Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

581쪽

φθεν. ἐφ' ἱκανον τε ο μέγας δοριωτικος αὐτῆ διαλιχθεῖς, c. iris

πεῖσαι - ου ισχυσε προσχωρῆσαι βασιur και τὴν πολιν

α' τῶν ἀππορευμένων πανταπασι το Ἀπο βασιλέα okσθαι 5τελεῖν, Ῥιηδ' ιρετώτερον Θεισθαι τῆς δουλείας το ἀποθνῆ- P. 313σκειν πολιορκουμένους. συνταξαμενος χι αυτρ καὶ αυθις εζειν προεπιών μετ' ου πολυ ο μεν εἰς το στρατοπεδον, ο δὲ εἰς se πολιν ἀνεχωρησαν. μεθ' μέρας δέ τινας καὶ αυθις προσελθων καὶ συνδιημερευσας αδτε ν ἐξω γενομένει τῶν τει- Io tιον, πεισε προσχωρῆσαι βασιλεr καὶ τὴν πολιν παραλυναει-εἰ δὲ εἶχε πεπεισμένον αυτον ati ἐν 'εισο κατέλιπεν αυθις αντος δὲ προς βασιλέα παρα τὴν ταν ἐστρατο-

πιδευμένεν ἔτι παραδιδοίη Καβασίλας 'riores ἀπαγγελῶν ἐχ

ρει οδευοντι δὲ Ἀντρ, ἐπεὶ ἐγένετο κατά τινα πηγην -- 25χρον αμα ρέουσαν καὶ διειδες καὶ ἡ διστον πιαν, ἐδοκε δε των Ἀπιον ἀποβαντας, Ἀριστον λέσθαι, καὶ ἀποβάντες - Ητεκλινοντο. μετα πικρον δὲ καὶ ο Καβασιχας σπουδῆ ορατο προσελαυνων, καὶ ἐπειδὴ ἐγγυς ἐν πρίν τι φθέγξασθαι -- τον Αοιομαι' ὁ μέγα δομιστικος εἶπε σοὶ των σαίρων μεμ-Mγφομένων καὶ πολ λῆν κατχπορουντων εὐκολίαν τι προς ἐμὸπολέριιον δοκουντα bou, μηδὲν κων ἐνέχυρον ἀσφαλείας, ἀπερισκέπτως ουτω το δοκουν φοιτῆς βουληθεὶς εργοις ἀπο-

δε αι. ως οὐκ ἀεια, ουδὲ θρασέως, ἀλλ εο εἰδως τινι

πιστ ει σεαυτον, τὰ δέοντα ποιεῖς, ἐκείνους μὲν καταλιπειν

Ir. μγγο em. D. P. pro 'μπε. a 5. ἀμαρμυσαν Iegebatur. oratione domesticus flectere non potuit, ut se urbemDe imperatori dederet tamen animum eius terruit, ne existimaret sub imperatore vivere Plane desperatorum ne obsessum mori subieetione optabilius esse dictaque salute, cum paulo post tertium se affuturum praedixisset, uterquε quo ante se receperunt Lapsis diebus aliquot, adest, et cum eo extra muros die consumpto, persuadet tandem, ut in fidem imperatoris, urbe

tradita, veniat. Ita ,ersuasum hos relinquit ipse ad imperatorem ad Artam castra habentem, abastiam Rhogum traditurum nuntiaturus, ire pergit. In itinere hi ad sontem quemdam aqua rigida ac pellucida ha tuque dulcissima manantem venit, placuit ab equis

deseendere et corpus cibo reficere. Descendunt ac recumbunt nec mora longa et Cabasilam propere adequitantem conspicantur. Quoiam Vicino, priusquam verbum ederet opinor, ait magnu domestieus, te, aliis quintantibus ae nimiam facilitatem tuam accusantibus, quod ad me, qui hostis esse videor, nullo securitati pignore anilneonsulto , ut apparet, adeas, volentem licto ipso docere, quod non imperite neque eonfidenter, sed probe sciens, ui te credideris et

eui ossicium praestes tuos quidem cum stultis eositationibus reli

582쪽

A. Qi33s ἀνόητω ἐνθυμουμένους, παρ' ἐμῶς δὲ ἔκειν, ους κειρ-- των ααλλων μαλλον πιστοτέρους ' ὁ δο εἰ μη πρῶτος, ἔφασκεν, -

τος ἀφῖκτο μετα τους ἐκεῖ 'θέντας λογους, ου πιστευσαε α ρρδιω μη τινα τῶν λογων ἐκείνων πελον ἐλθεῖν -- των γαρ αυτῶν et 34ῖν προς ἀλλήλους ειρημένων, καταλιπωAαυτους, ἔκω παρα σέ ' αντος δ' ἄν εἰδείης ,τι πραπιεν

