장음표시 사용
711쪽
Vidstur relinquere, ut clunium. an inprimitiva Ecclesia, Ρresbyteri
one non erat alius gradus in Ecclesia, tamen propter neceSSitatem postea multiplicati sunt Sacerdotes, et restricta est potestas ab eis, quantum ad aliqua, quae reSerVata sunt solis Sacerdotibus majoribus, qui dicti sunt Episcopi, et talis actus esset con-βrmare. Quod si Verum St, Gregorius bene potuit Sacerdotes illos subjectos anuario piscopo licentiare ad confirmandum, quia in hoc non concessit potestatem
eis non convenientem eis. Sed evocavit prohibitionem prius eis
Sed si contra hoc objicias, quia
Secundum ista cum in primitiva Ecclesia non legantur alii constr-mnSSe, quam Apostoli, si tunc quicumque Sacerdotes erant piscopi, Vel aequaleS, quantum ad istum actum, ergo Solis Episcopis debetur ex ossicio Respondeo,
quod vel nulli alii ab Apostolis
erant Sacerdotes, quia illi soli tunc potuerunt sufficere, Vel si alii erant, detulerunt Apostolis in isto actu propter manifestationem Spiritus sancti Videntem, quaestobat in collatione istius Sacramenti ut cum majori reverentia et devotione susciperetur propter excellentiam miniStrorum. Quartus modus dicendi est, quod si a principio non licuit Sacerdoti simplici Papa tamen potuit quom libet Sacerdotem illius regionis sacere piscopum quantum ad
istum actum, non tamen conserendo sibi simpliciter gradum Episcopalem, nec quantum ad alios actus, et tunc quilibet eorum vere confirmavit tanquam Episcopus quantum ad istum actum et ratio conserendi istum gradum cuilibet Sacerdoti quantum ad
istum actum, poterat S Se c9ndalum vitandUm. Materia autem remota, Scilicet Comparatio chrisma habet similitudinem cum altam ad
effectu hujus Sacramenti oleum heu', C
enim nitorem habet et supero mi 'Rmenii.
net caetoris liquidis et est materia proxima incendii. Per primum significat castitatem Vel munditiam per alia duo significat charitatem. Et bals8mum, quod habet bonum odorem, significat bonam famam juxta illud 2. Corinth. 2.
Christi bonus odor sumus Deo. Bal Samo etiam corpora mortu OPUI COD-diuntur ne putrefiant ideo significat incorruptionem. Per illam ergo materiam, scilicet chrisma consectum ex oleo et bal Samo, Significatur quod qui confirmatur debet habere munditiam et charitatem et bonam amam, quia sine istis non est multum authentica confirmatio fidei Christianae. COMMENTARIUS
a me patet, etc. Hic subjicit explicationem praemissae desinitionis, ut patet ex p. littera, quam desinitionem hactenus de Consi mali-
claravimuS. Superest tantum explicare formam : Forma, inquit, est talis o Signo te, vel consigno te signo Crucis, consit mo te chrismate salutis, vel sanctisicationis, in nomine citris et Filii et Spiritus ancti, etc. Hunc esse sufficientem formam est de fide ex Florentino, et communi Theologorum, et ex ritualibus Romanae Ecclesiae, seu Pontificalici unde sicut Doctor asseruit supra dist. 6.Dj0jtigod by
712쪽
quaeSt. . de charactere ex . Ad abolendam de haereticis, nequit EccleSi errare in doctrina Sacramentorum. Haec autem forma ex ritualibus antiquissimis habetur, quos citant iculnus et Almarinus, qui floruerunt 800 abhinc
annis, nequit non esse Suffiiciens, et ex antiqua consuetudine. Et patet ejus sufficientia, quia exprimit materiam proximam et remotam, de quibus superius egimuS, causam instrumentalem et principalem, subjectum et essectum hujus
Quod autem forma haec non inveniatur ἡ,prim,d a uuibus expre8Sa, rationem habes ex Phihibu, niisecenti episι. l. cap. 3. de Confirma tione loquens Verba, inquit, uicere Onyossum ne magi prodere idear, quαm ad consultationem expondere, te et
Dionysius de Ecclesiast hierarchia cap. ultimo dicit non esse licitum mandare litteris, verba quibus utitur Ecclesia in administratione Sacramentorum; sic etiam
de forma aptismi subobscure loquuntur Patres, dicentes dari aptismum in nomine Trinitatis, aut verbis Evangelicis. Haec forma reduci potest ad verba Apostoli 2 ad Corinthios 1. O i confirmauit nos, et qui unaei nos Deus, et dedit pignus Spiritus in cordibus nostris, etc. Quae verba etsi de Baptismo etiam intelligi possint, possunt similiter ex intento Apostoli de utroque Sacramento intelligi quia tum simul conserebantur, et alludit hic ad Sacramenta et effectum ipsorum; ad eadem alludit Ambrosius lib. de iis qui mitiantur, cap. I. Signavit te Detιs Pater, confirmavit te Christus Dominus et de Confirmatione verba Apostoli interpretatur AnselmUS. 6 . An omnia verba hujus formae sint sub-' stantialia seu essentialia' Pater Suareg
