장음표시 사용
41쪽
de apice. s. Hoc apparet syllabas longas iam tum apice signari solitas, sed credo in usum puerorum. G.
Omnia ibi permittere Videntur, Ut Nee laudun- nullam plane vel linguae ipsius ) vel O tm antiquorum monimentorum ), In Cri tis. bendo habendam esse rationem existimant. Peccant itaque, qui etymologiae nullam habent rationem. Quam praecia 1ime exiecutus est in Elymologico voSSIVS, thssauro harum rerum. G. CONVICIumscribunt adcura tiores, non conmittim, est enim quasi conuocium. I. II S. q. D. de iniuriis et famosi bellis. y cons Interpreti ad Phaedr. I. 6, Eadem ratione libros tuos quotidiano coMucio Tagitatos esse dixit QUINCTILIANUS in prologo ad Tryphonem bibliopolam. G. Probant hanc L-PIANI etymologiam FESTVS, et apud eum- dem ONIVS, quamuis hic in libello de proprietate sermoni conuicium dictum velit, quasi e vicis iocum: LAURENTIUS VALLA autem acon et vitium. Vel a con et vita Notus glossa conuicium καταβου et καταβοω, suuicior. A. Erudite LPIANI ἔλυμον defendit EN AGIUS moenit iur civ. cap. 39. F. 7 .sequ. HERES magi placet eruditiS, quam haeres, est enim ab heruS Sed repugnat modus Syllabae prioris, quae in hereclonga est, breuis in herus. G. Ita et v IACIVS obseruat V, O L ΜΕ- NAGIUA Uero p. sar id vocabulum deducere
Vtrumvis eligaS, Cribe tactum cis HERES. non
haeres Addantur tamen, quae de his similibusque etymologiis, in iure nostro traditis, disputant AEGIDI S MENAGIUS ii Amoeu iuris tu. a cap.
42쪽
c . v. et V. C. CAROLUS ANDREA A VK
Rus in Opufetilis de Latiuitate eterum retorum. Talia qui negligunt, satis ostendunt, parum sibi curae 1 Te scribendi κριβειαν. Distinguenda tamen cum cura sunt monimenta vetera, iunios intellige et inscriptiones, e quibus hodie tantundem fere discitur,
quam e libris. De Unoquoque genere Commendabo tria opera, paruum, maius et mari mum. . a CHRYSOST HANΤHALER
ercitationes faciles de numis veterum pro tironia huS. Norimb. IT 35-qI. ParSI-III. DE ZECH. SPANHEΜI Di sertationes de usu et praestantia numismatum. Lond. 7O6. f. U. Vol De cuius contentione cum V D 1 ad 3. II. ser, Pssimus C ΙΟ. IAC GES NERT numismata antiqua, quae laboribus VARIORVM ex Regiis aliisque umbmatophylaciis edita sunt. Tiguri 1738-qO. f. Devit demum numos, expectantur eorum eXplicationes. H. α GVI L. FLEET-woo Iiscriptionum antiquarum Syllage. Loui
Thesauro veten inscriptio rMu in praecipuis eas undem colistrionibus hactenus praetermissarum. Medio 17 30-42. Tom. Ι-IV. G). Adcuratissimam plerrimque scribendi rationem sequuntur
numi, ut recte docuit EZECH. SPANHEMIUS
de tu et prae tantia numi mallim disi. H. p. 8a. Ast in marmoribus saepe aberrant indocti lapicidae, atque opifices semigraeculi. y Nempe litterat opi1fices fere erant ex Graecia. G. QuiSenim scriberet sc AENA, projcena, TEMPTA
43쪽
RE, pro tentare, EPISTULA, pro epistola Et tamen haec passim leguntur in hipidibus. Deinde in marmoribus vetustissiniis naulta exstant, quae passu emolliuit elegautior aetas. Undo frustra esset, qui X columna illa rostrata v ILLI I quam Xhibent L IPSI UA Antiquar.
