Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

611쪽

HISTORIARUM II. D. 545

συνεγράφετο, να ἐς ἀεὶ ἀγάπα-o 4 βρις Mn. ταυτα δὲ ἐπράττετο ἐν Θεσσαλονικη ἐν si κωροῖς και ὁ βασιλευς ἐπὶ

εἰς ἄρχιερέας ἐτέλεσε Θεσσαλονίκης' - 4 Aσίας ει τὸ ν ονος καὶ βασιλείοις αυλαῖς ἐντεθραμμένος, αμα δυσὶν έροις xoἀδελφοῖς ἐπὶ πά- παιδικὴ τῆ λιαί κτῆσιν καὶ γονέας καιτην ἄλλην περι φάνειαν του βίον κα τὰς ἐκ βασιλέως τι ς εος λίγο ε οὐδενος ἐκλιπόντες ἄξια, αριστἐ ἀλοντο μονεν

ἀκολουθεῖν κα την ἐκεῖθεν λαμπροτημα ἐπιζητεω και - ζιραῖοι λει γεγενημένοι, τὴν πτωχείαν μῶλλον εῖλοντο την I5δι αυτον κα την ἀκτησίαν καὶ τὴν δουλείαν. καὶ προς Αθην τρόωρ γενυιενο ορει, περ υκ αν τις ψιάρτοι πολιν προσει-- ουράνιον, ἐκδεδώκασιν αυτους ποταγῆ πατρὸς πνευμα- I

τεκου. οὐ δὴ τον πνευματικὸν ἀγωνιζομένων δίαυλον καὶ δε- οντων τον περὶ Μαῆς, ο τελευταῖος ζέλ- τῶν ἀδελφῶν Iroπρῶτος χωρησας πρὸς τι βραβεῖα τῆς ἄνω κλησεως, καὶ uere ἐκεῖνον o διδάσκαλος λίγε στερον ἀπηλλάττετο των δεσμῶντο γεώδους τούτου - ταπεινου σαρκίου κα προς- δετο--

θησε μετέβαινεν ἐξ ἀρχης Γρηγορίεν δε κα τἀδελφε D

πατρος καταλειφθεῖσιν ορφανοῖς ου ἐδοκει δεῖν δει πιστεύ-

mortales propter eam quam prae se errent pietatem animas suas eredidissenti Atque hae non verbis tantum publice eontra statum solitarium ut eausam erroris disseminabat; sed in itteras quoquo redigebat, ut extarent semper eius contumeliae. Haec Thessalonicae acta sunt, quo tempore imperator in Aeamaniam abiere Ibi eum multi solitari versarentur, qui lactatos amariam ae monea serebant graviter, tum praesertim Gregorius Palamas , qui postea archiepiae .pus Thessalonicensis renuntiatus est, genere Asiaticus et in aula imperatoria educatus Hie et duo fratres eius aetate admodum puerili possessiones, parentes et quidquid est in hominum vita eo pi- euum et admirabile, et honores ab imperatore promissos it parvi aut nullius momenti reliquerant , christumque solum aequi et quae in caesis est aritatem expetere instituerant a Nazaraes christo Laeti, Paupertatem magis possessionumque inopiam et subieetionem

Illius ausa egeranti Atque apud Atho sanctum montem degentes, quem Hestem vitatem appestarit, non erraverit, patris ibidem spiritualia arbitrio seu obedientiae se eonsectaranti mi nimirum In spirituHi diro luis eriantibus et cursum pro animae salute eu Teatibus, minimus natu primus decessit, ad brarium superuae vo tae en . 35

612쪽

μακραν γενέσθαι του ἀποθανεῖν. ου - τα δέκα - α-ro ποστας τῶν ἐκεῖσε διακριτικῶν πατέρων κελευσάντων. οἷς ου ἐζῆντα βελτια συμβουλευουσι μὴ πειθεσθαι, χρωτα μιν

B ἐφ ἱκανον ἐν τοῖς κατὰ τον Αθω διέτριφε φροντιστηρ-ις, επειτα τῆς περὶ το σῶμα νοσοκομα ἐπειγουσης, βλθεν εἰς