disp. 33 seci . . conatur potiora reducere ad substantiam primo negat esse validam hanc consigno et confirmo te Chrismate Salutis, quia oportet exprimere signum Crucis. Item, si omittatur verbum Confirmo, non esse sufficiens forma. Item, si verbum Confirmandi, mutetur in verbum ungendi, non alere, quia non significat essectum Sacramenti; requiritur etiam chrismate salutis, ad expresSionem
Dicendum tamen in hoc Sacramento n0n Solutio
exigi, nisi ut exprimatur in forma ejus
causa principalis, ructus Confirmationis, seu ministri, ut applicatur ad personam cui consertur. In antiquo Ordinariora
mano, quod habetur romora. Biblioth Patrum, in sine legitur haec forma mon-sirmo te in nomine Patris et Filii et
Spiritus aucti, etc. unde in Orma Graecorum, qua Valida est non reperitur tanta expressio, sicut in forma praemissa Ecclesiae Romanae. maec autem Graecorum liabetur in Concilio Constantinopolitano ian haec : Signaculum doni Spiritus sancti, supple donatur tibi, nam ema ibidem agi des chrismatione Confirma RV tioni Supra probavimus. Et constat etiam ex canon Basilii ad Amphilochium: canon autem dicit, Et is signantes, inquit dicimus signaculum donationis Spiritus sancti, etc. Nec St prMSumendum alia verba proferri a ministro, dum actu chrismat, quam ipsa Verba formae essentialia. Et hanc esse formam, qua nunc et antiquitus usi sunt Graeci in Confirmationi. Sacramento, date probat Petrus Arcudius, in Suo opere de concordia utriusque Ecclesiae in Sacramentorum administratione lib. 2. i. et q. IIoc ergo Supposito, dubium esse non debet Graecos usos fuisse legitima forma, quam aliter, quam praelatu eXplicet, putarem Saepti tueexplicandam, quia per Sigua tum iniel sh, Iuci. ligit characterem sed quamvis character intelligi posset appellatione signaculi, ex
713쪽
DIST. VII. stylo cclesiastico et scripturali, ego intelligendam magis censeo et primario, ipsam materiam Sacramenti proximam, nempe unctionem in sigura crucis, quia tam Crux quam unctio athletarum in militiam recte designatur per signaculum, et per modum unius actioniου, nempe uncti facta in figura Crucis unde canon conjungens actionem Signandi cum verbis et signantes eos dicimu signaculum, etc. ergo Signaculum tanquam verbum exprimens Signationem externam, ad ipsam signationem referri pomtet, alioquin sorma verborum non denotaret materiam, quod tamen requiritur in Sacramentis Doni denotat essectum interiorem, et Spiritus sancti, denotat causam principalem, cui haec Signatio approepriatur.
68. Hanc eamdem dormam in Bibliotheca Photiana insinuat Beatus sterius in serm de sili prodis r am expresse tradit Cardinalis Bessario in tractatu
de Eucharistis Sacramento Ecumenica Synodus verba, quae sacrum chrisma perficiunt, tradens in I. an inquit, obsi-9uantes, hoc est sanctissimo chrismate eos chrismantes, dicimus signum doni Spiritus sancti, et hinc verba secundum eos hoc chrismatis aer amentum perficiunt, etc. Haec Bessarion. Eamdem sormam habet censura Ieremiae Patriarchae Constantinopolitani, cap. 3. quam interpres in annotationibus suis citat eae c. I.
Constantinopolitani primi, et confert ut Synonymam, cum Orma Latinorum. Quamvis ergo denotati signi Crucis, et unctionis in figura Crucis sit de essentia formae hujus Sacramenti, modus tamen exprimendi explicite utrumque et Seorsim, quae fiunt per modum unius actionis, non est de SSentia ejus unde videtur haec sequivalere isti formae Graecorum Consigno te chrismate salutis,
seu sanctificationis in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti, etc. Vel alia
quaecumque sequivalens, in qua expriam itur materia proxima essectus et caus-
principalis. Dubitatur etiam an invocati Trinitatis An
expresS requiratur I Respondet Suare Trinitatis
id requiri, quia Theologi mne et Flo -ή nucirentinum videntur id supponere in forma
praemiSSa, et eadem congruentia est sicut
in Baptismo in cujus forma illa invocatio
explicita requiritur Confirmatio enim est persecti Baptismi secundum Patres ne Sum rospondetur tamen latres aliter loqui me forma Baptismi quantum ras invocationem explicitam Trinitatis inliter de hoc Sacramento, quia illam necessariam esse docent ibi non ita in proposito unde informa illa, qua utuntur Graeci, non inVenitur explicita, sed implicita tantum invocatio.
