Io. Gottl. Heineccii fundamenta stili cultioris : nunc demum omnibus Io. Matthiae Gesneri animaduersionibus, emendationibus, additamentis, et praefatione locupletata : accurauit, digessit, suas quoque obseruationes adiecit Nicolaus Niclas

발행: 1761년

분량: 633페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

consecit UBERTU GOL Zavs. Ille V sati relatus est, bonam Certe partem, in thesaurum meum Stephanianum. Satis plenus est etiam catalogus Vrsinianus, quem addidit Institutionibus suis plenii1imis it Optabile est, ut in lucom proferatur praeclaru labor o LTER KCKII, de quo FABRIC. B. G. , Is p. 47I. G. Sic scribere solebant M. pro Caetor, S. P. Q. R. pro senatus opuluSque smanus, LUB. pro Iu- hens. Ast in scriptura minuscula recte et ordine facies, si omnia in abbreviatione Escripseris. scita Cellarius . Is S, , , ς; et p. 69 c. improbat, scribendumque plene suadet et que, et cetera. Huc etiam pertinent resp. Cius, et alia, pro res publica, iure consultus Angli habent vie pro videlicet. G. Neque tamen reiiciendae sunt abbreviationes. praenominum Romanorum, quae et Veteres Vix Vmquam, nisi vel una littera, vel binis, vel pluribus scribere solebant. Sic una littera exprimuntur praenomina:

A. id est Aulus, C. id est Gius D. id est Deciamus, L. id est Lucius M. id est Marcus M' id

est Manius duabus: CN. id est Gaeus, P. id est Spurius; et tribus: SEX. id est Sextus, cet. Sed accuratiorem horum praenominum indicem dedit, quotque litteris Xprimi consueuerint, ostendit CAROLVA SIGONIVS singulari de nominibtis propriis Romanorum libello, qui subiunctus est commentario ipsus in fastos Romanos. y Sic M. D. L. apud nos praenominum aut cognominum Vicem subeuiit; ita I. V. D.

D Locum hic habet regula, quam probavit etiam V1NCTILIANVS sitiat. Oratoriar. lib. I. cap. r. ita diuidendaciunt voces, quemam molim id patitur artim origo et compositis. Alias enim in simplicibus et primitivis vulgaris syllabarum ratio obtinet. , Sic recte diuiditurARv- APEX, dicitur enim a spectando: ABS

52쪽

3o FUNDAMENTA STILI

TEΜ1vs est enim a temeto. Ita et AB-IGO, SVS-CIPIO, ET IAM, MEG- ΟΤΙ 'Μ, non enim compositum est eX nego, sed ex nec et otium, ut e nee vis, quomodo etiam scribit Politianus, fecerunt negligo. G. PoΤ-ΕΑΤ. in facile patet, PROD-IT si a rodeo, Ro-DΙ a prodo. mea epenthetico in pro-iit, pro-sest, re-sams, e- t, s siti etc. potest dubitari, eadem enim ratio est, quae in Gallorum t-il.

Sunt igitur, qui, illud relerant ad yllabam priorem, sunt qui ad sequentem, cum illis tamen facit Celiarius Orth. p. 68. Alioqui iubent adsequentem syllabam referri quot litterae iungi possunt et solent ab initio. Itaque scribendum

est o nis, o Irum, quia mn eis ab initio occurrunt . . in Mnemon frena, etc. G. X.

se, ibis pria I , Uae, I antI Ua 1Unt, merito ad vetusta monimenta, tamquam ad Lydium

lapidem exigenda sunt ).

Hoc non tantum ad nomina propria, sed ad omnia in uniuersum nomina pertinet nisi quod appellativa analogia et frequentior usus magis custodiuit G.)φ Falso ergo vulgo scribitur Aemysius, pro AKΜILIVS, s Licet enim sit Graecae originis

hoc nomen, ductumque ab ιαύλος, tamen m aditum est Romanum, Romani auῖem non gnoscunt Graecorum, in vocabulis, quae sua ciuitate donarunt, sed ubique substituunt propriam litterum I. Hinc etiam, quod praeclare monet Conr Gel nerus in Onomastico, a Graecis ipsis et praecipue in Onomasticis, a quibus litterarum series dictionum initia non facile sinit corrumpi,

