De cantv et mvsica sacra a prima ecclesiae aetate vsqve ad praesens tempus

21쪽

Passim ostendemus altero huius operis Omo, qUanta quidem contentione id egerit BENEDICTUS XIV. in epistola encyclica data ad omnes episcopos ditionis ecclesiasticae an. 17 9. de anno Iubilaeo de cultu templorum, de cantu 2 m Pa eccle, stica, religiose scilicet ac decenter instituenda, reformandaque. His pie incitata monitis Augusta M. HERESIA instrumenta musica bellica ac venatoria e templis Xclusi dudum Voluit Narrat ipse summus revera Ρontife in novissima editione insignis de synodo dioecesiana operis lib. XI. c. 7. Cubi iterum agit de cantoribus eunuchis, ac de uoma min frumentis inuo

calibus in Ecclesia tolerandis, se proh endis comperisse se,

quae in illa epistola encyclica tractavit, plerisque piis Viris probata fuisses id vero ab episcopis cavendum vult, e theatrales modi ad ecclesiassicos concentus transferantur, ne e theatratibus instrumentis ecclesiae personent. Frustra Vero omnia esse, vel in ipsa ditione ecclesiastica a qUe adeo fisi an Ι762. 763 prioribus annis scilicet CLE-ΜENT 1s XIII successbris BENEDICTI XIV. diversatus, didici:

nec quicquam obtinebitur, quamdiu circumforaneam Uamcunque musicam, a quibus' is quocunque modo concinnatam promiscue ecclesiae inferre, ac typis etiam edere licet mcisic que sacra eandem semper cum profana mutationem subire permittitur ac si haec perinde ac illa ad curiositatem tantum Oblectationem auditorum, vel gloriolam musicoriam, auctorum etiam novitati studentium atque admirationi esse cupientium constituta sit. Sed ut cantus planus, quem choralem

minamus, idem sibi semper similis est, ita etiam curandum esset, ut harmonicus gravi decentique habitu incedat, sibi liliud

dis imili

22쪽

dissimilis, aut dissonans a sanctitate religionis, cui consecratus est remoto omni Ornatu Xtraneo, qui divinum dedecoret cultum. Quodque in aliis artibus liberalibus hodie egregie fit, ut antiquatis sequiorum temporum Gothicis farturis , Vertas ad prototypo naturae, praestantissimorumque magistrorum, restituatur ornatus, ita saltem musicam ecclesiasticam cohonestari condeceret, Operibia probatissimortiminiaci orum , quae seligenda essent, studiose eXaminata a peritis, probis sagacibus viris, matur religiosoque iudici , ac congerenda Vetera nova ad eandem dignitatem composita, quae sola fas esset usu sacro in ecclesia audiri, nefastis exesse iussis Auctoritate legitima, typographiaeque ope haud adeo difficulterita rem posse eXpediri ordinarique, non obstante coetuum ecclesiasticorum diversitate, secundum personarum copiam riualitates, locorumque, temporum circumstantias, ad me nunc non attinet, nec pia est, pluribus docere. Rei momenta prosequor, e ipsa argumenti serie ponderanda, conUersione a prima Ecclesiae aetate usque ad praesens tempus stupenda.

23쪽

SYLLABUM TOMI aDE CANTU ET MUSICA SACRA A RIMAM ECCLE

I E CANTU ET MUSICA RIMA ECCLESIAE AETATE. CAPUT J.

De perenni Musicae, a cantus a prima humani generis origine in Sacris usu,

eiusque ortu N progressu a prima Eccles atate.

inis primarius Cantus musicae claus DEI. Aut populi succentu, seu responsorius Cantus. E. Quo prima mi igine relata. s. lim veteri Responsi populi Amen. I 6 Do Xologia Testamento Iudaeis M. Etiam instrumentalis Arii Patri I . Cantus Algetitia. I 8 psalmo tempore AVI Di S. s. musica in Sacris genti rum cantus frequens. 19. Psalmodiar divinalium. 6. De Therapeutarum , primorum Chri virtus ao. Io varia psalmorum genera I. stianorum hymno dic testimonia extranea. De Hymni a Christianis elucubrati non indiscripsalmis hymnis canticis praecepta apostolica minatim receptio praesertim haereticorum 22.8. Exempla ex Scriptura s. Testimonia in iri inde a primis Ecclesie temporibus a Graeciy.ma Ecclesiae qtate. o. Cantorum munus a 23. t .athus et 4. Nihil ubstantibus adversa- primordiis Ecclesiae. II munus populi in can riis et s. Fidelibus studiose divinas laudes con- tu ecclesialtico I a Cantus alternus seu anti cinentibus. devote audientibus. 26. Pastophonus in Oriente. ID in Occidente. I. ribus promovere studentibus.

uanam primae Ecclesiae aetate tu Sacri io Mesa cantari confiseverint.