Verum quidem est in hac, qua utitur i. Ecclesia Latina, illam invocationem esse essentialis
essentialem, quia nulla est alia particula Latinorum. sormae, quae denotat cata Sam principalem, et hoc sensu intelligendi sunt Theologi. Concilium autem Florentinum tradidit sormam, quae est in usu efficax et sufficiens, non discernit tamen inter particulas ejus essentiales, sicut in forma apti Smi; non omema dubitavit ergo de forma GraecorUm, ne nix suilque ullus alius de ea dubitavit, sicut qui in δ' dam dubitabant de forma Baptismi, neque dubitati ulla de hac forma proposita est inter quaestione Graecis propositas indicto Concilio, quamvis dubitatum tuerit
de ministro, ut dictum est Supra ergo Supponitur alida, neque unquam alias dubitatum est, ut patet ex utroque Lugdunensi in quibus agebatur causa Graecorum modo ergo sufficienter explicetur causa principalis, sine invocatione explicita trium personarum, Sed tantum explicita Spiritus sancti, cui essectus hujus
714쪽
Sacramenti appropriatur in Scriptura sunsiiciat. Congruentia autem desumpta ex Baptismo non convincit oppositum, quia
Baptismus est initiatio hominis in Chri-Stum, atque adeo in ratione Operi prO-
sessio fidei, sine qua impossibile est placere Deo, ut suo loco ostendimuS, et ideo exigitur in eo expressa invocatio trium personarum sub propriis nominibus. Confirmati licet ordinetur ad professionem fidei pro tempore congruo, inquantum dat robur ad eam con Servandam, Supponit ipsam professionem factam, atque adeo in ratione operis non includit ipsam pro sessionem in effectu, ideoque
Sed quid dicendum, si detur forma deprecatorie Respondetur ore validam, Sicut supra dictum est de forma apti-
Smi. Contra docet praelatu auctor, et communiter qui negant formam aptismi deprecatoriam esse sufficientem. Ad rationes ibi allatas me remitto, quia perinde etiam hic concludunt, nisi sorte objicias hanc formam esse actum ordinis,
seu procedere a potestate ordinis, ac
proinde debere exprimi modo indicativo.
Respondeo, sicut in forma non requiritur exprimi causa ing trumentalis Seu ministerialiS, Sic non requiri, ut ejus potestas eXprimatur, utrumque patet ex forma Graecorum praemissa; sic in forma corporis et sanguinis, quae dicitur in perso na Christi non exprimitur neque pei Sonaministri, neque etiam potesta characteris seu ordinis. In Baptismo etiam Sacerdos ministrat, ut habens potestatem ordinis, et tanquam minister ordinarius, cui competit baptizare, in forma tamen Graecorum non indicat auctoritatem Suam, Ut potestatem ordinis. Item, in edicto Constantini forma est deprecativa sed respondet Suare constantinum non retulisse omnia, quae fecit, Suarcta. aut dixit Sylvester, sed concisis verbis in Reisiatur. Sinu3SSe. Contra, verba Constantini sunt clara Sylvester, inquit, levato me de enerabili fonte indutum vestibus candidis septiformis gratiue Spiritus sancti, OnSionationem adhibm beati chrismati inun Vorba Com
fronte linivit, dicens: Signet te Deus De P ιο--aeillo sidet suo in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti in consignatione dei
cunctusque clerus revondit. Amen, etc.
Nullum rituale persectius explicat caeremoniam Confirmationis primo asserit se mox a sacro fonte vestitum fuisse veste candida, qua utebantur recens baptigatiusque ad Dominicam in Albis et cujus Neophyti
meminit Dionysius de Ecclesiasti 'a hie tur albis.
rarchia, cap. 2. Cyrillus erosolymitanus Catechesi 5. Ambrosius de his qui initiantur, cap. I. AuguStinu serui. 157 de tempore, qui est primu in octava Pascha tis Gregorius Magnus in Sacramentario Alcvinus de Olmotis Ecclesia si cap. 19. Amalarius cap. 29. Rabanus de institui. cleric. c. 29. Hugo Victor de Sacramentis, lib. 2. part . . c. 11. et alii. Mox docet Constantinus quomodo tu Tl. erit unctus chrismate in figura Crucis in fronte, et eaeillum, etc. Item, quae verba tunc dixit Pontifex in mea fronte, inquit, linis it me dicens: signet te Delm, etc. non potuit, nec debuit Pontifex conjungere unctioni alia verba, quam Sacramentalis formae ; ergo haec Vera forma eSt, quod manifeste etiam apparet ex ejus sensu et particulis, quae materiam, essectum et causam principalem persectissime exprimunt. Unde et Act. . dicitur Oraverunt pro ipsis, ut reciperent Spiritum sanctum, loquendo de Apostolis, ubi designatur modus, quo ipSi miniStrabant dodu, hoc Sacramentum, vel in re, vel aequiva β' π in lenter et dispensative. ut postea videbi- exprimilar.
