De vita et scriptis Lysiae oratoris

61쪽

D arte oratoria Lysias ejusque orationum

generibus.

tralatin tias Auleas tria erant genera' ex indirio, veterum, - φηλὼν ισχνον, μέσον oratores primi generis uos

πηλοι, σεμνου, αδρου, συστηρου, λογίου, μεγαλοπρε- που, φιλαρχαiου, uberis, magni, alti, gravis erant grandea verbIs, relii sententiis, Ompressione rerum breves et ob eam ipsam ausam Interdum subobscuri Cic. Briit. 7.). Inter hos exeolluerunt Themistoelea Thue. I, Im. , Perietes, imprimis Gn dides historicus et Antipho orator. Eo usque eloquentia artis signo nondum erat nolaia saeuitas ex natura ipsa oriebatur. Iam vero oratis et Tisiae Sieulorum studiis artia

a Dion. H. de Demosth die. . ab init. Seho . anon. Herinoir so . . Ii P. 1049 6. Hermog. de formo II; Schol. p. Spenget. σου P. 76 197 Sopat. Pr ileg ad Aristid. Tryphon de figur T. VlII. p. 750. 6. Μareeιli vit Thue 7 23. h. Apud Homerum exempla horum mnerem itantur magnise Ulixes, subtilis Menelaus, moderati Nesto a Gellio VII, 14 at Ulixes comparatur en Dem athene, Menelaus eum Lysia, Nealor cum Isocrate a Syrianoap. Spongei P. 19. Doxorat. Prolem rhet T. VI P. s. 6. Anonym de figuri T. Hi p. 660. H. Sehol. Hom. II. p. 107. a. m. h. Plutarchus de vit et poes Hom. B. e. 72 sublime genus extare in descriptione terrae a Iove quassatae, tenue In expositione rationis, qua retor filiolum salute sit. 6. 469J, medium iis, enarratione Ulixis in proe rum 6ncionem prodeuntis M. Varro p. eis. VII, M. ellempla auctos Rom. serti

62쪽

praerepta eo eripta sunt, quas Maiias Adimas propagavi

Crius orationum insolens erit verborum compositio, seta gravitas, paria erant paribus adinneia et similiter definita itemquaeontrariis relata contraria. Quibus nus artibus Gorgias primum Atheniensium animos ommovit; sed Athenienses eum numerorum orationis ei ueunditatis ansas ut varietas oseurreret atteruli eum avidiorem esse atque his sestivitati ἀhus intemperantius abui brevi ognoscerent, hane latam arrisutamque dictionem eontempserunt, neque oratorem ullum hane dicendi formam sibi elegisse memorias traditum est. Sed alterum eloquentiae genus exortum est, eui me historieos,

sponde Xenophos, esus subtile, tenue, gracile λέξις λιτὴ, ἰσχνη, ατ λης, κροβὴς, - ροὶ, ex quo laudantur critias, Andocides, Lysalis. Etiam Antipho ab eo non abhorret, exornatus perspieuitate et puritate, quamquam acerbitate obsoleti quo verbis interdum est turbatus atque arei gratia. adorides aliis quidem hujus generis virtutibus insignis saepius iamea in verbositatem et obseuritatem aufertur Critias fuit eximius orator, omnibus sere elocutionis Lysiam virtutibus elatus, brevitate eopia senisaiiβrum, subtilitate, spiritu remissiore et suavi et leni sed in orationibus quoque turbulentum in la

Boo autem eloquentiae genus ad summum fastigium exin Gluit 3sias ' . . Eloeutionem Lysiae admodum puram esse ' veterum per muli agnoscunt Atticae linguae optimum canonem eum vorat Dion1sius. Quomodo haec verba interpretanda sint, Dionysius,psa de Lys. q. 2. 13. reseri; loeutionem sellἰeet Lysiaeam non emo similem illi pristinae, qua Plato et Thneydides natiant, sed Omparandam eum ea, quam iurandoridis, Critias, aliorum illius temporis meripiis iuveniamus i οὐ Dionysii