ράνακτες κατὰ Βαρλαὰμ τα τῆς ἱερας ἡσυχίας ζορχουμένου

καὶ πολλὰς αυτῆς καταχέοντος τα λοιδοριας τισὶ τῶν φι- λων προ αντον χρησάμενοι πρεσβευταῖς. ἐδέοντο παυεσθω του τοιαυτα καὶ φρονεῖν καὶ λέγειν κατα τῶν συχαζόντων, καὶ μη διὰ την ἀπειρια ενος τὰ ἶσα πάντων κατα νηφι inuino καὶ τό γε εἰς αυτον κον του κροτώου βιου καὶ τῆς τελεωτατος πολιτειας τους ἀνθρώπους ἀποστερεῖν, τα - κτα καταμνενδόμενον καὶ ως κακων α αν διαβάλλοντα καὶ πει-

tionis prosectus. Non diu post illum magister vinculis terrenae huius

et abiectae carunculae exsolutus, ad eum, quem ab initio concupierat, evolavi Gregorio autem et fratri, quasi orphanis a Patre r lietis, Visum est, non oportere iam aetati credere quare alteri patri spirituali se subdunt, sub quo octo annis transactis, postquam et ille ab his rebus moriens recessit, apud cete Berrhoeae aedificato monasterio se Gregorius ineludit, omnique labentium ac per euntium eum deposita, secum solo et cum Deo colloquens, decennium ibi traducit, studens vehementer rangere appetitiones suas et spiritui eas subiieere adeo ut ex assiduissima asperrimaque Pietatis exercitationum usurpatione et speluncae frigus in dissicilem morbum delapsus , non procul ab interitu abesset. Inde cum post annum decimum auctoritate patrum illic discretorum, quorum optimis consiliis refragari nefas erat, discessisset, primum quidem diu in monasteriis apud Atho montem vixit deinde euratione morbi urgente , Thessalonicam veni Hic ergo aliique monaehi Barlaam sacrae quietis instituto insnitanti multisque eonviciis illud cumulanti su censentes, quibusdam amicis ad illum pro legatis usi, rogabant, ut talia et sentire et loqui adversus quiescentes sive solitario desineret, et ne propter uius imperitiam omnes damna , quodque δ'. 'Poum attineret, supremo a persectissimo vitae seuere homines Pr

613쪽

- ἀπέχεσθαι αἰής ἀλλ' εἰ μέν τι καὶ παρα τὸ πρων , A.c. a 34iκον ἡκοοσται δή, 'ii ἀπειρια του ποντος προσλογωσθαι' Gαυτὴν δὲ ἡ γεῖσθαι θεῖον τι χρῆμα καὶ ρον, καὶ του τε κατ'αυτῆς παυεσθαι λέγειν. ἀλλὰ καὶ τι συναρπασθεὶς συνλεγρα με κατ' αυτῆς, ὁ ἀπωλείας αξια παραδιδονα πυρει χυδὲ γαρ οσιον ουδὲ αλλως νον εχον, γεωμετριαν μὲν καὶ α προ-v. 65νομιαν καὶ ἀριθμων ἀναλογιας βουλομενον τινα ἐκδιδασκε

σθαι, μὴ ρ ἀμαθεστατω. ἀλλὰ τ δεινοτατε περὶ ταυτα

φοιταν της δὲ Ἀντως φιλοσοφιας α τῆς περὶ δρανιων Ioπραγματων γνώσεως τω πεο ταυτα ἀμυήτει χρῆσθαι διδα-Dσκαλιν ἐχρῆν γαρ αυτον οντα φιλοσοφον καὶ των πολλῶν ωπερέχοντα συνέσει, εἴγε περὶ τοιουτων ἐδεῖτο μαθεῖν πραγματων, ἡ προτερον διερευνησάμενον id παρα θεω τῆς τοιὰυ

της χάριτος ἡξιωμέν p. ο γαρ δὴ ἀνθρωπίνη γε συνέσει ἡ

Ιωπονδῆ τα τοιαυτα περιγινεται, ἀδολιν γνωμη καἰ πάσος - πηλλαγμένη κακουργίας προσελθεῖν καὶ περὶ g ἐβουλετο διασθαι μαθεῖν ' a γαρ αν ἐκεῖνος σοφος ων τα θεῖα καὶ μέτρα

