De Jacobo Geelio philologo classico

161쪽

tionem hoc loco aptiorem esse putat, nam vel Oe verbo solo Iocasta ostendit, quod haud semel manifestum facit, sibi Polynicis causam potiorem videri V reicit itaque coniecturam υπερδραμ η. Ad s. 85 adscribit Iocastam n0 hoe voluisse dicere, malum esse turpissimum, Sed inimicissimum igitur ἔχθιστον praeferendum sesso alteri lectioni, quae PS aBχιστον. Ad s. 59 I lolgii causa, qui praetulerat lectionem σκῆπτρα

κρατουντα monet , κρατεῖν τι Semper esse aliquid tenere, Sed OnSta re κρατειν τινος nonnumquam eandem habere potestatem

quam ipsum Latinum muri Hi habet t. s. ' a 'o Di Dum era Me,

ut tenea S, OS Si dea SV. Vs. 73 900l lotgi0, qui hunc versum cum S. 737 coniungendum Sse putat, respondet: hoc vero longe alienum est ab Euripidea siteli 0 mythiae lege, qua interruptus alicuiu Sermo tum continuari s0let quum interiectu versus plenam Sententiam continet, quae alterius interlocutoris respon Sionem non requirat , atque iungit προσκεῖσθαι eum προστεταί sat vS. 738ὶ quo facto sent0ntia haec fit: turmi praeesse, quibuscum Septem portaS

Καλλιστον νει δο proverbii Oe esse putat aliis locis allatis probat dubitari non posse, qui apud Graecos in ore habuerit καλουονειδο is qui convieiuna refelleret rei quam sibi potius honori duce-r0tV. T0dem modo Ἀνειδος aliis Oeis apud tragicos interpretatur. Vs. 943 eelio suspectus est ἡλrtasse hic versus Euripideus fuit in alia eius Fabula, et ab s0dulo letor huc insertus estV), quamquam Sentit arma peti posse ad tuendam huius versus γλητιοτητα' quod omnia, quae nune ignoramus de Creontis filiorum quo eius origine Euripidi ex tradition lartasse cognita fuerint'. Iure nemo, quod seiam, Gellium Secutus est. Et s. 1070 t 075 ex duabus codicum ieeti0nibus, quarum utraque ferri potest, utra eligenda sit, quaeritur. s. 107 900le nonnullis libris pro κλε γή SeripSit κυδρή, . quamquam Hermania hoc adiectivum magis Homericum quam tragicum vide ba)tur , hoc praecipue argumento innixus, quod Tragici nonnum-

162쪽

quam nuntiis sermonem picum tribu a)nt ethvix intelligi p0 ssi)t,

qui librario exquisitius vocabulum pro vulgari in mentem Venerit . s. 075 0ntra scripsit futurum ἀγγελῶν obtemperans plurium codicum suffragiis V. Attulerat quidem Valehenae ex Euripide exempla futuri post verba veniendi, Sed contraria nonnulla admoverat Markland. Pervenimus ad uss. ill 4 ill8, de quibus, ut deoss. II 82llS6, fusius disputandum St.

Hermann pensuerat post s. ill versum desiderari, quem huiusmodi fuisse suspicatus erat: τῆ 'Iνα ου κυγ' Αργον Αργείας βρος, nam quid est, inquit, quod Argus Simpliciter πανοπτη eVOeatur, quem Oportebat suo nomine voeari Nullus id alius script0 Deit '. Non credit Oeel id portuisse nec edeSSarium fuisso in fabula cognita, praesertim adiunetis Verbis στικτ Dos μασιν, reliquisque quae post S. ill sequuntur quibus autum fuit ne confunderetur se eum Iove, vel cum Sole. Praeterea non inauditum sest epitheton loco nominis poni V. Cuius rei iam

p. 48 exempla attulerat, quibus hoc loco addit testimonium Panos hae t de Pan0pta ἡ prope caput Argi literas esse, quaS sive IIONAn sive ΠΑΝΟΠ legas, nihil nominis adiunctum habent iet 0emansit, qui Gelli consul senti confirmauserat consuetudinem fuisse artificum, ut in huiusmodi inscriptionibus cognomen aliquod celebre ponerent sine nomine. Quod licuerit artificibus, id etiam p0etis licuisse arbitratur. Sequitur annotatio docta se Argo aut sub canis forma aut

cum eane comite depicto Argus canis Ius custos ei videtur esse commentum enarratorum, qui nescio quomodo Ulixis canem Argum cum Panopia confuderint.