βέλτιον ἐμὲ, και ἡ προς βασιλέα ἔκειν αμα σοὶ ἡ ἐκταν

μένειν, χρις αν αντος κελετης. ἐγὼ γαρ, εο ισθι, βασιλετμὲν ου αν ποτε προσεχωρησα, ἀλλ', οπερ φην προς ἐκ-- νον μαλλον αν ἀποθανεῖν ειλομην η ἐκείνιν χηοχείριος γενέ-Ioσθαι τῆς σῆς δὲ φιλι α ηττησθαι παρα πολυ ομολογῶ, αἰ visi τουτου γε νεκα ἐριαυτον τε καὶ πολιτας ἐν μιρικέναι τοὐς

D ἐμους, σθ' α σοι κατὰ γνωμην, ἐξεῖναι πραττειν περὶ ἡμας' 'O μέγας δὲ δομιστικος πολλὴν αυτ τῆς εἰς αυτον εννοιας χάριν ὁμολογῆσας, εἰς Ῥωγἀ ἐκέλευεν αυθις ἐπιέναι, ως την is υστεραιαν αντο μετὰ των βασιλικῶν ἀφιξομένου δωρεῶν καὶ αυτον τε καὶ τοὐς αλλους παραλη νομένου. ὁ δε πει

εἰς αὐθις μανῆλθεν εἰς P. ἐκεῖθεν δὲ Ο μέγας ὁ μιστικος εἰς βασιλέα ἐλθὼν καὶ περὶ Καβασίλα καὶ 'Pωρους

ως προσεχώρησαν ἀπαγγειλας, ἐπιτραπείς τε παρ' ἐκεινονaoο- αν δίκαια καὶ συμφέροντα εὐποιῖα ενεκα πρασσειν προ αντους, εἰς την στεραιαν αδλ εἰς Ῥανγο ἐλθων, εἰ εδέχθη τε παρα τῶν 'Pωγιων τὴν πολιν παραδοντων, - αντος κάστε κατ' ἀξιαν τὰς βασιλέως παρέσχετο ευεργεσιμ'

ruere et ad nos, quos aliis fideliores iudieasti, advenire. Besponit cabasilas, nisi primus ipse post sermones Rhogi habitos advenisset, difficile rediturum fuisse, neminem eos ibidem dictoriim nuntium accepisse. His enim ipsis inter nos prolatis, inquit, relietis illis, ad te advolo. Tu noveris quid me facere melius sit -- eumne ad imperatorem progrediar, an hic, quamdiu iusseris, subsi stam Ego enim scias velim , nunquam imperatori me dedidissem tae quemadmodum illi dixeram, mori quam ei subiici maluissem. In amore autem lui prorsus me expugnatum confiteor proptereaqrae me ipsum cum civibus tradidisse, ut integrum tibi sit, de nobis statuere quod voles. agnus domesticus, tam benevolae voluntati actia gratiis ingentibus, Rhogum Cabastiam remittit se erastina luee cum donis regalibus venturum ipsumque et ceteros pro imperatore in Potestatem accepturum. Inde ad imperatorem tendit, de Cabasi ae Mogo, quemadmodum se tradidissent, commemorat nactusquctauetoritatem aecumque iusta et commoda duceret in illos bene

eentiae causa tonserendi, die aequenti Rhogum init quem Rhosii urbe tradita accipiunt: ipse dona imperatoris, ut quoque dignumerat, distribuit, assumtisque, quorum inter eos praecipua agebat

583쪽

-μπαραλαβών τε λων του μαλα υν λογιν Καβασίλα . t 33s , - αντοῖς βασιλέα με προσκυνήσασί τε αυτοῖς καὶ ω- P. 314 μολπηκοσι τὴν δουλειαν καλο βασιλενς με, νε- λογοις η-μέροις καὶ προσηνέσι καὶ τῆς προς τὰ βελτιο μεταβολῆς

5ἐπήνει καὶ προς ευνοιαν μαλιστα προσηγετο Καβασίλεις δὲ τοῖς μῖν ἄλλοις ἔφασκε προσήκειν τον προς βασιλέως ειρημι νον λογους, αὐτῶν δὲ μ' εἰ γαρ τι καλειργαστω τῶν καταγνώμην βασιλεῖ, ου ἐκεινε μαλλον ἡ μεγάλε δομεστίκε λ γιζεσθαι τὴν αριν ἐκεῖνον μis γαρ , σπερ επεισι τε ἐ αρ-ioχῆς αντον καὶ προς βασιλέα ει 'Poπω ἐλειντα ειπεν ως μαλλον- ελοιτο ἀποθανεῖν εἰπο βασιλέα γενέσθαι αδλ Bτῆν σνν καὶ ὁμοίαν γνώμην ἐσχηκέναι ἄχρι προτεραιας - γνοεῖν δὲ μω τοὐς μεγάλου δομεστήκου λογοι κατάκρας ha di is, ἄναντια πραξαι ἀν προειχετο - ἐκεῖνο δὲ εἰδέναι μον-a5σαφῶς, ἡ δεσμωτης ἄχθείη τοῖς ἐκείνου λογοις, νεομην τε ἀντ τῆς προτέρας ἐσχηκέναι νυν, ς ουδ ανει τι καὶ γένοιτο, εως ν περιῆ, τῆς προ αντον τε βασιλέα καὶ τον μέγαν δ