ιαλνεατων κάστω προσηκοντα εἰδως κατα την τῆς καθαρσεως αναλογιαν, χυ ίν ἐπεπίστευσεν ἀκοῆ σαθρε βροντος aovχον ἐκ προοιμίων εο ς. ἀλλω βίου προτερον ἀκριβεια καὶ πολλῆ φιλοσοφία καὶ πασῶν jἴνων μοιῶν ευλογ- τε καiP. Maμη τοιουτοσν ἀποθέσει την φυχῆ ἄν προτερον ἐδιδαξεν ἐκκαροθῶραι καὶ ουτω των ἱερῶν προθορων τῆς θείας ταυτησὶ σο-

vatum iret, dum quae non essent mentiretur et alumniis, ut nescio quorum maiorum originem, oppugnaret, abstinendumque ab eo persuadere conaretur. Sed si quid audisset indecentius, inscitiae l-eentis adseriberet ipsam vitae rationem sanctam et divinam duceret et ei oblatrare desistere Si quid etiam adversus eamdem affectu non bono a tecto detortus, conscripsisset, ut perditione dignum flammis aboleret. Nec enim esse is nec secundum rationem, quempiam geometri , astronomica et numerorum proportiones volentem Pereipere, nedum ad indoctissimum, sed ad doctissimum ventitare in vera autem philosophia et cognitione rerum caelestium Pro sanum ac non initiatum magistrum adhibere. Oportuisse enim illum

ut philosophum et intelligentia praestantem multis, siquidem talia diseere cupiebat, aut prius quaesisse a Deo huiusmodi gratia dignatum non enim humano intellectu studiove ista acquiruntur et sin-eero animo atque ab omni malignitate aeuo accedere, et de Wibus Vellet, rogare doceri qui utique divinarum rerum gnarus et quantum quisque huius disciplinae caperet, haud nescius, iuxta l- inae purgationis modulum non statim ab initio aures flaccidas toni, seu sonitu imbuisset sed vitae prius ae ratione multaque scientia et omnium cogitationum terrenarum ac rationi eonsentientium reptis

614쪽

Lc Qui φιας ἐπιβαίνειν, δεόμενον καὶ θεου πολλὰ - ῶνδρων τῶντα τοιαυτα δυνασθαι ηξιωμένων συναρ- ι προς το εργον Ουτω ον υ ψ λον και τὴν ἄνθρωπινον περβαῖνον διναρειW3- ἐπειδή γε δια ραθυμίαν ἀπερισκέπτως τιν προστυχοντι προ εχιπησε, τῆ ἐκείνου ἀμαθέρ προσλογίσα- του λογον αλλὰ μὴ oσπερ ἐξεπιτηδες σπερ τινος ερμαίου λαβομενον των λογων αυθαδῶς κα θρασέως κατ αυτῆς τῆς ἱερας - ρῆσαι ἡσυχιας καὶ τοῖς et συχάζουσι moλλὶ προστρις - εονείδη. ἀπατεῶνας καλου- καὶ φευδομένους καλουντα Μασσαλιανους, ἐκ του φῶς περια ραπτειν του ὁ ον ἀκ roκοέναι τας ἀφορμὰς εἰληφότα των πολλῶν λοιδοριων. Ἀαι-εγε τω διδάξαντι περ αλλων μεν ἄν τις μέμφοιτο δικωως, --ρὶ τουτον δε υδείς. αλλους τε γαρ περιήστρα με πολλον τοθεῖον τουτο φως ἐν το του διωγμου κωροις ἀγωνιγμένους ωπὲρ χριστου, καὶ Ἀντώνιον τον θεῖον ου προς τυρά-- 1s ἀλλὰ τους δεινοτέρους τυρα-ων δαίμονας παρατεταγμένον, ως ἐκ των περ αυτου συγγεγραμμένων ἐξεστι μαθεῖν. δcμην ἀλλ' εἰ δε καὶ ταυτα πάντα παραδραμοντας προς τοπρωτον παραδειγμα ἀναδραμεῖν, σαφως ζέσται οὐ δυνατονεῖναι τοῖς σωματικοῖς ὀφθαλμοῖς θεῖον κα ἄκτιστον φως λα-aoσασθαι τὴν ἀποδα ιν λαβεῖν παραλαβων γάρ, φησιν, --