24쪽

Cantus a Musica sacra aliis in locis, partibusque Dii dioini

1. Sacri Christianorum in hymnis spiritualibus

conventus publici, die noctuque, Ter festa ra. Vigiliae paschales , ω aliorum praecipuorum festorum. s. Etiam 4 carceribus, in martFri , processionibus, translationibus reliquiarum, e X ceptionibus hospitum c. cantus Cantus in statis litaniarum . seu Rogationum processionibus s. Cantus conviviis agapis . inter laborandum, aliisque diei momentis 6. In funere Christiano. rum Obsequia Moribundis exhibita ante post sepulturam. I. Voces ac cantus coeli tu auditi Horarum canonicarum cursus Io. X-traordinarix etiam, aut assiduae psalmodia coemetorum, II. communi aliquando fidelium concentu officium divinum persolutum. 2. Divina psalmotadia , seu cursus ecclesiasticus passim inititutus. 13. x psalmorum iugi cantu. 4. per cantum Responsorium. Is Tractum, totius psalmi decantatione ab uno facta. 6. iternum seu antiphonum , cui Opponitur indirecyti m. I . Repetitae antiphona'. I 8 APemia, Gloria Patri, orationes in fine. 19. Orationes lectiones inter cantum psalinorum, post lectiones responsoria. o. Hymni. 21. Uniformis ordo in divina psalmodia. 22. De nocturnis vigiliis tum fidelium. 23. Tum praesertim monachorum , .clericorum. 24. De matutinis laudibus. s. De Oris diurnis. 26. De Vesperii completorio.

Qitalem habuerint, esse e potuerint prima Ecclesiae aetate Sancti Patres ecclesiuisieum

cautum.

I. Vetus musca Rhythmio ct Methrica et Anharmonica musica primis saeculis in usu 3 3. Qualis Cantus prima Ecclesiae aetate fuerit. 4. An aliquis instrumentorum musicorum usus fuerit prima hac aetate. q. uale cantus Ozes Vet,ere probarint. 6. Qualisque spectatus finis & modus et Abiis , qui cantum ecclesiasticum promoverunt. 8.Ρrobaruntque Ob insignes eius effectus. 9. Ad movendum pie affectum animi. o. Ut mens aliena non si ab eo, quod canitur. II. Aut etiam opera. Ia perorati de cantu ecclesiastico prima aetate.

DE CANTU ET MUSICA ECCLESIASTICA MEDII EVI.

De satu M progre1su contus eois solici, Romani praesertim medio avo.

r. Ars musica X culi medio ae V veterum X-emplo. 2. Usque ad X cessum. 3. Frustra tamen haereticis eius usum damnantibus. 4. Cantus regoriautis. q. Cantus Ambro, itinny. . Eius cum

ossicio Ambro fano fata in Italia Mermania T. Ritus Ozarapio in Hispania mutatio. 8. Cantus Gregoriani in i lia propagatio. 9. Cantu GaDiioauus io. Cui deinceps cum ossicio Romantis substitutus paucis exceptis. II. SublIPINO. 2. CAROLO M. I i. In urbe Metens, pamrnaque in Gaialia. 4 ac Germania. e. t alibi, cura prae se tim CAROL M. in disciplina cantus undique instituenda. 6. Item LUDOVICi Pii, controversia tunc orta inter tigdunensem metensem Ecclesiam. I . status musices per medium aevum saec. IX Stai 8. Etiam apud Cr.ecos.

25쪽

De Cantoribus, se eorum functionibus.