τοὐς λογους ἐπαινέσας ὁ βασιλευς, λογοι τε φιείνετο πολλοῖς

Δοτὴν πραοτητα ἐπιδεικνυμενος αὐτὴν ευμένειαν τὴν προς--τον, κα τω μεγάλου κονοσταυλου ἀξιώματι ἐτίμα, καὶ τους

ἄλλους ἀναλογως. οἱ πολιορκουμενοι δὲ κατὰ την Ἀρταν Καβασίλα καὶ λογίους ορῶντες προσκεχωρηκοτος βασιλεῖ. νβριζον τε εἰς αὐτους ἡ προδοτα των κοινῆ λυσιτελουντων

4 παι τοτ πρd legebatur ro ' γὼ ed. P. recte ei. V. existimatio, simulaue Cabasila imperatorem adit, quibus sublectionem profitentibus leni oratione respondit et ad se uiligendum mirisce illexit. Cabasilas eius verba in alios, in se minime quadrare autumavi quamquam enim gratum aliquid ipsi fecerit, non sibi magis quam magno domestico ob id gratiam deberi. Se enim, quod ab initio statuisset et imperatori uogum venienti amrmasset, malle mori quam denuo illi subesse, id ipsum eodem plane modo usque ad diem hestemum in animo fixum habuisse. Nescire autem, quomodo sermone magni domestici omnino devictus, decretum suum fregerit. Illud solum pulere scire, verbis magni domestici iniecta sibi Vincula, quibus duceretur quo is vellet; et nunc priori contrariam induisse mentem, ut quicumque casus extiterit, quamdiu spiritus suppeditavcrit, ab imperatoris et magni domestici amicitia nunquam desciscat. Haec locutum Cabasilam laudibus ornavit imperator et multis respondens humanitatem ac propensionem illi suam ostendit: ae ipsum quidem magni Contostauli honore, alios pro portione aliis ornamentis cohonestavit Artae obsessi Cabasilam et Rhosios ad imperatoris auctoritatem rediisse co Oseeutes, maledicus eos ut

584쪽

A. 133s καὶ meo Bέκα κερδῶν τὰ κοινῆ συμφέροντα προιεμένους, κώπολλὴν κατεγίνωσκον τὴν μοχθηρίαν καὶ τὴν φαυλοτν ζα -- τοῖς τιον τροπων. ἰσάν τε Ουτω παρεσκευασμένοι, - ἐνδώσοντες προς τῆν πολιορκίαν ουτ φοβω τῶν ἐκ του πολέμον D κακῶν ουν που, σεσι μυρίων παθῶν. svus, ς' ου πολλαῖς δὲ στερον μέραις μετα τὸ 'μηοος

προσχωρησαι παρα τας πυλας υρτας o μέγας δομωτικος

προσελθών, εἰς λογους ἐλθεῖν μεῖτο ΒασιλΛζη ἐπιτροπευοντι

αυτῆς. ἐλθόντι δὲ και aura προ τῶν πυλῶν, Ου δέον φασκεν αὐτους νουν χοντας καὶ λογισμοῖς χρωμένους, οντεoro P. 3i5 3 ερεσθαι ἀλογως, ἔστε μητε προτερον βουλευσασθαι τι των δεοντων, καδεο παραινουντος καὶ ἐμου, μῆθ' υστερον μεταβάλλεσθαι μαὰ τὴν πειραν τῶν δεινῶν. εἰ γαρ, τε πρῶτον προς μῶς ἡκομεν, πρὶν αρξασθαι πολιορκίας, ἐμοὶ παραινουντι τὰ δέοντα ἐπειθεσθε, αυτοί τε ἄν ἐτε τῶν ἐκ τῆς x is λιορκια κακῶν ἀπηλλαγμένοι, ἡ τε χωρα Πεντος ετ ονσα διεσώζετο ἄν μῖν, ἀφ' ς αυτοι τε οἱ δυνατοῖ ειχαε πολ-λας προσοδους καὶ ὁ δῆμος ἀφθονων ἀπέλαυε τῶν ἐπιτηδεί- ων. ν δὲ μῶς τε αἱ προ μι ἐκλελοίπασι, διεφθαρμένων B τῶν κτηματων, καὶ ο δῆμος ἐνδειρ κινδυνευει ἀπολέσθαι τα et