63쪽

sadle , meum velares vi a fiunt in veram eam ex o tionibus ipsis optimo lueet Andoeides enim manitate Atiim

prorsus desiliuius eat, Critia autem quamquam a Philostrato Aitieisaam n ne intemperanter omne imbeeillius dicitur, i

mea in oratione quam nobis tradidit Xenophon H. II, 3,

24 - 34 sophistieum quendam laeum perlueere negariis ouit, id quod etiam Philosiratus verbia subsequentibus ,ωσπεοακτίνων παὶ τα Ἀττικα νηήατα διαφαίνεται' eon--dere videtur. Posteriorum nemo, ait recte Dionysius, in-gnae puritate Lysiam superavit; post eum Isoerates hae vi tui maxime exmlluit. Qui vero in aliis orationis virtutibus quam lovgissime a Lysia abest, eum artiseium politissimum exhibere imprimis ei arae fueritime autem est Lysiaeas dieitonis virius, ni verbis pro-Wila et ommunibus intur ἡ δια των κυρίων τε καὶ κοι νων καὶ ἐν ροσιν κειμένων νοματιον ἐκφέρουσα τα νο- ουν να in minime enim ex figurata oratione τροπικὰ φρήσει nitorem quendam sibi adsesseit. Quod vero maximi

hendum est, magnas res ommunibus verbis neque poetica orationis atraetura praeelare narrat. Quotmuque enim oratores autelasiam vixerunt, vulgari ratione relicia in multa dietiosis viri itudines et figuratam poeticamque orationem obscuris verbis obsoletisqne obrutam perfugerunt Gorgiae orationibus ex veterum testimoniis ista insolens et inflata verborum ompositio iserat, qua ex re Gorgia dum poetica quaedam dieii et implea oratores Athenienses imbuit. Sed ista direndi ratione L1sias in judietatibus certe orationibus omnino eare turgida verba spe nit nequo habet quidquam insolens ineptive cio. r. s. Quint. X, I, indeque αρμονία λογαον enata est, qua dictio exornatur auavitare. Haec est eleganda, quam lauda cicero j a etissima eadem oriundi eum simplieitate, quam Lysias propriam laudant veteres in ea enim adhibenda molime proprietas diaeuoas Lysiam apparet. Iam Is rate ea relieta verbis latis quam is moderatia iterum numero adiunxit cie. r.

Dion Lys. s. 3. 13. Isocr. I. 11. de Dem di via. 13. et Anon. vit Isae. l. I. SehoL Herm. P. Spengei p. M. Μaxim Planud ad Herm form T. V. p. 446. 6. mat. s. 16. orat. s. ei. Quint. X, 1, 78. 3 Dion de line. I. . de Dem die vi I. 2. . Quint. IX, 4,

64쪽

M. enmqns Demosthenes seeuius est, qui ornatu eloeusionis lania moderatione est usus, ni nusquam in aedium exeurrat. Neque negari potes quamvis Dion1sius non onoessisset, Lysiam simplicitati oratoriae saepius suisse adstrictiorem Dein qua ideo elocutionem orationibus deliberalivis' minus aptam esse. Sed sine dubio affirmemus, eandem naturae orationum iudieialium Optime eonvenire Cic. r. ), utpote quarum summa vis probationibus erit insit et ingenii eis innitatur. Reeielgitur Dionysius ' eontendit, perspicuitatem σα pr)νειαν 'non solum in verbis, sed etiam in rebus elueere apud Lysiam; mn didis quidem et Demosthenis dictionem saepissime obscuram sine litterpretis auxilio perii non posse intelligi, Lysiae vero claram esse et perspicuam quod eo majoris, pergit Dio nysius, momenti sit habenduni, cum hae re quod propriisqnascunquου notiones nominibus deseribat Lysiam assere singis Alite satis liqueat. nod eritii indicium bonum esse ex orati servatis apparet Theophrastus quidem 3siam α-ρθμσεις et παρισώσεις et παρομο-σεις amaro statuit; sed or tio pro Nicia quam ut sententiam probaret provoravi sive g nnina sive suppositiei sui nihil probat. Illam perspientialem eum brevitate conjungere oratorem decet quo vero modo hae virtutes sint miseendae optimum exemplum est Lysias ), enius orationes neque intempestivis neqne 'bscuris verbis offendanti