53쪽

άιρειλει , άιμιλία, ιμιλιανο scribitur per quam tam Graecorum UOCuiem, non per seritam,J G. Aenobarbus, pro AHENOR ARBUS, Dundu- sum, pro BRUNDISIUM, Carthaginenses, pro CARTHAGINIENSIS, Adrian: S, pro HADRIANUS, Annibal, pro HANNIBAL, secenas vel MecenaS, Pro AECENAS, αι ω ναμ . MauritiMS, pro MAURICI S, Beliin ballis, pro ELA GABALVS, Nicanor, pro NICATOR, Paulus, pro PAULLUS, Schaeliola, pro SCAEVOLA, PtolomaeuS, pro PTOLEMAEUs, de quo Vide IS ea, quae monuit 11ENRICvs TEPHAN Vs G abusu Graecae linguae p. 97. editioniS, quam O nitidiorem, et obse vationibus doctissimis Io. EN R. KROΜAYE-R1, viri in his litteris eximii, et cuius praeAὶaturum discessum merito luget res publica litter ria, auctam, daturum speramus clarii limum Ra-

ti magistri vestigia pleno gradu prementem. satiam hic mature decessit, et spes intercepta est. G. Plura nomina propria e numis et marmoribus integritati suae restituit EZECHIEL SPANHENIus de su et praefantia numismat.

disert. f. p. XI. Jeq. f Sic docuit in numis

legi Helvius, non Aelius Pertinax, Postumus, non Pollutimvs etc. t Propria nomina tanto corrupta facilius, quod nalogia, atque etymologia minus illis succuri mi.

Denique nec omittenda alia Uaedam re non alia voCabula, qUiae perperam a plerisque scri- 'ς buntur, quorum breuem indicem e prolatior CELLARII dabimus ), ne in his nimis videamur critico indulgere supe cilio. Quod-

54쪽

aa FUNDAMENTA STILI

Quodnam quaeso supercilium id est, aut

cur laudandus magis est, qui pauca speciminis causa decerpit, eo, qui plena manu fundit, quae bona esse non dissitemur Haec studia tum H lerissia. Hoc pluribus locis huius libri obseruan

In recensendis vocabulis perperam plerumque scripti tota par posterior orthographiae CELLARII Occupatur. Potiora tantum hic notasse sussiciet. A LUCINARI scribendum est, non hallucinari, Est enim idem ac a luce aberrare. Videatur FE

1 1,N NOR . Attic. lib. XVI. cap. II. Dubiae originis hoc Verbum est, quod alii ab hasius se haia lux, GELLIVS ab ἱλυειν, s quod Uerbum planissim explicat Foeliu in Oecon Hippocr. v. Οἰλυ , quam Erotianu apud HippOCr. Interpretatur σπορια μετά χα ς. G alii aliunde a cessunt. Sunt qui dirimguenda putent haliac nor et lacinore sunt, quibulliae συνωνυμα Uidentur. Mihi se probant illa Is AACI UOSA II ad Catullum . O. Dicuntur allucitae vel aluciatae a priuattiua particrua a et ab et luceo, unde et alucinari velat lucinari, quas ablucinari quidam dici exisιmant Pari ratisne aue noctimas alueos etere vocaraui. PHILOX EN Glosae: νυκτικοραιε alucum bubo Sed et Ad VIII Eclogam, ululae aue άπο τ ολολυζειν, id est a fletu numinatae, qua Uuiis luco Vocant. Sic lege, usu 1uCOS, e iugo. AN Cou scribendum, non anchora. Est enim

ARCE sso Vetu et genuintam est, pro quo male vulgo scribitur accerso. CELLARD Ortho-gr h. at p. 76. CORTIVS ad SALLUS T. F. ID. III. A pro A ponebant etiam in A

vorsium, Aruehere, Armse Sicut R et D a temnant

55쪽

nant in Meridies pro 'Didies, Auricula pro

Atid uti Uid ad C ATO. c. I 33. G. AUCTOR semper olim cribebunt eteres, et recte quidem, quia ab augend0 dicituri Dioniάυπτωρι τα ς. y Uerbum aligere Vero late patet, dicunt augere aliquem consilio, honore, commodis, damno, liberis aliger etc. G. Vnde puri sunt illa author et autor, quae recentioribus sunt in deliciis, quamuis posterius paullo sit tolerabilius, et forma artus pro arctu defendi quodammodo possit. Vide HEΝR NORIS IV in Cenotaphia Vana. C AE L E in antiquum et genuinum est, pro quo male hodie scribunt coelebs. Attam n et hoc in

marmore est apud GR UTER P. O LXXVI. CAERIMONIA, non autem eremonia, scribunt Veteres V sic beniuolus, maliuolus i nimirum adhibetur ad composta formanda, ita pilicrepuS, coenipeta etc. G. Neque aliam scribenui rationem fert vocis origo, tradita a UALER1 Ο ANIMO HVDr. I, .c AMARA scribendum esse, non camera, docuit

V. l. PETRUS VRΜANNUS ad PETRON. p. III.

COΜISSARI scribendum esse, non cominem i, vo derivatio docet. Est enim a Graeco κωὲως. Vide EgΤvΜ voce covispatio. Sunt etiim, qui comossari ab κωμά scribendum est ion tendant, quos tamen ii, rorum antiquorum auctoritas destituere videtur. Si cui volupe sit plura super hoc verbo erudite disputata conferre, adeat

tyr Graec poesici A. in ubi in originei et vim Graeci et Latini verbi accurate inquirit. A. FEMINA, Pro quo Vulgo foemina scribitur, sed falso. Est enim a semin dictum Id vero sine diphthongo scribi, ex sis 1 uiscimus. In lapidibus sane fere semper scribitur ΕΜΙNA.

