De vita et scriptis Lysiae oratoris

91쪽

l sat ni λῆροντα sans Peram, qui ὀ --αι Athenie ses f. 43 γνησιαν - ἐπεδειξαντο, quae sententia ante δικαiam velim sit posita; . 45 ἐκεινοις dis βαρβαρων

nod praeeedit, τουτους vero ad V. 'πιληνων quod longius ahesi, reserendum est; g. 48: παντες λαστο υθminioις,

ἐλάμβανον, ubi et ann. Inipp. F. I et 52 οἱ γεραίτεροι

καὶ οἱ τῆς γλικίας ἐντος γεγονους . . . αυτοὶ μονοι, tam απαντ σαντες αυτοὶ dein μαχομενοι τοῖς ἀψη απεμρηκοσι καὶ τοῖς Ουπω δυναμένοις, denique vero iterum Οἱm Ovκετι . . . - Quam lata si oratio, iam ex iis quas de oribus ejusdem signifieaiionis enmulatis aliusi: apparet; aliis vero multis .eis, ubi istud quidem visum evitatnm est, in long m et aridum eampum sermo diffunditur; videsis q. 4.

deseriptionem Amazonum f. 2 καὶ 7ξω- etc., tum f. I3 παθον este et g. Id τοσουτον κίνδυνον usque ad finem paragraphis quid denique deseriptio alamitatumine eulis q. s. hoc se sibi uti me nugas Lysiam

aeripsisse non rediderim; sed alia quoque sunt, quae me quidem magnopere offendant, . . eur . II μ ν numernsphiralis positus ι' Deinde quam arietate . II: ἐκείνους τοι αυτῶν κινδυνοις ἐστε ανουσαW4. I6 φιλονεικον καὶ φιλοτιμον αυτῶ καταστήσας τον βίον, nescio nin hoo iure possit diei g. 2I: στασπιζουσης dieium es pro ἀπο- ρουσης f. 26 τον κίνδ-ον ἐποιησαντο, quae verba cuni Beqnentibus non quadrant; g. 32 ἀπορειν o. Dat rarissima est onstrueso si. 35: ναυμαχεῖν μὴ τῆς φιλοτητος pii eido studio dicium est; g. 37 ἐδεξώσαντο et φῶς αvτους ωλοφουραπτο medio in proelio Sed haec hactenus. Lysiam

orationem tot laniisque illi erroribus reseriam scripsisse eredamus, Lysiam qui ex Dionysii Hai. estimonio in genero ἐπι

δεικτικω erat ρογαλοπρεπης' Equidem non crediderim. Iam enim haeree omnia hominem eloquentiae imperitum illam eomposuisso indieant; sed ne ex dieiione sola 'umenta sumam, alia etiam addam: g. 5. ubi de Heloria de Amagonibus reporiata sabulatur, omnem gli, iam quam Atheniensibus se adtribuere opinainr, ipse e emnat verbis ex antithesium studio additis: τυχουσαι 'ἀγαθωνανδρῶν μοίας ἐκπησαντο τὰς ψυχὰς τ φυσει καὶ ἐναντίαν τὴν δοξαν τῆς προτερας λαβουσαι μαλλον ἐκ τῶν κινδ-ων ἡ ἐκ τῶν σωμάτιον δοξαν εἰναι γυναῖκες f. II: Eurysthenm sals ἱκετευοντα voeni g. 2I: στειλ' πεν τηκοντα μυριάδας uetor non ad Xerxem refert, sed ad Baia tum et pii ammarathoniam s. 44 Peloponnesios onsistimantum per Isthmum exsimendi post pugnam Salamistiam ante

92쪽

udaeter agam uno epitaphium a Lyria abludimus Reei quia dam Ioanne Siciliota sobol. Herm. ad Arm. T. I. p. 202.

