De miraculis quae Pythagorae, Apollonio Thyanensi, Francisco Assisio ...

151쪽

asin. Multa ad hanc fabulam ommentari possemus, nisi alibi fine ri Disfieri de m πνην

ad Levit. XVII. egissemus. Irovocat autem cumprimis ad hanc historiam, quam narramus, Mesaraus in meroetolao, probaturus, durimum ne quosdam sylvestres. hominibus illudentes amore minarum incensos raditio antia qua satis at vehementer incerta Hodie certa Dineraria ejusmodi Daemonum sylvestrium nutilam faciunt mentionem hinc alii hircos fuisse, aut simiarum quoddam genus existimandi De quo loco citato. Rem ipsam a Philo auia

ratam , quod attinet, . a veri istudine quam- maxime abhorret, sive Daemones, sive hircos, amore mulierum insanientes vino ad sanam mentem revocari. a Verba illa α ἄνω τι

πληττων ostendunt, occultis illis verbis insolitam vim inesse, ex mente biis rati, adeo ut verbis potius illis occultis vaciva aures praebuerit S. Uru quam vino. emo non animadvertit magicarum artium speciem, solent enim ven fici, si vetulis credendum, occulte quaedam d murmurare verba, quibus mirifica quaedam inest

vis. Verbo, mera it impostura Ast nonchisi finis est mendaciorum, missisa superm-is. Pag. 3O. refert Damis, quod Apogonius scripse

disciplinae istaris satis ostendit, quo Ἀ- aniamoque praeditus fuerit magnus Apollonius. Mineipsemet etiam Lib. Iv. Cap. XXIV. Omnia Graeciae templa, Dodoneumo Pythium, in quod

152쪽

quod Abis est, a Marai quoque, ruboret e

specus ingressus est Cadmusarum templum tu Helisone ascendit. Hinc sacrificia suo morae oblata commendavi Cum m Templo Alexandrinoesu, ct Sacrificiam boves a eresque mactare , , ofrret eorum sanguinem, bis avisi fiam ollonius, Walisi inflantius a fictam Muti, empe quoiadam, omis formam habens, ex variis aromatibus eo positum, combussis, ct admisi Sare ad

quae is igne laret, perisus esses in solis quoque oris ris in maina cognosceres. Ita turpiffsimus minis ab ima superstitione ad aliam insanam magis, miseros homines abducere Voluit. Idem confirmavit AEgyptios in turpissima de μετ- χωσει sententia. Lib. U. Cap. XLII. mentionem 1 ei hominis mausuefactum leonem circumducen- eis quaestus gratia Leoiae ad Apstimam in te-- desidensem emens, genibus ipsius blande inani bis, ct magis quain Mi Mimarrabum assidebis, me videm siquam ab eo, in pisorumque ferebas senum sit, e sectans Apollonius aurem, ope mea indiges, discit, bis leo, in edoceam vos, cumnam iam is animam habeati Migitur Amaficilis, Abdi i Rex, is auisa praefectura, ubi vero hae audemisset ea, miserabilire infremui ct lamen Miser, mi usque -- julavis, lacrymas evam mittias Demalceus eiis ipfiam potimus, censeo, in aris, leonem Leomson uendum esse, ibique in emplo ollocandum. Mem enim in regiam prauararis Miluam e ver ,

153쪽

g-aevam, perinde ac bomines stam mendici, arisd --,adiso. Ita non solum splendide mentiatur Apollonius, dum sibi revelatum esse perhibet, quae anima leonem illum occuparit, sed & Fg

ptios μετεμψυχω s auctores confirmavit Equudem mollius haec interpretatur eruditissimus, dum viveret, ab eo us, Olearius, in notis ad h. l. dicenses ad agebat Apogonius, is γλαν inraea tu templo uoa ignobile Aymbolum Ioniorum o si ob mersaretur tis enim is more positum, eorum θ Πενο- naturam , indolem, semim, sacri hu-jaimodi lymbia renaseinare, imitandaque proponere, cum optimus eorum cultus juxta eos is uagaritassis imisatio. si Apin Regem sevum, ejusque pri ιε, ct beneficia bovis omisis, aliis alios Des m reas errassentabam simili ergo modo sotinius Ammsis Hersis repraesentandi aptusimum omisiam vinutionem fure dicit Nempe ei regi mori in insigimiam

