장음표시 사용
5쪽
7쪽
An magno numero eorum, qui post Η0merum, principem illum p0etarum, pro suo quiSque ingenio quantum poterant attulerunt eum ad augendam laudem iterarum Graeearum tum ad illud earminum genu8, quod elegia eum Vocatur, Xcolendum, non ultimum l0eum obtinet Theognis.
Hic excellit inter ceteros non modo maiore VerSuum numero,
qui de eius libro supersunt, sed delectat etiam legentium animos magis quam ceteri uberiore et sententiarum et rerum c0pia. Nam eum id proprium sit poetae elegiaci non tam re narrare, quam quibus animi moveatur affectionibus deseribere, illud interest inter Theognidem et ceteros, qui elegiae carmina condiderunt, qu0d hic minus in certis quibusdam rebus suisque animi affectionibus deseribendis versatur, quam ex eiusmodi iudieii angustiis quasi emergens ad altiora tendit ita, ut Si qua re aliquando vehementius
commotus videtur, eam tran8serat ad mitem Vitam orationem argumentumque conforman ad Sum communem. Quo si, ut in
Τh00gnidis carminibus uberrima praeeeptorum copia insit ad vitam bene recteque inStituendam, quae optime conveniant ad omnia
Qu0 Graecos minime fugit; nam n0n dubitandum est a uetore Αesctine, quin ab Atheniensibus quidem pueri eius carmina lectitare iussi sint, quod non tactum esset, nisi illa carmina digna et id0nea habita essent, quibus puerorum animi Sapientiae praeceptis imbuerentur. Plurimi igitur iam antiquis temp0ribus habitus
est Theognis, non minoris aestimatur etiam hac nostra memoria a multis et oetis h0minibus, qui eius Versibus restituendis et interpretandis operam dederunt idque ludent, ut hic in numerum e0rum Scriptorum recipiatur, quorum Seripti in scholis nostris puerorum et adoleseentium animi aluntur et coluntur.
8쪽
Et quis negat eum digni88imum esse, qui n0Stris quoque alumnis legendus et interpretandu tradatur N0nne etiam nos assentimur e intimo animo eis, quae ille praeeipit de fido servanda, de amistitia, de temperantia, de iustitia 2 0nne admiramur, qua uia tu e fuerit iudicii gravita 8, quantu Veritatis amor, quantaeonstantia in rebus adverSis, quanta patrine caritas 3 Quae quo magi nobi probantur, eo magis dolendum videtur, qu0d libri he0gnidei condici miserrima tristisque St, quod, etsi satis multa XStant, quibus poetae ingenium et naturam
Nam totus hic, qui exstat, liber similior est dilacerato uictam eorpori, cuiu membra, et ipsa divulsa, tempestat aliqua hue illud disieeta, tum longo intervali undique e0rrnSa nec ullo ordine
eo Sardinata et in unum quaSi corpus temere reda et Videntur,
quam Musi grato peri. Sed tamen, quamquam quae inter Se cohaereant, erraro c0gn0Sei 0teSt, quamquam multa perditis illis, quibus quid sibi v0luerit poeta elucebat, nequeunt Xplicari Semperque, quatenu8 08 quidem Videmus, re00raditu manebunt, restant permulta, quae aut gra Vitate argumenti aut rerum Veritate, quam prae se serunt, animo legentium capiunt et quae niagnam partem Summa no mi8erati Due permoVent, ut quodammodo ad illius miseriam eondicioni retruSi, eandem fortunae eonVel Sionem
conqueri n0bis Videamur. Illuc autem dueere quo Velit euin sit veri poetae, habemu aliquid, cur he0gnidem non parvi saetamus. Αeeedit, quod idem n0n parVi 01nenti est ad 0gnoseonda ipsius tempora. Juvat enim aput eum nonnialia reperire, quibus res Megarensium eterum paene incognitae liquantulum illustrentur. Erg ne iis quidem est neglegendus, qui in Studia reruti Graecarum incumbunt lQua virtutes eum tot tantaeque Sint in Theognide, mirum est nihil fore de eius vita 110n modo ab aequalibus, sed ne ab iis quidem, qui proxime ab illiu temporibus aberant, memoriae prodituri esse. De ipsa patria dubitatum diu multumque est iam antiquis temporibus eo minus igitur miramur i, quo anno natus Sit, quo mortuus, nihil certi habemus. De ceteris, qua ad vitain pertinent, qu genere Sit Ort HS qua Vitae c0ndicione usu sit, eum quibus aequalium ei essessitudine fuerint, qua ratione puer sit eruditus, quibus literi a quibus magistri instructus sit, quanto honore apud suos fuerit, quibu muneribus sit aulaetus, quantum
9쪽
valuerit suetoritate ad rem publieam guberuandam, de his omnibus rebus nihil ad nostra temp0ra manavit. Quae stimus de eius vita, de indole et ingenii saeuitate, de animi studio et voluntate, 0umia ex eius seriptis petita sunt et quidem e locis, quoi uin multos alius aliter interpretatur, qui quo pectent, fere nanes indubitationem Veniunt.