M. eum Demostheuieo assima mulio esse superiorem, ted Lrsia eum esse indignum ostra omnia veteram testimonia ere . derim. Fortasse suspiceris, Aristotelem non uno epitaphium

rugniscare, quod de viris in proelio Salaminio aesis loquatur; aed quia articulum τι addidit eaque ipsa verba landaut eri Lrsiae epit Schol. Aeseh. et Ansed Bekk. l. i. Arisιotelem

memoriter uitasse, Mesiemanno Oneedam. Sed hoc parum refert. Erant qui onelamarent Isocratem in Panegyrieum suum

ex Lysiae Epitaphio et Gorgias lympiae ei Spengel σ-αγ.p. 66. Foss. de Gorg. p. 63. multa esse laraium es tutivit Isocr. Philostri vit soph. I. II. Theon. I. I8. , ostro quam aecusationem Isocratem recte defendit Photius bibl. eod. 260. . quidem potius crediderim, aucior.m epitaphii nostri mnita ex Isocr. Panegyr in usum suum eo'veriisse es Plaad. de Isocr. p. I9. anpp. in eit Antiq. armatad I835. p. 405. 3. In singulis quidem vocabulis hoc illustrare est dirui limum; si vero sabulas mystieas respicimus, ab Isocrate r

'ior et muratiore narratione tractatas eas esse videmus, ut

anetor epitaphii excisocratis schola prodiisse simulque philos phieos mores ostentare mihi videatur; veluti ea quae . . t guntur, πω ἐν τῶν γνα μηκέτι . . . philosophieam umbram redolent; tum verba . 0., quibus οἱ νεκροὶ vocantur αθλα β I4 υπὸ τουτων αμφοτέρων αποθνήσκειν, mors pro liberiato et justitia, duabus notionibus abstraetis.

vulgare dieiuni philosophicum; g. 5 ψυχας ἐλευθερουν

opp. V. σώματα εἰς δειαν καταστῆσαι omnino vocis stra amantissimus est seriptor variisque significationibus ea utitur. Isocratis autem eum discipulum vel imitatorem esse apparet eum ex studio antithesium, quas ipsas rudius adhibuis es etiam Bernhard Synt. r. p. Ist , et ex imitatione in hastoria iraetanda, ubi latior est Isuerate et g. 5, 3I, 38.xtam ex nonnullis Mis, quibus eloquentiam simili sero modo quo foerate laudat, et q. I9. n. ubi λογον praedicat; f. 42. ἱκανώτατον ἐπεινε g. 53 πάλιν ἐπαιδευοντο. His a timeniis id fortasse addere levi, quod apud Aristotelem Molandalo proxime ani edit καὶ 'μοκρατη προς τους συντρέχοντας ἐν ταις πανηγυρεσιν. Quis vero epitaphii nostri auctor ait, hane quaestionem in dubio relinquam Antiquus eris est epitaphius et antiquo, ut videtur, tempore Lysias subditus; aristotelisns iam aetata Lysiae adjudieatus saerit, incertum est

93쪽

Aristotelea enim nomen auetoria non lamdat. Inter legendum diaerepanuam quandam duarum partium orationis repperisse mihi videor, alterius . I - ω, alterius . I. ad u.; mirum est, inde a f. 6I. immodi m et partieularum sui et 3 et antithesium amorem masisse num ex hae disserenita aliquid unitere lictat, equidem non deremam. Ceterum nperrimo duoviri Sehoenbornins in omm da Plat Menex et Lys. Epit. et Lo Bean l. i. , quibus assentitur etiam Sialibaumius protegg. ad Menex. p. Ist, probare Madaerant, Platonem in menineno nostram oratiotiem lanebrem impugnasae te si eandem rationem sequaris, quam illi revilauni, pari modo Platonem Doeratis impugnare Panegyricum demonstrare possis exceptis enim nonnullis iv historiis enarrandis inter Platonem et Pseudo-lasiam dissimilitudinibus quae nihil sere probant omnia alia quae Schoenbomium ibi repperisae videtur discrimina speciosius quam verius sunt exeogitata eL rueger hist phil. iudien p. 238 sqq.) In toto enim opere Platonim uapiam Maiae mentio saeia vi; prooemium vero mirum in modum a Schoeaborvio explanaturses Emmer de hueyd. vi p. 37. . Sed eiusmodi omnia

refellere longum est. Quod si vero Platonem respicere oratori rem aliquem putandum est, hunc esse Ambinum fiatu ero eoamdam Ut de tempore denique dieam, quo epitaphius habitus