λέμιον et ετέρου--υουν συμβαίη ἀπολέσθαι, kτέρωθέν ποθενον 'διεν ἐστιν ἰάσασθαι την ενδειαν. o τοι ειγε μάλατταδεην τροπιν δ' τινι ἀναστησοντας ημ α ἐκ τῆς πολιορκίας

eommunis emolument proditores et qui propter ompendia Propria communes utilitates in postremis ducerent, Incessabant ac pro ne quissimis Ignavissimisque mortalibus damnabant, erantque sic animati, ut quamvis obsiderentur nec tantillum tamen vel timore a. Iorum bellicorum vel promissione millium honorum vellent cedere.

36. Non diu post Rhogiorum deditionem magnus domesticus ad portas Artae gradum ferens, Basilitetis praesecti alloquendi copiam

Petit. Quo ante portam exeunte, domestieus ita coepit: Non posetebat vos intelligentia consilioque praeditos, usque eo caeco raptam impetu, ut neque antea, quamquam hortante me, quidquam ex usu deliberaveritis, neque postea, suadente malorum experientia, sententiam mutaveritis. Si enim, quando primo adventu nostro, priusquam obsideremini, mihi recta monenti paruissetis et ipsi nullum ex obsidione detrimentum pertulissetis, et ago Vester, ex quo et os optimates largos reditus et plebs rerum victui opportunarum uber talem percipiebat, integer vobis intactusque servaretur. Nurae et

O propter illatam possessionibus vestris calamitatem vectigalia defeeerunt et plebs ob egestatem proxima est interitui. Nam urbium Mediterranearum inopiae aliunda quocurrere, si agrum euum aut

585쪽

HISTONARUM II in sis

5ραλογον ἐξ οὐρανου πρὸς σωτηρίαν - πραχθείη, s του

πολιορκεῖν et μας πείσει ἀποσχέσθαι, στε ειὸς προς τῆ χω- ρι καὶ τὴν πολιν ωμα προσαπολεῖν. -υμαζα δε μων, εἰ cτοῖς αυ- η καὶ μείζοσι κακοῖς ἐνεχοριενοι Ῥωγίοις καὶ μέλλοντες se ἀνάγκης -- ουδέπω βασιλεr προσχωρεῖν αντοι

Ioοὐ μονον ου ἐπαινεῖτε ὁ καλως και συμφεροντως αυτοῖς βεβουλευμένους, ἔτι πρῖν εἰς σχατον κινδύνου ηκεαν -ορίαν

καὶ ἀφέλειαν ἐπορίσαντο αυτοῖς κ τῆς μεταβο- ἀλλα καιωβρεις καταχέετε αυτων πολλὰς, - ου τῆς ἄντ3ς μῶν βοτλίας εῖλοντο εἰναι κοινωνοί. καίτοι σκώνασθε λουτε δίκαια --

15τε συμφέροντα ουθ' ἐαυτοῖς Ουτε τοῖς ἄλλοις Ἀκαρνάσιν αυτοι ποιεῖτε τῆς αυτῆς ἐχόμενοι ἐννοίας. -υτοί s γαρ ἀπολώλατε διαφθαρέντες πο - πολέμου, καὶ ταῖς αλλαις πόλεσι λάβ' ον μετρίας αιτιοι κατέστητε, καίτοι γε μῖν βασιλέως ν

συναποστάσαις. στρατιὰ γαρ ἐπ ξένης διατρίβοοσα κα μ' -λιστα τοσαυτο τὴν μὲν πολεμίαν κείρει ἀφειδῶς ἐκ δὲ τῆς συμμαχίδος καὶ οἰκείας τρεφομένη, λιμ αντῆ αἰφνίδιον

uo. Pro ἐκ legebatur ἐν quod eorr. d. V. Hic quaecumque eladea amixerit, non est facile. Quamquam si

maxime liceret, nobis aliquo modo obsidione deputiis, secure avere, ne iis quidem ob aeeepta damna videlicet 'obis ipsis utilate con suluisse, a sapientibus videremini. Atqui graviora prioribus an Po-aterum exspectanda sun Non enim est, non est, anquam, ' Muuid praeter opinionem de caelo ad salutem vestram exped eudam lmpetretis, quod nos ab oppugnatione revocaverit: ut os cum agro urbem quoque amissuros verisimile fiat. miror autem, auod, cum iisdem vel gravioribus euam malis quam Rhogii exerceamini et Ve- Iius nolitis propediem in imperatoris ius ac potestatem Ventur sitιε, non solum eos, ut qui sula rationibus bene honesteque prospexerint, dum antequam ii extremum laetaberentur discrimen, salutem steommodum consilii mutationes sibi quaesierunt, non commendet sosed multas potius contumelias in ipsos effuderitis, quia temeritatis

ac stultitiae vestrae socii esse nolueriant. At enim 'nxue 'ni. Numii per quam iniqui, quam damnosi et vobismet ipsi' et 'eliquis Acarnanibus sitis, dum in hae cogitatione persistitia. Ipsi quippe bello consumpti periistis, et aliis oppidis, tametsi desectionis Vestrae haud parricipibus, noeumenis non vulgaria invexistis Exercatus enim ac praeserum tantus, in extera regione haerens, ostium 2

inclementer depopulatur sin autem AE sociorum suaque IroVinci

alimoniam eapiat repentina illi famem inducit Asius Porro in '