715쪽
tur non utebantur autem Apostoli modo contrario institutioni Christi, utebantur tamen modo deprecativo, saltem sequiValenter orantes, ut acciperent Spiritum sanctum Samaritani.
Unde Augustinus lib. 15 de Trinitate cap. 20. Neque enim aliquis discipulorum ejus dedit Spiritum sanctum Orabant
quippe ut venire in eos, quibus manugimponebant, non ipsi eum dabant, quem morem in suis prinpositis etiam nunc servat Ecclesia, etc. Non incongrue ergo hinc interpretari licet modum deprecativum esse sufficientem eum autem suisse in usu colligitur ex forma, qua USUS eSt Sylvester et videtur Augustinus similem modum in suo tempore, tanqUam CODSuetum indicare. Neque incongrue intelligitur ille locus S. Ambrosii lib. 2. de
Sacramentis, cap. I. ad hunc modum
confirmandi alludere Venisti ad Sacerdotem, quid tibi diaeit Deus Pater Omnipotens, qui te regeneravit eae aqua et Spiritu sancto, concrasitque tibi peccata tua, ipse te ungat in vitam internam, etc. Et quamvis haec esse verba Sacerdotis ungentis in vertice dicat Amalarius lib. 1. deo diciis, cap. I. tamen Verba piscopi, quae subjungit, etium deprecatoria sunt, et non indicativa potestatis, unde ipse dicit Emitte in eum verba sunt Episcopi)septiformem Spiritum sanctum tuum pa- raeletum de coelis, Spiritum sapientice et intellectus, Spiritum consilii et fortitudinis, Spiritum scientiae et pietatis, adimple eum Spiritu timoris Domini, e consigna cum signo Crucis in vitam propitiatus reternam, etc. Ad haec autem verba Ambrosii recte possunt alludere, qui in clausula sequenti declarat effectum Confirmationis: Vide, inquit, ubi unctus es. Invitam, inquit, internam. Noli hanc vitam illi vitae anteferre, verbi gratia : Si ex urgat inimicus aliquis, si velit tibi vitam tuam auferre, si minatur mortem, ut prae-Varicetur quisquam, Vide quid eligas Νο-li eligere illud in quo non es unctuS, Sed elige in quo unctus es, ut vitam aeternam Vitae praeseras temporali, etc. et lib. 3. Sequenti pοStquam cap. 1 explicuit effectum Baptismi, cap. 2. Sequitur, inquit, spiritale signaculum, quod audistis hodie legi, quia post fontem superest, ut perfectio ut, quando invocatione Sacerdotis Spiritus sanctus infunditur, Spiritus sapientio et intellectus, Spiritus consilii et virtutis, etc. ubi agit de Confirmatione, quae Baptismo accedit, tanquam persectio. Huc ergo verba etiam ultimi capitis lib. 2. quasi ejusdem materiae continuatio non intermissa, reserenda Unt. b Et si objiciatur primo contra materiam et formam simul, etc. Hic objicit, quod Christus quando insufflavit in discipulos, dicens: Accipite Spiritum sanetum, Ioannis 20. et praeterea Actor. 2.quando venit super eo Spiritus Sanctus, non usu sit materia, aut forma hic praescripta ergo non est necessaria. Secundo eis non sunt usi ipsi Apostoli ergo, etc. Paragrapho Ad primum respondet ad utramque difficultatem, et primo Christum potuisse dare Spiritum sanctum, sive in terra existens, sive in coelo, postolis ipsos confirmando sine materia praescripta aut forma, quia non alligavit potentiam suam Sacramentis. Tribus vicibus communicatum fuisse Spiritum sanctum Apostolis, docet Nagiangen Orat. 44. Primo, quando missi fuerunt ad praedicandum secundo Ioannis. 20 quando in ipsos insufflavit tertio Acι. . in die
Pentecostes Verum, inquit, obscurius in eis Ulica erat, emmd e r Sitra, nunc Uero plenius, etc. et hanc ultimam suisse per modum Confirmationis, consummationi donorum, quae inchoavit et dedit Christus, asserit Augustinus sem. 185.
Duplex objectio. Responsio ad primam. Tor datus est Spiritus
716쪽
Confirmat,onis Sacramentum aequivalenter
de tempore, et tum recepisse plenum Confirmationis robur, ne deinceps cadere pOS-
sint docet Cyrillus Alexandrinus lib. . in
Ioannem, D. Thomassumst. 24. de veritate, art. 9. Carthusianus in Acta tum vero accepisse essectum Sacramenti Confirmationis, ita ut alias Sacramentum ipsum aliter non reciperent hic, ut probabile supponit Doctor, asserit Alensis 3 pari.
ad 1. Solus in hac dist. Et modus quo Spiritus sanctus in primitiva Ecclesia dabatur in dono sensibili linguarum huic
communicationi, de qua habetur Act. 2.magis accommodatur, ubi Apostoli receperunt hoc donum linεuarum, et abundantiam Spiritus sancti. Unde Augustinus serm. 135. de tempore, hoc ipsum itidicare videtur tum primum accepisse Ecclesiam Spiritum sanctum : Ecclesia, inquit, tum in una domo erat, in hominibus paucis erat, in linguis
ιotius orbis erat, etc. Et ex Ioann. q.