163쪽

Remoto cane eel vaecam introducit, quod ratio X00gitarinoqu 0aὶ cur Euripides finxerit Panopiam Solum in Vacca, quam custodir0t V. Concedit ili quidem Hormanno versum deficere videri Collatis iis verbis e Soholio vi εῖον στικτον φερε Se. Hippomedon τῆς 'Αργείας βοὸς φυλακα et ex Aeschyli Suppl. s. 299 τον παν ' ρωντα φυλακ επεστησεν βοὶ his finibus eum versum fuisse arbitratur: φυλακή - 'Aργείας βοός. Ea par argumentationis, quae attinet ad Hermannum, sine ullo dubio magis firmata ac stabilita est quam illa conieetura ad libidinsem laeta. In int0rpretandis duobus vorsibus, qui sequuntur, ab Hermanno diserepat: putat enim eos pertinere ad Argi imaginem in scuto deScriptam, cum Hermann d ipso Argo vi v et idonii aliquid praudicari his versibus voluisset. Hic enim recte di Xer9t: eam imaginem talem fuisse necesse est, ut per totum orpus alii oculi clauSi, alii aperti ernerentur ' minus recte tamen addiderat: Midque cur ita pictum esset ut declararet Poeta, adiecit illud, aliis Argum oculis noctu, aliis interdiu esse usum V. Contra Geel: si quomodo tandem P00ta id quod Hermannus c0ntistit significarup0tuisset Hoc certo vereor ne non lueremur mutando βλεποντα in κλείοντα quod suasit Seid lorus, scripsitque Hermannus. Sunt

enim aut Otiosa verba σύν στρων πιτολαῖσιν et δυνοντά μιετα,

aut aliquid significant sumto autem, ut par est, aliquid significare et OnSulto Scripta esse, necesse est ut relata sint ad imaginem an optae itaqu0 mag illa altero corporis latere orientem, aliser occidentem spectabat aliter enim neque artifex indieare, neque spectator discernere poterat quinam oculi interdiu viderent, et Sic porro Hinc sequi videtur, admisso κλείοντα vigilem illum

Omnes oculos clausos habiturum V.

Hartunii Omnia plana fore spoponderat recepta lectione in

sch0lio codicis August. latente πίπτοντα pro vulg. κρυπτοντα. , Quid, inquit Geel, πίπτου μ μ α Sit eius qui non una eum stelli cadat, non explicuit, neque Xplieuerat atoken aerius praetu

l) Euripidis restituti V ol. I. p. 460.

164쪽

leris saltem ριεύονταV. Idem Hari ungium aliis interpretibus ομματα habuit pro nominativo, quo construetionem iusto impeditiorem

admisisse Geolio videtur omnino requiri, ut μμ ιτα sit ae usativus pendens a κρυπτοντα et a participio alterius verbi cuius locum Oeeupaverit βλεποντα Legi enim vult οἴγοντα vel δεικνυντα,