I De choro canentium, seu cantorum in Ecclesia. a. De schola cuntorum Roma 3. Et alibi. 4. Ordo cantorum. s. De munereis dignitate canto- Tum, concentorum, succentorum , praecentorum,

primicerit, canonarchoe c. 6. Item Archichori, armarii ci . Ad cantum peculiam ter orati , assumti. . Ad id muneris apti tactique. 9. Cantores a prima infantia. Io. Ad dignitates haud raro vecti praeci Duas. II. Cantores episcopi, principes cantu delectati s Mul thus cantus interdictus in liturgia sacra. 13. Et vox su vicini cantu, quomodo Τ 4. Cantores non vii iussi

cantabant. s. Locus instrumenta cantoriim in Ecclesia. 6. Oblatio vini vel aquae a cantoribus facta cum appula. 17. Velies cantorum.

De ipso Cantu, qualis In colesia fuerit medio avo, ac cantionum generibΠS.

I. Cantus noti incrementa medio aevo. a. nis. 6. De tropis, prosi sis sequentiis. . Lingua Antiphonus. 3. Responsorius oractus. 4. De vulgari rhythmicae cantilenae. . De cantus Ode- Neu mis s. In is eluia. Iri elei ou , antipho ratione.

De solemni sis decantatione.

r. Qualis cantris in sacra liturgia et Cantus Nissae privatae lectio dicta. 3. in Orientes Occidente, ubi etiam Graece nonnulla cantata. 4. Variu Sritus in Occidente ς Galliciantis 02arahicris, 6 Romantis. . introitus ad lytissam. 8. De versu, seu salmo Introitus , eiusque cantu antiphon O tropis. . Tropi ad Introitum. o. De cantu Hyrie eleison seu Litaniae. II. Tropi ad Drie Dison. 2. Gloria tu excessies. 7. Et cum trOpis. 4. De orationibus o salutatione cum sponsione populi. q. Laudes cum Litania : Chrisus vincit o. Apud Gracos hymnus ter sanctus, d XOlogia. 6. Lectiones, cum eis coniunctus cantu S. 7. Gradu ale. 18. Hymnus trium puerorum. I9. Tractus. O. Ammia. I. Sequentiae. 22. Sequentiarum primus auctor. 23. Evangelii festiva deportatio, cantus. 4. SFmbol Um. q. Ossertorium. 26. praefatio 2 . Sanctus c. 28. Sub canon consecratione responsiones populi cantu S. 29. Cantu diptychorum. o. ratio domin rca. I. Benedictio solemnis ad Pax Domini Uc. a. Agnus Dei. J. Communio. 34. Populi dimissio solemnis.

Cantus se Musto sacra medio a dii tu adminis; atione Sacramentorum

varitis , praesertim tu horis cauonicis decantandis.

I. Cantus in administratione Sacramentorum in Occidente. 2. Et oriente variis sacris publice private. 3. Ritus Ambrosiantis Ecclesiae Mediolanens pro horis canonicis. 4. I saaria ictis ii Hispania. s. Cursus Gai cautis. 6. Romanis divini ossicii ordo. . Variis mutatio nibus ' additionibus expositus. I. Laus perpetua Horarum canonicarum publica, ct privata decantatio. IO NU- η γηι χ α versus cturnae vigiliae. II matutinpe laudes. 12. Horae minores. 13. Vesperae ct Ompletorium. 4. Iu-gis usus in horis canonicis psalmorum cantic O-rum sacrae scripturae. q. psalmodia ad laborem refectionem. 6. Usus antiphonarum in horis canonicis. I . Responsoriorum item. 8. 3mni I9. me erim aridamus. Gloria Patri ao.

26쪽

Des Cantu ci musca satis per annum dietas ac solaninitatibus, aliisqile tum

ordinariis, tim extraordinariis divini si partibus. r. De solemni ossicio in Adventu mativitate Domini et in Septuagesima vel Quadragesima Al-hmia omissum iri Occidente. 3. De Ossicio quadragesimali. 4. De Triduo ante pascha. s. Jaschate Rue ad pentecosten. 6. De Ogationibus, litaniis, processionibus. . De festis Sanctorum. s. De cantu in translationibus Sanctorum. . in Synodis, ii cclamationibus, exceptionibus So. Io. in benedictionibus Abbatum, Abbatissarum. II. In agone Munere christiano. 12 In ossicio defunctorum. 3. Alia exercitia preces,' psalmodiae.14. Cursus antiphonae dei. V. de S. Cruce, omnibus Sanctis &c. q. Cantus in vulgaribu proin bationibus, per ignem , quam Sc. 6. Antipho. na Media ita.