Hoc autem diaei de Spiritu, quem aecepturi erant credentes in eum, nondum enim erat Spiritus datus, quia Iesus nondum erat glorificatus, etc. Hunc Spiritum accipiebant credentes per Sacramentum Confirmationis, ut patet ex Actis. Sicut ergo non expediebat Spiritum dare hoc modo, donec Iesus suisset glorifieatus, neque etiam conveniebat persectiori modo communicare illum aliis credentibus, quam fuisset communicatus Apostolis ita congruum erat, ut aliam Confirmationem non reciperent, ante illam plenitudinem
Spiritus, de qua tui promissi Christi
facta Apostolis Lucce 24 ubi ostenditur etiam dandus per modum virtutis et roboris, qui est modus propriatus Confirmationi: Vos autem, inquit, sedet in civitate, donec induamini virtute eae alto, etc
Hoc ipsum indicant verba illa Petri
Act. 2. Accipietis donum Spiritus sancti, etc. quae commode interpretari pos-SUni, ut Supra diximus in initio hujus commenti contra haereticos, de Sacramento Confirmationis, quod baptigatis statim conserebatur, ut patet Act. 19 quia per Solum Baptismum non recipiebant fideles Spiritum sanctum per modum roboris et virtutis, ut dabatur per manu Simpositionem, ut patet Act. 8. x quibus patet hanc missionem Spiritus sancti in postolos, suisse per modum Confirmationis etiam visibilis, sed particulari modo neque usum hujus Sacramenti fuisse ante scensionem Domini et adventum Spiritu Sancti. Ad secundam difficultatem varie reSpondent octores, primo non fuisse usos Apostolo materia, aut forma hujus Sacramenti, Sed solum manus impositione IIanc tenet Alensis et D. Bonaventura, et eam videtur supponere Eugenius IV in Decret unionis Armenorem, dicens: Lo- eo illius manus impositionis Apostolis indari nunc in Ecclesia Confirmationis Sacramentum, etc. am, ut probabilem Supponit octor, Sed cum limitatione, nempe dispensative id actum, et saltem Ap0stolos, quandoque sine Sacramento visibili dedisse Spiritum sanctit per Olam orationem, et manus impositionem. Docet etiam communis Scholasticorum, D. Thomas . part quorat. 2. art. l. ad 1. et art ad 1. Bichardus dist. I. art. 1. qu inst. 1 ad 2. Paludanus quaest. 2. ari 2. Durandus quoest 2 ad 1. Gabriel quoest. 1. art. 5. Otu art. .
ad 1. Concilium Moguntinum novissimum cap. 18 de doctrina fidei, et Coloniense in doctrina de hoc articulo. Secunda sententia est etiam Apostolos usos fuisse hoc Sacramento interdum, prout occasio serebat; et ita tenetur in
717쪽
Schola m. Thomas tanquam probabile.
75. Tertia Sententia est nunquam ApDStO-
sompoT 'OS confirmasse sine Sacramento visibili iniri ir'. materia et sorma praescriptis. Hunc tenetv hi ti,i, Waldensi tom. . de Sacramentis,''itis.' cap. 3. et probabiliorem docet Bellarini sententia nus lib. 2. de Sacramento Confirmati-
Onis, c. I. in responsione ad duo loca Act. 8 et 19. nunquam Apostolos ministrasse hoc Sacramentum, nisi in materia et sorma praescriptis. Et haec sententia dat majorem emicaciam argumentis, quibus probatur contra maereticos veritas
hujus Sacramenti ex Scriptura et Patribus, ideoque videtur magi sequenda, quia neque ratio, neque auctoritas Scripturae, aut Patrum aliud cogit. Guod enim in Actis mon legatur aliud, quam malit Simpositi facta ab Apostolis, nequit hoc interpretari exclusive ad lateriam et Νoquo dormam institutam in Christo alioquiniea into infirmatur fundamentum probandi ex auctoritas Scriptura hoc Sacramentum, quod est in-
'ti uis conveniens licet enim ad veritatem fidei ''-ά traditio et desinitii Ecclesiae, a Patruminam alion abunde sufficiat, tamen non Si reSpuen- Apostolos dum adminiculum Scripturae, aut infirmanda auctoritas litterae per interpretaonem non neceS8ariam, mi quam nihil cogit Si enim per solam manus impositionem dabant Apostoli Spiritum Sanctum certum est illam manu. impositionem, quamvis habeat sequivalentiam Tonsirmationis, quantum ad essectum et signum sensibile, non fuisse tamen Sacramentum, quia multa stabili lege mansurum, ut
medium ordinarium in lege Evangelica;
ergo ex ea non recte probatur institutio ConfirmationiS. Deinde, cum Patres et Concilia passim sumant synonyme haec duo, nempe, manus impositionem et chrisma, quod est Sacramentum, neque ullus unquam inter Patres diversitatem inter haec duo statuit, sed nunc uno, nunc alter utuntur,
non debent sum ut HiVersa Episcopi Accedit auctoritas antiquorum decreto ' zzz I rum Idei, quibus declaratur ut in prae rum inmissis patet, ministrum Sacramenti esse tando.