esse fingatur, recte veterum jam unus de eo loquatur, Joannea

Siciliota sehol ad Hermog. t. n. p. 233. . bi de Menexeno

χαίι αποθανοντων Αθηναίων Iol. 6, a. a. 393. s. Emmer hist phil. iudien p. 232.l, βοηθοίντων Κορινθίοις, ους καὶ Aυσίας λογοις ne numero plurali offendaris, ἐτίμησεν ἔστι ὁ τοιτο μὴν Κορινθίων βορειος --λουμενος Idem asiaverunt Erue rua ad Clini. p. I05. vestermaunus a quaesit. Dem. n. p. 33. et in ira elavgr. Tempus ex g. 67. desalendum eat. Frauatus in ed

quidem Lys. p. 252. Diophauio archonte Ol. 96, 2 395. orationem habitam esse aiuinii in dias vero de Lys. p. Id dieii Xρονι δ'Ἀστερον γενομένου του ἐκ ρσθου πομώρων, Ol. 6. Ἀργεῖοι τε καὶ Ἀθηναῖοι στρατηγουντος 'Iφωw-- ἐμηθησαν Κορινθέοις φiαις - οισι καὶ συ ιρισχοις, καὶ σφαγὴ ι ἐν του μεγαλη μεγεγένητο ἐπὶ δ τοῖς αυτω τετελευτῬωσιν 'Aθη νἱων τον επιταφων λογον εἰπεν ὁ μιας, quibus verbis pugnaim ad Leehaeum Manifieare videtur. Pugnam apud Haliarium commissam non ia-

94쪽

tempore non Coritillii solum, sed Boeoti lioque contra Lae daemonios pugilaverunt, neque Albenienses erant βοηθήσαντες cogitandum iniur est de pugna ad Lechaeum Xen. H. IV. 4, I I3. Diod. XIV, 86. Nepot Ages. 5. Seho, Aristid. m. p. 273. Dind. .' Sebo hornins l. l. p. s.

orationem illos quidem ni l. 96, 3. ceciderunt respicere putat, eripiam ver esse Ol. 8, 2 sed argumenta quae proinser iam utilia, ne dieam confusa, sunt, ut neminem sere πει.

dam, qui reprobret ei. Exueger hist. Ul Siudiea p. 237, not. 5. .

simo euius de genere aetiis disputavi Droysen de Arist. Av. et Herm. p. 36. oratorem itosirum τραυματος ἐκ προνοίας aecusaverat rens se defendit. Uterque Theodotum juvenem Plataeensem amavit Simo eum iuvenem apud eum esse e novisset, in hujus domum noctu irrupit atque petula ter immodesisque e gessit. Vix ab amiel detractus enm ex aedibus evocavit atque voeatum Verberavit. - . . . Rens pudore eommotns Athenis eum Theodoto abiit paullo post ambobus reversis Simo iterum puero vim assertis no iv- muli exorio reum, vix se defendensem, verberat - . I9. . IV. annis post hanc pugnam praeterlapsis q. s. m. c hoem Proe. 636. Simo oratorem, ut 'ioοσιν sibi ob- Ialam averim q. m. τραυματος ἐκ προνοίας accusat Simonem vero istum qui rei quoque publieae nil nisi damnum altillari polin eadem actione persequi filii lienisse orator demonstra sequentibus hujus orationis paragraphis, ni mollia snnvisque verecundiae ac pudoris speciem prae se fert. De aetioli es. Meter Proo 314 ibimelerus latuit, damnatum in indicio reum exilio et bonorum publicatione nitari Usse solitum num bona publicarentur Maehsmuillius nuti. Gr. II, I, 270. et C. F. Hermannus progr. ad alat eleet Bass.eelebr. 1836 p. 58. diibilaverunt; sed orator qua inquana es

ieris locis sig. 40 42 43, 44 47. de exilio tantum quod

, Palillo post habitam viso snm orationem nuperrime me-gerus his . phil. iudien p. 232 sqq. demonstravit inguintasqtie quae in oratione commemorantur es tam cute expositii, ut ei aliqii id posse opponi vix credam.