586쪽

A. Qi33sπάροι- ,δικεω δὲ τα ἔσχατα, ἀντὶ τῆς Ῥωμαιων βασιaειας, σχεδον αυτοῖς ἐκ των καισαρος χρονων πατριδ εστι, τὸ V a 3 αρανσι- αυτοῖς ἀνθρώπων βαρβάρων ἐπάγοντες ἀρχῆ .

κοφορος γαρ περ υ μάλιστα αυτοὶ ιεσθε τον πολευκον P. 316αιρεῖσθαι, ουν ἡμῖν Ουθ εαυτή οἷος τέ ἐστιν ἐξαρκεῖν προατὸν ἐλευθεριαπι Ἀλλὰ αραντινοις προσφυγων τῆ ἐπιώσαι δυνάμει Ἀκαρνανιας βασιλέα ἐξελάσειν. τουτου -- δυνήσεσθαι μσθαι, αυτον εἰκος, ovi εἰ δυνήσεται, ἄνευ πό- γην μεγάλων καὶ κινδυνων. τους δε πολεμον τοιουτον πυ-- προς βασιλέα ἀναδεξαμένους. εἰ κρειττους δυνήσονταιto γενέσθαι ου οἰε- μὰς τῆς ἀρετῆς ἀθλον καὶ των ἀγω- νων σχοσειν τῶν πολλων; vc αρα δοξετε Ἀρθῶς φρονεῖν.

ἐγω δὲ εἰ καὶ καθ' αττους ἡμεῖς Ἀκαρνανίας τῆ ἀρχὴν ν κηφορφ. δυνασει περιποιεῖν. ἀδικουντας ἄν τι μέγιστα βασιλέα ἀπέφηνα μἄς Ἀγγέλους me ον ἀπο βαρβάρωνis

'Aκαρνανιαν ἐλευθερωσαντας κτησασθαι συνέβη τὴν ἀπῆν, ἀλλ' ποχειριον οντας 'Pωμαι ων βασιλευσι καὶ παρ' ἐκ- νων δεήσιον. ρχὴν τῆς χωρας ἐπιτετραμμένους, σφετερισ*

ua βασιλέα legebatur. quissime, qui pro Romanorum imperio, quod a Iulii Caesaris serme temporibus psis patrium est, Tarentinoriim, hominum barbaroriam, dominationem introducitis dicephorus enim, cuius potissimum causae Boc bellum vos militare profitemini, ad libertatem neque vobis neque sibimet pariundam satis habet rium verum ad Tarectinos cum e iugerat, inde adiutus ex Acaritania imperatorem se expulsurum oDiuaturino autem se posse, nec illos fas est opinari nec si poterunt, sine agni laboribus periculisque poterunt. Qui igitur tale bellum pro vobis adversus imperatorem gerendum suscipient, si superiores evadere quia erant, nonne provinciam vestram tamquam virtutis certaminumque mul- .. I 'φθὴ bituro' rbitram vi Non recte sapitis, si hoc non crevitis. Ego veru, etiamsi per vos Nicephoro Acarnaniae principatum .equirere possetis, in imperatorem iniuriosissimos esse pronuntiarem. AEngeli uim non a barbaris Acarnania asserta, principatum consecuu8unt sed a tum subiectam Romanorum imperatoribus, cum ab eis annuat eius procurationem aborent, propter bellum, quod Latiui

n or enim e contraxi Acarnauiam autem Anseli aliique alias

587쪽

anoιήσαντο αυτοῖς - αλλοι ἄλλας τῶν ἐσπεριων ἐπαρχιῶν, ῶν ἔκαστοι. δευον ἐπιτροπιυοντες, δια τὸ βασιλευσι ρομαίων δίοδον ου ειναι προ αυτους δια Θρακης καὶ Μακεδο- csνίας ουσων πο -τινοις. στερον δε-τεσι πολλοῖς reo τῶν

