De miraculis quae Pythagorae, Apollonio Thyanensi, Francisco Assisio ...

발행: 1762년

분량: 507페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

121쪽

inisostinem esse: aque tum propter iis, quin in P . Mora mmerme veneranda deprebendeba , tum pro arx is ipsi Sacerdoti iam mea explorata, elum P, sarra reddidit, quod iter iners rus e re usum-Fervi, ut eo ad superandas m a longa peregrinatis haeris di altare sueretur. Aebarin enim illa periri quaeque, qualia μοι fumisa, lacus, paludes, aereus malia id genus ac praterea eodem us Hunt, ιν rationes quoque peragebat, esemque depe bat m

ae arcebas ventos ab urbibus, qua omin eius impi rauerant. Proet ras autem accepto telo minime rei Hilmsi commosas, nec caussam, Ob quam ei dis

in percontatus est, sed tanquam qui mera Deus illabis, Abaria βω- ab ostris abdis auream binae femur ostenilis, ut argumens esset, neutiquam

illam mmii falsium fuisse vis menumeratis fingu. ω , qua in emplo reposita eram, fidem isti mis. πολ- mali possint ipsum a mitisses adjecit im- , si ad evirandos demerendosq. mortales adve Ue, ac pro ere etiam 'mam hominis is σε, ne A tantinenti maiiemis, elu remova turbati, dissi.

lis suam defigerent. Quis sibi, dum haec imgit, temperare a su potest Cui don in mentem veniunt, quae de sagis dicuntur illas bacutii equitare, atque per aera sylvasque errare Z Quid de aera illo 'mare judicandum sit, in diversa abeunt eruati. eram imposturam fuisse credid DRt baeo . Cur enim remotis arbitris Abari

Almonstrabat, si signum coelostis missionis cun- αι erat monstrandum Equidem Plutarisus in Nama

122쪽

Numa testatur, eum in ludis olympieis, id est,

in maxima celebritates frequentia id visendutia exhibuisse, quod tamen sinὲ alioruni testimoniis vix admitti potest Quicquid sit, si putavit sibi caeliis ejusmodi femur datum, insanus erat; si finxit, imposor. Attendatur interim ad id, quod Pythagoras inde concludit: nimirum Pythagoras habet semur aureum est igitur ille Apollo. quem pro Deo colunt hyperborei; se. 8aculussat in vigulo ergo cras pluet Huc pertinet, quod D. Laertius Libro VIII num. I. AI. refert, quod in antrum descenderit, finxeritquci se apud inseros fuisse, denasque Homero is Fod inflictas animadvertisse, quod non soluim,stendit, eum impostorem fuisse, sed Si mendacem

Si enim transmigratio perpetua ex uno corpore in aliud locum habet, quomodo animas in ta tarum detrusas poenisque castigatas videres tuita mendacem oportet tae memorem At mirum non est, talia a Pythagoreis tradi caussam aperit ipse amblichus pag. Iao. Postquam enim multa miracula P thagoris adscripta com

Πυθαυρας m. i. e. Me igitur aliaque id genus commemorant, dei conciliande cumque is in

Gnfesso fini nec feri sit, ut in unicum homu

123쪽

amevngruant, hine jam liquere autumant, qu)diicta de ligo. non tanquam de homine, sed tan-φ- de Numine aliquo accipienda snt. Quod eam indieas anima lilia, quod velut pr-enis, i quoddam in re habent:

Et bipedes homines V aves Uisertia res sunt.

- tertia res es othagoras.

Incidit hic, quod a viro gravi accepi Numirum celebrem quemdam Doctorem umbrati icum, in Belgio viventem. Chartamneriis maiorum ampli molauctori notatum, in Emiliari colloquio aliquando dixisse, tres tantum hactenus lucem vidisse viros eruditos e nimirum Sc iterum, Salmasium, tertium nolle se appellare. fit teneatis risum amici 'thagoras, nona mo, non bestia, sed Deus suit interim non homines tantum, sex animantia caetera ama- in Ita Iamblichus pag. o. Ipse ita iacit, ut carne animalium abstineret, se ad aras adorarim sanguine nunquas ad persas proindebat infim', ne mali animalia, utpote eamdem nobi cm naturam sortita, caderent: ipse feras ore

Fmptias, is a verbis insituens, quam pratenis de uos O miteis placidum ita rium o divinum Praeceptorem, dignum, qui upides saxa doceret Nec plura addam. π lanus dictis satis liquet, Pythagoram fuisse 'minem, qui ex mendaciis , insania &solian. λψ verbia compositus suerit. Restat, ut se-ῆρα loco examini subjiciamus Decreta oth P sanquam enim ex ingenii ipsius, o Mgique hactenus adumbratis, satis pateat, quid ,