Solo Episcopos, ex ratione quod soli Apostoli dabano Spiritum sanctum per
manu impositionem, eorumque SucceS-soribus rid reservatum sit; cui ratione seu fundamento non modicum derogat, si alius fuerit ritus, quo conserebatur ab Apostolis, alius, quo utebantur Succe8Sores, quoniam hoc Sucramentum est, illud Vero non is ratione dicta, licet equi-
Praeterea non leviter in Scriptura 6.
'atat x dicitur cf. 8 mSinuatur Apostolo fuiSSe Scriptura. usos Sacramento; nam in priori loco: Qui cum Deninent, Oraverunt pro illis, ut aeciperent Spiritum sanctum nondum enim in quemquam illorum venerat, edbaptizati tantum erant, etc. maec oratio non est discernenda ministerio, quo
Apostolidabant Spiritum, quamvis postea ipsum ministerium dicatur ibidem impositi manus. Ἀugustinus lib. 43. de Augustin. Trinitate, cap. 49. verbis Jam citatis conjungit haec duo, et orationem et manus impositionem, sic etiam Cyprianus epist. Curian
73. Guod deerat supples Samaritanis baptizatis per Philippum' id, inquit,
Petro et Donne factum est, ut oratione pro eis facta, et manu imposita, invocaretur, et infunderetur super eos Spiritu3, etc. et statim subdit Quod unoquoque apud nos geritur qui in Ecclesia baptizantur, proepositis Ecclesiae Osserantur, et per nostram irationem, et manus impositionem Spiritum sancιum conflequantur, et signaculo dominico con- Summentur etc. ergo perinde intelligit Cyprianus iatndem esse orationem, et manu impositionem Apostolicam sicut etapiscopalem orationem, et manu impODj0jtigod by
718쪽
Confirmat,onis Sacramentum aequivalenter
de tempore, et tum recepisse plenum Confirmationis robur, ne deinceps cadere pOS-
sint, docet Cyrillus Alexandrinus lib. . in
Ioannem, D. Thoma quoest. 24. de veritate, art. 9. Carthusianus in Acta tum vero accepisse effectum Sacramenti Confiirmationis, ita ut alias Sacramentum ipsum aliter non reciperent hic, ut probabile supponit Doctor, asserit Alensis 3 pari.
ad 1. Solus in hac dist. Et modus quo Spiritus sanctus in primitiva Ecclesia dabatur in dono sensibili linguarum huic
communicationi, de qua habetur A t. 2.magis accommodatur, ubi Apostoli receperunt hoc donum linεuarum, et abundantiam Spiritus sancti. Unde Augustinus serm. 135. de tempore, hoc ipsum itidicare videtur tum primum accepisse Ecclesiam Spiritum sanctum celesia, inquit, tum in t na domo erat in hominibus paucis erat, in linguis
totius orbis erat, etc. t ex IO3n n. q.
Hoc autem diaei de Spiritu, quem aecepturi erant credentes in eum, nondum enim erat Spiritus datus, quia Iesu nondum erat glorincatus, etc. Hunc Spiritu ni accipiebant credentes per Sacramentum Confirmationis, ut patet ex Actis. Sicut ergo non expediebat Spiritum dare hoc modo, donec Iesus suisset glorifi0atus, neque etiam conveniebat persectiori modo communicare illum aliis credentibus, quam fuisset communicatus Apostolis ita congruum erat, ut aliam Confirmationem non reciperent, ante illam plenitudinem
Spiritus, de qua luit promissio Christi facta Apostolis Lucce 24 ubi ostenditur
etiam dandus per modum virtutis et O boris, qui est modus propriatus Confirmationi: Vos autem, inquit, sedet in civitate, donec induamini virtute eae alto, etc.