esse b- leonem, emerosium animal ac φιλανθ ρωπον et id a d -μβολικως exprimeres, ex more Indica de P Meorea nilosophia, in tam leonem masis an -- immigrasse ait, quemadmodὰm vulgari quoq- sermoiae animum alterius habere dicitur, et is ipsa ese, cujus ridem mores, eadem voluntas , fiententia. Ita o μα-om Olearius . At peram sane. Verba enim ita sunt perspicua, ut caussa adsit

nulla, cur συμ λιαως rem interpretemur. Phia Maius initio statim Θαυμασιο κἀκει- , admiarandam quid innuere satis significat; at nihil magis apud Egyptios tritumin vulgao , quam emblematibus varias resis personas aeserre. Evictum etiam, Ithagoram transmigrationem animarum admisisse tandam ultima verba rem

perspicu.

154쪽

perspicue declarant, ex quibus patet, 'omnium a turpi superstitione mortales revocare, luisse. In Apologia, qua usus erat, partim manifeste urentitus, partim κρεγππο- Mae hominem esse se, persuadere voluit ineptus Him M. Lib. III. Cap. VII. inter alia accusatus, quod populus ob factas praestigias ipsum Deum arbitretur, respondet: Atqui, antequam ob id acem sarer, probandum erat, sua ego disputatione, quibus disis item adeo supendis factisve homines

ad me adorandum compulerim, non enim, ex quo

in quod migraverim corpus aut migratura mea sit anima, apud Graecos disserendo ex seri, quamvis mihi id perspectusemum esset, neqiti talem de me opinionem disseminavi, neque, ut oracula isticinia ederem, es cumiis, qualis solet fanat eorum esse in=nctus. Neque civitatem nota usiam , tibi decretum fatarum fuerit, ut publice Apollonis sacra ferent. Equidem multum in me praefissi fuit singulis , quacunque re me opus isti habe mcMei aurem opus in hujusmodi rebus is fuit, is morbis assim non Figerentur poemo, ut religiose magis Sacra peragerentur, is superba extirpars tur, leges valerent. ruorum autem is mihi fuismerces, si emendarentur Sane qui libros 7 priores Philoin ari evolvit vel leviter, ficiis animadvertet, hominem hunc omnibus viribus connisum , ut Apollonius videretur Deus esse , aut continuis Deorum colloquiis uti Dixit se futura praescire, imperium in animantia habere, miraculis itastrem esse: movit, plebem rodere Deos saepissime rebus humanis interesse, seque visendos exhibere. alae cum probe cau

155쪽

hierk Impostor, qua fionte negare potuit, se infaussa esse, ut homilies ipsum pro Deo quodam de coelo tisi haberent Huc reser, quae Eus bius in memetem pag. 4 4 hunc in finem ob servat , dicenses Vespasianum porro Imperatorem ei, qua Deo, supplicemfaritam M. Atque ipsum quidem, supplisantis more Imperato rem me facito

non odio habeat meritis inolentiae plenam, proxia Meamque infania vocem' Quando jam ipsum se Deum N Imperatores creandi potesatem habere fremis, navis ciuistia olim Gubernator Ibid. cap. IX. accusatus, quod pestem Ephesios inis vasuram se praedixisse contenderit, non negat 3 -canis quibusdam cavisis o singulari victus rationi adscribit Unde ergo istud, quod Ephesio contigit, insolens praesens Respondet Apollanius, audiυisi ipsum dicere adversarium eodem cum iusto vim me haud uti Hoc igitur inhi, In perator, arcanae loco est auge, qua conservas meos sensus, nec iis obscurum quicquam esse sinit,

sed, perspiciant perinde an is splendidis o spe eul omnia effficit is sentia pariter ac futura.