Lectiou. L. IJ, Iq. RUTERU S p. 4Oq. FLE ET Wo O p. 66. NICO L. FUNCCIVS d Orig. et puerit L. L. c. s. P. 298. sq. FLORUS HEGERI 2, 2. P. 226. et G R AE VIT, Vbi etiam adiectus ostcommentarius, quo illam illustrauit 1 ACCO-N1Vs etc. Go orthographia petere exemplum sustineret. Suno iam sua aetate in multis muta tam esse veterem scribendi pronunciandique rationem, quoniam quamis Viuit, ins ua mutatur, G. eXemplis quibusdam demonstrant 1-CERO in Orat. S. et QVINCΤILIAN Vs in Institit orat. lib. I. cap. r. lib. VILLI. cap. vis. Equibus locis et multis aliis Grammaticorum prae sertim veterum intelligimus, non tantum Veteri rem pronunci audi rationem funditus sere intemiisse apud nos, sed multa etiam in Orrhographia.
immutata, quae magno tamen auctores habent
G. Exiniuibus omnibus sane Colligimus, e monimentis antiquis numo praeserendos ossi lapidibus ex his vero eos, qui nupea aetate positi sunt, antiquissimis et recentioribus publico au tem clarorum virorum nomine scriptos priuati R. et a vulgo possitis, esse ante Jhabencos. Idem etiam dicendum de orthographia, quae in codicibus Asta obseruatur. Sunt echis quidam an liqui, quidam saeculo nono recentiores. Illi partim emendati, partim inemendati. Unde aeno sub calcem legas contuli, emendarsta recinusu
Se hanc ipsam formulam cum reliquis describe re solebant etiam librarii in pti Timi, imperitissimique. Quare non simpliciter fides haberi illis potest. G. Vide FONTANIN Vindic diplom.
cap. I. S. T. Horum et X antiquis pauciores
44쪽
sunt. Nam plerique scripti a librariis indoctis,
qui bibliopolis opera locauerant, et de quorum oscitatione conqζleruntur 1RAB lib. XLIL p. I 0. et GELLIVS GR. Attic. lib. VIII. cap.uo. Ss codices optimi quoque Latini quantum ad accurationem vix comparandi editionibus etiam vitiqsis: Sed ob id ipsum, quod habuere scribas imperitos, de digni sunt, ubi recte. Hoc etiam valet it De Uirgilianis Codicibus, Vaticano, studio Io Bottario 741. f. et Florentino per Pe. r. ogginium I 74 I. . editis. y Melior fortuna usi sunt libri Graeci, plerumque nacti scribas non illiteratos, interim quam Varie etiam hi corrupti fuerint descriptique vitiose iam olim, Videre potest, qui vult, et in rem praesentem venire apud Galenum, qui libros quosdam Hippocratis interpretatus multa obseruauit, quibus usus est o Clericus in Arte Critica P. III S. LC. 6 sqq. G. Post saeculum 111 immo et an tea, monachi hunc describendi laborem occuparunt, iique plerumque indoctissunt. Quare pauciores tantum illi veteres, a viris doctis recogniti atque emendati in formandis orthographiae regulis aliquam utilitatem praestant. Vitiosissima scribendi ratio obseruatur in monimentis Christianorum s plebeiorum et obscurorum sere hominum G. a quorum imitatione omnino abstine
Regulanis Obseruandae ergo quaedam regulae, quos se , tum de ras, earUInque missatione, tum de abbreviatione et diuisone VOCUm, Um
de ipsis ot ulis quibusdam, quae perpe
stui obsis, Ad litteras maiusculas quod attinet, innis ii scribendis eo tutius veterum sequimur
45쪽
scribendi rationem quo Certius Constat, antiquos vi aliis, quam characteribus maiusculis ' esse usos.
Ex votorum itaque monimentorum conet templatione hae sere Colliguntur regulae. I. Cauendae sunt formae litterarum, auarun3 nullum in antiquitate exstat exemylum. Tales
sint litterae J vel 'pro I, Uiro U AE pro AE.
Hoc ita esse offendunt praecepta Grammaticorum de diaeresi et synaeresi, de pariete, abiete trisyllabis etc. G. V enim iit seras ex Gothico charactere est, ut patet X AB ILLO NI de re diplomatica I, II, 4. . T. Reliqua formas typothetae inuenerunt. A vel Ol quamuis in numis quibusdam contrahantur ob sputii angu
stiam, in iisdem tamen numis tint AD AL, AN T. AIq. I A L. aliaque in unum contrahuntur,
quae tamen nemo temere imitaturus est. Vid. GL GAR II Orto Ur Lat. p. IS. 9.Ιl. In litteris est culis una littera altera Maior haud ylo Sm exomplo ergo scribitur Av-CTOR IOANNEA, multoque magi ridiculum est, si omnia vocabula a litteris maioribus auspicemur, e g. o UA; IN TAE R Ι-R orum . Id quod uolari ullos diligenter obseruare video. Bibliopolis, eorumque
de pulchritudine notioni, quati haurire ipsi ab emtoribus solent, intΗrdum se aliquid eruditi tribuunt. Et qui ni ci. Ast solebant tamen
Veteres duple I plerumque contrahere indi Nimum, et hinc scribere DEICITO SVLPICLQuin et I quantitates longum reliquis characteribus grandius pingi consueuisse nouimus. Hinc illa AP ΤΙUI, pro CAPTIM , LUDIS pr LV Dis et smilia. Prius quum aetate Auguste paene perpetuum sitille doceat HKNR NORIS IUS
Gu0taph. PM . τὰ sine adsectatione et nobis aliquando imitari licebit.