In eo autem ausa est, quod non Verbis serviunt res, eo

rebus verba. Quare Favorinus est Gellio N. A. II, 5. solitus est dicere: Si ex Lysiae oratione verbum aliquod dema mutesve atque id ommodatissime satias, de sentenuara

minus esse eius orationem circumieetam πεοιβολη iudicat Hermog. de serm. p. 142. Ald T. III. p. 381 V. addit

Lysiam habere o του κοσμου σφόδρα νεμφαεως, ef Plut de audiend. e. s.

65쪽

Gravitatem illam oratoribus quidem omnibus, nos oneri eloqnentiae Attime alteri adnumerant esse Iropriam, efitiei veteres signifieant; Critias erat πολυπώμων et ρατυλογῶν teste Philo- sunto; in eo vero a Lysia aberat, quod ad granditatem verborum σεμνολογῆσαι quamvis non dithJrambieam maxime erat eompositus Andoeides saepius ad verbositatem perfugit simu limns virtute laudata Lysias est Isaeus; sed nullius o nitotam pressa est quam Lysiae, ita ut in hac re insignem p riem nostri oratoris ponant Cieero Brut. s. I6. et Dio Ch Bostomus l. l. . Quare e sebemat epiploces, in quo exprima sententia seeunda Oritur, ex secunda tertia, exemplum γ

Haseo Lysiae virtutes quas enumeravimuη oratoria si Comprehendamns, uterius generis eloqnentias Aideae, quo L Bias ierim antecelluit, ratio et natura satis elucet lia

Iud est genus, quod dicitur subtile, tenue, ieiunum se ἐξις ἐον τη, αφελης, σκριας, καθαρα , quale sit, optime

mihi videtur descripsisse Cicero de pt. gen. r. 3. hises verbis 4,Imitemur, si poterimus, Lysiam et eius quidem t amitatem potissimum. Est enim malus in locis grandior; sodquia et privatas ille plerasque et eas ipsis aliis et parvaruniorum ananias seripsit, videtur esse ieiunior, noniam se ipso, Eonsulto ad minutarum genera musarum limavelic'. e Bruti

usulis privatis minus vero orationibns deliberauris apia γε- eatur; quae orationum genera quomodo disserant eum facillimmintelligatur, naturam lude etiam eius essentionis, qua illa serῖ- here deceat oratorem, cognoseimus Ad nam inter eratiotieus Comprobandam conseras quas Diousius protulit de eit seripi arena. V I): oratio Lysiatis actionibus utilitas Mesaariisque onmeit; aridum enim eritat eum coaeta elocutione et hi vitam veritate atquW sermonia auiei elegantia ompla, teque an augendis amplificandisque rebus assidue versatur nisi si tuito propositum obliviscatur'. In narrationibus potissitavitis 3 et Bemhard Synti Gr. p. 22.

66쪽

illud habet, exposldonem enim rerum tenullate Ἀνειητι

eloeutiovis , perspicuam et aeeuratam praebeat. Cicero illo Oeo, quo viri'ies oratoribus illeis singillia proprias reeenset Lysiae subtilitatem propriam adiribnit eaque praesertim e tos in studiosos potissimum gaudere omnieniorat de orati

