formulam ; Vel omnem illam quintani praedae partem, inter legatum Dei, S. Ohammedem, eiusque cognatos,
Orpbanos, pauperes et peregrinatores distribuendam, pro portione Deo sacra esse habendam. Quae quum ita sint, o pG ad praefixum valebit Didelicet, ut Vertendum sit quintam eius partem debstri Deo, videlicet
legato eiuS, et quae deinceps sequuntur.
27쪽
sibi 'dologit anto disti ibilitonom). Atque cognati'itidem pr0plietae, cui sit salti si tu cum ipso viverent, praedae pnrtem meriti sunt ob auXilium, tiod ipsi praestiterunt, qui autem post eum, ob pauperintem. M . Si unus et alter in terram Iiostilem praedatum irruunt sine permissu LDami, et quidquam inde secum abducunt, quinta pars de eo non capitur. Si ero agmen armis instructium inclusionem facit, et aliquid Secum asportat, Sol- enda est qhunta pars, etiamsi Mamus potestatem illi non secerit.
XXXII. Si quis Mosi unus moreator inpediatur terram hostilem i. e. talem, quam non Ilos imi tenens, haud licet ei incolarum opibus iit ita damniinitidquam inserre; si vero iis per fraudem quidquam abstulerit, si quidem ipsi proprium; sed iubeatur il id stipitem erogure in paupereS. XIII. Si ius peregrinus, qui non est Mossimus, adnOS Veniat, Securitatem et protectionem inplorans, haud licet ei integrim annum in ditione nostia commorari, quin edicat ei Imamus, si integrum annum apud no commoretur, imperan- dain ipsi esse capitis exactionem, quae, si maneat, ab eo est exigenda tum sit 1ibutarius in clientelam receptuS; nec Permittitur ei in ditionem hostilem redire. Si vero redieris, reliqueritque depositum apud JIoslinatim, alit tributarium in clientelam receptum Veliniiod alii ipsi debent, tum, Si redierit, Saliguis eius sit cuiusque lubitui permissus sua bona autem inditione Moslimica relicta quod attinet, eorum Or pendet a Sorte possesoris. Nam si iii bello capitur aut occiditur, quae ipsi debentur exstincta sunt, deposita autem eius addicuntur
fisco Quodsi uosliani non in bello bonis alienoriuia, qtii non
28쪽
sunt Moslimi, potiantur, impendenda sim in publicam utilitatem Moslimorum, haud aliter atque tributum, Seu reditus
XIIII. Omnis Arabiae ager est decumanus. ProteΠ-ditur autem Arabia inde ab aqua illi ait, ' usque ad fines Hedschrae in terra emen, o a Mahrali ' usque ad fines Syriae. erritorium Ιracae rabicae ero est tributarium: protenditur autem illa inde ab aqua Odhail usque ad clivulit Hliolumnae ''), o inde ab Alath usque ad Abbadan ).
Agri liacae sunt possessiones incolarum, qui illo Vendere, atque arbitrio et potestate libera in iis uti possunt. XXXIX. Omnis terra, cuius incolae Stamismum m- plectuntur, Ut quae Vi Armata est occupata et inter milites distributa est decumana ullae Ver exl tignata incolis possidenda relinquitur, est tributaria. . Si quis terram culturam nondum Apertam colat, ea, secundum Abu-Ι0Sephum, Restimatur e tractu Vicino. Si
igitur agri vicini sunt tributarii, si talis et ipsa. Si autem agros decumanos sibi vicinos liabet, it et ipsa decumana,
Nomon loci in provincia Arabiae Nerichiii Ga de quo Abul-
sed in Descript Arab. in Rominelii Commentat. p. 82. haec refert: DALOGaib, quae est aqua, et quidem prima, quae occurrit in deserto homini iondenti a Cadesi ad Cusam, et volenti Meccam prosicisci. Provincia Arabiae australioris, id Romnael. I. I. P. 32. Urbs Babyloniae s. bacae Arabicae. st extrema Iliacae huius urbs in orientem borealem ultra Tigridem sita, unde ad montana Porsiae confinia adscenditur.
e Oppidum ad ostium Tigridis in mare Persicum se effundentis.
29쪽
Ager Basrensis, eodem illo Abu Iosepho reserente, est decu
XLI. Mohammedes, cuius misereatii Deus statuit, si quis terram quam nemo οSSidet, culturae aptam reddiderit puteo, quem oderit, aut fonte, quem in illam derivaverit, aut aquis igridis Euphratisve, vel alius maiori fluvii esse eam decumanam eam Vero terrBm, quae Ulturae idonea reddita fuerit canalibus a Persis ossossis, quali est Regius et Ies-dcdschordicus, esse tributariam. XLII. ributum, quod marus, cui Deus propitius siti territorio liacae Arabicae imposuit, tale est: scharib i. e. ager qui CCCLXXXII. modiis frumenti conseri potest), et aqua irrigatur, pendet Casi sum IIaschemicum, id est Saaum ), o Dii homum' ; scharib terrae pastioli aptae, quinque Dirhomos; scharib vineae aut palmeti decem Dirhemos. Λ iis undis pro ratione proventus tributum imponitur. Siniussundus solvendo tributo non par sit, imminuat illiit Imamus. III. Si terra tributaria aqua inundata aut imininuta
suerit, aut segetes eius noxa aliqua suerint corruptae, OSSeS-sor non tenetur libutum pendere. Si vero dominus eam colere neglexerit, solvendum est ei tributum.
8 Saa exica dicunt esse mensuran aridorum, quatuor modios continentem, qualium unus I libras pondere aequat Varias de lia mensura sententias retulit Makiigi in libro de legalibus Arabum ponderibus e mensuris, quem edidit . . Tyclisen Arabice Rostoch. I 8oΟ. 8 p. 24.,
et Gallico vertit Silvestre de Sacy 18oa. . p. 38 seqq. Nunius argenteus, quorum XX. subinde XXV. valebant Dina
30쪽
YLIV. Clim quis tribiliarius Isiamismum amploXiis sit- erit, exigatur ab e et post idem tributum, quod antea solvit. I Licet Mossim a tributario sub clientelam recepto sundum tributarium redimere, quo facto ab emtore triblitum est pendendum. Decimae de proVentu terrae tributariae non penduntu . II picephalium, sive capitis exactio, duplicis est generis. St, quae imponitur mutuo consensu et pactione, ubi et quantum sit pendendum conventione desinitur. XLIII. liud epicophalium est, quod prior imponit Imamus, cum insiteles vicerit, OS ille in Sui possessionibus confirmaverit. unc imponat di Viti, opibus conspicuo XLIIII. Dirhemos per singulo annos, ita ut singulis mensibus quatuor Dirhemos solvat. Ei, cuius opes Sunt mediocres, imponat XXII mirhomos, de quibus singulis mensibus Solvat duos. Pauper Vero, qui operae faciundo Vitam Sustentat, pendat . Dirhenios, singuli men Sibu unum. XLVIII. Epicephalium imponatur Iudaeis o Christianis, Magis et idolorum cultoribus e barbaris; sed idolorum cultoribus inter rabes non est imponendum, neque rebellibus. XLIX. picephalium non est exigendum a seminis, neque ab insantibus, nec a mutilis, nec a coeciS, nec a pauperibus, qui opus non faciunt, nec a monachis, qui hominibus sese haud immiscent Vitam solitariam degunt).L. Si quis, qui epicephalium pendere tenetur Istamismum amplectiti ire, illud protinus ei remittitur. LI. Si quis duorum annorum epicephalia debet, illa coniunguntur ita, ut tantum a ius Imi epicephalium solvat.