46쪽
III. Maiusculae litterae minoribus non sane miscendae, si initio, vel oratioins, vel periodi, vel nominis proprii. Unde falluntur, qui omnia substantiu litteris maiusculis distinguenda putant,
scribentes V. c. Tollebat lumas Aura volitantes. Pinnasque per Maria Sytinra torquebat. y Angli omnem emphasin, etiam in adiectiu1 aut e bis adeo, maiulcu is indicant. G . Nec adeo nece11urrum est, ut titul hono is scribantur litteris maiusculis, veluti eii , PrincepS, Dorninus. Quamquam enim jon ini dandum sit opinioni
saeculi elegantius tamen scribes REX, PRINCEP S, Miam S. Quod et tunc obseruandum, si compellandi sint vita illustres tun enim elegantius scribes ΤΚ, TUI, VIR ILLUSTRIS,
quam miXto scripturae genere, Te, Tui, Vir IIIu-sriS, CELLARII Orthogr. p. 76 seq. Ad 'A
tionem armen et hoc redolet, si in adiecti uis gentium nomina designantibus a litteris maiusculis abstineas, cribaSque germauicuS, graecuS, francicuS, pro GermanicuS, GraecuS, Francici S. Sunt enim et haec nomina propria. Cum totum hoc discrimen sit instituti recentioris, tamur ea in re ratione eorum, uti probari Vide muS, Cum libertate, et in alios, qui aliud sequuntur, modestia, cum nihil sit putidius, quam serio de talibus contendere, aut lauream petere ex hoe multaceo. G.)- Attamen non semper maiusculis vel Vncialibus litteris si sunt Romani, sed minutis etiam nonnumquam, forma tamen a reliqui parum distantibus Saeculo sane quarto minores litte-Tae adparent in marmore Romano, quod inhibet
47쪽
GAUDENTIAE QUA UIXIT AN V. M. VII. D. XXI. IN TACE. Mercurius pater filiae d. LV id Nouembris Vrso et Polemio Coss.
Vides hic exemplum mimascularum litterarum iam saeculo quarto adhibitarum. Ursi 11im ac Polemi consulatus incidit in annum Christi CCCXX xv III. Exemplum luculentius dabitGOR Ius ad Columbar. Liuiae p. 39. y Ceterum etiam Graeci, quo antiquioreS, eo magis solis sunt si maiusculis litteris, Vnde sic primum prodierunt Anthologia, Callimachus, Apollonius Rhodius, e Latinis ante aliquot annos Virgilius biS confia praec. IV. fin. G.
In minusculis litteris, quae in Uncialium locum celerioris scripturae Caussa succenturiatae sunt, alaci es obseruandae sunt regulae ), quas itidern veluti per lancem saturam exilibebimus.' Tales sunt, quae sequiantUr. 1. Cauendae et hic formae litterarum a Vpothetis sine necessitate inuentae, qualis est j proci. Scribendum ergo tutio, non juus, adiicere, non adjicere. Formam enim illam j ignorant monimenta vetera, eamque soli debemus typographis. II. In diphthongis a vel o ordinarie separ
tim ponuntur vocaleS, rariti contrahuntur. An
48쪽
III. Littera, ab initio, ii in medio et ne si terarum rectissime adhibetur. Scribendum ergo
ut pro ut tuus, pro iuUO, Aa, pro Ua VC-teribus enim non alia nota erat figura litterae illius, quam . Quoties autem lita in medio vocabulo occurrebat, eam inimia iungebant litterae sequenti et inde nata sigura in Sane lianc stribendi rationem primos illos elegantioris litte raturae indices adcurate seruasse, et nouum ad modum esse illud A. vocalis, et . consonantis dii crimen, editiones auctorum et niciores satis euincunt Sic etiam CELLARIUS, RE IN S HEMIUS, MOECLERVS, mos IV et Itali plures. G. Multo recentior quoque sormam qua hodie multos sine discrimino uti animaduertimus, siue illa littora voculis sit, sue consona suo initio vocis, siue in eiuSdem medio occurrat, e g. unde, ualde, uuluas suum cuique ut Chrum. sod tali a sere exemplo carent, et κακοβλ dolet adiciatum istud nouitatis tudiunt. Quin usum esse ea ratione Ios Scaligerum, manuSipssius testatur, qui semper u minusculum semper maiusculum Tacit. Sic princeps Typographorum Iensonius, sic Aldus, Stephanus eici Typographi Galli, Angli, estgas in splendidissimis antiquorum editionibus u vocalem, et consonantem v faciunt. G.)
quid in v . Sunt et regulae Communes litteris ma
iusculis et minusculis, quarum trethic poti imum dabimus, prae reliquis aCcUrate Oh seruandas ).