III, 7. Brui. 6. II. s. orni. s. I). Sed si diligentius

do hae subsiliai quaeramus, ieero tuis priores oratores et Lysim non bene videtur distinxisse, quia alio oeo de oratin, M. eilain Periὸlem, Alcibiadem, Thu didem subtiles voeat; neque αφελοτης, iitim laudibus esseri Hermogenes dosorm. T. III p. 307. 380. . indicium est orationis disiae e quia etiam Laeedaemosiorum ευθυρρημοσυνη voeatur φελὴς καὶ συντομος - . Signifieantius virina oratoria saepius laudata ἰσχνοτης vel tenuitas voeatur. Vii Critias δοροριωτέας τὴν δέαν του λογου i. e. tenuis dieitur, ita tenuitatis fastigium in Lysia reperimus ), eamqu. reei notam al- . terius eloquentiae generis statuimus illa enim et priore or tores et posteriores ab Isocratis temporibus earuerunt. Post hane Dionysius aliam virilitem Lysiae reeenset, ita

Iam ex qua sententiae in ompendium eoniraeias rotunde enserantur luξις η συστρέφουσα τα νοηματα καὶ στρογγυλως ἐκφέρουσαν ). Illius vero aueiorem Thrasymachum ess statuit Theophrastus Dionysio obnitente, enius sententiam veHorem esse orisimile est ). Etenim apud Platonem reipubl. p. 336. B. Thraumactus συστρέφειν ἐαυτον moro linarum dieiiue i. e. - eonirabere et olligere quo impetua sat vehementior, neque Dionysio ooneedeadui est, eum Lysia suisse iiiiiiorem. Quod autem Dionysius addit, hane eris in illa virtute magis exesiluisse, o lubeater eredamus. anodietionem orationibus iudieialibus propriam paues inuasi sunt,

Demosthenes solua uterarii, sed non tam impii iter pareellua

Ex eiuria Lysias virtutibus oratoriis veterea maxime la

Sexti Empiri renue. II. g. 22. a Dion de vest aeripi. ens V, 1. de Dem die via. 2. me. orat. s. Quint. lI, io 21. Demetri de loci s. Isti Manae. Sseii T. s. p. 76 6. a Dion Lys. I. 6. 13. de Isom. s. ii dotem die via. 3.13. Phoia Hane esse proprietatem dialecti a statuit ranci Citiensis testa Senti Empiri adri mathem. II, 7. 'Def. Spengel in νον P. M.

67쪽

daa ἐναρροιαν alve δψτν πινν, eam vim per nam im inaes rerum absentium ita repraeseninniur anIano v eas e nere culis ac praesentes habere nobis videamur ) Qui Daia orationes, ait Dionysius, alienis ronsideraverit, mon adeo laeuna an morosus aut hebes erit, quin ea quae dicuntur an-quani ante oculos eernere et inter eas quas orator induxerit personas tanquam praesentes VerSari se viei neque quidquam

require opinans alios agere, nitus pnii, alios cogitare, alios loqui, neque addit Photitis, in hae nrte Lysiam Platouo nec Demosthene neque Aeschive cluseriorem putabit Niilla enim persona iuvenitur cujus more non egregie 'scribantur, quaeve sanguinis omnis sit expers niuili AEthopoein 3siae eis berrima est; elucet in meni διανοία et elociuisue udine eomposition συνθεου personae enim non est solam quam temporibus quadrent ἐπιεικῆ καὶ μέ ριαὶ sed quae ipsorum moribus si ui apta eloquiantur sesiam videsne veru tem Magis persequi, saeus artem δ) umor abest, virbi est arcessuum, ibi tuane dicito enim alamistris inusia in pers aiarum naturam deseribendarum non aderet Quia neque in orba oratorio neque ii numeris, sud in oratiose dissoluta mores a pareat, simplex est dieito. Ex gratia quae in eo maxima est simplieis atque inasseeinii oloris vis persuasoria exorta est. Iacomposite videtur LFsias dicere, sed in eo ipso es eompositus; quod di'solutum esse videtur. ligatum est in hae raipsa iis oratio gravitatis δεινοτητος x speciem repudiat, gravitas inest ην praecipuum enim rariis opus naturam imitari β) Neque minus quam ceterorum ullas oratorum id

quod et ieeuti et audienti et rebus clysis deeorum ea bo Des Quint. IV, 2 63 sqq. VI, 2, 2 sq. Longin do in

