De damno ab animalibus dato: ex praeceptis juris Romani et patrii, tam antiqui quam hodierni: Dissertatio ..

발행: 1840년

분량: 106페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

81쪽

oriatur; posterior autem circa eum caSum, quo ger licujus non Sepe Vel OSSa, Sed amne aliave qua muni-lus est, Si qua ita dissiliui, ut aliena pecora per adoSaloca in a iam devenire p0ssint, sancit, ut Sit dominis i Si agro c0nSullum velit, aut epem constituere aut cust0de adp0Silo prohibere, ne pecu in eum ingredia

tur, qu0d principium eliam in articulo 47 ejusdem capilis

qu0ad 0rl0S, 0maria, litaria eici Valet. Concessa quidem erat libertas, pacla ineundi, qui bus obligali cavendi ne pec0ra alienum landum invaderent, atque, Si contrarium factum, pign0ris dandi consti tueretur, D. - 13 31 et 33 e vero principium Codicis non assicitur, a quo celerum non ni Si paucae adSunt eXceptiones. Hoc n0mine asserri debet 3 13 4 ex quo is, qui frument Suo in h0rrea c0mportato, aliorum vero

meSSe 0n consecta, pecora Sua in campum conSitum in millit, cavere tenetur ne aliorum agris nondum demeS-

sis damnum faciant, quod praeceptum cinSequente articulo etiam valet quoad habilal0res Vici, qui agr0 cum alio communes habent, si prius quam inc0lae hujus vici messem absulverint, ita ut si contrarium actum fuerit, teneantur ad damnum illatum resarciendum, quam tamen obligationem eo in casu n0n exstare probat 3-13 46, quo quis ob negligentiam vel malitiam segetem suum jam

maturam demelere noluerit.

Nominari 0 in l0co debent eliain lum 3 13 47, qualenus iis, quae de obligatione domini ipsius cavendine pecudes hortum ejus invadant, limilationem adjicit circa capraS 40xes, Sues; et r. qu0d ad capras allinet,

82쪽

bus p0Ssessor urnaenior in equinorum ea ita custodire debet, ut aliorum agro damnum n0n inserant, resarcilio nem, si h0 neglectum uerit, praestiturus. Ea Ver praecepta, quae obligationem ejus damni praestandi, quod illulum est ab animalibus pr0pterea qu0dis, cujus erat sepe conSerVare, hoc negleXerit, conSti tuunt, ad hanc materiam n0n perlinere, in oculos incur rit, quippe imm obligatio hoc in casu tantummodo nitatur in intormiSS0ne ejus curae, quae quoad sepe adhibenda suisset, quo respectu speciali in monendum est, in hisce praeceptis n0n 0d de damno ab suis pecudibus,

etiam vero ab alienis laci agi 3 13 37 cis 38, 44. N. L. 3 12 19, 20.

Conti alio. Principium illud parum aequum, vi cujus annium

segris ab animalibus datum ordinarie ei soli assignabatur, qui sepibus constitutis n0n prohibuiSSel, quo minii pecora in agros ingrederentur, n0n quidem cum Summo rigore in praxi applicatum suisse, suspicari licet e c0nsilluli0n 14 Apri 1694, cujus praemissae docent, eam emanavisse ut ii abuSus averterentur, qui circa pec0ra comprehendenda atque redimenda, quando per Sepe collapsus et dirutas in agr0s alienos devenissent, XStiterunt, ad quem sinum assequendum determinal 0nstituti eam Summam pecuniarum, quae, ut prelium redemti0nis pro

83쪽

diversis pecudibus praestanda Si cavens celerum, Ut dam nun dulum ad arbitri uni bonorum virorum resarciendum sit atque is, quem indigilare Videtur c0nstitutio allegala, transiliis ad principium legum nunc Vigentium, e quod0mini animalium est cavere ne alien0s agr0 laedant, sensim Sensimque m 0ri ampleXu se exilibuit. Hujus

rei exempla sunt l. 18 0vember 1778, cujus grac d expresse indicant, habitatores tum municipi0rum, lum vic0rum obStrictos esse ad pecora sua illi custodi enda, ut dumnum n0n inserant, atque in casu latis illati obligationem resarcili0ni pra Standae injungunt; porro Pl.