ριος προ του πάθους τους προκριτον των καλπων καὶ ἀνελ-

manuumque depositione animum expurgare oeuisset et ita ad -- cra vestibula huius divinae sapientiae aceedere, uita Deum, multa viros hac persectione dignos abitos precantem, ut ad opus tam sublime et humana iacultate superius, adiumento sibi esse ne recusarent; aut postquam propter desidiam suam inconsulto ad proximum aceessisset, auditum sermonem illius inscitiae tribuere nee v Iut dedita opera et tamquam insperatum lucrum a Verba arripere a roganterque et proiecte tu sacram quietem invadere, et ea fruentes maIedictis conscindere, imposiores, mendaces .massalianos nuncupare, ex eo quod audisset, sanctos lumine circumfundi, plurium contumesiarum ansa arrepta videlice Quamquam doctorem istum de aliis quidem merito forsitan, de hoc autem a nemine posse reprehendi. Nam et alios multos perseeutionis temporibus pro Christodimieantes, hoe divinum lumen convestisse et anetum Antonium, non contra tyrannos, sed contra daemona tyrannis horribiliores inaei stantem id quod ex historia eius vitae patea Verum enimvero, si his omnibus praeteritis ad primum exemplar recurrendum sit, posse fieri ut oculis corporeis quispiam divinum et increatum Iumen contempletur, perspicue demonstrare licere Evangelistam enim serisere, dominum ante mortem suam principe discipulo M-

615쪽

HISTORIARUM II. 39. 9το προσωπον αὐτο ἁ λελιος Ο μὴ φέροντες τὴν λαμ-A.c. 34i

τροτητα ρῆμοι μαθρπα κατέπεσον ἐπὶ την γῆν. εἰ οδνa κεῖνο ανθρωποί τε οντες καὶ τι πελέστερον διακείμενοι, το περιαστράχναν--ους ab καὶ κτιστον φῶς δονμησανωδεῖ, τί θαυμαστον εἰ καὶ νυν του ἁγίους φαίημεν φῶςDορῶν ἄνωθεν κλαμπομένους ἐκ θεου διο δέ σου καὶ δεομεθα περὶ τῶν τοιουτων μῆτε λέγειν μήτε λογογραφεῖν, λ

ολθαἰ ουδὲ περὶ αὐτων εἰδοτα ' ἀλλὰ καὶ τὰ γεγραμμένα

ἀφανίζειν, ὁ πολλοῖς αιτια βλάβης παρεσόμενα ον της -- 1 ονσης. Tοιαυτα ριὸν Γραποριος καὶ οἱ περὶ ἄντα διεπρεσβευοντο προς αρλαὰμ οἰόμενοι την παραίνεσιν αντι τον γλωσσαλγίαν στήσειν το δ' ἐναντίως ἡ αυτοὶ φήμ' ησαν ἀπ V. αμβο ως γὰρ του λογον ο πρεσβευων διηει προ αυτὸν, ἐν

ιεν τοῖς ἄλλοις ήσοχίαν θε, το ἐν Θαμορι ιν δὲ λάμ ναν πῶς

15ακτιστον ἀκουσας τῆς ἀτοπίας ' ἀνεμ σε καπνὰν γὰρ φευ- P. 333γοντες, ἐμπεπτώκαμεν εἰς πορ. ἄκουε υραν καὶ ἐνωτι νὴ γη ' ἐν Θαβωρ φῶς ἄκτιστον καὶ τί ἄλλο ἡ λος καθ' ωμας χυδὸν γαρ ἄκτιστον - μὴ θεός. - ουν μήτε κτίσματο φῶς ἐκεῖνο, μητε θεου ουσία, θεον γα ουδεὶς εώρακε ne -ποτε, τί λοιπον si δυσὶ λατρευειν θεοῖς, εν μεν τι πάντ- δημιουργιν, δν καὶ ἀδρατον ας τις ἄν ὁμολογήσειε, δευτέρφει τε καθ' ωμα πιομένεν ἀκτιοι τουτιν φωτί ἐγω δ οντε