124쪽

ab eiusmodi homine expectandum sit, scopus

tamen noster postulare Videtur, ut doctrinam sius praeceptaque distinctias proponamus. In antecessum autem notandum 'thagoram nulla ingenii monumenta posteritati transmisisse , eam hinc inde ex veterum monumentis esse collia genda. Dubium autem non est, quin Platonici multa adjecerint, multa exornarint, Madra creta sua, quae deamabant, exegeritit. Unde fit, ut inter obscuras ineptasque Opiniones o currant praecepta decretaque rationi conveniet

xissima, excellentissimaque ponam autem una damenti loco principi doctrinae 'thagorica, ex quibus de universo systematis fundamento judicium serri potest. Primum p ceptum inter aurea carmina 'thagora sic sonat ' ανατουσ

rectis in commentari quantum potest praeceptuni hoc emollire satagit, tandem vero pag. F. ita ait ex versione Docierit, quae jam quidem ad minus est: est ourquoi e recepte, honoreus Dieux commessis soni placis V disposes par lato , Διι ree entendi non seuomen des imae immorteis mais avis desieras, des riges,

des ames des homines eis chacuniae res genres ,

ii, isne quamrite in te te peces placis 'dira fiss selonssidetis οὐ pius ou molns de dignitEr i8 Mila queste sua nature , ε que es ordire, o te an des essences aisennablis. Ita Hiero cles qui, si scripham voluisset appellare sic Pham, sine ambagibus dixisset, Deos esse cole

aes, ita Plato locuti sunt quamvis enim cum Hierocis kGOOste

125쪽

νοῶ viri illi Deos Poetarum improbaverint e nihil talum in curii publice recepto muriundum existumarunt Plam in Dinomiae

he vel consuetudine de sacrificando Armatiarint. ην ere audebit Scire namque debet, morias tura non esse mobile, certi quicquam de his QPostere. Ita loquuntur homines, qui stulti simas opiniones publice receptas generoso animn abjicere nolunt Cotta Academicut apud Cicisse ati mox Lib. III. . ait: Npn medio iter

ductori are tua moveor , Balbe, orationeque ea, a me in perorania cohortaba ut meminissim, meHCouam eo Ponti em, quod credo valebat, ut opinione , quas a moribus βοοπμ mra, de Diis immoriasibus, sacra , cere mas ligionesque defenderem. us er eas defendum. mper, semperque defendi nec me me ea pini quam a Majoribus accepi de ultu eorum,int ortalium , ullius unquam oratio, aut doctiora indocti m eis thid. MAltis argumentis θ' esse docere Oisisti, mihi tirium satis erami, nos Majores vostras tradidisse Haec regula, si loeum habet in rebus ad religionem specta

L a tibus,

126쪽

tibus, nihil tam impium, absurdum, aere maum, villa Religio aut potuis superstitio inistaepta Deoque contumeliosa excogitari poterit, quin manibus pedibusque sit defendenda. At hoc praeceptum omnium primum erat in Theol gia othagorae Alterum, quod absurditate priori nihil quicquam cedit, erat Deum omnia, etiam contradictoria faeere posse. Iamblichus pag IIT.

δυνατα. Nimirum cum sacrificuli adeo splendidε mentiuntur, ut ab omnibus Vel palpari possint turpissimae nugae, tueri se solent inepta hila semientia, quae imperitos quidem Bllere, attentis autem risum exprimere solet. Notum argume tum Transsislantia ni defensoribus. otia coloniensis aditu vox. At percurramus brevia ter Theologiaem 'thagoricam. Pluribus more suo, id est, erudiuis solide is alios taceam, eam depingit et Meruatissimus Bra erus in s

pacto crimine hoc loco pluribus Pythagoram vindicare nolo, cum alibi de hoc solicitus sim. Drum, id est, aeternum, sapientissimum, lentissimum, eo . undi Rectorem , admisisse thagoram testatur Iustinus Maror, de a Bareb pag. Ο tartat ad gent pag. 8.CL Alexandri tremat Lib. IV pag. 477. Hi

rocles

Adde eiusdem istoriam criticam philosophiae in qua, in quibusdam a suis quas in Hist Philo. sophis de Pythagorae Theologia sententiis repra sentavit, discedit confertassertationem de The trilia Pythagorae Museo Helvetico illatam.