95쪽

dieabat. Orationem ante l. 6, 4. non habitam esse apparet ex g. 45. es. Meteri de hos damn p. 53. Fratia. d. Lys. p. 252, meger ad Clint. p. Im, essem. . Inu Bis lataeensis quomodo tormensis obnoxius dici possit, quamquam Plataeenses ab Ol. 88, 2 eives Alite erant, et quae eontra Boeckhium disputaverunt Meierna L l. e Se emannua

Proe. 686.

καὶ προς ο κ me oratio antecedenti similis est απολογία in avilone τραυματος ἐκ προνοίας. Et avior et reus ignoti sunt; verha - ου καὶ προς- a librariis esse adseripia apparet Noa erat quare Tayloma eam Lysiae suppositam haberet dicito enim profeci est Lysiaca. Ex Lysiae ori κατα Ποσιδ.ππου laudat Harporeatio v. απολαχει i. q. λαχεῖν, quod hac M.

I. . legitur, quare Valesius ad Harp. p. 273. d. Lips.

hane orationem esse κατα Ποσιδίππου putavit; sed hoc salsum est, oratio enim non est κατά τινος, sed προς τινα De ἀπ λαχειν es infra segm. II3. Duo ira omniunt argento mer tricem servam emerant arior reo αντίδοσιν obtulerat, sed per amicos reeonciliati et in pristinum talum restitui eravi Aetor vero semivam in sua domo retinuit neque istam ne itis pretium reo reddere voluit. Inter epulum illum rens adii tumultus exoritur. Illo deinde τραυματος ἐκ προνοίας hanc accusat, qui hac oratione ae des dit. Orator non pudicitiam ostentat, qualem iam belle orator in or e Simonem, sed in rebus impuris nullo modo aro esse videtur. De poena rei in aeti en. . .' damnati eieri sententiam veram esse, hau noque oratione eonfirmatur, si I8 οτι περ της πατρίδος μω πια,

του βίου ὁ ἀγών ἐστιν ubi μον eum πατρiδος coiqvuetum

significare apparet opes, nee aiam, de qua Menns Prbum est σῶμα. Quo empore r. habita sit in elueet Fraiiaius

M. Lys. p. 252. eam poni in ol. 5, 4.

96쪽

0ratio est δευτερολογία Calliam μέτοικον herum εροσυλίαν eommisisse iidienuerant servi es. Schoem. Proα559. . callias per απαγωγὴν ad XL viros delatus osse v

detur et Meier. Proe. 36I. iudieis erant pliasias dανδρες δικασται et Meier. Proe. MD, poena imponebatur summa es. Meier. d. b. d. p. Io. Proe. 36I. . Reus mereator erat g. I.); Lysiam orationem ipsum habuisse sero erediderim q. I. quo tempore, definiri nequit, Frauato M. Lys. p. 25I. , amen ensente ol. 4, 3.

Laudant orationem Harpuer. v. ροπτρον υσέας κατ

' Ἀνδοκίδου σεβείας, εἰ γνησιος οπος g. 50. . Suid.

ριον Avσίας ἐν τω κατ Ἀνδοκίδου ασεβείας, εἰ γνήσως' συο ανδρας Ἀθήνησιν ἐξῆγον καθαρσια ἐσομένους τῆς πολεως ἐν τοῖς Θαργηλίοις, - μἐν πῖ τὼν ανδρων, ἔνα δἐ υπὸ τῶν γυναικῶν οτι δἐ νομα κυριον ἐστιν ὁ Βαρμακός, ἱερα ει φιάλας του Ἀπολλωνος κλέφας

αλους πο τῶν περι τυν Ἀχιλλέα κατελευσθη, καὶ τὰ τοῖς Θαργηλίοις ἀγομεν τουτων ἀπομιμηματ εστιν, Ἀστρος ἐν πρώτω τῶν Απόλλωνος ἐπιπανειρυν ειρηκεν. Phoi lex. p. 639 Is et Suid Φάρμακος ' ονομα κυρων 'Aυσίας φησὶ δυο ανδρας κ. . x irae M. Φάρμακος, νομα κυριών, τι δἐ νομα κυριον ἐστι, υσίας φησὶ 'O Φάρμακος, ἱερας φιάλας του Ἀπολλωνος λέψας, λους π τῶν περὶ τον Ἀχιλλε κατελευσθη ' καὶ τὰ τοῖς θαργηλίοις ἀγομεν τοίτων ἀπομιριηριατά ἐστιν,εύς Ἀστρος ἱστοροι . . . Quid hoc sibi velit, incurrum est iii vostra oratione g. 53. φαρμακον quidem .gitur, ibi

ero non est vomen proprium, sed inelitum et viiles ad Burp. p. 93. s. MI. d. lim. qumnobrem an lexivsgraphos statuendum est errasse aut auis initiam orationis qualo