sumpsisse et eum ascendisset In montem Thabor, transfiguratum esse ante eos resplenduisseque faciem eius sicut solem. Cuius sulgorem diseipulos non sustinentes intueri, in terram cecidisse. Si igitur illi et homines et adhue imperfecti, circumfulgens ipsos divinum et increatum lumen videre potverunt, quid mirum si et nunc sanctos superne a Deo collustratos dicamus lumen emeres Quoeirca se illum oratum velle, ut de his rebus et loquendo et scribendo supe sedeat, quippe qui de iis pauca aut nihil noverit imo vero etiam seripta iam, ut multis non vulgariter nocitura, disperdat. Haec Gregorius et socii Barisam per oratorem cum spe, admonitionem hanc petulantiam eius linguae coercituram. Quod secus evenit. Ut enim legatus patrum verba ei recensuit, ad cetera quidem se continuit, lucem autem in Thabor increatam audisns: O rem absurdam, exelamat fumum enim sugientes, in ignem ineidimus. Audi caelum et auribus percipe terra lux in Thabor vereata quid ergo illa aliud, nisi Deus secundum vos Nihil enim increatum, ni3 Deus. Si autem lumen illud neque res condita, neque Dei natura est, Deum enim nemo vidit unquam quid reliquum, nisi vos duobus diis servire, Di quidem, omnium Lahricatori, quem et inaspectabilem omnes confitemur alteri vero, ex sententia vestra sub aspeetum

eadenti et inereat Iuminil ago vero haud linquam, quid 'id ι--

616쪽

τοῖς προτερον mi διθεῖαν ἐγκαλῶν. o μὴν ουδὲ ἐκανά res μέλουν του ριν ἀντιλέγειν φανερῶς καὶ διεφλψμένα δυηματα εἰσάγοντα ἀποδεικνυναι καὶ τοῖς θεοσποις λογοις εναντι

Βαρλαὰμ ει οἰομενος κω τῶν ἀρχαειν θεολογων σοφία λο- νον καὶ πειθο κρατησειν, εἰς Βυζάντιον ἐκπλευσας, ' μητερ πατριαρχευοντι τοτε τω κατα τῶν μοναχῶν συγγράμματα oἐγχειριζε και συνοδον Mero συναθροιζειν κατ' αλ- ως τοῖς ρ ῶς δογμασιν ἐναντι καὶ φρονουντας α λωντας ἐλέγξων, καὶ πολυς ὴν ρέων κατ' ἐκείνων, καὶ π διθειαν c ἐγκαλῶν πατριάρχη δὲ περιορα o δαν ἐδοκει - τομιμα, ἀλλὰ γράμμασιν ἐκάλει τους μοναχους ἐκ Θεσσαλονίκης - sπαντα ἐπὶ τὴν δικηπι καὶ παρησαν καὶ αυτο των πων

καὶ ροβο πολλο καὶ ταραχῆς τ' ἐκκλησιαν κατεχον si καὶ ο βασιλεῶς ἐκ τῆς εἰς Ἀκαρνανίαν στρατείας εἰς Βυζάντιον ἐπανῆκε. καὶ πυθόμενος σα αρλαὰμ διαφέροιτο καὶ οι-

μοναχοῖ, πρωτα μὲν κατωσιγάζειν ἐπειρῶτο, κατέροις παραμνων τῆς ἀντιλογια ἀποσχέσθαι καὶ τὸν χθραν καταλυσαντας,

Ξ ἄσπερ καὶ προτερον ἀλλήλοις ειναι φίλους καὶ ριξ δι φιλονεικιαν σφισι τε αυτοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις ταραχὴν παρέχειν'

deis sit, a divina essentia cliversum ac discrepans, nereatum arbitrabor. Ex his sermonibus velut a carceribus effusus, contra rhsorium aliosque monachos multa verbo et scripto blateravit, praeter cetera etiani divinitatem duplicatam ipsis erimini dans. At enim nec patres se palam tueri parcebant et ostendere, illum eorruptam doctrinam et divina sapientia eruditis theologis contrariam introducere Barlaamus autem antiquos etiam theologos doctrina et a Persuadendi se superaturum confisus, Byetantium navigat Ioanni Per id tempus patriarchae commentarios suos contra monachos tradit et synodum adversus eosdem congregari instat, ut cum rectis do fgmatis pugnantia illos ntire ac docere prohaturus in quos verbosius invehens, de geminata deitate eos ecusabat Patriarchae res visa minime negligendar u re monachos Thessalonica per litteras ad iudicium citat. Illi ausam dicturi adsunt In his ecclesiae tumultibus ac motibus imperator ab expeditione in Acarnaniam BF-ntium redit, certiorque factus de Barlaam et monachorum contro- Versiis, primum quidem silentium eis imponere studuit, utrosque hortatus, uti altercationibus modum facerent inimicitiasque eum Pristina concordia mutarent, neve per rixas sibimet et aliis turban

617쪽

HISTORIARUM II. 40. 551

ισχορωτο δοξάζοντας ἀποδειχει Γρηγοριον κα τους περι-τον καὶ ἐπέσπευδε τὴν δικον, ο,τε Γρηγοριος διγαῖ διετείνετο καὶ οἱ περ αυτον κα ἐθελον ἐπὶ τῆς δικης ἐαυτους 5ἐγκληματων ἀπολυειν, συνιδων καὶ ὁ βασιλεις ώς ἐλέγχων

συνοδον.