127쪽

-hs initio sere ad aures Carmina P thae a

lavi Providam Dei in omni mrim credidisse, Ocior est, ut alios taceam. Iamblubres de 'tah thag. pag. 47. Porre, inquit, e acu adflabiliendam justriam Deorum impetris- ω bisa esse othagoras. idque adlabebat istis incipium, ad Rempublicam, legesque bustia is , juxta normam juris, constituendam. que adsimuim fuerit adjicere fingulat quasnam orationes a Numine rancipiendas esse definium ris nempe quod exsat, quodque ita se gemase a genus humanum, ut istud inspiciat, minimique negligat quod ab us eisin Θιhagora. 3lurimum utilitatis in se habere exsimabant. Η jusmodi enim regimine nobis opus esse, cui nusi tris refragari valeamus uale autem esse , ULM Dei: qui eum tantus β. agnum quoqω

qui K υersis imperis Recti enim ab iis dia

me', animal sis natura proclive esse ad pro te iam itemque inclinarione , cupidi tibus alii que affectisus variam i ideoque tati emis si a 3 it severi pectiona opus haluisse, agma modera-GE A prooeniret Si indem exi mabant, Mi quemque naturalis hinus minoiluatissuae comβη nunquam pixtatis ultusque divini obovisei Mere sed vis e menti sua proponere Numen, inquam quod hominum actiones observet, iisque is tanter inmigiles. entem hominis immor-ralem seu potius destrui nestiam agnovit intemm inepta opinione de μευμ υν- veritatem

4 longe

128쪽

Ionge 'mentosissimam turpiter commaculavi di quod si vel maxime Deum, providentiam mentis immortalitatem admisisset , nondum t mencis esset, qui nobis persuaderet, Deum iis sui gratiam miracula fecisse. Haec enim pri cepta, mediocri adhibita attentione, meditatione, facile cognosci possunt. At sequentia ostendent, genuina haec Theologiae laturalix principia, ineptis opinionibus & cultu issed turbatu. Deum colendum esse jussit, sed MDamnones meroas. Aureorum carminum trEM priores versus ita habent: ΑΘανἄΘου με πρω,ν

ἐννομια ρεων. En commentarium Hieroelis ex

δω- es leur rendis Eritablement ton tho neur, qui leur Per Deos autem universi illos duodecim majores intelligebati Deos quos communiter Gentiles colebant: at hoc ipso p tet, turpili a id latria reum esse 'thagoram. Pag. s. quaerit Dacier, cur in hisce versibus Deorum tantum seu filiorum Dei, ruti loque-hantur Haronici S P thagorici, mentio fiat, non item y COOste

129쪽

hem Parensis omnium enim respondet celavient a mon avis. de re que 'thagois fulvis issu priens, ne les Eentiens ne partesen j mars du premier principe, gulio rega dolent comae enυDonne de tensires qui te caehoiens. Pr seri eum in finem locum Damasci dicentis: Πρω-

m. At ita sane 'thagorica Theorii potius accusatur , quam defendituri iserrimus est ille cultus, qui nititur ignorantia sapientissimi

omnium rerum Μoderatoris. Quid enim sunt eaeterit Daemones , eroes, homines, imo mera corpora. Verum enimvero caussa in aperto est , cur adeo paucis Dei summi rerum Moderatoris mentionem iaciat, Dii colendi nimirum νη- ώ δεαειιτ . Silet otiam Hierocles Mjurramentis, quae a thagoreis non per solum

Deum, sed α nagoram fiebant:

Iumisium sophia, a quo νω inrum a tetra si In qua natura fons es radisque ponenias. conseratur Uerus ad hunc locum, moti Ierius ad Porphyrium, num aci persuasionem de nientis immortalitae multum sacere ad verae virtutis studium nemo iacile dubitaverit ; at 2 hagoras , dum μετεμ πισιν propugnaVit , omnem huic persuasioni vim atquς pondus d traxi Is certe, qui sibi persuadet, mentem ust mortem continuis migrationibus in alia cor-

130쪽

pora obnoxiam ore parismisurabit probitaten & virtutem vita haec tantis doloribus & mia seriis est obsepta, ut optimi quique, si pacati .sme etiam atque tranquille vixerint, fateri tamen cogantur , dolores. quos perpessi landi, maiores fuisse degustatis voluptatibus quod si nulla ergo spes est inia vita, nos tandem inportum tranquillitatis perventuros sed ex

omhm,aeternitatem per innumera corpora, an malia plantas migraturos, omnis recte viveniti eonatus ex animo ejicitur certe ita Deus nos

malefaciendi caussa Maeternum torquendi condidisseti Ipse Pythagoras, postquam si crederelas multa corpora inhabitasset, tandem a Crotoniensibus male habkus, aut cum maerore vitam finivit, aut, ut alii perhibent, igni tradutus est Post mortem denique numeris mmum corporibus insertus, oberrare debuit. Haud me quidem latet, Darier aliosque non aalliteram hanc μωμ χωσιν interpretari sed uti elata clericus Bibl. SAUL om. XX. rationibus Dacis breviter a solide satisfecit sic facile

etiam aliorum objectionibus occurri potest verbo dico, hea πα- cumprimis ipsorum P thagoreorum ita comparata sunt, ut alium sensum serre e recti interpretationis leges non

possint. . Adduximus supra jam locum amolMehi, qui extat pag. 48. Similia apud eumdem

i. e. Anima tamina in ea satiem animalia non ingreditus, quae a re fas es iamque ex in . molabilibus y COOste

SEARCH

MENU NAVIGATION