97쪽

tentia rum prorsus est veri dissimilis, orator enita mulis data miorum poenis disputasse videtur atque quamquam poenas divinitus immissas pleramque eum ommemorasse sensemus, tamen non est eur ex mus illum otiam poenas quas ab tali-hus viris Melestis expiritissent homines, eo nempe eonsilio, ut

indiestiis idem iudieiuni commendaret, aetasse. Harporeationi oratio suppositiei videbatur esse atque in AEandem sententiam defrenderant Rahalienius histi eris. p. 50. Elutiems Lerit ad. e. 8.), A. G. Beeheriis Andoxides p. 5--7. , obreus advv. p. m. d. obs. , Onim quoamuper defensor extitit orationis M. Frantius da Lys. p. B-I0. . confidenter eonteiideus: ,στε υσίου λογος δὲ, ειλον ἄν γένοιτο τω καν μικων προσέχοντ' ε κήριον M' οτε γαρ ἡ λεςις παραλλασσε του ἰω τος, ω - τὴν λλην αρετήν τις τὴν Avσίου πο in αλλο ναοθεν ἐπι 1των. ' Sed quidem sateor vehementer me offendissu dieliouem, atque ipse Frauatus sentensam suam jam tractavit in ed. Lys. p. 27s Iu oratione ieiunitatem quandam, quam Lysiae propriam esse dieant, reperiri negariis quit ne hae irinutias a Lysiae multum differt. Aurior

Nostrae orationis ornatum quendam Verborum gravitate ametat, vententiarum eonformatio vilis loria et g. 8. audaeissima est, quae em profert nullo sere nexu onjuncta sunt, omnia enim permiseet, largus est verbis locisqne eommunibus, arena Benientiarum et argumentorum. Quare eum sententiarum inopia atque orationis tumor mire murrant, suavitatiem veram plane dissse sequitur. Ne subtilitatem eo tenuitatem usquam re --

fies. At simplicem 3sias dictionem in liae oratione inesse dieamus Misime, sed inmida est et inflata plure praeierea sunt locutiones quas sopbistam sapiunt, ut si Is αφιλμενος εἰς τα αμαρτήματα; . 25 ἐξ οσου Ἀθηναι mi ινηστοί quae vox etiam Metero de bon damn p. IM. Valde avspecia videbatur εἰσι si is καταπλευσας εἰς δ*ημοκρατέαν, εἰς τὴν ἐα-- πολιν eujusmodi levilouum nullum apud Lysiam

invenies exemplum. Veritatis quoque studium frustra quaeras. orator semper rem auget, Melamat, nil probat in ausa tam gravi mite legoni affert neque testem produeii, cum Athenienses Andoeidia facinora non ignorare plurimis Mis repetea tnm malediciis in adversarium eo tetendis tanquam testimoniis es mimis iens. Ad deos emper semperque pro seni aethoo noque subsidio inepte uiuur. Permiram ei videtur, quod de Andoeidem nondiuu exau erini, quare eum eo usque tem