Παλαιολογων θυνομένος τῆς ' μαιων βασιλειας, ατίνους μὲν αυθις του θεου συναιρομένου, τῆς ρομαιων ἐξήλασαν

aoναντο ἀπολαβεῖν, ἀλλ' ἄδικα καὶ βίαια ποιουντες, ἀπεστέρουν καὶ στρατια πολλάκις ἐπ' ἐκείνους πέμφασιν πλα ἀντήροντο καὶ τοὐς περιοίκους συμμάχους ἐπήγοντο βαρβαρονδε τον βασιλευοντα δὲ ν ἐπιστρατευοντα πιεῖν αὐτῆ νωθεν ἐπι-Dκουριν δουλωσάμενον ουκ ἀδικεῖν ν τις φαδε τὴν τέρων 15παραιρουμενον απὸν, ἀλλὰ μάλιστα τα δίκαια ποιεῖν ἀπολαμβανοντα την πατριναν. εἰ γαρ ικηφεριν δίκαιον - ἐκ προγονων οὐ πολλῶν οντων την ἀρχὴν κατάγεσθαι, πολλόν μαλλον βασιλεῖ των ἐζ χῆς βασιλευσάντων 'Pωμαίων σι ομνι κατα τον λογον τῆς διαδοχῆς. εἰ δε τὸ του χρονον-μῆκος ἀξιοχρεων δοκεῖ πρὰς δικαίωσιν μῖν, στε ἀνακτίαλονέομενοι τῶν οντωπι μαλλον γαρ διά τουτο δίκης ἄξιοι, ἔτι τοσουτον χρονον δικεῖτε. εἰ ουν μηχανη τε νειμι τοαλωνα οὐ δυνασθε διαφυγεῖν, εἴ τε καὶ δυναμις μῖν παρῆν P. 317

1. ἡπεχωρησε προ σω. Theodoro Laseat imperatore designato,eirca Nicaeam Bithyniae. ED. P. oecidentales provincias, quarum praetores erant, albi subdiderunt r ropterea quod Romanis imperatoribus, Thraciam et acedoniamatinis tenentibus, ad illas transitus non patebat. Tandem post a Nos Plurimos, cum imperium Romanorum a Palaeologis regeretur, Latinos, Deo opitulante, principatu depulerunt et Asiam atque Europam, Quousque imperabant, iterum coniunxerunt Acarnaniam ab Angelis frustra repetiverunt, qui per vim et scelus eam retinentes, saepius contra se missis exercitibus, cum vieinis barbaris ad auxilium invocatis restiterunti Imperatorem autem hunc, qui nunc oseaelesti sultus ope armis subegit, nemo iniustum esse dixerit, dum alios imperare non patitur, sed iustissimum , qui paternam hereditatem reposeat. Si enim aequum est, Nieephorum a maioribus haudi multis principatum deducere, quanto aequius imperatorem, imperatorum, qui ab initio Acarnaniam tenuerunt, nepotem successoremque legitimum 8 Quod si longinquitatem temporis ausae vestrae satis patrocinari ensetis, scitote vos falsum ratiocinari nam ob id

magis supplicio digni estis, qui tamdiu in faetenda iniuria persev vaveritis. Ergo si nulla fraude evadere potestis, quin convineamini,

588쪽

νεῖν, τί δε ἀνηνντα πονουντας τὴν κακοπραγίαν ἐμιτείνειν

ἐαυτοῖς, καὶ μὴ πειθηνιένους ἐμοὶ τα βελτίω συριβουλευores, σφισι μὲν αυτοῖς α&ίους γενέσθαι μεγάλων ἀγαθων, μας μ