68쪽

nρεπον adhibet Lysias ). Seeundum partes quoqns oratio

est diversa, ab initio .im constans ei morata καθεστ poeta καὶ iνικη , in narratione perfnasoria neque exquisita απι- ρὰργος), demonstratione rotunda, timeros atque argute brevis στρογγυλη καὶ πυκνή. s. cie Brut. s.), peroratione gra-

is et vera σεμνὴ καὶ ληθινή), in fine dissoluta et concisa δμιλελομένη καὶ συντορος).

Pulcherrima et quam posteriorum nemo supera It virtus. silli Lymaei est gratia χαρις ευστομία), rebus ex milibus emores os, taxime admirabilis, quae verbis exprimi nequit, quae in corpore ρα, in arte musica το ευαρμοστον, in temporum symmetria τάtις et το εορυθμον nominatur ) quas nam vero haec sit, mente quidem, nou dieendo pereipi potest. Quare Dionysius ui muster discipulos, qui harmonius rupiantandire, ne minimam quidem guorare dissonantiam adsuescere iubeant, ita quieunque gratiam 1siae tutelligere sui leniit ut continna ieetione illum sensum quo vennsium ac uirrum e eipiatur, suadetexereeant. Mirum in modum haec venustas a vei ribus landatur ad eam pulchram illam dieitonis Lysiaeae deseriptionem quam Dion1sius in libello de Demosii dic vi q. 2. delineavit, retulerim, qua elocutionem Thu dideam eum imo,

Lysiacam eum snmmo sono ex ei Vocum serie comparat;

siensi illa animam pereellit, ita haec demulcet Venustissimus Lysias scriptor voratur a Cicerone ei Dionysio δ); quiuetiam Dionysius affirmat ad unicam hanc virtutem tanquam indietum ultimum si de orationum genuitate disceptetur confugiendum

esse orationem dietionis gratia exornatam vern esse habendam neque ulterius quidquam considerandum orationμni verosnavitate destitutam spuriam esse niundam eque Sensum violenter in aliam opinionem redigendum Lys. q. II. Din. f. 7'. Clim permuli cu in scriptoribus Graeeis quae Graeci

melius quam nos sentire possent, nou immerito Dion1sina hau legem sibi imposuit; ut nos vero ea rautius rutamur Dion Lys. ν S. 13. de Dem die vi g. 13. Photius is ἐν

69쪽

Phinus monet οὐ παντος ἐστιν fusio καλλος αἰσθα-νεσθαι Cicero Bruti 16. ba potissimum virilite Lysiam

Eunilem esse conielidit Catolii quae sententia quatenus vera

sit, vos dijudicare equimus, quam eandem Plutaretius Cat. 7.

oeerbe reprehendit.

Absolui, de dictiones Lysiae sermone iam quaerimus

quomodo iv rerum tractatione versatus si Lysias Argumenta rebus psis inhaerentia invenit nihil ex quo .riatur des glexit, seque personas neque res neque ipsa lacia neque eorum causam rationemque neque Ioca neque ullum diserimen meminimum quidem Dion Lys. q. 45. et quia non nude res enarrat, sed rationem etiam qua saetae sint exponit, gravis est Phol. Inprimis iuventionis gravitatem iesiantur ea orntiones hi quibus nulli producuntur testes ei illae qua de rebus rarissimis compositae sunt, ubi plurima et optima rgumenta anseri Attamen megari nequit. Lysiam nonnunquam 4 rum rationes altius descendisse Phol.) Ordine rerum simpliei atque senis sere constanti usus est neque enim viroductionihil προκατασκευαῖς neu reeitationibus ἐφοδοις nec paruit inus μερισμοις ne variis guris nequo aliis

hujusmodi artibus minime commendandis utitur, me simplex quodammodo est neque ariis legibus obstrieius; sed in iuventorum dispositione eum minii exquisitum eundemque necessaria membrorum consequentia saepius desiliuium vituperant Dion1-aius ei Caecilius ). Ex controversiarum seneribus eloquentia