Neque enim expectabit sapiens, iam vapores terraemittat , elit aer inrumpatur, F ex superioribus staria manaverit malum veris sentiet taliae, etiamsi immineant, sero quidem magis quam Dii, citius tamen, quam vulgus hominum nempe fuistura Dii sentiunt, homines praesentia appropin quantia sapientes Pesis autem caussas, O IN rator, privatim ex me sciscitare t sunt enim mpleum recondi magis, quam ut m vuleus apti f. NMargo victus ratis sensu- sola incis a subtilia

156쪽

μbtilitatem, virtutemque magnis rebus planisust supendis idoneam. Hoc autem quod dico, cunis ex aliis perspicere licet, tum ex eo maxime, quoa

mendacium referebat veteranum vidi a tem ero,

V visum deprehendi, non sedaus morbum, sed omedio tollens Cujus implorata ia fassitum si ope declarat sacra fatua, Ephesi hujus rei gratia a me dedicata, qua Herculis est Averrunci. Hic certe Impostor mendaciorum plaustra adsertia Iactat, palam se Memos mortales superare a scribit victus rationi, Pythagoreis solitae, insfutura praedicendi, morbosque tollendi, idem immen sori opera Herculis factum contendit insequentibus dei atque mirificam Hercialis potentiam extollit, caussa tamen in promtur mimiarum familiare Domitiani Numen Ἀθηνα, quae

Herculem impense amavitis sevit. lostquam Apologia finita liber discessit, non desii fanatiacus homo, personam suam agere. Lib. ΙΙLCap. XII. cum Damis, Demetrius existumasa sent, Apostonium non evasurum necem, atquct

Damis dixisset, videbimus, ne aliquando, o Dii, probum illumin bonum sodalem nostrume o nius, qui id audiebat, viaebiin, disit, quin potius jam vidi s Num visum Hebat Dometrius si mortuum enim, nunquam te fere cessaverimus Protendens itaque manum posi nius, me, inquit, prehende, que innisae imsa labar, spectrum me arbitrare , e Proserpina huc adveniens iam, qualia terrefres Dii Osendere solent hominibus, quibuspra maerore e cidit animus 3 n vero tangenti me prabeami missi, kGOOste

157쪽

midi, quoque persuadeas velim, vivere me, neque mus depinuisse. Dubitare igitur amplias non orat integrum istis, surgentesque adia vis inhvirebant, eumque osculabantur Infantis homo nescit, quid aicat Una erant Demetrius immis , Demetrio tamen suadet, ut Damidem tamdem jubeat bono animo esse , atque credere a viverc. 'odem capite refert Philostratus, midem triduo itisere, Apogonium autem paucis horis ineolos pervenisses cum autem Demetrius interrogasset, quomodo tantum itineris, exigua adeo diei parte , consecisset, tum Pisonius:

- i. e. rater arietem, inquit, Matis rara viatinatas, quisquid volueris, cente Deo aΔscribens hariece vehi ulationem. Ego veri omnino, inquit Demetrius operibus sermonibusque tuis Deumsemper aliquem isteresse arbitror, cujus es, quia ita res tua habeaut Mirum non est, quod

hic sedit Milonis ι qui enim duobus in locis eoaem ιε diris Hiculo esse potuit, facile brevi tempore hoc iter absiavere potuiti Forte autem torpuseulum ingressa Apollani anima e demque denuo statim posito se visendum exhibuit. Nihil jam dicam de viro Prophonii, quod ingressus. Hoc unum addam, pygonium Ephesi degentem mortem, eo ipso moment', quo 'me interfectus Domitianus, praedixisse. cum aute issa fidem nondk--enirent, bonum rancium adferentes cursores a nere, sapientia virites Gra monium y COOste