μενοι ὁτι δὲ ἡ ἐριὸ παραίνεσις συμφέρουσα ἡμῖν, ἐυστεχρήσασθαι συμβουλοι τοῖς συγγενέσι καὶ σαίροις μῶν Pa --οις, ο ἐμοὶ πάντα ἀναθέμενοι τὰ κατ' αὐτους, οσης πιμωλαυσα ευνοίας καὶ προνοίας τῆς προ βασιλέως, μαρτνρ - σουσιν αὐτοί. εἰ od καὶ τρια τὰ μέτερα νάθησθε ἐμά, ro asέεισεσθε καλαλ ως δε ει καὶ δικαίεν καὶ δυναμένεν υ ποι- ἐπιστευσατε ἀνδρί. ἀπολογίαν μὲν ον ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις ἀπαιτεDi δίκαιον H, τῶν πλειόνων τε ἀποντων καὶ μων ἀμελετήτων προς τους που οντων ἐκκλησίαν δὲ ἀθροίσαντες καὶ βουλευσάμενοι περὶ τῶν δεοντων, ἐς τὴν στεραίαν, sει δοκεῖ, ἀποδοτε τὸν λογον ' O μεν οδν εἰπών τοιαυτα προς Ἀρταίους, ἀνεχωρησεν εἰς is στρατοπεδον, Καβασιχαν κώτους αλλους Ho ou διαλόγεσθαι αυτοῖς καταλιπών, ως ἀνωπ' ἐκείνων μάλιστα ἐνάροιντο προσχωρεῖν, βασιλεr ' ἔρ-Cταῖοι δὲ ἐκ των πυλῶν ἀναχωρ σαντες, ἐκκλησίαν λοι-ντο καὶ ἐπεὶ ἐφαίναο αὐτοῖς τὰ πραγματα εἰς τέλος ἡξοντα -κἀγαθὸν ἐδέδοκτο διὰ μεγάλου δομεστίκου προσχωρεῖν τήν βα-οιλεῖ καὶ ἐς τὴν ἡστεραίαν προς της πολεως γενομενοι ταμπῶας, ἐπε ira μέγας ηιωτικος παρῆν τον λογον ἀπαμet si viribus ad imperatorem Acamania itelendum valeretis, non possetis tamen iniuriae opinionem ess agere, quid, quaeso, inaniter aborantes, miseriam vobis produciti. Quin mihi salutaria monenti obseauentes, et vobis uberrimum ruetam adipiscimini et nos a tantillo labore, quem vobis edomandis sustinebimus, liberos esse sinitis' Ceterum cohortationem meam ut non inutilem robus vestris, Rhogii cognati ac socii vestri testabuntur, si eos adhibere consiliarios Volo ritis: qui cum in arbitrio meo sua posuissent, quanta cura benev Ientiaque ab Imperatore dignati sint, ipsi loquentur. Si item vos Vestra mihi permiseritis, emeiam ut ea homini verae et iusto et qui henesaeere possit, permisisse praeclare intelligatis. Responsionem in Praesens non postulo, quando maior pars abest et vos ad respondendum pon estis meditati. Ubi et eonventu de summa rerum et beraveritis, erastino die, si libebit, respondete. His Artaeos allocutus, in castra rediit, Cabasila et Rhogiis quibusdam relictis, quorum imprimis sermonibus ad imperatoris obedientiam reducerentur. A tae a porta digressi, concilium convocant, in quo , ut res ad finem Mon bonum spectare visa est, placuit sequestre magno domestie ad

imperatorem trinaire. Itaque aia inero pro porta urbis nante. do-

589쪽

γαρ εἰδοτε πολ- ξδη χρωον ἡπὸ τοῖς is πέλοις ἀγομένην

5καὶ τῆς 'Pωμαίων πανταπασιν ηγεμονίας ἀποτεσμημένην, --ν δὲ ὁρῶντες βασιλέα καταδουλωσάμενον αὐτὴν, -κηφορον D- τον παῖδα παντάπασι τὴν ἀρχὴν ἀποστερ σαντα παπροθεν

προσηκοωσα αυτεν, ἐκεῖνον τε ἀδικεῖν oώμενοι καὶ αυτους ἀγνωμοσυνν' φλειν την ἐσχα ν,- μὴ πάση δυνάμι συνα-r of μ χικηφορι προς την κληρονομιαν του πατρωον κλο- ρον, - εργον πέστημεν τουτ κοὶ τὰς πολεις βασιλέως ἀπο- στήσαμεν ουδὲ αυτον οἰομενοι ποι σεσθαι τοσουτον ἐν δεινῆεἰτην ἐκ πολλῶν ηδη βασιλέων μὴ προσωσαν et ' μαίων περιονία γην, καὶ vae αυτου φ ετέρου ἄγοιτο, ἡ μάλιστα i5προσήκει κατὰ τὴν διαδοχὴν νυνὶ δὲ ἄοτο ορῶντες σφοδρα καθ' ἡμῶν ἐξωργισμένον καὶ πολιορκουντα χρόνον ηει --χνον, αλλως τε καὶ τῆ προτεραία παρα σου καί τινων λήρων τῶν φιλίως προς ἡμιας διακειμένων δεδιδαγμένοι, ως ἐν δειν*Rara

βασιλευς τὴν ἀποστασίαν μῶν ποιεῖται καὶ ω παυσεται --

Σολιορκων, εἰ μὴ προσχωρήσαιμεν ἔκοντες, ἄχρις αν ἀ λιμβ ηοπλοις παραστησάμενος ἐκπορθήση, ουκέτι μένειν γνωμπνει τῶν προτέρων λογισμῶν, νει βασιλεr καὶ xx ιν μει μετηλικουτοις ἔπλα διηνεκως ἀνταίρειν, δείσαντες ριὸ α ἀναλα3. Pro δείσαντες Iegebatur δεήσαντες.