L3siae apta est indicialibus, parva enim, disseilia et insolita

pulchre explicat; ut via vero et magna et facili expedire non illius est ) maxime in exordiis rurationum excellit et praecepta ariis ei tempora bene observat. Alio enim exordiose ipsum laudat alio adversariorum aries impugnat alio e lumnias in se prolatas refellit; alio iudiem ut sibi reddata novolos landat alio auam imbecillitatem adversariique potentiam extollit; alio rem omnibus auditoribns gravem declarat. Haec omnia autem re iter et simplieiter sententiis opportunis exornat. In propositione προήσει ei. Vosa iusi rhet. p. 366γaequente iis quae dicentur propositis atque auditoribus redditis docilibus narrationem aggreditur. Nonnunquam exordiis mi sis ab initio narrationem imponit trium vero ini languet,

Longin de ubi. 35, 1. Theon. II, 26.

70쪽

sed in exordiis saeulias laret. Quamquam enim in auelaribus forensibns nonnullae erant vores quasi misitimas direndiquet sormulae solemniores et Isia plus CC Mait seripsisse die inr, tamen eum nullam inepte vel iisdem eatentiis inevisas, eumque in hoo genere vel primum vel nemine inferiorem emo Dion1sius relatur. Quod autem oratoribus nonnunquam similiasuerunt prooemia, cujus rei exempla nitulerunt Spengestus et Meiems ), illorum auctoritati non Neii Enarrationes Lysias perspicitam rerum expositionem aecuratamqne ex rationis ι nuitate exoriam habent; quibus auiopere excellit, ut uiua partis norma omnibusque oratoribns multo superior dieatur ). Breves sunt narrationes, perspieuae, suaves, persuasoriae, fidem ostentani ), ni Dionysius praeeepta quae de rerum narrationa tradita essent, ex Lysiae praesertim seriptis exhausta esse in opinionem addueeretur 'in inventioni argumenta si quae disias adhibui paria sunt plerii in enim piissime ex rebus ipsis petuntur, verisimilia plinae conjiciuntur atque acturas sim exempla distinguuntur et ea quae rem auia menta pro ἔ-gumentis adhibentur Dion Lys. IM, alias miniae ex animi arietibus τοῖς si σι ' desumiae probantur moribus ex priore vii explicatis. Si vero ex rebus argumenta non eligit, tum ipso mores sagi et perso.ae ut fide dignas habe*ntae verbis esset rationes urbanas iis nuppeditans et affectus moderatos et verba idonea. In affectibus gravioribns Jπαθεσί mollior est, παθος enim φους μετέχει τοσουτον, σον

ἡθος ἡδονῆς Longis. 29, 2. , neque amplifieationibus in

P. 4 sqq. Dei. Dion Lus. 18. φ t. script cena. V. 1. Ansire de ro-oem T. IX. p. 494. - πιθανοτης es mermos da form. T. III. p. 380. M. Ano vita Isae P. XVI. Des Arist. rhat. IlI, 16. rhet ad Alex. α 30. Dion rhet. X, 14. Cie. rhet. I, 20 de orat. Il, M. de inu. I, 20. aqq. Rhator ad Herenn I, 9. Quint. Iv, 2, 3 - ω Theoti. Iv, 6. Anon de rhet in Fiaeheri rhetor. p. 195. Aphthon progymn. 2. Anon de Aphth. Proe. T. l. p. 128. H. Oxop. init in Aphth. T. II p. 238. . Vosa inst. rhet. III, 3. VI.

b. Spensa p. 158. 168.

et vosa insti orator. I. 2. 12. Laruare Lysias θικωτερος vocatur et Dion Isae 3 da Dem. die viri. 2. 13. Hermog de som. II, α 6. Longin de ubi. 34, 2. A non vit. lsae P. VI Schoem. 8υPat ad Hermost.