Hoc ipsum indicant verba illa Petri
Act. 2. Accipietis donum Spiritus sancti, etc. quae commode interpretari. Sunt, ut supra diximus in initio hujus commenti contra haereticos, de Sacramento Confirmationis, quod baptizatis statim conserebatur, ut patet Act. 19. quia per Solum Baptismum non recipiebant fideles Spiritum sanctum per modum roboris et virtutis, ut dabatur per manus impositionem, ut patet Act. 8. x quibus patet hanc missionem Spiritus sancti in Apostolos, suisse per modum Confirmationis etiam visibilis, sed particulari modo neque usum hujus Sacramenti fuisse ante scensionem Domini et adventum Spiritu Sancti. Ad secundam dissicultatem varie respondent octores, primo non fuisse usos Apostolos materia, aut forma hujus Sacramenti, Sed solum manus impositione. Hanc tenet Alensis et D. Bonaventura, et eam videtur supponere Eugenius IV. Decreto unionis Armenorum, dicens: Loco illius manus impositionis Apostolicindari nunc in Ecclesia Consirmationis Sacramentum, etc. am, ut probabilem Supponit octor, Sed cum limitatione, nempe dispensative id actum, et saltem Apostolos, quandoque in Sacramento visibili dedisse Spiritum sanctum per Olam orationem, et manus impositionem. Docet etiam communis Scholasticorum, D. Thomas . part quorat. 2. art. . ad 1. et art. . ad 1. Bichardus dist. I. art. 1. χισSt. 1 ad 2. Paludanus quoest . . ari 2. Durandu quoest 2 ad 1. Gabriel quoest . . art. 5. Otu art. .
ad 1. Concilium Moguntinum noviSSimum cap. 18 de doctrina dei, et Coloniense in doctrina de hoc articulo. Secunda sententia est etiam Apostolos usos tuisse hoc Sacramento interdum, prout occasio serebat; et ita tenetur in
scitiam ullo materia o forma. Secunda senti
719쪽
Schola i Thomam tanquam probabile. 5. Tertia Sententia est, munquam Apost0- sompae IOS Confirmasse sine Sacrament visibili in mataria i materia et forma proeScriptis. Hunc tenet w hi en,is Waldensi uom. d. de Sacramentis,' 'iiis cap. 13. et probabiliorem docet Bellai mi sententia nus lib. 2. de Sacramento Consirmati-
Onis. c. I. in responsione ad duo loca Act. 8 et 19. nunquam apostolos ministrasse hoc Sacramentum, nisi in materia et forma praescriptis. Et haec sententia dat majorem effficaciam argumentis, quibus probatur contra maereticos veritas
hujus Sacramenti ex Scriptura et Patribus, ideoque videtur magis sequenda, quia neque ratio, neque auctoritas Scripturae, aut Patrum aliud cogit. Guod enim in Actis mon legatur aliud, quam mari US impositi facta ab Apostolis, nequit hoc interpretari exclusive ras materiam et Noquc sormam institutam in Christo alioquinieaditio, infirmatur fundamentum probandi ex auoloeita. Scriptura hoc Sacramentum, quod est in-' ἡ ζζ conveniens licet enim ad veritatem fidei β' ἡά2 traditio et definitii Ecclesiae, a Patruminam ition abunde sufficiat, tamen non Si respuen Apostolos dum adminiculum Scripturae, aut infirmanda auctoritas litterae per interpretaonem non necessariam, at quam nihil
cogit Si enim per solam manus impositionem dabant Apostoli Spiritum sanctum certum est illam manu. impositionem, quamvis habeat aequivalentiam Tonfirmationis, quantum ad effectum et signum sensibile, non fuisse tamen Sacramentum, quia multa stabili lege manSurum, ut medium ordinarium in lege Evangelica;
ergo ex ea non recte probatur institutio ConfirmationiS. Deinde, cum Patres et Concilia passim sumant synonyme haec duo, nempe, manus impositionem et chrisma, quod est Sacramentum, neque ullus unquam inter Patres diversitatem inter haec duo statuit, Sed nunc uno, nunc alter utuntur, non debent sum ut diversa.
Accedit auctoritas antiquorum decreto 'Is 'π2ηrum fidei quibus declaratur ut in prae rum in
missis patet, ministrum Sacramenti Sse mando. 80lo Episcopos, ea ratione quod soli Apostoli dabant Spiritum sanctum permanus impositionem, eorumque SucceS-soribus id reservatum sit cui ratione seu fundamento non modicum derogat, si alius uerit ritus, quo conserebatur ab Apostolis, alius, quo utebantur SucceS- Sores, quoniam hoc Sacramentum est, illud Vero non e ratione dicta, licet equi-
Praeterea, mon leviter in Scriptura re.
dicitur et 8 insinuatur Apostolo fulSSe Scriptura. usos Sacramento; nam in priori loco: Qui cum Denisgent, oraverunt pro illis, ut aeciperent Spiritum sanctum nondum enim tu quemquam illorum venerat, edbaptizati tantum erant, etc. Haec oratio non est discernenda a ministerio, quo
Apostolidabant Spiritum, quamVis postea ipsum ministerium dicatur ibidem impositi manus Augustinus lib. 13. de Augustin. Trinitate, cap. 29. verbis Jam citatis conjungit haec duo, et orationem et manus impositionem, sic etiam Cyprianus epist. Curian.