καὶ γίνεται κατα τον θεῖ, τῆς του μου Σοφίας P. 334

νεών. ora προκαθημένου βασιλέως καὶ Παννον του πατριαρ- . 671 ου, καὶ τῶν λοιπων ἀρχιερέων καὶ των ἐν τέλει πολλῶν και Bσυγκυροκῶν συνεδριαζοντων, λέγειν λ Ῥαρλαὰμ ἐπετρα1' πρωτος ἐκεινος γαρ ην o Γρηγοριον καὶ τους μοναρον τὴν διαστροφὴν τῶν μη-- ἐγκαλων. πολλὰ δὲ προτερον διε ελθών καὶ τὴν αἰτιαν ἀφ' ἡ προς ταντα ρρε ro Ῥιπο- 15σάμενος, πειτα καὶ το βι δεν ο περ τουτων ἐν συγγεγρα-νος, παρείχετο ἀναγινώσκεσθαι ' ἐπεὶ δὲ ἀνεννώσθ' ἄν,

αλλα τε ἐπεῖπεν, ὁσα -- ἐδοκει προς τα προκειμενα λυσμυλαν, καὶ τελευτα ν κατηγορηκε τῶν μοναχων ως ουδε τηροευην ὴν λοί φασιν ευχεσθαι Ῥαθ' εαντους, ἀνελλιπῶς Caoπροφέρουσι καἰ προσηκοντιος, ἀλλά τινος προσθοκης δεομέ-νηρο, ην ἐκεῖνος προσετίθει, το ἐνδέον, ὁ εφασκεν, ἀναπληρορῶν μετα τουτον δὲ καὶ οἱ μοναχοῖ προς - καπηγορίας ἐπετραπησαν ἀπολογεῖσθα ἐπεὶ δ' εαυτῶν ἐκεῖνοι Γρηγο-

ριον προεστησαντο τον Παλαμαν. ἐν γαρ δη τῶν ἄλλων ο '

concierent. Cum autem verba in ventum irent et Barlaamus se docturum amrmaret, Gregorium cum monachis suis perverse saPere, et iudicium urgeret, Gregorius ontra eum suis iniuriam sibi fieri ontenderet velletque in iudies crimina diluere, intelligens imperatoreontentionem citra probationes sedari non posse, synodo negotium commisit.

o. Fit igitur in sacrosancto divinae Sapientiae templo synodus, imperatore cum Ioanne patriarcha praesidentibus, reliquis episcopis multisque proceribus et senatoribus assidentibus. Prior dicendi loeus Barlaam datus est ille siquidem Gregorium et monachos pro- Pter adulterina dogmata in iudicium vocaverat. ulta igitur praefatus, et eausa, quae illum huc impulisset, narrata, deinde libet Ium de iis rebus a se conscriptum porrexit quo toto ab ipsis Per- Iecto, adiecit alia, quae ad rem propositam accommodata sentiebati Postremo monachos criminatus est, quod neque precationem , quamae elebrare dicerent, absque desectu et convenienter proferrent, sed egentem additamento aliquo, idque ipse adiiciebat, ut quod deesset suppleret sic enim aiebat. Post haec monachis respoudendi potestas saeta Qui eum Gregorio Palamae hoc honoris et V

618쪽

ἀνδρῶν - το --μα - Θιον ἐχρημά- δι αυτ ν, πάν- ρε-- καὶ τὰ βάθη του μου. απεδεί- τε ἐκ πολλων τῶν λεγομένων το -- Θαβώριον τους μαθητὰς περιαστράφα φως μων in χον του θεου καὶ φῶς ειότητος roxia αντητα καὶ φυσικον καὶ ἀπιον - θ εο φως καὶ ψατοιαυτα παρὰ τοι θεολογοι πιστευομενόν τε καὶ προ- ρ-4μενον. ειτα ἐκ τῶν πσεων των θεαλογικῶν σ-επέραινο- αντος, ὁ τὸ ἴδιον καὶ φυσικον του λου - αν '