98쪽

valam eas et tua eps perveriatur, etiam atque etiam bimo ribus iaetati Sed ipse se sua oratione parum esse metu mvidetur intellexisse subiis enim tu locum eorumlinem evagatur atqus de aera numiuis iudicia inania ba proseri. Qui loena ad satietatem usque inculcatur; neque enim subsistit in

expositione ista longiore si me υτ γαρ ὁ θεος παρα- χρη- κολά ι; sed in ira illa saepius recoquenda genio iu-dulget g. 3, 19, 27, 28, 3I, 33. Nihil toro magis sapit

deelamatorem quam iniecia Diagorae elii mentio . II., ubi Andoeides dieitur Diagora elio nequior hyperbolice adeo et per αυξήσι sophisileam, ut quod simile si in Lysiae ora..tionibus non reperiatur. Deinde quum Andocidas in oratione huic eoniraria praesertim id agat g. 70. ια , ut ostendat Lotimidis psephisma ad se non pertinere ei abrogatum esse per psephismata Patroclidis et Tisameni legemque ἀμνηστείας archonte Euclide latam, tum se quoque contineri paelis νομιt,puli reditum uitis et iureiuraud iliis temporibus praesitis,

elis intelligitur, id suisse aput aecus alionis, Andocidem a phismate sotimidis arceri a templis neque ad ipsum decreta illa Patroclidis et Tisameni pertinere. uetor vero nostra. orationis nec psephismatis ne legum illarum mentionem laetis pacta et iusiurandum leviter tantum angi ne subtiliterras iis disputat, ut solei Lysias, sed amat homo et perorat. Neque eontradiens, oratorem ut qui δευτερολογίαν dixerit, has leges iam a Cephisio prolatas ueglexisse. Sans iras illis omnino tacuisset eoatenius forem, sed muli de iis verba Deit

g. 37 - I. quibns ne minimum quidem firmat, ni nihil

profecto inveniatur ex quo fides oriatur, cum Lysias ouisanx νοτης ait notissima. Quomodo veritatis studiam plane interierit iam diximus atque virtutis ηθοποιίας Lysiacae uialum omnino vestigium inveniri ne miremur. Nullam igitur

Lysiae virtutem proprietatemve in nostra oratione cognosci eum natia, ut videtur, probatum ii, ne sensu nostro quo venustumae pulerum perripimus repugnemus neve Lysiae orationem omnia suavitati tuopem, euius genus a Lysiaco plane disser attribuamus. luitarus p. Iri. et A. G. Beelierus p. 7.

auctorem M. ab aetate.Demetrii Phalere fortas. non Iouga remotum silas statuerunt. Sed, ni fallor, viri seu errant or istum enim illius temporis dieii et aenissitis roncinnis v xusta et verbia volueribus inritata erui memoratur quidem ex illo tempors ratae imitator, Hegesias, sed si salinvi ives in deas particulas, qualem rationem nostra oratio no prae sariem

Si vero a subolarum umbraeulis aliud fuissedi ad genuε

99쪽

optireris, s hoo quidem ro edam. Poaterioribus iniribus omnes oratores in selioli exentio eas aviis notum eat; uti igitur eos nae in aevoli didieerant, in Aro ostentam. statuere nobis licet, ita ident dicendi genus quod in foro vera

tur in scholis x illium esse miStimandum est. Eandom se .

tentiam secutus est Cicero Bruti 27. rum di in hoc totum genus quale Demetrio proprium sit, e sophistarem sontibus defluxisse in seram oeosque rommunes qui dicantur e phil aophorum sebolis evasisse. Illi vero leones generi or in

Andou non respondet nullam an auaritalem mollem ea

ramque reperies. Neque luiter illam nitorem sumium que dam habere eoncedo summa enim ieiunitate oratio molesta est neque orationibus eiera Demetrii Phalere tempora habitis quanniivime contemnendas me Cicero affirmat, adjungenda. Mihi potius ratio ire Lysiae tempora arripia esse videtur Auctoreaim et ieiunitatem simplieitatemque assectat, quibus Lysia multo luserior est, neque sopbistarum, praeripue Gorgiae dictione eam imbutum sessas agnose nequit. Eoo autem mihi indo demo atrari posse videtur, no et tota sero oratio in Andovis in menter vituperando versatur omnique sv noia earet et alia quoque quae dictionis Gorgianas propria erant, in nostra e

soae reperimus. Diagoram enim Melium si II. et Bala -- g. 45. hoe innium consilio ommemorarit auctor, ut hyperbolae figura uti, nempe iisdem Andoridem nequiorem dioera posset. Neque firmum die di genua iv oratione me inveniam eonfiteor dieito uno maxime ieiuna nune tumidior est et om- uino gustuat. Qua ex re irae auetore eonites quidquam si Leum ingenio quoque suisse ex symphantarum umero statuerim. Errores autem mulios in oratione invenisse sibi rideatae Rubnisuius et Stultores indeque si recie eontenderint multam auae sententiae auctoritatem au isae. Hi igitur errores diligentius mihi inquirendi sunt: IDAudoeides si II. diestur arensasse fissippum φασκων ασεβεῖν περὶ τον Ερμῆν τον αυτον πατρωον quaai