vel aliud, quod eandem habeat sententiam. Iis, qui cum Berghi t hos versus delere Velint, Suadet, ut videant ne alios versus pro X punctis fabricari oporteat V. Nononi credibile esse in reliquarum descriptionum ornatu, Argum ab Euripide parum laute Xeultum SSe. Versum denique lil ω ὐστερον θανουτρί τ ραν παρῆν eum Valchenaerio insulsum iudicat aut curiosum aliquem lectorem p0ceavisse interpolando aut Euripidem d0rmitavisse Hermanno et Firnhaboro uno versum contra Valehenaserium defendentibus TeSpondet: ubinam, quaeso, narratur Hipp0medon iam tum cecidisse Sed fac eum interemtum esse, iis temporibus aeriter pugnari Solebat de caesorum ducum corporibus itaque veri dissimillimum si Thebanos, qui ne victoriam quidem certam reportavi SSent, oti OSOS explorare p0tuisse quinam Oculi Panopiae inclypse Hippomedontis aperti SSent, quinam clausi. CaetBrum,

quod valde miror, non adverterunt in hac controverSi Hermannum et Fir haberiam versus 1l39 sq. παρῆν νεκαστο τωνδε κοι

ram perferrem ad duces, qui in munimentis stabant, fuit mihi copia hostium uni u Seu iusque insignia de muris spectandi. EOS Versu non temero posuit Euripides pum ci in se post recensitos Argivorum duces descriptaqu0 insignia scutorum unde sequitur s. il8non solum non necesSarium, sed ali0num esse ab consilio Poetae: nam reliqua insignia clypeorum non magi discerni poterant fidum pugnabatur ' quam Oculi anopiae:

165쪽

Aequiescendum mihi videtur in Geolii iudicio, prauis H0merum et alios et Euripidem quandoque dormitaSSe. Vs. 115 legitur πυ καὶ διώλλοις ως κατασκάψἰὼν πόλιν ). Recte Oeel quoque praetulit κατασκαφων lectioni, quae St κατασκαφω, qua non Solum thrasoniana, sed scurrilia fierent verba Parthenopaei rectius quam sederunt alchen aer, Nauch, echie in ipse elegit eum Hermanno δικεῖ. λαν Singulari numero, nam ita Sunt verba nune ii eum acerba irrisione, quasi unus homo uno ligone totam urbem everSurus esset, qui statim post haec verba lapide pereus sus iaceret . Transeamus ad illos vorsus l82-l 186, de quibus seel Rein Wardilo seripsit. 0gimus in Hariungit censura ): De Versasserha sicli in gr0sse Verdiens erworben adurcii das er uersiau di Schaden dies0r telis, di e fit die alterschwi erigst imgangen Stile erklari, ausmerksam gemaelit at V. Idem vero G0elii coniecturis non assentiendum ratus aliam proponit mutationem, quam ipse geWaltsam' dicere non dubitat. Sed exscribam versus; hi sunt: ἐκ δὲ κλιμακων

Geel inesepit a fine: post miseram illam dissipationem membrorum Capanei exspectes in terram sparsa selectum iri. Nihil horum post rotationem εἰ γῆν εμπυρορ πίπτει νεκρό . Quod Orpus quodnam cadaver An summa collect0rum membrorum pquis cred0t immo totus integerque membris, nisi quod adustus erat, deturbatur in terram itaque iis De garum cadaver Capanei humare constituit Th0seus in Suppl. 33 qq. neque excogitari potest cur Euripides in duabus Fabulis, quarum argumenta tam

1 In cales seditioriis schleiniana logitur: δίκελλαν Gl, δικέλλα LP in apysen dice: κατασκά , in sec. libro . alchenaser, Hermania Gesel autem eripserunt κατασκαι etiam aliorum Odicum esse lectionem. 2 l .l. Ol. 462.3 Se Capanei.

166쪽

leris saltem χύοντα ' Idem Hariunge iamliis interpretibus ὀμφιατ habuit pro nominativo, quo constructi aena iusto impeditiore admisisse eeli videtur; mnino requir ut . ι κατα Sit accusativus pendens a κρυπτοντα et a parti ii alterius Verbi, cuius locum occupaverit 32 ποντα Legi enim ait οἴγοντα vel δεικνυντα.

