장음표시 사용
71쪽
logiam . . 6-10-2, in quo praecipitur: δanget Bland
serre, ut domino animalis, quod nocuit, a magistratu
compulente injungi possit obligali illud interimendi, nec
cum ab hac obligati0ne se liberare p0SSe declarando, se, si animal ainnum dederit, hoc legi convenienter prae- Sliturum esse θ. Haec sententia vi prol)anda est. Eo enim, qu0d poenam praescribit ei instigendam, cujus ani mal saepius nocuit, videtur lex milia ea inStiluiSSe, quae ad damnviii, qualenus fieri Olesl, praecavendum idonea existimaverit, nec facile, absque jussu legis, admittenda est agendi ratio, quae m0d omnino Alraordinario jus dominii civium afficit. Quatenus allegata est analogia N. L. 6 10 2, tantum abesse nobis videtur, ut illam Senientium commendet, ut 0lius eam dissuadeat, quippe pium m0d praecipiat, ut canis, qui n0cuit, interficien
diis sit, talem vero Sanctionem respectu aliorum, quae in articulo c0mmemorantur, animalium n0n conlinent di nec Elinonii 3 Dei p. 257.
72쪽
dissicile est causam suspicari, ob quam alione cani regulam praebuerit, quam in alia animalia applicandam esse noluerit.
teretur, quo quis occisus Sit, ad hunc locum pertineret, hoc autem statui nequii J. Hujus rei gravissimum argumentum inest in eo modo, qu Verbum Elate' usurpatur in diversis capitis articulis. 1 mus nimirum cavens
terpretatione non respicere p0leSt eum casum qu quis alteri arma sua ad aliquem interficiendum commodaverit; atque diis et tius expressis verbis Elate' et a rab'
73쪽
ilistinctio in lor is Elate' t Di ab V, non Sohuti uni Suloquendi universaliter recepto c0nvenit, e quo Verbuniis Elate' iam lato sensu usurpari sequit, ut privali 0-neni vitae contineat, qui usus loquendi non modo in articulis supra allulis adoptutus est, etiam vero in aliis,
fatiger State, Saar, 'Reen elle Uane' quae rei pectandae alio nec infringi posse videtur eo qu0d 6 10 generaliter inscribitur: Cm Elate a unden stanti Naaben eller taee' nec singulis iis articulis, in quibus vocis Elate' caedem involvit, quales nominari queunt D. L. 6 11 7 et , non vero, ut videtur 6-7-18, quippe
phrasin aliquam salis Silatum conStituant, quae BienUSeXcepti0nem ab usu loquendi admittit. Commendatur porro ea interprelatio, ecqua 6-10-4 caedem homini illatam non spectat, eo qu0d, ut in Sequentibu probandum erit, articulius ei, cujus animal dam num inlusit, eandem poenam injungit, ae si ipse X r0p0Silo actum perfecisset, quae regula circa caedem mini
Qu0dsi iis, quae eXp0Suimus, convenienter Statuitur 6 10 4 rationem caedis ab animalibus in illo nominalis illatae non habere, necesse est domino animalis, quod aliquem interficit, p00na arbitraria irrogo lur, Secundum codicem Christianeum canalogia 6 7 18, posterioris membri, nunc vero principaliter X analo-' Ussing Erina iliaIret 2 Dee p. 8.
74쪽
gia constitutionis mei. 18334 29, in qua p0ena eme-lienda vim exserere deben ea immenla XaSperantia, quae phus itala constituli 0nis hujus ex praegnanti negligentia desumit, quam exhibuit culpos agens, et u Ordinarie se reum reddidisse aestimandus erit is, qui lini malia immanis naturae aluit. Asserendum denique est Singulare praeceptum, qu0dde e caSu, quo canis hominem occidit, conlinetur inc0nstitutione 4 Oct. 181 b, cujus g ii praescribit, ut siquis m0rtem obierit propterea quod dominus canis ea negleXerit, quae ad periculi1m damni a cane inserendi avertendum observari debuissent, n0 m0d assiciendus sit dominus ejus mulctis grama et da propter negligentiam exhibitam generatim constitutis, verum etiam X
principiis legum puniendus, quae quidem inprimis X6 10 4 atque c0nsi. 4 Oct. 18334 29 desumenda sunt.
De hiere homini ab animali illato.