158쪽

moniam perhibentes. Nam V cum de T --ni, e cum A., quacitam auuist, cum mer die , interfectoribus, quos iti fuerat ad rem tus , ita sese res habebat, in disserenti viro simia latim hae manifes averant Dii. Quae hactenuade ingenis moribusque pMunii narravimus, satis ostendunt, quid de eo sentiendum et equo necesse esse putamus, ut doctrinam Apollonii pluribus enarremus, partim quod sparsim hinc inde specimina adduxerimus, partim quod P rhagora raminiam, de qua supra egimus, s cuius sit Apollonius. Superpondii loco unum

tantum alterumve adjiciemus pag. ao ita Phialostratus Sole quidem oriente, a tuis, Mus ,

nonnusia patrabat, me salis aperiebat ris, qui quadriennio Mentium exercuissens inis vero si graeca esset civitas, σέο ira sacra, ore catis semplo rum Sacerdotibus, de iis philosopha atur. eosque corrigebat, si qua a jure poni in reced rent. Si autem barbara illa essent, diversiritus de istis sciscitabatur, qui eos constit sent, quare consiluissent interrogans pariter, quam ne cultus ibi peragatur, F si quid conum

aliensius illis, qua patrabantur, in mentem veniare , subjiciens. - ebat, oportere eos, qui

suum philosophandi modum sequantum, aurora

rimum exoriente cum iis versaris procedearis

auitem dis de Diis, proximo inde tempore, is humariis rebae eoiloquia instituem Pag. 88 seqq. multis garrit de mirabili potentia aqua imurum ad disina in omnia videnda aptos hominea facit adeo verum est illud Pindari: ριπι μιν

159쪽

cepisse , purato, Rex, 4mnas, Maquam tant L mphis enim corripimur, fabrietati achamum Cap. XXXVIII Lib. I iicitur Apollonius, singulis diebus preces ad S liti fecisse. Lib. X. Cap. XX. de libatione quia kin logonius disputabat, praecipi atque u me μαι illa, quo libatum esset, biberetur, sed tueris istud millibatum Diis servaretur. tamque dixisset, ansas quoque poculi tili ovem

Maas, atque ea ex parte qua ansa esset libam , ut qua rarissim homine poculum m Aameant, adolescens orationem cachimae effuse a Fe intemperam interpe vis ino in au cintllitus se non tu, inquis, hac me contumeli/ctis, sed Daemon, qui te inscium agit Nempe ἐ-missum se esse a lescens nesciebas; ridebat

m, si uri nemo alius rideret, usitoque in loratum risum vertebat, tam nuga subesse caussa. Dii scilicet eurant, qua parte poculum prehemiatur. Digna est, quae iii apponatur Cl. Ole rii nota Refero ego, inquit, ad reverentiam diis habendam, cultusque puritarem , nempe cum libanda Diis quasi'feratur bibenda pars potionis, M parte, qua ansa es, Mare praecipit quoniam n homines os amovere non solent, neque fasti m est, ut eorMmdem Diis hominiibusque permirusi tur usus quam ratiune. tha rei reddunera apti de piscibus suo is non gustandis - Μ

uertiuin Lib. VIIl. Quod si benignam hanc ιMissis Viri admittamus interpretationem, peul et tamen fusilua praeceptorum lotim Attudet, plura de hoc argumento adjicere, a ca-

160쪽

sis enim libri ad auem teterrima hique con paret supersitis, quamvis hinc inde turpissimis nugis praecepta haud incongrua adspergantur di quae pia tamen ad uisum Dei legitirmim notae transseruntura sed ideo relato videntur, ut eis magis inraculis turpker e tis aliquod pondus adjiciatur. Conseratur ad Philosophiam hujus hominis rite intelligendam clarissim N eruditi finiis, e re μ' Philosoph. - III p. 23 seqq. qui tantum abest, ut magnifice de doctrina hujus hominis sentiat, ut potius post et Ole rium probet, Apiagonium eum sententiam dese disse , quam elapso proxime Seculo exornaxet voluit vinoa in thica sua , pro Deo totum hoc noversum vendums

'x conseratur ejusdem clarissimi di amicissimi sti, istoria Critica Philosophiae; ubi de eodem argu

mento agitur.