Priores regula ad litteras Graecas 'ti in ad litteras in compositione vel mutandas vel rorin Ddas pertinent. I. I f
49쪽
I. Litterae Z. . K. T. p. X Graecorum proseriast, adeoque non uis in vocabulis origine Graecis ashibendae sunt Male ergo scribitur AUT HOR,
auctor, Ietum, Tuscia. Atonius, calliniuia, sdus, tiro, hiems, sitiis, Neque tamen ςύλον ignoratii Graeci . lacmyma, seseularum, caruS CONL CICERO in Orat case. a X. Ob ἐυζωνων tamen si admittunt pulcher, inchos quae et CiCER probat lac cit. 7 Nec tinus ibidem Ximuntur huic regulae triumAhius, de quo tamen id, Cel-kr orth. p. 4. Cethegus, arthago etc. G.)
II Ad piratio post Mnusquam locum habet, nili
in vocabuiis origine Graecis Hinc recte dicitur RHODUS, RHETOR, PYRRHus, sed male Rhaetia, pro RAEΤΙΑ, Rhemi, pro REΜI COI stanter tamen etiam num et lapides habent RHΕ-N US' RHODANV s. g Nempe a Graecis obseruata et relata in litteras haec nomina ante ac-
Ceperant, quam ipsi adirent. IG.)ΙΙΙ. Vbicumque non repaegnat Aphonia ), incompostione retinenda consonans clima praepositionis alias cou oua et praeyostioliis, 3 iris
vocis mutatur. Hinc res edicitur ADGREDIOR, 1 AD AERTO R, in Dum is apud Spus h. p. 29. G. ADSIGNO, si X sa PRO IMI ). quum contra κακὼλta redoleant illa: adcipio, conlega, adgn co, obgannio, et quae sunt huius generis alia.
Illud de euphonia iudicium nimis lubricum,
et tironibus certe minime permittendum.1 Uid. Adsum in Stephaniano thesauro meo. Itaque praestu primo auctoritatern sequi, g. y boni exici, aut i ipsius huius libelli, aut Cellarianae u ethographiae, quo viro nihil fuit
modestiuS, cautius, casti gutius. y Nempe cum totum hoc nitatu pauet orituto antiquitatis, hanc
50쪽
hanc autem obseruauit Cellarius it Quod hodie obcurrere, jubscere et similia placent editoribus Bolgis, acile aliis eorum meritis Conceditur. C torum obstri ista Grammaticis sequioris aeui, et analogiae ipsit Graecorum et Latinorum e se aduersaluto G . Cons. Omni
.' Non placet haec forma AFFEo, qui inerudita prausatisne, HILARII operibus erona CIDI DCCXXX reculi priae nisi pag. s. orthographiam an Piqciam Commendans, addit: sim tamen urgeaἱur haec regula undequaque, sta, tutiam EXSILIVM scribere teneamur, Banrui quibuSdum e veteribus grammaticis dicentib&S. Enimuero quum et veteres grammatici edicant, et in monimentis optimis ita scribatur Vocabulum, et eius etymologia ab ex et solum hanc formam ferat, et vi serendus videatur, qui scribendunt existimet EXENATOR pro EX SENATOR; non video, cur in exsilium agi oporteat Ex SI Laue , scribendumque i H MI L LV M.
V LIII. utis ti ab vocibus abbreviandis maxime in ., sinuscula scriptura quantum fieri potest, abstinent eruditi ), qui et operam
dare solent, ne male VOX quaedam diuidatur ').
D Uete es Ronnani in uncialibus litteris
multa abbreuiare solent. Nam Ut VALERII PRO I, Μ AGNO NIs, aliorumque libesilos dei praetermittamus, notum est, IANI RVTER E THOMAE REI NE AI Inscriptionibus subiectum e se indicem litterarum singularium, qua integra Voces Mugnant, qualem etiam ex lapidibus ARRΤORUUS VRSATUS e numis