quarum legum praecepta ejusdem rei spectandae ali 0nis testimonium praebent. Per constitutionem 29 Oct0b. 1794 autem omnino sere missum laclum est id princi pium, qu0d 0dice Cbristiane receptum esse Supra m0nuimus, cujus veStigia eatenus m0d reSiant, quatenus c0nstitutio in singulis casibus domino pecudum minores praestali0nes imp 0nil, pr0plere qu0d possessor undi euneglexerit, quae quo ad Sepem XSiruendam vel c0nser vandum sacere ipsius piisset, aliove modo in culpa sueril.

Mululum esse principium illud Codicis Christiane salis stiperque monstrat phus 30iR , quippe quum interdical,

quo minus quis e eo, qu0d sepe vicini n0n Xstructa vel m0do usi conservata Sit, Occasi0nem capiat non caVendi, ne pecora tu agrum, pratum, paScuum et eri- celum alienum ingrediantur, cuivis obligati0nem injungens, quando sepe n0n susticiat ad pecora a fundo vicino

detinenda, ea palis alligandi vel custodiendi, quare ei,

84쪽

qui pecus alienum ii suo lando adinvenit, tametsi sepe instructus non it, 30nceditur jus illiud c0mprehendendi. Quod allinet ad ea, quae occasione animalium in alterius fundo deprehenSOrum Solvenda sunt, abeunt indua partes, nimirum in prelium redemtionis et damni

reSarcitionem, rati0ne quarum praestationum constitutio

salis Xacla Suppeditat regulas, quibus missis principia, quibus nituntur, breviter allingere licebit. Conlinentur haec, quod prelium redemtionis altinet, in 32da, ex qua quantitas illius prelii principaliter ab eo pendet, num pecus in horto deprehensa fuerit vel insundo, qui communioni Xenilii uni adsignatus St, an in undo, qui alius qualitatis est, ita ut in pri0re casu minimum, in p0steriori minimum sit prelium redemtionis; aliud vero momentum, quod in determinando, quanta Summa redemii fieri debeat, respicit, h0 est num hortus et landus legitimo modo Sepe instructi sint an non ratione porro habita ejus usus, in quem landus adhibitus sit 3. Circa damni resarcitionem praescribit deinde phus c0nstitutionis sina, ut damnum illatum eorum, qui Xgpho Tma eligendi sunt viri oculati, arbitratu aestimandum sit, adjecta lamen ea restricli0ne, ut, quae Sit seSlimatio damni, nem reSarcili0nem eXigere p0SSit qua D In stantbo ove heii anile o norite ob tynhighe , 5 b.

Ei p. 38 monet et Orsted pietium redemtionis spectari posse, tum tanquam additamentum resarcitioni damni ad jectum, quae saepe exacte determinari nequeat tum ut sati sactionem ejus incommodi, quod serat deprehensio pecudum; tum ut poenam quandam privatam, qua impellantur domini Pecudum ad cavendum, ne ei in agrum alienuni devenianti

85쪽

superet pretium pecudis ipsius, qu0d praeceptum, si culpa ejus, qui suntluui 0SSidet, aclum est, ut pecudes in eum

deviinerint, quando nempe ea negleXerit, quἴ quoad Se-pem XSiruendam vel conservandam instituero ipsius suis set, eam Subit modificationem, ut dominus pecudum non

nisi ad dimidiam partem damni illati praestandam leneatur, videra 32 lam, tiam et tum. Sunt 0rro, priusquam hanc constitutionem miSsum faciamus, duo ejus priΡcepta asserenda, quae tum propter arguinentum pSOrum Salis grave, lum ob id princi pium, qu0d indicare videntur, insignia sunt intelligimus ea, quae g 34ta et 43i, conlinentur, quarum prior Sancit, ut si quis equum, qui quinta vice, aliamVe quadrupedem, quae quarta vice in ipsius undum irruerit, de prehenderit, non modo pretium redemtionis Solvendum Sit, sed etiam, pauperibus applicandum, dimidium pretium pecudis, quae publica auctione vendenda esl, ita ut emtor ejus, si n0n caveat ne in fundum alienum irruat se super justum sepem ingrediatur, eam, pauperibu applicandam,

amillut circa animaliu ero ulula, quae quari comprehenduntur, pra)Scribit, ut comprehendentis in atque la-lim occidantur.