Vide

56쪽

a FUNDAMENTA STILI

Vide Ru TER Inscript P. CCCLVIIII et ccc LXXX. Nempe X FE Obsoleto meo- gnatoque Graecorum φύω l est fetus, fecundus, semen, femu etc. G. 1Nc REBESCO Veteres codices habent. Unde perperam Vulgo scribunt increbresto. Accedit analogia. Quemadmodum enim a ruber fit RUBESCO, ab acer ACESCO, Certius est a macer, ACESCO G. ita ber CREBESCO. Exceptio tamen est in niger, a quo fit 1-

visim scribunt veteres Perperam recentiores

coniunctim indies, inprimis, ii osterum. Multo minus ferenda illa imprimis, imposerum. Moc nempe fluit e coniunctione. G. Vere enim haec sunt duo vocabula.

LACR1Μ fere semper praeserunt Vetera monimenta. in hac voce non temere reperieS. Non raro tamen Veteres scribunt LACRUΜΑ.

Et sane quum procul dubio haec o a Graeco δάκρυον descendat, non multum reserre Videtur, tram adhibeas litteram, modo constanter eamdem scribendi rationem teneas. Nide BRR

si quae similia sunt, scribi debeant, quaestum est.

Terentius Varro tradit Caesarem per L eiuSmodi verba bolitum e se nuntiare et scribere inde propter auctoritatem tanti viri consuetudinem factam. Sed ego in antiquiorum multo libris, qὶιam Caius Cabar es, per V pleraque eripta iuuenibetc. Verba sunt Annaei Cornuti aput CAS-S1o D de Orthographia. Cons. I. G. ERGERde naturali pulahritudine orationis p. 12. A. 'hy Ita ex o disci factum est VlixeS, mutato δ in . . empes distinguenda sunt derivata antiqua a recentioribus. an illis sibi plus indulgebant documento si pollunt CatamitAS,

57쪽

L In sim cum duplici T sempora corte ρ-quenter G. habene libri veteres, o lapides

apud ALDUM AN VTIVM Ort 'LV. 7. . et si , Duram cella v. Erua. aliquit se X X X a.' Sed cogitandum tamen, optimos etiam bros litteras non geminare.' G. Liaeus contra maplicia sempΡr Xara liu in marmoribus et codicibus CELLARI Urtho .

O in Crum e secunda opali scribendum csse vel inde patet, quod a Graeco G descendit, WARRo de lingua Lutina L, 5. Unde male vulgare obscoena per OK tuetur SCALIGER de ea; ps Lat Lingis a L,S . PAENE per si habent libri veteres et marmor apud RVTERV p. IDCLV. Unde re centiori scribarum consuetudine debetur ene. Solebant enim hi medio aeuo diphthongum illam vel simplicissi vel certe Ecaudato e eXprimere. Videau CONRINGIus en fir Diplom Lindau. . Io. AHIALONIVS de Re Diplomat.

ILI, Ii. F. IX, PATRICIVS cum C, non cum , scribendum.

Sane ita coiistanter legitur in marmoribus et Graecis scriptoribus, quibus semper placet formaC α πατρι

58쪽

36 FUNDAMENTA STILI

πατρικω. Eadem ratio TRIBUNI CH et similium. G.)Pos ΤVMus frequenter egitur in numis et marmoribus rarissime pashumus. Adspirationem quoque in hac voce exeludi, iam dudum iussit EVTYCHES Grammat. IIII et recte. Est enim superlativus a comparativo posterior Quod adeo verum est, Vt id negare non possint et ii, quibus posthumus a possis humatus esse dicitur. Diuersa enim esse vocabula existimant posumus, quod idem sit ac post emus, et poshumus, quod sit μετί Θάνατον πατρος γενδείς. Sed ne id quidem Verum est. Mortuo enim parente natus ideo possumus dicitur, quia eius liberorum postremus est. Vidit hoc, qui antea in alia omnia uerat, magnu C VIA CIVS obseruat. JHI, . PVLCHER cum adspiratione probat cic Orat P. S. XVsu populi. G.)SAECULUM Um diphthongo. Ita num et

lapides. Gr. - G. Nec primae syllabae

quantitas permittit, Vt hoc nomen cum vulgo grammaticorum a se rex Vel sequi derivemus. E M SN On se sim Est enim a se et vor tim. CEL LARII Orthogo. p. I 6. SOLLEMNIS, non solennis aut solemnis, est

enim a solla i. e. solido et amni Vide coR

SOLLERS et OLL1c1ΤVs duplex L postulant. Utrumque enim est ab Osca voce solio. Vid. vi gre VI in Voce solitaurilia, et CORTIVS ad SALLUS T. p. ID. Cum Non temere emi nauerint litteras antiqui librarii, orthographia talium incertior est. G.)