vel aliud, quod eandem habeat sententi a. Iis, qui cum Berghi hos versus ter velint, suadet, ut videant ne alios versus pro Xpunctis abricari oporteat . Non enim eredibile esse in reliquarum deserationum Ornatu, Argum ab uripide parum laute Xcultum S UVersum denique IIS υττε ρυ υτ c Βίραν παρῆν cum Valehenaeri insulsum iudicat aut euosum aliquem lectorem pseccavisse interpolando aut Euripid0m tormitavisse Hermanno et Firn haber hunc versum contra Valen aerium defendentibus TeSpondet: ubinam, quaeso, narratur ip0msedon iam tum cecidisse Sed ad eum interemtum ess iis temporibus acriter pugnari solebat de caes0rum ducum orporibus itaque veri dissimillimum est Thebanos, qui ne victolim quidem certam reportavi Ssent, Otios0s explorare potuisse mam oculi Panopiae inclype Hippomedontis aperti essent, mam clausi. Caeterum, quod valde miror, non adverterunt in e controversi Herman

ram perferrem ad duces, ii in munimentis stabant, fuit mihi copia O um uniuscuiusque insignia de muris spe andi. O verSus non temere posuit Euripides proxime t recensit0 Argivorum duces deseriptaque insignia scutorum nil sequitur s. 11 18 non Solum non necessarium, sed alien esse ab consilio Poetae: nam reliqua insignia elypeorum no magis discerni poterant, dum pugnabatur quam oculi Panopta:

167쪽

Acquiescendum irum et alios et ui

Vs. 115 legitur

horum: post rotatione Π βις γῆν εμπυρος τἰ τό αpus quodnam ad quis credet immo erat, deturbatur in humare constip0test cur

lis quaru ta

168쪽

affinia essent unaque traditione niterentur, eandem rem gravissimam variis modis traderet, aut tam longe reeederet a pulcris Soph0cleis Antig. 34 αντίτυπα δ ι α πεσε τανταλωθεὶς πυρφος κτε. Narrat autem nuncius in Phoenissis, ut librariis placet, deiecta esse e scala χωρις αλληλων Capansei membra, μελη, nimirum, quae statim addit, eo mas et sanguinem: et quidem εἰ ' O 2.υμ πον. quamquam Veru Euripides dicturus erat υραγον. vel simile eius quod si in Suppl. 33απῆMε πνευμια χῖν προς αἰθέρα το σωμα 'ἐc γῆν. Quis autem ista umquam bonus poeta diXit membra corporis 3 - Sumantur eo mae pro cri Sta audio; - quaenam vero analogia est cristae et sanguinis Sit sanguis membrum corporis, qu0d αἶμ. vocet Poeta sanguisne distillat ex carne adusta vel flagrante coqui meliora docebunt. Porro manu et crura discerpti Capanei rotantur per aerem, a κυκλωμ. 'Iξίου c. Finge

tibi manum aliquam turbone sublatam volvatur quid in illo motu similius erit motus Ixion ei, quam cuiusvis Finxit vanam somniantis speciem V, si hoc voluit Euripides. Quam avide haec volitantia membra excepisset Statius, qui nunc prudens fuit et Sobrius prae exemplo Suo ut mirer hoc non advsertisse Valek0naerium qui doete conferens Statium heb. X. 22 sqq. substitit in huius verbis: prima fugere in nubila cari sumi. Verum addidit Poeta : et clypei niger umbo

cadit, reliqua Suo Ore Ornans. Iam videmur aliquam correctionem tentare posse veluti, neglecta pausa:

Hucusque totus docus describendus erat, tam sagacitatis Geolii in mendis det0gendis causa quam elui doctrinam, ite-gantiam. festivitatem. mirandum meques laudandum mihi 'uidem videtur quod Mesel inventum suum rii fine annotationis dimisit, ibi tro μελη scribens βέλη non βελει expungi vult

esSe putat ab aliquo, qui iam corrupto βελη in μέλη admiscuerit

169쪽

bracchiis et cruribus crines et Sanguinem. Dum meliora Xeogitarentur, Versus integer erat Servandus, Si coniecturae non pla