πτιστον, νει Ἀναρχος δοξα καὶ ἡ βασιλεία - θεον, o δ' is

πεπεισμένων τοῖς ἁγίοις πεσθαι καὶ θεολποις καὶ κη τοῖς ἐκ κοιλιας εἰρημένοις Βαρλαὰμ συνεωρα τε καὶ αυτος - -

διαδρασειε τῆς γλωσσαλγίας καὶ τῆς si κολοπια δουναι δίκην,

Ilaaent, erit enim non in dieendo solam eximius, sed etiam ine logicis litteris eruditissimus, is perspieue et firme probabat sententiam suam non syllogismis et geometricis conesusionibus, neque enim poterat ex iis, quae sunt apud nos, demonstrare quae suranos,' sed sanctorum et theologiae peritorum hominum effatis, quae illis Spiritus sanctus suggessit, quo omnia indagantur, etiam Protanda Dei docebatque copiose, lumen in Thahor, quod discipulos collustravit, esse gloriam Dei principio earentem, et maiestatem tuae lume divinitatis et deitatem et naturale aetemumque Dei lumen et auaecumque talia a theolosis de eo creduntur dicunturque. Posse modum ex pronuntiatis theologicis et ipse eoncludebat, aetemum et naturale Dei non esse conditum, ne eius gloriam et maiestatem, ne quidquid a theologis illud lumen esse praedicatur ac laudatur. Praeterea tomum a sanctis viris apud Atho uinitantibus compositum ἶromebat, quo eum cum sanctis consentire docebatur et aruamllasphemiae perversaque doctrina reda guebatur cum iam Post Iongam di putationem victoria ad Gregorium et monachos inclina et Persu is universis, sanctorum et theologorum placita, non intem ex cerebro Barisam profecta ommenta amplenitenda, rideret

619쪽

HISTORIARUM II. 40. 553

γειν τι προς - προτεινομεν Ἀχει, πέπεια τε αυτον ώς

βελτίω καὶ δμωοτερα καὶ τοῖς πί- σοντα φθέγγοντεM Maoμον si τί δεr τὴν ψῆφον κι--οτου ἔπομένην περιμένειν κατιδεῖν, ἀλλὰ κη προτερον μασταντα - τε προτέραν ἄγνοιαν ἐπὶ -ντων μολογεῖν καὶ τὴν νυν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, και ταῖς τε - ις πείθεσθαι συνθέσθαι Mia se

εχ αν Ῥιπαλυειν τὴν προς τους μοναχους; εἰ γαρ -- ci 5- μενος αυτιν πω σει, υτ βλάβη τις εφεται ἐκ τῶνδε νον οδεμία , βασιλευς τε καὶ οι ἄλλοι πάντες ἐπαινέσοντα

τῆς προς τα βελτίω μεταβολῆς. - γὰρ τοσουτον τὸ τῆς

ἀληθείας ἀποπλανηθῆναι--πορίας ἄξιον, σον το προς- τὴν ἐπανελλαν τοῖς ἁγίοις πειθομενον Ἀαλ θεολογοις --παινετον καὶ οἱ ριοναν δὲ τοῖς πνευματικας πει μενοι νόμοις, μείζονα ἐνδεωνται ν την φιλαν προ σι καἰ τννευγνωμοσυνην, ξ καθ οσον προτερον ἐνεδεί-ντο - πικρίαν καὶ την χθραν, eo οὐ τῶν εἰς ι τους νεκα λοιδοριῶν, ἀλλὰ τῆς τῶν δογματων ἀμυνομἀοι διαστροφῆς - καλώ καὶ ως a5προσῆκεν ἀποδεδειγμένων εἰ καλ- πειολίης, οὐδὲν Ῥυδ' Dque ipse, non magituram se, princloquaeem maladleentiam et eurrilitatem suam lueret, ad magnum domesticum imperatori assidentem accedens , compendiarium quoddam ab eo auxilium et consilium sagitabat, quo imminentem poenam evaderet. Tum ille et antea se opportuna suasisse, dum a longa eum digladiatione deterreret et ad medendum monachis, utpote in his sapientioribus, hortaretur et nunc nihilo tuus suasum facturumque quod in prodesse possit. Si enim ne ad allata in medium refellendi causa quidquam dicere haberet amplius rederetque, monachos meliora et iustiora et aanctis onsentanea disserere, quid opus esset exspectare, donec atro calculo se damnari videret 8 quin potius exsurgere pri

remque inscitiam et agnitam veritatem palam eonfiteretur, et sanctis assentiretur inimicitiasque cum monachis poneret. Si se audiret, negite detrimenti quidquam secuturum, et imperato-Tem ceterosque eonversionem eius Iaudaturos. Non enim tam dignum esse aecusari qui a veritate aberraverit, quam commendari, qui ad eam sanctis viris et theologia redens redierit, et moriaehos secundum leges ipsorum spirituales maiore in posteriim carit te candoreque