ΥORVS sine adspiratione, non, Vt Vulgo malunt, hortis cum adspiratione. Vid. ELLARGOrth gr. p. II .

59쪽

TRICESIMVS et ICESIM Vs. Ita veteres

libri, non vigesimus et trigefmus, qua merito proscribit Avs Qv Eius Sane Vt a vigilia triginta dicitur vicies, tricies, viceni, triceni ita et merito dixeris tricesimus et vicesimvs. 7 Si quingenti, Iladi iuge et e ceutum. Nempe et C alternant, antiquius est C, V pucnandod pro pugnando etc. Plura exempla suppeditatvo ΡΜ de usu antiquae locutioni c. I. G.

Sed uiscere me arbitror de ortho In etymola a

graphia similia enim facile quisque suo et zzz.

Marte obseruabit A DE YMOLO- - - GIAM ' quod attinet, illuc praecipUO

Cauendum est , ne Vel aliena, Vel peregrina vocabulis tribuatur significatio ). Id quod tamen in vulgaribus dictionariis fit frequentius, Alaam qUiS Uam re diderit. uinet. I, C 28. Et m9logia, za

verbortim ori uitan inquirit, a Cicerou dic a sgmtatis quia nomen eius opitu Arinitur συμ Θολον, usti es 92arna verbum ex verbo diιῖrum, id es veriloquium, ipse Cicero, gari fluxit, reformidat Top. 8.). Alii qui Pim potius intuiti, originationem vocent. Hac iuro Ex antiquas magna est Varrohis diligentia, cuiu Sconsilium sui ludendo docere, hunc emendaria ut Scaliger et ostius, nam fuit ape ineptus, Cerceminus felix. G. ' Plura iusmodi vocabula, quibus pere grina adfingitur notio cum Cura Collegit CEL 'LAR Ius in Antibarbaro III. p. lib. Ea huc transcribere esset superuasuum. Notemus pri- .mum ea in uibus occari sentimus frequenti vi Vt proliXris, taedios s Un nostro auctori fami-

60쪽

38 FUNDAMENTA STILI

liaria G. Nequo enim quisquam nitidioris stili

studiosior carere praeclaro illo opusculo potest. Addi tamen meretur FRANCISCI AVASSORIA de vi et fu quoru/E dam verborum, cum ii sicium, tum conisu serum, raefatus, quem ruri notis Una cum eiusdem auctoris tractatu de m dici a dictione recudi curauit . I. M. RHARDUS APPIUS, ipsae IΘΙJccXXII. 8. Actioti limus quoque in genuina vocum significatione eruencia, profligandisque notionibus spuriis fuit

vir incomparabilis Io FRIDERI CVS GRONOVI Us et adhuc hodie est vir magnu g, quem honoris caussa nomino, PETRUS VRΜANNUS, e quorum notis et operibus ille ELLARII Catulogus 9xime poterit locupletari. Amplissima collectanea dedit 1 o. FRID NOL TE NIVAin Lexit L L. antibarbaro, quod habet Indices Orthographicum, a Prosodicum, AEtymolo gicum priorem merito suspectoram, et 4 posteriorem falso suspediorum, et Syntacticum. Editio secunda libri utilissimi prodiit cummos HE-Μ1 praefatione Lips et Helmst. A. IT44 8. mal. Plures eius generis libri insta recensentur C. II. D 4. Sed nusquam maiorem vim talium ob seruationum reperies, quam in Fabriano ertili tionis scholasticae thesauro, cuius altera Es-NER editio prodiit Lipsiae I 73 s. f. Et si quid etiam hic sit, iam in eo est, ut suppleatur, edendo notio Thesauro linguae Latinae ad modum et Tum Stephaniani iam paene ad umbilicum perduc sto. G.

XIII. Abstiti, Auri Deinde illud quoque haud suaserim,

IT' ut vocabula quae ab omi1 analogia ab-

an 'logia re horrent, adm1ttantur Recte enim cli

p g β ctum est a IVLIO CAESARE apud GEL L. I, IO. et MACROB. I, s. G. tamquam sc0pulum,

SEARCH

MENU NAVIGATION