De eo casu, quo animal alicujus hominem vulnerat, praecipit 6-10-2, cujus verba haec sunt: hJange fflant
Recle censen hunc articuliun ei, cui vultuis illatum,
75쪽
minus plenana resarcilionem tribuere, quum 6-7-10, cum enim mentionem n0n lacia ejus praestationis alimentorumulque resarcilionis detrimenti ec0n0mici, quam 6-T-10 addicit, salis dilucide indicare videtur, talem locum habituram n00 SSe, quae Sententia, ut 0net OrSled,'bn0n minus e confirmatur, quod reSarcili0, quam lex ob dumnum ab animalibus illatum constituit, ordinarie plena n0n esl, plani eo quod l0 2 Codicis Christia
res enim mulctae, qua dominus canis solvere tenetur, Secundum eum neXum, in quo h0 praeceptum ad ea, quae antecedulit, iSlitur, n0n nisi ad ea, quae pr0plerdet 0rmitatem s0lvenda sunt, speclare latui OSSUnt. 0multa, quae e comparati0ne facta articuli 6-10-2cum 6-7-10 alenus progreditur, qualenus ille praeSlationem pecuniariam ob deformitatem injungit, quae X natura Suu damnum inaestimabile c0nlinet, n0n Vero Obdetrimentum oec0n0micum, n0n 0la in hac materia o currit inest Similis quaedum in eo, qu0d 6-10- reSarcilionem utenus pleniorem adnulli quam 6-11-2, quatenus e hoc is, qui culp0se aliquem ubi eravit, ad 0- strum solvendum tenetur atque ad alimenta praestanda usque dum laesus reconvaliterit, ab alia autem mutela immunis est, quae n0malia quo minu tollulii interpre ' Daantho i en anite obliinhigheb 5 23. 1 El. p. 3, 4fr. Rhi juridii Rrdiis 2 bd. p. 129.
76쪽
land 6 11 2 ila ut amplioren resarcilionem assignare Statuatur, pr0hibent, Si non aliae rationes, allumen vaerbulus iso iacere frie or anheli 'ob' J. uae ratione 6 11 2 ita disseruimus, nunc praclicam lilitatem non liabent, uni regulam de laesi inibus corpori cujusdam cui pose illulis suppeditet 0nst. 4 Oct. 18334 28, ex quaei, cui nocitum, si ipse sine culpa St, praeter OStrumulque damnum oeconomicum reparati prpestanda est ob dolorem atque vilium vel deformitatem e laesione
Hoc loco p0rro asserendus est Cod. - 10 4, cujus argumentum in pli antecedente jam Xp0suimus. O-
telligendum esse, ut dominus animalis eandem poenam incurrat, nae ei, si ipse ex proposito laclum persecis set, infligenda fuisset Verba ipsa hunc interpretati0nem ferre Videntur, quam admittendum esse suadet analogia 6 6 11 12 6 7 18 et 6 10 1, in quibus similes phra Ses occurrunt, quae alio modo Xplicari nequeunt, qu0 accedit, quod, si illa verba articuli 6 10 4 ila interprelanda essent, ut dominus animalis seri ac si ipse culpos egisset PStrinandus esset, modo e 6 11 2 tene retur, qui articulus, ut Supra d0cuimus, minores quin otium praestatione irrogat, quam quae a domino animalis mansueti, quod homini nocuit, solvenda sunt' J.' θω ur. Irth. 22 23h. p. 130. '
77쪽
Censemiis igitur 6 10 4 0luisse ut dominus animulis nocenti ea poena alliceretur, quae ipsi, si dol0Seulieri n0cuisset, e 6- instigenda suisset, quare nunc exc0nsillulione 4 Oct. 1833 tenebitur, in qua applicandulla ceterum nos versari oportebit, ut 0ena haud facile id minimum, qu0d in singulis quibusvis casibus praeScriplum St, Superet, quod eo magis latuendum, quo facilius alias seret, ut poena iniquo modo ei appropinquaret, quae in casu mortis alicui illata locum habebit cli 233. Observanda denique est c0nstituli 4 Oct. 18s b, qualenus pho ita dominum canis, qui homini nocuit, tum ad damnum resarciendum, tum ad reparati0nem propter dolorem atque vilium, Si tale inseculum Si praeSlandam obligat.
De damno animalibus ab animalibus illulo.