De libris ad molism, Cantumque sacrum medio avo pertinentibus.

1. Varii libri liturgici , ad cantum ecclesia parabico. 6. In ossicio Ambrosiano. In Anglia. sticum pertinentes. 2. Lectionarii varii etiam Whemia, Germania. . In Galliis. s. Ac in Gcum cantu. I. salteria. Sacramentaria, Gra riente, dualia, Antiphonaria, Resp0nsalia c. s. Ritu ID.

29쪽

CANTU ET USICA SACRA

A RIMA ECCLES LE ET A TE USQUE AD

in Sacris usu, eiusque ortu , S progressu a primu Eccles M.te.

antus musicaeque primarius finis est, Messe debet psh, diri DEI gloria, ac laus, sonis .vocibus quibuscula marius caR-que demum , sive inanimatis, sive animatis ex 'U' 'pressa humanis vocibus ad id aptis, factisque uligi DEUM collaudare, iraedicare suapte, atque mentes suavi sono concentuque ad illius laudes eXcitare, commovere valeant. DEUS porro sicut ca terarum artium, ita huius quoque, de qua nunc oratio instituitur in ipsa natura rerum Onorarum principia, atque in mentibus hominum se-MART GERvLRT DE MUSIc Ecc L. Lib. I. A Naina

cae claris

30쪽

mina iecit; idque apud HOMERUM a etiam musicus confitetur, sibi artem canendi a Eo inditam menti. Quo primo II. Divinum quoddam initium id genus hymnis in divino celebrandoti -- - Numine laudandoque sacra Scriptura assignat Ubi eras, ipse DEUS IOBUM

e XXVTu alloquitur, cum me laudarent simul a ru matutina, iubilarent omnes fili4 7 DE I Ubi noti cantum clara, atque sonora voce factum denotat. Idem statuendum est principium a rationalibus creaturis Eo impens cultus he-Vid. Scitui ligionis, atque eiuscemodi laudis. Et qui dubitet, primos parentes in iu-DI CVm it a an ita te creatos, gumin paradiso cantu Celebrasse Quo in se-lici statu constituti, Omnibus scientiis infusis imbuti, haud egebant ab avicularum concentu emendicare canendi peritiam, quae vulgo tenetur Opinio: cum suapte natura ad canendum ducamur. Id vero quis sibi persuadeat, cum omnia cantu implerent in paradis avium chori, reticuisse hominem,

quin aliquid in laudem sui Creatoris modularetur 7 Suopte vero instinctu' naturae, mira pronitate cum ad cantum seramur, vel hinc opus haud fuerit auctorem huius rei prodere. Primos tibicines iudicines prodit Scriptura, quae debentur inventioni cingenio hominum , non ipse cantus Sic nec memoriae proditum est, quando primum modulato vocis sono contentioneque Et laudes celebrari publicis in conventibus coeperint. An, dum Gen. IV. no Scriptura refert Nos aetate coepisse invocari nomen Domini, sub id temporis publica etiam carmina, quae demum cunque adhibita fuerint, in sanc' o Ei cultu 3 quod non nemini est visum Neque asseverari tuto potest, MALALEEL , seu MAHALEEL , qui inter primos ADJ posteros numeratur, nomen sortitum fuisse a V , I, quod in divinis concinendis laudibus aliquando ore, ut emineret, Ore praesago visus fuerit. Nec vero Scriptus u. IV. a1 ra memorat, IUBAL, qUi pater dicitur canentium cithara morgano, ad gipotissimum honorem haec musici impendisses instrumenta. Qua de re eo magis dubitare licet, quod e perdita A1Ni stirpe fuerit. Nomen inde

derivatum musico instrumento , ac metonymice sono .clangor in scriptura sacra tribuitur, unde apposite licet latinum vocabulum iubilum derivare atque etiam nomen dedit celebri usque ad praesens tempus anno iubilaeo Ia apud Hebraeos quinquagesimo ad cuius auspicium buccinae inflabantur, earumque clangore captivis liberatio, servis libertas, debitoribus remissio faenoris, venditoribus fundorum restitutio, cuiuscunque ad familiam suam reditus significabatur Musicam tamen, Ocalem praesertim, iam ante IUBAL usu venisse, huicque memorata solum instrumenta Limor