620쪽

A.c. iri αυτοὶ γήσουσι περαιτέρω, δε αξίαν ἀμοιβὴν τῶν παλ-

πινων καὶ κινδυνων νομιουσιν χειν τὴν διορ - τὴν σφα

αν τὴν βουλὴν δεδοικέναι δὲ μ ον ἐξαρκέσουσιν οἱ λογοι

προς το των κινδυνων α πασαι, αλλα και ροτα τὴν isti ελπιαν ἀτιμιδα τις αντον καταμνηφωθῆ, οἷα δὴ κατὰ των - ν δ V κατων ζενηνεγμένον - τοτ ατιμον εἰνω συμβιωσεται αυτε καὶ μηδ' ἀπολογίαν τινὰ ωστερον ἔχειν eo ου δικαίως τοιαυτα πάθοι, οἷα δὴ καὶ αντον κατε νηφισμένον ααντ- ως γε τοιαυτα πεισεσθαι μέλλοι, βέλτιον σιωπὴ ro

Raai, τὴν δίκην ἐνεγκεῖν, ἀστε κα εἰσαυδι -δαμ- λέγειν δι- νασθαι αὐτὴν δίκρη ἀνακαλεῖ - ο μέγας δὲ δοριωτ ος παρεθάφέον τε καὶ μὴ τοιαυτα-- νει δεδοικέναι, ἁ αυ-

του παρόντος, οὐδενος γενησομένου - λυπιὼν -- μνησομένον ι - πειθομενος - λαὰμ παρελθων εἰς μώrs σους, τήν τε προτέραν πνοων eos λοροι - συγγνώμην - τοὶ εἰρημένοις νεῖτο, ως - φιλονεικίας νεκα λέγων ουδὲ του μὴ πείθεσθαι τοῖς - τῶν θεολόγων εἰρημένοις περιθεον εἰς τους τοιούτους τῶν λογων ἐζενηνέχθαι, ἀλλ' me ἄγνοίας οἰομενος τοὐς ἄλkους ἁμαρτάνειν, νεκα - διορθωσα χοσθαι πασαν εἰσῆγον σπονδην καὶ προθυμίαν. -ή δὲ ἡδο πεπει-

μεν, περί τε τῶν ἄλλων ουδενος διαφέρομαι, προς αυτους, και

anim in eum suturos, quam prius amaritudine et simultate fuerint quippe qui non eonviciis in se effusis, verum perversitati doctrinae eccIesiasticae resistant quibus bene atque ut decet demonstratis, si ei faeta sit fides, nihil amplius desideraturos, sed eorrectionem ipsiu multorum laborum perieulorumque suorum operae Pretium interpretaturos Barlaamus affirmare, sibi quoque optimum aderi Istud eousilium timere tamen, ne verba ad se periculo liberandum satis non sint ae post eonsessionem quoque aliqua multetur ignominia, eum probatis et reeeptis dogmatis se opposueri Tum ins mem fore eo locum defensionis relictum iri, quasi id iniuste patiatur, quandoquidem se ipsum damnaverit ut proinde si talia passurus sit, melius videatur silentio ferre iudieium, ut et in posterum sibi factam iniuriam dicere queat et iudieium revocari possit. At magnus domesticus illum confirmare monereque, ne quid huiusmodi metuat se praesente, nihil ei triste eventurum. Cui obtemperana Barlaamus, in medium prodit, praeteritam ignorantiam confitetur rveniam ob stulte dicta petit se non contentionis causa, neque quod Theologorum de Deo decretis non rederet, ad hos sermone Provectum, sed cum ipse errans alios errare opinaretur, ad eorum errorem emendandum omnem diligentiam impigro adhibuisse. Nutio

Plane redere, illos de controversia meliu sapere , e in a bis uinu