Principale praeceptum de materia in hac ph tractanda c0nlinet 6-10-b, cavens: Tite, tange elle pane
Rali0no hujus articuli in medi p0ni potest quae- Sli 0, num principiti in Romanum: m0Xa caput Sequitur,
78쪽
ud0plulum sit, ita iii 0niiniis animalis laedentis ad resa cilionem, hiae pretium ejus Superet, praestandam teneri nequeat. Ad lianc quaestionen negando respondendum
ad ea, quae in l0cis citatis celeberrimus ille disseruit, nos referre liceat, hoc solum m0nenios, mistionem ejus praecepti, qu0d illi principio conveniens conlinetur insonte articuli allegati, legis N0rvegicae Christiani Vti Pant diei ab alterii 33ti capite unitagen ten, ter laber,
cipium in codice n0Sir n0n receptum esse, quo magiS hic ea principia, quae in antiquis legibus circa ampleXum obligationis resarcili0nem praestandi valuerunt, mulaVerit, quod ceterum naturaliter eveniebat cum conscientia juris magis explicata d0cuisset, in hac materia ordinanda n0n subsistendum esse in iis rei spectandae ali0nibus, quae cevo rudi et inculto deberentur, cujus erat potius eoruni respectum habere, quae in Xtern Dr se sinerent, quam eorum, quae quaSi rem0liora et abscondita retali0ni juris fundamentum et vim tribuant. Praecepta articuli 6 10i in eum casum analogicuapplicanda esse, in quo pecus alicujus pecudein alterius non quidem occiderit, sed ullo m0do laeserit, n0n dubi turi posse videtur, quae enim ratio rei spectandae legis talaris fuerit, constat lamen eum singularem vivi ci re-
79쪽
lationi tribuisse, in qua pretium unius pecudis ad pretium ulterius Si Statur. Articulus deinde se offert 6-10-6, qui cavei: Eiter
qu0d praeceptum, ei sanctioni articuli 6-10-3, ex qua
Quainvis 6 10 4 aliani laesionem n0n pectet, quam quae homini insertur, dubium tamen SSe neqluit, quin Si animal ejus generis, cujus Sunt ea, de quibus in illo articulo agitur, pecudi alterius nocuerit, plenissima damni resarciti praeSlanda Sit. Priusquam materiam de damno animalibus ab uni malibus dato utimum laciamus, nominanda mi e praecepta c0dicis b-13, quae ejusm0di damnificali0nem al- tingunt'J. In articulo in et do hujus capitis duo cam e ponuntur, in quibus damnum reSarciendum n0 eSt. Prior enim cavet, ut Si sepimentum apiarii tam humile sit, ut pecudes alienae illud ingredi atque apibus nocere p0S- sint, d0minus harum damnum sibi ipsi adscribat; osterior vero sancit, ut dominus apum, Si pecude alienas extra piarium necaverint, nihil praeStare teneatur, qu0d praeceptum eXceptionen satis naturalem ab iis, quae 6-10 5 praescripta sunt, c0nstituit in Obligati0nem lavinia resar-
D Fons horum i aecept0rum est lex Iutica; vid. g. 20.
80쪽
ciendi, ubi pecudes intra piarium necatae sucrint, dumi no pitui injungit articulus tertius, causam asserens, qu0dapiarium Suum non justo modo circumSepSerit. Duae Olimia praecopia rei naturae limino congruunt. Caulum lenique est in articulo t0, ut Si apes alicujus Volux e
rini atque apibus ulterius se immiscuerint, ille domino harum apum c0mmunionem omnium offerre debeat quod si vero hanc conditionem accipere noliterit atque apes illi a celeris Occisa sint. ipse damnum sibi adscribat.
De damno rebus inanimalis ab animalibus illato.
Circa id damnum, qu0 animalia rebus inanimalis
alicujus inserunt, non XSlant sere alia praecepta, Uam quae materiam de securitate ab invasi0ne animalium agris comparanda Spectant, quae quidem decursu temporis lotm0dificationes subierunt, ut praescripta nunc alida Omnino ab iis, quae, X antiquis legibus desumia, codice Christiane continebantur, recedant. Codecnimirum regulam generalem latuenS, cujusvis qui Securitalem agri S
domino animalis nocenti obligationem resarcili0nis prae Slandae n0n injungit, quo respectu allegari possunt 3 13-40 et 41, quorum articulorum pri0 duce eum, qui aliquam terrae partem antiquitus n0n 0nSeptam, quam Ver diS- sepire liceat, epimento includat, talem sepem struere debere, qualem sufficere posse existimet, eique ipsi adsignanduin esse damnum, qu0d ex sepe non salis bona