Hermes ille a majoribns ani laeta consecratus, quem saviat suisse donarium tribus Aegeidos. , Tempore autem Isiae' argumentatur luiterus, Aeommunia iste error seu vulgaris opinio nondum iuvaluerat, eum Hermes Andoesdis ab ipso, mum oratore ninni nomenque in historia ae perii, quouiam, eteris Hermis ruticalia solus ille ni prope ianuam Audoridis erat, isteger auferat. Sed postea demum eum rationem a pellationi haud salis perspicereus vel, ignorarent homines, no-

τρων Ando idis isse rediderunt. quier eo qui salaam vi

100쪽

nionem sequebanin Duris suli famina testa Harpoes. v. 'A -δοκ. 'μ. Et haec quidem res seriptae orationis aetatem nos obseuro indicare videtur, eam nempe, qua ad exemplum Demetrii Phalere pro veris in soro aussis seias in aevola agera atque in umbra declamare eoeperuiit. V Quae luiterus eumdemque Mevius Beeverus dixemini, Raetorem legisse orationem Andocidis do mysteriis, iisdem ad Stulteri rationes, quibus nostram orationem posterioribus temporibus scriptam esse demonstrare studuit, labesaeiandas uti mihi licem l si enim audiue Letum suum Lysiae supponere volebat, Andoeidis uiem or tionem legerat, omnia sane quae fidei orere poterant evitasset. Boo vero relinquamus. - De nomine autem 'Aνδοκίδου ' ... αῆς exorto es Plut Aleib. I. Nis. I3 clement. Proirepti . I. p. 80. d. Potier. Harpoer. Hesyeh. s. V., Phot P. 488. Behk. v. p. 2I2 I4. Duris salsa opinione Audoeidem dedicasse Hermam imbutus errorem uiam subliliter defendisse videtur; quanam enim ratione eum prae aliis Harpocratio m

morassei Ad aedem Phorbantis prope Συμβολον Plut dogeni Socr. c. I0. Leogoras et Andocides habitabant ibique priores Andocidis majores sedem habuisse conjici iret ex eiu dem verbis de 3st. q. 62: O 'Eρμῆς ο ορατε πα-ες, ὁ -ρα την πατρώαν οἰκίαν τὴν ἡμετεραν, et q. Ita tκαiτοι υκ ροεισος μῖν ἐστιν ἡ Ἀνδοκίδου καὶ Θεωρο-

ποτε μῶν παριων τὴν οἰκίαν νὴν ἡμετέρανανε μνησθη, Mi πι ἡ δημοσία κακον παθῶν α' ἐκείνων ο πλείστας μῖν στρατηγήσαντες συατηγίας

κολλα τροπαια κ τ λ. πέδειξαν, πλείστας ι αλλας σπας αρξαντες . . λ. ut Audoeides suam domum patriam vocat, ita uetor nostrae rationis Hermam ad Phorbanteam Andocidis Hermam patrin nominavit, quo eius locum signifiearet, qui nempe ad Andoeidis domum patriam staret, eiusque quasi patrimonium esset, ab Andoeidis vero majoribus eum non consecratnm ess haud ignorans A. Soph. O. T. 16: ' μοισι τοῖς σοῖς de aris pro foribus aedium regis positis . Neque alium lori citati g. II. sensum esse Harpocrationi quo qne erat judicium; sin secus uiasset, s. v. A. E. magnum

audioris nostrae or errorem non praetermisisset. Prorsus alia

ter explieuit Sehoemana ad Isae p. 20I., mi assentiri non

possum.

2 orator narrat . I. Andoeidem de Hermis violatia

aeeusatum litem ineulis aestimasse, eum potuisset peennia amit- mare eumque noluisae servum conarium radere, te meame