43tia praecipit, ut si quis pecudes alicujus pro

locario receperit, ea vero in alieno undo deprehensae fuerint, ille eas redimere atque damni resarcilionem praestare teneatur, ita lamen ut ei, qui pecude comprehendit, ex iis satisfactionem petere liceat, Salvo lamen regressu d0mini pecud. v adversus eum, qui illas in

86쪽

Monuimus Supra, Vestigia quaedam ejus principii, qu0d in c0dice Christiane receptum erat, in c0nstitutione 29 Oel0b. 1794 restilisse, haec vero omnino per OnStilUlionem 9 Juli 1817 sublata sunt, cujus plius da docet

illas distincti0nes, quae pri0re constitutione, specialim inter agros Sepe instructos eosque, qui lati instructi n0n essent, aliae Sini, non respicienda eSSe Riqile ea Sum mas pecuniarum, quibus redimendae Sunt pecudes, omnino generaliter determinat, et quidem ita ut ea Superent, quae per c0nstitutionem 29 Octob. 179 praescriptae erant, Illo reSpectu celerum nunc obServanduiti est l. 14 Juli1837, quae summa illas pecuniaria imminuit. Ita ut de ea re dubia omnin non m0Veanliu Si

orhnin bestemmed tum quidem neXus Verborum non pr0hibere videtur, quo minus Vocabulum hiremtesed' aeque reseratur ad ea, qua de juribus d0mini agri prae-

87쪽

cipiuntur, qualia ad ea, quae de obligatione doni in pecudum caVentur, e quo Sequeretur, ut ea deni regulae, quae oliui de anni resarcitione valuerunt, porr0 vini Silani relinerent, quae interpretatio, cui nec abS0lute ad

Versantur Verba den, fori olli Stabe fuste Srstat nitis' cum satis nuturaliter fieret, ut den0tuli0ni generaliter factae praecept0rum pri0rum n0n adjiceretur men-li earum Xcepti0num, quae in Singulis casibus admissae ossent, eo quin etiam conualendari videtur, quod non prius quam in xl g, ali 0ne habita Summa redemtiouis, cavetur, ut 0n respiciendae in diversae illae distinctio nes, a quibus e constitutione 29 Oct. 1794 a suiiuua pecuniarum pendebat, qua redemtio fieri debebat. 0u0dsi vero hac interpretalione non adoptata tatuitur, g m ut 0nstitutionis uuli 181 praescripta con stilutioni 29 Oct. 1794 qu0ad damni resarcitionem m0dificavisse, nascitur quaestio, num Verba illius phi , En

lisse latuenda sint, ex quo resarcilio damni illuli re lium pecudis deprehensae superare n0n debet, ad quamqua)Slionem negando resp0ndendum esse cenSere videtur cel. OrSled, monens constituti0nem tuli 181 non lalem esse, quae ill respectu n0Vum praeceptum dedisso Videatur, eamque 1 rsan non nisi eatenus priorem mutare VoluiSSe, Ualenus propter negligentiam, Uam S, qui damnum passus sit, circa Sepem exhibuerit, in cer-

88쪽

lis casibus supra commentoralis modo dimidiam resarci lionem conceSSerit J. Adsunt vero quae contrariae sententiae inliserendum esse vadent. 0u0dsi statuitur phum citulam constitu

lionis Ouli 181 modificavisse constitutionem 29 Oct.