1aestim praesente et responsum poscente, Nos, nolunt, ut putamus, non ita magnis in rebus imperatorem offenssimus, nec qua Illum in nos tantum efferare debeant, ut extremam nobis emicaemintentet. Nam eum seiremus Acarnaniam a Romano imperio penitus abiunetam, plurimis annis in Angelorum potestate fuisse, et videremus modo imperatorem eam sibi subiecisse Nicephoramque puerum Patem Prineipatu exuisse, statueremus autem nos illi sacere iniuriam et nefandi seeleris reos fore, nisi eidem in patrimonio suo tuendo totis viribus daremus operam, hoe facinus auscepimus et urbes ab in Peratore alienavimus, ne ipsum quidem adeo indignaturum rati, ε Provineta, quae a multis iam imperatoribus sub ditione Romanorum non fuisset, etiam sub ipso ab alio regeretur, cui successionis nomine imi rimis deberetur. At nunc animadvertentes eum nobis summonere iratum, tamdiu obsidionem continuare, adhae heri abs te et aliis quibusdam amitas nostris edooti, illum desectionem no stram pro re iniuriosa habere haberique velle ne obsidione destiturum, donee aut fame aut vi subactos expugnaverie, nobis stat senteutia mutare saetum, nec imperatori et vobis adeo multis eo i-

sente armis resistere, unientinus no vastationem pro liber te in

590쪽

σταντες πολεμεῖν, σφας -ους τε καὶ τὴν πολιν παραδῶ-- Βριενυμ σου αυτος δ' αν εἰδειης τε τροπιν διοικησάμνος

- καθ' ἡμἁς ἡμῖν τε καὶ πατριδι τῆς ἐλευθερίας διω iri προς βασιλέα δουλειαν ἀποδει ει ς' ἐπανέσας δὲ ἄοτώς ὁ μέγας δορκιστικος ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις, εἰ μὲν μὴ προς έλκ'εφη συνετον ἡ ἀπολογια κατέλπεν μῖν, εἰχον αν αντος, ωσπερ καὐτὴ προτεραι ρ διὰ πολλῶν ου ἀδικουντα ἀποφαίνειν βασιλέα, ἀλλὰ προτερον τε no τῶν Annam ἀδικώ-io μενον πολυν ἡδη χρονον Ἀκαρνανίας ἀπεστεροκοτων, καὶ νον ωφ' μων ἀφισταμένων ου δικαιως, ἀλλὰ πῶν οτιον πώ--θαι δικαίων οντων, ora τοσουτων ἀναλωμάτων αἰ- νων πιτιοι κατέστητε υτιν. ἐπεὶ δὲ ε ποιουντες τῆς ααω-ορον φιλονεικια καὶ τῆς Ουδένα νοον ἐχουσης ἐνστάσεως ἀπι-is στητε καὶ προσκεχαγρηκατι βασιλεῖ ἔκοκτε οντες, χάριτας μνθῶ καὶ ωπὲρ μων αυτῶν ηιολογω πολλάς ενος μὲν, τι βασι λε προσεχωρησα τε καὶ ου Hi αρχαια νυμινιπε ἐνστάσει,

V.,55ἡφ' ἐς ἰσως καν ἀπώλεσθε δευτέρου δε, τι δι' ἐριον, ςαν εχω καθαραν τὴν δονὴν καὶ σώσας αυτος καὶ βασιλalio

προσαγαγών τρίτου δὲ, τι - δέοντα καὶ σφίσι αντας κώπατρίδι βουλευσάμενοι λυσιτελουντα, καὶ ἐαυτους σεσώ- 2. ἡμῶν, quod In r. quoque legit, dedi pro ἐμῶν. I7 PNἔτι legebatur ἔτι. patriam inseramus et eum ipsa simul dispereamus. Ideo bello eum Mnperatore iam supersedentes, nos ipsos urbemque Per te dedimus. Tu quo pacto res nostras administres nobisque et patriae subiecti nem istam ipsa libertate iucundiorem reddas, haud ueseies. Probata responsione, magnus domesticus. Si inquit, dicta vestra prudenticlausula terminata non fuissent, poteram , ut etiam hestem die, piose docere, imperatorem nihil contra aequitatem committere, sed et prius sub Angelis, longo iam tempore Acarnaniam per et 'possidentibus, iniuriam pertulisse et nune a vobis, qui improbe de fecistis, eum quidvis pati potius merito debuissetis, tantarumque illi impensarum ac molestiarum causa fuistis. Quia vero, ut decuit, ab importuna contentione et insipienti pertinacia discessistis, volun tartaque deditione imperatori vos obtulistis, gratias ego vobis ex Vestra causa ingentes ago. Primum, quod ad imperatorem Vo ad lunxistis nec in pristina obstinatione perdurastis, quae pestem is sitan Vobis Peperisset. Deinde, quod id per me seri cupistis, xliquid Volup nte persundar, quoniam et vos servaverim et ad impe ratoris auctoritatem fidemque revocarim. Postremo, quia hos in et patriae frugifera constituentes et vos et patriam mou3-νει -