κωλ' se κυκλωμ 'Iξίονος εἱλίσσετ veretur enim, ne Vetere et

Euripides Ixion se rotae annexum alit0 sibi cogitaverint quam hodie multi lacor soleant, ab nostris pictoribus et poetis decepti. Illi, ut puto, eum fecerunt axi rota d0rso annexum brachiis vero et cruribus extensis ac diductis quatuor radiis alligatum, cogitante verum rotae supplicium . . . . Secutus autem est Euripides eos qui rota I xi0nem per aurem ferri tradiderant sinere. Fur. 295 I 298. Itaque cum hau rotatione aptissime comparat Capaneum, brachiis et cruribus diductis rotatim de scala cadentem Ixionis uici rota alligati figuram repperi in Virgilii d. Vsen. 532 fol. 45. X stentne antiquiores et qua fuerit vicissitudo delineationis medio aevo, Oceant archaeologi V. Quaeritur, cur G00l Reinwardii commendaverit annotationes ad hos versus et ad uss. 114 41l8, neque potius ea, quae observavit ad Vss. 1369 4371, de quibus supra scripsi. Omnibus his locis G00l tu0tur alchenaserit diti0nem c0ntra Hermannum et alios, praecipue autem v ss. 1369-1371; omnibus his locis corruptelas deteger et textum emendare conatur. Neque vero ex emendandi disputandique via ac ratione, quam in his versibus tractandis Geo erat secutus, auSa commendationi repetenda est, Sed hinc potius, quod copi0sius scripsit de artibus: vss. 1114-lli do Panopta imagine, vss. 1182-1186d Ixionis pictura Ha res viri herbarii sculpturae quoque peritissimi animum magis movebant quam argutia et ri Xae phil0

1 Naber ἡMnomosynos' a. 188 p. 150 vs I 184 hoc modo corrigere conatus

170쪽

Ρaucas tantum adiungam annotationes ad Os VerSus pertinenteS, qui Sequuntur uss. 1369 137 1. Vs. 38 Stadtinuelleri coniectura καμακι λὶ pro στομ ατ in Verbis, quae sunt: εἰ δ' ἴμ ρι' περσχον Βυρ ατερο μάθοι, λογχ ην ρίμ, στομ ατι προφθῆναι λαν. Supervacanea fit, Si post νωικα virgula cum Oeelio ita posita, ut στομ ατι eum προφθῆναι iungatur, Oeabulo στομα cum eodem eam notionem subicimus, quae est extremitas mucronis, qua alter alterius oculum vel omnino frontem exstantem ferire conabatur . Affert 000l l. l. V. s. 389, quo conti dicuntur κατα στομα

Both δ vor et tot eum tutati erant. I0culator G00l se hos duos non intellegere dicit primum, cur obliti sint viri optimi

προσπίτνει h. l. non 8Se ad Vonit, tum, quodnam au Xilium Antigone matri praestiterit qua nihil lacero potuit nisi 0rsum Iocastae pellere hanc enim secuta est ad loeum Certaminisus. 27 dicenS: ηγου τυ προ ριεταίχμι ρυ χελ τε P. Diversissimas autem inter se reS, modo ad unam causam pertineant, iungi posse, quis negat γ' Ita lolgius. Nemo sane, si immiungantur. Nunc Vero, quum συν παρθένν τἐ non OSSit significare Ope virginis et sequitur nuncium dicere, Iocastam advenisso comitantibus virgine et celeritate pedis i. e. pede celeri: itaqu0 tres festinanter advenisse Iocastam, Antigonam et celerem pedem Iocastae Malis sane Antigonam non intercedere Iocastase eiusque pedi culserit Vs. 158 Sq.: πολλων κακῶν κατῆρξεν Οἰδίπου δομοις τον' 1μ αρ' εἴη δ ευτυχεστερο βAc.

1 Cuius selitein in calce mentionem fecit. 2 Nauch s. 1430 totum eiecit, ecklsi uncis inclusit. 3 ἡEuripidis Phoenissae', ipsi ae a. 1836.