3. Ouod deerat supple Samaritanis baptigatis per Philippum in id, inquit,
Petro et Ioanne factum est, ut oratione pro eis facta, et manu imposita, invocaretur, et infunderetur super eos SpirituS, etc. et Statim subdit Quod nunc quoque apud nos geritur, ut qui in Ecclesia baptizantur, proepositis Ecclesim Osserantur, et per nostram orationem, et manus impositionem Spiritum sanctum conflequantur, et signaculo dominico con- Summentur, etc. ergo perinde intelligit Cyprianus eamdem esse orationem, et manu impositionem Apostolicam, sicut et Episcopalem orationem, et manus impo-Dj0jtigod by
720쪽
Sitionem, quae est sacramentum Quod nunc quoque nos geritur, inquit, etc. nempe oratio et manus impositio, quae
fiebat ab Apostolis, quoad baptigatos Samaritanos oratio ergo illa postolorum denotat verba sacramentalia et ritum, qui in verbis sequentibus manus impositi dicitur. 11 umdem modum loquendi habet Ter-
Tertullian tullianus lib. de Baptismo cap. 8.Dehinc inquit, manus imponitur per benedictionem advocans, et invitans Spiri-ιum sanctum, etc. Quibus verbis servat modum loquendi Scripturae praemissum Actor 8. insinuans eumdem ritum fuisse observatum, sed et idipsum apud alios Patres facile est observare; et videtur Eusebiu, niihi, et est expressa sententia usebii ''p' Papae manus, inquit, impositionis Sacra'
mentum, magna veneratione tenendum est
quod ab aliis perfici non potest, nisi αSummis Sacerdotibus, nec tempore ΑρOsιolorum ab aliis, quam ipsis Apostolis
legitur, aut scitur esse peractum, neque
ab aliis quam ab illis, qui Apostolorum
tenent locum unquam perfici potest, aut
fieri debet, etc. ubi extra dubium est eum hic loqui de Sacramento Confirmationis, quod dicit in tempore postolorum non legi actum ab aliis, quam ab ipsis postolis, supponit legi actum ab Apostolis, sed nullibi, nisi in loco allegato; et et 8 et 19. Ubi vocatur manus impositio, neque fit mentio de oratione, quia nempe Synonyma sunt in
hac materia, ex Su Scripturae, et patet et . . ut dictum est. Quam vi ergo Act. 19. non exprimatur ratio, Sufficienter ex stylo Scripturae intelligitur
per manus impositionem, neque enim aliter Paulus, quam Petrus et Ioannes Confirmationem dabant. s. Idem etiam patet . ad Corinth. 1. Ouit 'd cor i autem eonfirma nos uobiscum ii Chri sto, et qui unaei nos Deus, qui et signavit nos, etc. quem locum supra de forma Graecorum, quae ex eodem desum videtur intelligere congrue possumus cum ΑnSelmo et Ambrosio. In his ergo alludit ad Sacramentum Confirmationis postolus, et ad unctionem signatam et sensibilem, per quam unctionem interiorem significat ejusque effectum quem antea praemisit, qui autem confirmat nos vobiscum, etc. stylus enim postoli frequens est mysteria gratiae per suas causas significare, ut saepe etiam salutem per fidem significat, et per opera justificationem, per redemptionem, quae est in Christo Iesu regenerationem interiorem per lavacrum et sic
similite hic Confirmationis effectum, per
unctionem et signationem, quae Sunt cauSae ejuS, exponit. Accedit et congruenti conformitatis Cotigrue cum institutione Christi, et commendatio ex quibus
major Sacramenti, cujus Virius tum Vi Αν ων sibiliter apparens in communicatione Vi s b,ὰ sibili Spiritus sancti, veritatem ejus in in
dubiam relinquebat. Praeterea reverentia major Praelatorum Ecclesiae, per quOS SO-los, aut eorum auctoritate, tam efficax
beneficium salutis perficiebatur. Tertio, denique Patres explicantes, quomodo idem Spiritus nunc invisibiliter, qui antea dabatur visibiliter per postolos, et etiam idem ipse sit supponunt idem Sacramentum fuisse, et nunc et tunc in usu Vide Augustinum tract. 6. in Daunem. Haec denique traditio habetur ex epi tai
stola Fabiani Papae, ubi dicit Apostolos di
e docuisse, et Observasse consuetudinem 'p' .
hanc renovandi singulis annis chrisma. Doctor.
Neque ab hac sententia abhorret octor asserit enim potuisse Christum dispensasse cum Apostolis in primativa cclesia, ut darent Spiritum, absque hoc Sacramento; neque asserit ita actum, sed eo dato, quia praesentia Spiritu sancti pro