Sed de patria, de vita, de ingeni atque m0ribus Theognidis in , alio oeo, si ieebit, agemus. Hieme huiusm0di dissertati , is
usitatos fines transgrediamur, eam legem orationi c0nstituemus, ut eum breviter XposuerimuS, qua re adductuS, Hi, qua Vitae aetate Theognis carmina e0mposuerit, copiosius disseramus de eius libr0, quem nunc habemus, in appendice tantum, si locus erit, alia quaedam, quae adline dubia Sunt, asserentes. Qua in re illud potissimum studebimus, ut, quantum fieri poterit, animum a conie0iuri aV0eantes, quae a viris d0etis de libro Theoguideo in publiciani edita sunt, in iudicium V0cemus d0deamuSque, quae n0bi tertii, quae ineerta Videantur. Atque primum quaeritur, qua re heognis adductus sit, ut armina componeret. Quamquam indignatione et ira, quam eon deperit e civium faetionibus et discordiis, ex domestica et publiea clade, ut censet et cherus,' ad versus faetendo eum
esse impulsum prorSu negari non poteSt, tamen unnm eam causam fuisse, parum probabile St et quia pro tali instituto n0n satis aderi, et mordaee eius orsus Videntur et quod ipse eam rem nullo Versu indicat, contrarium non ita audis. Si indignatio versus sedisset, Si id egisset, ut carminibus iram odiumque in p0pulares Ouderet; ude tum saeuitatis poeticae laud parva consolentia et elatio, quae certe conspicitur, eum dicit V. 369 seq.:
quis temporibus, nondum florentibus aliis sapientiae aut literarum generibuS, de ind0le 0etiea usurpabatur. Et magnam in eo fuisse opinionem de ver Vatis sileto et inuere eludet e V. 769 seqq.:
10쪽
deductum, et quod milibus p0etis, idem illi propositum fuisse, ut aliis prodesset, illud autem alterum, ut delectaret, haud sei0, an non aeque. Sed ne ab hoc quidem eius ingenium alienum fuisse ostent V. 23 seqq, ubi laudis p0etieae καθ' 'EHtida in pervulgatae gaudium Significat et elegos suos Cyrni nomine insignes in e0nviviis cantari gloriatur. Tamen utilitatis afferendae l0nge
praevalet onSilium. Deinceps quaeritur, cui carminibus suis prodesse voluerit, eui potissimum Vitae praecepta, quae pleriSque arminibus continentur,
conseripserit. Et elel erus quidem n0bilium filiis eum seripsisse eenset et demonstrat. Sed audiamus poetam ipsum lΙu principi libelli, qui exstat, v. 2 seq. Seripta Sunt nee
Tot 'εTu oici T rraibi raris p Πo0rs soluta IUTOPεσθλώ KTλ. Cyrn igitur armina sua seripsit Theognis, Cyrnumque tam Saepe alloquitur, ut eius nomen omnino septuagies exies in reliquiis, quae XStant inVeniatur. Qua ap0str0phe ad Cyrnum cur poeta usus sit, de hae re praeclare elelierus'): qui apud lyrico qu0que poetas, inquit, obtinuit mos, ut anale blande e0mpellando speciem quandam rei 110n setae sed Vera efficerent, qua maXiniemovetur assectus, vel quo vellent animo Sensa sua Xeipi, signiscarent, qua Si non alienissimo cuique sed amidis tantum penetralia pectoris aperientes, is nomista poesi magis etiam e inveniebat. Mitigata enim per paternae benevolentiae igniseati0nem praecep-t0rum severitate saeilius illa se in iuvenum animos insinuabant. Idem paulo infra aliam rem, quae huc pertinet, ita explicat: ,Quod Theognis simul patris linii amat0ris affectum erga Cyruum hie illier l. l. p. XXXII. . l. l. p. LXXVI.