1794 du damni resarcilione, 0n SSe Videtur, cur, cum verba ipsius alissime paleimi, non omnes, Sed m0do singulas quasdam limitationes hac c0nstitutione actas SustulisSe censeatur; in ipsa natura niti liarum nillil inest, qu0d erat, ut contra argumentum verb0rum legis magi retinealii ea, quae versatur circa prelium pecudis laedenti non superandum, quam ea, quae culpam a parte ejus, qui damnum passu eSt, Spectat; quin contendere licebit, parum probabile esse eam Ii gent, a lani cum rigore id principium exhibeat, e quo cujuSxi PS ca- Vere ne pecudes ejus alienis agris damnum inserant, ut omnem vim ademerit ei Xcusati0ni, quae negligentia ejus, cui damnum illatum, continetur, eam restrictionem relinuisse, e qua is, cujus pecudes, culpa ab alterius parte non interveniente, laeserint, ad reSarcili0nem, quae illorum pretium Xcedat, praeSlandam non teneatur. Argumentum pro OSira Sententia praebere etiam

videtur plius 4t ipsius c0nst. 9 Juli 1817, e qua, si

89쪽

aninaalis missum esse nocesso Si latitatur, cui argu-moni eam ab causam sino utaris vis tribuenda vidolur,

quod consi. 29 cl. 1794 resarcilion in similiqu0dam casu determinanda limitationem pho 31 da sanellam respeXisSe censenda St. In materia de damno, quod agris ab animalibus ulionis insertur, ractanda restat modo ut moneamus, consilluli 0nes 8 Sept. 18 12 et 24 Sept. 18l singularia praecepta conlinere, priorem de equi Vagantibus, p0Ste riorem de arietibus, quas leges tu esse intelligondas obsolvandum St, ut obligationem plenae resarcitionis praeSlandae, nullo respectu prelii animalis habito, dominorius, si damnum secerit injungant, qu0d tum verbuearum serunt, quae celerum praeter summum redemtionis etiam impensas deprehensionis g0lvendas esse monstrant, tum optime cum eo convenit quod dominus talium ni malium eo ipso quod ea in suo non detinuerit, actum illicitum admisit. Circa damnum sepibus illulum miliora sunt prae Scripta harum legum, quam quae constitutiono uuli 181Tc0nlinentur, quippe quum dominus animalis laedentis non

nisi in simplum teneatur; vide consi. 8 Sept. 18l ggraclo, atque consi. 24 Sept. 18l3 3 2 6 4.

Conti alio. Leges patriae aliud damnum ab animalibus factum n0n commemorant, quam qu0d 40minibus, lecudibus,

90쪽

agris et sepibus illatum est, quare rilia quaesti salis dubia, an et qualenus d0minus animalis ad id daninum resarciendum, quod aliis objectis intulerit, obsutelus sit. Quaesti0nem hanc tractavit celeb Oi Sted, e cujuS sententia Code Christianeus indicare videtur, quicunque animalia habeat, eum id damnum praeStare debere, quod ab illis inseratur, quo respectu monet, tum codicem Vulgo per praecepta Specialia et quidem casuistica generalia Sua principia essari; lum animalia saepe tanquam objecta talium Sanctionum asserri, quae e voluntate legislatoris latius paleant, cujus rei Xemplum in allegat. His argumentis niSUS cenSet eam regulam, quae 6 10i et circa damnum pecudibus a pecudibus illulum c0nlineatur, ad eas laesiones forsan Xlendi posse, quae ab animali bus rebus alterius inanimalis inserantur, quippe quum in illis articulis, si usquam XSlet, inesse Statuendum sit principium generale praescripta enim specialia de damno agriso sepibus dat articulis ejus capilis, quod ex professo de laesione ab animalibus acla agat, posthabeantur necesse SSe quibus porro addit, tum illa praescripta specialia saepe iniquitatem asserre posse, Si resarcilio relium animali non excedere debere statueretur, tum 6-10-6

In hac quaesti0ne dirimenda cum celeb illo auctore

Si rei naturam respicimus nil esse videtur, qu0, ubi fastiibbog, 5 23b. EL p. 39-40.

SEARCH

MENU NAVIGATION